Πώς θα ξεχωρίσετε έναν μετεωρίτη από μια πέτρα

Τμήμα του μετεωρίτη SERES, του μοναδικού που έχει επιβεβαιωμένα βρεθεί στην Ελλάδα, φυλάσσεται στη Βιέννη (Πηγή: Ludovic Ferriére)  

Αθήνα

Έλληνας ορυκτολόγος που θα αναχωρήσει το χειμώνα σε αποστολή της NASA για την αναζήτηση μετεωριτών στην Ανταρκτική εξηγεί πώς μπορεί κανείς να ξεχωρίσει μια ουρανοκατέβατη πέτρα από τα γήινα ορυκτά, και μάλιστα προσφέρεται να εξετάσει στο εργαστήριό του τυχόν ευρήματα.

Ο Γιάννης Μπαζιώτης, επίκουρος καθηγητής Ορυκτολογίας-Πετρολογίας στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, ο οποίος ειδικεύεται στην Πλανητική Επιστήμη και ειδικότερα στους μετεωρίτες, πήρε την πρωτοβουλία να ξεκινήσει μια συστηματική αναζήτηση στην Ελλάδα, καλώντας όποιον έχει πληροφορίες να τον ενημερώσει.

Ο Δρ Μπαζιώτης παραθέτει ορισμένα βασικά στοιχεία αναγνώρισης ενός μετεωρίτη.

• Το εξωτερικό του μετεωρίτη χαρακτηρίζεται από τετηγμένο φλοιό (fusion crust), ένα συνήθως μαύρο περίβλημα γύρω από το πέτρωμα, που δημιουργείται από την ανάπτυξη πολύ υψηλών θερμοκρασιών κατά το ταχύτατο πέρασμα του μετεώρου από την ατμόσφαιρα της Γης.
• Πολλοί μετεωρίτες περιέχουν μέταλλα, οπότε σε μια σπασμένη επιφάνεια του μετεωρίτη θα πρέπει κάποιος να μπορεί να αναγνωρίσει τα μεταλλικά ορυκτά.
• Αν πρόκειται για μετεωρίτη πλούσιο σε μέταλλα, τότε θα είναι αρκετά βαρύς.
• Κατά ένα μεγάλο ποσοστό θα πρέπει να έλκεται από ένα κοινό μαγνήτη λόγω της παρουσίας μετάλλου σιδήρου-νικελίου.
• Δεν θα πρέπει να αφήνει μαυρίλα στα χέρια, ωστόσο είναι πιθανή η κόκκινη γραμμή σκόνης (τη διαπιστώνουμε κατά τη σύρση του δείγματος σε μια πλάκα πορσελάνης), αν έχει οξειδωθεί το εξωτερικό τμήμα του μετεωρίτη.
• Η επιφάνεια των μετεωριτών φέρει μικρές κοιλότητες (όχι οπές), οι οποίες μοιάζουν με καμπυλωτές επιφάνειες σαν μικροί κρατήρες, εξαιτίας της τήξης του εξωτερικού του κατά το πέρασμα από την ατμόσφαιρα της Γης. Πολλές φορές αυτές οι κοιλότητες μοιάζουν με δακτυλικά αποτυπώματα.
• Δεν υπάρχουν πόροι (τρύπες) σε ένα μετεωρίτη.
• Είναι πολύ πιθανή η ύπαρξη χόνδρων στο εσωτερικό του (αν είναι σπασμένο το δείγμα και είναι δυνατή πρόσβαση στο εσωτερικό του πετρώματος), οι οποίοι έχουν κυκλικό συνήθως σχήμα και μπορεί να είναι ορατοί με γυμνό μάτι.

Μόνο μία επιβεβαιωμένη πτώση στην Ελλάδα

Όπως αναφέρει ο Δρ Μπαζιώτης, «το ιστορικό των μετεωριτών στην Ελλάδα είναι εξαιρετικά πτωχό. Υπάρχει μόνο μία επιβεβαιωμένη πτώση μετεωρίτη τον Ιούνιο του 1818 και ένα αντίστοιχο δείγμα από την Ελλάδα που βρέθηκε στην περιοχή των Σερρών, ο λεγόμενος μετεωρίτης SERES. Υπάρχουν μερικές ακόμα ιστορικές πληροφορίες για την ύπαρξη μετεωριτών, ωστόσο δεν υπάρχει αντίστοιχο δείγμα για να χαρακτηριστούν επιβεβαιωμένες. Αυτά τα δείγματα χαρακτηρίζονται ως "αμφίβολοι" μετεωρίτες και υπάρχουν πέντε καταγραφές, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονται η περιοχή της Λάρισας (1706), η Θράκη (452), οι Δελφοί και η Κασσάνδρα Χαλκιδικής».

Σύμφωνα με τον κ. Μπαζιώτη, σήμερα μόνο ο μετεωρίτης SERES, ο οποίος ανήκει στην κατηγορία των χονδριτών, υπάρχει επίσημα ως ελληνικής προέλευσης στη βάση δεδομένων του διεθνούς Δελτίου Μετεωριτών του Σεληνιακού και Πλανητικού Ινστιτούτου (Meteoritical Bulletin of Lunar & Planetary Institute).

Από στον μετεωρίτη SERES, «περίπου συνολικά 6,5 κιλά βρίσκονται στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας της Βιέννης και το κύριο δείγμα ανέρχεται σε 4 κιλά και 649 γραμμάρια. Μελετώ αυτό το δείγμα, με αναμενόμενη δημοσίευση των αποτελεσμάτων εντός του 2018».

Ο κ. Μπαζιώτης θα προσπαθήσει επίσης να φέρει τον μετεωρίτη στην Ελλάδα και να οργανώσει μία ανοικτή εκδήλωση για το κοινό τον Ιούνιο του 2018, ακριβώς 200 χρόνια από την πτώση του στη βόρεια Ελλάδα.

Στο κυνήγι μικρομετεωριτών στις ταράτσες

Ακόμη, ο ίδιος προωθεί τη συλλογή και τη μελέτη μικρομετεωριτών στην περιοχή των Αθηνών. Όπως εξηγεί, η Γη δέχεται 100 τόνους αστρικού υλικού τη μέρα, εκ των οποίων η ποσότητα των κόκκων που θα διασωθεί κατά το πέρασμά τους από την ατμόσφαιρα και θα φθάσει τελικά στη Γη, αγγίζει τους δέκα τόνους. Μεταξύ αυτών περιλαμβάνονται και μικρομετεωρίτες, δηλαδή σώματα μικρότερα από ένα χιλιοστό, τα οποία συνήθως κυμαίνονται από 150 έως 300 μικρόμετρα (εκατομμυριοστά του μέτρου).

«Η πιθανότητα πτώσης μικρομετεωριτών», λέει ο κ.Μπαζιώτης, «εκτιμάται σε ένα έως δύο κόκκους ανά τετραγωνικό μέτρο ανά έτος. Μπορεί να ακούγεται πολύ μικρό το νούμερο αυτό, ωστόσο, η ταράτσα ενός σπιτιού 100 τετραγωνικών μέτρων, η οποία μπορεί να έχει να καθαριστεί πάνω από μια δεκαετία, πιθανώς να φιλοξενεί μερικούς κόκκους μικρομετεωριτών. Αν τελικά συλλεγούν μικρομετεωρίτες από διαφορετικές χώρες, τότε θα ανοίξει ένα νέο παράθυρο προς το Διάστημα».

Αν κάποιος στη χώρα μας πιστεύει ότι έχει βρει κάποιο μετεωρίτη, ο κ. Μπαζιώτης διαβεβαιώνει ότι θα μπορούσε να εξετάσει το δείγμα και να αποφανθεί κατά πόσο είναι μετεωρίτης ή όχι. Όπως λέει, «μόνο αν μελετηθεί το δείγμα, μπορούμε να εκτιμήσουμε αν πρόκειται για ένα κοινό ή σπάνιο μετεωρίτη».

Μαζί με την ομάδα φοιτητών που έχει σχηματίσει, δηλώνει πρόθυμος να εξετάσει τα δείγματα πιθανών μετεωριτών ή και μικρομετεωριτών, στην έδρα του στο Εργαστήριο Ορυκτολογίας-Γεωλογίας του Τμήματος Αξιοποίησης Φυσικών Πόρων και Γεωργικής Μηχανικής του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών (Ιερά Οδός 75, Αθήνα).

Εκτοξεύτηκε στη Γη μετεωρίτης από ηφαίστειο στον Άρη ...πριν από τουλάχιστον δύο δισεκατομμύρια χρόνια

 

Ένας αρειανός μετεωρίτης που είχε βρεθεί στη βορειοδυτική Αφρική το 2012, προέρχεται από έκρηξη ηφαιστείου στον γειτονικό πλανήτη, πριν από τουλάχιστον δύο δισεκατομμύρια χρόνια. Σε αυτό το συμπέρασμα κατέληξαν Αμερικανοί επιστήμονες, που ανέλυσαν τον μετεωρίτη.

Η διαπίστωση αυτή -στον βαθμό που είναι σωστή- σημαίνει ότι στον 'Αρη υπήρχε έντονη ηφαιστειακή δραστηριότητα, πριν από δύο δισεκατομμύρια χρόνια ή και περισσότερα. Αυτό επιβεβαιώνει ότι μερικά από τα αρχαιότερα ηφαίστεια του ηλιακού μας συστήματος υπάρχουν στον «κόκκινο» πλανήτη.

Το μεγαλύτερο ηφαίστειο και όρος στον 'Αρη, ο Όλυμπος, έχει ύψος σχεδόν 27 χιλιομέτρων, σχεδόν τριπλάσιο από το μεγαλύτερο ηφαίστειο στη Γη, το Μάουνα Κέα της Χαβάης, που έχει ύψος περίπου δέκα χιλιομέτρων (τα 4,2 χλμ. πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας).

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή γεωλογίας Τομ Λάπεν του Πανεπιστημίου του Χιούστον στο Τέξας, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "Science Advances", μελέτησαν τον συγκεκριμένο μετεωρίτη και βρήκαν ότι αποτελείται από ένα ηφαιστειακό πέτρωμα (shergottite).

Ουσιαστικά, ό,τι γνωρίζουν οι επιστήμονες για τα αρειανά ηφαίστεια, προέρχεται από τις αναλύσεις μετεωριτών στη Γη.

Μέχρι σήμερα έχουν βρεθεί 11 αρειανοί μετεωρίτες με παρόμοια ηφαιστειακή χημική σύνθεση, που υπολογίζεται ότι έχουν προέλθει από αρειανά ηφαίστεια την ίδια περίπου εποχή, προτού ταξιδέψουν στο διάστημα και καταλήξουν στον πλανήτη μας.

«Προέρχονται όλοι από παρόμοια ηφαιστειακή πηγή. Καθώς εκτιμάται ότι εκτοξεύθηκαν περίπου την ίδια εποχή, μπορούμε να συμπεράνουμε ότι προέρχονται από την ίδια τοποθεσία στον 'Αρη», δήλωσε ο Λάπεν.

Προηγούμενοι αρειανοί μετεωρίτες είχαν χρονολογηθεί ότι έχουν ηλικία 327 έως 600 εκατομμυρίων ετών. Όμως οι εν λόγω παρεμφερείς ηφαιστειακοί μετεωρίτες είναι πολύ παλαιότεροι, χρονολογούμενοι έως και προ 2,4 δισεκατομμυρίων ετών.

Εξωγήινο σίδερο... Αργεντινή: Στο φως ένας από τους μεγαλύτερους μετεωρίτες του κόσμου

Μπουένος Άιρες

Περίμενε για εκατοντάδες ή και χιλιάδες χρόνια θαμμένος στο έδαφος: είναι μια σιδερένια μπάλα από το Διάστημα που μόλις αποκαλύφθηκε στην Αργεντινή και είναι σίγουρα ένας από τους μεγαλύτερους μετεωρίτες που έχουν βρεθεί ποτέ.

Ο μετεωρίτης που ανακαλύφθηκε κοντά στο χωριό Γκανσέντο είναι στην πραγματικότητα θραύσμα ενός μεγάλου, σιδερένιου αστεροειδή που έπεσε πριν από 4.000 χρόνια στην περιοχή Κάμπο ντελ Σιέλο, 1.000 χιλιόμετρα βορειοδυτικά του Μπουένος Άιρες.

Τουλάχιστον 26 κρατήρες και εκατοντάδες θραύσματα, αποτελούμενοι από σίδηρο και ίχνη άλλων μετάλλων όπως το νικέλιο, έχουν βρεθεί από την ανακάλυψη του πεδίου πρόσκρουσης το 1.576.

Ένα από τα θραύσματα αυτά, το οποίο ανακαλύφθηκε το 1969, ζυγίζει 37 τόνους και είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος μετεωρίτης που έχει βρεθεί ποτέ.

Ο μετεωρίτης του Χόμπα στη Ναμίμπια είναι τόσο βαρύς ώστε αφέθηκε στο μέρος όπου βρέθηκε (Πηγή: Eugen Zibiso / CC BY 2.0)

Η σιδερένια σφαίρα που ήρθε στο φως αυτήν την εβδομάδα, έπειτα από μεγάλη επιχείρηση με χωματουργικά μηχανήματα, δεν έχει μετρηθεί ακόμα με ακρίβεια, ωστόσο η μάζα του εκτιμάται γύρω στους 30,8 τόνους.

Αν η εκτίμηση είναι ακριβής, πρόκειται για τον τρίτο μεγαλύτερο μετεωρίτη.

Η πρωτιά ανήκει σίγουρα στον μετεωρίτη του Χόμπα στη Ναμίμπια, ο οποίος αποτελείται κι αυτός από σίδηρο και είναι τόσο βαρύς ώστε παραμένει μέχρι σήμερα στο σημείο όπου έπεσε.

Το βάρος του εκτιμάται στους 60 τόνους.

Ακόμα μεγαλύτεροι μετεωρίτες δεν αποκλείεται να κρύβονται ακόμα θαμμένοι στο υπέδαφος.

Σε κάθε περίπτωση, οι σιδερένιοι μετεωρίτες είναι σπάνιοι και συχνά ανακαλύπτονται όταν πια έχουν κοκκινίσει από τη σκουριά.

Μακράν πιο συνηθισμένοι είναι οι πέτρινοι μετεωρίτες, γνωστοί και ως χονδρίτες.

Ανακαλύφθηκε στη Γη ο αρχαιότερος μετεωρίτης από τον Άρη, ηλικίας 4,4 δισεκατομμυρίων ετών

Οι επιστήμονες σχεδιάζουν πλέον να αναλύσουν διεξοδικά τον πανάρχαιο μετεωρίτη για την εύρεση τυχόν ενδείξεων απολιθωμένων αρειανών μορφών ζωής.
Ένας βράχος που ανακαλύφθηκε από Βεδουίνους στην έρημο Σαχάρα, στη βορειοδυτική Αφρική, είναι κατά πάσα πιθανότητα ο αρχαιότερος μετεωρίτης με προέλευση τον Άρη, καθώς μια σειρά από τεστ εκτιμούν την ηλικία του σε 4,4 δισεκατομμύρια χρόνια. Μέχρι σήμερα έχουν βρεθεί περίπου 100 αρειανοί μετεωρίτες στη Γη, αλλά σχεδόν όλοι είναι κατά πολύ νεότεροι, καθώς έχουν ηλικία 150 έως 600 εκατ. ετών.
Ο γυαλιστερός και μαυριδερός μετεωρίτης, με την επίσημη ονομασία NWA 7533 και με το παρατσούκλι «Μαύρη Ομορφιά», θα πρέπει να σχηματίσθηκε, όταν ο «κόκκινος πλανήτης» βρισκόταν ακόμα στα «σπάργανα» και είχε ηλικία μόλις 100 εκατ. ετών, σε μια περίοδο μεγάλης ηφαιστειακής δραστηριότητας και γεωλογικών αναταραχών. Η εκτίμηση της ηλικίας του έγινε με την τεχνική της χρονολόγησης των κρυστάλλων ζιρκονίου στο εσωτερικό του.
Οι ερευνητές από τις ΗΠΑ, την Αυστραλία και τη Γαλλία, με επικεφαλής τον καθηγητή Μουνίρ Χουμαγιάν του Τμήματος Γεωεπιστημών του πολιτειακού πανεπιστημίου της Φλόριντα, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "Nature", σύμφωνα με το BBC και το Space.com, ανακοίνωσαν πως ο μετεωρίτης σχεδόν σίγουρα προέρχεται από τα νότια υψίπεδα του Άρη, μια περιοχή του νοτίου ημισφαιρίου γεμάτη κρατήρες πρόσκρουσης από πτώση αστεροειδών και κομητών. Από τέτοιες προσκρούσεις, κομμάτια του Άρη εκτινάζονται στο διάστημα και κάποιο από αυτό μπορεί να καταλήξει στον δικό μας πλανήτη.
Οι επιστήμονες σχεδιάζουν πλέον να αναλύσουν διεξοδικά τον πανάρχαιο μετεωρίτη για την εύρεση τυχόν ενδείξεων απολιθωμένων αρειανών μορφών ζωής.

http://www.nature.com

Ανακαλύφθηκε στη Γη ο αρχαιότερος μετεωρίτης από τον Άρη, ηλικίας 4,4 δισεκατομμυρίων ετών

Οι επιστήμονες σχεδιάζουν πλέον να αναλύσουν διεξοδικά τον πανάρχαιο μετεωρίτη για την εύρεση τυχόν ενδείξεων απολιθωμένων αρειανών μορφών ζωής.

meteoritis.jpg

Ένας βράχος που ανακαλύφθηκε από Βεδουίνους στην έρημο Σαχάρα, στη βορειοδυτική Αφρική, είναι κατά πάσα πιθανότητα ο αρχαιότερος μετεωρίτης με προέλευση τον Άρη, καθώς μια σειρά από τεστ εκτιμούν την ηλικία του σε 4,4 δισεκατομμύρια χρόνια. Μέχρι σήμερα έχουν βρεθεί περίπου 100 αρειανοί μετεωρίτες στη Γη, αλλά σχεδόν όλοι είναι κατά πολύ νεότεροι, καθώς έχουν ηλικία 150 έως 600 εκατ. ετών.

Ο γυαλιστερός και μαυριδερός μετεωρίτης, με την επίσημη ονομασία NWA 7533 και με το παρατσούκλι «Μαύρη Ομορφιά», θα πρέπει να σχηματίσθηκε, όταν ο «κόκκινος πλανήτης» βρισκόταν ακόμα στα «σπάργανα» και είχε ηλικία μόλις 100 εκατ. ετών, σε μια περίοδο μεγάλης ηφαιστειακής δραστηριότητας και γεωλογικών αναταραχών. Η εκτίμηση της ηλικίας του έγινε με την τεχνική της χρονολόγησης των κρυστάλλων ζιρκονίου στο εσωτερικό του.

Οι ερευνητές από τις ΗΠΑ, την Αυστραλία και τη Γαλλία, με επικεφαλής τον καθηγητή Μουνίρ Χουμαγιάν του Τμήματος Γεωεπιστημών του πολιτειακού πανεπιστημίου της Φλόριντα, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "Nature", σύμφωνα με το BBC και το Space.com, ανακοίνωσαν πως ο μετεωρίτης σχεδόν σίγουρα προέρχεται από τα νότια υψίπεδα του Άρη, μια περιοχή του νοτίου ημισφαιρίου γεμάτη κρατήρες πρόσκρουσης από πτώση αστεροειδών και κομητών. Από τέτοιες προσκρούσεις, κομμάτια του Άρη εκτινάζονται στο διάστημα και κάποιο από αυτό μπορεί να καταλήξει στον δικό μας πλανήτη.

Οι επιστήμονες σχεδιάζουν πλέον να αναλύσουν διεξοδικά τον πανάρχαιο μετεωρίτη για την εύρεση τυχόν ενδείξεων απολιθωμένων αρειανών μορφών ζωής.

Link: Για την πρωτότυπη επιστημονική εργασία (με συνδρομή) στη διεύθυνση:
http://www.nature.com/nature/journal/vaop/ncurrent/full/nature12764.html
Πληροφορίες: ΑΜΠΕ

- See more at: http://left.gr/news/anakalyfthike-sti-gi-o-arhaioteros-meteoritis-apo-ton-ari-ilikias-44-disekatommyrion-eton#sthash.A8Md5kft.dpuf

Σπάνιος επισκέπτης Πράσινη πέτρα ενδέχεται να είναι ο πρώτος μετεωρίτης από τον Ερμή

Ένα από τα κομμάτια του παράξενου μετεωρίτη NWA 35, ο οποίος βρέθηκε πέρυσι στο Μαρόκο (Πηγή: Stefan Ralew/sr-meteorites.de) 

Χιούστον, Τέξας

Ένας μοναδικός πράσινος μετεωρίτης που βρέθηκε πέρυσι στο Μαρόκο δεν αποκλείεται να είναι ο πρώτος γνωστός επισκέπτης από τον Ερμή, εκτιμά ο αμερικανός ειδικός που τον εξέτασε.

Οι πλανητολόγοι γνωρίζουν εδώ και χρόνια ότι ορισμένους από τους μετεωρίτες που φτάνουν στην επιφάνεια της Γης είναι στην πραγματικότητα κομμάτια μεγάλων αστεροειδών ή πλανητών όπως ο Άρης, τα οποία εκτινάχθηκαν στο Διάστημα κατά την πρόσκρουση άλλων αστεροειδών, και έφτασαν τελικά στη Γη έπειτα από ταξίδι χιλιάδων ή εκατομμυρίων ετών.

Στις περισσότερες περιπτώσεις, οι ειδικοί μπορούν να συμπεράνουν την προέλευση των μετεωριτών με σχετική ευκολία. Οι πέτρες που προέρχονται από τον Άρη, για παράδειγμα, περιέχουν ίχνη από την ατμόσφαιρα του πλανήτη, της οποίας η σύνθεση είναι χαρακτηριστική. Ανάλογες χημικές υπογραφές επιτρέπουν την ταυτοποίηση μετεωριτών που προέρχονται από την Εστία, έναν από τους μεγαλύτερους αστεροειδείς του Ηλιακού Συστήματος.

Δεδομένου όμως ότι η τροχιά της Γης απέχει από την τροχιά του Ερμή πολύ περισσότερο από ό,τι απέχει από την τροχιά του Άρη, η πτώση μετεωριτών από τον Ερμή θεωρείται πολύ πιο απίθανη.

Κι όμως, στο συνέδριο Σεληνιακής και Πλανητικής Επιστήμης που θα πραγματοποιηθεί στο Τέξας, ο ειδικός στους μετεωρίτες Άντονι Άιρβινγκ θα παρουσιάσει τη μελέτη του σε έναν ασυνήθιστο πράσινο μετεωρίτη, με την ονομασία NWA 7325,  που βρέθηκε το 2012 στο Μαρόκο διαλυμένος σε 35 κομμάτια.

Η μοναδική πέτρα χρονολογήθηκε στα 4,56 δισεκατομμύρια χρόνια, περίπου όσο η ηλικία του Ηλιακού Συστήματος. Σύμφωνα με την ηλικία αυτή, ο μετεωρίτης θα μπορούσε να είχε αποσπαστεί από κάποιον αρχέγονο αστεροειδή.

Ωστόσο το ενδεχόμενο αυτό φαίνεται να αποκλείεται με βάση τις αναλύσεις. Ο NWA 7325 παρουσιάζει μεταξύ άλλων πολύ χαμηλά επίπεδα μαγνητισμού. Όπως επισημαίνει ο Άιρβινγκ στο Space.com, τα δεδομένα της αποστολής Messenger που βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τον Ερμή δείχνουν ότι ο ασθενής μαγνητισμός του πλανήτη ταιριάζει με τα μαγνητικά χαρακτηριστικά του μετεωρίτη.

Διαβάστε επίσης:

• Ολοκληρώθηκε η χαρτογράφηση του Ερμή από την αποστολή Μessenger
• Και πάγο και οργανικά υλικά ανίχνευσε το Messenger στον Ερμή
• Ο Αγγελιαφόρος αποκαλύπτει το σκληρό πρόσωπο του Ερμή

Επιπλέον, ο μετεωρίτης περιέχει πολύ μικρές ποσότητες σιδήρου. Και τα δεδομένα της αποστολής Messenger υποδεικνύουν ότι, παρόλο που ο πυρήνας του Ερμή αποτελείται από σίδηρο, η επιφάνειά του περιέχει το μέταλλο σε ιδιαίτερα χαμηλά επίπεδα.

Οι αναλύσεις στον NWA 7375 υποδεικνύουν ακόμα ότι ο βράχος σχηματίστηκε σε κάποιο σώμα το οποίο καλυπτόταν από μάγμα σε κάποιο στάδιο της ιστορίας του.

Δεν αποκλείεται μάλιστα ο βράχος να σχηματίστηκε ως κρούστα πάνω σε ένα στρώμα λιωμένων πετρωμάτων.

Θεωρητικά, πάντως, ο μετεωρίτης θα μπορούσε να προέρχεται από κάποιο σώμα που μοιάζει με τον Ερμή, όπως παραδέχεται και ο Άιρβινγκ.

Περισσότερα στοιχεία για την προέλευση του πράσινου βράχου ίσως προκύψουν από την αποστολή Messenger, η οποία ολοκλήρωσε το πρώτο σκέλος της αλλά πιθανότατα θα παραταθεί μέχρι το 2015.

Newsroom ΔΟΛ