Στον παγωμένο Πλούτωνα, τα ηφαίστεια ξερνούν πάγο

Τα κατεψυγμένα βουνά του Πλούτωνα όπως τα είδε για πρώτη φορά το New Horizons. Ορισμένα έχουν ύψος 5 χιλιόμετρα.   (Φωτογραφία:  NASA ) 

 

 

Μόφετ Φιλντ, Καλιφόρνια

Ανάμεσα στις πολλές εντυπωσιακές ανακαλύψεις που έκανε στον Πλούτωνα το σκάφος New Horizons ήταν γιγάντιοι σχηματισμοί που αποτελούνταν από πάγο. Τα στελέχη της αποστολής ανακοίνωσαν ότι πιθανότατα αυτά τα παγωμένα όρη δημιουργήθηκαν από ηφαίστεια που εκτόξευαν πάγο αντί για λάβα.

Η νέα ανακοίνωση προκαλεί εκ νέου θαυμασμό για τον απομακρυσμένο παγωμένο κόσμο αλλά και ερωτηματικά για το πώς ο Πλούτωνας μπόρεσε να είναι τόσο γεωλογικά ενεργός. «Το σύστημα του Πλούτωνα μας έχει δημιουργήσει άκρα αμηχανία» είπε ο Άλαν Στερν του Southwest Research Institute στο Μπόλντερ του Κολοράντο, επικεφαλής της αποστολής New Horizons.
Τα παγωμένα όρη του Πλούτωνα έχουν διάμετρο περίπου 160 χιλιόμετρα και ορισμένα από αυτά έχουν ύψος περίπου πέντε χλμ. Οι κορυφές τους παρουσιάζουν κοιλότητες που μοιάζουν με τους κρατήρες των ηφαιστείων του Άρη και της Γης.
«Δεν έχει βρεθεί τίποτα παρόμοιο στο εξώτερο ηλιακό σύστημα» δήλωσε ο Όλιβερ Ουάιτ, επιστήμονας της NASA στο ερευνητικό κέντρο Έιμς στο Μόφετ Φίλντ στην Καλιφόρνια. Αντί να βγάζουν λάβα, τα ηφαίστεια στον Πλούτωνα φαίνεται ότι εκτόξευαν παγωμένο νερό και άλλα, όπως παγωμένο άζωτο, αμμωνία ή μεθάνιο.
Ο Ουάιτ ομολογεί πως η ιδέα ότι υπάρχουν ηφαίστεια στον πλανήτη αυτόν, που απέχει από τον Ήλιο περίπου 30 φορές πιο μακριά από όσο απέχει η Γη από τον Ήλιο, ακούγεται παράλογη, «αλλά είναι το λιγότερο τρελό πράγμα που μπορούμε να σκεφτούμε» ως ερμηνεία για την ύπαρξη των βουνών αυτών. Ό,τι και να είναι, είναι πολύ περίεργα» είπε.
Το New Horizons έστειλε και στοιχεία επίσης για πολλές βαθιές ρωγμές στην επιφάνεια του Πλούτωνα, η μεγαλύτερη από τις οποίες έχει μήκος 322 χιλιομέτρων. Η κορυφή της ρωγμής βρίσκεται υψομετρικά περίπου 4 χιλιόμετρα ψηλότερα από τη βάση της - δηλαδή πάνω από δύο φορές το ύψος των τοιχωμάτων του φαραγγιού Γκραν Κάνιον στις ΗΠΑ. «Το γεγονός ότι βρίσκονται τόσο μεγάλες ρωγμές στο τμήμα αυτό του Πλούτωνα σημαίνει ότι ο φλοιός του πλανήτη πέρασε φάση μεγάλης επέκτασης κάποια στιγμή στην ιστορία του» είπε ο Ουάιτ.
Μεταξύ άλλων, οι επιστήμονες πιστεύουν ότι η διάσπαση των φυσικών ραδιενεργών στοιχείων στον πυρήνα του πλανήτη ήταν η πηγή θέρμανσης για τη μεταμόρφωσή του. Ανακοινώθηκε επίσης ότι η ατμόσφαιρα του Πλούτωνα είναι πιο πυκνή από όσο πιστεύαμε μέχρι τώρα και ότι τα συστατικά της καταφέρνουν να απορροφούν την υπεριώδη ακτινοβολία και να την εκπέμπουν πίσω ως ένα είδος κοσμικής λάμψης. Έτσι εξηγείται και το γιατί η υπεριώδης ακτινοβολία δεν απομακρύνει την ατμόσφαιρα του Πλούτωνα στο Διάστημα όπως θα έπρεπε να συμβαίνει αν η ατμόσφαιρα του ήταν πιο αραιή φαινόμενο που συμβαίνει στον Αρη.

Newsroom ΔΟΛ, με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ

Ραδιενεργές γιαγιάδες

Οι «μπαμπούσκες» του Τσερνομπίλ που δεν φεύγουν από τα σπίτια τους

Μια από τις περίπου 130 ηλικιωμένες Ουκρανές που αρνούνται πεισματικά να αποχωριστούν την πατρογονική τους εστία στο Τσερνομπίλ, όσο ραδιενεργή κι αν (τους λένε πως) είναι 

 

Κίεβο, Ουκρανία

Όταν στις 26 Απριλίου του 1986 εξερράγη ο αντιδραστήρας Νο. 4 του Τσερνομπίλ, ελάχιστοι πίστεψαν πως από την επόμενη ημέρα θα συναντούσε κανείς ανθρώπινη παρουσία στην περιοχή πέριξ του εργοστασίου.
Πράγματι, μετά την καταστροφή από μία περιοχή που φθάνει τα 4.200 τετραγωνικά χιλιόμετρα, είχαν απομακρυνθεί περί τους 116.000 ανθρώπους ρωσικής κι ουκρανικής καταγωγής.
Μέχρι πρότινος θεωρούσαμε πως οι μόνοι που εξακολουθούν να δραστηριοποιούνται στο Τσερνομπίλ, που πλέον ανήκει στην Ουκρανία, είναι οι εργαζόμενοι για κατασκευή υποδομών κοντά στον χώρο του εργοστασίου, καθώς και εξειδικευμένοι επιστήμονες που μετρούν τα επίπεδα ραδιενέργειας στην ευρύτερη περιοχή.
Κι όμως, όπως μαθαίνουμε από ένα νέο αμερικανικό ντοκιμαντέρ που παίζεται αυτές τις ημέρες στο Λονδίνο, υπάρχουν και κάποιοι Ουκρανοί που αψηφούν τον φόβο της ραδιενέργειας και δεν δέχονται επ’ ουδενί να αποχωριστούν την Μητέρα-Πατρίδα τους, Οπως την αποκαλούν.
Οπως καταγράφει το ντοκιμαντέρ «Οι Μπαμπούσκες του Τσερνομπίλ» της Χόλι Μόρις και της Αν Μπόγκαρτ, περίπου 130 υπερήλικοι Ουκρανοί, στην συντριπτική τους πλειοψηφία γυναίκες, είναι σήμερα οι μοναδικοί εναπομείναντες κάτοικοι του Τσερνομπίλ.
«Μέσα στην απαγορευμένη Νεκρή Ζώνη γύρω από το εργοστάσιο του Τσερνομπίλ, ζει μια ατρόμητη κοινότητα γυναικών, ηλικίας 70 έως 90 ετών, δίπλα σε επιστήμονες που εργάζονται στην πιο ραδιενεργή περιοχή της Γης», τονίζεται στο ντοκιμαντέρ που παίζεται αυτές τις ημέρες στο λονδρέζικο Frontline Club.
Ανάμεσα στις μπαμπούσκες [σ.σ: «γιαγιά» στα ρωσικά] αυτές ξεχωρίζουν οι ιώβειες μορφές της Χάνα Ζαβορότινα, της Μαρία Σοβκούτα και της Βαλεντίνα Ιβάνιβνα που επέλεξαν να επιστρέψουν στα σπίτια τους, αμέσως μετά την καταστροφή, αρνούμενες να πεθάνουν οπουδήποτε αλλού εκτός από το χώμα που τους γέννησε.
Σημείωση: οι γυναίκες αυτές επέστρεψαν στα σπίτια του παράνομα, αψηφώντας τις επίσημες διαταγές του, τότε σοβιετικού, κράτους, το οποίο ωστόσο δεν προέβαλλε καμία αντίσταση στην απόφαση τους αυτή.
Τι θα μπορούσε να κάνει άλλωστε; Να τις συλλάβει για απείθεια; Έστειλε εκεί κάποιους στρατιώτες προκειμένου να τις μεταπείσει να μεταφερθούν σε ένα πιο ασφαλές μέρος, αλλά οι εκκλήσεις τους δεν εισακούστηκαν.
«Όταν ήρθαν εδώ [οι στρατιώτες] και μου είπαν να φύγω, τους απάντησα «δεν πρόκειται να το κάνω αυτό. Αν θέλετε, εκτελέστε με επί τόπου και θάψτε με κάτω από το χώμα αυτό»», τονίζει η Ζαβορότινα.
Όταν ρωτήθηκε για το αν φοβάται να μένει στο πιο ραδιενεργό σημείο του πλανήτη μας, η ηλικιωμένη Ουκρανή αποφάνθηκε πως «δεν με τρομάζει καμία ραδιενέργεια και καμία ακτινοβολία. Το μόνο που με τρομάζει είναι η πείνα, να μην έχω να φάω».
«Αν φύγεις από εδώ, τότε πεθαίνεις» συμπληρώνει η Ιβάνιβνα, «όσοι έφυγαν, είναι σε χειρότερη θέση απ’ ότι εμείς σήμερα. Πεθαίνουν από τη στεναχώρια τους που δεν είναι στα πατρογονικά τους εδάφη».
«Η μητέρα-πατρίδα είναι μητέρα-πατρίδα, αυτό δεν άλλαζε», συνοψίζει με τη σειρά της η Σοβκούτα, που όπως επισημαίνει το ντοκιμαντέρ, «έχοντας ζήσει το σταλινικό καθεστώς και τη ναζιστική κατοχή, έχει μάθει να αψηφά έναν κίνδυνο που είναι υπαρκτός μεν, αόρατος δε».
«Όπως οι λύκοι, οι τάρανδοι και τα αγριογούρουνα που επέστρεψαν στο Τσερνομπίλ μετά από πολλά χρόνια εξαφάνισης τους, έτσι και οι Μπαμπούσκες αυτές μας διηγούνται μια απίστευτη ιστορία επιβίωσης και μας προσφέρουν ένα συνταρακτικό πορτρέτο μια μετά-αποκαλυπτικής καθημερινότητας», καταλήγει με νόημα το ντοκιμαντέρ.

Χ-Files στο Καζακστάν

H NASA ερευνά μυστηριώδη γεωγλυφικά 8.000 ετών στις στέπες του Καζακστάν

Ενα από τα πολλά μυστήρια γεωγλυφικά που ανακάλυψαν οι δορυφόροι της NASA στις αχανείς στέπες του Καζακστάν  

Ουάσινγκτον

Μιας και σε λίγες εβδομάδες ξεκινάνε να παίζονται ξανά τα X-Files, να μια νέα υπόθεση έρευνας για τους πράκτορες Μόλντερ και Σκάλι: κάποια γεωγλυφικά ηλικίας 8.000 ετών που ανακαλύφθηκαν πρόσφατα στις αχανείς στέπες του Καζακστάν.

Τα γεωγλυφικα αυτά, που μοιάζουν πολύ με τα αντίστοιχα αγρογλυφικά (τα γνωστά Crop Circles), χρονολογούνται στο 4.000 π.Χ., κοντά στην Νεολιθική εποχή, ενώ κάποια εξ’ αυτών ανάγονται μέχρι και στη Μεσολιθική εποχή, κοντά στο 6.000 π.Χ.!

Τα σχήματα αυτά ανακαλύφτηκαν το 2007 από τον Καζάκο οικονομολόγο Ντμίτρι Ντέι.

Ο Ντέι έψαχνε, μέσω του Google Earth, στο Καζακστάν για κτίσματα όμοια με τις πυραμίδες όταν διέκρινε κάποιες περίεργες γεωμετρικές φιγούρες στις βόρειες στέπες της επαρχίας Ουστογκάισκι.

Παρά το ότι έχουν περάσει οκτώ χρόνια από τότε, η ίδια η κυβέρνηση του Καζακστάν δεν φιλοτιμήθηκε να μελετήσει τα γεωγλυφικά αυτά.

Έτσι, στο παιχνίδι μπήκε η NASA η οποία ζήτησε τη βοήθεια από τους δορυφόρους του Καζακστάν να τα φωτογραφίσουν κι από κοινού να συνεργαστούν για την έρευνα τους.

Πριν μερικές ημέρες, η αμερικανική διαστημική υπηρεσία παρέθεσε εικόνες από τα γεωγλυφικα αυτά: ανάμεσα στα 260 σχήματα ξεχωρίζουν κάποια που μοιάζουν με κύκλους, ενώ σε ένα άλλο σημείο εμφανίζονται κατασκευές που μοιάζουν με σβάστικες. Ένα άλλο γεωγλυφικό σχηματίζει ένα τεράστιο τετράγωνο, οι αντίθετες γωνίες του οποίου ενώνονται διαγώνια.

Τα σχήματα είναι ορατά μόνο από ψηλά και το μέγεθος κάποιων εξ’ αυτών ξεπερνά κατά πολλές φορές το αντίστοιχο ενός γηπέδου ποδοσφαίρου ή ακόμη κι απ’ αυτό της Μεγάλης Πυραμίδας του Χέοπα στην Γκίζα της Αιγύπτου.

«Δεν έχω ξαναδεί ποτέ στη ζωή μου κάτι τέτοιο. Είναι πραγματικά εκπληκτικό», τονίζει ο Κόμπτον Τζέι Τάκερ, επιστήμονας της NASA στην Ουάσιγκτον.

Πλέον, η ΝΑSΑ προχώρησε στη σύσταση μιας ομάδας, που σε συνεργασία με αρχαιολόγους θα μεταφερθούν στην επίμαχη περιοχή, προκειμένου να αναλύσουν -και αν γίνεται, να επιλύσουν- τη νέα αυτή ανακάλυψη.

Πάντως, ο ίδιος ο άνθρωπος που τα ανακάλυψε πρώτος ισχυρίζεται πως τα γεωγλυφικά είναι δημιούργημα της φυλής Μεχαντζάρ που έζησε στην περιοχή αυτή κάπου μεταξύ 7.000-5.000 π.Χ. και χρησίμευαν ως ηλιακά παρατηρητήρια, όπως λόγου χάρη και το Στόουνχεντζ στη Βρετανία.

Ωστόσο, καθώς ο ίδιος ο Ντέι δεν είναι αρχαιολόγος ή ειδικός επί του θέματος, αλλά ένας ταπεινός οικονομολόγος, οι επιστήμονες πρέπει τώρα να βρουν τη λύση του μυστηρίου.

Η πρώτη εικασία προσανατολίζεται προς την κατεύθυνση αυτά τα γεωγλυφικά να αποτελούν απλώς… υπαίθρια έργα τέχνης που δεν εξυπηρετούσαν κανέναν απολύτως πρακτικό σκοπό.

Μια άλλη εκδοχή όμως υποστηρίζει πως τα σχήματα αυτά αποτελούσαν το «σημάδι» για τους κυνηγούς της Νεολιθικής εποχής πως εντός των ορίων τους είναι ιδανικό μέρος για εξεύρεση τροφής ή για τόπο μόνιμης κατοικίας.

Κάποιοι, ωστόσο, διαφωνούν λέγοντας πως οι προϊστορικοί αυτοί οικισμοί δεν διέθεταν ούτε την απαιτούμενη οργάνωση, αλλά ούτε τον χρόνο να κάτσουν και να σχεδιάσουν με τόση ακρίβεια αυτά τα τεράστια σύμβολα στο έδαφος.

«Η ιδέα πως κάποιοι αγρότες μπορούσαν να συγκεντρώσουν τόσο κόσμο και να τον οργανώσουν έτσι ώστε να κατασκευάσει τέτοια δημιουργήματα, όπως τα γεωγλυφικά του Καζακστάν, έχει κάνει τους επιστήμονες να σκέφτονται πιο σοβαρά την άρτια οργάνωση που ενδέχεται να υπήρχε στις προϊστορικές κοινωνίες, πολύ πριν την έλευση του πολιτισμού», επισημαίνει ο Πέρσις Μπι Κλάρκσον, αρχαιολόγος του πανεπιστημίου του Γουίνιπεγκ στις ΗΠΑ.

Η λύση του μυστήριου της χρησιμότητας αυτών των γεωγλυφικών, θα μας βοηθήσει να κατανοήσουμε καλύτερα τις συνήθειες και την ζωή των ανθρώπων της Νεολιθικής εποχής, καταλήγει η NASA.




Κωνσταντίνος Τσάβαλος

Newsroom ΔΟΛ

Απογοήτευση στο SETI

Καμία ένδειξη εξωγήινων στο μυστηριώδες άστρο KIC 8462852

Οι ερευνητές του SETI έστρεψαν προς το παράξενο άστρο τη Συστοιχία Τηλεσκοπίων Allen βόρεια του Σαν Φρανσίσκο (Πηγή: Seth Shostak, SETI Institute)

 

 

Μάουντεν Βιου, Καλιφόρνιαυ

Αν όντως υπάρχει ένας προηγμένος εξωγήινος πολιτισμός στο άστρο KIC 8462852, οι μεταδόσεις του μάλλον δεν είναι αρκετά ισχυρές για να γίνουν αντιληπτές από τη Γη -το Ινστιτούτο SETI ανακοίνωσε πως απέτυχε να ανιχνεύσει κάποιο ενδιαφέρον σήμα.

Το KIC 8462852 κέντρισε το ενδιαφέρον του SETI τον Οκτώβριο, όταν ανακοινώθηκε ότι η φωτεινότητα του άστρου παρουσιάζει μεγάλες, μη περιοδικές διακυμάνσεις που φτάνουν μέχρι το 20%. Η συμπεριφορά αυτή είναι σίγουρα ασυνήθιστη, δεδομένου ότι ακόμα και ένας πλανήτης στο μέγεθος του Δία δεν θα μπορούσε να μειώσει το φως του άστρου πάνω από 1%.

Η ανάλυση των δεδομένων υποδεικνύει ότι κάτι περνά μπροστά από το άστρο και το κρύβει. Πιθανότατα δεν είναι ένα μεγάλο σώμα, αλλά πολλά μικρότερα που βρίσκονται σε τροχιά γύρω από το KIC 8462852.

Μία από τις θεωρίες που προτάθηκαν είναι ότι το άστρο, το οποίο βρίσκεται στην κατεύθυνση του αστερισμό του Κύκνου και απέχει 1.480 έτη φωτός από τη Γη, περιβάλλεται από ένα μεγάλο σμήνος κομητών.

Ένα άλλο πιθανό ενδεχόμενο είναι ότι τα αντικείμενα που κρύβουν το άστρο είναι γιγάντιες κατασκευές ενός προηγμένου εξωγήινου πολιτισμού. Θα μπορούσε για παράδειγμα να είναι ένα «σμήνος Ντάισον», πολυάριθμοι ηλιακοί συλλέκτες που κινούνται σε τροχιά γύρω από το
KIC 8462852 και παράγουν ενέργεια.

Θέλοντας να διερευνήσουν το ενδεχόμενο, οι ερευνητές του SETI έστρεψαν προς το παράξενο άστρο τη Συστοιχία Τηλεσκοπίων Allen, ένα σύστημα από 42 ραδιοτηλεσκόπια που λειτουργεί βόρεια του Σαν Φρανσίσκο.

Επί δύο εβδομάδες η συστοιχία αναζητούσε δύο είδη σημάτων. Το πρώτο είναι «σήματα στενής ζώνης» με τα οποία ένας εξωγήινος πολιτισμός θα μπορούσε να γνωστοποιεί εσκεμμένα την ύπαρξή του -αυτά είναι τα σήματα στα οποία εστιάζονται συνήθως οι αναζητήσεις του SETI.

To δεύτερο είναι σήματα ευρείας ζώνης, τα οποία θα εκπέμπονταν από διαστημικά σκάφη που προωθούνται με ισχυρές δέσμες μικροκυμάτων, λέει το Ινστιτούτο. «Είναι η πρώτη φορά που χρησιμοποιήσαμε τη Συστοιχία Τηλεσκοπίων Allen για να αναζητήσουμε σήματα ευρείας ζώνης» επισήμανε ο Τζέρι Χαρπ, ερευνητής του SETI.

Και στις δύο περιπτώσεις η αναζήτηση ήταν μάταιη, καταλήγει το SETI σε μελέτη που έχει αναρτηθεί στην υπηρεσία προδημοσίευσης arXiv.

Αυτό, βέβαια, δεν αποκλείει την ύπαρξη εξωγήινων στο παράξενο άστρο. Το SETI θα μπορούσε να ανιχνεύσει μόνο σήματα εξαιρετικά μεγάλης ισχύος -στην περίπτωση των σημάτων στενής ζώνης, η απαιτούμενη ισχύς θα ξεπερνούσε κατά 100 φορές την συνολική παγκόσμια κατανάλωσης ενέργειας στη Γη. Και στην περίπτωση των σημάτων ευρείας ζώνης, η απαιτούμενη ισχύς θα ήταν δέκα εκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από την παγκόσμια κατανάλωση ενέργειας.

Στην περίπτωση βέβαια που αυτά τα σήματα μεταδίδονταν απευθείας προς τη Γη και όχι σφαιρικά προς όλες τις κατευθύνσεις, η απαιτούμενη ισχύς θα ήταν πολύ μικρότερη, επισημαίνει το SETI.

Εκτιμά ακόμα ότι ένας πολιτισμός ικανός να κατασκευάσει σμήνος Dyson θα έπρεπε να έχει πρόσβαση σε ασύλληπτα ποσά ισχύος, της τάξης των 10²⁷ watt. Αυτό υπερβαίνει ακόμα και την συνολική ισχύ του Ήλιου, περίπου 3,846×10²⁶ W.

«Η ιστορία της αστρονομίας μας διδάσκει πως, κάθε φορά που νομίζαμε ότι βρήκαμε ένα φαινόμενο που οφείλεται στις δραστηριότητες εξωγήινων, τελικά αποδείχθηκε ότι κάναμε λάθος» σχολιάζει ο αστρονόμος του SETI Σεθ Σόστακ.

«Παρόλο όμως που είναι αρκετά απίθανό να οφείλεται σε φυσικούς παράγοντες, και όχι σε εξωγήινους, η παράξενη συμπεριφορά του άστρου, είναι σώφρον να ελέγχουμε κάποια πράγματα» προσθέτει.

Για κάθε ενδεχόμενο, οι παρατηρήσεις του SETI θα συνεχιστούν.

Βαγγέλης Πρατικάκης

Newsroom ΔΟΛ

Ηλιακή καταιγίδα έκαψε την ατμόσφαιρα του Άρη, αποκάλυψε η ΝΑSΑ (vid)

Σε νέα σημαντική αποκάλυψη για στον Αρη προχώρησε η ΝΑSΑ που εξηγεί γιατί ο πλανήτης έπαψε να μοιάζει με τη Γη. Σε συνέντευξη τύπου οι επιστήμονες της αμερικανικής διαστημικής υπηρεσίας, ανέφεραν πως για την καταστροφή της ατμόσφαιρας του κόκκινου πλανήτη, που τον μετέτρεψε σε μια ψυχρή και ξηρή έρημο ευθύνεται μια ηλιακή καταιγίδα, οι διάπυροι πίδακες της οποίας έκαψαν το οξυγόνο.

Σε αντίθεση με τη Γη, ο Άρης δεν διαθέτει μαγνητικό πεδίο, και είναι εκτεθειμένος σε υπεριώδη ακτινοβολία και σε βροχή μαγνητικών σωματιδίων που εκτοξεύονται από τον Ηλιο.
Οι ερευνητές, που ανέλυσαν τα στοιχεία του δορυφόρου MAVEN (Mars Atmosphere and Volatile Evolution Mission) της NASA, ο οποίος βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τον “Αρη από το 2014, έκαναν μια σειρά από επιστημονικές δημοσιεύσεις στα περιοδικά «Science» και «Geophysical Research Letters». Κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι ένοχος είναι ο Ήλιος για την απογύμνωση του γειτονικού πλανήτη από το πυκνό στρώμα αερίων που τον περιέβαλε πριν από δισεκατομμύρια χρόνια.
Η μεγάλη αραίωση της ατμόσφαιρας δεν μπορούσε πλέον να συγκρατήσει το νερό στην επιφάνεια του “Αρη, με συνέπεια ο πλανήτης, που ήταν κάποτε ζεστός και υγρός, να γίνει κρύος και σε μεγάλο βαθμό άνυδρος (αλλά όχι τελείως, όπως έχουν δείξει και τα τελευταία ευρήματα).
Σήμερα η ατμοσφαιρική πίεση στην επιφάνεια του “Αρη είναι μόλις το 1% της πίεσης στη Γη, με συνέπεια το νερό να παγώνει αμέσως ή να διαφεύγει στο διάστημα.
Ο ηλιακός άνεμος μεταφέρει μαζί του και μαγνητικά πεδία, που πέφτοντας πάνω στον πλανήτη, δημιουργούν ηλεκτρικά πεδία. Αυτά επιταχύνουν τα ιόντα της ατμόσφαιρας, στέλνοντάς τα στο διάστημα. Το φαινόμενο συνεχίζεται και σήμερα, αν και σε μικρότερο βαθμό. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς, περίπου 100 γραμμάρια αρειανής ατμόσφαιρας, κυρίως οξυγόνου και διοξειδίου του άνθρακα, «δραπετετεύουν» στο διάστημα κάθε δευτερόλεπτο.
Οι παρατηρήσεις του MAVEN, που συνεχίζονται, έδειξαν επίσης ότι όταν ο Ήλιος προκαλεί ηλιακές καταιγίδες, πέρα από τον συνήθη «άνεμο», τότε επιταχύνεται κατά δέκα έως 20 φορές η καταστροφή της ατμόσφαιρας στον «κόκκινο» πλανήτη. Με δεδομένο ότι στο πρώιμο ηλιακό σύστημα τέτοιες καταιγίδες ήσαν συχνότερες και ισχυρότερες, πιστεύεται ότι κάπως έτσι ο “Αρης έχασε σχεδόν όλη την ατμόσφαιρά του.
Εξάλλου η απώλεια του μαγνητικού πεδίου του (αντίθετα με τη Γη), που εκτιμάται ότι συνέβη μερικές εκατοντάδες χρόνια μετά τον σχηματισμό του πλανήτη, δεν βοήθησε, ώστε να συγκρατήσει την απώλεια της ατμόσφαιρας.

Πηγή: ΕΡΤ-ΑΠΕ

Οι επιστήμονες του CERN ετοιμάζονται για επαφή με παράλληλο σύμπαν!

Κάτι απίστευτα περίπλοκο θα τολμήσουν να κάνουν στο ερευνητικό κέντρο CERN και σε περίπτωση που πετύχει θα ξαναγραφτούν όχι μόνο τα βιβλία της Φυσικής αλλά και της Φιλοσοφίας.
Στη Γενεύη, λοιπόν, υπάρχει ο γνωστός Μεγάλος Επιταχυντής Αδρονίων (LHC) με τους επιστήμονες να ετοιμάζονται να εκτοξεύσουν τα επίπεδα ενέργειας του σε μια προσπάθεια να ανιχνεύσουν μαύρες τρύπες, σημάδι πολυ-σύμπαντος.
Στα πλαίσια του πειράματος, είναι πιθανό να υπάρξει διαρροή... βαρύτητας του δικού μας σύμπαντος σε κάποιο παράλληλο, σύμφωνα με τους επιστήμονες.

Το πείραμα μπορεί να δώσει ενδείξεις για την ύπαρξη διαστάσεων πέρα από τις τέσσερις γνωστές: το μήκος, το πλάτος, το βάθος και τον χρόνο.

Το συγκεκριμένο πείραμα είναι βέβαιο πως θα πυροδοτήσει σενάρια κινδυνολογίας από τους επικριτές του LHC, με πολλούς κινδυνολογούντες να προειδοποιούν πως η λειτουργία του επιταχυντή σωματιδίων σε τόσο υψηλές ενέργειες μπορεί να σημάνει το τέλος του... σύμπαντός μας με τη δημιουργία μιας μαύρης τρύπας.
Στην πραγματικότητα όμως, το πείραμα μπορεί να δώσει ενδείξεις για την ύπαρξη διαστάσεων πέρα από τις τέσσερις γνωστές: το μήκος, το πλάτος, το βάθος και τον χρόνο. Σύμφωνα με τους ερευνητές του CERN, μόνο η βαρύτητα μπορεί να περάσει από το ένα σύμπαν σε άλλες διαστάσεις. Αν αυτές οι "άλλες" διαστάσεις υπάρχουν, τότε οι επιστήμονες πιστεύουν πως θα μείωναν την ενέργεια παραγωγής μαύρων τρυπών.
Ο Αχμέντ Φαράγκ Αλι τονίζει πως αν ανιχνευθούν μαύρες τρύπες στο LHC με τα προβλεπόμενα επίπεδα ενέργειας, τότε θα αποδειχθεί η ύπαρξη παράλληλων συμπάντων/διαστάσεων.
«Αν οι μαύρες τρύπες δεν ανιχνευτούν στα προβλεπόμενα επίπεδα ενέργειας, αυτό θα μπορούσε να σημαίνει τρία πράγματα. Είτε ότι δεν υπάρχουν επιπλέον διαστάσεις, είτε ότι είναι μικρότερες από ό,τι περιμέναμε, είτε ότι οι παράμετροι πρέπει να τροποποιηθούν», αναφέρει.

Πηγή

Εξπέρ στη φυσική: Πώς το ηλεκτροφόρο χέλι ανεβάζει το βολτάζ

Το ηλεκτροφόρο χέλι, με μήκος που φτάνει τα 2 μέτρα, επιτίθεται με εκκενώσεις των 600 volt   (Φωτογραφία:  CC BY-SA 2.0 ) 

Νάσβιλ, Τενεσί

Το ηλεκτροφόρο χέλι παίρνει άριστα στη φυσική, αφού γνωρίζει ότι μπορεί να αυξάνει την τάση φέρνοντας τον θετικό πόλο πιο κοντά στον αρνητικό. Το μόνο που χρειάζεται να κάνει είναι να κουλουριαστεί γύρω από τη λεία του.

Το ηλεκτροφόρο χέλι, με την ταιριαστή επιστημονική ονομασία ηλεκτροφόρος ο ηλεκτρικός (Electrophorus electricus), ζει στο λασπώδη βυθό των ποταμών του Αμαζονίου και του Ορινόκο στη Νότιο Αμερική. Στην πραγματικότητα δεν είναι χέλι, αφού ανήκει στην διαφορετική ομάδα των μαχαιρόψαρων.

Το παράξενο ζώο είναι διάσημο για τις ηλεκτρικές εκκενώσεις που χρησιμοποιεί τόσο για να ακινητοποιεί τη λεία του όσο και για να αμύνεται από εχθρούς. Το βασικό ηλεκτρικό του όργανο είναι μια σειρά χιλιάδων νευρικών κυττάρων κατά μήκος του σώματός του, το οποίο μπορεί να φτάσει τα 2 μέτρα.

Όπως συμβαίνει σε όλα τα ζώα, τα νευρικά κύτταρα ρυθμίζουν προσεκτικά τη διέλευση ιόντων όπως το νάτριο. Στο ηλεκτροφόρο χέλι, τα κύτταρα μπορούν να ανοίγουν συγχρονισμένα και απότομα τη ροή ιόντων, δημιουργώντας έτσι ένα ηλεκτρικό πεδίο κατά μήκος του σώματος, με τον θετικό πόλο στο κεφάλι και τον αρνητικό στην ουρά.

«Γνωρίζουμε από τα βασικά μαθήματα φυσικής ότι το πλησίασμα των δύο πόλων συγκεντρώνει το ηλεκτρικό πεδίο» αναφέρει στο Reuters ο Κένεθ Κατάνια του Πανεπιστημίου «Βάντερμπιλτ» στο Τενεσί, συγγραφέας της μελέτης στην έγκριτη επιθεώρηση Current Biology.

Κουλουριάζοντας το σώμα του γύρω από τη λεία, το χέλι φέρνει τους δύο πόλους πιο κοντά, με αποτέλεσμα να διπλασιάζεται η ένταση του ηλεκτρικού πεδίου και η τάση ανάμεσα στους δύο πόλους, έδειξαν τα πειράματα.

Με την τάση να φτάνει στιγμιαία τα 600 volt, η λεία παθαίνει ανεξέλεγκτους μυϊκούς σπασμούς, μέχρι που εξαντλείται και γίνεται βορά του ηλεκτρισμένου κυνηγού.

Μόλις την περασμένη εβδομάδα, ο Δρ Κατάνια παρουσίασε μια διαφορετική μελέτη στο Nature Communications, με την οποία επιβεβαίωνε ότι το ηλεκτροφόρο χέλι δεν χρησιμοποιεί τον ηλεκτρισμό μόνο για άμυνα και επίθεση: χάρη σε ένα διαφορετικό ηλεκτρικό όργανο, μπορεί να παρακολουθεί τις κινήσεις άλλων ψαριών από τις διαταραχές που δημιουργούν στο δικό του ηλεκτρικό πεδίο.

Εκατομμύρια χρόνια πριν από τον πρώτο γλόμπο του Τόμας Έντισον, η ζωή είχε μάθει πώς να αξιοποιεί τον ηλεκτρισμό.

Βαγγέλης Πρατικάκης

Newsroom ΔΟΛ

 

 

Εντυπωσιακή εικόνα... Μεξικό: H ξηρασία έφερε στην επιφάνεια Ναό του 16ου αιώνα

Εντυπωσιακή χωρίς αμφιβολία η εικόνα   (Φωτογραφία:  Associated Press )

 

 

Πόλη του Μεξικού

Ένα κομμάτι ιστορίας ήρθε και πάλι στην επιφάνεια στην επαρχία Τσιάπας του Μεξικού, όταν -λόγω ξηρασίας- έπεσαν δραματικά τα αποθέματα νερού σε ταμιευτήρα.

Οι κάτοικοι είδαν και πάλι έναν ναό που χτίστηκε στα μέσα του 16ου αιώνα από ισπανούς μοναχούς.

Η περιοχή φαίνεται ότι ερήμωσε μεταξύ 1773 και 1776, λόγω επιδημιών.

Το 1966 κατασκευάστηκε στην περιοχή φράγμα. Τότε τα νερά πλημμύρισαν και πάλι το σημείο με αποτέλεσμα ο Ναός να εξαφανιστεί για σχεδόν 40 χρόνια.

Ήρθε στην επιφάνεια το 2002, πάλι λόγω ξηρασίας. Μάλιστα, τότε η κατάσταση ήταν πιο δραματική, αφού οι κάτοικοι μπόρεσαν να περπατήσουν στον περίβολο.

Newsroom ΔΟΛ

Χρήμα online H Σουηδία γίνεται η πρώτη χώρα χωρίς μετρητά

 

H εφαρμογή ηλεκτρονικών πληρωμών Swish είναι προϊόν συνεργασίας μεγάλων σουηδικών και δανέζικων τραπεζών 

 

Στοκχόλμη

Την ώρα που οι ηλεκτρονικές πληρωμές μόλις που αρχίζουν να παίρνουν τα πάνω τους στην Ελλάδα, η πρωτοπόρος Σουηδία ετοιμάζεται για το επόμενο, ιστορικό βήμα: τη σχεδόν πλήρη κατάργηση των μετρητών.

«Τα μετρητά παραμένουν σημαντικό μέσο πληρωμών στις αγορές πολλών χωρών, αυτό όμως δεν ισχύει πλέον στη Σουηδία. Η χρήση μετρητών είναι περιορισμένη και μειώνεται ταχύτατα» λέει ο Νίκλας Άρβιντσον του Βασιλικού Ινστιτούτου Τεχνολογίας KTH.

Σε μια χώρα όπου οι χρεωστικές κάρτες χρησιμοποιούνται ακόμα και για τα μικρότερα ποσά, τα μετρητά που βρίσκονται σε κυκλοφορία περιορίζονται σήμερα στις 80 δισεκατομμύρια σουηδικές κορώνες (περίπου 8 δισ. ευρώ), μια σημαντική μείωση σε σχέση με μόλις πριν από έξι χρόνια, όταν κυκλοφορούσαν στην αγορά 106 δισ. κορώνες.

«Από το ποσό αυτό, μόνο το 40 με 60 τοις εκατό βρίσκονται πραγματικά σε κυκλοφορία» έδειξε η μελέτη του KTH. Τα υπόλοιπα μετρητά βρίσκονται καταχωνιασμένα σε σπίτια ή τραπεζικές θυρίδες ή κυκλοφορούν στην παραοικονομία.

Πέρα από τις κάρτες και τις υπηρεσίες   ένα σημαντικό εργαλείο που επιταχύνει τη μεταμόρφωση της χώρας είναι το Swish, ένα app που αναπτύχθηκε από μεγάλες σουηδικές και δανέζικες τράπεζες και επιτρέπει άμεσες πληρωμές μεταξύ ιδιωτών και επαγγελματιών σε πραγματικό χρόνο.

Το Swish έφερε επανάσταση στον τραπεζικό τομέα της Σουηδίας, ο οποίος εξάλλου πρωτοπορεί στην αξιοποίηση των Τεχνολογιών Πληροφορίας, λέει ο Άρβιντσον.  «Η επιτυχία εξαρτάται επίσης από τη σουηδική παράδοση της υιοθέτησης υπηρεσιών ηλεκτρονικών πληρωμών» προσθέτει.

Εκτός του ότι μειώνουν τα κόστη και απλοποιούν τις πληρωμές, οι ψηφιακές συναλλαγές προσφέρουν επίσης διαφάνεια. Ήδη, αρκετά υποκαταστήματα τραπεζών έχουν ψηφιοποιηθεί πλήρως και απλά δεν δέχονται μετρητά.

«Στα καταστήματα που δέχονται χαρτονομίσματα και κέρματα, ο πελάτης πρέπει να εξηγεί από πού προέρχονται τα μετρητά, σύμφωνα με τους κανονισμούς για το ξέπλυμα μαύρου χρήματος και τη χρηματοδότηση της τρομοκρατίας» αναφέρει ο Άρβιντσον. Το προσωπικό των τραπεζών είναι εξάλλου υποχρεωμένο να ειδοποιεί την αστυνομία σε περίπτωση ύποπτων συναλλαγών.

Η μελέτη του KTH αναγνωρίζει πάντως ότι η μεταμόρφωση της Σουηδίας σε χώρα χωρίς μετρητά αποτελεί πρόκληση για όσους δεν είναι εξοικειωμένοι με τις νέες τεχνολογίες -κυρίως ηλικιωμένους που ζουν στην επαρχία. Άλλες κοινωνικές ομάδες που θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν προβλήματα είναι οι άστεγοι και οι παράτυποι μετανάσ

Δείτε ολόκληρο το άρθρο

 

Παρακολουθήστε ζωντανά την κίνηση στο Twitter Νέα υπηρεσία που καταγράφει όλα τα tweets στον κόσμο

Μία νέα ιστοσελίδα, με όνομα Tweetping, δίνει τη δυνατότητα στον καθένα να παρακολουθήσει το ρυθμό, με τον οποίο οι χρήστες χρησιμοποιούν το Twitter, σε παγκόσμιο επίπεδο.

Ουσιαστικά πρόκειται, για έναν παγκόσμιο χάρτη πάνω στον οποίο φωτίζεται κάθε φορά η περιοχή από την οποία έγινε ένα tweet. Είναι μία οπτική υπενθύμιση της προσφοράς του Twitter στον χώρο της τεχνολογίας, καθώς και της τεράστιας ανταπόκρισης που λαμβάνει αυτό από τους χρήστες του Internet.

Οι μετρητές που έχει, λαμβάνουν υπόψιν, τα συνολικά tweets που έγιναν, τα tweets που πραγματοποιήθηκαν σε καθεμιά από τις πέντε ηπείρους (Βόρεια Αμερική, Νότια Αμερική, Ευρώπη, Αφρική και Ασία), αλλά και το πόσες λέξεις αλλά και πόσοι χαρακτήρες έχουν χρησιμοποιηθεί.

Ταυτόχρονα, υπάρχει ένα διάγραμμα, που δείχνει πια ήπειρος είναι πιο ενεργή αλλά και μία καταγραφή των “Hashtags” και των τελευταίων αναφορών (@Mentions).

Αν παρατηρήσει κανείς το ρυθμό με τον οποίο γίνονται τα tweets, σε πραγματικό χρόνο, θα συνειδητοποιήσει πως η μηχανή του Frank Ernewein, είναι απόλυτη απόδειξη πως το γνωστό κοινωνικό δίκτυο έχει μπει για τα καλά στις ζωές μας.  

Η ανεξερεύνητη Ανταρκτική με τα μάτια θαλάσσιων ελεφάντων

 
Φορώντας στο κεφάλι τους ειδικούς αισθητήρες και κολυμπώντας βαθιά κάτω από τους ανταρκτικούς πάγους, θαλάσσιοι ελέφαντες βοήθησαν τους επιστήμονες να καταλάβουν καλύτερα πώς σχηματίζονται τα ψυχρότερα και βαθύτερα νερά του ωκεανού, ενώ παρείχαν στοιχεία ζωτικής σημασίας για την κατανόηση του ρόλου που παίζει η ανταρκτική θάλασσα στο παγκόσμιο κλίμα.

Τόσο τα δεδομένα που παρείχαν οι αισθητήρες που φορούσαν οι θαλάσσιοι ελέφαντες, όσο και τα εξελιγμένα δορυφορικά δεδομένα, έπαιξαν σημαντικό ρόλο στη συλλογή πληροφοριών από το ακραίο περιβάλλον της Ανταρκτικής, όπου η δυνατότητα επιτόπιας παρατήρησης είναι πολύ σπάνια και τα πλοία δεν μπορούν να φτάσουν σε πολλά σημεία, τόνισαν οι ερευνητές του Ιδρύματος Ανταρκτικό Κλίμα & Οικοσύστημα CRC που εδρεύει στην Τασμανία.

Οι επιστήμονες γνώριζαν εδώ και αρκετό καιρό την ύπαρξη «νερού στον πυθμένα της Ανταρκτικής», ένα πυκνό και βαθύ στρώμα νερού κοντά στον πάτο του ωκεανού, το οποίο παίζει σημαντικό ρόλο στην κίνηση των ωκεανών του κόσμου. Συγκεκριμένα, είχαν γνώση τριών περιοχών όπου αυτού του είδους το νερό σχηματιζόταν, ενώ εδώ και δεκαετίες υποπτεύονταν ότι υπήρχε και μία τέταρτη περιοχή, η οποία όμως ήταν απρόσιτη. Μέχρι που ήρθαν οι θαλάσσιοι ελέφαντες.

«Οι θαλάσσιοι ελέφαντες κατάφεραν να φτάσουν σε μια περιοχή της ακτογραμμής όπου κανένα πλοίο δεν ήταν δυνατό ποτέ να φτάσει», δήλωσε ο Γκάι Γουίλιαμς του Ιδρύματος CRC. «Αυτή είναι μια ιδιαίτερη μορφή του νερού της Ανταρκτικής και αποτελεί ένα από τους «μηχανισμούς» που καθοδηγεί την κυκλοφορία των ωκεανών. Αυτό που καταφέραμε ήταν να κατανοήσουμε λίγο καλύτερα αυτόν τον περίπλοκο μηχανισμό».

“Γαλάζια λίμνη” σε κρατήρα ηφαιστείου!

Ο κρατήρας Kerio βρίσκεται στην περιοχή Grímsnes στη νότια Ισλανδία και είναι ένας από τους πιο φωτογενείς και πολυφωτογραφημένους ηφαιστειακούς κρατήρες στον κόσμο. Αποτελεί τακτική στάση για τους τουρίστες κατά μήκος της διαδρομής τους προς τα αξιοθέατα του “Χρυσού Κύκλου” και λαμβάνει πολλά κλικ από τους φωτογράφους.

Δείτε ολόκληρο το άρθρο

Μια παραλία κρυμμένη μέσα στο βουνό!

Μία από τις πιο εντυπωσιακές παραλίες στον κόσμο υπάρχει καλά κρυμμένη σε ένα απομακρυσμένο μέρος του πλανήτη, και πιο συγκεκριμένα στα περίφημα Marieta Islands που βρίσκονται στην ακτή Nayarit στο Μεξικό.

Στο εσωτερικό ενός βουνού, που δημιουργήθηκε από επαναλαμβανόμενες εκρήξεις ηφαιστείων από το 1900 και μετά, οι επισκέπτες βρίσκονται κυριολεκτικά μπροστά σε ένα φυσικό θαύμα που όμοιό του δεν υπάρχει αλλού.

Μια μικρή παραλία μέσα στο βουνό δημιουργεί ένα από τα πιο ασυνήθιστα φυσικά τοπία που υπάρχουν στον κόσμο, η πρόσβαση στην οποία γίνεται μόνο με σκάφος ή κολυμπώντας 15 περίπου μέτρα μέσα σε μια σπηλιά.

Τα Marieta Islands αποτελούν έναν μικρό ακατοίκητο παράδεισο, που το 1960 χαρακτηρίστηκε ως εθνικό πάρκο, μετά από την παγκόσμια κατακραυγή που ξέσπασε εξαιτίας των στρατιωτικών δοκιμών που πραγματοποιούσε εκεί το Μεξικό.

Με πρωτεργάτη τον Ζαν Ζακ Κουστό, που κατά καιρούς έκανε διάφορα ερευνητικά ταξίδια στο αρχιπέλαγος των νησιών, το πρόβλημα στα Marieta Islands έγινε διεθνώς γνωστό, αναγκάζοντας τους Μεξικανούς να υποχωρήσουν, σταματώντας κάθε στρατιωτική δραστηριότητα.

Πέρα από το κολύμπι, το ψαροντούφεκο και το καγιάκ, κάθε άλλη δραστηριότητα είναι απαγορευμένη στην περιοχή, που συγκεντρώνει μόνο λίγους τυχερούς επισκέπτες κάθε χρόνο, δίνοντάς τους την ευκαιρία να ζήσουν για λίγο στον παράδεισο!

Αποκαλυπτικοί είναι οι «Νέοι Ορίζοντες» για τον Πλούτωνα

Έγχρωμες φωτογραφίες, του Πλούτωνα, που θυμίζουν γήινη ατμόσφαιρα,  συνεχίζει  να στέλνει το διαστημικό σκάφος «New Horizons» (Νέοι Ορίζοντες) της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας (NASA). Οι εκπληκτικές και απρόσμενες φωτογραφίες αυτή τη φορά είναι έγχρωμες για πρώτη φορά  και  αποκαλύπτουν  τον μακρινό νάνο πλανήτη τυλιγμένο σε μια όμορφη μπλε ατμόσφαιρα που θυμίζει τη Γη, ενώ απεικονίζουν και την ύπαρξη αρκετών σημείων όπου υπάρχει παγωμένο νερό κοκκινωπής απόχρωσης.

Στον Πλούτωνα υπάρχει μια ατμόσφαιρα αζώτου πολύ πιο αραιή από ό,τι η γήινη και η γαλαζωπή απόχρωση της προκαλείται από τον τρόπο που το ηλιακό φως διασκορπίζεται από τα σωματίδιά της.

«Ποιός θα περίμενε έναν μπλε ουρανό στη ζώνη Κούιπερ (σ.σ. όπου ανήκει ο Πλούτων);. Είναι εντυπωσιακό», δήλωσε ο επικεφαλής ερευνητής της αποστολής “Αλαν Στερν.

Οι επιστήμονες διευκρίνισαν πάντως ότι αν κανείς στεκόταν στην επιφάνεια του Πλούτωνα και κοιτούσε ψηλά τον ουρανό, θα έβλεπε μαύρο χρώμα εξαιτίας της αραιότητας της ατμόσφαιρας. Η τελευταία θα φαίνεται μπλε κυρίως την ώρα της ανατολής του Ήλιου και του ηλιοβασιλέματος.

Επίσης οι φωτογραφίες αποκαλύπτουν πολλά σημεία με παγωμένο νερό, κάτι που οι επιστήμονες περίμεναν να βρουν, αν και όχι να έχει έντονη κόκκινη απόχρωση. «Είμαι εντυπωσιασμένη που το παγωμένο νερό είναι τόσο κόκκινο», δήλωσε η ερευνήτρια Σύλβια Πρωτόπαπα (που είναι ιταλίδα και όχι ελληνίδα).

Οι «Νέοι Ορίζοντες», σύμφωνα με το BBC, το Γαλλικό Πρακτορείο και το Space.com, απομακρύνονται πλέον συνεχώς από τον Πλούτωνα μετά τις 14 Ιουλίου, όταν έφθασαν στο κοντινότερο σημείο από τον νάνο πλανήτη. Το μη επανδρωμένο σκάφος απέχει σήμερα από τη Γη περίπου πέντε δισεκατομμύρια χιλιόμετρα. Λόγω της μεγάλης απόστασης, οι φωτογραφίες που έχει ήδη τραβήξει, θα συνεχίσουν να καταφθάνουν στη Γη έως το 2016, οπότε αναμένονται και νέες εκπλήξεις έως τότε.

ΠΗΓΗ: ΑΠΕ –ΜΠΕ

Πέντε παράξενα πράγματα που βρίσκονται μόνο σε πολυκατάστημα στην Κίνα (pics)

Οι ανάγκες αλλά και η κουλτούρα του κάθε λαού, προσδιορίζουν και τα προϊόντα που κανείς μπορεί να αγοράσει στα πολυκαταστήματα.
Κάποια από αυτά διαθέτονται από πολυκαταστήματα μόνο στην Κίνα:

Φρέσκοι κροκόδειλοι

Μουσούδες γουρουνιών

 

Χελώνες και βάτραχοι

Αποξηραμένα μέλη ερπετών

Προσφορά: Με σπορέλαιο δώρο χυμός πορτοκάλι

Πηγή: topontiki.gr

Μισό βουνό στη θάλασσα... Αρχαία κατάρρευση ηφαιστείου «σήκωσε τσουνάμι 180 μέτρων»

Σχεδόν το μισό ηφαίστειο στο νησί Φόγκο (δεξιά) έχει πέσει στον ωκεανό   (Φωτογραφία:  NASA ) 

 

Ουάσινγκτον

Τα αποτελέσματα της καταστροφής είναι ακόμα ορατά σε αυτό το ηφαιστειογενές νησί του Πράσινου Ακρωτηρίου: η μία πλευρά του ηφαιστείου λείπει, στη θέση της μόνο μια μεγάλη γεωλογική ουλή. Σε ένα άλλο νησί, 55 χιλιόμετρα μακριά, ογκόλιθοι των 700 τόνων δείχνουν να έχουν μετακινηθεί μυστηριωδώς 200 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας.

Τι συνδέει τα δύο νησιά; Μια κατολίσθηση βιβλικών διαστάσεων που σήκωσε τσουνάμι 200 μέτρων, ένα από τα μεγαλύτερα στο γεωλογικό αρχείο, προτείνει νέα μελέτη στη διαδικτυακή έκδοση του Science.

Η κατολίσθηση συνέβη πριν από 73.000 χρόνια στο νησί Φόγκο, έξω από τις ακτές της Δυτικής Αφρικής, στην πραγματικότητα ένα ηφαίστειο που ορθώνεται σήμερα σε ύψος 2.829 μέτρων και εκρήγνυται τακτικά, περίπου κάθε 20 χρόνια.

Κανείς δεν αμφισβητεί ότι, κάποια στιγμή στο μακρινό παρελθόν, ο μισός ηφαιστειακός κώνος κατέρρευσε -τα πετρώματα από τα οποία αποτελούνταν βρίσκονται σήμερα πεταμένα στο βυθό. Αυτό για το οποίο δεν ήταν βέβαιοι οι γεωλόγοι είναι το εάν η πλαγιά κατέρρευσε ολόκληρη απότομα, ή αν διαλύθηκε σταδιακά, σε μια σειρά μικρότερων κατολισθήσεων.

Η νέα έρευνα, την οποία υπογράφει διεθνής ομάδα ερευνητών, καταλήγει στην εξήγηση ότι ολόκληρη η πλαγιά, περίπου 160 κυβικά χιλιόμετρα βράχου, έπεσε με τη μία στη θάλασσα.

Οι μάρτυρες αυτού του καταστροφικού συμβάντος βρίσκονται ακόμα και σήμερα στο Σαντιάγο, ένα άλλο νησί στο αρχιπέλαγος του Πράσινου Ακρωτηρίου. Οι ερευνητές παραξενεύτηκαν από ογκόλιθους, ορισμένοι από τους οποίους έχουν μέγεθος φορτηγού και βάρος 770 τόνους, οι οποίοι βρίσκονται διάσπαρτοι μέσα στο νησί, ακόμα και σε υψόμετρο 200 μέτρων και σε απόσταση 600 μέτρων από τις ακτές.

Οι ογκόλιθοι στο νησί Σαντιάγο διαφέρουν από τη γεωλογία του τοπίου (Πηγή: Ricardo Ramalho / University of Bristol)

Οι γιγάντιοι βράχοι μοιάζουν αταίριαστοι σε ένα τοπίο από φρέσκα ηφαιστειακά πετρώματα, λένε οι ερευνητές. Μοιάζουν όμως με τους ασβεστόλιθους και τους βασάλτες που βρίσκονται στην άκρη του νησιού.

Η μόνη ρεαλιστική εξήγηση που μπόρεσε να δώσει η ερευνητική ομάδα είναι ότι οι ογκόλιθοι βρίσκονταν κάποτε στις απόκρημνες ακτές του νησιού και μεταφέρθηκαν στο εσωτερικό του από κάποιο γιγάντιο τσουνάμι. Με βάση την ενέργεια που θα απαιτούνταν για να συμβεί κάτι τέτοιο, οι ερευνητές υπολογίζουν ότι το κύμα πρέπει να είχε τουλάχιστον 180 μέτρα ύψος και να έφτασε σε υψόμετρο τουλάχιστον 200 μέτρων καθώς κατέκλυζε τα υψώματα του Σαντιάγο.

Για να χρονολογήσουν το συμβάν, οι ερευνητές εξέτασαν τους ογκόλιθους και μέτρησαν την περιεκτικότητα σε ήλιο-3, ένα ισότοπο του αερίου ήλιου που παράγεται από την πρόσκρουση κοσμικών ακτίνων όταν ο βράχος είναι εκτεθειμένος. Αυτό έδωσε μια ηλικία 73.000 ετών, εντός του ορίου των ηλικιών που είχε δώσει μια προηγούμενη μελέτη για την κατολίσθηση ή τις κατολισθήσεις, πριν από 65 έως 124 χιλιάδες χρόνια.

Ένα κύμα ύψους 180 μέτρων μπορεί να ακούγεται υπερβολικό, αν σκεφτεί κανείς ότι τα τσουνάμι που σάρωσαν τον Ινδικό το 2004 και την Ιαπωνία το 2011 δεν ξεπερνούσαν τα 40 μέτρα.

Κι όμως, στο πρόσφατο παρελθόν έχουν καταγραφεί πολύ μεγαλύτερα κύματα. Το ρεκόρ ανήκει στο συμβάν της 9ης Ιουλίου 1958, όταν ένας σεισμός έριξε 90 εκατομμύρια τόνους βράχου στον απομονωμένο κόλπο Λιτούγια της Αλάσκας: το κύμα που έσκασε στην απέναντι πλαγιά έφτανε σε ύψος τον απίστευτο αριθμό των 550 μέτρων.

Υπάρχει βέβαια μια σημαντική διαφορά: τα τσουνάμι της Αλάσκα και του νησιού Φόγκο, ξεκίνησαν από τοπικές κατολισθήσεις, ουσιαστικά σημειακές πηγές στον χάρτη. Αντίθετα, τα τσουνάμι του Ινδικού και της Ιαπωνίας προκλήθηκαν από τη μετατόπιση του βυθού σε μήκος εκατοντάδων χιλιομέτρων, και η καταστροφική ενέργειά τους έφτασε πολύ μακρύτερα.

Ενδεχόμενη νέα κατολίσθηση στο Φόγκο δεν θα είχε τόσο μεγάλες συνέπειες, θα κατέστρεφε όμως και πάλι το απέναντι νησί του Σαντιάγο, με πληθυσμό 250.000 ανθρώπων.

Το ηφαίστειο του Φόγκο εξερράγη για τελευταία φορά πέρυσι, με αποτέλεσμα να καταστραφούν κτήρια και να εκτοπιστούν 1.200 άνθρωποι.

Όπως σχολιάζει ο Ροκάρντο Ραμάλο, πρώτος συγγραφέας της μελέτης, «οι κάτοικοι του Πράσινου Ακρωτηρίου έχουν σήμερα να ανησυχούν για το πώς θα ξαναφτιάξουν τις ζωές τους μετά την τελευταία έκρηξη.

»Το Φόγκο όμως μπορεί να καταρρεύσει και πάλι, γι΄αυτό και πρέπει να επαγρυπνούμε».

Πηγή