Τι θα συνέβαινε αν σας «ρουφούσε» μια μαύρη τρύπα; Βίντεο της NASA δείχνει το τρομακτικό αποτέλεσμα

 

Πιστεύεται ότι η «πτώση» μέσα σε μια μαύρη τρύπα θα ήταν ένας από τους πιο οδυνηρούς θανάτους στο σύμπαν. Όπως και κάθε άλλο αντικείμενο που πέφτει, θα τεντωνόσασταν βίαια σαν μακαρόνι σε μια διαδικασία που οι αστροφυσικοί αποκαλούν σπαγγέτιση (spaghettification)

Τώρα, ένα νέο φοβερό animation από τη NASA δείχνει τι θα βλέπαμε τις τελευταίες μας στιγμές αν μας ρουφούσε μία μαύρη τρύπα. Το βίντεο, που δημιουργήθηκε σε υπερυπολογιστή της NASA, δείχνει σε πρώτο πρόσωπο, μια βουτιά προς τον «ορίζοντα γεγονότων» μιας υπερμεγέθους μαύρης τρύπας – το τρομερό σημείο χωρίς επιστροφή.

Αν και δεν δείχνει μια συγκεκριμένη μαύρη τρύπα, από άποψη μεγέθους είναι περίπου ισοδύναμη με το «τέρας» που βρίσκεται στο κέντρο του Γαλαξία μας.

Οι επιστήμονες της NASA δημιούργησαν το animation στον υπερυπολογιστή Discover στο Κέντρο Προσομοίωσης Κλίματος της NASA στο Greenbelt του Maryland. Το πρότζεκτ δημιούργησε περίπου 10 terabytes δεδομένων – που ισοδυναμούν περίπου με το ήμισυ του εκτιμώμενου περιεχομένου κειμένου της Βιβλιοθήκης του Κογκρέσου στην Ουάσιγκτον.

«Αυτή η νέα, καθηλωτική οπτικοποίηση που παράγεται σε υπερυπολογιστή της NASA αναπαριστά ένα σενάριο όπου μια κάμερα μόλις “χάνει” τον ορίζοντα γεγονότων και ελσφενδονίζεται προς πίσω», αναφέρει η διαστημική υπηρεσία. «Ο προορισμός είναι μια υπερμεγέθης μαύρη τρύπα με 4,3 εκατομμύρια φορές τη μάζα του ήλιου μας, ισοδύναμη με το “τέρας” που βρίσκεται στο κέντρο του Γαλαξία μας».

Καθώς το βίντεο αρχίζει, η «κάμερα» πλησιάζει το κενό, και μπορούμε να δούμε τον φωτεινό πορτοκαλί «δίσκο προσαύξησης» – έναν καυτό δίσκο αερίου που περιφέρεται γύρω από τη μαύρη τρύπα και την κύρια πηγή φωτός της.

Ο δίσκος προσαύξησης δημιουργείται από υλικό που εκπέμπει ενέργεια καθώς πέφτει μέσα στη μαύρη τρύπα, είτε πρόκειται για αέριο, είτε για σκόνη, είτε για ύλη.

Μπορούμε επίσης να δούμε τη λεπτότερη σφαίρα φωτονίων – έναν λεπτό δακτύλιο φωτός που σχηματίζεται πιο κοντά στον «ορίζοντα γεγονότων» της μαύρης τρύπας. Ο ορίζοντας γεγονότων της προσομοιωμένης μαύρης τρύπας εκτείνεται σε περίπου 25 εκατομμύρια χιλιόμετρα (16 εκατομμύρια μίλια), ή περίπου το 17% της απόστασης από τη Γη μέχρι τον ήλιο μας.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο

Φωτεινά αστέρια φωτίζουν το «σύμπλεγμα χριστουγεννιάτικων δέντρων»

 

Ακτίνα Χ: NASA/CXC/SAO; Οπτική: T.A. Πρύτανης (NRAO/AUI/NSF και NOIRLab/NSF/AURA) και B.A. Wolpa (NOIRLab/NSF/AURA). Υπέρυθρες: NASA/NSF/IPAC/CalTech/Univ. της Μασαχουσέτης. Επεξεργασία εικόνας: NASA/CXC/SAO/L. Frattare &; J.Major

Αυτή η νέα εικόνα του NGC 2264, γνωστή και ως «Συστάδα Χριστουγεννιάτικων Δέντρων», δείχνει το σχήμα ενός κοσμικού δέντρου με τη λάμψη των αστρικών φώτων. Το NGC 2264 είναι, στην πραγματικότητα, ένα σμήνος νεαρών άστρων - με ηλικίες μεταξύ περίπου ενός και πέντε εκατομμυρίων ετών - στον Γαλαξία μας περίπου 2.500 έτη φωτός μακριά από τη Γη. Τα αστέρια στο NGC 2264 είναι μικρότερα και μεγαλύτερα από τον Ήλιο, που κυμαίνονται από μερικά με λιγότερο από το ένα δέκατο της μάζας του Ήλιου σε άλλα που περιέχουν περίπου επτά ηλιακές μάζες.

Αυτή η νέα σύνθετη εικόνα ενισχύει την ομοιότητα με ένα χριστουγεννιάτικο δέντρο μέσω επιλογών χρώματος και περιστροφής. Τα μπλε και λευκά φώτα (τα οποία αναβοσβήνουν στην κινούμενη έκδοση αυτής της εικόνας) είναι νεαρά αστέρια που εκπέμπουν ακτίνες Χ που ανιχνεύονται από το παρατηρητήριο ακτίνων Χ Chandra της NASA. Τα οπτικά δεδομένα από το τηλεσκόπιο WIYN 0,9 μέτρων του Εθνικού Ιδρύματος Επιστημών στο Kitt Peak δείχνουν αέριο στο νεφέλωμα με πράσινο χρώμα, που αντιστοιχεί στις «πευκοβελόνες» του δέντρου και τα υπέρυθρα δεδομένα από το Two Micron All Sky Survey δείχνουν αστέρια στο προσκήνιο και το φόντο με λευκό χρώμα. Αυτή η εικόνα έχει περιστραφεί δεξιόστροφα κατά περίπου 160 μοίρες από το πρότυπο του αστρονόμου του Βορρά που δείχνει προς τα πάνω, έτσι ώστε να φαίνεται ότι η κορυφή του δέντρου είναι προς την κορυφή της εικόνας.

Αυτή η σύνθετη εικόνα δείχνει το σύμπλεγμα χριστουγεννιάτικων δέντρων. Τα μπλε και λευκά φώτα (τα οποία αναβοσβήνουν στην κινούμενη έκδοση αυτής της εικόνας) είναι νεαρά αστέρια που εκπέμπουν ακτίνες Χ που ανιχνεύονται από το παρατηρητήριο ακτίνων Χ Chandra της NASA. Τα οπτικά δεδομένα από το τηλεσκόπιο WIYN 0,9 μέτρων του Εθνικού Ιδρύματος Επιστημών στο Kitt Peak δείχνουν αέριο στο νεφέλωμα με πράσινο χρώμα, που αντιστοιχεί στις «πευκοβελόνες» του δέντρου και τα υπέρυθρα δεδομένα από το Two Micron All Sky Survey δείχνουν αστέρια στο προσκήνιο και το φόντο με λευκό χρώμα. Αυτή η εικόνα έχει περιστραφεί δεξιόστροφα κατά περίπου 160 μοίρες από το πρότυπο του αστρονόμου του Βορρά που δείχνει προς τα πάνω, έτσι ώστε να φαίνεται ότι η κορυφή του δέντρου είναι προς την κορυφή της εικόνας.

Τα νεαρά αστέρια, όπως αυτά του NGC 2264, είναι πτητικά και υφίστανται ισχυρές εκλάμψεις στις ακτίνες Χ και άλλους τύπους μεταβολών που παρατηρούνται σε διαφορετικούς τύπους φωτός. Οι συντονισμένες, ανοιγοκλείνοντας τα μάτια παραλλαγές που εμφανίζονται σε αυτό το κινούμενο σχέδιο, ωστόσο, είναι τεχνητές, για να τονίσουν τις θέσεις των αστεριών που φαίνονται στις ακτίνες Χ και να τονίσουν την ομοιότητα αυτού του αντικειμένου με ένα χριστουγεννιάτικο δέντρο. Στην πραγματικότητα οι παραλλαγές των αστεριών δεν συγχρονίζονται.

Οι διακυμάνσεις που παρατηρούνται από τον Chandra και άλλα τηλεσκόπια προκαλούνται από πολλές διαφορετικές διαδικασίες. Μερικά από αυτά σχετίζονται με τη δραστηριότητα που περιλαμβάνει μαγνητικά πεδία, συμπεριλαμβανομένων εκλάμψεων όπως αυτές που υποβάλλονται από τον Ήλιο - αλλά πολύ πιο ισχυρές - και καυτά σημεία και σκοτεινές περιοχές στις επιφάνειες των αστεριών που εισέρχονται και εξέρχονται από το οπτικό πεδίο καθώς τα αστέρια περιστρέφονται. Μπορεί επίσης να υπάρξουν αλλαγές στο πάχος του αερίου που κρύβει τα αστέρια και αλλαγές στην ποσότητα υλικού που εξακολουθεί να πέφτει πάνω στα αστέρια από δίσκους περιβάλλοντος αερίου.

Το Κέντρο Διαστημικών Πτήσεων Marshall της NASA διαχειρίζεται το πρόγραμμα Chandra. Το Κέντρο ακτίνων Χ Chandra του Αστροφυσικού Παρατηρητηρίου Smithsonian ελέγχει τις επιστημονικές επιχειρήσεις από το Cambridge της Μασαχουσέτης και τις πτητικές λειτουργίες από το Burlington της Μασαχουσέτης.

Διαβάστε περισσότερα από το παρατηρητήριο ακτίνων Χ Chandra της NASA.

Για περισσότερες εικόνες Chandra, πολυμέσα και σχετικό υλικό, επισκεφθείτε:

https://www.nasa.gov/mission/chandra-x-ray-observatory/

Οπτική περιγραφή:

Αυτή η έκδοση διαθέτει μια σύνθετη εικόνα ενός σμήνους νεαρών αστεριών που μοιάζουν αποφασιστικά με ένα κοσμικό χριστουγεννιάτικο δέντρο! Το σμήνος, γνωστό ως NGC 2264, βρίσκεται στον Γαλαξία μας, περίπου 2.500 έτη φωτός από τη Γη. Μερικά από τα αστέρια στο σμήνος είναι σχετικά μικρά, και μερικά είναι σχετικά μεγάλα, που κυμαίνονται από το ένα δέκατο έως επτά φορές τη μάζα του Ήλιου μας.

Σε αυτή τη σύνθετη εικόνα, η ομοιότητα του συμπλέγματος με ένα χριστουγεννιάτικο δέντρο έχει ενισχυθεί μέσω της περιστροφής της εικόνας και των επιλογών χρώματος. Τα οπτικά δεδομένα αντιπροσωπεύονται από σκοτεινές πράσινες γραμμές και σχήματα, τα οποία δημιουργούν τα κλαδιά και τις βελόνες του σχήματος δέντρου. Οι ακτίνες Χ που ανιχνεύονται από τον Chandra παρουσιάζονται ως μπλε και λευκά φώτα και μοιάζουν με λαμπερές κουκίδες φωτός στο δέντρο. Τα υπέρυθρα δεδομένα δείχνουν τα αστέρια του προσκηνίου και του φόντου ως αστραφτερά στίγματα λευκού ενάντια στο σκοτάδι του διαστήματος. Η εικόνα έχει περιστραφεί κατά περίπου 150 μοίρες από το πρότυπο του αστρονόμου του Βορρά που δείχνει προς τα πάνω. Αυτό τοποθετεί την κορυφή του περίπου κωνικού σχήματος δέντρου κοντά στην κορυφή της εικόνας, αν και δεν αντιμετωπίζει το ελαφρύ γυμνό κομμάτι στα κλαδιά του δέντρου, κάτω δεξιά μας, το οποίο μάλλον θα πρέπει να στραφεί προς τη γωνία.

Σε αυτή την έκδοση, το εορταστικό σύμπλεγμα παρουσιάζεται τόσο ως στατική εικόνα όσο και ως κινούμενο σχέδιο μικρού μήκους. Στο κινούμενο σχέδιο, μπλε και λευκές κουκκίδες ακτίνων Χ από τον Chandra τρεμοπαίζουν και λαμπυρίζουν στο δέντρο, όπως τα φώτα σε ένα χριστουγεννιάτικο δέντρο.

Το δείγμα από τον αστεροειδή Μπενού έκρυβε μια ευχάριστη έκπληξη για τους επιστήμονες

 

Οι επιστήμονες έριξαν την πρώτη τους ματιά σε ένα δείγμα που συλλέχθηκε από τον αστεροειδή Μπενού – και βρήκαν κάτι περισσότερο από ό,τι περίμεναν.

Όταν άνοιξαν το δοχείο που περιείχε το δείγμα στις 26 Σεπτεμβρίου, οι ερευνητές ανακάλυψαν στο εσωτερικό του καπακιού και γύρω από τον μηχανισμό που χρησιμοποιήθηκε για τη συλλογή των εξωγήινων πετρωμάτων και του εδάφους, άφθονο σκούρο, λεπτόκοκκο υλικό. Αυτό το απροσδόκητο εύρημα θα μπορούσε να αποκαλύψει σημαντικές πληροφορίες για τον αστεροειδή πριν από την ανάλυση του πρωτογενούς δείγματος.

Η ιστορική προσγείωση του δείγματος στην έρημο της Γιούτα στις 24 Σεπτεμβρίου σηματοδότησε το αποκορύφωμα της επταετούς αποστολής OSIRIS-Rex της NASA, η οποία ταξίδεψε στον Μπενού σε απόσταση περίπου 320 εκατομμυρίων χιλιομέτρων από τη Γη, προσγειώθηκε στον αστεροειδή και στη συνέχεια ξαναπέρασε πάνω από τη Γη για να ρίξει το δείγμα (συνολική απόσταση ταξιδιού: περίπου 6,2 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα).

Την επομένη της προσγείωσής του, το δείγμα μεταφέρθηκε στο Διαστημικό Κέντρο Τζόνσον της NASA στο Χιούστον, σε ένα εργαστήριο ειδικά κατασκευασμένο για την προσεκτική ανάλυσή του.

Καλλιτεχνική απεικόνιση της στιγμής που το OSIRIS-REx πλησιάζει την επιφάνεια του αστεροδειδή Μπενού για τη συλλογή δείγματος NASA/Goddard/University of Arizona

Οι αστεροειδείς είναι απομεινάρια από τον σχηματισμό του ηλιακού συστήματος και μπορούν να δώσουν πληροφορίες για το πώς ήταν αυτές οι χαοτικές, πρώτες μέρες, καθώς οι πλανήτες σχηματίστηκαν και βρήκαν τις θέσεις τους. Όμως οι αστεροειδείς που βρίσκονται κοντά στη Γη αποτελούν επίσης απειλή για τον πλανήτη, οπότε η κατανόηση της σύνθεσης και των τροχιών τους είναι το κλειδί για να βρούμε τους καλύτερους τρόπους εκτροπής τους.

Όταν το OSIRIS-REx χρησιμοποίησε τον μηχανισμό TAGSAM (Touch-and-Go Sample Acquisition Mechanism) για να διαταράξει την επιφάνεια του Μπενού και να συλλέξει ένα δείγμα τον Οκτώβριο του 2020, συγκέντρωσε τόσο πολύ υλικό, που μπορούσε να δει κανείς με τις κάμερες του σκάφους σωματίδια να σκορπίζονται στο διάστημα καθώς το δείγμα αποθηκευόταν στο δοχείο του. Τώρα οι επιστήμονες έχουν αρκετό υλικό να αναλύσουν πριν καν φτάσουν στον κύριο όγκο του δείγματος.

«Το καλύτερο “πρόβλημα” που θα μπορούσαμε να έχουμε είναι ότι υπάρχει τόσο πολύ υλικό, που η συλλογή του διαρκεί περισσότερο απ' ό,τι περιμέναμε», δήλωσε ο Κρίστοφερ Σνιντ, αναπληρωτής επικεφαλής της ομάδας που αναλύει το δείγμα.

Το ίδιο το δείγμα του αστεροειδούς θα αποκαλυφθεί στο κοινό στις 11 Οκτωβρίου σε ζωντανή μετάδοση της NASA, αφού πρώτα αποσυναρμολογηθεί προσεκτικά η κεφαλή του μηχανισμού TAGSAM που περιέχει το δείγμα. Προς το παρόν αναλύεται το υλικό που συλλέχτηκε από το εξωτερικό της κεφαλής.

«Έχουμε όλες τις μικροαναλυτικές τεχνικές που χρειάζονται για να το διαλύσουμε πραγματικά, σχεδόν μέχρι την ατομική κλίμακα», δήλωσε ο Λίντσεϊ Κέλερ, μέλος της ομάδας ανάλυσης.

Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι αστεροειδείς όπως ο Μπενού, προσκρούοντας στη Γη κατά τη φάση του σχηματισμού της, μπορεί να της έδωσαν απαραίτητα στοιχεία όπως το νερό – και η μελέτη του δείγματος θα μπορούσε να απαντήσει σε εκκρεμή ερωτήματα σχετικά με την προέλευση του ηλιακού μας συστήματος.

Με πληροφορίες από: Pleasant surprise greets scientists opening asteroid sample dropped from space by Ashley Strickland, CNN

Διαστημικό τηλεσκόπιο Τζέιμς Γουέμπ (James Webb Space Telescope)

Το διαστημικό τηλεσκόπιο Τζέιμς Γουέμπ, αποτελεί εγχείρημα της NASA σε συνεργασία με τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματος και τον Καναδικό Οργανισμό Διαστήματος. Ονομάστηκε έτσι προς τιμήν του Τζέιμς Ε. Γουέμπ, ο οποίος διετέλεσε δεύτερος διευθυντής στην ιστορία της NASA και είχε κεντρικό ρόλο στο πρόγραμμα Απόλλων. Βικιπαίδεια

Ημερομηνία εκτόξευσης: 25 Δεκεμβρίου 2021 στις 2:20 μ.μ. EET

Μάζα εκτόξευσης: 6.161 kg

Ισχύς: 2.000 watt

Κόστος: 10 δισεκατομμύρια USD (2016)

Βάση εκτόξευσης: Διαστημικό Κέντρο Γουιάνας

Διαστάσεις: 20,197 m × 14,162 m (66,263 ft × 46,463 ft) (ηλιακή ασπίδα)

Κατασκευαστές: Νόρθροπ Γκρούμαν, Ball Aerospace & Technologies 

James Webb: Η πρώτη φωτογραφία από το πανίσχυρο τηλεσκόπιο – Πως ήταν το σύμπαν πριν 13 δισ. χρόνια

 

Παρουσία του προέδρου των ΗΠΑ, Τζο Μπάιντεν, σε μια ιστορική στιγμή, η NASA έδωσε στη δημοσιότητα την πρώτη φωτογραφία από το πανίσχυρο τηλεσκόπιο James Webb. Η έγχρωμη φωτογραφία αποτυπώνει το Σύμπαν πριν από 13 δισεκατομμύρια χρόνια.

Ο ίδιος ο Τζο Μπάιντεν ήταν εκείνος που, κατά την εκδήλωση στον Λευκό Οίκο (ξημερώματα Τρίτης 11.07.2022, ώρα Ελλάδας) παρουσίασε την πρώτη έγχρωμη φωτογραφία του πανίσχυρου τηλεσκοπίου της NASA. Αργότερα θα δοθούν στη δημοσιότητα κι άλλες φωτογραφίες από το James Webb.

Η πρώτη φωτογραφία του James Webb είναι η «βαθύτερη φωτογραφία του σύμπαντος που έχει τραβηχτεί ποτέ» ανέφερε ο διευθυντής της NASA Μπιλ Νέλσον. Όπως σημείωσε, αυτό που δείχνει η φωτογραφία είναι ένα μέρος του Σύμπαντος, σαν ένας κόκκος άμμου σε απόσταση όση το μήκος ενός χεριού! 

Τα μικροσκοπικά φώτα, πορτοκαλί, λευκά και κίτρινα είναι γαλαξίες που, σύμφωνα με τη NASA, κάποτε ήταν αόρατοι σε εμάς. Για να βγει αυτή τη πρώτη συγκλονιστική φωτογραφία, το James Webb χρειάστηκε λιγότερο από μια μέρα, ενώ το Hubble μπορεί να χρειαστεί και εβδομάδες! 

Είναι η πιο καθαρή και λεπτομερής φωτογραφία από το πρώιμο σύμπαν. Κάθε φωτεινό σημάδι από τα χιλιάδες στη φωτογραφία είναι ένας γαλαξίας σε πολύ μακρινή απόσταση. Κάποιοι είναι από τους πιο αμυδρούς που έχουμε παρατηρήσει ποτέ, άρα τους βλέπουμε από μια εποχή που το Σύμπαν ήταν ακόμη «νεογέννητο».

Η εικόνα που δόθηκε στη δημοσιότητα δείχνει το σμήνος γαλαξιών SMACS 0723 (4,6 δισεκατομμυρίων ετών), του οποίου η συνδυασμένη μάζα λειτουργεί ως «βαρυτικός φακός», παραμορφώνοντας το διάστημα για να μεγεθύνει πολύ το φως που προέρχεται από πιο μακρινούς γαλαξίες πίσω του, αναφέρει το Reuters.

«Είναι ένα νέο παράθυρο στην ιστορία του σύμπαντός μας. Και σήμερα θα πάρουμε μια “γεύση” από το πρώτο φως που λάμπει από αυτό το παράθυρο. Φως από άλλους κόσμους, σε τροχιά γύρω από αστέρια πολύ πέρα από το δικό μας. Το παλαιότερο τεκμηριωμένο φως στην ιστορία του σύμπαντος από πάνω από 13 δισεκατομμύρια, επιτρέψτε μου να το ξαναπώ, πριν από 13 δισεκατομμύρια χρόνια», τόνισε εκστασιασμένος ο Τζο Μπάιντεν.

«Αυτές οι εικόνες θα θυμίσουν στον κόσμο ότι η Αμερική μπορεί να κάνει μεγάλα πράγματα και θα υπενθυμίσει στον αμερικανικό λαό, ιδίως στα παιδιά μας, ότι δεν υπάρχει τίποτα πέρα από τις δυνατότητές μας», πρόσθεσε ο πρόεδρος των ΗΠΑ.

Το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb, που κοστίζει 10 δισεκατομμύρια δολάρια, εκτοξεύθηκε στο τέλος του 2021. Είναι το ισχυρότερο που έχει ποτέ σταλεί στο διάστημα. Σε μόνιμη τροχιά τέθηκε τον Ιανουάριο σε απόσταση 1,6 εκατομμυρίων χιλιομέτρων από τη Γη.

Τα UFO στην αμερικανική Βουλή: Τι κατέθεσαν στην Επιτροπή οι ειδικοί του Πενταγώνου

Το Κογκρέσο πραγματοποιεί την πρώτη δημόσια ακρόαση μετά την δεκαετία του 1960, σχετικά με την ύπαρξη UFO, βασιζόμενο σε μαρτυρίες και πληροφορίες του Αμερικανικού Υπουργείου Άμυνας για να διαπιστωθεί τι θα μπορούσε να προκαλεί τα φαινόμενα.

Στην ακρόαση καταθέτουν δύο ειδικοί του Πενταγώνου για το τι γνωρίζουν σχετικά με θεάσεις UFO  και διεξοδικότερα μελετάται περαιτέρω το περιεχόμενο μιας έκθεσης του Πενταγώνου τον Ιούνιο του 2021 που αποκάλυψε ότι πιλότοι του πολεμικού ναυτικού είχαν αναφέρει 144 θεάσεις αγνώστων εναέριων φαινομένων  από το 2004.

Το Πεντάγωνο έχει καταλήξει στο συμπέρασμα ότι περισσότερα από αυτά «πιθανώς αντιπροσωπεύουν φυσικά αντικείμενα».

Όσον αφορά αυτά που κρίθηκαν ως Αγνώστου Ταυτότητας Ιπτάμενα Αντικείμενα, 18 από αυτά είχαν εξαιρετικά ασυνήθιστες συμπεριφορές πτήσης.

Συγκεκριμένα τα μυστηριώδη αυτά ιπτάμενα αντικείμενα φαίνεται ότι «παραμένουν ακίνητα στους ανέμους ψηλά, κινούνται αντίθετα με τον άνεμο, ελίσσονται απότομα ή κινούνται με σημαντική ταχύτητα, χωρίς ευδιάκριτα μέσα πρόωσης», σύμφωνα με την έκθεση.

«Η θέαση ΑΤΙΑ είναι συχνή και συνεχής στις διάφορες δράσεις του στρατού, από τις αρχές της δεκαετίας του 2000», ήταν τα λόγια του αξιωματούχου, ενώ πρόσθεσε: «Είναι ξεκάθαρο ότι πολλές από αυτές τις θεάσεις αφορούν σε φυσικά αντικείμενα, με βάση τα δεδομένα που έχουμε». Ως «φυσικά αντικείμενα» ο Σκοτ Μπρέι εννοεί ότι δεν πρόκειται για αέρια φαινόμενα.

"Υπάρχουν πολλά ανεξήγητα εναέρια φαινόμενα. Δεν ξέρουμε τι είναι, και δεν μπορούν εύκολα να εξορθολογιστούν ως καιρικό φαινόμενο ή μπαλόνια ή οτιδήποτε άλλο. Έτσι, είναι αρκετά μυστήριο", δήλωσε ο Πρόεδρος της Επιτροπής Πληροφοριών της Βουλής των Αντιπροσώπων Άνταμ Σιφ, D-Calif., σχετικά με την ακρόαση.

Θα τους πιέσουμε για μερικά πολύ σοβαρά ζητήματα", πρόσθεσε ο Αντιπρόσωπος Αντρέ Κάρσον, D-Ind., ο οποίος προεδρεύει της Αντιτρομοκρατικής Υπηρεσίας Πληροφοριών της Βουλής, της Αντικατασκοπείας και της Υποεπιτροπής Αντιπυρετικών. Ο Κάρσον ανέφερε σε δήλωσή του ανακοινώνοντας την ακρόαση ότι είναι σημαντικό για την κυβέρνηση να "αξιολογήσει σοβαρά και να ανταποκριθεί σε πιθανούς κινδύνους εθνικής ασφάλειας - ειδικά αυτούς που δεν κατανοούμε πλήρως".

Στου που θα καταλήξει το συμπέρασμα της διεξοδικής ανάλυσης σχετικά με τα ΑΤΙΑ,  δεν είναι ακόμη ξεκάθαρο, αλλά τα σχετικά ερωτήματα που τίθενται επί τάπητος θα μπορούσαν να συνοψίζονται στο εάν τα Aγνώστου Ταυτότητας Αντικείμενα είναι πιθανώς δορυφόροι.

Εφόσον οι ειδικοί δεν έχουν ακόμη αποκλείσει μια αιτιολόγηση που να περιλαμβάνει το σενάριο της ύπαρξης εξωγήινων, οι εκπρόσωποι θα μπορούσαν επίσης να τους ζητήσουν να δώσουν περισσότερες λεπτομέρειες για τις πιθανές μεθόδους πρόωσης των UAP, μαζί με οποιοδήποτε εξωτικό υλικό που θα μπορούσε να είχε συλλεχθεί από αυτά.

Η έκθεση του 2021, η οποία δεν εξήγαγε συμπεράσματα από τις «σε μεγάλο βαθμό ασαφείς» αναφορές, μπορούσε να εξηγήσει μόνο μία από τις θεάσεις και έλεγε ότι «επί του παρόντος δεν έχουμε δεδομένα που να υποδεικνύουν ότι οποιοδήποτε UFO είναι μέρος ενός ξένου προγράμματος συλλογής ή ενδεικτικό μιας σημαντικής τεχνολογικής προόδου από έναν πιθανό αντίπαλο». Αρνήθηκε επίσης ότι οι θεάσεις συνδέονταν με οποιονδήποτε τρόπο με μυστικές δοκιμές από τον στρατό των ΗΠΑ.

"Πιστεύω ότι θα υπάρχει άνεση ως προς το να ειπωθεί στον κόσμο τι γνωρίζουμε και τι δεν έχει ακόμα εξηγηθεί", δήλωσε ο Σιφ όταν ρωτήθηκε τι μπορεί να περιμένει ο κόσμος από την ακρόαση. 

Η κυβέρνηση έχει πει ότι το Αγνώστου Ταυτότητας Αντικείμενα,  "πιθανότατα δεν έχει ούτε μία εξήγηση".

Ούτε απόρρητες ούτε μη ταξινομημένες αναφορές από την κυβέρνηση μέχρι στιγμής αποκλείουν την ύπαρξει εξωγήινων.

Άλλες πιθανές εξηγήσεις είναι "αερομεταφερόμενη ακαταστασία" όπως πουλιά και μπαλόνια, "φυσικά ατμοσφαιρικά φαινόμενα", όπως κρύσταλλοι πάγου, άκρως απόρρητα κυβερνητικά προγράμματα των ΗΠΑ ή "ξένα αντίπαλα συστήματα" από τη Ρωσία, την Κίνα ή άλλες χώρες.

Μετά από αυτή τη δημόσια ακρόαση, το Κογκρέσο θα πραγματοποιήσει μια κλειστή, απόρρητη ακρόαση σχετικά με τη δραστηριότητα της ομάδας του Πενταγώνου - γνωστή ως Ομάδα Εναέρωσης Αντικειμένων Αναγνώρισης και Συγχρονισμού Διαχείρισης (AOIMSG) - που έχει επιφορτιστεί να αποκαλύψει τις πιθανές εξηγήσεις για τις παρατηρήσεις.

ΠΗΓΗ ΒΙΝΤΕΟ: DAILY MAIL- YOUTUBE 

NASA: Στο «κυνήγι» των UFO με task force για ανεξήγητα φαινόμενα

 

Η NASA συγκροτεί μια ομάδα που θα εξετάσει περιστατικά «παρατήρησης γεγονότων», τα οποία δεν μπορούν να συσχετιστούν με αεροσκάφη ή γνωστά φυσικά φαινόμενα.

Στο «κυνήγι» των UFO μπαίνει πλέον και η NASA, η οποία συγκροτεί μια ομάδα που θα εξετάσει περιστατικά «παρατήρησης γεγονότων», τα οποία δεν μπορούν να συσχετιστούν με αεροσκάφη ή γνωστά φυσικά φαινόμενα, σύμφωνα με ανώτατο αξιωματούχο στον τομέα του Διαστήματος.

Η διαστημική υπηρεσία θα φέρει μια επιστημονική οπτική στις προσπάθειες που ήδη γίνονται από το Πεντάγωνο και τις υπηρεσίες πληροφοριών προκειμένου να ρίξουν φως σε τέτοιου είδους περιστατικά, δήλωσε ο Τόμας Ζερμπούχεν, επικεφαλής της Διεύθυνσης Επιστημονικής Αποστολής της NASA. Σύμφωνα με τον ίδιο, πρόκειται για μία έρευνα με «υψηλό ρίσκο» αλλά και «σημαντικό αντίκτυπο» και η υπηρεσία δεν θα πρέπει να διστάσει να την πραγματοποιήσει, ακόμη και αν αφορά ένα αμφιλεγόμενο πεδίο μελέτης.

Δύσκολη η εξαγωγή επιστημονικών συμπερασμάτων

Η ανακοίνωση ήρθε λίγες εβδομάδες μετά από μια σπάνια και ιστορική ακρόαση στο Κογκρέσο για τα περιστατικά θέασης αυτών που το υπουργείο Άμυνας αποκαλεί «Αγνώστου Ταυτότητος Εναέρια Φαινόμενα (UAP)» ή UFO, όπως είναι ευρέως γνωστά. Επιπλέον, το 2021 είχε δημοσιοποιηθεί μία έκθεση από τον διευθυντή της εθνικής υπηρεσίας πληροφοριών, στην οποία υπήρχε μία λίστα με περισσότερα από 140 ιπτάμενα αντικείμενα, των οποίων η ταυτοποίηση δεν κατέστη δυνατή.

Παρ’ όλα αυτά, τόσο η εννιασέλιδη έκθεση όσο και η ακρόαση στο Κογκρέσο, δεν παρείχαν αρκετές λεπτομέρειες και δεν περιείχαν ξεκάθαρα συμπεράσματα σχετικά με το τι ακριβώς ήταν αυτά τα ιπτάμενα αντικείμενα, πολλά εκ των οποίων εθεάθησαν από πιλότους του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ. Αξιωματούχοι αναφέρουν ότι δεν βρήκαν στοιχεία ότι τα εν λόγω αντικείμενα ήταν κάποιο είδος προηγμένης αεροδιαστημικής τεχνολογίας που είχε αναπτυχθεί από την Κίνα, τη Ρωσία ή άλλες χώρες. Δεν υπήρχαν, ωστόσο, ούτε στοιχεία που να αποδεικνύουν ότι τα αντικείμενα αυτά ήταν εξωγήινης προέλευσης.

Ο περιορισμένος αριθμός τέτοιου είδους θεάσεων καθιστά δύσκολη την εξαγωγή «επιστημονικών συμπερασμάτων για τη φύση αυτών των γεγονότων», ανέφερε η NASA σε ανακοίνωσή της. Η υπηρεσία εξέφρασε επίσης την ανησυχία της όχι μόνο για την ασφάλεια σε εθνικό επίπεδο αλλά και σε ό,τι αφορά τις πτήσεις. «Δεν υπάρχουν στοιχεία πως τα φαινόμενα αυτά έχουν εξωγήινη προέλευση».

Ωστόσο, η NASA δήλωσε ότι θέλει να προβεί σε ενδελεχή επιστημονική εξέταση του εν λόγω ζητήματος, το οποίο έχει μετατραπεί σε εμμονή εδώ και πολλά χρόνια. Η μελέτη των φαινομένων αυτών είναι συμβατή με την αποστολή της NASA να αναζητεί σημάδια ζωής εκτός της Γης, δήλωσε η υπηρεσία.

«Η NASA πιστεύει πως τα εργαλεία της επιστημονικής ανακάλυψης είναι ισχυρά και μπορούν να χρησιμοποιηθούν και στη συγκεκριμένη περίπτωση», δήλωσε ο Ζερμπούχεν. «Έχουμε την ομάδα και τα εργαλεία που μπορούν να μας βοηθήσουν να βελτιώσουμε τον βαθμό στον οποίο κατανοούμε το άγνωστο. Αυτός είναι ο και ο ακριβής ορισμός της επιστήμης. Αυτή είναι η δουλειά μας».

«Συνωστισμός» στον εναέριο χώρο

Του εγχειρήματος της NASA θα ηγηθούν ο Ντέιβιντ Σπέργκελ, πρόεδρος του Simons Foundation στη Νέα Υόρκη και πρώην επικεφαλής του τμήματος Αστροφυσικής στο Princeton University, και ο Ντάνιελ Έβανς, βοηθός αναπληρωτής διαχειριστής για την έρευνα στη διεύθυνση επιστημονικής αποστολής της NASA. Σύμφωνα με την υπηρεσία, η μελέτη θα διαρκέσει περίπου εννέα μήνες και θα είναι ανεξάρτητη από τις προσπάθειες του Πενταγώνου.

«Είναι πιθανό να υπάρξει αντίκτυπος στην εθνική ασφάλεια και στην αντικατασκοπεία, κάτι που δεν σχετίζεται με τη δουλειά μας. Και δεν πρόκειται να μπούμε σε αυτά τα μονοπάτια στη NASA», είπε ο Ζερμπούχεν. 

Η υπηρεσία, όμως, μελετά την ατμόσφαιρα και την αεροναυτική, πρόσθεσε ο ίδιος, τονίζοντας ότι υπάρχει ανησυχία πως «ο εναέριος χώρος γεμίζει όλο και περισσότερο με πολλά και διάφορα είδη αεροσκαφών».

Η έκθεση που δημοσιεύθηκε από τον επικεφαλής της εθνικής υπηρεσίας πληροφοριών, βρήκε ότι «κάποια Εναέρια Φαινόμενα Αγνώστου Ταυτότητας φάνηκαν να παραμένουν ακίνητα στους ανέμους, να πραγματοποιούν απότομες μανούβρες ή να κινούνται με σημαντική ταχύτητα, χωρίς διακριτά μέσα ώθησης». 

Επιπλέον, σύμφωνα και πάλι με την έκθεση, «σε λιγότερες περιπτώσεις, τα συστήματα των στρατιωτικών αεροσκαφών επεξεργάστηκαν ενέργεια ραδιοσυχνοτήτων (RF) που σχετίζεται με τη θέαση UAP».

Καταθέτοντας ενώπιον της υποεπιτροπής πληροφοριών της Βουλής των Αντιπροσώπων για την αντιτρομοκρατία, την αντικατασκοπεία και την καταπολέμηση των πυρηνικών όπλων, ο Ρόναλντ. Σ. Μόλτρι, υφυπουργός Άμυνας για τις πληροφορίες και την ασφάλεια, είπε τον περασμένο μήνα ότι το Πεντάγωνο συλλέγει μαρτυρίες για μυστηριώδη ιπτάμενα αντικείμενα, τα οποία φαίνεται να αψηφούν τους νόμους της φυσικής.

«Γνωρίζουμε ότι τα μέλη των υπηρεσιών μας αντιμετώπισαν άγνωστα εναέρια φαινόμενα», δήλωσε στο δικομματικό πάνελ. «Δεσμευόμαστε σε μια προσπάθεια να προσδιορίσουμε την προέλευσή τους».

Σε συνέντευξή του στην Washington Post πέρυσι, ο διοικητής της NASA Μπιλ Νέλσον δήλωσε ότι είχε δει την απόρρητη έκθεση για τα UAP όταν υπηρετούσε στη Γερουσία. 

«Ανατρίχιασα», είπε.

Πηγή: Washington Post

Η απεραντοσύνη του Σύμπαντος

 

Ως αστροφυσικός, πάντα με εντυπωσιάζει το γεγονός ότι ακόμη και οι πιο άγριες ιστορίες επιστημονικής φαντασίας τείνουν να έχουν ξεκάθαρα ανθρώπινο χαρακτήρα. Ανεξάρτητα από το πόσο εξωτικό είναι το μέρος ή πόσο ασυνήθιστες είναι οι επιστημονικές έννοιες, η περισσότερη επιστημονική φαντασία καταλήγει να αφορά ουσιαστικά ανθρώπινες (ή ανθρωπόμορφες) αλληλεπιδράσεις, προβλήματα, αδυναμίες και προκλήσεις. Σε αυτό ανταποκρινόμαστε. Είναι αυτό που μπορούμε να καταλάβουμε καλύτερα. Στην πράξη, αυτό σημαίνει ότι η περισσότερη επιστημονική φαντασία λαμβάνει χώρα σε σχετικά "κοντινά" περιβάλλοντα, σε έναν πλανήτη ή διαστημόπλοιο. Η πραγματική πρόκληση είναι να συνδέσουμε την ιστορία με τα ανθρώπινα συναισθήματα, τα ανθρώπινα μεγέθη και χρονοδιαγράμματα, ενώ εξακολουθούμε να αποτυπώνουμε τις τεράστιες κλίμακες του ίδιου του Σύμπαντος.

Το πραγματικό μέγεθος του Σύμπαντος ποτέ δεν θα αποτύχει να μας κάνει να σαστίζουμε. Λέμε ότι το παρατηρήσιμο Σύμπαν εκτείνεται για δεκάδες δισεκατομμύρια έτη φωτός, αλλά ο μόνος τρόπος για να το καταλάβουμε πραγματικά, ως άνθρωποι, είναι να διασπάσουμε τα πράγματα σε μια σειρά βημάτων, ξεκινώντας με την σπλαχνική μας κατανόηση του μεγέθους της Γης. Μια απευθείας πτήση από το Ντουμπάι στο Σαν Φρανσίσκο καλύπτει απόσταση περίπου 8.000 μιλίων - περίπου ίση με τη διάμετρο της Γης. Ο Ήλιος είναι πολύ μεγαλύτερος. Η διάμετρός του είναι λίγο πάνω από 100 φορές αυτή της Γης. Και η απόσταση μεταξύ της Γης και του Ήλιου είναι περίπου 100 φορές μεγαλύτερη από αυτήν, κοντά στα 100 εκατομμύρια μίλια. Αυτή η απόσταση, η ακτίνα της τροχιάς της Γης γύρω από τον Ήλιο, είναι ένα θεμελιώδες μέτρο στην αστρονομία, η Αστρονομική Μονάδα, ή AU. Το διαστημόπλοιο Voyager 1, για παράδειγμα, εκτοξεύτηκε το 1977 και, ταξιδεύοντας με ταχύτητα 11 μιλίων ανά δευτερόλεπτο, απέχει τώρα 154 AU από τον Ήλιο.

Αλλά τα αστέρια είναι πολύ πιο μακριά από αυτό. Το πλησιέστερο, Proxima Centauri, είναι περίπου 270.000 AU, ή 4,25 έτη φωτός μακριά. Θα πρέπει να παρατάξετε 30 εκατομμύρια Ήλιους για να καλύψετε το χάσμα μεταξύ του Ήλιου και του Proxima Centauri. Οι Vogons στο The Hitchhiker’s Guide to the Galaxy (1979) του Ντάγκλας Άνταμς είναι σοκαρισμένοι που οι άνθρωποι δεν έχουν ταξιδέψει στο σύστημα Proxima Centauri για να δουν την ειδοποίηση καταστροφής της Γης. Το αστείο είναι πόσο απίστευτα μεγάλη είναι η απόσταση.

Remaining Time-0:00

Fullscreen

Mute

Τέσσερα έτη φωτός αποδεικνύεται ότι είναι περίπου η μέση απόσταση μεταξύ των άστρων του Γαλαξία μας, στον οποίο ο Ήλιος είναι μέλος. Αυτός είναι πολύ άδειος χώρος! Ο Γαλαξίας μας περιέχει περίπου 300 δισεκατομμύρια αστέρια, σε μια τεράστια δομή με διάμετρο περίπου 100.000 έτη φωτός. Μία από τις πραγματικά συναρπαστικές ανακαλύψεις των τελευταίων δύο δεκαετιών είναι ότι ο Ήλιος μας δεν είναι καθόλου μοναδικός στο να φιλοξενεί μια ακολουθία πλανητών: τα στοιχεία δείχνουν ότι η πλειονότητα των άστρων που μοιάζουν με τον Ήλιο στον Γαλαξία μας έχουν πλανήτες σε τροχιά γύρω τους, πολλοί με μέγεθος και απόσταση από το γονικό τους αστέρι επιτρέποντάς τους να φιλοξενήσουν ζωή όπως τη γνωρίζουμε.

Ωστόσο, το να φτάσουμε σε αυτούς τους πλανήτες είναι ένα άλλο θέμα: το Voyager 1 θα έφτανε στο Proxima Centauri σε 75.000 χρόνια αν ταξίδευε προς τη σωστή κατεύθυνση - κάτι που δεν κάνει. Οι συγγραφείς επιστημονικής φαντασίας χρησιμοποιούν μια ποικιλία κόλπων για να διανύσουν αυτές τις διαστρικές αποστάσεις: βάζοντας τους επιβάτες τους σε κατάσταση αναστολής κινούμενων εικόνων κατά τη διάρκεια μεγάλων ταξιδιών ή ταξιδεύοντας κοντά στην ταχύτητα του φωτός (για να επωφεληθούν από τη διαστολή του χρόνου που προβλέπεται στη θεωρία του Άλμπερτ Αϊνστάιν για την ειδική σχετικότητα). Ή επικαλούνται μονάδες παραμόρφωσης, σκουληκότρυπες ή άλλα φαινόμενα που δεν έχουν ακόμη ανακαλυφθεί.

Όταν οι αστρονόμοι έκαναν τις πρώτες οριστικές μετρήσεις της κλίμακας του Γαλαξία μας πριν από έναν αιώνα, συγκλονίστηκαν από το μέγεθος του Σύμπαντος που είχαν χαρτογραφήσει. Αρχικά, υπήρχε μεγάλος σκεπτικισμός ότι τα λεγόμενα "σπειροειδή νεφελώματα" που φαίνονται σε φωτογραφίες του ουρανού, ήταν στην πραγματικότητα "νησιωτικά σύμπαντα" - δομές τόσο μεγάλες όσο ο Γαλαξίας μας, αλλά σε πολύ μεγαλύτερες αποστάσεις. Ενώ η συντριπτική πλειονότητα των ιστοριών επιστημονικής φαντασίας παραμένουν στον Γαλαξία μας, μεγάλο μέρος της ιστορίας των τελευταίων 100 ετών αστρονομίας ήταν η ανακάλυψη του πόσο μεγαλύτερο είναι το Σύμπαν. Ο πλησιέστερος γαλαξιακός μας γείτονας βρίσκεται περίπου 2 εκατομμύρια έτη φωτός μακριά, ενώ το φως από τους πιο μακρινούς γαλαξίες που μπορούν να δουν τα τηλεσκόπιά μας, ταξιδεύει σε εμάς το μεγαλύτερο μέρος της ηλικίας του Σύμπαντος, περίπου 13 δισεκατομμύρια χρόνια.

Ανακαλύψαμε τη δεκαετία του 1920 ότι το Σύμπαν επεκτείνεται από τη Μεγάλη Έκρηξη. Αλλά πριν από περίπου 20 χρόνια, οι αστρονόμοι διαπίστωσαν ότι αυτή η επέκταση επιταχύνεται, οδηγούμενη από μια δύναμη της οποίας την υλική φύση δεν την καταλαβαίνουμε, αλλά στην οποία δίνουμε το όνομα της "σκοτεινής ενέργειας". Η σκοτεινή ενέργεια λειτουργεί σε κλίμακες μήκους και χρόνου του Σύμπαντος ως σύνολο: πώς θα μπορούσαμε να αποτυπώσουμε μια τέτοια έννοια σε ένα κομμάτι μυθοπλασίας;

Η ιστορία δεν σταματά εκεί. Δεν μπορούμε να δούμε γαλαξίες από εκείνα τα μέρη του Σύμπαντος για τα οποία δεν έχει περάσει αρκετός χρόνος από την Μεγάλη Έκρηξη για να φτάσει το φως σε εμάς. Τι βρίσκεται πέρα από τα παρατηρήσιμα όρια του Σύμπαντος; Τα πιο απλά κοσμολογικά μας μοντέλα υποδηλώνουν ότι το Σύμπαν είναι ομοιόμορφο στις ιδιότητές του στις μεγαλύτερες κλίμακες και εκτείνεται για πάντα. Μια διαφορετική ιδέα αναφέρει ότι η Μεγάλη Έκρηξη που γέννησε το Σύμπαν μας, είναι μόνο μία από τον (ενδεχομένως άπειρο) αριθμό τέτοιων εκρήξεων και ότι το προκύπτον "πολυσύμπαν" έχει μια έκταση εντελώς πέρα από την αντίληψή μας.

Ο Αμερικανός αστρονόμος Νιλ ντεΓκρας Τάισον είπε κάποτε: "Το Σύμπαν δεν έχει καμία υποχρέωση να έχει νόημα για εσάς". Ομοίως, τα θαύματα του Σύμπαντος δεν έχουν καμία υποχρέωση να διευκολύνουν τους συγγραφείς επιστημονικής φαντασίας να λένε ιστορίες για αυτά. Το Σύμπαν είναι ως επί το πλείστον κενός χώρος και οι αποστάσεις μεταξύ των άστρων στους γαλαξίες και μεταξύ των γαλαξιών του Σύμπαντος είναι ακατανόητα τεράστιες σε ανθρώπινες κλίμακες. Η αποτύπωση της πραγματικής κλίμακας του Σύμπαντος, ενώ κατά κάποιον τρόπο συνδέεται με ανθρώπινες προσπάθειες και συναισθήματα, είναι μια τρομακτική πρόκληση για κάθε συγγραφέα επιστημονικής φαντασίας. Ο Όλαφ Στάπλεντον ανέλαβε αυτή την πρόκληση στο μυθιστόρημά του Star Maker (1937), στο οποίο τα αστέρια και τα νεφελώματα, και το σύμπαν συνολικά, είναι συνειδητά. Ενώ είμαστε ταπεινωμένοι από το μικροσκοπικό μας μέγεθος σε σχέση με το σύμπαν, ο εγκέφαλός μας δεν μπορεί ωστόσο να κατανοήσει, σε κάποιο βαθμό, πόσο μεγάλο είναι το Σύμπαν που κατοικούμε. Αυτό είναι ελπιδοφόρο, καθώς, όπως είπε ο αστροβιολόγος Κέιλεμπ Σαρφ του Πανεπιστημίου Κολούμπια: "Σε έναν πεπερασμένο κόσμο, μια κοσμική προοπτική δεν είναι πολυτέλεια, είναι αναγκαιότητα". Η μετάδοση αυτού στο κοινό είναι η πραγματική πρόκληση που αντιμετωπίζουν οι αστρονόμοι όπως και οι συγγραφείς επιστημονικής φαντασίας.

* Το άρθρο του συγγραφέα και καθηγητή αστροφυσικής στο πανεπιστήμιο Πρίνστον, Michael Strauss δημοσιεύτηκε στο Aeon. Τo Αeon, είναι διαδικτυακό περιοδικό, που θέτει μεγάλα ερωτήματα, αναζητώντας φρέσκες απαντήσεις και μια νέα οπτική στην κοινωνική πραγματικότητα, την επιστήμη, τη φιλοσοφία και τον πολιτισμό. Το NEWS 24/7 αναδημοσιεύει κάθε εβδομάδα μια ιστορία για όσους λατρεύουν την πρωτότυπη σκέψη πάνω σε παλιά και νέα ζητήματα.

Earth day 2018 - See Earth from space live

Αναζητώντας στη Γη τα μυστικά της ζωής στον Άρη

Γιατί ο πλανήτης Άρης έχει τόσο μεγάλη σημασία για τους ανθρώπους; Και ποιο είναι το μυστικό που «φυλάει» για μας;
Η Nathalie Cabrol ήταν πέντε χρονών όταν το 1969 ο Νιλ  Άρμστρονγκ πάτησε στη Σελήνη. «Αυτό θέλω να κάνω» είχε πει στη μητέρα της παρακολουθώντας το πρώτο εκείνο βήμα του ανθρώπου στη σεληνιακή «Θάλασσα της Ηρεμίας». Εξερευνήτρια, αστροβιολόγος (η εξωβιολογία είναι ο διεπιστημονικός κλάδος που εξετάζει την ύπαρξη ζωής πέρα από τη Γη) και πλανητικός γεωλόγος με ειδικότητα στον Άρη, η Nathalie Cabrol, που ξεκίνησε τις σπουδές της από τις ανθρωπιστικές επιστήμες, καθώς, όπως έχει πει, τα μαθηματικά δεν ήταν το φόρτε της, είναι διευθύντρια στο Κέντρο Carl Sagan του Ινστιτούτου SETI, του μη κερδοσκοπικού οργανισμού με έδρα το Mountain View της Καλιφόρνια, που έχει αντικείμενο την εξερεύνηση, κατανόηση και ερμηνεία της απαρχής της ζωής στο σύμπαν.
Η Nathalie Cabrol ταξιδεύει σε μερικά από τα πιο ακραία, αφιλόξενα και επικίνδυνα περιβάλλοντα της Γης προς αναζήτηση οργανισμών που ζουν σε συνθήκες ανάλογες με αυτές του Άρη. Μεταξύ άλλων ήταν η επικεφαλής της επιστημονικής ομάδας που έκανε τη δοκιμή ενός πειραματικού ρόβερ στην έρημο της Ατακάμα (την πιο ξηρή μη πολική έρημο στη Γη) το 2002, μελέτη η οποία υπήρξε καθοριστική στην επιλογή του σημείου προσγείωσης του ρομποτικού οχήματος Spirit της NASA, το οποίο εστάλη στον Άρη από το 2004 έως το 2010. Η Cabrol έχει βουτήξει σε ηφαιστειακές λίμνες που βρίσκονται σε μεγάλα υψόμετρα προκειμένου να μελετήσει τα πλάσματα που ζουν εντός τους και έχει σχεδιάσει και θέσει σε λειτουργία ένα αυτόνομο πλωτό ρομπότ σε μία λίμνη των Άνδεων που προσομοιάζει στις λίμνες του Τιτάνα, του μεγαλύτερου φεγγαριού του Κρόνου.
Στις ορεινές ερήμους της Χιλής
Τον Οκτώβριο του 2016, ηγήθηκε μία αποστολής διάρκειας 26 ημερών στις ορεινές ερήμους της Χιλής για να δοκιμάσει μεθόδους ανίχνευσης της ζωής στον Άρη. Εργάστηκε σε θερμοκρασίες που φτάνουν τους -18 βαθμούς Κελσίου και υψόμετρο 14.173 μ.. Η βραχύσωμη, 54χρονη  Cabrol εξηγεί στους New York Times ότι, η έρευνα για την ύπαρξη ζωής πέρα από τη Γη έχει εισέλθει σε νέα φάση κατά τις τελευταίες δεκαετίες.
Σύμφωνα με μελέτες είναι αρκετά πιθανό 100 εκατ. πλανήτες στον Γαλαξία μας να φιλοξενούν πολύπλοκους πολυκύτταρους οργανισμούς. Και όπως είναι γνωστό, δεν είναι απαραίτητο οι πλανήτες να μοιάζουν πολύ με τη Γη για να φιλοξενήσουν ζωή. Για παράδειγμα, οι υπόγειοι ωκεανοί σε μακρινά φεγγάρια, όπως ο Εγκέλαδος του Κρόνου και ο Τιτάνας, θα μπορούσαν να υποστηρίξουν μικροβιακούς οργανισμούς. Το σύμπαν, λέει η Cabrol, είναι πιθανότατα γεμάτο από τέτοιου είδους απλή μορφή ζωής.
Σκοπός της αποστολής εκείνης στις ερήμους της Χιλής, ήταν η βελτίωση των μεθόδων ανίχνευσης και εύρεσης του όποιου βιολογικού ίχνους. Είτε πρόκειται για σημάδια ζωής, είτε για ίχνη οργανισμών που ζούσαν κάποτε εκεί, όπως δομές και χημικές ενώσεις που δημιούργησαν. Όσο μεγαλύτερο το υψόμετρο τόσο πιο πίσω στον χρόνο «ταξιδεύουν» οι ερευνητές. Όχι στη Γη, αλλά στον Άρη.

«Ο Άρης ίσως φυλάει αυτό το μυστικό για μας»
Οι περιοχές μεγάλου υψομέτρου είναι πλούσιες σε νερό, η ατμόσφαιρα είναι αραιή και τα επίπεδα υπεριώδους ακτινοβολίας υψηλά. Μοιάζουν με τον Άρη στην αρχή της μετάβασης την οποία υπέστη πριν από τριάμισι δισεκατομμύρια χρόνια, όταν οι ηλιακοί άνεμοι άρχισαν να απογυμνώνουν την ατμόσφαιρά του, επιτρέποντας στην κοσμική ακτινοβολία να φτάσει στην επιφάνεια και το νερό που μέχρι εκείνη τη στιγμή ήταν σε υγρή μορφή να εξαφανιστεί στο Διάστημα ή, να μείνει κλειδωμένο υπόγεια, είτε κάτω από την επιφάνεια του εδάφους, είτε στους πόλους του πλανήτη. Κατά τη διάρκεια εκείνης της περιόδου η όποια μορφή ζωής στην επιφάνεια του Άρη θα είχε πεθάνει ή θα είχε «καταφύγει» σε τόπους αφιλόξενους, όπως ακριβώς η έρημος Ατακάμα. Η ακτινοβολία στην επιφάνεια του Άρη είναι βλαβερή. Για την ακρίβεια, κανένας ζωντανός οργανισμός δεν μπορεί να επιβιώσει σε αυτήν σήμερα, όπως λέει η Cabrol, αλλά επίσης, μπορεί να κρύβεται και κάτω από το έδαφος. Τα υφάλμυρα, ξηρά εδάφη που η Cabrol και η ομάδα της μελέτησαν πρώτοι είναι ανάλογα του εδάφους του Άρη, όπως είναι ο πλανήτης σήμερα.
Για εκείνη ωστόσο, η αναζήτηση ζωής στον Άρη αφορά πολλά περισσότερα από την απάντηση στο κλασικό ερώτημα «Τελικά, είμαστε μόνοι;» Πριν από δισεκατομμύρια χρόνια, οι βράχοι από τους κομήτες και οι αστεροειδείς που χτυπούσαν τη Γη έφτασαν στον Άρη και αντιστρόφως. Πιθανώς, κάποιοι κουβαλούσαν μαζί τους πρώιμη μορφή ζωής. Η αναζήτηση στοιχείων της μετάβασης από την προβιοτική χημεία στη βιοχημεία των ζωντανών οργανισμών θεωρείται αδύνατη διότι τέτοιου τύπου «αρχεία» έχουν καταστραφεί εδώ και πάρα πολύ καιρό από την έντονη γεωλογική δραστηριότητα της Γης, τη διάβρωση και μετακίνηση των τεκτονικών πλακών.

Ωστόσο, τα αρχαία πετρώματα από την εποχή που ο φλοιός του Άρη κρύωσε βρίσκονται ακόμα στην επιφάνεια του πλανήτη. Εάν μοιραζόμαστε την ίδια καταγωγή με τον Άρη, τότε τα ίχνη της δικής μας ζωής μπορεί να βρίσκονται εκεί. «Ο Άρης ίσως φυλάει το μυστικό αυτό για μας», λέει η Cabrol. «Αυτός είναι ο λόγος που ο Άρης είναι τόσο ξεχωριστός για τους ανθρώπους».
Χιλή, Σάλαρ Γκράντε
Τον Οκτώβριο του 2016 ήταν η δεύτερη χρονιά της έρευνας στη Χιλή. Ο Fredrik Rehnmark, μηχανικός από την Honeybee Robotics έλεγε κοιτάζοντας τα μαλακά, κίτρινα οξειδωμένα πετρώματα και την κατακόκκινη άμμο, «εάν κατασκευαζόταν ένα δρόμος στον Άρη, θα έμοιαζε έτσι!». Σχεδόν τίποτα δεν κινείται στην έρημο. Υπάρχουν μέρη που εδώ και πέντε εκατομμύρια χρόνια παραμένουν σχεδόν ίδια. Είναι σαν να διαβάζει κανείς «ονόματα» γραμμένα στην πέτρα, ένα είδος βιο-υπογραφής, ίχνη ζωής, που μπορεί να αλλάξουν όλα όσα γνωρίζουμε.
Το Salar Grande είναι μία έκταση 9 μιλίων γεμάτη αλάτι, που κάποτε -μερικά εκατομμύρια χρόνια πριν- ήταν λίμνη. Παρόμοιες εκτάσεις υπάρχουν στον Άρη. Οι μηχανικοί της Honeybee δοκιμάζουν καινούργια εργαλεία εξόρυξης άλατος για τα ρόβερ που θα σταλούν στον Άρη, μια ομάδα από το Πανεπιστήμιο του Τενεσί χαρτογραφεί το έδαφος με τη βοήθεια drone, ο ερευνητής του Ινστιτούτου SETI, Pablo Sobron αναλύει δείγματα άλατος με φασματόμετρο λέιζερ και οι φοιτητές από το Καθολικό Πανεπιστήμιο του Βορρά στην Αντοφαγάστα συλλέγουν όζους άλατος για μικροβιολογική εργαστηριακή ανάλυση σε συνεργασία με τους επιστήμονες του SETI και της NASA, Kim Warren-Rhodes και Alfonso Davila.
Η Cabrol παίρνει ένα κομμάτι άλατος και το κρατάει στο φως. «Μέσα στο οζίδιο υπάρχουν δύο ζώνες χρώματος: Ροζ στην κορυφή, πράσινο κάτω. Αυτές οι δύο ζώνες ήταν κοινότητες αλοφιλικών μικροβίων (που αγαπούν το αλάτι). Ο μοναδικός τρόπος επιβίωσης τους στο ακραίο αυτό περιβάλλον ήταν η ζωή μέσα στα ημιδιαφανή οζίδια. Τα πράσινα βακτηρίδια φωτοσυνθέτουν θρεπτικά συστατικά από το φως που φιλτράρεται μέσω της ροζ αποικίας. Η ροζ χρωστική ουσία λειτουργεί ως αντηλιακό, προστατεύοντας τις δύο αποικίες από την ακτινοβολία UV που διαφορετικά θα είχε βλάψει το DNA τους.
Η έκταση που καλύπτει η έρευνα της Nathalie Cabrol είναι ιλιγγιώδης:  Εκατομμύρια μίλια στο σύμπαν, δισεκατομμύρια χρόνια πλανητικής εξέλιξης, από τα φαράγγια και τις κοιλάδες του Άρη, στο Salar Grande της Χιλής και μικροσκοπικά, σχεδόν αόρατα σημάδια της ζωής κρυμμένα στο πέτρωμα που κρατά στο χέρι της.

Tο σεληνιακό τοπίο της Ερήμου Ατακάμα με τους θερμοπίδακες, τις αλμυρές λίμνες και τους παράξενους γεωλογικούς σχηματισμούς στη σκιά των ηφαιστείων της Βόρειας Χιλής

Salar de Pajonales
Το Salar de Pajonales είναι «συγγενές» με τον κρατήρα Gusev, πλάτους 100 μιλίων, εκεί όπου πιθανώς κάποτε έπεφτε το νερό νερό από το απέραντο φαράγγι του Ma'adim Vallis στον Άρη. Η ζωή δεν ήταν εύκολο να εντοπιστεί στο Salar de Pajonales. Με δυσκολία εντοπίστηκε ένα κομμάτι βράχου αποικισμένο από τα γνωστά μικρόβια στις αποχρώσεις του ροζ και του πράσινου. Τα απολιθωμένα αποτυπώματα των αρχαίων βακτηριακών αποικιών που ονομάζονται στρωματολίτες, φωτογραφήθηκαν, καταγράφηκαν και τα δείγματα εστάλησαν για ανάλυση. Οι όχθες μιας λίμνης με γαλαζοπράσινα νερά που βρίσκεται σε κοντινή απόσταση, στέφονται από αιχμηρά κομμάτια γύψου που μοιάζουν με λεπίδες -ακόμη μία απόκοσμη εικόνα.
El Tatio
Στο σεληνιακό τοπίο της Ερήμου Ατακάμα με τους θερμοπίδακες, τις αλμυρές λίμνες και τους παράξενους γεωλογικούς σχηματισμούς στη σκιά των ηφαιστείων της Βόρειας Χιλής, βρίσκεται και το El Tatio, ένας από τους ορεινότερους ενεργούς γεωθερμικούς τόπους στον κόσμο. Οι τουρίστες συρρέουν εδώ από την αυγή, όταν ο παγωμένος αέρας μετατρέπει το νερό σε στήλες ατμού. Το ηφαιστειακό αυτό περιβάλλον θα ήταν ενεργό πριν από τέσσερα δισεκατομμύρια χρόνια στον Άρη. Τα παλιά υδροθερμικά περιβάλλοντα όπως αυτό θεωρούνται από τα πιο πιθανά οικοσυστήματα για τη διατήρηση ζωής ή για να εντοπιστούν ίχνη, απομεινάρια προηγούμενης μορφής ζωής στον πλανήτη. Εδώ οι θερμές πηγές έχουν «ένα χαλί» από άλγη και φύκια που εξελίχθηκαν προκειμένου να επιβιώσουν σε νερό που σχεδόν βράζει, φύκια χρώματος μοβ και σκούρου ροζ που που λάμπουν.
Η έρευνα της Cabrol για ζωή σε ακραίες συνθήκες ξεκίνησε από την Ατακάμα, αλλά περνάει και από τον κρατήρα της λίμνης πάνω από Licancabur στο υψίπεδο της Βολιβίας, εκεί όπου ανακάλυψε άγνωστα είδη ζωοπλαγκτόν.
«Όταν μπήκα σε εκείνη τη λίμνη, σκεφτόμουν ότι ταξιδεύω στο παρελθόν, ότι μπήκα πραγματικά σε μια μηχανή του χρόνου που μου έλεγε, μου έδειχνε πώς ήταν ο Άρης πριν από τέσσερα δισεκατομμύρια χρόνια. Ένα σημείο όπου η έννοια του χρόνου και του χώρου είναι στρεβλωμένες, αποκτούν άλλη διάσταση…»
Η ακτινοβολία των υπεριωδών ακτίνων στα αφιλόξενα αυτά σημεία της Γης υψηλή. Και ως γνωστόν, η υψηλή ακτινοβολία UV προκαλεί βλάβη στο DNA. Μάλιστα, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας προειδοποιεί ότι, ο άνθρωπος δεν πρέπει να είναι εκτεθειμένος όταν ο δείκτης υπεριωδών ακτίνων είναι πάνω από τις 11 μονάδες. Το 2003 και το 2004, η Cabrol παρατήρησε ανεξήγητες θύελλες UV εξαιρετικής έντασης, που κράτησαν ώρες. Στο Licancabur, η μέτρηση ακτινοβολίας UV ξεπέρασε τις 43 μονάδες.
«Ο πλανήτης μας αλλάζει μπροστά στα μάτια μας με τόσο μεγάλη ταχύτητα που γίνεται τρομακτικό…» θυμίζει η Cabrol, επισημαίνοντας ότι, πέρα από την αναζήτηση της απαρχής της ζωής, σκοπός της εξερεύνησης της είναι να συνδυάσει και να ερμηνεύσει τα δεδομένα δύο διαφορετικών πεδίων: της κλιματικής αλλαγής στον Άρη και της κλιματικής αλλαγής στη Γη.