ΑΘΗΝΑ: Μια άλλη πόλη - Υπόγεια περάσματα

Τις περισσότερες φορές, όταν συζητάμε για πόλεις, τείνουμε να τις φανταζόμαστε ως επίπεδα συμπλέγματα κτιρίων, οδών και δικτύων, που εκτείνονται σε μια δισδιάστατη επιφάνεια, το λεγόμενο αστικό ιστό. Ξεχνάμε συνήθως ότι ο αστικός αυτός ιστός απλώνεται και σε μια τρίτη διάσταση, το ύψος. Και η κάθετη αυτή διάσταση των πόλεων, σε συνδυασμό με το γεγονός της συνήθους αγνόησης της από μέρους μας, έχει μερικά πολύ ενδιαφέροντα «παραπροϊόντα» όσον αφορά την αίσθηση μας περί «αστικού χώρου». Γιατί θα μπορούσαν, για παράδειγμα, δύο άνθρωποι να βρίσκονται ταυτόχρονα στο ίδιο ακριβώς σημείο του χάρτη μιας πόλης, δίχως ποτέ να συναντηθούν μεταξύ τους. Οι αστικοί χάρτες, βλέπετε, αγνοούν τη διάσταση του ύψους.

Είναι γοητευτικό το να αναλογιστεί κανείς ότι λίγο πιο πάνω από τους πολύβουους δρόμους της Αθήνας εκτείνεται μια άλλη, σχεδόν έρημη και αχρονική πόλη. Υψίπεδα, διαχωριζόμενα από ενδιάμεσα χάσματα εκτείνονται σε όλη της την έκταση, ενώ τα καιρικά φαινόμενα, ο Ήλιος η βροχή, το χιόνι, επιδρούν ανεμπόδιστα στην εκτεθειμένη και κατακερματισμένη της επιφάνεια. Τι κι αν τα υψίπεδα αυτά τα λέμε ταράτσες, τι κι αν τα χάσματα είναι τα ενδιάμεσα τους κενά, η πόλη αυτή είναι εξ' ίσου υλική και υπαρκτή με την πόλη που περπατάμε καθημερινά. 'Α, και μη νομίζετε πως και εκεί δεν υπάρχουν περάσματα, πλατείες, στέκια, ακόμη και λιγοστοί κάτοικοι. Υπάρχουν και παραϋπάρχουν, και ίσως κάποτε σταθούμε και δούμε κάτι απ' ολ' αυτά.

Όμως, βαθιά στα ανθρώπινα ένστικτα, πολύ πιο βαθιά από το «πάνω», απηχεί η αίσθηση του «κάτω». Το γιατί συμβαίνει αυτό θα απαιτούσε μια ολόκληρη ανάλυση, αμφίβολης χρησιμότητας και βαρετής μάλλον υφής. Όλοι το νιώθουμε και δεν υπάρχει λόγος στο σημείο αυτό να υπερθεματίσουμε. Γεγονός είναι πως εμάς τους ανθρώπους μας αγγίζει και μας ενδιαφέρει πολύ περισσότερο το τι συμβαίνει κάτω από τα πόδια μας παρά το τι διαδραματίζεται πάνω από τα κεφάλια μας. Ίσως αυτός να είναι και ο λόγος που πιο πολύ διαμαρτυρόμαστε για τις λακκούβες των πεζοδρομίων μας παρά για το ότι η ατμοσφαιρική ρύπανση και η φωταγώγηση των πόλεων επιτρέπουν πλέον σε ελάχιστα άστρα να γίνονται ορατά απ' αυτές.

Όπως και να 'χει, ναι, υπάρχει και μια υπόγεια Αθήνα. Θαμμένη και σιωπηλή κάτω από τα πόδια μας, ξεχασμένη αν και γεμάτη με αναμνήσεις, υπάρχει. Υπάρχουν και υπόγεια περάσματα. Ξεχασμένα κι αυτά, φραγμένα σε πολλά τους σημεία, αλλά υπάρχουν. Για την ακρίβεια, υπάρχουν πολλών ειδών «περάσματα» στην Αθήνα. Και μπορεί η σελίδα αυτή του site να αφορά κυρίως κάποια άλλα, πολύ πιο παράξενα και σημαντικά «περάσματα», θα ήταν όμως χρήσιμο στο σημείο αυτό να ανοίξουμε μια μεγάλη παρένθεση και να δούμε κάποια από τα εντελώς υλικά και «χειροπιαστά» υπόγεια περάσματα. 'Αλλωστε, τελικά τα περάσματα όλων των ειδών είναι πάνω απ' όλα «περάσματα», και σαν τέτοια έχουν την χρησιμότητα να οδηγούν και σε συμ-περάσματα, υπόγεια ή μη.

Ας μιλήσουμε, λοιπόν, για τις περίφημες, σχεδόν μυθικές, υπόγειες στοές της Αθήνας.

Το πρώτο πράγμα που προξενεί εντύπωση σε σχέση με αυτές είναι το γεγονός πως, με την εξαίρεση ίσως του θέματος της Πεντέλης, οι υπόγειες στοές της Αθήνας έχουν «κακοποιηθεί» όσο κανένα άλλο θέμα έρευνας στην Ελλάδα. Η οργιάζουσα φαντασία, η διάθεση για επινόηση και παραγωγή «μυστηρίων», η συνειδητή εμπορευματοποίηση και εξαπάτηση από πλευράς ορισμένων σε συνδυασμό με την εκμετάλλευση της αφέλειας και της άγνοιας των πολλών, αλλά και η πρόθεση για αποκόμιση χρηματικού κέρδους από ένα θέμα που «τραβάει», έχουν οδηγήσει την όλη αυτή ιστορία πολύ πιο πέρα από τα όρια της επικράτειας του φαιδρού. Και τι δεν έχει ακουστεί, και τι δεν έχει γραφτεί, και τι δεν έχει προβληθεί στην τηλεόραση σχετικά. Από εισόδους προς την «κούφια Γη» μέχρι μυστηριώδεις «υποχθόνιους» που σουλατσάρουν κάτω από τα πόδια μας. Από εξαφανίσεις «ερευνητών» μέχρι σκοτεινές αδελφότητες που ξημεροβραδιάζονται στις ανήλιαγες στοές (γι' αυτό και είναι τόσο σκοτεινές οι αδελφότητες αυτές). Από απέραντα συμπλέγματα στοών που εκτείνονται πανταχούθε μέχρι το «μυημένο ιερατείο» που προσπαθεί να μας αποκρύψει την ύπαρξη τους.

Ξέρετε, όμως, ποιο είναι το πιο εντυπωσιακό; Είναι το γεγονός πως, παρά τον όλο αυτό ορυμαγδό αερολογίας, κάτω από την Αθήνα εκτείνονται πράγματι αρκετά χιλιόμετρα στοών.

Ας ξεκινήσουμε, λοιπόν. Φορέστε αθλητικά παπούτσια, πάρτε φακούς, μπαταρίες, φωτογραφική μηχανή και πάμε. Τι, δεν τα έχετε εύκαιρα όλ' αυτά; Ούτε κι εμείς τα είχαμε όταν -κάπου στα τέλη της δεκαετίας του '80- ξεκινήσαμε τη διερεύνηση του θέματος των υπόγειων στοών της Αθήνας (εδώ που τα λέμε, ούτε και πολύ μυαλό είχαμε εύκαιρο τότε). Είναι λοιπόν απορίας ανάξιο το γεγονός πως, παρότι την εποχή εκείνη καταφέραμε να περπατήσουμε και να συρθούμε σε κάμποσες στοές, υποστοές και στοΐδια των Αθηνών, ελάχιστες φωτογραφίες από τις σχετικές μας εξερευνήσεις είχαμε μεριμνήσει να τραβήξουμε (δεν υπήρχαν, βλέπετε, και οι βολικές ψηφιακές φωτογραφικές μηχανές).

Πλην αλλ' όμως, μην απογοητεύεστε. Όπως λέει και η παροιμία, «των φρονίμων τα παιδιά ξέρουν κι άλλα μονοπάτια». Πέρα από τις λιγοστές, παλιές φωτογραφίες που εμείς είχαμε τραβήξει την εποχή εκείνη, πρόσφατα ένας καλός φίλος του site είχε την ευγενή καλοσύνη να επικοινωνήσει μαζί μας και να μας προσφέρει αρκετές, άριστης ποιότητας, δικές του φωτογραφίες από διάφορα σχετικά σημεία, τα οποία είχαμε επισκεφτεί κατά το παρελθόν. Και, παρότι εμείς θελήσαμε να δημοσιεύσουμε το όνομα του μαζί με τις φωτογραφίες που μας προσέφερε, παρά το γεγονός ότι απειλήσαμε να αμολήσουμε «υποχθόνιους» εναντίον του, εκείνος προτίμησε να κρατήσει την ανωνυμία του, επιλέγοντας το ιντερνετικό ψευδώνυμο "Cernavus" και θυμίζοντας μας τη γνωστή παροιμία «στου κουφού την πόρτα το σαπούνι σου χαλάς».

Θα ξεκινήσουμε, λοιπόν, την περιήγηση μας στις στοές της Αθήνας κάπως ανάποδα. Αρχικά θα δούμε μερικά από τα πιο πολυσυζητημένα σχετικά σημεία, και έπειτα, στο τέλος αυτής της ενότητας, θα μιλήσουμε συνολικότερα για το όλο θέμα.

Θα πρέπει να ήταν γύρω στο '87 με '88. Την εποχή εκείνη είχαν φτάσει σ' εμάς κάποιες αόριστες φήμες, σύμφωνα με τις οποίες, κάπου στο εσωτερικό του οικοδομικού τετραγώνου που περικλείεται από τις οδούς Ακαδημίας, Σόλωνος, Ιπποκράτους και Μαυρομιχάλη, στο κέντρο της Αθήνας, υπήρχε κρυμμένο ένα εκκλησίδιο. Σύμφωνα πάντα με τις φήμες, η πρόσβαση σ' αυτό ήταν δύσκολη και ελεγχόμενη, ενώ στον αέρα πλανιόταν η πληροφορία πως στον μικρό του χώρο συναθροίζονταν κατά καιρούς κάποιες ακαθόριστες ομάδες ανθρώπων.

Αυτά έλεγαν οι φήμες. Εμείς, πάλι, είχαμε από καιρό προσέξει το ασυνήθιστης αρχιτεκτονικής κτίριο με πρόσοψη προς την οδό Ακαδημίας, το υπέρθυρο του οποίου κοσμούσε την εποχή εκείνη ένας περίτεχνος σιδερένιος δράκος. Αποφασίσαμε να το ψάξουμε. Και το ψάξαμε. Το τι υπάρχει εκεί θα το δούμε αμέσως παρακάτω, πρώτα όμως μια διευκρίνηση: το θέμα του κτιρίου της οδού Ακαδημίας 58α, στην πραγματικότητα, δεν έχει καμία απολύτως σχέση με υπόγειες στοές και υπόγεια περάσματα, με το θέμα δηλαδή της παρούσας ενότητας. Ο λόγος που το συγκαταλέγουμε σ' αυτήν είναι ότι στο συγκεκριμένο θέμα έχει κατά το παρελθόν «δράσει» και κάποιος «μυστικός ερευνητής». Όπως και με τη σπηλιά της Πεντέλης, ο «μυστικός αυτός ερευνητής» φρόντισε να «ανακαλύψει» εκεί ανύπαρκτες καταπακτές, δημιουργώντας ανάμεσα σε διάφορα άλλα φαιδρολογήματα και τη φήμη ότι το κτίριο αυτό συνδέεται με τις υπόγειες στοές της Αθήνας.

Ας αφήσουμε όμως επιτέλους τις φήμες και ας δούμε περί τίνος πραγματικά πρόκειται.

Η είσοδος του κτιρίου της Ακαδημίας (Entrance) οδηγεί σε ένα στενό και μακρύ διάδρομο, πλάτους τριών και μήκους εικοσιπέντε περίπου μέτρων. Ο διάδρομος αυτός κατέληγε παλαιότερα (η δίοδος έχει πλέον φραχθεί με τούβλα) σε ένα μεγάλο δωμάτιο (Room 1), το οποίο με τη σειρά του συνδέεται με άλλα μικρότερα. Μέσω ενός από τα δωμάτια αυτά (Room 2), το όλο σύμπλεγμα επικοινωνεί προς τα αριστερά με το εσωτερικό του κτιρίου που βρίσκεται στο νούμερο 8 της παρακείμενης οδού Μαυρομιχάλη.

Στο τυλιγμένο με«γάζες», εγκαταλελειμμένο κτίριο της Μαυρομιχάλη 8, φωλιάζουν πλέον πολυάριθμα περιστέρια.

Λίγο πριν το σημείο όπου ο μακρύς διάδρομος κατέληγε στο μεγάλο δωμάτιο (Room 1), υπάρχει μια σκάλα που οδηγεί προς τα πάνω.

Η σκάλα αυτή συνδέει το ισόγειο με τον, παρόμοιας κάτοψης, 1ο όροφο του κτιρίου.

Στο σημείο όμως αυτό, και πριν δούμε περισσότερα πράγματα από το εσωτερικό του χώρου, ας κάνουμε μια μικρή ιστορική αναδρομή, απαραίτητη ώστε τα όσα θα ακολουθήσουν να γίνουν καλύτερα κατανοητά.

Το διώροφο κτίριο της οδού Ακαδημίας αποτελεί ουσιαστικά μια ειδικά διαμορφωμένη προέκταση του κύριου οικήματος της Μαυρομιχάλη 8. Το τελευταίο αποτελούσε την οικογενειακή κατοικία του γνωστού Γερμανού αρχιτέκτονα Ερνέστου Τσίλερ. Το είχε σχεδιάσει ο ίδιος, και το γεγονός αυτό εξηγεί και τα -κάπως ασυνήθιστα για τη νεοκλασική Αθήνα- αρχιτεκτονικά του γνωρίσματα. Λίγο μετά το θάνατο του Τσίλερ το 1923, το κτίριο αγοράστηκε από τον τραπεζίτη Διονύσιο Π. Λοβέρδο (1878 - 1934), ο οποίος εγκαταστάθηκε εκεί με την οικογένεια του.

Ο Δ. Λοβέρδος καταγόταν από παλιά Κεφαλλονίτικη οικογένεια, αναγόμενη ως προς την εμφάνιση της στους βυζαντινούς χρόνους. Σχετικά με την προέλευση του επωνύμου "Λοβέρδος", υπάρχουν τρεις βασικές εκδοχές. Σύμφωνα με την πρώτη, το επώνυμο αυτό προέρχεται από κάποιον Aluardo, διατελέσαντα γραμματέα του τελευταίου Λατίνου Αυτοκράτορα της Κωνσταντινούπολης, ο οποίος εγκαταστάθηκε στην Κεφαλλονιά κατά τα τελευταία έτη της ζωής του. Σύμφωνα με τη δεύτερη εκδοχή, το επώνυμο προέρχεται από παραφθορά της εθνικής ταυτότητας κάποιου Λομβαρδού, ο οποίος υπηρέτησε στη Βυζαντινή αυλή. Κατά την τρίτη τέλος εκδοχή, το επώνυμο "Λοβέρδος" έλκει την καταγωγή του από κάποιον Λομβαρδό υπήκοο, ο οποίος, καταδιωκόμενος στη χώρα του λόγω της διεκδίκησης εκ μέρους του τού βασιλικού στέμματος, κατέφυγε στην Κεφαλλονιά, όπου παντρεύτηκε την κόρη του τοπικού φεουδάρχη Ματσάκα και έγινε γενάρχης της οικογένειας των Λοβέρδων. Όποια, πάντως, κι αν ήταν η πραγματική προέλευση του γένους των Λοβέρδων, η εμφάνιση του στην Κεφαλλονιά χρονολογείται κατά τον 13ο αιώνα. Η οικογένεια των Λοβέρδων ανέδειξε κατά καιρούς πολλούς Ιεράρχες, αλλά και λοιπά σημαίνοντα πρόσωπα. Μεταξύ άλλων, αναφέρονται:

● Ο δον Γεράσιμος, χειροτονηθείς Αρχιεπίσκοπος Κεφαλληνίας το 1450 (ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια: ο Γεράσιμος Λοβέρδος γεννήθηκε το 1390 και πέθανε το 1510, απεβίωσε δηλαδή σε ηλικία 120 ετών!).

● Ο Νικηφόρος, Αρχιεπίσκοπος Κεφαλληνίας κατά τα έτη 1518 - 1526.

● Ο δον Σωφρόνιος (κοσμικό όνομα Σπυρίδων), Αρχιεπίσκοπος Κεφαλληνίας κατά τα έτη 1536 - 1550.

● Ο Φιλόθεος (κοσμικό όνομα Φίλιππος), Αρχιεπίσκοπος Κεφαλληνίας κατά τα έτη 1567 - 1580.

● Ο δον Αγάπιος, Αρχιεπίσκοπος Κεφαλληνίας το 1717.

(Για τα παραπάνω και για περισσότερες σχετικές με το θέμα πληροφορίες: Νεότερο Εγκυκλοπαιδικό Λεξικό "Ηλίου", τόμος 12, σελίδα 475)

Ο Διονύσιος Λοβέρδος, τώρα, συνιδρυτής μαζί με τον αδελφό του Σπυρίδωνα Λοβέρδο και διοικητής ο ίδιος της "Ιωνικής και Λαϊκής" Τράπεζας, προφανώς λόγω και της εκκλησιαστικής κλίσης πολλών από τους προγόνους του, ήταν ένθερμος συλλέκτης Βυζαντινών εικόνων και λοιπών έργων τέχνης. Μετασκεύασε λοιπόν τους δύο ορόφους του κτιρίου της οδού Ακαδημίας 58α (Ακαδημίας 53α τα χρόνια εκείνα), το οποίο, όπως είπαμε, επικοινωνούσε εσωτερικά με την κυρίως οικία του στη Μαυρομιχάλη 8 (Μαυρομιχάλη 6 τότε και οδός Παρθεναγωγείου παλαιότερα), σε ένα μικρό, αλλά πολύ αξιόλογο ιδιωτικό Μουσείο Νεοβυζαντινής Τέχνης. Στις αίθουσες του τοποθέτησε τις 600 περίπου εικόνες της ιδιωτικής του συλλογής, βασικό πυρήνα της οποίας αποτελούσαν οι 200 πίνακες της συλλογής του φιλολόγου Αλεξίου Κολυβά, οι οποίοι αγοράστηκαν μετά το θάνατο του τελευταίου από τον Δ. Λοβέρδο. Τα επίσημα εγκαίνια του Μουσείου Λοβέρδου έγιναν τον Οκτώβριο του 1930, κατά τη διάρκεια του τρίτου βυζαντινολογικού συνεδρίου που διοργανώθηκε τις μέρες εκείνες στην Αθήνα.Τη διαμόρφωση του παραρτήματος αυτού της κυρίως οικίας σε Μουσείο επιμελήθηκε ο αρχιτέκτονας Αριστοτέλης Ζάχος, μετέπειτα αρχιτέκτονας και του Βυζαντινού Μουσείου. Τον καθαρισμό, συντήρηση, και λοιπή φροντίδα των εικόνων είχε αναλάβει ο ζωγράφος Δημήτριος Πελεκάσης.

Βοηθούσης της οικονομικής ευχέρειας του Δ. Λοβέρδου, ο όλος χώρος απέκτησε μια υποβλητική μεγαλοπρέπεια, ενώ τα διάφορα εκθέματα και παραστάσεις, σιωπηρά, αν και φορτωμένα με ιστορίες από αλλοτινές εποχές, προσέδιδαν σ' αυτόν μια έντονη αίσθηση θρησκευτικού μυστικισμού. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται και στον παραπάνω κατάλογο εκθεμάτων του Μουσείου: «Προς τούτοις κατεσκευάσθησαν μωσαϊκά δάπεδα και τρούλλοι μετά ψηφιδωτών επίσης παραστάσεων κατά την βυζαντιακήν τεχνοτροπίαν και άλλαι διακοσμήσεις, δι' ων προσδίδεται εις το Μουσείον τούτο βυζαντιακή όντως μεγαλοπρέπεια και θρησκευτική μυστικοπάθεια.».

Σε αυτόν τον υποβλητικό, διακοσμημένο με ξυλόγλυπτα, ψηφιδωτά και λοιπές παραστάσεις χώρο, ο Δ. Λοβέρδος διοργάνωνε τακτικά εκθέσεις έργων τέχνης, δεξιώσεις και λοιπές συναντήσεις με μέλη της τότε «υψηλής κοινωνίας» των Αθηνών.Οι αδελφοί Λοβέρδου διέθεταν αρκετές τέτοιες γνωριμίες και διασυνδέσεις, όχι μονάχα λόγω της μεγάλης τους οικονομικής ευρωστίας, αλλά και λόγω των διαφόρων δωρεών και ευεργετημάτων τους προς το Ελληνικό Δημόσιο. Ο δε Διονύσιος Λοβέρδος φαίνεται ότι ήταν ένας άνθρωπος με πολλά και όμορφα ενδιαφέροντα.

Το 1934, τέσσερα μόλις χρόνια μετά την ίδρυση του Μουσείου του και σε ηλικία 56 ετών, ο Διονύσιος Λοβέρδος απεβίωσε. Σύμφωνα με τα όσα ορίζονταν στη διαθήκη του, η συλλογή του Μουσείου θα περιέρχονταν στη σύζυγο του 'Αρτεμη και τις κόρες του Μαρία και Ιωάννα, μετά δε τον θάνατο αυτών, στο Ελληνικό Δημόσιο. Η διαθήκη εκτελέστηκε πράγματι, όπως ακριβώς την είχε ορίσει ο εκλιπών.

Το Μουσείο Λοβέρδου εξακολούθησε να υφίσταται και μετά το θάνατο του ιδρυτή του, παρακμάζοντας όμως σταδιακά και χάνοντας την αίγλη του. Μπροστά στην κατάσταση αυτή, και με τα εκθέματα αλλά και το χώρο του Μουσείου να βουλιάζουν ολοένα και περισσότερο μέσα στη σκόνη, η Ιωάννα Λοβέρδου-Βασιλειάδη, κόρη του Δ. Λοβέρδου και πληρεξούσιος και των λοιπών κληρονόμων, δώρισε το 1979 το κτίριο του Μουσείου Λοβέρδου (Ακαδημίας 58α) μαζί με το κυρίως οίκημα (Μαυρομιχάλη 8), καθώς και το μεγαλύτερο μέρος της συλλογής του πατέρα της (470 πίνακες και ένα ξυλόγλυπτο τέμπλο) στο Βυζαντινό Μουσείο. Εκεί μεταφέρθηκαν τα εκθέματα αυτά το 1980 προκειμένου να συντηρηθούν και να φυλαχθούν. Έκτοτε, κατά καιρούς, κάποια από αυτά εκτέθηκαν στους χώρους του Βυζαντινού Μουσείου, ενώ στις μέρες μας ετοιμάζεται και πρόκειται σύντομα να λειτουργήσει στις εγκαταστάσεις του Βυζαντινού Μουσείου ειδικός ανεξάρτητος χώρος, ώστε τα εκθέματα της συλλογής Λοβέρδου που βρίσκονται στην κατοχή του Μουσείου να στεγαστούν και να εκτεθούν στο σύνολο τους. Μέρος των υπολοίπων έργων τέχνης (46 πίνακες) της συλλογής Λοβέρδου, τα οποία δεν περιήλθαν στην κυριότητα του Βυζαντινού Μουσείου αλλά παρέμειναν στην κατοχή της οικογένειας, κοσμούν σήμερα τους χώρους του νεοκλασικού κτιρίου του ιδρύματος Σπυρίδωνα Λοβέρδου (αδερφού του Διονυσίου) στην Κηφισίας 256.

Όσο για το κτίριο της οδού Μαυρομιχάλη, αυτό, λίγο μετά την παραχώρηση του το 1979 στο Βυζαντινό Μουσείο, λειτούργησε ως βεστιάριο της γειτονικής Εθνικής Λυρικής Σκηνής. Μια πυρκαγιά που ξέσπασε λίγο αργότερα παραλίγο να το καταστρέψει ολοσχερώς. Μετά και το γεγονός αυτό, το κτίριο σφραγίστηκε και μαζί με την προέκταση του που στέγαζε το Μουσείου Λοβέρδου στην Ακαδημίας 58α αφέθηκε στη μοίρα του. Έκτοτε οι χώροι αυτοί, έρημοι, σιωπηλοί και φορτωμένοι με αναμνήσεις, περιμένουν την αποκατάσταση τους. Σύμφωνα, πάντως, με τα σχέδια του Βυζαντινού Μουσείου, τα κτίρια της Ακαδημίας 58α και Μαυρομιχάλη 8 πρόκειται κάποια στιγμή στο εγγύς μέλλον να αποκατασταθούν, καθώς αυτά προορίζονται να στεγάσουν τα αρχεία του.

(Κάποιες πληροφορίες σχετικά με τα όσα αναπτύχθηκαν παραπάνω μπορείτε να βρείτε στα links:

http://ta-nea.dolnet.gr/neaweb/nta_nea.print_unique?e=A&f=17676&m=P25&aa=1,

http://www.ecclesia.gr/greek/news/byzantino/byz_faidra.html,

http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_133701_27/11/2003_85430)

Αυτή, εν ολίγοις, ήταν η ιστορία του πολυσυζητημένου κτιρίου της οδού Ακαδημίας 58α. Και με την ιστορία αυτή κατά νου είναι καιρός να περιηγηθούμε και να δούμε τους εσωτερικούς του χώρους, όπως τους αποτύπωσε η φωτογραφική μηχανή του Cernavus, κάπου το 1997.

"Άγαλμα του σατανά στην πλατεία μεταξουργείου";

 

Στην αρχή όταν το είδα περνώντας με το αυτοκίνητο, θεώρησα ότι είναι έργο κάποιου αναγνωρισμένου "ιδιόμορφου" καλλιτέχνη και μου έκανε εντύπωση. Η εξήγηση "δύτης" ή "ο Ίκαρος" δεν με ικανοποίησαν και απλά θεώρησα ότι μάλλον είναι ατυχής η προσπάθεια απόδοσης του γλυπτού! Ψάχτηκα λιγάκι και "γκούγκλαρα" μερικές φορές το θέμα. Τα αποτελέσματα που μου επιστράφηκαν ήταν πολύ διαφωτιστικά. Τελικά δεν ξέρω αν είναι ο σατανάς, αλλά ο Ίκαρος ή Δύτης, όπως μας βεβαιώνουν κάποιοι, είμαι βέβαιος ότι δεν είναι.Και καλά το άγαλμα!... Είναι όμως και η Πυραμίδα στη κορυφή της οποίας βρίσκεται...

Περάστε λοιπόν από την πλατεία μεταξουργείου και προσπαθείστε να εξηγήσετε τι ακριβώς είναι η πυραμίδα και το περίεργο άγαλμα που είναι καρφωμένο στην κορυφή της.

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή: Όλοι γνωρίζουμε για τον "παντεπόπτη οφθαλμό" των Illuminati (τον σατανά δηλαδή...) Ορίστε και οι φωτογραφίες για να καταλάβετε σε τι αναφέρομαι...

Οι Illuminati λοιπόν όπως αυτοαποκαλούνται "πεφωτισμένοι" είναι οι νεοταξίτες, παγκοσμιοποιητές, εβραιοσιωνιστές, μεγαλοτραπεζίτες και σατανομασόνοι. Λοιπόν στην φωτογραφία αυτήν μπορούμε να δούμε το θράσος της Ελληνικής μασονίας που δεν αρκείται στο ότι έχει καταστρέψει την Ελλαδίτσα μας, μιας και έχει επεκταθεί και εδραιωθεί καλά στην πολιτική ηγεσία της, με τις επίπονες και χρόνιες μηχανοραφίες της, αλλά φτιάξανε και ένα άγαλμα του "αφεντικού" τους και το βάλανε σε κοινή θέα εκατοντάδων χιλιάδων ανυποψίαστων περαστικών.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Αν νομίζετε ότι είναι υπερβολικά αυτά που λέω δείτε και μια ακόμα πιο κοντινή φωτογραφία και θα προσέξετε τα πόδια, το κεφάλι, τα φτερά και την ουρά του εκπεσόντος σατανά!

Ας θυμηθούμε καθώς είπεν εν Ευαγγελίοις ο Κύριος. «Εθεώρουν τον Σατανάν ως αστραπήν εκ του ουρανού πεσόντα» (Λουκ. ι΄, 18). Ἔβλεπα τὸν Σατανᾶν νὰ πέφτῃ σὰν ἀστραπὴ ἀπὸ τὸν οὐρανόν.

Έτσι λοιπόν η Ελληνική μασονία στερημένη κάθε ενδοιασμού, φιλανθρωπίας και μετάνοιας, του έχτισε το άγαλμα ώστε να το βλέπει ο ανυποψίαστος κόσμος καθημερινά σαν να ήταν ο μεγαλύτερος ευεργέτης της ανθρωπότητας!

 

 

 

 

 

 

Δείτε επίσης και μια αναλυτικότερη παρουσίαση της πυραμίδας και του παντεπόπτη οφθαλμού και θα καταλάβετε ότι ο οφθαλμός αυτός δεν είναι τίποτα άλλο από τον σατανά και ουσιαστικά κάτω από τις διαταγές του έχει αρχικά τον 33ου βαθμού αρχιμασόνο και μετέπειτα τους πιο χαμηλόβαθμους μέχρι να φτάσουμε στον 1ο βαθμό όπου αυτοί δεν έχουν ιδέα του τι συμβαίνει στα ανώτερα στρώματα.

Το άγαλμα του μεταξουργείου δεν έχει κανένα μάτι! Ναι. Αλλά βάλανε τον ίδιο τον σατανά στο σημείο εκείνο που μάλιστα είναι και καμουφλαρισμένος για να μην δίνουνε στόχο. Αυτοί είναι οι πολιτικοί του τόπου μας να τους χαιρόμαστε!!!

Ελπίζω όλοι να εναντιωθούμε σ' αυτήν την αρρώστια που λέγεται παγκοσμιοποίηση και νέα τάξη και με πρώτο βήμα να ξυλώσουμε το αφεντικό τους από την πλατεία μας. Αυτοί είναι οι πραγματικοί εχθροί μας και όχι ο διπλανός μας! Αυτοί είναι που απεργάζονται το κακό της ζωής μας και αυτούς πρέπει να κυνηγήσουμε μέχρις εσχάτων!

Όποιος έχει αμφιβολίες για τα όσα έγραψα πιο πάνω δεν έχει παρά να ερευνήσει και να ανακαλύψει μόνος του την αλήθεια κυρίως όμως να αναζητήσει απαντήσεις στα παρακάτω ερωτήματα:

 

1. Ποιος είναι ο χρηματοδότης της συγκεκριμένης γλυπτικής παρέμβασης;

2. Ποιος Καλλιτέχνης επιμελήθηκε του συγκεκριμένου γλυπτού;

3. Ποιος ήταν Δήμαρχος της Αθήνας όταν τοποθετήθηκε το γλυπτό μετά από έγκρισή του;

4. Ποιος ήταν ο καθ' ύλη αρμόδιος Υπουργός στην συγκεκριμένη εποχή;

Επιβεβαιώνεται η ανακάλυψη Το μποζόνιο Χιγκς περνά την εξακρίβωση στοιχείων

Τα δεδομένα της μελέτης προήλθαν από τον γιγάντιο ανιχνευτή CMS του Μεγάλου Επιταχυντή Αδρονίων, εδώ στο στάδιο της συναρμολόγησης   (Φωτογραφία:  Reuters ) 

Γενεύη

Το σωματίδιο που ανακαλύφθηκε το 2012 στο Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων (LHC) πρέπει όντως να είναι το μποζόνιο Χιγκς, εξάρτημα του μηχανισμού που δίνει στην ύλη τη μάζα τους. Η επιβεβαίωση έρχεται από πειράματα που έδειξαν ότι το περίφημο μποζόνιο διασπάται απευθείας σε φερμιόνια, τα σωματίδια που συνθέτουν την ύλη.

Σύμφωνα με τη θεωρία που διατύπωσαν τη δεκαετία του 1960 ο βρετανός φυσικός Πίτερ Χιγκς και οι συνεργάτες του, το μποζόνιο Χιγκς είναι μια εκδήλωση του λεγόμενου πεδίου του Χιγκς.

Ορισμένα σωματίδια όπως το φωτόνιο μπορούν να κινούνται μέσα στο πεδίο χωρίς να συναντούν αντίσταση, γι’ αυτό και δεν έχουν μάζα. Άλλα σωματίδια, όπως το πρωτόνιο και το ηλεκτρόνιο, κολυμπούν με δυσκολία μέσα στο πεδίο. Και όσο μεγαλύτερη είναι η αντίσταση που συναντούν, τόσο μεγαλύτερη η μάζα του.

• Ερωτήσεις και απαντήσεις για το μποζόνιο του Χιγκς [infographic]
• Νόμπελ Φυσικής για το μποζόνιο του Χιγκς
• Δημοσιεύτηκαν οι ιστορικές μελέτες για την ανακάλυψη του μποζόνιου Χιγκς

Μέχρι σήμερα, οι ερευνητές του CERN είχαν δει το μποζόνιο του Χιγκς να διασπάται μόνο σε άλλα μποζόνια, σωματίδια που λειτουργούν ως φορείς των φυσικών δυνάμεων. Συγκεκριμένα, το είχαν δει να διασπάται σε φωτόνια (τα μποζόνια που μεταφέρουν την ηλεκτρομαγνητική δύναμη) και τα σωματίδια Z και W (τα μποζόνια-φορείς της ασθενούς πυρηνικής δύναμης, υπεύθυνης για τη ραδιενεργή διάσπαση των υποατομικών σωματιδίων).

Τώρα, οι ερευνητική ομάδα του CMS, ενός από τους δύο μεγάλους ανιχνευτές του Μεγάλου Επιταχυντή Αδρονίων του CERN, αναφέρουν στην επιθεώρηση Nature Physics ότι είδαν το Χιγκς να διασπάται άμεσα σε υλικά σωματίδια που ονομάζονται φερμιόνια. Συγκεκριμένα, τα κουάρκ «bottom» και τα αντίστοιχά τους στον κόσμο της αντιύλης, καθώς και σε λεπτόνια ταυ και τα αντίστοιχα αντισωματίδια.

Οι παρατηρήσεις επιβεβαιώνουν ότι το σωματίδιο που ανακαλύφθηκε το 2012 είναι όντως το πολυσυζητημένο Χιγκς -η τελευταία μελέτη είναι η σημαντικότερη που δημοσιεύεται μετά την ιστορική ανακάλυψη, σχολίασε εκπρόσωπος του CERN παρουσιάζοντας τα ευρήματα τη Δευτέρα στο συνέδριο EuroScience Open Forum που πραγματοποιήθηκε στην Κοπεγχάγη.

Τα δεδομένα της μελέτης είχαν συγκεντρωθεί πριν κλείσει το 2013 ο LHC για εργασίες αναβάθμισης. Προγραμματίζεται να μπει ξανά στην πρίζα το 2015 οπότε η ισχύς του θα έχει αυξηθεί στα 13 teraelectron-volt -αυτή θα είναι η συνολική ενέργεια των πρωτονίων που συγκρούονται μέσα σε μια κυκλική σήραγγα μήκους 27 χιλιομέτρων.

Αργότερα το γιγάντιο μηχάνημα θα φτάσει την τελική ονομαστική ισχύ των 14 TeV και θα συνεχίσει να λειτουργεί για περίπου μια εικοσαετία.
 

• Τι μένει να ανακαλύψει ο LHC μετά το «σωματίδιο του Θεού» [infographic]

Αν υπάρχει φαντασία...!!!!

Δείτε τι έφτιαξε μια οικογένεια από κορμούς δέντρων!

Δείτε εικόνες και βίντεο που ακολουθούν βλέπουμε πως μια οικογένεια έφτιαξε μια οικολογική καλυβούλα με κορμούς δέντρων, άχυρο και χώμα..

Δείτε εικόνες και βίντεο που ακολουθούν και φτιάξε και εσύ ένα σπίτι από κορμούς δέντρων…
 

   

  

  

Ο κόσμος βρίσκεται στο χείλος μιας μαζικής εξαφάνισης

Πώς μπορούμε να αποφύγουμε αυτό το ενδεχόμενο

Τα ζωικά και φυτικά είδη του πλανήτη εξαφανίζονται με ρυθμό 1.000-10.000 φορές γρηγορότερα απ’ ό,τι συνέβαινε προτού εμφανιστούν οι άνθρωποι στη Γη.

Αν αυτός ο ρυθμός συνεχιστεί υπάρχει σοβαρό ενδεχόμενο το ένα τρίτο ή και τα μισά είδη του πλανήτη μας να έχουν εξαφανιστεί μέχρι το τέλος του αιώνα που διανύουμε.

Τα ανησυχητικά αυτά στοιχεία ήρθαν στο φως μέσα από την έρευνα του βιολόγου Stuart Pimm από το πανεπιστήμιο Duke.

Πρόκειται για την πιο ολοκληρωμένη προσπάθεια υπολογισμού του «ποσοστού θανάτου» των ζωικών και φυτικών ειδών που υπάρχουν στον κόσμο, γράφει ο Brad Plumer στο vox.com.

Ο ίδιος ο ερευνητής, ωστόσο, εστιάζει στα «καλά» που ανακύπτουν από την κατά τ’ άλλα άκρως ανησυχητική έρευνά του.

Ο Pimm υποστηρίζει, ότι γνωρίζοντας οι επιστήμονες ποια είδη κινδυνεύουν περισσότερο μπορούν να εστιάσουν την προσοχή τους σε αυτά και να βοηθήσουν τις οργανώσεις διατήρησης και προστασίας των ειδών στο έργο τους.

Διαβάστε παρακάτω μερικά σημεία, με τη μορφή ερωτήσεων-απαντήσεων, στα οποία αναφέρθηκε ο ερευνητής γύρω από το συγκεκριμένο ζήτημα:

Ο ρυθμός εξαφάνισης των ειδών αυξήθηκε με την έλευση των ανθρώπων. Γιατί;

Υπάρχουν τέσσερις σημαντικοί παράγοντες.

Ο πρώτος είναι η καταστροφή των ενδιαιτημάτων. Καταστρέφουμε τα ενδιαιτήματα διαφόρων ειδών. Περίπου τα δύο τρίτα όλων των ειδών στη γη ζουν σε τροπικά δάση… κι εμείς συνεχίζουμε να τα συρρικνώνουμε.

Δεύτερον, είναι η υπερθέρμανση του πλανήτη. Καθώς η θερμοκρασία ανεβαίνει κάποια είδη πρέπει να μετακινούνται προς τους πόλους ή τα βουνά.

Τρίτον, είμαστε πολύ απρόσεχτοι με τα μετακινούμενα είδη στον κόσμο και τέλος, μην ξεχνάμε και την υπεραλίευση στους ωκεανούς.

Με ποιους τρόπους θα μπορούσαμε να αποφύγουμε –ή τουλάχιστον να μετριάσουμε- μια μαζική εξαφάνιση;

Καταρχήν να σημειώσουμε ότι πλέον διαθέτουμε πολλούς καλούς χάρτες, οι οποίοι μας δείχνουν πού είναι τα διάφορα είδη σε στεριά, θάλασσα και γλυκά νερά.

Ένα πολύ σημαντικό σημείο-«κλειδί» στην προσπάθειά μας να μετριάσουμε ή αποφύγουμε την εξαφάνιση των ειδών είναι να στρέψουμε την προσοχή μας σε αυτά που συμβαίνουν στα παράκτια τροπικά δάση της Βραζιλίας. Μιλάμε για μια έκταση 1 εκατ. τετραγωνικών χιλιομέτρων! Όσο η Καλιφόρνια, το Όρεγκον και η Ουάσινγκτον μαζί!

Σε αυτήν την περιοχή υπάρχει ένας τεράστιος αριθμός απειλούμενων ειδών. Χάρη στην επιστήμη γνωρίζουμε σε ποια τμήματα μπορεί να βρίσκονται και ποια από αυτά θα χάσουν πιο γρήγορα και τα περισσότερα είδη που ζουν σε αυτά.

Πώς επηρεάζει η κλιματική αλλαγή τις προσπάθειες αυτές;

Γνωρίζουμε ότι καθώς η θερμοκρασία ανεβαίνει τα διάφορα είδη θα πρέπει είτε να μετακινούνται προς τους πόλους, ή να αρχίσουν να… παίρνουν τα βουνά.

Σε πολλές περιπτώσεις ο χώρος δεν είναι αρκετός. Μία από τις ανησυχίες που υπάρχουν είναι ότι τα είδη θα χάσουν το γεωγραφικό τους φάσμα, αν μπορούν να μετακινηθούν.

Πώς μπορεί να αντιμετωπίσει κανείς το πρόβλημα των χωροκατακτητικών ειδών («εισβολείς»);

Ήμασταν πολύ απρόσεκτοι σε ό,τι αφορά τη μετακίνηση ειδών (φυτά, ζώα, ψάρια) από το ένα μέρος στο άλλο. Τα είδη-«εισβολείς» αποτελούν ένα πάρα πολύ σημαντικό παράγοντα εξαφάνισης των ειδών.

Η καλύτερη προσέγγιση είναι να μην τα μετακινεί κανείς καθόλου, εξαρχής. Από τη στιγμή που θα φτάσουν σε ένα τόπο, θα πρέπει κανείς πολύ γρήγορα να εξαφανίσει τον πληθυσμό τους. Διαφορετικά θα πρέπει απλά να τον ελέγχει, όμως αυτός ο έλεγχος πολλές φορές είναι ουσιαστικά αδύνατος.

Συναγερμός για ηλιακή καταιγίδα που πλησιάζει τη Γη, αύριο Παρασκευή και 13! SOS από την επιστημονική κοινότητα - Απειλούνται με blackout οι τηλεπικοινωνίες - Τι λένε οι ειδικοί

SOS εκπέμπει η επιστημονική κοινότητα για τον κίνδυνο να χτυπήσουν την Γη τρεις αλλεπάλληλες ηλιακές εκρήξεις. Οι ειδικοί προειδοποιούν ότι η ηλιακή καταγίδα που σημειώθηκε την Τρίτη θα φτάσει στη Γη, την Παρασκευή, 13 Ιουνίου, και ενδέχεται να δημιουργήσει πολλά προβλήματα στον πλανήτη μας, όπως blackout στις τηλεπικοινωνίες.
Τα ηλιακά συμβάντα αποτυπώθηκαν σε βίντεο που έδωσε στη δημοσιότητα η NASA την περασμένη Τρίτη και οι επιστήμονες προειδοποιούν ότι αύριο, Παρασκευή, ίσως δημιουργηθούν αρκετά προβλήματα που θα επηρεάσουν την καθημερινότητά μας.
«Οι επιπτώσεις από αυτή τη δραστηριότητα που σημειώθηκε την Τρίτη ήταν οι επικοινωνίες να επηρεαστούν κατά τη στιγμή της έκρηξης», τόνισε σε σχετική ανακοίνωσή της η Εθνική Υπηρεσία Ωκεανών και Ατμόσφαιρας της Αμερικής (NOAA).
Οι επιστήμονες τονίζουν πως μία τέτοια έκρηξη στον Ήλιο απελευθερώνει τεράστιες ποσότητες ύλης και ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας, με αποτέλεσμα, μεταξύ άλλων, να απειλούνται τα συστήματα επικοινωνίας υψηλής συχνότητας που χρησιμοποιούνται από μετεωρολογικούς σταθμούς, χειριστές αεροπλάνων και διεθνείς ραδιοτηλεοπτικούς φορείς που εκπέμπουν σε βραχέα κύματα. Η NASA, δε, τονίζει ότι τα συστήματα GPS ενδέχεται επίσης να επηρεαστούν.
Ωστόσο, από την έκρηξη στον Ήλιο δεν περνάει επιβλαβής ακτινοβολία μέσα από την ατμόσφαιρα της Γης ούτε επηρεάζει σωματικά τον άνθρωπο στο έδαφος.
Οι ηλιακές εκρήξεις -που προκαλούνται από τη συσσώρευση μαγνητικής ενέργειας στην ατμόσφαιρα του Hλίου- πιστεύεται ότι είναι από τα πιο ισχυρά φαινόμενα του τρέχοντος ηλιακού κύκλου.
Η NOAA έχει προειδοποιήσει για «πιθανές συνεχιζόμενες εκρήξεις στον Ήλιο στο εγγύς μέλλον - μερικές από τις οποίες θα μπορούσε να είναι ακόμη πιο ισχυρές».

100 εκατομμύρια κόσμοι στο Γαλαξία υποψήφιοι να φιλοξενούν ζωή

UPR Arecibo, NASA, Richard Wheeler

Αν και ο αριθμός αυτός είναι σε απόλυτη τιμή μεγάλος, ο Γαλαξίας παραμένει ένα αχανές σύνολο από άστρα, με τις αποστάσεις μεταξύ των συστημάτων με μεγάλα BCI να είναι δυσθεώρητες.

 Σύμφωνα με τους υπολογισμούς μιας διεθνούς ομάδας αστρονόμων, ο Γαλαξίας μας μπορεί να φιλοξενεί 100 εκατομμύρια πλανήτες  που έχουν τη δυνατότητα συντήρησης σύνθετων μορφών ζωής.
Οι ερευνητές επισημαίνουν πως ο ορισμός «της σύνθετης ζωής» δε συνεπάγεται νοήμονα όντα, αν και δεν το αποκλείουν, αλλά αντίθετα τη ζωής πέρα από το μικροβιακό επίπεδο.
Στο πλαίσιο αυτό παρήγαγαν την πρώτη ποσοτική εκτίμηση για τον αριθμό των κόσμων στο Γαλαξία στους οποίους θα μπορούσε να αναπτυχθεί η «σύνθετη ζωή», με τη βοήθεια μιας νέας υπολογιστικής μεθόδου που ανέπτυξαν, η οποία επεξεργάζεται δεδομένα από την παρατήρηση των 1000 περίπου εξωπλανητών που είναι γνωστοί μέχρι σήμερα.
Μέσω μίας μαθηματικής σχέσης στην οποία εισάγουν ως είσοδο στοιχεία από το φυσικό περιβάλλον των εξωπλανητών (πυκνότητα, θερμοκρασία, χημεία, απόσταση από το άστρο κτλ), οι αστρονόμοι εξήγαγαν ένα συντελεστή που ονομάζουν Δείκτη Βιολογικής Περιπλοκότητας (Biological Complexity Index -BCI).
Ο υπολογισμός αυτός έδειξε πως 1-2% των εξωπλανητών είχε ένα BCI μεγαλύτερο συγκριτικά με αυτό της Ευρώπης, του δορυφόρου του Δία που πιστεύεται πως συντηρεί έναν υπόγειο ωκεανό στον οποίο θα μπορούσε να αναπτυχθεί ζωή.
Με περίπου 10 δισεκατομμύρια άστρα στο Γαλαξία που περιβάλλονται από πλανήτες, αυτή η μέθοδος οδηγεί στην εκτίμηση των 100 εκατομμύρια κόσμων κατά ελάχιστη τιμή, που θα μπορούσαν δυνητικά να αναπτύξουν σύνθετη ζωή.
Αν και ο αριθμός αυτός είναι σε απόλυτη τιμή μεγάλος, ο Γαλαξίας παραμένει ένα αχανές σύνολο από άστρα, με τις αποστάσεις μεταξύ των συστημάτων με μεγάλα BCI να είναι δυσθεώρητες.
Για παράδειγμα, ένα από τα πιο κοντινά συστήματα στο Ηλιακό Σύστημα που είναι από τα πιο υποσχόμενα όσον αφορά στο ενδεχόμενο ανάπτυξης ζωής, το Gliese 581 με δύο πλανήτες που κατά τα φαινόμενα μπορούν να συντηρήσουν βιόσφαιρες, απέχει από τη Γη 20 έτη φωτός (περίπου 200 τρισεκατομμύρια χιλιόμετρα), τα οποία με τη σημερινή μας τεχνολογία θα χρειαζόμασταν εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια για να διανύσουμε.
 «Φαίνεται αρκετά απίθανο να είμαστε μόνοι μας», αναφέρουν οι ερευνητές. «Είμαστε όμως τόσο μακριά από οποιαδήποτε ζωή με τη δική μας πολυπλοκότητα, όπου μία συνάντηση με ξένες μορφές ζωής είναι σχετικά απίθανη στο προβλέψιμο μέλλον», καταλήγουν.
Η μελέτη δημοσιεύεται στο περιοδικό Challenges.

ΜΕ ΔΙΑΜΕΤΡΟ 2,3 ΦΟΡΕΣ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΑΠΟ ΤΗ ΓΗ Aνακάλυψαν νέο εξωπλανήτη, τον Μέγα-Γη

Αστρονόμοι στις ΗΠΑ ανακοίνωσαν ότι ανακάλυψαν για πρώτη φορά ένα νέο τύπο πολύ βαρύ εξωπλανήτη, που ονόμασαν μεγα-Γη. Πρόκειται για έναν βραχώδη κόσμο, εκτός του ηλιακού μας συστήματος, σε απόσταση 560 ετών φωτός, ο οποίος ζυγίζει 17 φορές περισσότερο από τη Γη και έχει διάμετρο 2,3 φορές μεγαλύτερη.

Οι ερευνητές του Κέντρου Αστροφυσικής Χάρβαρντ-Σμιθσόνιαν, με επικεφαλής τον Ξαβιέ Ντιμίσκ, που έκαναν τη σχετική ανακοίνωση σε συνέντευξη Τύπου στην Αμερικανική Αστρονομική Εταιρεία, δήλωσαν ότι ο εξωπλανήτης είναι ο Κέπλερ-10c, ο οποίος κάθε 45 μέρες (το έτος του) διαγράφει μια πλήρη τροχιά γύρω από το άστρο του, που μοιάζει με τον Ήλιο μας και βρίσκεται στον αστερισμό του Δράκοντα.

Στο ίδιο σύστημα βρίσκεται και ένας άλλος μικρότερος και πολύ γρήγορος εξωπλανήτης, ο Κέπλερ-10b, ένας καυτός κόσμος λάβας, με μάζα τριπλάσια από τη Γη και με διάρκεια έτους μόλις 20 ωρών.

Έως τώρα οι επιστήμονες πίστευαν ότι δεν ήταν δυνατό να υπάρχει ένας τόσο βαρύς βραχώδης πλανήτης, παρά μόνο αέριοι γίγαντες όπως ο Δίας. Παρόλα αυτά, ο Κέπλερ-10c είναι απολύτως στερεός και πολύ μεγαλύτερος από εξωπλανήτες στους οποίους έχει δοθεί ο χαρακτηρισμός σούπερ-Γη - γι' αυτό ακριβώς ονομάστηκε μεγα-Γη.

Ο ιδιαίτερος εξωπλανήτης εντοπίστηκε αρχικά από το διαστημικό τηλεσκόπιο «Κέπλερ», το οποίο όμως δεν ήταν σε θέση να διακρίνει αν επρόκειτο για βραχώδη ή αέριο πλανήτη. Τελικά, κάνοντας νέες παρατηρήσεις με το Εθνικό Τηλεσκόπιο «Γαλιλαίος» στα Κανάρια Νησιά, οι αστρονόμοι κατάφεραν να διαπιστώσουν ότι ο Κέπλερ-10c έχει στερεή σύνθεση και βάρος 17 φορές μεγαλύτερο από της Γης - πολύ μεγαλύτερο από το αναμενόμενο.

Επίσης, ο πλανήτης εκτιμάται ότι δεν έχει χάσει στο διάστημα την ατμόσφαιρά του, ακριβώς επειδή ασκεί μεγάλη βαρύτητα πάνω της και τη συγκρατεί. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι είναι θέμα χρόνου να βρουν και άλλες μεγα-Γαίες.

«Εκπλαγήκαμε πολύ, όταν συνειδητοποιήσαμε τι είχαμε βρει», δήλωσε ο Ντιμίσκ. «Πρόκειται για έναν πραγματικό γήινου τύπου Γκοτζίλα! Αντίθετα όμως με το τέρας της ταινίας, έχει θετικές συνέπειες για τη ζωή», πρόσθεσε ο αστρονόμος Ντίμιταρ Σασέλοφ.

Με δεδομένο ότι το σύστημα πλανητών του άστρου Κέπλερ-10 έχει υπερδιπλάσια ηλικία από το δικό μας ηλιακό σύστημα, γύρω στα 11 δισεκατομμύρια χρόνια, δηλαδή σχηματίστηκε μόνο τρία δισεκατομμύρια χρόνια μετά την αρχική «Μεγάλη Έκρηξη» (Μπιγκ Μπανγκ), αυτό σημαίνει ότι βραχώδεις κόσμοι, δυνητικά φιλόξενοι για τη ζωή, όπως τουλάχιστον την ξέρουμε στη Γη, σχηματίστηκαν πολύ νωρίτερα απ' ό,τι πίστευαν οι αστρονόμοι.

Και όσο νωρίτερα σχηματίστηκε ένας πλανήτης σαν τη Γη τόσο περισσότερο χρόνο θα είχε στη διάθεσή της πιθανώς η ζωή για να εξελιχτεί πάνω του. Ακριβώς γι' αυτό, βραχώδεις πλανήτες αυτού του είδους, γύρω από αρχαία άστρα, είναι κατ' εξοχήν υποψήφιοι για την αναζήτηση ζωής (γιατί όχι και με νοημοσύνη, όπως επιμένουν μερικοί επιστήμονες).

Τα μεγαλύτερα μυστήρια του πλανήτη Γη

 

Παραμένουν αναπάντητα, παρά την επιστημονική πρόοδο.

Το 1970 οι γεωλόγοι έβαζαν τις τελευταίες «πινελιές» στο μοντέλο που εξηγούσε τη δράση των τεκτονικών πλακών στην επιφάνεια της Γης.
Από τότε έχουν περάσει περισσότερα από 40 χρόνια, ωστόσο πολλά αινίγματα γύρω από τον πλανήτη μας παραμένουν αναπάντητα.
Για παράδειγμα, πώς γίνεται δεκάδες διαστημόπλοια να έχουν χαρτογραφήσει την επιφάνεια του Άρη με μεγαλύτερη ακρίβεια από ό,τι τα βάθη των ωκεανών της Γης;
Δείτε παρακάτω μερικά από τα μεγαλύτερα άλυτα μυστήρια του πλανήτη μας, όπως παρουσιάστηκαν σε δημοσίευμα του Fox News.
1. Το νερό στον πλανήτη Γη
Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι η Γη πριν από 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια ήταν ένας ξερός «βράχος». Από πού λοιπόν προέκυψε η πιο διαδεδομένη χημική ένωση που υπάρχει στον πλανήτη μας; Η γνωστή σε όλους μας –ακόμη και σε εκείνους που δεν ήταν καλοί στη χημεία: H2O ή με απλά λόγια... το νερό;
Ίσως –αναφέρει το δημοσίευμα- η Γη σφυροκοπήθηκε από παγωμένους αστεροειδείς και «γέμισε» τους ταμιευτήρες νερού της κατά τη διάρκεια της περιόδου, που ονομάζεται Τελευταίος Βαρύς Βομβαρδισμός (Late Heavy Bombardment).
Ωστόσο, οι απαρχές της ύπαρξης νερού στη Γη εξακολουθούν να καλύπτονται από μυστήριο...
2. Τι υπάρχει στον πυρήνα της Γης;

Η ιστορία του πυρήνα της Γης έχει γοητεύσει επιστήμονες και λογοτέχνες. Για ένα μικρό χρονικό διάστημα, το μυστήριο γύρω από τη σύνθεση του απρόσιτου πυρήνα της Γης είχε λυθεί. Αυτό συνέβη τη δεκαετία του 1940.
Έχοντας ως βάση τους μετεωρίτες, οι επιστήμονες εκτίμησαν την αρχική ισορροπία των βασικών μετάλλων του πλανήτη και σημείωσαν ποια έλειπαν. Η απουσία σιδήρου και νικελίου από το φλοιό της Γης τους έκανε να υποθέτουν ότι τα στοιχεία αυτά θα πρέπει να βρίσκονταν στον πυρήνα της. Όμως μετρήσεις βαρύτητας που έγιναν τη δεκαετία του 1950 αποκάλυψαν ότι αυτές οι εκτιμήσεις ήταν λανθασμένες. Ο πυρήνας ήταν πολύ ελαφρύς, προσθέτει το δημοσίευμα.
Σήμερα, οι ερευνητές εξακολουθούν να προσπαθούν να μαντέψουν ποια στοιχεία «ευθύνονται» για την έλλειψη πυκνότητας κάτω από τα πόδια μας. Τους προβληματίζουν ακόμη, οι περιοδικές ανατροπές στο μαγνητικό πεδίο της Γης, το οποίο δημιουργείται με τη ροή υγρού σιδήρου στον εξωτερικό της πυρήνα.
3. Πώς βρέθηκε το φεγγάρι στη «θέση» του;

Μήπως το φεγγάρι δημιουργήθηκε από μια τιτάνια σύγκρουση μεταξύ της Γης και ενός πρωτοπλανήτη σαν τον Άρη;
Δεν υπάρχει γενική συναίνεση γι' αυτή τη θεωρία της γιγαντιαίας κρούσης, γιατί κάποιες λεπτομέρειες δεν ταιριάζουν.
Για παράδειγμα, η χημική σύνθεση των δύο ουράνιων σωμάτων ταιριάζει τόσο πολύ, που κάνει τους ειδικούς να πιστεύουν ότι το φεγγάρι θα πρέπει να «γεννήθηκε» από τη Γη και όχι από κάποιο άλλο σώμα που συγκρούστηκε με αυτήν. Όμως, άλλες θεωρίες υποστηρίζουν ότι η νεαρή, περιστρεφόμενη Γη θα μπορούσε να «πετάξει» μακριά ένα λιωμένο πέτρωμα κατά την πρόσκρουση από το οποίο σχηματίστηκε ένα χημικά παρόμοιο φεγγάρι.
4. Από πού προήλθε η ζωή;

Η ζωή «γεννήθηκε» στη Γη ή μήπως πυροδοτήθηκε στο διαστρικό διάστημα και μεταφέρθηκε εδώ με μετεωρίτες;
Τα πιο βασικά συστατικά της ζωής, όπως τα αμινοξέα και οι βιταμίνες, έχουν βρεθεί σε κόκκους πάγου μέσα αστεροειδείς και στα πιο ακραία περιβάλλοντα στη Γη.
Το να καταφέρουν οι ειδικοί να βρουν πώς αυτά τα στοιχεία συνδυάστηκαν για να δημιουργηθεί η πρώτη μορφή ζωής, παραμένει μία από τις μεγαλύτερες προκλήσεις της βιολογίας.
5. Από πού προήλθε όλο το οξυγόνο;

Οφείλουμε την ύπαρξή μας στα κυανοβακτήρια, τα μικροσκοπικά πλάσματα που βοήθησαν στη ριζική αλλαγή της ατμόσφαιρας της Γης. Αυτά παρήγαγαν ως απόβλητο το οξυγόνο, «γεμίζοντας» τον ουρανό για πρώτη φορά, πριν από 2,4 δισεκατομμύρια χρόνια.
Ωστόσο, πετρώματα αποκαλύπτουν πως τα επίπεδα οξυγόνου ανεβοκατέβαιναν, σαν ένα τρενάκι του λούνα παρκ για 3 δισεκατομμύρια χρόνια, μέχρι που σταθεροποιήθηκαν γύρω από την Κάμβρια περίοδο, πριν από περίπου 541 εκατομμύρια χρόνια.
Αυτό οφειλόταν σε βακτήρια ή σε κάποιο άλλο παράγοντα; Η κατανόηση της μετάβασης σε μια πλούσια σε οξυγόνο η Γη, είναι ένας βασικός παράγοντας για την αποκωδικοποίηση της ιστορίας της ζωής επάνω στον πλανήτη μας.
6. Τι προκάλεσε την Κάμβρια έκρηξη;

Η εμφάνιση περίπλοκης μορφής ζωής κατά την Κάμβρια περίοδο, μετά από 4 δισεκατομμύρια χρόνια ιστορίας της Γης, σηματοδοτεί ένα σημαντικό σημείο καμπής, υποστηρίζει η γεωλόγος στο πανεπιστήμιο της Μινεσότα Donna Whitney.
Ξαφνικά υπήρξαν ζώα με εγκεφάλους και αιμοφόρα αγγεία, μάτια, καρδιά κ.τ.λ. τα οποία εξελίσσονταν πολύ πιο γρήγορα, απ' ό,τι σε οποιαδήποτε άλλη γνωστή σήμερα, πλανητική εποχή.
Πολλοί το αποδίδουν σε μια άνοδο στα επίπεδα του οξυγόνου, λίγο πριν αυτήν την έκρηξη ζωής της Κάμβριας περιόδου, ωστόσο κι άλλοι παράγοντες θα μπορούσαν να εξηγούν τη μυστηριώδη εμφάνιση ζώων.
7. Θα μπορέσουμε ποτέ να προβλέψουμε ένα σεισμό;

Στην καλύτερη περίπτωση, τα στατιστικά μοντέλα ίσως να μπορέσουν να προβλέψουν τη μελλοντική πιθανότητα ενός σεισμού, όπως οι μετεωρολόγοι προβλέπουν τις καιρικές συνθήκες.
Οι άνθρωποι δεν έχουν σταματήσει να προσπαθούν να προβλέψουν πότε θα χτυπήσει ξανά ο Εγκέλαδος, «χωρίς επιτυχία μέχρι τώρα», σημειώνει ο αρθρογράφος.
Το μεγαλύτερο πείραμα που έγινε πριν από 12 χρόνια -όταν οι γεωλόγοι προέβλεψαν ότι το 1994 θα γινόταν σεισμός στην περιοχή Parkfield της Καλιφόρνια- δεν ήταν επιτυχές. Ο σεισμός έγινε δέκα χρόνια μετά, το 2004.
Ένα από τα μεγαλύτερα εμπόδια που αντιμετωπίζουν οι γεωλόγοι, είναι ότι ακόμη δεν έχουν κατανοήσει τι είναι αυτό που ξεκινά και σταματά ένα σεισμό.
Ωστόσο, έχει υπάρξει πρόοδος στην πρόβλεψη των μετασεισμών και των ανθρωπογενών σεισμών, όπως αυτοί που συνδέονται με τα φρεάτια ένεσης λυμάτων (που χρησιμοποιούνται στο λεγόμενο fracking).

Απέραντος, παρθένος βάλτος: Τυρφώνας στο μέγεθος της Ελλάδας κρυβόταν στο Κονγκό

Ακόμα και στα τέλη της ξηρής περιόδου, το έδαφος παραμένει μουσκεμένο και κατάφυτο 

(Πηγή: Simon Lewis, University of Leeds) 

 

Μπραζαβίλ

Μια γιγάντια βαλτώδης έκταση που εντοπίστηκε σε δορυφορικές φωτογραφίες εξερευνήθηκε για πρώτη φορά στη Δημοκρατία του Κονγκό. Ο άγνωστος ως σήμερα τυρφώνας έχει έκταση 100 με 200 χιλιάδες τετραγωνικά χιλιόμετρα, είναι δηλαδή πιθανώς μεγαλύτερος από την Ελλάδα.

«Είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι υπάρχουν ακόμα περιοχές του πλανήτη που παραμένουν αχαρτογράφητες» σχολίασε στο BBC ο Δρ Σάιμον Λιούις του Πανεπιστημίου του Λιντς, το οποίο συμμετείχε στην αποστολή τον περασμένο Απρίλιο.

«Λίγοι άνθρωποι αποτολμούν να μπουν σε αυτούς τους δύσβατους βάλτους» επισημαίνει.

 Οι τυρφώνες είναι βαλτώδεις εκτάσεις γεμάτες φυτικό υλικό σε κατάσταση μερικής αποσύνθεσης λόγω της έλλειψης οξυγόνου. Τα ιδιαίτερα αυτά οικοσυστήματα κινδυνεύουν σε πολλές περιοχές του κόσμου από τις αποξηράνσεις και την εξαγωγή τύρφης -σε βαθμό που ορισμένοι φορείς ζητούν την κατάργηση της τύρφης ως συστατικού σε χώματα για γλάστρες.

Στη Δημοκρατία του Κονγκό (Κονγκό-Μπραζαβίλ), όμως, ο απέραντος τυρφώνας φαίνεται ότι παραμένει ασφαλής, κυρίως λόγω της απομόνωσής του και του δύσβατου της περιοχής.

«Μπορεί κανείς να περπατήσει σε αυτές τις περιοχές μόνο δύο μήνες το χρόνο, ακριβώς στο τέλος της ξηρής περιόδου [...] Ακόμα και τότε ο βάλτος παραμένει υγρός κάθε μέρα» αναφέρει ο Δρ Λιούις.

Η ομάδα του είχε να αντιμετωπίσει κροκόδειλους, ελέφαντες και γορίλες, όμως το μεγαλύτερο πρόβλημα ήταν τα βρεγμένα πόδια.

«Παραμείναμε μέσα στον βάλτο για τρεις εβδομάδες, και η μόνη ώρα που τα πόδια μας ήταν στενά ήταν όταν κοιμόμασταν στις σκηνές μας. Για να στήσουμε τις σκηνές έπρεπε να κατασκευάσουμε πλατφόρμες, καθώς το έδαφος ήταν μόνιμα μουσκεμένο» θυμάται.

Οι ερευνητές υπολογίζουν ότι το στρώμα τύρφης έχει πάχος γύρω στα επτά μέτρα και περιέχει δισεκατομμύρια τόνους οργανικού υλικού.

Η τύρφη εκτιμάται ότι συσσωρεύεται στον βάλτο εδώ και 10.000 χρόνια και η μελέτη της θα μπορούσε να προσφέρει στοιχεία για το ρόλο της ζούγκλας του Κονγκό στο τοπικό και παγκόσμιο κλίμα.

Newsroom ΔΟΛ

Ο εξωτικός κόσμος των εξωπλανητών

 

Καθημερινά ανακαλύπτονται πλανήτες μακριά από το ηλιακό μας σύστημα, ορισμένοι εκ των οποίων έχουν εντυπωσιακά όσο και «παράξενα» χαρακτηριστικά.

Ας δούμε τους εξωπλανήτες που προκαλούν το μεγαλύτερο ενδιαφέρον των ειδικών και εξάπτουν τη φαντασία.

Ο πλανήτης που δεν έπρεπε να υπάρχει!

Διεθνής ομάδα αστρονόμων με επικεφαλής επιστήμονες του Πανεπιστημίου της Αριζόνα ανακάλυψε έναν πλανήτη που οι ειδικοί λένε ότι κανονικά δεν έπρεπε να υπάρχει!

Ο πλανήτης που εντόπισαν έλαβε την κωδική ονομασία HD 106906b.

Πρόκειται για έναν πλανήτη-βρέφος αφού σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των ερευνητών δημιουργήθηκε μόλις πριν από 13 εκατομμύρια έτη ενώ η Γη μας είναι αισίως... 4,5 δισ. ετών.

Ο HD 106906b είναι ένας γίγαντας με μάζα 11 φορές μεγαλύτερη από εκείνη του Δία. Αυτό που έχει κάνει τους επιστήμονες να απορούν είναι η θέση στην οποία βρίσκεται στο πλανητικό σύστημα όπου ανήκει.

Οι ερευνητές υπολόγισαν ότι βρίσκεται περίπου 650 φορές πιο μακριά από το μητρικό του άστρο από ό,τι η Γη από τον Ηλιο.

Η ύπαρξη ενός τέτοιου μεγέθους πλανήτη σε τόσο μεγάλη απόσταση από το μητρικό του άστρο προβληματίζει τους ειδικούς. Οι πλανήτες δημιουργούνται από την ύλη (σκόνη, αέρια) που υπάρχει στον κοσμικό δίσκο που δημιουργείται γύρω από ένα νεογέννητο άστρο.

Η περισσότερη ύλη συγκεντρώνεται στον πυρήνα και τα εσωτερικά στρώματα του δίσκου. Στα εξωτερικά του στρώματα δεν υπάρχουν μεγάλες ποσότητες ύλης ή τουλάχιστον τέτοιες που να επιτρέπουν τον σχηματισμό ενός γιγάντιου πλανήτη όπως ο HD 106906b.

Αν το σύστημα στο οποίο ανήκει ο HD 106906b ήταν δυαδικό, δηλαδή αν υπήρχαν δύο άστρα σε αυτό, η ύπαρξή του θα μπορούσε να εξηγηθεί. Ομως πρόκειται για ένα πλανητικό σύστημα με ένα άστρο, παρόμοιο μάλιστα με τον Ηλιο.

«Αυτό το πλανητικό σύστημα παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον επειδή κανένα μοντέλο σχηματισμού πλανητών ή άστρων δεν εξηγεί αυτό που βλέπουμε» αναφέρει η Βανέσα Μπέιλι, επικεφαλής της μελέτης.

Ο πλανήτης-σβούρα!

Ο Beta Pictoris B ανακαλύφθηκε το 2008. Πρόκειται για έναν εξωπλανήτη που κινείται γύρω από ένα άστρο το οποίο βρίσκεται σε απόσταση 63 ετών φωτός από τη Γη.

Νέες παρατηρήσεις σε αυτόν αποκαλύπτουν εντυπωσιακά στοιχεία. Περιστρέφεται πιο γρήγορα από οποιονδήποτε άλλον από τους περίπου χίλιους εξωπλανήτες που έχουν ανακαλυφθεί ως σήμερα.

Ο Beta Pictoris B είναι ένας γίγαντας αερίου με μέγεθος περίπου 7 φορές μεγαλύτερο από εκείνο του Δία.

Ερευνητές του Πανεπιστημίου του Λέιντεν στην Ολλανδία χρησιμοποίησαν το πολύ ισχυρό τηλεσκόπιο VLT στη Χιλή για να μελετήσουν τον Beta Pictoris B. Εκαναν μια σειρά από ανακαλύψεις όπως ότι διαθέτει πυκνή ατμόσφαιρα που κυριαρχείται από σκόνη ενώ η θερμοκρασία σε αυτόν ξεπερνάει τους 1.300 βαθμούς Κελσίου.

Το πιο εντυπωσιακό χαρακτηριστικό του Beta Pictoris B όμως είναι η ταχύτητα με την οποία περιστρέφεται γύρω από τον άξονά του. Σύμφωνα με τους ερευνητές, ο πλανήτης κινείται με ταχύτητα 25 χλμ./δευτ.

Αυτό σημαίνει ότι ολοκληρώνει μια πλήρη περιστροφή γύρω από τον εαυτό του σε μόλις 8 ώρες και είναι ο ταχύτερα περιστρεφόμενος εξωπλανήτης που γνωρίζουμε.

Ο τρελο-πλανήτης

Εναν από τους πιο παράξενους όσο και ενδιαφέροντες επιστημονικά πλανήτες ανακάλυψε ομάδα αστρονόμων στις ΗΠΑ.

Πρόκειται για έναν πλανήτη με πραγματικά «τρελή» κίνηση γύρω από τον άξονά του με αποτέλεσμα οι καιρικές μεταβολές να είναι κυριολεκτικά ακαριαίες. Οι ερευνητές εκτιμούν ότι είναι πιθανό σε αυτόν τον πλανήτη οι εποχές να αλλάζουν μέσα σε λίγες ώρες!

Οι ερευνητές με επικεφαλής τον Βέσιλιν Κριστόφ που εργάζεται στο Ινστιτούτο Επιστημών του Διαστήματος στη Βαλτιμόρη και στο Πανεπιστήμιο Τζονς Χόπκινς εντόπισαν αυτόν τον παράξενο πλανήτη στον αστερισμό του Κύκνου.

Ο Kepler - 413b, όπως ονομάστηκε, βρίσκεται σε απόσταση 2.300 ετών φωτός από εμάς και ανήκει σε ένα δυαδικό αστρικό σύστημα. Ο πλανήτης ολοκληρώνει μια περιστροφή γύρω από τα δύο μητρικά του άστρα (έναν πορτοκαλί και έναν ερυθρό νάνο) σε 66 ημέρες.

Αυτό σημαίνει ότι βρίσκεται πολύ κοντά στα δύο άστρα και οι συνθήκες σε αυτόν (θερμοκρασία, βαρυτικές δυνάμεις κ.ά.) είναι κατά πάσα πιθανότητα απαγορευτικές για την ανάπτυξη ζωής.

Καυτό «γυαλί» σε γαλάζιο βόλο

Ο εξωπλανήτης HD 189733b βρίσκεται σε απόσταση 63 ετών φωτός από τη Γη. Ο πλανήτης ανήκει σε μια κατηγορία σωμάτων που ονομάζονται «καυτοί Δίες» - γίγαντες από αέριο που κινούνται σε πολύ μικρή απόσταση από το μητρικό τους άστρο.

Οι παρατηρήσεις αποκάλυψαν ότι ο HD 189733b έχει κοινά χρωματικά χαρακτηριστικά με τη Γη, είναι δηλαδή ένας «γαλάζιος βόλος».

Οι ειδικοί έκαναν τότε την εκτίμηση ότι το χρώμα του HD 189733b οφείλεται σε μια βροχή καυτού λιωμένου γυαλιού που πέφτει μόνιμα στον πλανήτη.

Μελέτη επιστημόνων του Κέντρου Αστροφυσικής Harvard-Smithsonian επιβεβαίωσαν την ύπαρξη του φαινομένου ενώ επιπλέον αναφέρουν ότι στον πλανήτη δημιουργείται σέλας και μάλιστα το φαινόμενο είναι πιθανό να έχει μεγάλο εύρος, πολύ μεγαλύτερο από εκείνο του σέλαος στη Γη.

ΠΗΓΗ: tovima.gr

Διπλάσιο πάγο χάνει η Ανταρκτική

Η Ανταρκτική χάνει 159 δισ. τόνους πάγου τον χρόνο, ποσότητα διπλάσια από αυτή που εκτιμούσαν οι επιστήμονες.
Στο συμπέρασμα αυτό καταλήγει νέα μελέτη η οποία εξέτασε δεδομένα των τριών τελευταίων ετών από τον δορυφόρο Cryosat του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA).
Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των ειδικών, η τήξη μιας τέτοιας ποσότητας πάγου μεταφράζεται σε άνοδο της θαλάσσιας στάθμης κατά 0,45 χιλιοστά τον χρόνο, μόνο από τη Λευκή Ηπειρο.
Η νέα μελέτη, η οποία έρχεται από επιστήμονες του Κέντρου Πολικών Παρατηρήσεων και Μοντέλων της Βρετανίας και δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Geophysical Research Letters», επιβεβαιώνει τα αποτελέσματα δυο άλλων ερευνητικών εργασιών από αμερικανούς επιστήμονες οι οποίες διαπιστώνουν ότι η κατάρρευση των πάγων της Δυτικής Ανταρκτικής είναι μη αναστρέψιμη.
Η μία έχει γίνει δεκτή προς δημοσίευση στην ίδια επιθεώρηση και ανακοινώθηκε με έκτακτη συνέντευξη Τύπου την περασμένη εβδομάδα από τη NASA ενώ η άλλη δημοσιεύθηκε από ομάδα του Πανεπιστημίου της Ουάσιγκτον στην επιθεώρηση «Nature».
Η τελευταία δημοσίευση είναι ωστόσο ευρύτερη - αντί να εστιάζει στη Δυτική Ανταρκτική, όπως οι προηγούμενες, καλύπτει συνολικά ολόκληρη την ήπειρο και μάλιστα διαπιστώνει διαφορές στον ρυθμό της τήξης των πάγων στα διάφορα σημεία της.
Οι ερευνητές από τη Βρετανία μοίρασαν την Ανταρκτική σε τρεις περιοχές: τη Δυτική Ανταρκτική, την Ανατολική Ανταρκτική και τη Χερσόνησο της Ανταρκτικής (τη λωρίδα γης που προχωρεί προς τη Νότια Αμερική).
Οπως αναφέρουν, τα δεδομένα του Cryosat δείχνουν ότι και οι τρεις αυτές περιοχές χάνουν πάγο (κατά μέσο όρο εκτιμάται ότι το παγοκάλυμμα μειώνεται σχεδόν 2 εκατοστά τον χρόνο), όμως οι απώλειες παρουσιάζουν μεγάλες διαφορές.
Συγκεκριμένα, από το 2010 ως το 2013 η Δυτική Ανταρκτική έχασε περίπου 134 δισ. τόνους πάγο τον χρόνο, η Ανατολική Ανταρκτική έχασε 3 δισ. τόνους πάγου τον χρόνο και η Χερσόνησος της Ανταρκτικής 23 δισ. τόνους πάγου τον χρόνο.
Η μέση τιμή της λέπτυνσης του πάγου στη Δυτική Ανταρκτική έχει αυξηθεί σε σχέση με τις προηγούμενες μετρήσεις ενώ η ετήσια απώλεια πάγου στην ίδια περιοχή είναι κατά ένα τρίτο μεγαλύτερη από ό,τι έδειχναν οι μετρήσεις που είχαν γίνει στην πενταετία που είχε προηγηθεί της εκτόξευσης του Cryosat.
Το ότι η Δυτική Ανταρκτική χάνει περισσότερο πάγο από ό,τι η υπόλοιπη ήπειρος δεν αποτέλεσε έκπληξη για τους επιστήμονες.
Η περιοχή αυτή θεωρείται ιδιαίτερα ευάλωτη από τη δεκαετία του 1960, όταν άρχισαν να γίνονται παρατηρήσεις εκεί.
Το πιο ασταθές τμήμα της είναι ο Κόλπος Αμουνδσεν, ο οποίος περιλαμβάνει έξι από τους μεγαλύτερους και ταχύτερα κινούμενους παγετώνες του πλανήτη.
Οι δυο μελέτες της περασμένης εβδομάδας είχαν εστιάσει το ενδιαφέρον τους εκεί και είχαν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η κατάρρευση των συγκεκριμένων παγετώνων είναι μη αναστρέψιμη και θα επέλθει μέσα στους επόμενους αιώνες.
Τα ευρήματα από τα δεδομένα του Cryosat φαίνονται να «δένουν» με τις προηγούμενες διαπιστώσεις αφού αποκαλύπτουν ότι αυτό το «κομμάτι» της Δυτικής Ανταρκτικής χάνει τον πάγο του ταχύτερα από οποιοδήποτε άλλο.
«Διαπιστώσαμε ότι οι απώλειες πάγου εξακολουθούν να είναι πιο έντονες στους ταχέως κινούμενους παγετώνες του τομέα της Θάλασσας Αμουνδσεν, με τιμές λέπτυνσης 4-8 μέτρα τον χρόνο κοντά στη γραμμή εδάφους - στο σημείο όπου οι ροές πάγου αφήνουν τη στεριά και αρχίζουν να επιπλέουν στη θάλασσα - των παγετώνων Πάιν Αϊλαντ, Θουέιτς και Σμιθ» δήλωσε σε δελτίο Τύπου ο Μάλκομ Μακ Μίλαν από το Πανεπιστήμιο του Λιντς στη Βρετανία, κύριος συγγραφέας της μελέτης.
Στον παγετώνα Σμιθ μάλιστα τα δεδομένα του Cryosat δείχνουν «πτώση» 9 μ. τον χρόνο.
«Αν και έχουμε πλέον την τύχη, μέσω του Cryosat, να μπορούμε να παρακολουθούμε σε επίπεδο ρουτίνας τα πολικά παγοκαλύμματα, η αυξημένη λέπτυνση που ανιχνεύσαμε στη Δυτική Ανταρκτική αποτελεί ανησυχητική εξέλιξη» τόνισε ο καθηγητής Αντριου Σέπαρντ από το Πανεπιστήμιο του Λιντς, επικεφαλής της μελέτης.
Ο δορυφόρος Cryosat, ο οποίος τέθηκε σε τροχιά το 2010, διαθέτει έναν εξελιγμένο υψομετρητή ραντάρ ο οποίος μπορεί να μετράει με εξαιρετική λεπτομέρεια τις διαφορές ύψους στην επιφάνεια του πάγου προσφέροντας έτσι στους επιστήμονες τη δυνατότητα να καταγράφουν τις μεταβολές στον όγκο του παγοκαλύμματος με πρωτοφανή ακρίβεια.
Ο δορυφόρος παρατηρεί σχεδόν ολόκληρη την Ανταρκτική (για να είμαστε απολύτως ακριβείς το 96% της ηπείρου, φθάνοντας σε απόσταση 215 χλμ. από τον Νότιο Πόλο) ενώ έχει αυξημένη κάλυψη στις ακτές, όπου σημειώνεται και η μεγαλύτερη απώλεια πάγου.
ΠΗΓΗ: tovima.gr

Τα μυστήρια της Πεντέλης

Το βουνό της Πεντέλης

Η Πεντέλη είναι το δεύτερο ψηλότερο βουνό της Αττικής με ύψος 1107μ. Βρίσκεται στη βορειοδυτική πλευρά του λεκανοπεδίου της Αττικής. Η Πεντέλη είναι ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια στον ελλαδικό χώρο. Εδώ και δεκαετίες οι κάτοικοι της περιοχής αναφέρουν την εμφάνιση περίεργων φώτων και θορύβων. Εκατοντάδες αναφορές, μαρτυρίες, αλλά και πειράματα από ερευνητές του είδους. Σίγουρα πολλοί θα έχετε ακούσει για το πασίγνωστο και αποδεδειγμένο πλέον φαινόμενο του σταματημένου αμαξιού που σε συγκεκριμένη πλευρά του βουνού αντί να πέφτει λόγω της κλίσης ή της πλαγιάς, αυτό ανεβαίνει λόγω των ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων στην περιοχή.

Το βουνό της Πεντέλης. Η Πεντέλη είναι ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια στον ελλαδικό χώρο.

Από τα αρχαία ακόμα χρόνια έχουν παρατηρηθεί υπερφυσικά φαινόμενα στην εν λόγω περιοχή. Ας μην ξεχνάμε ότι από εκεί πάρθηκαν τα ιερά μάρμαρα για την κατασκευή του Παρθενώνα, στον οποίο ποτέ δεν έχει κάτσει κάποιο περιστέρι ή άλλο πτηνό, πράγμα ανεξήγητο. Επίσης ενδιαφέρουσα είναι και η ετυμολογία της λέξης Βριλήσσια. Προέρχεται από τη λέξη Βριλ, τον λαό που στα αρχαία χρόνια πίστευαν ότι ζούσε κάτω από τους πρόποδες της Πεντέλης. Αν τώρα λάβουμε υπόψη και τη θεωρία της "κούφιας Γης", μπορούμε να καταλάβουμε γιατί ο ληστής Νταβέλης είχε διαλέξει τη σπηλιά στο συγκεκριμένο βουνό για κρυψώνα του. Η ονομασία της Πεντέλης παλιότερα, ήταν και Βριλίσιον όρος. Υπάρχουν αρκετές εκδοχές για την προέλευση του ονόματος της Πεντέλης. Οι πιο γνωστές, είναι: "Πύλη εν τέλι" "Πέντε Έλη" "Πύλη εν τω τέλι" Η εκδοχή ότι λέξη "Πεντέλη" προέρχεται ετυμολογικά από την φράση "Πύλη εν τέλος " αναφέρεται και στο βιβλίο "Κούφια Γη" του Παντελή Γιαννουλάκη.

Η σπηλιά του Νταβέλη

Στη νοτιοδυτική πλευρά του βουνού, σε υψόμετρο 720μ., βρίσκεται η "Σπηλιά του Νταβέλη". Το σπήλαιο αυτό, πριν ονομαστεί έτσι, ονομαζόταν "Σπήλαιο των Αμώμων", δηλαδή των αγνών και αναμάρτητων, γιατί μόνο αυτοί μπορούσαν να εισέλθουν εκεί. Τώρα, για ποιο λόγο είχε αυτή την περίεργη ονομασία, είναι άγνωστο και περίεργο. Φημολογείται ότι ο περιβόητος λήσταρχος Νταβέλης στα μέσα του περασμένου αιώνα είχε ανακαλύψει υπόγεια περάσματα στη σπηλιά, που οδηγούσαν στην Αθήνα, αλλά και άλλες δυνάμεις, φυσικές και μη, που τον βοηθούσαν στους σκοπούς του. Το σπήλαιο έχει διαστάσεις περίπου 45x62 μέτρα και εξερευνήθηκε για πρώτη φορά από το ζεύγος Πετρόχειλου το 1935. Όπως διαβεβαιώνουν οι μελετητές δεν βρήκαν καμία στοά που να οδηγεί προς την Αθήνα. Πάντως αντίθετα με τα παραπάνω, η θεωρία της "κούφιας Γης" επιβεβαιώνεται μέρα με τη μέρα και από τον μετροπόντικα που συνέχεια έπεφτε σε κενά κάτω από το έδαφος και σε αρχαιολογικούς χώρους. Έχει παρατηρηθεί να υπάρχουν κάποια δεδομένη στιγμή στη σπηλιά του Νταβέλη ορισμένα περάσματα που οδηγούν στα ενδότερα του βουνού και λίγο αργότερα να είναι σα να μην υπήρξαν ποτέ...

Το πρώτο πράγμα που αντικρίζει κανείς όταν επισκεφτεί την σπηλιά του Νταβέλη.

Παρακάτω, με τη βοήθεια του Google Maps, μπορείτε να δείτε την διαδρομή που ακολουθεί κάποιος για να φτάσει από τη Νέα Πεντέλη (σημείο Α), στη σπηλιά του Νταβέλη(σημείο Β).


View Larger Map

Αν θέλετε να κατεβάσετε τον παραπάνω χάρτη στον Υπολογιστή σας, μπορείτε να κάνετε κλικ στην παρακάτω εικόνα.

Χάρτης από το Goole Maps όπου φαίνεται η διαδρομή προς την σπηλιά του Νταβέλη

Η ιστορία της "σπηλιάς του Νταβέλη", πρωτοήρθε στο κοινό προς το τέλος της δεκαετίας του 60 ή στης αρχές της δεκαετίας του 70. Υπάρχουν εκατοντάδες αναφορές από τους κατοίκους της περιοχής, για "παράξενα φώτα" στον ουρανό, μικρά ανθρωποειδοί, παράξενους ήχους, φαντάσματα, κλπ.... Μέσα στο σπήλαιο, υπάρχουν μεγάλες ανωμαλίες στο μαγνητικό πεδίο και μια ισχυρή μυρωδιά από όζον στην είσοδο.

H σπηλιά του Νταβέλη. Bρίσκεται στη νοτιοδυτική πλευρά του βουνού, σε υψόμετρο 720μ.

Σε κάποια σημεία κοντά στην σπηλιά του Νταβέλη το ποσοστό της ραδιενέργειας σε έδαφος και αέρα είναι ελαφρώς ανεβασμένο σε σχέση με το κανονικό ποσοστό, ενώ στην ίδια συγκεκριμένη περιοχή, φημολογείται ότι αν περιφέρει κάποιος μία λάμπα φθορίου υπάρχουν καλές πιθανότητες να ανάψει μόνη της! Επίσης υπάρχουν μαρτυρίες περαστικών για μυστηριώδεις τοπικούς στροβίλους διαμέτρου ενός μέτρου (κόκκινου, συνήθως, χρώματος), οι οποίοι δεν δικαιολογούνται αφού συμβαίνουν ακόμα και καλοκαιρινές μέρες, ενώ εκατό μέτρα πιο δίπλα υπάρχει πλήρης άπνοια.

Περίεργα σύμβολα

Διάφορες ιστορίες κυκλοφορούνε σχετικά με τα σύμβολα που είναι ζωγραφισμένα, ή χαραγμένα στους βράχους της σπηλιάς. Η πιο σημαντική ιστορία από όλες, είναι αυτή που υποστηρίζει ότι μία παλάμη η οποία είναι χαραγμένη στους μετακινείτε από σημείο σε σημείο, όσο περνάνε τα χρόνια. Η εν λόγω παλάμη, σήμερα βρίσκεται στο αριστερό τοίχωμα της σπηλιάς, περίπου 1 μέτρα ψηλότερα από το έδαφος. Τα τελευταία 20 χρόνια έχει αναφερθεί από τους επισκέπτες της σπηλιάς, ότι έχει μετακινηθεί τουλάχιστον τρεις φορές.

Το ανάγλυφο χέρι στα τοιχώματα της σπηλιάς

Το ανάγλυφο χέρι, από άλλη οπτική γωνία

Ο θησαυρός

Υπήρχε κάποτε ένας θρύλος, που έλεγε ότι στην "Σπηλιά του Νταβέλη", υπήρχε κάπου θαμμένος ο θησαυρός του τρισένδοξου λήσταρχου Νταβέλη. Μάλιστα οι φήμες οργίαζαν και έλεγαν ότι ο θησαυρός ήταν κρυμμένος κάτω από τα δυο ιερά του Αγίου Νικολάου και του Αγίου Σπυρίδωνα, με αποτέλεσμα να έχουν σκάψει όλη την περιοχή πίσω από τα ιερά. Οι φήμες όμως καλπάζανε, και κάποιοι φτάσανε στο σημείο να λένε ότι ο σταυρός που υπάρχει πάνω από τους ναούς της σπηλιάς χρησίμευε ως μοχλός, ο όποιος αν κάποιος τον μετακινούσε, τότε άνοιγε μια καταπακτή η όποια έβγαζε σε ένα υπόγειο χώρο όπου βρισκόταν ο θησαυρός του Νταβέλη. Από ότι φαίνεται όμως, μετά από τόσο καιρό ψαξίματος από όλους τους κυνηγούς θησαυρών όλα αυτά τα χρόνια, θησαυρός του Νταβέλη ουδέποτε υπήρξε στην περιοχή της σπηλιάς. Εξάλλου, ένας τόσο τρανός λήσταρχος όπως ο Νταβέλης, δεν υπήρχε περίπτωση να κρύψει τον θησαυρό του σε ένα τόσο πολυσύχναστο μέρος, καθώς από την συγκεκριμένη περιοχή, πέρναγε πληθώρα κόσμου καθημερινά, καθώς το μέρος ήταν αρκετά γνωστό στην τότε Αθήνα.

Άποψη από το εσωτερικό της σπυλιάς προς τα έξω. Φαίνεται το εκκλησάκι του Αγίου σπυρίδωνα.

Ο Ελληνικός στρατός

Μέχρι και ο Ελληνικός στρατός έχει ανάμειξη στην υπόθεση της σπηλιάς του Νταβέλη. Τη δεκαετία του 80, η πολεμική αεροπορία μπήκε στο παιχνίδι. Η περιοχή κρίθηκε κατάλληλη για την εγκατάσταση στρατιωτικής βάσης!!! Άρχισαν διάφορες εργασίες, οι οποίες ίσως αποτέλεσαν το έδαφος για κάποιες μαρτυρίες κατοίκων αναφορικά με περίεργα φώτα μέσα στη νύχτα και παράξενους θορύβους. Έκλεισαν, ή προσπάθησαν να κλείσουν την περιοχή για να χτίσουν ένα τεράστιο σύστημα από τούνελ γύρω από την σπηλιά, και να συνδέσουν τη σπηλιά με αυτό το τούνελ. Η επίσημη εξήγηση ήταν, και είναι ακόμα, ότι ολόκληρο το σύστημα των τούνελ, είναι ένα μέρος προγράμματος του ΝΑΤΟ. Τόσο η χωροφυλακή όσο και το Υπουργείο πολιτισμού δεν έδωσαν ποτέ καμία εξήγηση για την ακριβή φύση των έργων αυτών, ενώ το Γενικό Επιτελείο Στρατού αρνήθηκε αρχικά την οποιαδήποτε ανάμιξη στην υπόθεση. Αργότερα όμως και μετά από ένα άρθρο που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Ταχυδρόμος" της 6ης Οκτωβρίου 1977 το Γ.Ε.Σ. παραδέχτηκε πως ο στρατός είχε ξεκινήσει άκρως απόρρητα έργα στη σπηλιά της Πεντέλης! Εν πάση περιπτώσει, μετά από μερικά χρόνια, σταμάτησε η κατασκευή του συστήματος των τούνελ, και οι άνθρωποι της πολεμικής αεροπορίας εγκατέλειψαν την περιοχή. Παλιοί κάτοικοι της περιοχής, σχετικά με τα στρατιωτικά έργα, λένε πως η απάντηση που τους είχε δοθεί τότε για την κατασκευή των διαφόρων τούνελ, ήταν ότι θα τα χρησιμοποιούσαν για την φύλαξη στρατιωτικού υλικού, το οποίο υλικό, ήταν ανάγκη να φυλάσσεται σε συνθήκες υψηλής υγρασίας. Το περίεργο της υπόθεσης όμως, είναι ότι το ένα από τα δύο τούνελ μπορείς να το ακολουθήσεις για 80 μέτρα περίπου, και το γεγονός ότι η υγρασία είναι σε πολύ ανεβασμένα επίπεδα, τα καθιστά ακατάλληλα για την φύλαξη στρατιωτικού υλικού. Η ευρύτερη περιοχή γύρω από τη σπηλιά, είχε κηρυχτεί στρατιωτική. Υπήρχε φρούρηση από στρατιώτες και απαγορευόταν η προσέγγιση πολιτών για τουλάχιστον 3 χρόνια. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου υπήρξαν πολλές αναφορές από τους εργαζομένους εκεί, για παράξενα φαινόμενα, όπως ΑΤΙΑ κλπ.... Είναι επιβεβαιωμένο ότι διάφοροι εργαζόμενοι, πέθαναν μετά από μερικά χρόνια, όλοι από την ίδια αιτία. Τον Καρκίνο!

Το βουνό της Πεντέλης. Η Πεντέλη είναι ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια στον ελλαδικό χώρο.

Σήμερα

Μετά από το 1985, η "σπηλιά του Νταβέλη" έγινε πολύ διάσημη στα clubs των νέων, ως σημείο ισχύος. Έχουν συγκεντρώσεις εκεί ακόμα και σήμερα και χρησιμοποιούν τη σπηλιά ως σημείο αυτοσυγκέντρωσης και σκέψης. Ακόμη και μερικές ομάδες Μαύρης Μαγείας, χρησιμοποιούσαν παλιότερα τη σπηλιά για τελετές. Όλες οι θέσεις γύρω από τη σπηλιά έχουν ακόμα σημάδια από τις τελετές αυτές. Αν είναι λοιπόν να ετοιμάσετε κάποια εξερευνητική επιχείρηση, να φροντίστε να είστε σωστά εξοπλισμένοι με φακούς, μετρητή ραδιενέργειας (γκάιγκερ), λάμπες φθορίου και φυσικά φωτογραφική μηχανή ή ακόμα και βιντεοκάμερα. Και να μην πάτε μόνοι σας, φροντίστε να είστε τουλάχιστον τρεις και αυτό για δύο λόγους. Για λόγους ασφαλείας, αλλά και για να έχετε μάρτυρες για όσα μπορεί πιθανώς να δείτε και να βιώσετε.
Αναρτήθηκε στο mistiria.com

Μαθουσάλας του ωκεανού: Όρκα στον Ειρηνικό «γεννήθηκε πριν από τη βύθιση του Τιτανικού»

Η Γιαγιάκα (αριστερά) ξεχωρίζει από μια εγκοπή στο ραχιαίο πτερύγιο και μια άσπρη βούλα στην πλάτη (Πηγή: Simon Pidcock / Ocean EcoVentures) 

Βανκούβερ

Η «Γιαγιάκα», όπως την αποκαλούν οι θαυμαστές της, είναι πιθανότατα η γηραιότερη γνωστή όρκα. Το κήτος που εμφανίστηκε αυτή την εβδομάδα στα Στενά της Τζόρτζια, στις δυτικές ακτές του Καναδά, εκτιμάται ότι γεννήθηκε πριν από τη βύθιση του Τιτανικού και είναι σήμερα 103 ετών.

Η Granny είναι επικεφαλής μίας από τις μητριαρχικές κοινότητες όρκας στο Βόρειο Ατλαντικό, τις οποίες παρακολουθούν συστηματικά από τη δεκαετία του 1970 ερευνητές και λάτρεις των θαλάσσιων θηλαστικών.

Η άφιξή της από τα νερά της Καλιφόρνια στα Στενά της Τζόρτζια ανακοινώθηκε από τον Μάικλ Χάρις της οργάνωσης Pacific Whale Watch Association αλλά και από τον Σάιμον Πίντκοκ της εταιρείας οικολογικού τουρισμού Ocean EcoAdventures Whale Watching.

«Είμαστε ενθουσιασμένοι που την βλέπουμε [...] Γεννήθηκε πριν βυθιστεί ο Τιτανικός. Φαντάζεστε τι έχει δει στη ζωή της;» σχολίασε ο Πίντκοκ.

Οι περισσότερες όρκες που ζουν σε αιχμαλωσία πεθαίνουν πριν τα 50, ωστόσο η μέση διάρκεια ζωής στον ανοιχτό ωκεανό εκτιμάται στα 60 με 80 χρόνια.

Πώς όμως μπορεί κανείς να υπολογίσει τα χρόνια μιας άγριας όρκας; Όπως εξηγεί ο Μάικλ Χάρις, οι ερευνητές χρησιμοποιούν μια έμεση μέθοδο που είναι αποδεκτή στις ΗΠΑ και τον Καναδά.

Όλα βασίζονται στην ιδέα ότι οι όρκες παραμένουν κοντά στη μητέρα τους όλη τη ζωή τους.

Η Γιαγιάκα, η οποία ξεχωρίζει από μια εγκοπή στο πτερύγιό της και μια χαρακτηριστική άσπρη κηλίδα στη ράχη, είχε ήδη φτάσει στο ενήλικο μέγεθός της όταν φωτογραφήθηκε για πρώτη φορά το 1971. Δεδομένου ότι οι όρκες φτάνουν στο τελικό τους μέγεθος γύρω στην ηλικία των 20 ετών, η Γιαγιάκα πρέπει να είχε γεννηθεί το αργότερο το 1951.

Το 1971 όμως η Γιαγιάκα ζούσε κοντά στον «Ραφλς», μια αρσενική όρκα, και οι ερευνητές υποθέτουν ότι είναι γιος της. Έκτοτε η Γιαγιάκα δεν έχει θεαθεί να φροντίζει νέο μικρό, κάτι που δείχνει ότι έχει περάσει την αναπαραγωγική ηλικία, και ότι ο Ραφλς ήταν πιθανώς το τελευταίο παιδί της.

Δεδομένου ότι οι θηλυκές όρκες φτάνουν στην «κλιμακτήριο» γύρω στα 40, και το τελευταίο παιδί της Γιαγιάκας ήταν ήδη ενήλικο το 1971, το έτος γέννησής της πρέπει να ήταν το 1911, ένα χρόνο πριν την τραγωδία του Τιτανικού.

Ποτέ δεν θα μάθουμε με βεβαιότητα. Ας ελπίσουμε όμως ότι η Γιαγιάκα και η παρέα της θα επιστρέφουν για πολλά ακόμα χρόνια στον κόλπο τους.

Newsroom ΔΟΛ

Δείτε τι συμβαίνει σε ένα δάσος στο Τσερνόμπιλ 28 χρόνια μετά την έκρηξη

Αφιέρωμα των New York Times στην περιοχή του Τσερνόμπιλ αποκαλύπτει ότι σαφώς υπάρχει ακόμα ραδιενέργεια, αλλά η φύση είναι πολύ προσαρμοστική.

Μαζί με έναν επιστήμονα της περιοχής, ο δημοσιογράφος των New York Times προχωρά μέσα σε ένα δάσος με πολύ πυκνή βλάστηση. Τα επίπεδα ραδιενέργειας στον μετρητή που κρατά ο επιστήμονας είναι πάνω από τα φυσιολογικά. «Τυπικό για την περιοχή, είναι πολύ κοντά στο εργοστάσιο του Τσερνόμπιλ», εξηγεί ο Δρ. Mousseau. Τα χωριά γύρω από το εργοστάσιο εγκαταλείφθηκαν το 1986, μετά την έκρηξη του αντιδραστήρα που συγκλόνισε την υφήλιο.

Τα επίπεδα ραδιενέργειας αυξάνονται όσο πλησιάζεις στον αντιδραστήρα, ο οποίος το 2017 θα καλυφθεί από μια αψίδα που θα κρατάει μέσα την όποια ραδιενέργεια. Παρ' όλα αυτά, τα επίπεδα ραδιενέργειας είναι τόσο υψηλά, που ο οποιοσδήποτε άνθρωπος θα καθόταν στην περιοχή για 10 ημέρες θα λάμβανε ραδιενέργεια ισάξια με αυτήν που λαμβάνει ο μέσος Αμερικανός σε ένα χρόνο.
Παρ' όλη τη ραδιενέργεια όμως, αυτή η περιοχή είναι εξαιρετικά χρήσιμη ως παράδειγμα για τη μελέτη του αντίκτυπου που έχει η ραδιενέργεια σε οργανισμούς σε μακροχρόνιο επίπεδο.
Συνήθως, σε αυτά τα επίπεδα ραδιενέργειας δεν αντέχουν τα περισσότερα είδη. Αποκτούν όγκους, γενετικές μεταλλάξεις και καταρράκτη, εξηγεί ο επιστήμονας.
Ο Δρ. Mousseau, βιολόγος στο Πανεπιστήμιο της Νότιας Καρολίνα, επισκέπτεται την περιοχή από το 1999, μελετώντας νυχτερίδες, πεταλούδες, σκαθάρια, αράχνες, ποντίκια και άλλα μικρά θηλαστικά της περιοχής, παρουσιάζοντας κατά καιρούς τα αποτελέσματα που δείχνουν τις τρομερές συνέπειες της ραδιενέργειας.
Σωματικές παραμορφώσεις σε ζώα, όπως παραμορφωμένα ράμφη σε πουλιά, αλλά και αυξημένοι θάνατοι σε έντομα και αράχνες, παρόλο που κάποιοι συνάδελφοί τους αντιτίθενται στις έρευνες, ισχυριζόμενοι ότι είναι δύσκολο να μετρήσεις τον μέσο όρο ραδιενέργειας σε αυτές τις περιοχές.
Κάποια είδη όμως επιβιώνουν και μάλιστα πολλαπλασιάζονται στην περιοχή, όπως δύο είδη αηδονιών. Εκτός από τα πουλιά, το άλλο μεγάλο ενδιαφέρον του Δρ. Mousseau είναι οι αράχνες και οι ιστοί τους, καθώς παρατήρησε διαφορές στον τρόπο που υφαίνουν τον ιστό τους. Έχει αποδειχθεί ότι ουσίες όπως η καφεΐνη έχουν επίδραση στις αράχνες, που αλλάζουν τον τρόπο που υφαίνουν τον ιστό τους, και ο Δρ. Mousseau μελετά τις επιδράσεις αυτές της ραδιενέργειας.
Μετά το ατύχημα στη Φουκουσίμα, ο επιστήμονας άρχισε έρευνες και εκεί και είδε ότι η φύση παρουσιάζει τα ίδια συμπτώματα.
Πηγή: protothema.gr

Επιβεβαιώθηκε η ανακάλυψη του 117

 

Ένα ακόμη χημικό στοιχείο, με τον ατομικό αριθμό 117, πρόκειται να προστεθεί στον διάσημο Περιοδικό Πίνακα, ο οποίος διαρκώς μεγαλώνει χάρη σε νέες ανακαλύψεις στοιχείων που είναι πολύ "βαριά".

Το στοιχείο 117 ανακαλύφθηκε για πρώτη φορά το 2010 από μια αμερικανο-ρωσική επιστημονική ομάδα και τώρα, όπως παραδοσιακά απαιτείται, υπήρξε η επιβεβαίωση της ύπαρξης του, καθώς μια δεύτερη διεθνής ερευνητική ομάδα, με επικεφαλής γερμανούς επιστήμονες, κατάφερε επίσης να «δει» το εν λόγω στοιχείο.

Το επόμενο βήμα, σύμφωνα με το "New Scientist", θα είναι πλέον η Διεθνής Ένωση Καθαρής και Εφαρμοσμένης Χημείας (IUPAC) και η αντίστοιχη Διεθνής Ένωση Καθαρής και Εφαρμοσμένης Φυσικής (IUPAP) να αποδεχθούν επίσημα την επιβεβαίωση και να αποφασίσουν αν χρειάζονται και άλλα πειράματα ή αν θα αναγνωρίσουν οριστικά το νέο στοιχείο 117, οπότε αυτό θα πρέπει πλέον να πάρει ένα όνομα.

Η κοινή επιτροπή των δύο επιστημονικών Ενώσεων θα κρίνει ποιός ερευνητικός φορέας δικαιούται να «βαφτίσει» το νέο στοιχείο;

Η τιμή ανήκει πρωτίστως στους επιστήμονες του Εθνικού Εργαστηρίου Λόρενς Λίβερμορ του υπουργείου Ενέργειας των ΗΠΑ και του Κοινού Ινστιτούτου Πυρηνικής Έρευνας της Ρωσίας, που έκαναν τη σχετική αρχική ανακάλυψη προ τετραετίας, όπως μετέδωσε το Αθηναϊκό Πρακτορείο.

Η επιβεβαίωση έγινε στον γερμανικό επιταχυντή του Κέντρου Έρευνας Βαρέων Ιόντων Χέλμχολτς στο Ντάρμσταντ.

Οι Γερμανοί και άλλοι χημικοί και πυρηνικοί φυσικοί (συνολικά 72 ερευνητές από 11 χώρες), με επικεφαλής τον καθηγητή Κρίστοφ Ντίλμαν, βομβάρδισαν με ιόντα ασβεστίου έναν εξωτικό στόχο, ένα ραδιοϊσότοπο του μπερκελίου (Bk-249), και από τη σύγκρουση αυτή σχηματίστηκαν δύο άτομα του στοιχείου 117, που «έζησαν» λιγότερο από ένα δέκατο του δευτερολέπτου.

Το στοιχείο 117 -για το οποίο υπήρξε και σχετική επιστημονική δημοσίευση στο κορυφαίο περιοδικό φυσικής "Physical Review Letters"- διασπάται πολύ γρήγορα στα στοιχεία 113 και 115, τα οποία είχαν ανακαλυφθεί το 2004, στο πλαίσιο της ίδιας αμερικανο-ρωσικής ερευνητικής συνεργασίας.

Τα χημικά στοιχεία μετά τον ατομικό αριθμό 104 (αφορά τον αριθμό των πρωτονίων σε ένα πυρήνα ατόμου) θεωρούνται υπερβαρέα και είναι συνήθως φευγαλέα.

Όμως τα πιο σταθερά από αυτά (που ακόμη δεν έχουν εντοπιστεί) πιστεύεται ότι «κατοικούν» στη λεγόμενη «νησίδα σταθερότητας», μια περιοχή όπου αναμένεται να βρεθούν πυρήνες σταθερών υπερβαρέων χημικών στοιχείων με πολύ μεγάλη διάρκεια ζωής.

Προς το παρόν -και μέχρι να βρεθούν τέτοια υπερβαρέα στοιχεία στη φύση- αυτά παράγονται σε επιταχυντές με τη σύγκρουση σωματιδίων.

Η σύντηξη δύο ελαφρύτερων πυρήνων, κάτι που πολύ σπάνια συμβαίνει, μπορεί να οδηγήσει στην παραγωγή ενός υπερβαρέος στοιχείου, το οποίο ζει ελάχιστα.

Εδώ και 30 χρόνια αδιάκοπων ερευνών, νέα «τεχνητά» υπερβαρέα στοιχεία ανακαλύπτονται με ρυθμό ένα ανά δύο έως τρία χρόνια και με απώτερο στόχο πάντα την ανακάλυψη της «νησίδας σταθερότητας». Οι πιο πρόσφατες προθήκες στον Περιοδικό Πίνακα ήσαν τα στοιχεία 114 και 116, που ανακοινώθηκαν το 2011.

Δες live τη Γη όπως φαίνεται από το διάστημα

Σε γοητεύει το άγνωστο του διαστήματος και απολαμβάνεις τις εικόνες που διαρρέει η NASA κατά καιρούς; Τότε, αυτή η είδηση θα σε κάνει να τα χάσεις! Πλέον, η NASA δίνει την ευκαιρία να παρακολουθείς live τη Γη όπως φαίνεται από το διάστημα!
Τέσσερις κάμερες HD συνδέθηκαν με το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) και δίνουν συνεχή ροή ζωντανού videoσε απευθείας σύνδεση . Οι κάμερες εναλλάσσονται κάθε λίγα λεπτά, ενώ υπάρχουν και οι στιγμές που κόβεται το σήμα –λογικό!

Live streaming video by Ustream

Το φυσικό «διαμάντι» του Μεξικού

Το φυσικό «διαμάντι» του Μεξικού
Η Huasteca Potosina είναι μια εκπληκτικής ομορφιάς περιοχή στο βορειοανατολικό τμήμα του Μεξικού που φημίζεται για το φυσικό κάλλος, αποτελώντας τρόπον τινά το «διαμάντι» της χώρας.
Ένας τόπος θεαματικός με καταρράκτες, λίμνες και ποτάμια, όπου η πλούσια καταπράσινη βλάστηση συνδυάζεται τέλεια με τα γαλάζια χρώματα των νερών που ρέουν από παντού. Στην περιοχή δεσπόζει ο ποταμός Tamul ο οποίος δημιουργεί εντυπωσιακούς καταρράκτες που μοιάζουν να ξεπηδούν από σελίδες παραμυθιού.

Το Huasteca Potosina είναι ένας οικολογικός παράδεισος που προσφέρει μια ποικιλία από δραστηριότητες οικοτουρισμού όπως ράφτινγκ, αναρρίχηση, πεζοπορία, καγιάκ, ποδηλασία βουνού, αλλά και κάμπινγκ κατά μήκος των πολυάριθμων ποταμών και των σπηλαίων της περιοχής.

Επιπλέον, πλήθος αρχαιολογικών χώρων συμπληρώνουν το σκηνικό με το hightlight να παραμένει βέβαια μια βουτιά στις καταγάλανες καταβόθρες

 

ΠΗΓΗ: perierga.g

Ανατριχίλα: Άντρας - Φάντασμα τρέχει στις κερκίδες! (βίντεο)

 

Το βίντεο σαρώνει το ίντερνετ, και οι ειδικοί ακόμη προσπαθούν να εξηγήσουν όσα κατέγραψε η κάμερα!

Το τηλεοπτικό δίκτυo FOX που μετέδιδε αγώνα κυπέλλου στη Βολιβία κατέγραψε ένα από τα πιο περίεργα περιστατικά που έχουν σημειωθεί σε κερκίδα ποδοσφαιρικού γηπέδου:

Τον αγώνα της 17ης Απριλίου ανάμεσα στις ομάδες The Strongest και Defensor Sporting παρακολούθησε και ένα... φάντασμα!

Λίγα λεπτά πριν το τελευταίο σφύριγμα του αγώνα, η κάμερα εστιάζει σε ένα σημείο της κερκίδας, όπου εμφανίζεται μία φιγούρα να τρέχει από τη μία άκρη στην άλλη και να περνάει μέσα από το διαχωριστικό πλέγμα!

Κάποιοι υποστηρίζουν ότι το συγκεκριμένο γήπεδο χίστηκε σε σημείο που παλαιότερα βρισκόταν ένα νεκροταφείο, ενώ τη δεκαετία του '50 ένα τμήμα της κερκίδας κατέρρευσε παρασύροντας στο θάνατο 500 περίπου θεατές!

Δείτε το βίντεο που κάνει το γύρο του διαδικτύου.

Μπορεί ένας πάπυρος να αλλάξει την ιστορία του Ιησού;

Ένα αμφιλεγόμενο τμήμα ενός παπύρου, που χρονολογείται από  τον 8ο αιώνα μ.Χ, και στο οποίο αναφέρεται η ύπαρξη συζύγου του Ιησού Χριστού, βρίσκεται στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος επιστημονικών άρθρων, καθώς μπορεί να φέρνει στο φως τον τρόπο που σκέφτονταν οι χριστιανοί της πρωτοχριστιανικής περιόδου.

Ένα τμήμα παπύρου σε κοπτική γραφή δημοσιοποιήθηκε από την καθηγήτρια Ιστορίας της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ, Κάρεν Κινγκ, το 2012 κατά τη διάρκεια επιστημονικού συνεδρίου. Οι λέξεις «Ο Ιησούς τους είπε. Η σύζυγός μου θα μπορεί να γίνει μαθήτριά μου.» είναι γραμμένες στο κέντρο του τμήματος του παπύρου.Το μήνυμα από το παρελθόν πυροδότησε συζητήσεις σχετικά με τον ρόλο των γυναικών στην πρωτοχριστιανική περίοδο.

Πολλοί ειδικοί είχαν σπεύσει να απορρίψουν την ανακάλυψη της Κινγκ, ενώ αρκετοί θεώρησαν ότι το τμήμα του παπύρου είναι ενδεχομένως πλαστογραφημένο. Ωστόσο, σε μια σειρά άρθρων που δημοσιεύθηκαν στη Θεολογική Επιθεώρηση του Χάρβαρντ (HarvardTheological Review), διάφοροι ειδικοί παρέθεσαν αναλύσεις τους ως προς τη χημική σύσταση και την αρχαία γραφή του τμήματος του παπύρου. Κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι το μελάνι επάνω στο κομμάτι του παπύρου είναι αρχαίο και ότι οι ίνες του παπύρου χρονολογούνται ανάμεσα στον 7ο και 8ο αιώνα μ.Χ. Σύμφωνα με την Κινγκ, πρόκειται για αντίγραφο ενός παλαιότερου κειμένου.
Οι μελέτες αυτές αποδεικνύουν ότι το συγκεκριμένο κομμάτι αποτελεί τμήμα αρχαίου χειρογράφου και όχι προϊόν παραχάραξης.

Η ίδια η Κινγκ αναφέρει ότι τα αποτελέσματα των αναλύσεων του παπύρου δεν αποδεικνύουν αν όντως ο Ιησούς είχε σύζυγο. Όμως, οι ομοιότητες με άλλους παπύρους και κείμενα Ευαγγελίων δείχνουν ότι υπήρχε μια μακροχρόνια συζήτηση σχετικά με τον ρόλο των γυναικών κατά την πρωτοχριστιανική περίοδο. Οι γυναίκες ήταν ανάμεσα στους πιο ένθερμους υποστηρικτές του πρώιμου Χριστιανισμού, όταν άρχισε να κερδίζει όλο και περισσότερους πιστούς μέσα σε μια συχνά εχθρική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Χριστιανοί συγγραφείς στην αρχή παρέμεναν σιωπηλοί σε ό, τι αφορά την οικογενειακή κατάσταση του Ιησού, σημειώνει η Κινγκ. Οι αναφορές ότι ήταν παντρεμένος άρχισαν να εμφανίζονται μόνο από τα τέλη του 2ου αιώνα.

Εάν το κομμάτι αυτό του παπύρου αντανακλά θρησκευτικά κείμενα που αντιγράφηκαν από αρχαιότερα κείμενα, ίσως αυτά του 4ου αιώνα, τότε δίνει νέα στοιχεία για τις πρωτοχριστιανικές ανησυχίες σε ό, τι αφορά τον ρόλο της οικογένειας στην πρώιμη χριστιανική εκκλησία, η οποία θεωρείται ότι καλούσε τους πιστούς να βάλουν στην άκρη τις οικογενειακές και αστικές τους πίστεις, προσθέτει η καθηγήτρια Ιστορίας της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ

Ο πάπυρος «δεν αποτελεί απόδειξη ότι ο Ιησούς ήταν παντρεμένος. Δεν το γνωρίζουμε», τονίζει. «Όμως οι πρώτοι χριστιανοί ενδιαφέρονταν για θέματα όπως αν το θα έπρεπε να είναι παντρεμένοι ή άγαμοι», εξηγεί.

Σκεπτικισμός για την αυθεντικότητα του παπύρου

Πάντως εξακολουθεί να υπάρχει σκεπτικισμός. Σε ένα από τα άρθρα που δημοσιεύθηκε στη «Θεολογική Επιθεώρηση του Χάρβαρντ», ο καθηγητής Αιγυπτιολογίας του Πανεπιστημίου Μπράουν, Λίο Ντιπουί, υποστηρίζει ότι ο πάπυρος είναι σίγουρα πλαστός και ότι «είναι κατάλληλος για σκετς της ομάδας Μόντι Πάιθον». Σύμφωνα με τον Ντιπουί, το κείμενο είναι γεμάτο με χονδροειδή γραμματικά λάθη. Η Κινγκ απορρίπτει αυτές τις επικρίσεις απαντώντας στο επιστημονικό περιοδικό, υποστηρίζοντας ότι είναι λάθος οι εκτιμήσεις του Ντιπουί για τα γραμματικά λάθη.

Το μικροσκοπικό τμήμα παπύρου αναλύθηκε από καθηγητές Χημικής Μηχανικής, Χημείας και Βιολογίας των Πανεπιστημίων Κολούμπια, Χάρβαρντ και ΜΙΤ, σύμφωνα με τους οποίους το εν λόγω κομμάτι μοιάζει με άλλους παπύρους, που χρονολογούνται από τον 4ο μέχρι και τον 8ο αιώνα.