Δείτε τι συμβαίνει σε ένα δάσος στο Τσερνόμπιλ 28 χρόνια μετά την έκρηξη

Αφιέρωμα των New York Times στην περιοχή του Τσερνόμπιλ αποκαλύπτει ότι σαφώς υπάρχει ακόμα ραδιενέργεια, αλλά η φύση είναι πολύ προσαρμοστική.

Μαζί με έναν επιστήμονα της περιοχής, ο δημοσιογράφος των New York Times προχωρά μέσα σε ένα δάσος με πολύ πυκνή βλάστηση. Τα επίπεδα ραδιενέργειας στον μετρητή που κρατά ο επιστήμονας είναι πάνω από τα φυσιολογικά. «Τυπικό για την περιοχή, είναι πολύ κοντά στο εργοστάσιο του Τσερνόμπιλ», εξηγεί ο Δρ. Mousseau. Τα χωριά γύρω από το εργοστάσιο εγκαταλείφθηκαν το 1986, μετά την έκρηξη του αντιδραστήρα που συγκλόνισε την υφήλιο.

Τα επίπεδα ραδιενέργειας αυξάνονται όσο πλησιάζεις στον αντιδραστήρα, ο οποίος το 2017 θα καλυφθεί από μια αψίδα που θα κρατάει μέσα την όποια ραδιενέργεια. Παρ' όλα αυτά, τα επίπεδα ραδιενέργειας είναι τόσο υψηλά, που ο οποιοσδήποτε άνθρωπος θα καθόταν στην περιοχή για 10 ημέρες θα λάμβανε ραδιενέργεια ισάξια με αυτήν που λαμβάνει ο μέσος Αμερικανός σε ένα χρόνο.
Παρ' όλη τη ραδιενέργεια όμως, αυτή η περιοχή είναι εξαιρετικά χρήσιμη ως παράδειγμα για τη μελέτη του αντίκτυπου που έχει η ραδιενέργεια σε οργανισμούς σε μακροχρόνιο επίπεδο.
Συνήθως, σε αυτά τα επίπεδα ραδιενέργειας δεν αντέχουν τα περισσότερα είδη. Αποκτούν όγκους, γενετικές μεταλλάξεις και καταρράκτη, εξηγεί ο επιστήμονας.
Ο Δρ. Mousseau, βιολόγος στο Πανεπιστήμιο της Νότιας Καρολίνα, επισκέπτεται την περιοχή από το 1999, μελετώντας νυχτερίδες, πεταλούδες, σκαθάρια, αράχνες, ποντίκια και άλλα μικρά θηλαστικά της περιοχής, παρουσιάζοντας κατά καιρούς τα αποτελέσματα που δείχνουν τις τρομερές συνέπειες της ραδιενέργειας.
Σωματικές παραμορφώσεις σε ζώα, όπως παραμορφωμένα ράμφη σε πουλιά, αλλά και αυξημένοι θάνατοι σε έντομα και αράχνες, παρόλο που κάποιοι συνάδελφοί τους αντιτίθενται στις έρευνες, ισχυριζόμενοι ότι είναι δύσκολο να μετρήσεις τον μέσο όρο ραδιενέργειας σε αυτές τις περιοχές.
Κάποια είδη όμως επιβιώνουν και μάλιστα πολλαπλασιάζονται στην περιοχή, όπως δύο είδη αηδονιών. Εκτός από τα πουλιά, το άλλο μεγάλο ενδιαφέρον του Δρ. Mousseau είναι οι αράχνες και οι ιστοί τους, καθώς παρατήρησε διαφορές στον τρόπο που υφαίνουν τον ιστό τους. Έχει αποδειχθεί ότι ουσίες όπως η καφεΐνη έχουν επίδραση στις αράχνες, που αλλάζουν τον τρόπο που υφαίνουν τον ιστό τους, και ο Δρ. Mousseau μελετά τις επιδράσεις αυτές της ραδιενέργειας.
Μετά το ατύχημα στη Φουκουσίμα, ο επιστήμονας άρχισε έρευνες και εκεί και είδε ότι η φύση παρουσιάζει τα ίδια συμπτώματα.
Πηγή: protothema.gr

Το Τσερνόμπιλ στοιχειώνει εκτάσεις της Βορειοδυτικής Ελλάδας

Ποσότητες του ραδιενεργού καισίου 137 εντόπισαν επιστήμονες σε περιοχές της Βορειοδυτικής Ελλάδας, γεγονός που αποδεικνύει ότι, 26 χρόνια μετά, το Τσερνόμπιλ εξακολουθεί να στοιχειώνει μεγάλες εκτάσεις εδαφών της χώρας.

Η έρευνα των ελλήνων ειδικών από τα Πανεπιστήμια της Αθήνας και των Ιωαννίνων παρουσιάστηκε χθες στο Πανελλήνιο Συμπόσιο Πυρηνικής Φυσικής που πραγματοποιείται στο Τμήμα Φυσικής του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Αυτό που προκαλεί έκπληξη στους ειδικούς είναι ότι το καίσιο 137, το οποίο αποτελεί ένα ανθρωπογενές στοιχείο – κατάλοιπο πυρηνικής έκρηξης – έμεινε στις ίδιες περιοχές της Ελλάδας στις οποίες έπεσε πριν από 26 χρόνια. Το καίσιο 137 είναι κατεξοχήν ραδιενεργό στοιχείο αλλά επί του παρόντος στη χώρα μας κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά τι επιπτώσεις είχε ή έχει στον άνθρωπο και στο οικοσύστημα. Εντοπίστηκε βεβαίως σε μικρότερες ποσότητες από ό,τι στις αρχές της δεκαετίας του 1990, όμως όλα αυτά τα χρόνια ούτε τα χιόνια ούτε οι βροχές στάθηκαν ικανές να ξεπλύνουν τα εδάφη από την παρουσία του. Ο μεγαλύτερος όγκος του καισίου 137 – που εκπέμπει ακτινοβολία Γ – βρίσκεται στα πρώτα 10 εκατοστά του εδάφους.

«Τις μεγαλύτερες συγκεντρώσεις καισίου 137 εντοπίσαμε στο βόρειο τμήμα του Νομού Τρικάλων και στο νότιο τμήμα του Νομού Γρεβενών», λέει στα «ΝΕΑ» ο Θανάσης Γκοντελίτσας, επίκουρος καθηγητής Ορυκτοχημείας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, που μετείχε στην έρευνα. «Επισκεφθήκαμε περιοχές στις οποίες, όπως είχε αποδειχθεί από μετρήσεις που είχε διενεργήσει τη δεκαετία του 1990 ο καθηγητής του Πολυτεχνείου Σίμος Σιμόπουλος, είχαν κατακαθήσει μεγάλες ποσότητες καισίου 137, προερχόμενες από την έκρηξη στον πυρηνικό αντιδραστήρα του Τσερνόμπιλ».

Τα δείγματα που έλαβαν οι ειδικοί έδειξαν ότι τα κατάλοιπα εκείνης της καταστροφής δεν έχουν εξαλειφθεί από εδάφη της χώρας.
Ο κ. Γκοντελίτσας μαζί με τον Θοδωρή Μερτζιμέκη, επίκουρο καθηγητή Φυσικής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, και τον τελειόφοιτο φοιτητή Γιάννη Ιωαννίδη, έλαβαν δείγματα εδάφους σε βάθος μέχρι 30 εκατοστά από μη καλλιεργούμενες εκτάσεις ημιορεινών περιοχών των δύο νομών. Τα αποξήραναν με αέρα και τα κοσκίνισαν ώστε κάθε σωματίδιο εδάφους να είναι μικρότερο από 2 χιλιοστά. Στη συνέχεια τα μετέφεραν στο Τμήμα Φυσικής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων όπου με τη μέθοδο της φασματοσκοπίας ακτίνων Γ υψηλής διακριτικής ικανότητας, και υπό την εποπτεία του καθηγητή Κωνσταντίνου Ιωαννίδη, μέτρησαν πόσο επιβαρημένα ήταν τα δείγματα από τη ραδιενέργεια του εκλύθηκε από το Τσερνόμπιλ. Διαπίστωσαν ότι η περιεκτικότητα των εδαφών σε καίσιο 137 κυμαινόταν ως επί το πλείστον από 20 μπεκερέλ αν κιλό χώματος μέχρι 97 μπεκερέλ η μέγιστη τιμή, που συνιστά «ανησυχητικό επίπεδο».

Το καίσιο 137 δεν υπάρχει μόνο του στη φύση. Προέρχεται από εκρήξεις σε πυρηνικούς αντιδραστήρες ή πυρηνικές δοκιμές. Ακόμη και από εκρήξεις ατομικών βομβών. Αν μπορούσε κανείς να δει με μικροσκόπιο τα εδάφη της χώρας στα οποία υπάρχει ακόμη, θα έβλεπε άτομα καισίου προσκολλημένα σε σωματίδια εδάφους. «Το γεγονός ότι ακόμη και σε βάθος μόλις πέντε εκατοστών εντοπίστηκε καίσιο 137 σημαίνει ότι όλα αυτά τα χρόνια παρέμεινε έτσι όπως έπεσε για πρώτη φορά».

Πηγή