Το Hollywood προβλέπει ή απλά γνωρίζει;

Πραγματικά μας δημιουργείται η απορία αν το Hollywood και ειδικά ο Στίβεν Σπίλμπεργκ γνωρίζει κάτι περισσότερο από όλους εμάς! Διαβάστε τις παρακάτω αντιστοιχίες και βγάλτε μόνοι σας κάποια συμπεράσματα!


 Το πασίγνωστο έργο του εν λόγω σκηνοθέτη "Jurassic park" βγήκε στις κινηματογραφικές αίθουσες το 1993. Αν θυμάμαι καλά 1 με 2 χρόνια μετά έγινε η πρώτη κλωνοποίηση με το πρόβατο τη Ντόλι.  

 Το 2001 βγάζει ο Spielberg το «A.I. Τεχνητή Νοημοσύνη», γνωστό και ως γρίπη των πτηνών κάνει και πάλι την εμφάνιση του. Αν δεν κάνω λάθος 1 χρόνο μετά εμφανίζετε η «Γρίπη των πουλερικών» και αρχίζουν να εμβολιάζουν μαζικά όλο τον κόσμο.

 Το 2004 βγάζει την ταινία «The Terminal» όπου βλέπουμε έναν άνθρωπο παγιδευμένο σε ένα τερματικό σταθμό στο διεθνές αεροδρόμιο JFK, όταν του απαγορεύεται η είσοδος στις Ηνωμένες Πολιτείες και την ίδια στιγμή δεν μπορεί να επιστρέψει στην πατρίδα του, την πλασματική Krakozhia, λόγω της επανάστασης. Σήμερα στην Ελλάδα μήπως βλέπουμε το ίδιο πράγμα με τις χιλιάδες των λαθρομεταναστών που έχουν κατακλίσει τη χώρα και δεν μπορούν βάση του «Δουβλίνου ΙΙ» που υπογράψαμε να πάνε πουθενά ?

 

 Το 2005 βγάζει την ταινία «War of the Worlds» όπου βλέπουμε την εισβολή εξωγήινων οι οποίοι προκαλούν τεράστιες καταστροφές και υποτάσσουν τους ανθρώπους. Για ψάξτε λίγο στο internet και δείτε τα τελευταία χρόνια πόσο πολύ έχουν αυξηθεί οι αναφορές για ΑΤΙΑ και άλλα περίεργα και ανεξήγητα φαινόμενα σε διάφορα σημεία του πλανήτη ?

Το 2008 βγάζει την ταινία «Ιντιάνα Τζόουνς και το Βασίλειο του Κρυστάλλινου Κρανίου» όπου βλέπουμε τον Ιντιάνα να ανακαλύπτει ένα περίεργο σε σχήμα κρυστάλλινο κρανίο το οποίο όταν το τοποθετεί σε ένα σκελετό αυτός παίρνει ζωή μαζί με τα υπόλοιπα εξωγήινα πλάσματα και διαφεύγουν από την γη με ένα τεράστιο διαστημόπλοιο. Μήπως θυμάστε ή έχετε διαβάσει ότι 1 χρόνο σχεδόν μετά επιστήμονες ανθρωπολόγοι βρήκαν ένα ΑΚΡΙΒΩΣ ίδιο κρανίο με αυτό του Spielberg και το έπαιξαν όλα τα κανάλια και φωτογραφίες του είχαμε σε όλες τις εφημερίδες και έντυπα για το παράξενο αυτό κρανίο που ήταν από κόκαλο όπως τα δικά μας ?

Το 2004 πάλι βγαίνει στις αίθουσες το έργο «Μετά την Επόμενη μέρα» όπου εκεί βλέπουμε ένα τεράστιο τσουνάμι να χτυπά την ΝΥ. Αν θυμάμαι και πάλι καλά στο τέλος του ίδιου χρόνου γίνεται το τσουνάμι στην Ταϊλάνδη.

  Πρόσφατα βγήκε στις αίθουσες το έργο «2012 το τέλος του κόσμου» όπου και πάλι ένα τεράστιο τσουνάμι χτυπά αυτή τη φορά όλο τον πλανήτη. Φέτος 1 πάλι χρόνο μετά γίνετε ο προχθεσινός σεισμός και έχουμε το μεγαλύτερο τσουνάμι που έχει καταγραφεί ποτέ από κάμερες και τηλεοπτικούς σταθμούς.

Πάμε τώρα στην ταινία "Knowtng" όπου εκεί τι βλέπουμε ? Βλέπουμε το Νίκολα Κέιτζ να παρακολουθεί ένα δελτίο ειδήσεων (στο οποίο τι αναφέρετε ?) ότι στις 20/5 έγινε μιά μεγάλη καταστροφή (πού ?) στον κόλπο του Μεξικού από μιά έκρηξη σε πετρελαιοπηγή...
Και αυτό το γεγονός έγινε την ίδια Ημερομηνία και στο ίδιο Σημείο και με τον ίδιο Τρόπο σχεδόν 8 μήνες μετά...
Και μετά από αυτή τη μικρή καταγραφή ευλόγως δημιουργείται η απορία:
«Πως είναι δυνατόν το Hollywood και κυρίως ο Στίβεν Σπίλμπεργκ να ξέρουν πολύ καιρό πριν τι θα συμβεί στον κόσμο και μήπως με τις ταινίες αυτές μας στέλνουν κάποιο μήνυμα το οποίο εμείς δεν μπορούμε ή δεν μας αφήνουν να δούμε για το τι μας περιμένει ?»

Εκτός όμως των παραπάνω που βλέπουμε κατά καιρούς σε διάφορες ταινίες υπάρχει και κάτι άλλο που σίγουρα θα σας βάλει σε νέες σκέψεις

11/9/2001 η καταστροφή των Διδύμων Πύργων.

11/3/2011 η καταστροφή από τσουνάμι στην Ιαπωνία.

Παρατηρείται κάτι το περίεργο σ’ αυτά τα δύο μεγάλα γεγονότα ?

Αν είστε προσεκτικοί θα παρατηρήσετε ότι :

1) Η καταστροφή των Δίδυμων Πύργων έγινε στις 11 του μήνα.
2) Οι Δίδυμοι Πύργοι όπως ήταν χρησμένοι σχημάτιζαν τον αριθμό 11
3) Ο σεισμός της Ιαπωνίας έγινε στις 11 του μήνα
4) Η χρονιά που έγινε ο σεισμός έχει και πάλι τον αριθμό 11 (2011)

Όλα αυτά δεν σας λένε τίποτα ?

Μήπως ο αριθμός 11 έχει για κάποιους κάποια σημασία ?

Τα αινίγματα της Σελήνης... και τα αρχαία Ελληνικά κείμενα

Καιρός να δραπετεύσουμε απ' τη μιζέρια της καθημερινότητας και να πετάξουμε ψηλά. Να ταξιδέψουμε με το νου μας μέχρι την...διαστημική γειτονιά μας. Στο πανέμορφο φεγγαράκι μας. Στο καταφύγιο των απανταχού ρομαντικών και ερωτευμένων! Πόσο όμως...φυσική είναι η ομορφιά που διαθέτει; Και επιπλέον, μήπως αποτελεί καταφύγιο και...κάποιων άλλων;

Με μια προσεκτική ερευνητική ματιά, μοιάζει σαν όλα τα περίεργα φαινόμενα του κόσμου, να έχουν συγκεντρωθεί στο φυσικό (;) μας δορυφόρο. Θα προσπαθήσω να παρουσιάσω συνοπτικά και όσο πιο περιεκτικά γίνεται για να μην κουράσω, κάποια μόνο, απ' τα παράδοξα στοιχεία, τα οποία λαμβάνουν χώρα στη Σελήνη. Σκοπός του ταξιδιού μας; Αυτό καθ' αυτό το ταξίδι! Θέτοντας κίνητρα για περαιτέρω έρευνα και προβληματισμό.

1) Και πρώτα - πρώτα, η Σελήνη μας δεν θα έπρεπε καν να βρίσκεται εκεί που βρίσκεται. Ο Ισαάκ Ασίμωφ, ο μεγάλος αυτός αστρονόμος και συγγραφέας επιστημονικής φαντασίας του προηγούμενου αιώνα, υπελόγισε, ότι η ελκτική δύναμη, που ασκεί ο Ήλιος πάνω στη Σελήνη είναι διπλάσια από αυτήν, που της ασκεί η Γη, σύμφωνα με τον Νόμο της Παγκόσμιας Έλξης, πράγμα που σημαίνει ότι ο Ήλιος, φυσιολογικά, θα έπρεπε να είχε αποσπάσει τη Σελήνη από τη Γη. Φαίνεται όμως, ότι κάτι την κρατάει καρφωμένη στη θέση της. Γι' αυτό και ο Ασίμωφ, κατέληξε στο συμπέρασμα, ότι η Σελήνη δεν είναι φυσιολογικός δορυφόρος της Γης.

2) Η Σελήνη έχει βρεθεί πολύ μακριά απ' τη Γη. Οι αποστάσεις, με βάση τις οποίες ένας δορυφόρος περιστρέφεται γύρω από έναν πρωτεύοντα πλανήτη, έχουν να κάνουν και με την απόσταση ασφαλείας, που κρατάει ο δορυφόρος από τον πλανήτη για να μην καταστραφεί από τις παλιρροιακές δυνάμεις, οι οποίες αναπτύσσονται εξ' αιτίας της βαρυτικής έλξης, που ασκείται μεταξύ των σωμάτων. Η απόσταση αυτή είναι γνωστή σαν «όριο του Ρος». Το όριο του Ρος για τo δίδυμο Γη-Σελήνη είναι 18.261 χιλιόμετρα. Αν η Σελήνη πλησιάσει ή περάσει αυτή την απόσταση, θα διαλυθεί από τις παλιρροιακές δυνάμεις της Γης. Η Σελήνη όμως, βρίσκεται σε μέση απόσταση...384.000 χιλιόμετρα από τη Γη, δηλαδή 21 φορές μακριά από το όριο του Ρος της Γης, (!) όταν οι πλησιέστεροι δορυφόροι των άλλων πλανητών βρίσκονται 1,5 φορά μακριά από το όριο του Ρος του κάθε πλανήτη.

3) Η Σελήνη είναι επίσης ο μοναδικός δορυφόρος του ηλιακού μας συστήματος, ο οποίος περιστρέφεται σχεδόν στο επίπεδο της εκλειπτικής (κλίση 5 μοίρες), όταν όλοι οι υπόλοιποι δορυφόροι περιστρέφονται γύρω από το ισημερινό επίπεδο κάθε πλανήτη. Έχει βρεθεί δηλαδή σε τέτοιο σημείο, ούτως ώστε τα τρία σώματα Ήλιος, Γη και Σελήνη να βρίσκονται στο ίδιο επίπεδο! Εξ' αιτίας αυτής της μοναδικότητας, το σύστημα Γης-Σελήνης θεωρείται σαν «διπλό σύστημα πλανητών». Με άλλα λόγια, η Σελήνη είναι δορυφόρος και πλανήτης ταυτόχρονα!
 

4) Εντελώς «συμπτωματικά», η φαινόμενη διάμετρος της Σελήνης είναι ίση με τη φαινόμενη διάμετρο του Ηλίου. Συγκεκριμένα, η φαινόμενη διάμετρος της Σελήνης από τη Γη είναι: Τόξο εφαπτομένης διαμέτρου/απόσταση, δηλαδή Arc tan (3476/ 384000) = 0,52°. Ομοίως, η φαινόμενη διάμετρος του Ήλιου είναι: Arc tan (1375000/ 149900000) = 0,52°. Δηλαδή οι δυο δίσκοι φαίνονται ακριβώς ίσοι για τον παρατηρητή από τη Γη! Αυτό έχει ως συνέπεια να δημιουργείται το καταπληκτικό φαινόμενο των ολικών ηλιακών εκλείψεων!
 

5) Ένα από τα πλέον μείζονα μυστήρια της συμπεριφοράς της Σελήνης είναι, ότι ο δορυφόρος μας ακολουθεί μιαν αμιγώς κυκλική τροχιά, μοναδική σε ολόκληρο το ηλιακό μας σύστημα! Εάν η Σελήνη είχε δεσμευτεί από την έλξη της Γης τότε θα είχε υιοθετήσει μιαν επιμήκη, ελλειψοειδή τροχιά, όπως οι δορυφόροι άλλων πλανητών. Επιπλέον, στρέφει πάντοτε την ίδια πλευρά της προς τη Γη, εμφανίζει δηλαδή σύγχρονη τροχιά. Η Σελήνη κατά συνέπεια, περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό της σε ίσο χρόνο, στον οποίο περιφέρεται και γύρω από τη Γη. Σε ακριβώς 29,53 ημέρες!

Κατ' αντιπαραβολή, φανταστείτε έναν παρατηρητή, ο οποίος κάθεται στο κέντρο ενός τραπεζιού ενώ κάποιος άλλος γυρίζει γύρω-γύρω απ' το τραπέζι, κατά τέτοιον τρόπο, ούτως ώστε αυτός που κάθεται στο τραπέζι να βλέπει πάντοτε το ανφάς του προσώπου αυτού, που περιστρέφεται γύρω του. Αυτή η συγκεκριμένη τροχιά δίνει αρκετά πλεονεκτήματα σε κάποιον που θα αποφάσιζε να...κρυφτεί (λέμε τώρα ) στη Σελήνη!

Η θεατή πλευρά αποτελεί φυσική ασπίδα της αθέατης πλευράς της Σελήνης στις εκπομπές ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας. Όταν οι αποστολές Απόλλων, βρίσκονταν σε τροχιά γύρω απ' τη Σελήνη και περνούσαν πίσω απ' την αθέατη πλευρά, στο Χιούστον σήμαινε συναγερμός! Η επαφή με το διαστημόπλοιο χάνονταν για αρκετά λεπτά, οι επικοινωνίες διεκόπτονταν τελείως και στη Γη είχαν...μαύρα μεσάνυχτα για την κατάσταση αλλά και την...ύπαρξη του διαστημοπλοίου. Συνεπώς, με αυτόν τον τρόπο η αθέατη πλευρά προστατεύεται από μια φυσική ασπίδα.
 

6) Η Σελήνη είναι κομματάκι...μεγάλη για να αποτελεί φυσικό δορυφόρο της Γης! Μεγάλη, όσο κανείς άλλος δορυφόρος του ηλιακού μας συστήματος σε σχέση με τον πρωτεύοντα πλανήτη του. Με διάμετρο 3.476 χιλιόμετρα φαντάζει πολύ μεγάλη μπροστά στα 12.756 χλμ της Γης (έχει αναλογία διαμέτρων με τη Γη 1:4), όταν οι μεγάλοι δορυφόροι Γανυμήδης του Δία και Τιτάνας του Κρόνου έχουν αντίστοιχα αναλογία διαμέτρων 1:30 και 1:27.
 

 

7) Σχετικά τώρα με την ηλικία της Σελήνης... Χμμ.. Πάνω από το 99% των σεληνιακών βράχων που εξετάστηκαν κάτω από ανάλυση, προσδιορίσθηκε, ότι είναι αρχαιότεροι από το 90% των πιο αρχαίων βράχων που βρέθηκαν στη Γη. Ορισμένα δείγματα μάλιστα, σύμφωνα με την άποψη αρκετών επιστημόνων, είναι πιο παλιά και απ' τον Ήλιο! Και σημειώστε, ότι οι Σεληνιακές θάλασσες, απ' όπου προήλθαν τα περισσότερα δείγματα είναι νεότεροι σχηματισμοί της Σελήνης! Σαφώς λοιπόν, η παρούσα ηλικιακή ανακολουθία μεταξύ Γης και Σελήνης, όπου αποδεδειγμένα πλέον η δεύτερη δείχνει να προϋπάρχει της πρώτης, καταρρίπτει και την επικρατούσα θεωρία σχηματισμού της Σελήνης από τη σύγκρουση ενός πλανητοειδούς με τη Γη.
 

8) Αν και προσωπικά δεν είμαι λάτρης των θεωριών περί κούφιας Γης και κούφιων πλανητών εν γένει, μιας και εμφανίζουν τρομερές αδυναμίες κυρίως από πλευράς Μηχανικής Φυσικής, (η επίδραση της βαρύτητας θα έκανε τον φλοιό του εκάστοτε πλανήτη να κατέρρεε ως...χάρτινος πύργος) πιστεύω όμως, πως θα πρέπει επιτέλους η NASA να βγει και να εξηγήσει για ποιόν λόγο η Σελήνη αντηχούσε σαν....καμπάνα στα επαναλαμβανόμενα πειράματα των αποστολών Απόλλων 12,14,15,16 και 17, όπου οι αστροναύτες πέταξαν από ορισμένο ύψος εξοπλισμό, που προσέκρουσε στην επιφάνεια του φεγγαριού και δημιούργησε δονήσεις, οι οποίες διαρκούσαν κάθε φορά για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα (άνω της μιας ώρας). Τα σεισμικά κύματα, που δημιουργήθησαν, ενεφάνισαν συμπεριφορά (ταχύτητα 9,5 km/sec σε βάθος 32 km) ανάλογη της κινήσεώς τους μέσα από υλικό με πολύ καλή αγωγιμότητα, όπως τα μέταλλα! Επίσης, περιμένω...εδώ και χρόνια απ' τη NASA να δώσει μιαν εξήγηση για τις δυσκολίες που αντιμετώπισαν οι αστροναύτες στο να τρυπήσουν την επιφάνεια της Σελήνης...

9) Παρατηρώντας τη γεωλογία ή καλύτερα τη γεωμορφολογία του φεγγαριού, θα διαπιστώσει κανείς, ότι παρουσιάζεται σαν κάτι να του...γύρισε τα μέσα έξω. Σαν γάντι. Τα βαρύτερα υλικά, τα οποία θα έπρεπε κανονικά να βρίσκονταν στον πυρήνα, όπως είναι για παράδειγμα τα λιωμένα μέταλλα, ενυπάρχουν στη επιφάνειά του, στις Σεληνιακές θάλασσες, κάτω απ' τη σκόνη. Γιατί όμως και η αθέατη όψη της Σελήνης δεν εμφανίζει θάλασσες αλλά μόνο βουνά και κρατήρες;

10) Τί είναι αλήθεια όλες αυτές οι περίεργες κατασκευές, σχήματα και απεικονίσεις, οι οποίες έχουν φωτογραφηθεί τόσο απ' τις διαστημικές αποστολές της NASA, όσο και από αστρονόμους εδώ στη Γη αλλά και από ιδιώτες ερασιτέχνες αστρονόμους και παριστάνουν αρμονικά γεωμετρικά σχήματα, όπως ο τριγωνικός κρατήρας Ουκέρτ, ο πενταγωνικός Πρόκλος, ο εξαγωνικός Πυθαγόρας και τόσοι άλλοι και τέλος δομές, οι οποίες να θυμίζουν τεχνουργήματα κάποιου πολιτισμού, όπως σήραγγες, γέφυρες και τείχη; Δείτε εδώ για παράδειγμα:

http://www.lunaranomalies.com

http://www.cosmicparadigm.com/Cities_Found_on_the_Moon.html

http://paranormal.about.com/library/weekly/aa030899.htm

Επίσης, πασίγνωστα είναι τα λεγόμενα Transient Lunar Phenomena ή TLP's, τα οποία περιλαμβάνουν λάμψεις, αντανακλάσεις και ανεξήγητες αλλαγές στο χρώμα ή στο σχήμα, που συμβαίνουν πάνω στην επιφάνεια της Σελήνης. Γνωρίζετε, ότι αρκετά από τα χιλιάδες TLP's, τα οποία έχουν παρατηρηθεί στην Σελήνη σχετίζονται με εκπομπές αερίων από κοιλότητες (το τονίζω κοιλότητες) στο εσωτερικό της; Iδίως στους κρατήρες Αρίσταρχο και Κέπλερ, τα διετή δεδομένα, που συνέλεξε o φασματογράφος του διαστημικού σκάφους Lunar Prospector είναι ενδεικτικά αυτής της δραστηριότητας. Αναρωτιέμαι λοιπόν, πώς γίνεται η NASA να συνεχίζει να θεωρεί γεωλογικά νεκρή τη Σελήνη, όταν εκπέμπει φυσικό αέριο από το εσωτερικό της...

Μιαν ιδέα για τα παραπάνω φαινόμενα θα πάρετε εδώ:

http://www.daviddarling.info/encyclopedia/T/TLP.html

Όπως όμως για όλα - ή σχεδόν για όλα - τα προβλήματα, η λύση τους φαίνεται να υπάρχει - πού αλλού - στα αρχαία Ελληνικά κείμενα. Οι μεγάλες μορφές της Ελληνικής αρχαιότητας γνώριζαν την αλήθεια για τον δορυφόρο μας, όπως γνώριζαν και πολλές άλλες αλήθειες. Οι Ορφικοί ύμνοι εμπεριέχουν θαυμαστές πληροφορίες για όλα τα επιστημονικά θέματα και ιδιαίτερα για την αστρονομία. Θέλετε να μάθετε τί αναφέρει ο Ορφεύς για την Σελήνη; Πως έχει «βουνά, πολιτείες και σπίτια...!» Τί άλλο είπε ο Ορφέας; Πως «η Σελήνη έχει στέρεο έδαφος και θεϊκούς κατοίκους!» Και αυτά, τα αναμετέδωσαν με την σειρά τους ο Πλούταρχος, ο Διογένης Λαέρτιος αλλά και άλλοι Έλληνες σοφοί.

Η φλόγα της σοφίας όμως δεν έσβησε ποτέ από την χώρα μας. Ο θρύλος της σύγχρονης Ελληνικής αστρονομίας Κωνσταντίνος Χασάπης ενέδωσε στον πειρασμό να αναλύσει τους Ορφικούς ύμνους κάτω απ' το φως των σημερινών γνώσεων. Απέδειξε λοιπόν, ότι ο Ορφέας ήξερε να υπολογίζει τις εκλείψεις, τα ηλιοστάσια και τις ισημερίες. Εγνώριζε επίσης, πως η εναλλαγή των εποχών οφείλεται στην κλίση του άξονα περιστροφής της Γης και της κινήσεώς της γύρω απ' τον Ήλιο. Οι παραπάνω όμως γνώσεις θα ήταν αδιανόητες εάν ο αρχαίος μας αστρονόμος αγνοούσε το πραγματικό σχήμα της Γης καθώς και την κίνησή της γύρω απ' τον εαυτό της και γύρω απ' τον Ήλιο, πράγμα που δεν συνέβαινε σύμφωνα με την άποψη του σύγχρονου Έλληνα αστρονόμου.

Με βάση την ανάλυση του δρος Χασάπη κατά την διδακτορική διατριβή, που είχε τίτλο «Οι Ορφικοί Ύμνοι και η Αστρονομία κατά την Β' χιλιετηρίδα Π.Χ.», οι Έλληνες ήδη στην δεύτερη προΧριστιανική χιλιετηρίδα είχαν συλλάβει την ηλιοκεντρική ιδέα ενώ χρησιμοποιούσαν σεληνιακό ημερολόγιο με δώδεκα μήνες. Εγνώριζαν όλες τις φάσεις της Σελήνης, τις κινήσεις των πλανητών και τον νόμο της Παγκόσμιας Έλξης των σωμάτων!

Ο μέγας μύστης Πυθαγόρας βασιζόμενος στις πληροφορίες του Ορφέα αναφέρει σχετικά με τη Σελήνη, ότι «κατοικείται από θεϊκά όντα, όμοια με τους κατοίκους της Γης. Στην Σελήνη υπάρχουν όλα όσα βλέπουμε στη Γη με την μόνη διαφορά, ότι οι σεληνιακές μέρες είναι δεκαπέντε φορές μεγαλύτερες από τις δικές μας!». Η παραπάνω αποκάλυψη προκαλεί μεγάλη έκπληξη κυρίως για τον τρόπο με τον οποίον οι πρόγονοί μας ήταν σε θέση να γνωρίζουν, ότι η Σεληνιακή ημέρα διαρκεί δύο εβδομάδες.
 

Αυτό, που παραμένει γνωστό, είναι πως ο μεγάλος Πυθαγόρας έμεινε περισσότερο από είκοσι χρόνια στην Αίγυπτο, όπου ίσως εξ' αιτίας της μορφολογίας του εδάφους της, το μυημένο ιερατείο διετηρούσε πανάρχαιες γνώσεις, τις οποίες και ενεφάνιζε ως διδασκαλίες «θεών». Και βέβαια, ο νους μας πηγαίνει αμέσως στον διάλογο μεταξύ του Αιγύπτιου ιερέα της Σαϊδος και του Σόλωνος, όταν ο τελευταίος επισκέφθηκε την Αίγυπτο. Διάλογο, τον οποίον διασώζει ο Πλάτων στον «Τίμαιό» του και φέρει τον ιερεά να λέγει στον Σόλωνα πως: «εσείς οι Έλληνες μοιάζετε σαν να είστε για πάντα παιδιά. Διότι απ' τις πολλές καταστροφές είτε από πλημμύρες είτε από άλλα αίτια, που συνέβησαν στην πατρίδα σας, έχετε χάσει την ροή της γνώσης, η οποία όμως υπάρχει ατόφια και φυλάσσεται εδώ από καταβολής κόσμου».

«Προσέλληνοι Ηρόδοτος τους Αρκάδας ούτω λέγει, τουτέστιν αρχαίους προ της Σελήνης» γράφει το λεξικό του Σουίδα. Υπήρξαν δηλαδή οι Αρκάδες πριν απ' την εμφάνιση της Σελήνης στον ουρανό! Το ίδιο αναφέρει και ο Απολλώνιος ο Ρόδιος στα Αργοναυτικά του αλλά και ο Παυσανίας στα Αρκαδικά του. Παρόμοιες αναφορές έχουμε από τον Πλούταρχο, τον Οβίδιο, τον Ιππόλυτο και τον Λουκιανό ενώ ο Δημόκριτος και ο Αναξαγόρας δίδασκαν ότι υπήρχε μιά εποχή όπου η Γη ήταν χωρίς φεγγάρι.

Θα καταλήξω στον Νεοπλατωνικό φιλόσοφο Πρόκλο, ο οποίος λέγει: «Μήσαντο δ' άλλην γαίαν απείρατον, ην τε σελήνην αθάνατοι κλήζουσιν, επιχθόνιοι δε τε μήνην, η πολλ' ούρε έχει, πολλ' άστεα πολλά μέλαθρα». Δηλαδή: «Μελέτησαν μιαν άλλην Γη, άγνωστη, την οποίαν οι αθάνατοι ονομάζουν Σελήνη, οι δε κάτοικοι της Γης Μήνην και η οποία έχει πολλά όρη, πολλές πόλεις, πολλά μέγαρα.

Από την πανάρχαια λέξη Μήνην, φαίνεται να προέρχεται και η λέξη μήνας, ο οποίος και διαρκεί περίπου όσο μια περιφορά της Σελήνης γύρω από τη Γη, τα...έμμηνα των γυναικών, που συγχρονίζονται με την περίοδο περιφοράς της Σελήνης γύρω απ' τη Γη, όπως επίσης και οι Αγγλικές λέξεις moon και month!

Υπάρχουν αρκετά καλά βιβλία για κάποιον, που θέλει να ψάξει, με αναρίθμητα στοιχεία για το όλο ζήτημα, τα οποία βεβαίως αντιτίθενται στο λεγόμενο «ακαδημαϊκό ...ιερατείο» που θέλει κάθε εξαγγελία της NASA νομοτέλεια! Ενδεικτικά αναφέρω την «Εξωγήινη Αρχαιολογία» του Γεωργίου Κασιμάτη, «Τα μυστικά της Σελήνης» του Don Wilson και το «Το μυστήριο της Σελήνης» του Σωτήρη Σοφιά.

Για όποιον σπεύσει να κατηγορήσει τον Don Wilson ως...παραμυθά, έχω να του πω, ότι το μόνο που έκανε ήταν να αναμασήσει την θεωρία δύο Ρώσων αστροφυσικών, του Μιχαήλ Βάζιν και του Αλεξάντερ Στσερμπάκωφ, οι οποίοι σε ένα άρθρο τους, που δημοσιεύθηκε σε επίσημο κυβερνητικό έντυπο τον Ιούλιο του 1970 αλλά και σε συμπληρωματική επιστημονική μελέτη το 1976, υπεστήριξαν πως η Σελήνη είναι ένας τεχνητά μετασκευασμένος πλανητοειδής, κούφιος στο εσωτερικό του και δεν αποκλείεται να αποτελεί στην πραγματικότητα ένα διαστημόπλοιο, κατασκευασμένο από λογικά όντα κάποιου μακρινού ηλιακού συστήματος, τα οποία και απεφάσισαν να αναχωρήσουν μαζί με τον...πλανήτη, όταν διεπίστωσαν πως οι συνθήκες στην διαστημική γειτονιά τους ήταν τέτοιες, που θα έθεταν σε κίνδυνο την επιβίωσή τους. Μετά από ένα πολύ μεγάλο ταξίδι, κατά τη διάρκεια του οποίου το φυσικό αυτό διαστημόπλοιο άντεξε όλες τις συγκρούσεις με τους μετεωρίτες και τους αστεροειδείς, με τους οποίους ήρθε σε επαφή, προσήρθε στο ηλιακό μας σύστημα, «παρκάροντας» στο συγκεκριμένο σημείο λίγο έξω απ' τη Γη και υιοθετώντας κυκλική τροχιά γύρω απ' τον πλανήτη μας!

Η εν λόγω «τρελή» εκ πρώτης όψεως θεωρία, περιγράφει το πώς ακριβώς έλαβε χώρα αυτή η τεχνολογική επεξεργασία, σύμφωνα με την οποίαν «άδειασε» το εσωτερικό του πλανητοειδούς από την λάβα και τα βαρέα μέταλλα, που αντλήθησαν απ' τον πυρήνα, όχι μόνο για να δημιουργηθεί ο κατάλληλος κατοικήσιμος χώρος αλλά παράλληλα για να ενισχυθεί η εξωτερική επιφάνεια, ούτως ώστε να αντέχει στις προσκρούσεις των μετεωριτών. Οι δυό επιστήμονες γράφουν: «Οι λεγόμενες σεληνιακές θάλασσες δεν είναι τίποτε άλλο από ενισχύσεις του εξωτερικού φλοιού, που κατεσκευάσθησαν χάρη στην άντληση της λάβας απ' τον πυρήνα. Οι θάλασσες αυτές δεν είναι τίποτε περισσότερο από εκρήξεις των δοκών αντιστήριξης, που ενίσχυσαν τα αδύνατα σημεία του φλοιού».

Βεβαίως, η παραπάνω θεωρία των δύο Ρώσων βασίζεται σε πληθώρα δεδομένων και επιστημονικών ενδείξεων, που ενυπάρχουν στον δορυφόρο μας, για τις οποίες, όπως είπα και πριν, η NASA δεν έχει δώσει ακόμη πειστικές εξηγήσεις. Το σημαντικότερο όμως με αυτή τη θεωρία είναι, ότι εμφανίζεται απόλυτα συμβατή με όλα τα τα περίεργα και ανεξήγητα φαινόμενα, που παρατηρούνται στον δορυφόρο μας, μερικά μόνο απ' τα οποία σας ανέφερα παραπάνω. Όλα μοιάζουν να δένουν μεταξύ τους...

Με βάση τα στοιχεία, τα οποία προσέφεραν οι διαστημικές αποστολές, οι παλαιότερες θεωρίες για τη Σελήνη τινάχτηκαν στον αέρα. Αντιθέτως, όλα τα νέα στοιχεία συνηγορούν, ότι η Σελήνη δεν αποτελεί - στο σύνολό της τουλάχιστον - ένα φυσιολογικό ουράνιο σώμα.

Θα πρέπει εδώ να επισημάνω, ότι εάν επιχειρήσουμε να εξετάσουμε με σοβαρή ερευνητική ματιά την παραπάνω θεωρία του διαστημοπλοίου, δεν θα πρέπει σε καμία περίπτωση να την μελετήσουμε αποσπασματικά δυιλίζοντάς την με επιστημονική προσέγγιση μόνο μέσα απ' τον χώρο της αστροφυσικής αλλά να την εντάξουμε σε μιαν ολιστική θεώρηση, στην οποία θα εμπεριέχεται το σύνολο της Συμπαντικής γνώσης, που έχει γίνει έως τώρα κατανοητή απ' τον ανθρώπινο νου. Αυτού του είδους η προσέγγιση, η οποία κάπου αγγίζει τα όρια και της φιλοσοφίας, μας θέτει κάποια αμείλικτα ερωτήματα.

Για να μπορέσουν για παράδειγμα, κάποιες οντότητες να επιταχύνουν ένα τέτοιο ουράνιο σώμα με ένα 20% της ταχύτητας του φωτός, (ακόμα και με 10%) θέτωντάς το σε ταχύτητα δίνης (ένα σώμα διαμέτρου σχεδόν τρεισήμισι χιλιάδων χλμ. και ανάλογης μάζας, όπως η Σελήνη) και ταξιδεύοντας με αυτήν την ταχύτητα για εκατοντάδες, χιλιάδες, ίσως και εκατομμύρια χρόνια, αυτό σημαίνει, ότι τα επίπεδα της ενέργειας, που χρησιμοποίησαν θα ήταν πρακτικώς ανεξάντλητα. Γιατί λοιπόν, από τη στιγμή που διαθέτεις άφθονη ενέργεια, να μπεις στον κόπο να κάνεις όλο αυτό το εγχείρημα και να μην επιχειρήσεις να κατασκευάσεις σκουλικότρυπες ας πούμε, (όπου έχει αποδειχτεί μαθηματικά, ότι μπορούν να κατασκευαστούν εάν δαπανήσεις την αντίστοιχη ενέργεια) και να στείλεις, όπου εσύ θέλεις, σύντομα και με ασφάλεια τους κατοίκους σου;

Τα ρομπότ σου θα συλλέξουν από τους αεριώδεις πλανήτες τον άνθρακα και θα δημιουργήσουν νέες, τεράστιες πολιτείες, οπουδήποτε! Με σωστή τεχνογνωσία, εξελιγμένη τεχνολογία και το επαρκές ενεργειακό δυναμικό, φαντάζουν πιο εύκολα αξιοποιήσιμες άλλες λύσεις, έστω και εάν πρόκειται να καταστραφεί ο ίδιος ο πλανήτης.

Να μην λησμονούμε όμως, ότι το παραπάνω ερώτημα το έθεσε η δική μου λογική. Η ανθρώπινη. Η οποία δεν είναι απαραίτητο να ταυτίζεται με την λογική και τον τρόπο σκέψης άλλων όντων, ξένων προς το ανθρώπινο είδος...

Σαν Βιολόγος, δεν θα μπορούσα να μην επισημάνω μια αρκετά σημαντική αδυναμία, που εμφανίζει η θεωρία των Βαζίν και Στσερμπάκωφ. Γνωρίζουμε, πως όλα τα έμβια πλάσματα αυτού του πλανήτη (και όχι μόνο τα θηλυκά των ανθρώπων) χρησιμοποιούν την άμπωτη και την παλίρροια και φυσικά τους κύκλους της Σελήνης για να ρυθμίσουν τους κύκλους αναπαραγωγής τους, με αποτέλεσμα να προσαρμόζουν την συμεριφορά τους σύμφωνα με τον δορυφόρο μας. Αυτό συμβαίνει και στα σφουγγάρια αλλά και σε ένα σημαντικό ποσοστό από τα φυτά. Κάποια απ' αυτά τα χιλιάδες είδη, που χρησιμοποιούν την Σελήνη για να πολλαπλασιαστούν εμφανίζουν χρονική διάρκεια εξέλιξης 300 εκατομμύρια έτη. Τίθεται κατά συνέπεια το ερώτημα: Πότε ακριβώς τοποθετήθηκε η Σελήνη σ' αυτήν την ακριβή θέση με αυτήν την τροχιά;

Η επιστημονική λογική υπαγορεύει να βρίσκεται εκεί πάνω από 500.000.000 χρόνια δηλαδή κοντά στην προκάμβρια περίοδο. Αυτό όμως έρχεται σε αντίθεση με τις αρχαίες γραφές των Ελλήνων, οι οποίοι όπως είδαμε αφήνουν να εννοηθεί πως ο δορυφόρος μας έχει αφιχθεί λίγο πριν το 15.000 π. Χ. Θεωρητικά, αυτή η άφιξη θα μπορούσε να ταυτίζεται με τον κατακλυσμό του Ωγύγου ή του Δευκαλίωνα ή με την καταστροφή της Ατλαντίδας, όπου η βαρυτική έλξη της Σελήνης ακόμα και στο σημείο, στο οποίο βρίσκεται (21 φορές πίσω απ' το όριο του Ρος) θα προκαλούσε τεράστιες καταστροφές, ηφαιστειακές εκρήξεις, σεισμούς και ίσως και καταβυθίσεις ηπείρων.

Η καταστροφή μάλιστα της Ατλαντίδος συνδέεται από πολλούς ερευνητές με την αλλαγή της φοράς του Ρεύματος του Κόλπου, (Gulf Stream) το οποίο ερχόμενο σε επαφή με τις ακτές της Βόρειας Ευρώπης, αύξησε την θερμοκρασία της και κατέστησε συμβατή τη ζωή και τον εποικισμό φυλών στην Β.Δ. Ευρώπη και την Σκανδιναυία, οι οποίες έως το 15.000 π.Χ. ίσως και λίγο πιο σύγχρονα, βρίσκονταν σε εποχή παγετώνων. Η Βιολογία δεν αποκλείει την αλλαγή των κύκλων αναπαραγωγής των ειδών σε σχέση με κάποιο περιβαλλοντικό ερέθισμα. Η μεταβατική αυτή περίοδος όμως θα είναι δύσκολη και αρκετά χρονοβόρα...

 

Καλύτερα όμως να σταματήσω την ανάλυση της θεωρίας του διαστημοπλοίου μιας και δεν είναι αυτός ο σκοπός της συγγραφής του παρόντος άρθρου. Βεβαίως, εάν αποδειχτεί τελικά, πως η Σελήνη αποτελεί διαστημόπλοιο τότε αυτόματα επιλύεται και το τεράστιο πρόβλημα της ταυτότητας των UFO (καθώς και η προέλευσή τους) τα οποία δεν αποτελούν μόνο φαινόμενο της εποχής μας αλλά μια μόνιμη παρουσία καθ' όλη την εξέλιξη της ανθρώπινης ιστορίας. Και αυτό διότι το παράδοξο των τόσο συχνών εμφανίσεων σχεδόν μας απαγορεύει να αποδεχτούμε, ότι τα UFO προέρχονται από μακρινούς πλανήτες, οι οποίοι απέχουν εκατομμύρια έτη φωτός απ' την γη μας. (Εκτός και αν μπορούν κατά βούληση να «χρησιμοποιούν» το λεγόμενο χωροχρονικό συνεχές ή ιδιότητες άλλων διαστάσεων για τα ταξίδια τους).

Στην φιλοσοφία υπάρχει ο περίφημος κανόνας του Όκκαμ. Ο κανόνας αυτός λέει, πως εάν για ένα πρόβλημα υπάρχουν περισσότερες από μία αξιόλογες λύσεις τότε η πιο απλή είναι και η πιο σωστή. Ο μεγάλος αστροφυσικός Morris Jessup στο βιβλίο του «Η υπόθεση για τα UFO» μεταφέρει τον ίδιο κανόνα και στον χώρο της επιστήμης. Η πιο απλή εξήγηση ενός φαινομένου είναι και η καλύτερη...

Δεν θέλω να σας κουράσω άλλο. Θα υποβάλλω μόνο το εξής ερώτημα: Γιατί οι Αμερικανοί δεν ξαναπήγαν στο φεγγάρι; Όλοι γνωρίζουμε, πως μετά την επανδρωμένη διαστημική πτήση Απόλλων 17, η οποία έλαβε χώρα το 1972, δεν πραγματοποιήθησαν νέες αποστολές. Σύμφωνα με την NASA, ο λόγος ήταν ότι «δεν υπήρχε κάτι νέο που θα μπορούσε να μαθευτεί» (!!!) από τις επισκέψεις στη Σελήνη και έτσι ολόκληρο το πρόγραμμα Απόλλων μπήκε στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Κατ' ανάλογο τρόπο, η αποστολή Luna 24 ήταν η τελευταία αποστολή των Ρώσων στο φεγγάρι το 1976, η οποία έφερε μαζί της αρκετά δείγματα σεληνιακού εδάφους.



Θα μπορούσε κάποιος να ισχυρισθεί, ότι οι οικονομικοί λόγοι ματαίωσης ανάλογων προγραμμάτων δεν ήταν διόλου ευκαταφρόνητοι. Όντως, το κόστος ενός επανδρωμένου προγράμματος, ξεκινώντας από τον αρχικό σχεδιασμό έως και την τελευταία λεπτομέρεια της εκτέλεσης του είναι αρκετά μεγάλο ακόμα και για μιαν οικονομία σαν την Αμερικανική. Παρ'όλα αυτά, η NASA για πάνω από τριάντα χρόνια, συνέχιζε να επενδύει δεκάδες δισεκατομμύρια δολάρια οργανώνοντας αποστολές σε τροχιά γύρω απ' την Γη (κάνοντας ούτε λίγο ούτε πολύ κύκλους γύρω από τον πλανήτη μας) αντί για την επιστημονική εξερεύνηση της Σελήνης. Μήπως κάτι την απέτρεψε;



 

 

 

 

 

 

 Πάντως, εξετάζοντας το όλο διάβημα τελείως πρακτικά, θα λέγαμε, πως ένα ταξίδι στη Σελήνη, με όλη τη δυσκολία και τη σύνθεση της προσπάθειας που χρειάζεται, είναι στην πραγματικότητα πολύ λιγότερο εντυπωσιακή υπόθεση από όσο φανταζόμαστε. Ίσως είναι πολύ πιο απλό από μια επιχείρηση, ας πούμε, στα βάθη των ωκεανών. Σχετικά με το θέμα των καυσίμων, οι απαιτούμενες ποσότητες είναι αρκετά μικρότερες από όσες θα φανταζόταν κανείς για ένα ταξίδι αντίστοιχης απόστασης επί της Γής, μιας και ουσιαστική κατανάλωση καυσίμου υπήρχε μόνο στη φάση της εκτόξευσης από τη Γη (με πυραύλους-φορείς και απορριπτόμενες δεξαμενές καυσίμων) και σε εκείνη της αποσελήνωσης. Το κυρίως κομμάτι του ταξιδιού ήταν εφικτό χάρις στις δυνάμεις αδράνειας και την έλλειψη τριβής στο διαστημικό χώρο, εκτός από μικροδιορθώσεις που λάμβαναν χώρα από μικρούς κινητήρες μεγέθους αντίστοιχου με αυτούς ενός μεγάλου τηλεκατευθυνόμενου μοντέλου.

Κατά συνέπεια, η κατανόηση και η κατάκτηση του δορυφόρου μας θα είχε αρκετά συνεπακόλουθα οφέλη στην κούρσα του ανθρώπου για την εξερεύνηση του διαστήματος μιας και η Σελήνη θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως βάση για μελλοντικές εξορμήσεις προς τους πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος και γιατί όχι πέρα απ' αυτό.

Μόλις πρόσφατα, ανεκοινώθη η πρόθεση τόσο απ' την NASA όσο και από την ESA, (Ευρωπαϊκή Διαστημική Υπηρεσία) για την πραγματοποίηση νέων αποστολών μέσα στην ερχόμενη δεκαετία. Αυτό δηλαδή, που έπρεπε να είχε συνεχισθεί 30 χρόνια πριν. (Διότι προσωπικά αρνούμαι να πιστέψω, ότι η εξερεύνηση του κοντινότερου σε εμάς ουρανίου σώματος και καταλύτης για την περαιτέρω εξερεύνηση του διαστήματος για λογαριασμό ολόκληρης της ανθρωπότητας, ήταν ένα παιχνίδι εντυπώσεων και μόνο, μέσα στα πλαίσια του Ψυχροπολεμικού κλίματος, που επικρατούσε τότε μεταξύ Αμερικανών και Σοβιετικών. Υπάρχει βέβαια και η άλλη...λύση. Να είμαι αθεράπευτα ρομαντικός!) Την εκτέλεση των εξαγγελθέντων προγραμμάτων θα αναλάβουν ρομπότ καθώς και αυτοματοποιημένα διαστημόπλοια ενώ οι άνθρωποι δεν θα επιστρέψουν στην Σελήνη τουλάχιστον μέχρι το έτος 2020.

Δεν ξέρω πόσοι από εσάς, που διαβάζετε αυτές τις γραμμές ακούγατε ορισμένα στοιχεία για πρώτη φορά...Αυτό, που θέλω να σας πω είναι, ότι δεν επιχειρώ να πείσω κανέναν για το παραμικρό. Απλά δοκίμασα να δώσω κίνητρα, ούτως ώστε μια μέρα να μπορέσουμε να αποκωδικοποιήσουμε τους γρίφους του δορυφόρου μας, λύνοντας τα μυστήρια, που τον συνοδεύουν. Μυστήρια, τα οποία δυστυχώς μένουν καλά σφαλισμένα έως και σήμερα αφού οι επιστήμονες δεν κατάφεραν να αποκρυπτογραφήσουν...

Ο ορισμός του αναζητητού είναι η χωρίς παρωπίδες, εξαρτήσεις ή σκοπιμότητες, αναζήτηση της αλήθειας. Αλήθεια, η οποία κάποιες φορές προσπερνάται ή γίνεται αόρατη (σαν τα...τζάμια) διότι ουσιαστικά δεν θέλουμε να την δούμε τυφλωμένοι από τις εγωιστικές στρεβλώσεις της ανθρώπινης φύσης. Που νομίζει, πως τα ξέρει όλα...

Έχει ξανασυμβεί χιλιάδες φορές στο παρελθόν. Πρόσφατο παράδειγμα το 1903. Όταν έως και την τελευταία στιγμή, οι...ξερόλες του επιστημονικού ιερατείου της εποχής, (καθώς και οι ειδικοί επιστήμονες του Scientific American) ειρωνεύονταν τους αδερφούς Wright, που σε λίγο θα επιχειρούσαν την πρώτη πτήση τους με αεροπλάνο, λέγοντάς τους, ότι σε καμία περίπτωση δεν είναι δυνατόν να πετάξει κάτι, το οποίο είναι...βαρύτερο απ' τον αέρα! (Καλά, τις...κουκουβάγιες δεν τις είχαν δει;) Μεχρι εκεί έφτανε το μυαλό τους...

Κατ' ανάλογο τρόπο, πρέπει κι εμείς πάντοτε να έχουμε στο δικό μας μυαλό το δόγμα, πως δεν τα γνωρίζουμε όλα. Η επιστημονική γνώση διαρκώς εξελίσσεται. Νέα δεδομένα ανακύπτουν. Σαφώς και υπάρχουν ζητήματα, τα οποία δεν μπορούν να γίνουν κατανοητά με τις έως τώρα υπάρχουσες γνώσεις της επιστήμης. Αντί λοπόν να απορρίπτουμε, καλό θα ήταν να προτείνουμε. Και οπλισμένοι με κριτική σκέψη, ερευνητική διάθεση, έχοντας παράλληλα ως λειτουργικά εργαλεία την επιστημονική συνέπεια και μεθοδολογία, να ξεκινήσουμε την αναζήτησή μας. Βήμα βήμα. Αφήνοντας πάντα ένα παράθυρο ανοιχτό. Ειδάλλως εμποδίζουμε αυτήν καθ' αυτή την εξέλξη της επιστήμης. Και την ανθρώπινη πρόοδο...

Αρκεί να θυμηθούμε τα λόγια του μεγάλου Niels Bohr, του πατέρα της ατομικής ενέργειας, ο οποίος όταν κάποτε του παρουσίασαν μια απίθανη θεωρία, είπε το εξής: «Η θεωρία αυτή είναι τρελή. Αλλά όχι αρκετά τρελή για να είναι αληθινή!»

Διότι η πιο ισχυρή φαντασία είναι τελικά η πραγματικότητα...

Πηγή: http://biocosmology.blogspot.com/2009/03/blog-post.html

Δέκα λίμνες μέσα σε κρατήρες ηφαιστείων

Εκτός από καυτή λάβα και απομεινάρια μιας παλιάς έκρηξης, μέσα σε έναν κρατήρα ηφαιστείου μπορεί να βρει κανείς και παραδεισένιες λίμνες.
Σε διάφορα μέρη σε όλο τον κόσμο, το αποτέλεσμα της έκρηξης κάποιων ηφαιστείων προκάλεσε κατάρρευση των κορυφών τους και στη λεκάνη συσσωρεύτηκε νερό.
Έτσι σχηματίστηκαν πανέμορφες και ιδιαίτερα εντυπωσιακές λίμνες στους κρατήρες. Άλλες έχουν πιο λαμπερό χρώμα, άλλοτε μπλε και άλλοτε τιρκουάζ, όλες όμως δημιουργούν ονειρικά σκηνικά.
Δείτε δέκα από αυτές...

Οσκγιουβάτν, Ισλανδία

Το Άσκγια είναι ηφαίστειο στα υψίπεδα της κεντρικής Ισλανδίας. Εκεί σχηματίστηκε η λίμνη Οσκγιουβάτν και είναι η δεύτερη βαθύτερη λίμνη στην Ισλανδία, με βάθος τα 220 μέτρα. Η λίμνη έχει φωτεινό μπλε χρώμα.

Μπλε λίμνη, Αυστραλία

Πρόκειται για τη Μπλε Λίμνη, όπως την αποκαλούν, η οποία βρίσκεται μέσα στον κρατήρα και αποτελεί μία εκ των τεσσάρων λιμνών στο Mount Gambier. Ωστόσο δύο από τις τέσσερις λίμνες έχουν στερέψει.

Λίμνη του Παραδείσου, Κίνα

Η συγκεκριμένη λίμνη βρίσκεται σε έναν κρατήρα στα σύνορα μεταξύ Κίνας και βόρειας Κορέας και είναι άκρως εντυπωσιακή.

Irazu, Κόστα Ρίκα

Η κορυφή του ηφαιστείου Irazu έχει αρκετούς κρατήρες, ένας από τους οποίους περιέχει την Diego de la Haya, μια πράσινη λίμνη μεταβλητού βάθους.

Kerio, Ισλανδία

Η ηφαιστειακή λίμνη Kerio στην Ισλανδία αποτελεί έναν φημισμένο αξιοθέατο, ενώ ο κρατήρας είναι ένας από τους πιο πολυφωτογραφημένους στον κόσμο.

Okama, Ιαπωνία

Η λίμνη σε αυτόν τον κρατήρα περιβάλλεται από τρία βουνά δημιουργώντας ένα μοναδικό σκηνικό. Ονομάστηκε έτσι λόγω του σχήματός της (από την παραδοσιακή ιαπωνική κατσαρόλα kama) και είναι ιδιαίτερα φημισμένη.

Maninjau, Ινδονησία

Η λίμνη Maninjau βρίσκεται στη Δυτική Σουμάτρα στην Ινδονησία. Η καλντέρα Maninjau διαμορφώθηκε από μια ηφαιστειακή έκρηξη που εκτιμάται ότι συνέβη περίπου 52 χιλιάδες χρόνια πριν.

Quilotoa, Άνδεις, Εκουαδόρ

Η λίμνη Quilotoa βρίσκεται στο πιο δυτικό ηφαίστειο του Εκουαδόρ. Ο κρατήρας έχει πλέον γεμίσει με την βαθιά λίμνη, η οποία έχει ένα πρασινωπό χρώμα, ως αποτέλεσμα των διαλυμένων ανόργανων συστατικών.

Pinatubo, Φιλιππίνες

Η λίμνη Pinatubo βρίσκεται στον κρατήρα του ομώνυμου όρους και σχηματίστηκε μετά από μια κλιμακούμενη έκρηξη του ηφαιστείου στις 15 Ιουνίου του 1991.

Kelimutu, Ινδονησία

Το συγκεκριμένο ηφαίστειο έχει τρεις εντυπωσιακές λίμνες με διάφορα χρώματα. Αποτελούν δημοφιλή τουριστικό προορισμό και οι εικόνες από ψηλά είναι εντυπωσιακές.

Μετεωρίτες κατά την Αρχαιότητα

Οι μετεωρίτες αποτέλεσαν και αποτελούν όχι μόνο αντικείμενο λατρείας & θαυμασμού   από την προϊστορία έως σήμερα, αλλά και ένα χρηστικό μέσο στην  προσπάθειά του ανθρώπου για επιβίωση. Μέσω του καθαρού μετάλλου που του προσέφεραν, χρησίμευσαν στην δημιουργία οπλών,  και στην καλύτερη αντιμετώπιση του   αρχέγονου εχθρικού περιβάλλοντος μέσα στο οποίο ζούσε και εξελίσσονταν. Μόλις στα τέλη του 19^ου αιώνα Ευρωπαίοι μελετητές συνειδητοποίησαν ότι οι μύθοι & οι δοξασίες που αναφέρονταν στα μετέωρα &  στους μετεωρίτες προϋπήρχαν των γνωστών αρχαίων πολιτισμών και αναφέρονταν ήδη από την εποχή  των πρωτόγονων ανθρώπων.   Αρχαίοι πολιτισμοί χρησιμοποιούσαν στην Αμερική εδώ και πάνω από δέκα χιλιάδες χρόνια το μετεωριτικό μέταλλο  για την δημιουργία εργαλείων και όπλων  όπως θα δούμε παρακάτω. Ο ερχομός τους στην γη αποτελούσε πολλές φορές αφορμή  και λειτουργούσε ως προάγγελος  των γεγονότων που αυτοκράτορες, βασιλείς, στρατηγοί & θρησκευτικοί ηγέτες  σκόπευαν  να επιβάλλουν,    σημαδεύοντας την ιστορία των λαών τους. 

Τι πιο εντυπωσιακό άλλωστε από  μία εξαιρετικά  φωτεινή βολίδα σε κάθοδο,  με ταχύτητα που ξεπερνά τα 40χλμ. το δευτερόλεπτο, που συνοδεύονταν πάντοτε από ηχητικά φαινόμενα που ξεπερνούσαν κατά πολύ το φράγμα του ήχου και γινόταν αντιληπτά από πολύ μεγάλες αποστάσεις – περισσότερο από 250χλμ.- προκαλώντας τον φόβο, το θαυμασμό και δημιουργώντας την εντύπωση ότι επρόκειτο για οιωνούς που  δίνονταν στους ανθρώπους και  είχαν θεϊκή προέλευση.

 Στην Αρχαία Ελλάδα είχαν την ονομασία κεραύνιοι λίθοι, διότι οι Έλληνες πίστευαν ότι οι λίθοι αυτοί έπεφταν στη γη υπό την μορφή κεραυνών.  Αργότερα ο Πλίνιος τους αναφέρει σαν Lapis Fulminis, και σημειώνει πως οι λίθοι αυτοί κατά την πτώση τους, έσχιζαν δένδρα και βράχους, και φόνευαν ανθρώπους και ζώα. 

Στην λαϊκή γλώσσα είχαν την ονομασία «αστροπελέκια» ή «σπεκλάρια».     Στην κατηγορία των κεραύνιων λίθων, κατατάσσεται  και ο όρος «βαίτυλοι». Οι βαίτυλοι είχαν σχήμα τσεκουριού, κώνου ή παραλληλεπιπέδου, και ήταν αντικείμενο στην «λιθολατρεία», κυρίως στους σημιτικούς λαούς. Στην Παλαιά Διαθήκη (Γένεσις  Κεφάλαιον ΚΗ) αναφέρεται η λατρεία των λίθων στην περιγραφή του ονείρου του Ιακώβ. Ο Ιακώβ, αποκοιμήθηκε σε ένα λίθο, και είδε σε όνειρο μία σκάλα όπου ανεβοκατέβαιναν άγγελοι. Ο Ιακώβ συνομίλησε με τον Θεό, και μόλις ξύπνησε, απέδωσε την συνομιλία του με τον Θεό, στον λίθο που χρησιμοποίησε ως προσκέφαλο. Τον λίθο αυτόν αργότερα τον μετέτρεψε σε βωμό.  Οι βαίτυλοι περιγράφονται επίσης στα παλαιά κείμενα σαν «αερόλιθοι, οίτινες έπιπτον περιφλεγείς εκ του ουρανού».  

Ο Αισχύλος αναφέρει στον Προμηθέα Δεσμώτη, ότι κάθε φορά που ο Δίας εκνευρίζονταν με τους ανθρώπους , εξαπέλυε βροχή από πέτρες κάτω στην γη. Σύμφωνα  με τον Ρωμαίο επικό ποιητή Βιργίλιο στην Αινειάδα περιγράφεται μία πύρινη βολίδα  που αποτέλεσε  μήνυμα από τους θεούς για την επικείμενη πτώση της Τροίας .

Κατά την αρχαιότητα οι άνθρωποι παρομοίαζαν βολίδες και μετέωρα στην Μέση Ανατολή με διάφορα ζώα , όπως λιοντάρια, σκύλους και τσακάλια, στην αρχαία Ελλάδα με γίδες , στις γερμανικές φυλές περιγράφονται ως φίδια  και δράκοντες  ή ακόμα μπορούσαν να πάρουν και την μορφή ζωόμορφων δαιμόνων. Στην Μεσοποταμία ο Βjorkman αναφέρει ότι δεν έχουν βρεθεί ως τώρα αποδείξεις  πως οι μετεωρίτες  θεωρούνταν ως ιδιαίτερης αξίας αντικείμενα, άλλωστε οι Μεσοποτάμιοι δεν είχαν αναγνωρίσει καμία άμεση σχέση μεταξύ των μετεώρων & των μετεωριτών. Σε αντίθεση στην ελληνορωμαϊκή εποχή η λατρεία των μετεωριτών πρέπει να θεωρείται ως δεδομένη, μια και αναφέρετε από αρκετούς ιστορικούς και χρονογράφους της εποχής, καθώς  είναι και αποτυπωμένη σε πληθώρα αρχαίων νομισμάτων & μεταλλίων  από τον 3 Π.Χ.  έως και τον 3 Μ.Χ. αιώνα. 

Το κύριο χαρακτηριστικό γνώρισμα σε ορισμένα αρχαιοελληνικά νομίσματα είναι ο Ομφαλός , ένα κυλινδρικό βάθρο του οποίου το επάνω μέρος σχηματίζει ένα ημισφαίριο ή ένα κώνο όπου στηρίζονταν μία ιερή πέτρα, πολλές φορές  ένας μετεωρίτης. Μάλιστα σύμφωνα με ορισμένους Κλασικούς   μελετητές, όπως ο H. A. Newton (1897) από το Yale η σχηματική παράσταση από πτυχές και κοιλότητες στην επιφάνεια των περισσότερων ομφαλών ήταν καλλιτεχνική αναπαράσταση της επιφάνεια ενός σιδηρομετεωρίτη που είναι γεμάτη με κοιλότητες (regmaglypts), αποτέλεσμα της πορείας του μέσα από την γήινη ατμόσφαιρα. Ακόμα και ο O.C. Farrington (1900), έφορος του Field Columbian Museum of Meteorites συμφωνούσε με την άποψη αυτή.

Γνωστές τοποθεσίες όπου υπάρχουν πιθανές αναφορές σχετικά με την λατρεία μετεωριτών στην Αρχαία Ελλάδα είναι ο Ναός της Άρτεμης στην Έφεσο της Μικράς Ασίας, ο οποίος είχε κατονομαστεί τον 2 Π.Χ. αιώνα ως ένα από τα 7 θαύματα του αρχαίου κόσμου. Σύμφωνα με την παράδοση  το προσωπείο της Θεάς Άρτεμις  είχε πέσει από τον ουρανό.  Αργυροχόοι στην Έφεσο είχαν κατασκευάσει ομοιώματα της πέτρας αυτής από πολύτιμα μέταλλα και ορυκτά. Σύμφωνα με τον Wainwright  οι  επικουρικοί ναοί της Άρτεμις στην Πέργη, την Πόβλα και την Πισιδία αντικαθιστούσαν και αντιπροσώπευαν τον μετεωρίτη της Εφέσου.

Στην Μικρά Ασία υπήρχαν τρεις ναοί αφιερωμένοι στην Θεά Αφροδίτη , οι οποίοι είχαν σύνδεση με πιθανούς μετεωρίτες, ο ένας ήταν στα  Άβακα   μία ιερή τοποθεσία όχι μακριά από την Βίβλο , όπου αναφέρεται ότι αποτελούσε την δεύτερη τοποθεσία. Στο νησί της Πάφου κοντά στην Κύπρο αναφέρεται ότι βρίσκονταν η τρίτη τοποθεσία. Τα  Άβακα θεωρήθηκαν ως ιερός τόπος από τότε που η έπεσε η Ουρανία Αφροδίτη με την μορφή «φωτιάς από ένα αστέρι». Η Αφροδίτη στους δύο άλλους ναούς που ήταν αφιερωμένοι σε αυτήν , στην Βίβλο και την Πάφο αντιπροσωπεύονταν και εδώ από έναν Ομφαλό, έναν επιμήκη   κώνο μέσα σε ένα ναό με δύο κολόνες. 

Τέλος στον ιερό ναό στους Δελφούς ο Ρωμαίος Παυσανίας γύρω στο 180 Μ.Χ. περιγράφει τον Ομφαλό που βρίσκονταν εκεί ως μία πέτρα μεσαίου μεγέθους , την οποία επάλειφαν με λάδι σε καθημερινή βάση και κατά την διάρκεια εορτών καλύπτονταν με μάλλινο περίβλημα. Σύμφωνα με τον μύθο που αναφερόταν στην τοποθεσία των Δελφών, ο Κρόνος  είχε καταβροχθίσει και τους τέσσερις υιούς που του γέννησε η Ρέα (Κυβέλη)  για να μην του πάρουν την εξουσία. Αλλά όταν γέννησε τον Δία  του έδωσε να καταπιεί μία πέτρα αντί για το νεογέννητο βρέφος, προστατεύοντας έτσι το παιδί της. Σύμφωνα πάντοτε με την ελληνική μυθολογία όταν ο Δίας εκθρόνισε τον Κρόνο, αυτός ξέρασε την πέτρα , την οποία κατόπιν είτε ο Κρόνος είτε ο Δίας πέταξαν από τον ουρανό στη γη. 

Το σημείο που η πέτρα έπεσε χαρακτηρίστηκε  ως το κέντρο της γης .

(απόσπασμα από το βιβλίο: “Μετεωρίτες – Η Πορεία για  Γνώση από την Αρχαιότητα έως Σήμερα” -copyright 2011)

Η συμπεριφορά των ζώων πριν από σεισμούς

Η παρατήρηση της συμπεριφοράς των ζώων ως ένδειξη για πιθανή σεισμική δραστηριότητα υφίσταται από την αρχαιότητα:

«Πρώτοι οι Ρωμαίοι ανέφεραν ότι τα θαλασσοπούλια σταματούν να πετούν πριν από έναν σεισμό, ενώ πολλές ιστορικές μαρτυρίες αναφέρουν ότι, πριν γίνει κάποιος μεγάλος σεισμός, τα φίδια και τα διάφορα άλλα ερπετά εγκαταλείπουν τις φωλιές τους και πολλά νυχτόβια ζώα εμφανίζονται την ημέρα.

Οι Ινδιάνοι αναφέρουν ότι οι κροκόδειλοι βγάζουν παράξενες κραυγές λίγο πριν γίνει ένας σεισμός, ενώ παρόμοια συμπεριφορά παρατηρείται και στα κατοικίδια ζώα. Για παράδειγμα, λέγεται ότι, αν τα άλογα αρνούνται να μπουν στο στάβλο και τα σκυλιά γαυγίζουν μονότονα, τότε υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να γίνει σεισμός».

Επίσης, έχει λεχθεί πως “μετά τον μεγάλο σεισμό της Haicheng του 1975 αναφέρθηκαν συνολικά χιλιάδες  περιπτώσεις παράξενης συμπεριφοράς των ζώων. Για παράδειγμα, οι γάτες και τα σκυλιά μετέφεραν τα νεογνά τους έξω από τα σπίτια, τα ποντίκια και τα φίδια εγκατέλειπαν τις φωλιές τους και τα γουρούνια ξεφώνιζαν παράξενα.”

Μάλιστα, η παρατήρηση της συμπεριφοράς των ζώων δεν έχει μείνει μόνο σε φιλολογικό επίπεδο. Αρκεί να σημειωθεί πως “το πρώτο επιστημονικό ίδρυμα για την μελέτη της αλλαγής της συμπεριφοράς των ζώων λίγο πριν από ένα σεισμό ιδρύθηκε στην Κίνα το 1968 και από τότε ένας μεγάλος αριθμός από παρόμοια κέντρα παρακολούθησης έχουν εγκατασταθεί σε όλη την Κίνα.

Πολλά από τα κέντρα αυτά είναι εγκατεστημένα κοντά σε ζωολογικούς κήπους για να μπορούν οι επιστήμονες να μελετούν και τη συμπεριφορά των αγρίων ζώων. Σαν κύριο πειραματόζωο οι Κινέζοι χρησιμοποίησαν το περιστέρι, το οποίο έχει εξαιρετικά ανεπτυγμένο νευρικό σύστημα”.

Εν τω μεταξύ, δόθηκε συνέχεια στην συγκεκριμένη μέθοδο, καθώς “το παράδειγμα της Κίνας ακολούθησε και η Αμερική, όπου τον Σεπτέμβριο του 1976 συγκλήθηκε ειδικό συνέδριο αλλαγής της συμπεριφοράς των ζώων σε σχέση με επερχόμενο σεισμό και τοποθετήθηκαν κατά μήκος του μεγάλου ρήγματος του Αγίου Ανδρέου κλουβιά με ποντίκια, των οποίων μελετάται συνεχώς η συμπεριφορά”, ενώ “παρόμοιες παρατηρήσεις συμπεριφοράς έχουν αναφερθεί και για τα ψάρια”. 

Ανάμεσα στους σεισμούς, τους οποίους είχαμε καταφέρει να προγνώσουμε μέσω της παρατήρησης της συμπεριφοράς των ζώων, ήταν αυτός της Ιταλίας τον Μάιο του 1976 και αυτός της Καλαμάτας τον Σεπτέμβριο του 1986. Στην Ιταλία, ο σεισμός ήταν της τάξης των 6,7 R, και αυτό που παρατηρήθηκε ήταν πως δύο με τρεις ώρες πριν τον σεισμό οι γάτες εγκατέλειψαν τα σπίτια, ενώ οι ποντικοί βγήκαν έξω από τις φωλιές τους. Στην περίπτωση της Ελλάδας, μία ημέρα πριν παρατηρήθηκε πως τα σκυλιά γαύγιζαν έντονα και ανήσυχα.

Χαρακτηριστικός είναι ο ακόλουθος πίνακας, ο οποίος απεικονίζει την κλίμακα ευαισθησίας των ζώων με παραμέτρους την απόσταση από το σεισμογόνο ρήγμα και τον χρόνο αντίδρασης.

(Αποσπάσματα από το βιβλίο του ερευνητή σεισμολογίας κ. Άκη Τσελέντη "Σύγχρονη Σεισμολογία", εκδόσεις Παπασωτηρίου)

Εδώ μπορείτε να δείτε ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα της συμπεριφοράς των ζώων πριν από τους σεισμούς.

NASA: Σημαντική ανακάλυψη! Βρέθηκε νερό στην Ευρώπη, δορυφόρο του Δία!

 

Οι ερευνητές της αμερικανικής διαστημικής υπηρεσίας ,  ανακοίνωσαν σήμερα ότι εντόπισαν αποδείξεις ύπαρξης από πίδακες υδρατμών στην Ευρώπη, ένα από τα μεγάλα φεγγάρια του Δία, σε μια ανακάλυψη που ενδεχομένως να διευκολύνει τους επιστήμονες να διαπιστώσουν για την εμφάνιση ζωής στον ωκεανό που κρύβεται κάτω από το κέλυφος πάγου που καλύπτει τον δορυφόρο.

Οι κατά τα φαινόμενα πίδακες υδρατμών εντοπίστηκαν από το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble από απόσταση 200χλμ πάνω από την επιφάνεια της Ευρώπης, ανέφερε η NASA.

Τεράστια ποσότητα!

Η Ευρώπη, που θεωρείται ως ένας από τους πλέον υποσχόμενους υποψήφιους δορυφόρους για ύπαρξη ζωής στο ηλιακό σύστημα, πέρα από την Γη, διαθέτει έναν ωκεανό με ποσότητα νερού διπλάσια από όσο όλες οι θάλασσες της Γης, που είναι ένα κρυμμένος κάτω από ένα στρώμα πάγου αγνώστου πάχους.

Το τηλεσκόπιο κατέγραψε τους πίδακες τρεις φορές το 2014, κυρίως από τις νότιες πολικές περιοχές της Ευρώπης, ανέφεραν οι επιστήμονες στους δημοσιογράφους

"Εάν οι πίδακες είναι πραγματικοί, ενδεχομένως να μας κάνει ευκολότερη την πρόσβαση στον υπόγειο ωκεανό…χωρίς να χρειάζεται να τρυπήσουμε χιλιόμετρα πάγου", δήλωσε ο επικεφαλής της έρευνας Γουίλιαμ Σπαρκς από το επιστημονικό ινστιτούτο διαστημικών τηλεσκοπίων του Γκρίνμπελτ στο Μέριλαντ.
Η Ευρώπη έχει διάμετρο είναι 3.100χλμ, λίγο μικρότερη από την Σελήνη της Γης. Ανάμεσα στα τέσσερα μεγαλύτερα φεγγάρια του Δία, η Ευρώπη είναι το δεύτερο κοντινότερο στον μεγαλύτερο πλανήτη του ηλιακού συστήματος.
Στην Γη, έχουν βρεθεί παντού ζωντανοί οργανισμοί όπου υπάρχει νερό, ενέργεια και ιχνοστοιχεία, επομένως οι επιστήμονες έχουν ένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον σε μέρη οπουδήποτε στο ηλιακό σύστημα, όπως η Ευρώπη, που διαθέτει παρόμοια χαρακτηριστικά, δήλωσε ο Πολ Χερτζ, διευθυντής του τμήματος αστροφυσικής της NASA.
Τα ευρήματα, που πρόκειται να δημοσιευτούν στο Astrophysical Journal, έρχονται σε συνέχεια μιας αρχικής καταγραφής πιδάκων υδρατμών πάνω από το νότιο πόλο της Ευρώπης τον Δεκέμβριο του 2012.
Δύο ακόμη αποστολές βρίσκονται σε εξέλιξη για αποστολή στην Ευρώπη.
Πηγή: ΑΠΕ - ΜΠΕ

Νέες ενδείξεις ότι ο δορυφόρος Ευρώπη είναι «φιλόξενος» στη ζωή

Νέα μελέτη ενισχύει ακόμη περισσότερο την πιθανότητα να έχουν αναπτυχθεί μορφές ζωής στους ωκεανούς της Ευρώπης, ενός από τους δορυφόρους του Δία. Έτσι, αποκτά ακόμη μεγαλύτερη βαρύτητα η εκτίμηση που έχει κάνει εδώ και χρόνια η ΝΑΣΑ, σύμφωνα με την οποία ο συγκεκριμένος δορυφόρος είναι αυτή τη στιγμή η πλέον πιθανή περιοχή όπου ενδέχεται να ανακαλυφθούν σημάδια ζωής στο ηλιακό μας σύστημα.

Η έρευνα επικεντρώνεται στους ωκεανούς με αλμυρό νερό που, όπως όλα δείχνουν, βρίσκονται κάτω από την επιφάνεια του δορυφόρου. Σύμφωνα με αυτήν, η χημική τους ισορροπία δείχνει να είναι παρόμοια με αυτήν των γήινων ωκεανών. Κάτι που σημαίνει πως οι ποσότητες υδρογόνου και οξυγόνου θα πρέπει να είναι αρκετές για την ανάπτυξη ζωής, ακόμη και χωρίς ηφαιστειακή δραστηριότητα.

«Μελετάμε τον εξωγήινο ωκεανό με τις μεθόδους που αναπτύχθηκαν για να κατανοηθεί η κυκλοφορία ενέργειας και θρεπτικών συστατικών στους αντίστοιχους σχηματισμούς του πλανήτη μας», λέει στο σάιτ της ΝΑΣΑ ο Στιβ Βανς, επικεφαλής της ομάδας από το Εργαστήριο Αεριοπροώθησης (JPL) που πραγματοποίησε την έρευνα.

«Η ανακύκλωση του οξυγόνου και του υδρογόνου στον ωκεανό της Ευρώπης θα παίζει καταλυτικό ρόλο στη χημεία του δορυφόρου και στις ενδεχόμενες μορφές ζωής που υπάρχουν εκεί, όπως συμβαίνει και στη Γη», προσθέτει.

Για να κατανοήσουν τον συγκεκριμένο μηχανισμό, η ομάδα σύγκρινε την Ευρώπη και τη Γη, με κριτήριο τη δυνατότητα παραγωγής υδρογόνου και οξυγόνου. Στο πλαίσιο της μελέτης, εστίασαν μόνο στις διαδικασίες που δεν προϋποθέτουν ηφαιστειακή δραστηριότητα.

Η ηφαιστειακή δραστηριότητα θεωρείται μία διεργασία που «πυροδότησε» την ανάπτυξη ζωής στη Γη. Ωστόσο, η ομάδα ήθελε να διαπιστώσει αν αυτό θα μπορούσε να συμβεί αποκλειστικά από παθητικές διαδικασίες, που λαμβάνουν χώρα στον δορυφόρο.

Έτσι, προς έκπληξή τους, συμπέραναν πως αυτό το σενάριο είναι πιθανό. Πιο συγκεκριμένα η μελέτη, η οποία δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Geophysical Research, δείχνει πως οι ποσότητες οξυγόνου και υδρογόνου θα ήταν παρόμοιες στους δύο «κόσμους».

Στον πλανήτη μας, οι ωκεανοί παράγουν υδρογόνο καθώς το αλμυρό νερό διεισδύει σε ρωγμές του γήινου φλοιού και αντιδρά με τα ορυκτά για να παράγει το συγκεκριμένο αέριο και θερμότητα – δύο σημαντικά «συστατικά» για την ανάπτυξη ζωής.

Στην περίπτωση της Ευρώπης, με βάση τον τρόπο που ο δορυφόρος ψύχθηκε από την εποχή της δημιουργίας του, οι επιστήμονες βρήκαν πως υπάρχουν πολλές πιθανότητες να υπάρχουν ανάλογες ρωγμές σε βάθος έως και 25 χιλιομέτρων – περίπου πέντε φορές βαθύτερα από τις ρωγμές στο γήινο φλοιό.

Με άλλα λόγια, είναι εύλογη η υπόθεση δημιουργίας υδρογόνου στον δορυφόρο, καθώς το νερό του ωκεανού εισέρχεται σε αυτές τις ρωγμές.

Όσον αφορά το οξυγόνο, οι επιστήμονες συμπέραναν πως μία διαδικασία που συγκεντρώνει πολλές πιθανότητες είναι η διάσπαση μορίων νερού, στην παγωμένη επιφάνεια του δορυφόρου, από την κοσμική ακτινοβολία. Οι ερευνητές προέβλεψαν ότι αυτά τα στοιχεία στη συνέχεια θα ανακυκλώνονταν πίσω στα βάθη των ωκεανών.

Επομένως, αν υπάρχουν στην Ευρώπη επαρκείς ποσότητες οξυγόνου και υδρογόνου, ο «χαμένος κρίκος» πλέον είναι οι ενδεχόμενες μορφές ζωής. «Η ύπαρξη μικροοργανισμών και βιολογικών διεργασιών είναι ένα σημαντικό κίνητρο για την εξερεύνηση της Ευρώπης», σημειώνει ο Κέβιν Χαντ, ένας από τους ερευνητές.

Η ΝΑΣΑ σχεδιάζει μία μη επανδρωμένη αποστολή, η οποία θα «επισκεφθεί» τον δορυφόρο τη δεκαετία του 2020. Μέχρι να βρεθεί εκεί ένα διαστημόπλοιο, το οποίο θα αναζητήσει τι υπάρχει κάτω από τον πάγο, δεν μπορεί να δοθεί τελεσίδικη απάντηση.

Προς το παρόν, πάντως, οι επιστήμονες θέλουν να μελετήσουν τις πιθανότητες ύπαρξης και άλλων «συστατικών» που είναι απαραίτητα για την ανάπτυξη ζωής. Έτσι, το επόμενο βήμα είναι να δημιουργήσουν μοντέλα που θα δείχνουν κατά πόσο είναι πιθανό να υπάρχουν ανάλογοι «κύκλοι» άλλων χημικών στοιχείων, όπως του άνθρακα, του αζώτου, του φωσφόρου και του θείου.

Πηγή

Εξωγήινο σίδερο... Αργεντινή: Στο φως ένας από τους μεγαλύτερους μετεωρίτες του κόσμου

Μπουένος Άιρες

Περίμενε για εκατοντάδες ή και χιλιάδες χρόνια θαμμένος στο έδαφος: είναι μια σιδερένια μπάλα από το Διάστημα που μόλις αποκαλύφθηκε στην Αργεντινή και είναι σίγουρα ένας από τους μεγαλύτερους μετεωρίτες που έχουν βρεθεί ποτέ.

Ο μετεωρίτης που ανακαλύφθηκε κοντά στο χωριό Γκανσέντο είναι στην πραγματικότητα θραύσμα ενός μεγάλου, σιδερένιου αστεροειδή που έπεσε πριν από 4.000 χρόνια στην περιοχή Κάμπο ντελ Σιέλο, 1.000 χιλιόμετρα βορειοδυτικά του Μπουένος Άιρες.

Τουλάχιστον 26 κρατήρες και εκατοντάδες θραύσματα, αποτελούμενοι από σίδηρο και ίχνη άλλων μετάλλων όπως το νικέλιο, έχουν βρεθεί από την ανακάλυψη του πεδίου πρόσκρουσης το 1.576.

Ένα από τα θραύσματα αυτά, το οποίο ανακαλύφθηκε το 1969, ζυγίζει 37 τόνους και είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος μετεωρίτης που έχει βρεθεί ποτέ.

Ο μετεωρίτης του Χόμπα στη Ναμίμπια είναι τόσο βαρύς ώστε αφέθηκε στο μέρος όπου βρέθηκε (Πηγή: Eugen Zibiso / CC BY 2.0)

Η σιδερένια σφαίρα που ήρθε στο φως αυτήν την εβδομάδα, έπειτα από μεγάλη επιχείρηση με χωματουργικά μηχανήματα, δεν έχει μετρηθεί ακόμα με ακρίβεια, ωστόσο η μάζα του εκτιμάται γύρω στους 30,8 τόνους.

Αν η εκτίμηση είναι ακριβής, πρόκειται για τον τρίτο μεγαλύτερο μετεωρίτη.

Η πρωτιά ανήκει σίγουρα στον μετεωρίτη του Χόμπα στη Ναμίμπια, ο οποίος αποτελείται κι αυτός από σίδηρο και είναι τόσο βαρύς ώστε παραμένει μέχρι σήμερα στο σημείο όπου έπεσε.

Το βάρος του εκτιμάται στους 60 τόνους.

Ακόμα μεγαλύτεροι μετεωρίτες δεν αποκλείεται να κρύβονται ακόμα θαμμένοι στο υπέδαφος.

Σε κάθε περίπτωση, οι σιδερένιοι μετεωρίτες είναι σπάνιοι και συχνά ανακαλύπτονται όταν πια έχουν κοκκινίσει από τη σκουριά.

Μακράν πιο συνηθισμένοι είναι οι πέτρινοι μετεωρίτες, γνωστοί και ως χονδρίτες.

Περίεργα φαινόμενα στον ουρανό σε διάφορα σημεία του πλανήτη μας [φωτό,βίντεο]

Πάμπολλα περίεργα φαινόμενα έχουν παρατηρηθεί στους ουρανούς σε διάφορα σημεία του πλανήτη μας, το τελευταίο διάστημα.

Περίεργοι σχηματισμοί από σύννεφα, αλλόκοτα φώτα που αναβοσβήνουν σαν να παίζουν κρυφτούλι. Αστροπύλες που εμφανίζονται και εξαφανίζονται λες και απλά θέλουν να μας φανερώσουν την παρουσία τους. Μπορούμε να πούμε με σιγουριά ότι όλα είναι φυσικά φαινόμενα;

Μπορούμε να ισχυριστούμε ότι το HAARP ή ακόμα και το CERN έχουν βάλει το χεράκι τους;

Μήπως κάποια από αυτά σχετίζονται με εξωγηίνες επισκέψεις;

Τελικά, σε ποιόν «ανήκουν» οι ουρανοί;… Ποιοί τους ελέγχουν;… Η ίδια η Φύση ή κάποιοι άλλοι;…

Ακολουθεί ένα ελάχιστο δείγμα παράξενων ουρανών και ένα πρόσφατο video:

Παράδοξοι σχηματισμοί και χρώματα στην Τυνησία.

 Αστροπύλη πάνω από την Ολλανδία;

Ομόκεντροι κύκλοι… Ένα απλό σύννεφο;…

Δεν αποκλείει εκπομπή εξωγήινων το Ινστιτούτο SETI

Μυστηριώδες σήμα από απόσταση 95 ετών φωτός, τροφοδοτεί …αστρονομικό σενάριο περί εξωγήινης ζωής. Το διαστημικό σήμα εντόπισε το ρωσικό ραδιοτηλεσκόπιο Ζελεντσίσκαγια στο βόρειο Καύκασο.
Σύμφωνα με τους Ρώσους αστρονόμους, το σήμα προερχόταν από ένα αστρικό σύστημα γηραιότερο από το δικό μας το HD 164.595 που το άστρο του μοιάζει σε μέγεθος και λάμψη με τον ήλιο μας και απέχει από τη Γη ούτε λίγο ούτε πολύ 95 έτη φωτός δηλαδή 965 τρισεκατομμύρια χιλιόμετρα.

Ο Αμερικανός αστρονόμος Σεθ Σοστακ, εκπροσωπώντας το Ινστιτούτο SETI στην Καλιφόρνια δήλωσε:
«Έμοιαζε σαν να ήταν πραγματικά μια εκπομπή εξωγήινων. Μήπως προσπαθούν για κάποιο λόγο να έρθουν σε επαφή; Δεν μπορούμε να το αποκλείσουμε».
Οι επιστήμονες εικάζουν πως αν όντως εξωγήινα όντα εξέπεμψαν σήμα τέτοιας έντασης τότε ανήκουν σε πολιτισμό πολύ πιο εξελιγμένο από το δικό μας και μάλιστα τύπου 2 στην κλίμακα Καρντάσεφ του σοβιετικού αστρονόμου που ταξινόμησε τους πολιτισμούς σύμφωνα με τα τεχνολογικά τους επιτεύγματα.
Άλλοι, πιθανολογούν ότι η ένταση του σήματος ενισχύεται από την επίδραση της βαρύτητας πλανητών που μεσολαβούν στην πορεία του.
«Θα υπάρξουν πολλοί λάθος συναγερμοί μέχρι τον πραγματικό εντοπισμό», δηλώνουν αστρονόμοι, με προϋπόθεση όπως λένε, «οι γήινοι να εξακολουθούν να κοιτάζουν ψηλά».
ΠΗΓΗ:ΕΡΤ1

Αστέρια στην έρημο της Αριζόνα (time laps video)

Δεν είναι κάτι καινούργιο να βιντεοσκοπείς αστέρια στον ουρανό…ωστόσο το πιο πάνω βίντεο που δημιουργήθηκε στην έρημο της Αριζόνα είναι κάτι το ξεχωριστό.
Το βίντεο είναι μια δημιουργία των
 Δείτε τη συνέχεια του άρθρου