Το ηφαίστειο της Σαντορίνης...

Ένα δραματικό ντοκυμαντέρ από το NATIONAL GEOGRAPHIC που δείχνει την μεγάλη έκρηξη με αποτέλεσμα τη σημερινή διαμόρφωση του νησιού της Σαντορίνης αλλά και τις καταστροφικές επιπτώσεις που είχε.

Πως κτίστηκε η Ακρόπολη! Ένα συγκινητικό video που πρέπει να δείτε!

Πως κτίστηκε η Ακρόπολη; Πως εξελίχθηκε η Πόλη της Αθήνας με το πέρασμα του χρόνου γύρω από αυτήν; Ένα συγκινητικό video που πρέπει να δείτε όλοι!

Έλληνας επιστήμονας υποστηρίζει ότι ζούμε σε ένα γιγάντιο… ολόγραμμα και έχει και αποδείξεις γι΄αυτό

Τις πρώτες απτές ενδείξεις από παρατηρήσεις ότι το σύμπαν μας δεν αποτελεί παρά ένα γιγάντιο και πολύπλοκο ολόγραμμα, μέσα στο οποίο ζούμε όλοι, πιστεύουν ότι ανακάλυψαν οι επιστήμονες, με επικεφαλής τον ελληνικής καταγωγής Κώστα Σκενδέρη, καθηγητή Μαθηματικών Επιστημών του βρετανικού Πανεπιστημίου του Σαουθάμπτον.

Η θεωρία αυτή έχει υποστηριχθεί εδώ και χρόνια, αλλά έως τώρα δεν υπήρχαν δεδομένα για να την υποστηρίξουν. Τώρα, οι φυσικοί και αστροφυσικοί από τη Βρετανία, την Ιταλία και τον Καναδά, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό φυσικής «Physical Review Letters», ισχυρίζονται ότι ανακάλυψαν ανωμαλίες στην κοσμική μικροκυματική ακτινοβολία υποβάθρου (η οποία εμφανίσθηκε 375.000 χρόνια μετά το «Μπιγκ Μπανγκ»), οι οποίες παραπέμπουν σε μια ολογραφική εξήγηση του σύμπαντος.
Μάλιστα, οι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι οι ενδείξεις περί σύμπαντος-ολογράμματος στις παρατηρήσεις της μικροκυματικής ακτινοβολίας υποβάθρου από τον ευρωπαϊκό δορυφόρο «Πλανκ» είναι τόσες, όσες και εκείνες που στηρίζουν την παραδοσιακή εξήγηση για το σύμπαν, με βάση τη θεωρία του «κοσμικού πληθωρισμού».
Η ιδέα του ολογραφικού σύμπαντος πρωτοεμφανίσθηκε στη δεκαετία του '90 και, σε γενικές γραμμές, υποστηρίζει ότι όλη η πληροφορία που συνιστά την τρισδιάστατη πραγματικότητα της ζωής μας (συν τον χρόνο), εμπεριέχεται σε μια δισδιάστατη επιφάνεια στα σύνορα της πρώτης.
Όπως λέει ο Σκενδέρης, βασικός υπέρμαχος διεθνώς της εν λόγω θεωρίας: «φανταστείτε ότι οτιδήποτε βλέπετε, νιώθετε και ακούτε σε τρεις διαστάσεις, καθώς και η αντίληψη του χρόνου, στην πραγματικότητα πηγάζει από ένα επίπεδο πεδίο δύο διαστάσεων. Η ιδέα είναι παρόμοια με εκείνη των συνηθισμένων ολογραμμάτων, στα οποία μια τρισδιάστατη εικόνα κωδικοποιείται σε μια δισδιάστατη επιφάνεια, όπως σε ένα ολόγραμμα πάνω σε μια πιστωτική κάρτα. Όμως, εν προκειμένω, όλο το σύμπαν είναι έτσι κωδικοποιημένο!».
Ένα σχετικό παράδειγμα αφορά στο σινεμά, όταν βλέπεις μια ταινία σε 3D. Οι εικόνες φαίνεται να έχουν ύψος, πλάτος και βάθος, αλλά όλες προέρχονται από μια οθόνη δύο διαστάσεων. Στο σύμπαν-ολόγραμμα μπορούμε επιπλέον να αγγίξουμε τα αντικείμενα και έτσι η «προβολή» τους...

Δείτε τη συνέχεια του άρθρου στο newsbomb.gr

Σημάδια αφύπνισης...

Έρευνα – σοκ αποκάλυψε ότι το υπερ-ηφαίστειο Campi Flegrei δείχνει σημάδια «αφύπνισης» και μάλιστα όπως υποστηρίζουν οι ερευνητές, φαίνεται ότι η έκρηξη θα είναι... τεράστια και θα θερίσει εκατομμύρια ζωές στην Ευρώπη. Μάλιστα, όπως αναφέρουν χαρακτηριστικά οι ερευνητές, λεπτά μετά την έκρηξη χιλιάδες άνθρωποι θα πεθάνουν από ασφυξία, ενώ στη συνέχεια πυκνά μαύρα σύννεφα τέφρας θα αποκλείσουν το φως του ηλίου και θα βυθίσουν για μήνες την ήπειρο στο σκοτάδι.

Δυστυχώς οι επιστήμονες δεν μπορούν να προσδιορίσουν πότε θα «βρυχηθεί» και αν η έκρηξη θα είναι τόσο μεγάλη.

Το ηφαίστειο Campi Flegrei εξεράγη για τελευταία φορά το 1538 και από την έκρηξη σχηματίστηκε ένα νέο βουνό το Monte Nuovo.

Μη κατοικήσιμη η Μέση Ανατολή έως το τέλος του αιώνα λόγω κλιματικής αλλαγής;

Δεν πρόκειται απλά για «ανησυχίες» σχετικά με τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής στην περιοχή της Μέσης Ανατολής, αλλά για τα δραματικά συμπεράσματα πολλών επιστημονικών μελετών.

«Μέσα σε αυτόν τον αιώνα, περιοχές του Περσικού Κόλπου θα βρεθούν αντιμέτωπες με μια θανατηφόρα αύξηση της θερμοκρασίας ως αποτέλεσμα της κλιματικής αλλαγής, σύμφωνα με μελέτη μοντέλων υψηλής ανάλυσης του κλίματος», αναφέρει σε έρευνά του το ΜΙΤ.

Στην εν λόγω έρευνα, αναφέρεται πως οι εκτιμήσεις βασίστηκαν στις σημερινές εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου, ωστόσο επισημαίνεται πως η «θανατηφόρα αύξηση της θερμοκρασίας» θα μπορούσε να αποτραπεί αν περιοριστούν οι εκπομπές των αερίων.

Η σχετική μελέτη, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Nature, εστιάζει στην περιοχή του Περσικού Κόλπου, καθώς όπως αναφέρει τα ρηχά ύδατα και η έντονη ηλιοφάνεια σε συνδυασμό με τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής θα μπορούσαν να καταστήσουν την περιοχή μη κατοικήσιμη. Όπως επισημαίνεται σε πολλές μεγάλες πόλεις του Περσικού Κόλπου η θερμοκρασία θα μπορούσε να φτάσει σε τόσο υψηλά επίπεδα, που θα ξεπερνούν το κομβικό σημείο για την επιβίωση του ανθρώπου, ακόμη και σε σκιερά ή καλά αεριζόμενα μέρη.

«Πότε στον πλανήτη, από όσο ξέρουμε, δεν έχει αναφερθεί αυτό για οποιαδήποτε τοποθεσία», σημείωσε ο Ελφατίχ Ελταχίρ, καθηγητής του MIT και εκ των επικεφαλής της έρευνας. «Η λεπτομερής κλιματική προσομοίωση δείχνει πως η θερμοκρασία θα μπορούσε να ξεπεράσει αυτό το όριο της επιβίωσης, αν δεν ληφθούν μέτρα για τον περιορισμό των αερίων» που ευθύνονται για την κλιματική αλλαγή.

Το κλιματικό όριο για την επιβίωση εξαρτάται από δύο παράγοντες: Τη θερμοκρασία και την υγρασία. Η κρίσιμη θερμοκρασία είναι αυτή των 35 βαθμών Κελσίου για πάνω από έξι ώρες. Όπως εξηγεί ο Ελφατίχ Ελταχίρ, σοβαρός κίνδυνος για την υγεία και τη ζωή των ανθρώπων υπάρχει όταν τέτοιες θερμοκρασίες διατηρούνται για αρκετές ώρες. Σύμφωνα με τα μοντέλα και το τυπικό σενάριο, αυτό θα συμβαίνει αρκετά συχνά για μια περίοδο περίπου 30 ετών, στο τέλος του αιώνα.

Δυσοίωνες είναι και οι εκτιμήσεις του IPCC, του διεθνούς οργανισμού για το κλίμα. Στην τελευταία του έκθεση αναφέρει πως το κλίμα αναμένεται να γίνει περισσότερο θερμό και ξηρό στο μεγαλύτερο μέρος της Μέσης Ανατολής αλλά και της Βόρειας Αφρικής. Αυτές οι αλλαγές έχουν γίνει ήδη ορατές σε μεγάλο μέρος της βορειοδυτικής Αφρικής. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις έως το 2025 επιπλέον 80 με 100 εκατομμύρια άνθρωποι να βρεθούν αντιμέτωποι με σημαντικές ελλείψεις στον «λευκό χρυσό», όπως συχνά αναφέρεται το πόσιμο νερό σε αντιπαράθεση με τον «μαύρο χρυσό», το πετρέλαιο.

Η Παγκόσμια Τράπεζα σε έκθεσή της υπογραμμίζει και προειδοποιεί πως οι περιοχές της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής είναι ιδιαίτερα ευάλωτες στην κλιματική αλλαγή. «Είναι από τις πιο άνυδρες και ξηρές περιοχές του κόσμου, με υψηλή εξάρτηση της γεωργίας τους από το κλίμα και με ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού και της οικονομικής δραστηριότητας εκτεθειμένο σε πλημμύρες σε αστικές παράκτιες ζώνες», σημειώνεται στην έκθεση. Μια άνοδος της στάθμης της θάλασσας θα μπορούσε να επηρεάσει δεκάδες παράκτιες πόλεις στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική.

Ενδεικτικά στην περίπτωση της Αλεξάνδρειας στην Αίγυπτο, οι επιπτώσεις από την άνοδο της στάθμης της θάλασσας κατά μισό μέτρο, θα ήταν περίπου 2 εκ. εκτοπισμένοι, οικονομικό κόστος άνω των 35 δισ. δολάρια και ανυπολόγιστες απώλειες ιστορικής και πολιτιστικής κληρονομίας.

Καλλιέργεια μόνο με ήλιο και… θαλασσινό νερό - Η φουτουριστική φάρμα στην έρημο

Mόνο με το φως του ήλιου και το θαλασσινό νερό. Αυτά είναι τα στοιχεία που χρειάζεται η φουτουριστική φάρμα η οποία εγκαινιάστηκε μόλις, στην έρημο της Νότιας Αυστραλίας, με στόχο μία ετήσια παραγωγή 17.000 τόνων ντομάτας.
Το σύστημα καλλιέργειας, στο οποίο δεν χρησιμοποιείται χώμα, φυτοφάρμακα, ορυκτά καύσιμα (πετρέλαιο), ή νερό από γεώτρηση, εφαρμόζεται πρώτη φορά.
Και καθώς η ζήτηση για γλυκό νερό και ενέργεια συνεχώς αυξάνεται, αυτό θα μπορούσε να είναι το μοντέλο της γεωργίας στο μέλλον.
Σύμφωνα με το newscientist.com μια διεθνής επιστημονική ομάδα αφιέρωσε έξι χρόνια προκειμένου να τελειοποιήσει την ιδέα. Στην αρχή, το 2010, δημιούργησαν ένα «πολιτικό» θερμοκήπιο και το 2014 ξεκίνησαν την κατασκευή του έργου, μία εγκατάσταση εμπορικής κλίμακας, η οποία άρχισε να λειτουργεί  τώρα.

Πώς λειτουργεί
Το θαλασσινό νερό από τον Κόλπο Σπένσερ της Νότιας Αυστραλίας φτάνει στη φάρμα με τις 180.000 ντοματιές μέσω ενός αγωγού 23 χλμ.
Η αφαλάτωση γίνεται επί τόπου -ένα ηλιακό εργοστάσιο αφαλάτωσης εξασφαλίζει φρέσκο νερό για την άρδευση.
Οι καύσωνες και η ξηρασία καθιστούν την περιοχή ακατάλληλη για συμβατικά συστήματα καλλιέργειας, ωστόσο το φουτουριστικό θερμοκήπιο κρατά τις ντοματιές δροσερές με τον εξής τρόπο: Το εσωτερικό του είναι επενδεδυμένο με ένα χαρτόνι το οποίο βρέχεται με θαλασσινό νερό διατηρώντας τη θερμοκρασία στα επιθυμητά επίπεδα.
Τις συννεφιασμένες ημέρες το θερμοκήπιο είναι συνδεδεμένο στο δίκτυο ηλεκτροδότησης, αλλά σχεδιάζονται ήδη βελτιώσεις που θα καταστήσουν περιττή ακόμα και αυτή τη δικλείδα ασφαλείας.
Η ηλιακή ενέργεια του αγροκτήματος παράγεται από 23.000 καθρέφτες που αντανακλούν το φως του ήλιου προς έναν πύργο - δέκτη ύψους 115 μέτρων, που παράγει ατμό και κινεί γεννήτριες.
Σε μια ηλιόλουστη ημέρα, μπορεί να παραχθούν μέχρι και 39 megawatt ενέργειας - αρκετή για να καλυφθούν οι ανάγκες όχι μόνο του εργοστασίου αφαλάτωσης, αλλά και των συνολικών αναγκών ηλεκτρικής ενέργειας του θερμοκηπίου.

Και γιατί δεν υπάρχει ανάγκη για φυτοφάρμακα; Επειδή το θαλασσινό νερό καθαρίζει και αποστειρώνει τον αέρα και επιπλέον, επειδή τα φυτά μεγαλώνουν σε φλοιό καρύδας αντί για χώμα, συγκεκριμένα σε ένα υπόστρωμα από αλεσμένα κελύφη κοκοφοίνικα.
Χάρη στη χρήση ηλιακής ενέργειας, τα λειτουργικά έξοδα της εγκατάστασης είναι μικρότερα από ό,τι σε ένα συμβατικό θερμοκήπιο ίδια έκτασης, λέει η εταιρεία. Αυτό σημαίνει ότι το υψηλό κόστος, ύψους 200 εκατ. δολαρίων, θα αποσβεστεί σχετικά γρήγορα.
Η εταιρεία Sundrop στην οποία ανήκει η φουτουριστική φάρμα, σχεδιάζει παρόμοια θερμοκήπια σε Πορτογαλία, ΗΠΑ και σε μια ακόμα περιοχή της Αυστραλίας.
Το πιο σημαντικό: Οι ντομάτες της φουτουριστικής φάρμας έκτασης 200 στρεμμάτων, πωλούνται ήδη στα σούπερ μάρκετ της Αυστραλίας.

Λέσβος: Πάνω από 1.000 φλαμίνγκο «αγκαλιάστηκαν» για να ζεσταθούν [ΦΩΤΟ]

Tα περισσότερα από 1.000 φλαμίνγκο (σύμφωνα με την τελευταία καταμέτρηση 26 Δεκεμβρίου 2016) του υδροβιότοπου στην Καλλονή Λέσβου, αντιμετώπισαν την παγωνιά, με τον πιο απλό τρόπο.

Μαζεύτηκαν το ένα δίπλα στο άλλο.

«Ο χιονιάς είναι μια δύσκολη δοκιμασία για τα πουλιά που προφανώς προσπαθούν να προφυλαχθούν, πέρα από οποιαδήποτε άλλη δραστηριότητα όπως η λήψη τροφής»
Οι παράκτιοι υδροβιότοποι του κόλπου Καλλονής αποτελούν έναν από τους σημαντικότερους πόρους του οικολογικού κεφαλαίου της Λέσβου και όχι μόνο.

Χρησιμεύουν δε, ως καταφύγιο και τόπος αναπαραγωγής πολυάριθμων σπάνιων και προστατευόμενων ειδών πουλιών. Στο σύνολό τους έχουν ενταχθεί στο Εθνικό και Ευρωπαϊκό Κατάλογο «Ειδικών Περιοχών Διατήρησης της Φύσης» του Δικτύου NATURA 2000.
Η περιοχή φιλοξενεί 252 είδη πτηνών εκ των οποίων 87 είναι προστατευόμενα είδη. Σημαντικότερο όμως είναι ότι 101 είδη πουλιών φωλιάζουν, αριθμός που κρίνεται ιδιαίτερα αξιόλογος, ενώ 66 είδη είναι μεταναστευτικά.

Το Κέντρο Περιβαλλοντικής Ενημέρωσης Καλλονής, που αποτελεί τον επίσημο φορέα για την ενημέρωση του κοινού σχετικά με τη σημασία του υγροτόπου του Κόλπου Καλλονής και την ανάγκη για τη διατήρηση και προστασία του, υποστηρίζεται από τη Περιφέρεια Βορείου Αιγαίου και το Δήμο Λέσβου, και λειτουργεί υπό την επιστημονική επιμέλειά του Τμήματος Περιβάλλοντος του Πανεπιστημίου Αιγαίου.

Η WWF εκπέμπει SOS: Σε κατάσταση «εμφράγματος» ο πλανήτης

Άκρως ανησυχητικά για τη ζωή στον πλανήτη είναι τα τελευταία ευρήματα της παγκόσμιας έκθεσης του WWF, σύμφωνα με τα οποία ο παγκόσμιος πληθυσμός της άγριας ζωής τείνει να μειωθεί κατά δύο τρίτα μέχρι το 2020, ενώ η φυσική γη υπολογίζεται ότι χάνεται με παγκόσμιο ρυθμό κατά 38% από το 1970.
Όπως υπογραμμίζεται στην έκθεση «Ζωντανός Πλανήτης 2016» που δημοσιεύεται κάθε δυο χρόνια από το WWF, η άγρια ζωή είναι πιθανό να καταρρεύσει κατά 67% εξαιτίας των ανθρώπινων δραστηριοτήτων μέχρι το τέλος της δεκαετίας που διανύουμε.
Η έκθεση αποδεικνύει ότι για πρώτη φορά στην ιστορία της Γης οι άνθρωποι «καταπονούν» τον πλανήτη και υπογραμμίζει τις απαραίτητες αλλαγές στον τρόπο παραγωγής τροφής και ενέργειας. «Οι εκθέσεις "Ζωντανός Πλανήτης" είναι ένα οικολογικό τεστ κοπώσεως που δείχνει τις αρρυθμίες και τα εμφράγματα που προκαλεί η αδιαφορία για την υγεία του πλανήτη. Από αυτό το "τσεκ απ" και πέρα, η πορεία του πλανήτη εξαρτάται από πολιτικές κυρίως αποφάσεις», αναφέρει χαρακτηριστικά η Θεοδότα Ναντσου, επικεφαλής περιβαλλοντικής πολιτικής του WWF Ελλάς.
Σύμφωνα με την έκθεση, ο παγκόσμιος πληθυσμός των ψαριών, πουλιών, θηλαστικών, αμφιβίων και ερπετών έχει ήδη μειωθεί κατά 58% μεταξύ 1970 και 2012.

Όπως επισημαίνεται ωστόσο, το 2020 είναι επίσης μια πολλά υποσχόμενη χρονιά: οι δεσμεύσεις με βάση τη συμφωνία του Παρισιού για την κλιματική αλλαγή θα τεθούν σε εφαρμογή, και θα ξεκινήσει η εφαρμογή των πρώτων περιβαλλοντικών δράσεων υπό το πρίσμα της Ατζέντας 2030 του ΟΗΕ για τη βιώσιμη ανάπτυξη, η οποία θέτει υπό ισότιμη πολιτική μοίρα τις περιβαλλοντικές, οικονομικές και κοινωνικές προτεραιότητες. Εάν οι συμφωνίες αυτές εφαρμοστούν, και ταυτόχρονα επιτευχθούν οι παγκόσμιοι στόχοι διατήρησης της βιοποικιλότητας μέχρι το 2020, θα είναι δυνατή η αναμόρφωση των ενεργειακών και διατροφικών συστημάτων, ώστε να προστατευθεί η ζωή στη Γη.
«Η άγρια ζωή εξαφανίζεται με πρωτοφανή ρυθμό, στο χρονικό περιθώριο της δικής μας γενιάς», δήλωσε ο Marco Lambertini, γενικός διευθυντής του διεθνούς WWF. «Αυτό δεν έχει να κάνει μόνο με τα υπέροχα είδη που όλοι αγαπάμε. Η βιοποικιλότητα αποτελεί το θεμέλιο της υγείας των δασών, των ποταμών κα των θαλασσών μας. Εάν εξαφανιστούν τα είδη, τα οικοσυστήματα αυτά θα καταρρεύσουν μαζί με τον καθαρό αέρα, το νερό, τα τρόφιμα και τα υπόλοιπα αγαθά και υπηρεσίες που μας παρέχουν», τονίζει. Και προσθέτει: «Έχουμε τα εργαλεία για να διορθώσουμε αυτό το πρόβλημα και θα πρέπει να αρχίσουμε να τα χρησιμοποιούμε τώρα, αν θέλουμε σοβαρά να διατηρήσουμε έναν ζωντανό πλανήτη για τη δική μας επιβίωση και ευημερία».

Όσον αφορά την Ελλάδα, η κ. Νάντσου επισημαίνει: «Στην Ελλάδα της κρίσης βλέπουμε πως αντί να μαθαίνουμε από τα λάθη του χθες, ανοίγουμε μεγαλύτερες πληγές για το μέλλον: στην παγκόσμια πρόκληση για απεξάρτηση από τον άνθρακα, απαντάμε με νέες ρυπογόνες και πανάκριβες λιγνιτικές μονάδες. Στον αγώνα για προστασία πολύτιμης φυσικής γης που χάνεται με παγκόσμιο ρυθμό 38% από το 1970, η Ελλάδα απαντάει με νομιμοποιήσεις παράνομης καταστροφής δασικών και παράκτιων εκτάσεων. Είναι επιτέλους καιρός να δούμε ότι η μόνη λύση για την κρίση, περνάει μέσα από τον σεβασμό στη φύση και στα όρια του πλανήτη».
Αναλυτικότερα, η έκθεση του WWF χρησιμοποιεί το Planet Index Living, που παρέχεται από τη Ζωολογική Εταιρεία του Λονδίνου (ZSL), προκειμένου να παρακολουθεί τις τάσεις στους πληθυσμούς της άγριας ζωής. Ο δείκτης καταγράφει τις αλλαγές που σημειώνονται στους πληθυσμούς της άγριας ζωής, και δεν αναφέρεται σε απόλυτους αριθμούς ειδών ζώων και φυτών που έχουν χαθεί ή διατηρηθεί.

«Η ανθρώπινη συμπεριφορά συνεχίζει να οδηγεί σε μείωση των πληθυσμών της άγριας ζωής σε παγκόσμιο επίπεδο, με ιδιαίτερη επίπτωση στα ενδιαιτήματα του γλυκού νερού. Είναι σημαντικό, ωστόσο, ότι αναφέρονται μειώσεις και όχι εξαφανίσεις - και αυτό θα πρέπει να κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για τη συγκέντρωση των προσπαθειών στην προώθηση της ανάκτησης αυτών των πληθυσμών», δήλωσε ο καθηγητής Ken Norris, Διευθυντής Επιστημών στο ZSL.
Οι κορυφαίες απειλές για τα είδη που προσδιορίζονται στην έκθεση συνδέονται άμεσα με τις ανθρώπινες δραστηριότητες, συμπεριλαμβανομένης της απώλειας των ενδιαιτημάτων, την υποβάθμιση και την υπερεκμετάλλευση της άγριας ζωής.
Τα ευρήματα της έκθεσης αποδεικνύουν ότι ο πλανήτης εισέρχεται σε εντελώς αχαρτογράφητα ύδατα για πρώτη φορά στην ιστορία του, όπου η ανθρωπότητα διαμορφώνει τις αλλαγές στη Γη, με πιθανή μία έκτη μαζική εξαφάνιση ειδών.
Οι ερευνητές ήδη αποκαλούν τη συγκεκριμένη περίοδο Ανθρωπόκαινο. Αντιλαμβανόμενοι τον τρόπο που κινούμαστε σε αυτή τη νέα εποχή, μας δίνεται η δυνατότητα να προσδιορίσουμε τις λύσεις για την αποκατάσταση των οικοσυστημάτων από τα οποία εξαρτόμαστε.

Σύμφωνα με την έκθεση, ο τρόπος της παραγωγής τροφίμων προκειμένου να καλυφθούν οι σύνθετες απαιτήσεις του αυξανόμενου ανθρώπινου πληθυσμού, οδηγεί την κούρσα στην καταστροφή των οικοτόπων, καθώς επίσης και στην υπερεκμετάλλευση της άγριας ζωής. Προς το παρόν, η γεωργία καταλαμβάνει περίπου το ένα τρίτο των χερσαίων εκτάσεων παγκοσμίως και ευθύνεται για περίπου το 70% της χρήσης νερού.
Η έκθεση παρουσιάζει λύσεις για την προώθηση μεταρρυθμίσεων στον τρόπο που παράγουμε και καταναλώνουμε τρόφιμα προκειμένου να βοηθήσει στη διασφάλιση της καλής διατροφής του παγκόσμιου πληθυσμού με βιώσιμο τρόπο. Επίσης, επικεντρώνεται στις θεμελιώδεις αλλαγές που απαιτούνται σε παγκόσμιο επίπεδο στα συστήματα ενέργειας και τη χρηματοδότηση τους για την κάλυψη των βιώσιμων αναγκών των μελλοντικών γενεών.
H έκθεση, μεταξύ άλλων, αναδεικνύει και κάποια στοιχεία της έρευνας από το Παγκόσμιο Δίκτυο Αποτυπώματος (Global Footprint Network) που δείχνουν ότι ενώ έχουμε μόνο μια Γη, η ανθρωπότητα σήμερα χρησιμοποιεί πόρους αντιστοίχους με αυτούς 1,6 πλανητών για να παρέχονται τα αγαθά και οι υπηρεσίες που χρησιμοποιούνται κάθε χρόνο.
«Όπως και αν γίνει η πρόσθεση, τα μαθηματικά δεν φαίνονται καλά. Όσο περισσότερο συνεχίζουμε να υπερβαίνουμε τα όρια της Γης, τόση μεγαλύτερη ζημιά κάνουμε στο δικό μας μέλλον», δήλωσε ο κ. Lambertini. «Βρισκόμαστε σε μια αποφασιστική στιγμή, όπου μπορούμε να εκμεταλλευτούμε τις λύσεις για να στραφούν τα συστήματα των τροφίμων, της ενέργειας και των οικονομιών μας σε μια πιο βιώσιμη κατεύθυνση», ανέφερε.
Επιπλέον, η έκθεση του WWF καταδεικνύει την ανάγκη επανεξέτασης του τρόπου που παράγουμε, καταναλώνουμε, τον τρόπο που μετράμε την επιτυχία, καθώς επίσης και την αξία του φυσικού περιβάλλοντος.
Όπως υπογραμμίζεται, η επαρκής προστασία του περιβάλλοντος παράλληλα με την οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη απαιτεί μια επείγουσα συστημική αλλαγή από τους πολίτες, τις επιχειρήσεις και τις κυβερνήσεις, προκειμένου να περάσουμε από μια κοντόφθαλμη σε μια οραματική προσέγγιση που θα λαμβάνει υπόψη την αξία των μελλοντικών γενεών.

Η έκθεση δίνει έμφαση επίσης στη θετική δυναμική που χτίζεται από τις πρόσφατες παγκόσμιες συμφωνίες για την κλιματική αλλαγή και την βιώσιμη ανάπτυξη. Ειδικότερα, η έκθεση αναγνωρίζει την Ατζέντα 2030 για την βιώσιμη ανάπτυξη ως βασικό οδηγό για τη λήψη αποφάσεων που μπορεί να διασφαλίσει ότι το περιβάλλον αποτιμάται εξίσου με τα οικονομικά και κοινωνικά συμφέροντα.
«Ένα ισχυρό φυσικό περιβάλλον είναι το κλειδί για τη νίκη κατά της φτώχειας, τη βελτίωση της υγείας και την ανάπτυξη ενός δίκαιου μέλλοντος ευημερίας. Έχουμε αποδείξει ότι ξέρουμε τι χρειάζεται για να χτιστεί ένας ανθεκτικός πλανήτης για τις μελλοντικές γενιές. Εμείς απλά πρέπει να ενεργοποιηθούμε επάνω σε αυτή τη γνώση», κατέληξε ο κ. Lambertini.

Το διαβάσαμε στο ποντίκι.gr

«Βαπτίστηκαν» επίσημα 227 νέα άστρα

Επιτέλους η Διεθνής Αστρονομική Ένωση (IAU), αρμόδια για τα «βαφτίσια» των ουρανίων σωμάτων, προχώρησε σε ξεκαθάρισμα του τοπίου, δίνοντας επίσημα ονόματα σε 227 άστρα.

Η αρμόδια διεθνής ομάδα εργασίας από αστρονόμους, που είχε συσταθεί γι' αυτό το σκοπό φέτος τον Μάιο, ολοκλήρωσε την πρώτη φάση του έργου της. Αυτό το οποίο κατά βάση έκανε, είναι να επισημοποιήσει ονομασίες που εδώ και αιώνες είχαν δοθεί στα άστρα και χρησιμοποιούνταν ευρέως, αλλά ποτέ δεν είχαν την επίσημη «βούλα» του αρμόδιου διεθνούς αστρονομικού φορέα. 

Η πρώτη συστηματική προσπάθεια καταγραφής των άστρων είχε γίνει το 1603 από τον Γιόχαν Μπάγιερ στον 'Ατλαντα «Ουρανομετρίας» του, ο οποίος πρώτος καθιέρωσε τη χρήση ελληνικών μικρών γραμμάτων για τα άστρα των αστερισμών.

Αυτό που ξεκίνησε να γίνεται με τα πρώτα 227 άστρα, είναι να αποφασισθεί οριστικά ποια παραδοσιακά ονόματα άστρων, τα οποία έλκουν την καταγωγή τους από διάφορους πολιτισμούς και μυθολογίες (συνήθως της αρχαίας Ελλάδας, της Ρώμης και της Αραβίας) θα θεωρηθούν επίσημες ονομασίες.

Εδώ και πολλά χρόνια, εξάλλου, η συνήθης πρακτική των αστρονόμων είναι να δίνουν αλφαριθμητικούς προσδιορισμούς στα άστρα, κάτι που θα συνεχισθεί, παράλληλα με τα ονόματα των άστρων. Όμως συμβαίνει το ίδιο άστρο να προσδιορίζεται με πολλούς διαφορετικούς αλφαριθμητικούς προσδιορισμούς (ανάλογα με το σύστημα ταξινόμησης κάθε αστρονομικού καταλόγου). Έτσι, το λαμπρό άστρο Μπετελγκέζ, γνωστό και ως «άλφα του Ωρίωνος», έχει πέντε διαφορετικούς αλφαριθμητικούς προσδιορισμούς. Μύλος...

Από την άλλη, υπάρχουν άστρα μόνο με αλφαριθμητικό προσδιορισμό αλλά όχι όνομα, άστρα που έχουν παραπάνω από ένα ονόματα, διαφορετικά άστρα που έχουν το ίδιο όνομα κ.α. Ενδεικτικά, το λαμπρό άστρο Φομαλώ ή Φομαλχώ (Fomalhaut), γνωστό και ως «'Αλφα του Νοτίου Ιχθύος», έχει πάνω από 30 ονόματα. Εν γένει, η κατάσταση στον ουρανό είναι μάλλον μπερδεμένη!

Έως σήμερα, όσο κι αν ακούγεται παράξενο, η Διεθνής Αστρονομική Ένωση (ΔAE) είχε εγκρίνει επίσημα τα ονόματα μόνο 14 άστρων και αυτό συνήθως επειδή γύρω τους βρέθηκαν εξωπλανήτες, οι οποίοι έπρεπε να ονομασθούν με βάση το μητρικό άστρο τους. Κάπως έτσι, η ΔΑΕ θεώρησε αναγκαίο να δημιουργήσει πια ένα επίσημο κατάλογο ονομάτων για τα άστρα που έχουν βρεθεί εδώ και χρόνια, ξεκινώντας με τα πιο γνωστά και πιο φωτεινά.

Το επόμενο βήμα θα είναι να τεθούν συγκεκριμένοι κανόνες και κριτήρια με τα οποία θα δίνονται εφεξής τα ονόματα στα άστρα και σε άλλα ουράνια σώματα, μετά από προτάσεις είτε των επαγγελματιών αστρονόμων, είτε του κοινού.

Σύμφωνα με τη ΔΑΕ, προτιμώνται ονόματα σύντομα (της μιας λέξης), με ρίζες στην αστρονομική, πολιτισμική ή φυσική κληρονομιά. Αν και οι διάφοροι πολιτισμοί έχουν κατά καιρούς δώσει τα δικά τους διαφορετικά ονόματα στα πιο φωτεινά άστρα και στους αστερισμούς, στη διεθνή πρακτική είχαν συνήθως επικρατήσει ονόματα με ελληνικές, λατινικές ή αραβικές ρίζες ήδη από την εποχή της Αναγέννησης και τα περισσότερα από αυτά επισημοποιήθηκαν πια.

Μια ανάλογη προσπάθεια είχε αναληφθεί από τη ΔΑΕ στη δεκαετία του 1920, λίγα χρόνια μετά την ίδρυσή της το 1919, όταν ξεκαθαρίστηκε ο κατάλογος με τους 88 αστερισμούς και τις ονομασίες τους.

Το διαβάσαμε στο ποντίκι

To 10% της άγριας φύσης έχει χαθεί από τον Πλανήτη...

Το ένα δέκατο περίπου των εκτάσεων έρημης και άγριας φύσης στην Γη έχει χαθεί κατά την τελευταία εικοσαετία. Οι επιστήμονες μάλιστα προειδοποιούν ότι σε 100 χρόνια η άγρια φύση δεν θα υπάρχει πια.
Επιστήμονες από διάφορες χώρες σε συνεργασία παρουσίασαν ένα νέο χάρτη, που δείχνει ότι στον πλανήτη μας οι περιοχές άγριας φύσης καταλαμβάνουν μια συνολική έκταση 30,1 εκατομμυρίων τετραγωνικών χιλιομέτρων (το 23% της ξηράς).
Το μεγαλύτερο μέρος τους βρίσκεται στην Β. Αμερική, στην Β. Ασία, στην Β. Αφρική και στην Αυστραλία.
Σε σχέση με τη δεκαετία του '90, έχουν χαθεί γύρω στα 3,3 εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα άγριας φύσης ή σχεδόν το 10% του συνόλου.
Η χαμένη έκταση είναι διπλάσια σε μέγεθος από την Αλάσκα ή όσο η μισή αχανής λεκάνη του Αμαζονίου.
Ο χάρτης της καταστροφής

Οι μεγαλύτερες απώλειες έχουν υπάρξει στην περιοχή του Αμαζονίου στην Ν. Αμερική (μείωση 30% των εκτάσεων άγριας φύσης) και στην Κεντρική Αφρική (μείωση 14%).
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Τζέημς Γουότσον του αυστραλιανού Πανεπιστημίου της Κουίνσλαντ, που έκαναν την σχετική δημοσίευση στο περιοδικό βιολογίας «Current Biology», επεσήμαναν την ανάγκη να εφαρμοσθούν άμεσα διεθνείς πολιτικές για την προστασία των έρημων φυσικών περιοχών και της βιοποικιλότητας.

Όπως εκτιμούν, υπάρχει ακόμη ένα χρονικό περιθώριο μίας έως δύο δεκαετιών για να αναστραφεί η κατάσταση, ώστε να μη γίνει οριστικά μη αναστρέψιμη.

Ως άγρια φύση θεωρούνται περιοχές βιολογικά και οικολογικά ανέπαφες από οποιαδήποτε ανθρώπινη όχληση ή παρέμβαση (γεωργία, εξόρυξη, κυνήγι, τουρισμός κ.α.).

Οι περισσότερες, δηλαδή το 82%, έχουν έκταση άνω των 10.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων η κάθε μία.

Σκελετοί Γιγάντων: Αλήθεια ή Ψέμα;

Προσπαθώντας να εξηγήσω μια παιδική ανάμνηση, ένα παιδικό όραμα, ένα παιδικό βίομα και αφού έχω κάνει διάφορες συζητήσεις σχετικά με το θέμα άρχισα να αναζητώ στο διαδίκτυο. Το υλικό που βρήκα σας το παραθέτω παρακάτω αλλά μου είναι σχετικά δύσκολο να βγάλω ασφαλή συμπεράσματα. Τελικά οι απορίες μου θα παραμείνουν...
Οι περισσότεροι από εμας, όταν ακούμε τη λέξη “γίγαντας”, φέρνουμε στο νου μας ευτυχισμένες αναμνήσεις από τότε που ήμασταν παιδιά και τα αγαπημένα μας πρόσωπα μας διάβαζαν παραμύθια. Έτσι, ακόμα και σήμερα θυμόμαστε τον κακόβουλο γίγαντα του “Τζακ και η Φασολιά”, που τελικά βρήκε το δάσκαλο του ή τον “Εγωιστή γίγαντα” με τον πανέμορφο κήπο του Oscar Wilde.
Φυσικά, ακόμα και όταν διαβάζαμε τα εν λόγω παραμύθια, δεν πιστεύαμε πραγματικά πως υπάρχουν γίγαντες και σήμερα, που η λογική της ωριμότητας μας έχει επικρατήσει της παιδικής φαντασίας, δεν έχουμε πια καμιά αμφιβολία: γίγαντες δεν υπάρχουν, ούτε υπήρξαν ποτέ.. εκτός από αυτούς που βρίσκουν καταφύγιο στις σελίδες των παραμυθιών.
Ή μήπως… τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά;
Όσο και αν φαίνεται απίστευτο, ο μύθος (;) περί της ύπαρξης γιγάντων απαντάται σε όλους σχεδόν τους αρχαίους πολιτισμούς:
Κατά την ελληνική μυθολογία, οι γίγαντες ήταν υπερφυσικά όντα,  παιδιά του Ουρανού και της Γης, που συγκρούστηκαν με τους Ολύμπιους Θεούς σε έναν ανελέητο πόλεμο που έμεινε γνωστός ως Γιγαντομαχία. Παρόμοια διαμάχη έλαβε χώρα και στην Νορβηγική μυθολογία, μεταξύ των Θεών και των Γιγάντων που κατοικούσαν στο τεράστιο κάστρο Utgard, ενώ στην Κινεζική,  ο ίδιος ο κόσμος δημιουργήθηκε από έναν γίγαντα (Pangu)..
Πέρα από τη μυθολογία όμως, οι γίγαντες αναφέρονται ως υπαρκτά όντα στα ιερά βιβλία των δημοφιλέστερων θρησκειών του κόσμου! Έτσι, στη Βίβλο -που βρίθει από αναφορές για γιγάντια όντα- διαβάζουμε ότι “Οι δε γίγαντες ήσαν επί τής γης εν ταις ημέραις εκείναις” (Γεν. 6:4) και ότι το μέγεθος τους προκαλούσε δέος (“καὶ ἐκει̃ ἑωράκαμεν τοὺς γίγαντας καὶ ἠ̃μεν ἐνώπιον αὐτω̃ν ὡσεὶ ἀκρίδες” – Αριθμοί 13:33) .
Σημείωση: Ο εβραικός όρος Nephilim αποδίδεται στην ελληνική γλώσσα ως γίγαντας στις μεταφράσεις της Βίβλου. Το αν η εν λόγω μετάφραση είναι σωστή ή όχι, είναι μια άλλη ιστορία…

Αν και το Κοράνι δεν αναφέρεται ξεκάθαρα στην ύπαρξη γιγάντων, στις Hadith (προφορική παράδοση του Ισλάμ σχετικά με τη ζωή και τις διδαχές του Προφήτη Μωάμεθ) διαβάζουμε:
“Ο Προφήτης είπε: “Ο Αλλάχ έφτιαξε τον Αδάμ, δημιουργώντας τον με ύψος 60 πήχεις (σ.σ περίπου 27 μέτρα!). (…)  Από τη Δημιουργία του Αδάμ, το ανάστημα των ανθρώπων μειώνεται συνεχώς.” (Hadith Sahih Bukhari, 55:543)
Πέρα όμως από τις θρησκευτικές και μυθολογικές αναφορές, υπάρχει κάποιο αρχαιολογικό στοιχείο που να επιβεβαιώνει ότι γιγάντια ανθρώπινα όντα υπήρξαν κάποτε στη Γη;
Το πρωινό της 18ης Οκτωβρίου του 1869, ένα απρόσμενο γεγονός συντάραξε τη μικρή κοινωνία του Cardiff των ΗΠΑ, στην πολιτεία της Νέας Υόρκης. Οι εργάτες που έσκαβαν ένα πηγάδι στη φάρμα του William Newell, ανακάλυψαν έκπληκτοι ένα απολιθωμένο ανθρώπινο σώμα ύψους τριών μέτρων!

Φυσικά, ακόμα και με τα περιορισμένα μέσα του 19ου αιώνα, η είδηση δεν άργησε να κυκλοφορήσει και μέσα σε λίγες ώρες οι πρώτοι περίεργοι επισκέπτες κατέφθασαν στη φάρμα . Μέχρι το μεσημέρι το πλήθος μεγάλωνε συνεχώς και ο Newell αποφάσισε να μη χάσει άλλο χρόνο: έστησε μια πρόχειρη σκηνή πάνω από το πηγάδι και, όντας προφανώς επιχειρηματικό πνεύμα, έκοψε εισιτήρια των 25 σεντς (σημερινή αξία περίπου 4$) σε όσους ήθελαν να δουν τον “γίγαντα”. Το αντίτιμο δε φάνηκε να επηρεάζει καθόλου την επισκεψιμότητα του απολιθώματος και, προς μεγάλη ικανοποίηση του Newell, το πλήθος εξακολουθούσε να συρρέει στη φάρμα του.
Δύο ημέρες αργότερα, η τοπική εφημερίδα Syracuse Journal έγραψε για την ανακάλυψη του “γίγαντα” και πλέον οι επισκέπτες κατέφθαναν κατά χιλιάδες. Καθηγητές, διανοούμενοι, επιστήμονες, ακόμα και απλοί χωρικοί στριμώχνονταν στην ουρά για ώρες, κάτω από τον ήλιο ή μέσα στη βροχή, προκειμένου να δουν από* κοντά την μεγαλύτερη ίσως αρχαιολογική ανακάλυψη του 19ου αιώνα. Όπως μας περιγράφουν πηγές της εποχής, οι περισσότεροι από αυτούς έφευγαν από τη σκηνή πεπεισμένοι πως αντίκρυσαν με τα μάτια τους τα απομεινάρια ενός γίγαντα, ενώ κάποιοι, ίσως λιγότερο ενθουσιώδεις, θεωρούσαν πως το έκθεμα δεν ήταν παρά ένα πανάρχαιο άγαλμα, που όμοιο του δεν είχε βρεθεί ποτέ ως τότε στην αμερικανική ήπειρο.
Μέσα σε δέκα ημέρες από την ανακάλυψη του, η “φήμη” του γίγαντα είχε απλωθεί σε ολόκληρη τη χώρα και τα κέρδη του Newell αυξάνονταν με εκθετικό ρυθμό. Το τεράστιο ενδιαφέρον του κοινού και τα οικονομικά οφέλη που απολάμβανε ο Newell από την εκμετάλλευση του ευρήματος, τράβηξαν την προσοχή μιας ομάδας επιχειρηματιών με πρωτοστατούντα έναν τραπεζίτη ονόματι David Hannum. Ο Hannum προσέφερε στον Newell 30.000 $ (σημερινό ποσό περίπου 250.000 $!) και ποσοστά επί των εισιτηρίων για να αγοράσει τον γίγαντα. Ο Newell δέχθηκε και σύντομα το έκθεμα μεταφέρθηκε σε ειδικό χώρο στην Syracuse, όπου και εκτίθετο στο κοινό, με αντίτιμο εισιτηρίου ένα δολλάριο!
Το Δεκέμβριο του 1869 όμως, και ενώ τα πλήθη συνέρρεαν ακόμα στη Syracuse, μια εφημερίδα δημοσίευσε συνέντευξη του George Hull, ξαδέρφου του William Newell. Σε αυτήν ο Hull ομολόγησε ότι ο “γίγαντας” δεν ήταν αυθεντικός, αλλά ένα γύψινο γλυπτό που είχε κατασκευάσει κάποιος γλύπτης για λογαριασμό του. Hull και Newell, έκρυψαν το γλυπτό στο χώμα της φάρμας του τελευταίου το Νοέμβριο του 1868 και ύστερα από λίγους μήνες, προσέλαβαν δύο άντρες για να “σκάψουν ένα πηγάδι”, υποδεικνύοντας τους να σκάψουν στο σημείο όπου είχαν κρύψει το  “γίγαντα”! Έτσι, οι εργάτες “ανακάλυψαν” το απολίθωμα, συμβάλλοντας άθελα τους σε μια από τις μεγαλύτερες απάτες της ιστορίας των ΗΠΑ!
Φυσικά, η ιστορία του γίγαντα του Cardiff, δεν είναι η μοναδική. Για την ακρίβεια, “ανακαλύψεις” σαν τις προαναφερθείσες υποτίθεται πως έχουν λάβει χώρα -μεταξύ άλλων-  σε, Tenessee, Pennsylvania, Ohio, Nevada, Kentucky, New York και γενικά απ’άκρη σ’άκρη στις ΗΠΑ. Μη νομίζετε όμως πως η αμερικανική ήπειρος έχει τα αποκλειστκά προνόμια, αφού υπερμεγέθεις σκελετοί και οστά έχουν “βρεθεί” επίσης σε Αυστραλία, Κίνα, Φιλιππίνες, Ρωσία, Μαρόκο, Σαουδική Αραβία, Κεντρική Αφρική, Γερμανία, Ινδία, ή αν θέλουμε να είμαστε ακριβέστεροι, παντού στον κόσμο.
Πέρα όμως από τον φαινομενικά παγκόσμιο χαρακτήρα των ανακαλύψεων, οι  αναφορές για αυτές εμφανίζουν ένα ακόμα κοινό σημείο: την έλλειψη αξιόπιστων πηγών! Τις περισσότερες φορές, οι ανακαλύψεις προβάλλονται σε αφιερώματα του τοπικού Τύπου που βασίζονται σε προσωπικές αφηγήσεις μαρτύρων, τα οποία δίνουν μεγαλύτερη έμφαση στην ίδια την ανακάλυψη παρά στα στοιχεία του μάρτυρα ή την αξιοπιστία του. Έτσι, είναι σύνηθες σε τέτοιες περιπτώσεις να έχουμε λεπτομερέστατα στοιχεία για το εύρημα (ύψος, χρώμα, βάθος στο οποίο βρέθηκε, παρουσία τυχόν εργαλείων ή αντικειμένων) αλλά αντιθέτως, να μην γνωρίζουμε σχεδόν τίποτα για την ακριβή τοποθεσία όπου αυτό ανεσκάφη!
Ένα άλλο χαρακτηριστικό των αναφορών που συναντά κανείς στη σχετική βιβλιογραφία, είναι ότι αυτές δείχνουν να περιορίζονται στη πορεία του χρόνου. Ενώ ο 19ος αιώνας βρίθει από ανακαλύψεις γιγάντιων οστών, στις αρχές του 20ου παρατηρείται μια σημαντική μείωση, ενώ μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο οι αναφορές σπανίζουν.

Γίγαντες στην … Ελλάδα;

Μια παρόμοια “ανακάλυψη” έκανε το γύρο του κόσμου και πάλι μέσω email, μέσα στο 2009. Αυτή τη φορά όμως, τα γιγάντια οστά δεν ανακαλύφθηκαν στην Αραβική έρημο ή την Ινδία (κυκλοφορεί και αυτή η ιστορία) αλλά στην … Ελλάδα!
Όλα ξεκίνησαν από κάποιες φωτογραφίες, που στάλθηκαν σε γνωστό περιοδικό του χώρου του μεταφυσικού μέσω email (Τρίτο Μάτι, τεύχος 172) και απεικόνιζαν ανασκαφές που έλαβαν χώρα κοντά στην Αρχαία Πρόσυμνα της Αργολίδας, λίγα μόλις χιλιόμετρα μακριά από τα Κυκλώπεια τύχη των Μυκηνών. Σύμφωνα με κάποια ελληνοαμερικανίδα που προμήθευσε τις φωτογραφίες στο περιοδικό, οι ανασκαφές έφεραν στο φως ανθρώπινους σκελετούς ύψους 5-6 μέτρων. Το θέμα αποτέλεσε αφορμή για τη συγγραφή ενός εξαιρετικού άρθρου από τον Γιώργο Κασιμάτη, ενώ γρήγορα έγινε ευρέως γνωστό και στις 16 Ιουλίου του 2009 έγινε πρωτοσέλιδο στην τοπική εφημερίδα της Αργολίδας, Αργολικά Νέα.
Από τότε, οι φωτογραφίες αναδημοσιεύτηκαν σε δεκάδες sites και blogs, ενώ το θέμα έκανε και το γύρο του κόσμου όταν κυκλοφόρησε με chain-mails , μεταφρασμένα στην αγγλική γλώσσα.
Τελικά, και πάλι αποδείχθηκε ότι “άνθρακες ο θησαυρός”. Κάποιος παρατηρητικός διαπίστωσε ότι μια από τις φωτογραφίες απεικόνιζε στην πραγματικότητα την ανασκαφή ενός δεινοσαύρου στο Νίγηρα της Αφρικής το 1993 και ότι το ανθρώπινο κρανίο είχε “τοποθετηθεί”
στη φωτογραφία με Photoshop… Κι αν η συγκεκριμένη είδηση ήταν κατασκευασμένη, δε μπορεί να πει κανείς το ίδιο με σιγουριά για τους γίγαντες της Μεσσηνίας, που ήρθαν στο φως μετά από δημοσίευμα της εφημερίδας Εμπρός, τη δεκαετία του 1900.
Συγκεκριμένα, στο φύλλο της 7ης Αυγούστου του 1900, στη σελίδα 3, διαβάζουμε:
Εκ θετικής και λίαν αξιοπίστου πηγής ανακοινούται ημιν, ότι εν τινι χωρίω της Μεσσηνίας ανευρέθησαν προ τινος ανασκαπτομένου αγρού τινος δύο γιγάντιοι σκελετοί ανθρώπων, μήκους τριών και ημίσεος περίπου μέτρων. Ο κάτοχος αυτών κατώρθωσε να τους μεταφέρη λάθρα εις Καλάτας, όπου και τους φυλάττε, καραδοκών την ευκαιρίαν όπως τους εξαγάγη εις το εξωτερικόν
Δυστυχώς, περισσότερες πληροφορίες περί της ανακάλυψης (;) δε δίνονται ούτε σε επόμενο φύλλο της εφημερίδας, αλλά και ούτε και στον Τύπο της εποχής γενικότερα.
Εκτός από Μεσσηνία και Αργολίδα, γιγάντιοι σκελετοί φέρονται από πηγές να έχουν ανακαλυφθεί σε Χαλκιδική, Ύδρα, Ναύπλιο αλλά και … Αθήνα, κατά τη διάρκεια των εργασιών του Μετρό.

Δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς πως η λίστα με τις υποτιθέμενες ανακαλύψεις γιγάντιων ανθρώπινων οστών, θα μπορούσε να καταλαμβάνει πολλές σελίδες, ίσως και ολόκληρο το τεύχος που κρατάτε στα χέρια σας! Η απλή παράθεση όμως πληροφοριών δε θα σήμαινε κάτι, εφόσον το μοτίβο σε όλες τις αναφορές είναι κοινό: υπερμεγέθεις σκελετοί ανακαλύπτονται τυχαία σε κάποια δυσπρόσιτη, ερημική περιοχή κατά τη διάρκεια εκσκαφών ή ανασκαφών αλλά τελικά τα ευρήματα καταλήγουν σε άγνωστη τοποθεσία ή αποκρύπτονται από τις κατά τόπους αρχαιολογικές υπηρεσίες.
Θα ήταν εύκολο να σταθούμε στον τεράστιο όγκο των μαρτυριών που βρίσκονται στο διαδίκτυο και τη σχετική βιβλιογραφία, θεωρώντας πως “όπου υπάρχει καπνός, υπάρχει και φωτιά”. Όμως, η επιστημονική σκέψη και μεθοδολογία δεν αρκείται μόνο στην ανάλυση προφορικών αφηγήσεων και γραπτών μαρτυριών, αλλά απαιτεί και την εξέταση των ευρημάτων!
Δυστυχώς, είναι γεγονός πως από όλες τις μαρτυρίες που προαναφέραμε, δεν έχουμε στα χέρια μας ούτε ένα εύρημα, ούτε ένα οστό, ούτε καν μια αυθεντική φωτογραφία. Στις ελάχιστες περιπτώσεις όπου ένα οστό ή απολίθωμα έφτασε στα χέρια των παλαιοντολόγων, όπως για παράδειγμα στην περίπτωση του Cardiff, αποδείχθηκε πως επρόκειτο για μια καλοστημένη απάτη ή ακόμα και λανθασμένη αναγνώριση αφού κάποιες φορές τα “οστά γιγάντων “ ήταν απλά οστά … ζώων!
Σε κάθε περίπτωση, δε θα πρέπει να ξεχνάμε πως το ύψος του ανθρώπου δεν είναι κάτι σταθερό, αλλά εξαρτάται από σειρά παραγόντων και ως εκ τούτου διαφοροποιείται από άνθρωπο σε άνθρωπο. Σε κάποιες περιπτώσεις μάλιστα, η διαφοροποίηση είναι τόσο έντονη που ο άνθρωπος γίνεται αντικείμενο της .. περιέργειας όσων των αντικρύζουν! Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο Robert Pershing Wadlow, από το Illinois των ΗΠΑ, που με ύψος 2,72 m δε μπορούσε παρά να χαρακτηριστεί (όσο ήταν εν ζωή) ως πραγματικός γίγαντας! Το γεγονός μάλιστα ότι ο συγκεκριμένος “αληθινός” γίγαντας χρειαζόταν περισσότερες από 8.000 θερμίδες καθημερινά, προκειμένου να επιβιώσει, εγείρει σοβαρές αμφιβολίες σχετικά με το κατά πόσον, αν τέτοια όντα κάποτε υπήρξαν σε μεγάλους αριθμούς, θα μπορούσαν να βρίσκουν την τροφή τους με ευκολία.
Παρ’όλα αυτά, οι αναφορές σε πάμπολλα αρχαία κείμενα και κάποιες φωνές μαρτύρων, που ορκίζονται ότι πράγματι είδαν με τα ίδια τους τα μάτια γιγάντια ανθρώπινα οστά, θα μας κάνουν πάντα να αναρωτιόμαστε:
Μήπως , οι γίγαντες περπατούσαν κάποτε ανάμεσα μας;

Τα 15 πιο περίεργα μέρη της Ελλάδας

Αν πιστεύετε ότι είστε ασφαλείς και τα μέρη που προκαλούν ανατριχίλες βρίσκονται αρκετά χιλιόμετρα μακριά σας, ίσως θα έπρεπε να το ξανασκεφτείτε.

Η Ελλάδα κατέχει εξαίρετη θέση ανάμεσα στις χώρες με τα πιο παράξενα, μυστικιστικά ή ανατριχιαστικά μέρη. Σπίτια, τοποθεσίες, περιοχές, ακόμη και χωριά της χώρας μας φημίζονται για το πέπλο μυστηρίου που τα καλύπτει και κάνει
τους επισκέπτες να ριγούν..
1. Οικισμός Κάλλιο
Ένα χωριό του νομού Φωκίδας του δήμου Λιδωρικίου. Το χωριό βρισκόταν αρχικά στον χώρο, στον οποίο δημιουργήθηκε το 1980 η τεχνητή λίμνη που προέκυψε από τη κατασκευή του φράγματος του Μόρνου.
Για τον λόγο αυτό το χωριό μεταφέρθηκε σε άλλη θέση, πάνω από τις όχθες της λίμνης, ενώ ο παλιός οικισμός καλύφθηκε από τα νερά της λίμνης.
Ωστόσο, μια απόκοσμη σκηνή διαδραματίζεται κάθε φορά που η στάθμη της λίμνης κατεβαίνει λόγω ξηρασίας, αποκαλύπτοντας αργά μέρος του παλιού χωριού.
2. Βράχος Κουνόπετρας
Αυτός ο βράχος βρίσκεται στην νότια ακτή του Ληξουρίου. Πρόκειται για ένα πολύ μεγάλο βράχο μέσα στη θάλασσα, ο οποίος ανεξήγητα κουνιόταν μπρος-πίσω με την παλίρροια, χωρίς να πέφτει.
Όταν οι βρετανοί ήταν στο νησί, έδεσαν αλυσίδες γύρω από το βράχο, και προσπάθησαν να τον σύρουν μέσα στη θάλασσα, αλλά χωρίς επιτυχία. Δυστυχώς, ο βράχος σταθεροποιήθηκε όταν άλλαξε η μορφολογία του εδάφους, λίγο μετά το σεισμό του 1953.
3. Ναός Αγίας Θεοδώρας
Ένα από τα πιο παράξενα εκκλησάκια στην Ελλάδα, το οποίο βρίσκεται μερικά χιλιόμετρα έξω από τη Μεγαλόπολη της Αρκαδίας.
Στη σκεπή του έχουν φυτρώσει 17 μεγάλα δέντρα, των οποίων οι ρίζες δεν φαίνονται πουθενά και προσδίδουν στο μικρό ναό ένα δυσανάλογα μεγάλο για το μέγεθός του βάρος, που λέγεται πως αποτελεί αίνιγμα για τους ειδικούς.
Ο βυζαντινός ναός, χτισμένος τον 12ο αιώνα, μοιάζει ετοιμόρροπος κι όμως κατορθώνει να αντιστέκεται ακόμη και στα δυνατά ρέματα νερού που περνούν τον χειμώνα από τη περιοχή, ενώ κάτω από το εκκλησάκι αναβλύζει δροσερό, πόσιμο νερό.
Σύμφωνα με την παράδοση, τα τελευταία λόγια της Αγίας Θεοδώρας, η οποία εκτελέστηκε ήταν: «το σώμα μου να γίνει εκκλησιά, τα μαλλιά μου δένδρα και το αίμα μου ποτάμι».
4. Δρακοντόσχισμα
Τα δεκαπέντε πιο ανατριχιαστικά μέρη της Ελλάδας
Ένας τεράστιος απόκρημνος βράχος στη Σκόπελο, ο οποίος μοιάζει να έχει κοπεί από ανθρώπινο χέρι. Η πρόσβαση στην ακτή είναι δυνατή μόνο από τη θάλασσα, οπότε όσοι δε διαθέτουν σκάφος, θαυμάζουν το τοπίο από ψηλά.
Είναι άγνωστο πως σχηματίστηκε έτσι αυτός ο βράχος, ωστόσο ο θρύλος λέει ότι πριν 800 χρόνια εμφανίστηκε ένας δράκος στη Σκόπελο που σκότωνε και έτρωγε όλους τους κατοίκους της.
Κανείς δεν μπορούσε να μείνει στο νησί και από τα γειτονικά νησιά έστελναν τους καταδικασμένους σε θάνατο να τους φάει το θεριό. Αυτό κράτησε για περίπου 400 χρόνια, ώσπου ο Άγιος Ρηγίνος αποφάσισε να το εξολοθρεύσει. Μπαρκάρισε λοιπόν σα ναύτης σε ένα από τα πλοία που πήγαιναν τους καταδίκους στο νησί, και κυνήγησε το δράκο μέχρι τη θέση μεταξύ Σταφύλου και Αμάραντου.
Τότε ο δράκος πήδησε στη θάλασσα, αφού δεν είχε τρόπο διαφυγής, κι ο βράχος από εκεί που πήδησε σκίστηκε κι η περιοχή ονομάστηκε Δρακοντόσχισμα.
5. Ανηφόρα Πεντέλης
Η Πεντέλη είναι ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια στον ελλαδικό χώρο. Εδώ και δεκαετίες οι κάτοικοι της περιοχής αναφέρουν την εμφάνιση περίεργων φώτων και θορύβων. Εκατοντάδες αναφορές, μαρτυρίες, αλλά και πειράματα από ερευνητές του είδους. Σε αυτή την περιοχή βρίσκουμε και το γνωστό και αποδεδειγμένο -πλέον- φαινόμενο του σταματημένου αμαξιού που σε συγκεκριμένη πλευρά του βουνού, αντί να κυλάει προς τα πίσω λόγω της κλίσης ή της πλαγιάς, αυτό ανηφορίζει. Το φαινόμενο έχει αποδοθεί σε ηλεκτρομαγνητικά πεδία, δεν παύει όμως να παραμένει ανατριχιαστικό.
6. Πυραμίδα
Πολλά έχουν γραφτεί και ειπωθεί γύρω από την λεγόμενη πυραμίδα του Ταϋγέτου. Λέγεται ότι αποτελεί την πιο αρχαία πυραμίδα του κόσμου, ενώ αποτελεί και σημείο αναφοράς συντεταγμένων αφού βρίσκεται σε απόλυτη νοητή ευθεία με τον Όλυμπο.
Ωστόσο, το πιο ανεξήγητο φαινόμενο είναι η ίδια η κατασκευή της πυραμίδας, αφού υπάρχουν διαφωνίες για το αν είναι έργο φυσικό ή παρέμβαση του ανθρώπου.
Το αφύσικα τέλειο σχήμα της αλλά και η εμφανής οριζοντίωση της βάσης της, που δείχνει να έχει περάσει από ανθρώπινα χέρια -αφού από κει και πάνω το πέτρωμα και το χώμα αλλάζουν, σμιλεύονται και ισιώνουν για να φτιάξουν το ισόπλευρο τρίγωνο- τροφοδοτούν τις θεωρίες που θέλουν την πυραμίδα να είναι τεχνητό κατασκεύασμα, που παραπέμπει σε αρχαίες τελετουργίες και πρόθεση ιερατική.
7. Φραγκοκάστελο-Δροσουλίτες
Πολλές φορές έχουν θεαθεί ανθρωπόμορφες σκιές, μαυροντυμένες, να περπατάνε ή να καλπάζουν πάνω σε άλογα, κρατώντας όπλα, από την Εκκλησία του Αγίου Χαράλαμπου προς το Φραγκοκάστελο και να χάνονται στη θάλασσα.
Οι μορφές εμφανίζονται τις τελευταίες μέρες του Μαΐου και τις πρώτες του Ιουνίου, τις πρώτες πρωινές ώρες, και περπατούν ο ένας πίσω από τον άλλο για περίπου 10 λεπτά, όταν επικρατεί άπνοια και υψηλή υγρασία.
Οι «Δροσουλίτες», λέγεται πως είναι τα φαντάσματα των νεκρών πολεμιστών του Χατζημιχάλη Νταλιάνη, που σκοτώθηκαν κατά την υπεράσπιση του Φρουρίου στις 17 Μαΐου 1828.
Σύμφωνα με το θρύλο, τα σώματα των Ελλήνων πολεμιστών έμειναν άταφα, ώσπου ένας δυνατός άνεμος μετέφερε άμμο από την παραλία της Ορθής Άμμου και κάλυψε τα σώματα τους. Αν και χιλιάδες κόσμου έχει δει το φαινόμενο, δεν έχει καταγραφεί ποτέ, αφού εκείνες τις ώρες το φως είναι ελάχιστο.
8. Σπιναλόγγα
Το 1903, αφού είχαν φύγει και οι τελευταίοι κάτοικοι, το νησί μετατράπηκε σε Λεπροκομείο, προκειμένου να απομονώσουν όσους έπασχαν από τη Νόσο Χάνσεν, καθώς δεν είχε βρεθεί το φάρμακο για τη λέπρα και η νόσος είχε πανικοβάλει το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού.
Στις 30 Μαΐου του 1903 υπογράφηκε η απόφαση για να μετατραπεί η Σπιναλόγκα σε νησί των λεπρών όπου μεταφέρθηκαν από διάφορα μέρη της Κρήτης 250 ασθενείς, ενώ αργότερα μετατράπηκε σε Διεθνές Λεπροκομείο αφού δέχτηκε αρρώστους και από άλλες χώρες της Ευρώπης.
Στις μέρες μας πολλές από τις εγκαταστάσεις του Λεπροκομείου δεν υπάρχουν. Φημολογείται όμως πως κάποιοι από τους επισκέπτες του νησιού έχουν ακούσει φωνές ανθρώπων που υποφέρουν, ενώ μπαίνοντας στα απομεινάρια των σπιτιών των λεπρών ένιωθαν την παρουσία τους.
9. Δρακόσπιτα
Μεγαλιθικά κτίσματα στην Εύβοια, αβέβαιης χρονολόγησης και αγνώστων χτιστών. Βρίσκονται κοντά στους Στύρους, στην Κάρυστο, και στην κορυφή της Όχης.
Τα δρακόσπιτα είναι οικοδομημένα από τετραγωνικούς μακρόστενους και σχετικά λεπτούς λίθους, οι οποίοι έχουν τοποθετηθεί ο ένας πάνω στον άλλο χωρίς άλλα συνδετικά υλικά, και συγκρατούνται μόνο με το βάρος τους, ενώ τα κενά συμπληρώνονται με άλλους μικρότερους λίθους.
Τα περισσότερα δρακόσπιτα διατηρούνται ακόμα και σήμερα σε άριστη κατάσταση, όπου κυριαρχεί η γκρίζα πέτρα της περιοχής και όπου απουσιάζει κάθε άλλο οικοδομικό υλικό.
Ο καθηγητής Ν. Μουτσόπουλος, βρήκε, σε μια υπόγεια κατασκευή δίπλα σε δρακόσπιτο, οστά ζώων, θραύσματα αγγείων και κατάλοιπα θυσιών. Μέχρι και σήμερα, παραμένει μυστήριο ποιοι έχτισαν αυτές τις κατοικίες και για ποιο λόγο.
10. Χωριό Ανάβατος
Στα δυτικά της Χίου υπάρχει το καστροχώρι του Ανάβατου. Χτισμένο σε έναν απότομο λόφο με απόκρημνες πλαγιές, είναι προσβάσιμο από ένα μόνο σημείο. Εξαιτίας της φυσικής προστασίας του, είναι πιθανό το χωριό να κτίστηκε για τον έλεγχο της δυτικής ακτής κατά την περίοδο των πειρατικών επιδρομών.
Το χωριό εγκαταλείφθηκε ξαφνικά γι άγνωστους λόγους, αλλά η συνολική καλοδιατηρημένη μορφή του, δίνει μια μοναδική εικόνα μιας πόλης-φάντασμα περιτριγυρισμένης από ένα άγριο και τραχύ φυσικό περιβάλλον.
11. Βουλισμένο αλώνι
Τα δεκαπέντε πιο ανατριχιαστικά μέρη της Ελλάδας
Ένα κομμάτι γης στην Κρήτη, τεραστίων διαστάσεων, το οποίο φαίνεται να έχει βυθιστεί δημιουργώντας πανύψηλα κάθετα τοιχώματα, και οι επιστήμονες ισχυρίζονται ότι μάλλον επρόκειτο για κάποιο σπήλαιο του οποίου η οροφή κατέρρευσε.
Ωστόσο, το όνομα «βουλισμένο αλώνι» σημαίνει «αλώνι που έχει βουλιάξει» και προέρχεται από μια λαϊκή ιστορία. Σύμφωνα με αυτή, κάποτε ένας γεωργός της περιοχής είχε εδώ το αλώνι του.
Ένα καλοκαίρι, την ημέρα της εορτής του Προφήτη Ηλία, ο γεωργός πήγε στο αλώνι για να αλωνίσει μαζί με τη γυναίκα του και την κόρη του, παρόλο που εκείνη την ημέρα δεν αλωνίζουν. Η απιστία αυτή επέφερε την τιμωρία από τον Άγιο, με αποτέλεσμα να βουλιάξει το αλώνι και να καταπιεί τους «άπιστους».
Ακόμη και σήμερα, λένε οι κάτοικοι, την ημέρα του Προφήτη Ηλία, ακούγονται τριξίματα από τα άχυρα και το τραγούδι της κόρης του γεωργού «Γύρω γεια τωνε κι όλα τ" άχερα δικά ντωνε...», ενώ έχει παρατηρηθεί ότι πετάνε μέσα στο αλώνι κοπάδια περιστεριών, ένα φαινόμενο που δεν έχει ακόμα εξηγηθεί.
12. Σανατόριο Πάρνηθας
Ένα παράδοξο, ογκώδες πολυόροφο εγκαταλελειμμένο κτίσμα στέκει σήμερα σε μια πλαγιά της Πάρνηθας, με το σύνολο της περιοχής γύρω του να προβάλλει καμένο και εφιαλτικό.
Αυτό το κτίριο ιδρύθηκε και ξεκίνησε να λειτουργεί το 1914, ως ορεινό αντιφυματικό περίπτερο-θεραπευτήριο του Ευαγγελισμού. Το 1934, ανοικοδομήθηκε με την επωνυμία Νοσοκομείο Γεωργίου Σταύρου & Γεωργίου Φουγκ.
Στη συνέχεια μετατράπηκε στο ξενοδοχείο Ξενία, και τέλος σε Σχολή Τουριστικών Επαγγελμάτων. Σήμερα το κτίριο είναι ένα εγκαταλελειμμένο ερείπιο. Υπάρχουν ιστορίες για ένα κοριτσάκι στο σανατόριο, το οποίο, στα τελευταία του πλέον από τη φυματίωση, δεν μπορούσε να πιει ούτε μια στάλα νερό.
Ζήτησε, λοιπόν, από κάποιον νοσοκόμο να την πάει στην Πηγή της Κυράς, στο τελευταίο καταφύγιο της Πάρνηθας, αλλά ξεψύχησε στο δρόμο. Διάφοροι περαστικοί έχουν ισχυριστεί πως έχουν δει το κοριτσάκι να τους ζητάει να τη συνοδέψουν στην πηγή.
Έχουν περάσει πάνω από 10 χρόνια από τότε που το κτίριο εγκαταλείφθηκε εντελώς και η φήμη του συνοδεύεται από ιστορίες κακοτυχίας, αρρώστιας, πόνου, θανάτου αλλά και σενάρια σατανισμού και «μεταφυσικών» φαινομένων, αφού ανεξήγητα σύμβολα χωρίς καμία ερμηνεία καλύπτουν τους τοίχους του.
13. Σπηλιά Νταβέλη
Το σπήλαιο αυτό, πριν ονομαστεί έτσι, ονομαζόταν «Σπήλαιο των Αμώμων», δηλαδή των αγνών και αναμάρτητων, γιατί μόνο αυτοί μπορούσαν να εισέλθουν εκεί, αν και κανείς δε ξέρει πως προήλθε αυτή η ονομασία.
Η ιστορία της «σπηλιάς του Νταβέλη», έγινε γνωστή στο τέλος της δεκαετίας του 60, αφού υπήρχαν εκατοντάδες αναφορές από τους κατοίκους της περιοχής, για «παράξενα φώτα» στον ουρανό, μικρά ανθρωποειδή, παράξενους ήχους και φαντάσματα.
Μέσα στο σπήλαιο, υπάρχουν μεγάλες ανωμαλίες στο μαγνητικό πεδίο και μια ισχυρή μυρωδιά από όζον, ενώ σε κάποια σημεία κοντά στην σπηλιά, το ποσοστό της ραδιενέργειας σε έδαφος και αέρα είναι ελαφρώς ανεβασμένο και φημολογείται ότι αν φέρει κάποιος μία λάμπα φθορίου μπορεί να ανάψει μόνη της.
Επίσης υπάρχουν μαρτυρίες περαστικών για μυστηριώδεις τοπικούς στροβίλους διαμέτρου ενός μέτρου, ενώ πιο δίπλα υπάρχει πλήρης άπνοια. Διάφορες ιστορίες κυκλοφορούνε σχετικά με τα σύμβολα που είναι ζωγραφισμένα, ή χαραγμένα στους βράχους της σπηλιάς.
Η πιο σημαντική ιστορία από όλες, είναι αυτή που υποστηρίζει ότι μία παλάμη η οποία είναι χαραγμένη στον τοίχο, τα τελευταία 20 χρόνια έχει μετακινηθεί τουλάχιστον τρεις φορές. Μέχρι και ο Ελληνικός στρατός έχει ανάμειξη στην υπόθεση της σπηλιάς του Νταβέλη.
Τη δεκαετία του 80, η ευρύτερη περιοχή γύρω από τη σπηλιά, είχε κηρυχτεί στρατιωτική και απαγορευόταν η προσέγγιση πολιτών για τουλάχιστον 3 χρόνια.
Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου υπήρξαν πολλές αναφορές από τους εργαζομένους εκεί, για παράξενα φαινόμενα, ενώ είναι επιβεβαιωμένο ότι πολλοί από αυτούς, πέθαναν μετά από μερικά χρόνια, όλοι από καρκίνο.
14. Το πηγάδι των ψυχών
Σε κεντρικό σημείο της Κηφισιάς, ανάμεσα σε μερικές καλαμιές και καλά σφραγισμένο με τσιμέντο στόμιο, υπάρχει ένα πηγάδι του οποίου η ιστορία ξεκινά από πολύ παλιά.
Ο μύθος λέει ότι εκεί κατοικούν ψυχές νεκρών οι οποίες εμφανίζονται το βράδυ στους περίεργους που τριγυρνούν κοντά του, παίρνοντας την μορφή φασματικών προσώπων.
Το 1945, κάποιος κάτοικος της περιοχής, πυροβόλησε ένα βράδυ μία από αυτές τις μορφές, και την επόμενη ημέρα ο ίδιος πέθανε, αφού αρρώστησε αιφνίδια και βαριά.
Το πηγάδι έχει επάνω στο σφράγισμά του, χαραγμένα περίεργα σύμβολα, που ίσως να είναι και τυχαία.
Παρόλο που βρίσκεται σε κεντρικό σημείο της περιοχής, δύσκολα μπορεί κάποιος να το εντοπίσει αφού περιβάλλεται σχεδόν εξ" ολοκλήρου από τις πυκνές καλαμιές, ενώ εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι όλη η γύρω περιοχή είναι κτισμένη, εκτός από αυτό το μοναδικό, μικρό σημείο του πηγαδιού.
15. Το σπίτι στη βασιλίσσης Όλγας 263
Το συγκεκριμένο σπίτι της Θεσσαλονίκης, λέγεται πως παλιά ήταν αρχοντικό κάποιου Εβραίου, ενώ σήμερα δεν κατοικείται αφού είναι ετοιμόρροπο και ο γύρω χώρος έχει μετατραπεί σε αποθήκη οικοδομικών υλικών.
Πολλά έχουν ειπωθεί για αυτό το κτίσμα, όπως όσοι έχουν μείνει εκεί νύχτα ακούν φοβερούς θορύβους από φαντάσματα που κυκλοφορούν στα δωμάτια, με αποτέλεσμα να τρέπονται σε φυγή, ή πως συνοδεύει κατάρα και όποιος μένει εκεί κινδυνεύει να τρελαθεί, ενώ όποιος προσπαθήσει να το γκρεμίσει κινδυνεύει να πεθάνει.
Το γεγονός ότι στο παρελθόν το πήραν δύο εργολάβοι για να το κατεδαφίσουν, και την ημέρα που πέρασε στην ιδιοκτησία τους ο ένας πέθανε από την καρδιά του και ο άλλος σκοτώθηκε σε τροχαίο ταξιδεύοντας στην Αθήνα, φούντωσαν τις φήμες.
Αρκετοί είναι αυτοί που αποφεύγουν ακόμη και να περνούν τη νύχτα έξω από το κτίριο ή αλλάζουν και πεζοδρόμιο με το φόβο πως ίσως κάτι κακό θα τους συμβεί εάν δεν υπακούσουν στους νόμους των «πνευμάτων».
Πηγή: http://www.authorway.com/

Η ζωή ενός Dukha: Η φυλή της Μογγολίας που ζει αρμονικά με λύκους, τάρανδους και άγριους αετούς

Έχοντας ζήσει στο Νεπάλ και στο Θιβέτ και έχοντας εξερευνήσει τα Ιμαλάια για περισσότερο από μια δεκαετία, ο 50χρονος φωτογράφος Hamid Sardar-Afkham αποφάσισε να ταξιδέψει στη Μογγολία για να φωτογραφίσει τις νομαδικές φυλές των Dukha και τον μοναδικό τρόπο ζωής τους.

Οι Dukha ή Duhalar ή Tsaatan στα Μογγολικά, είναι μια αρχαία φυλή με καταγωγή από την Τουρκία που εξημερώνουν τους τάρανδους, τους εκτρέφουν και χρησιμοποιούν το γάλα, το τυρί και τη γούνα τους.

Ζουν σε μικρές ομάδες σε κωνικές σκηνές, οι οποίες ονομάζονται alajy og και απλώνονται σε έκταση περίπου 6 εκατομμυρίων στρεμμάτων. Σήμερα οι Dukha αποτελούν εθνική μειονότητα. Ο αριθμός των μελών της φυλής μειώνεται συνέχεια. Ελάχιστες οικογένειες έχουν απομείνει, που είναι 200 έως 400 άτομα.

Λύκοι του Taipak.Deloun Highlands, Επαρχία Olgii

Η ζωή για τη φυλή Dukha είναι απλή και σκληρή. Δεν υπάρχει ηλεκτρικό ρεύμα ή τρεχούμενο νερό, ενώ η θερμοκρασία μπορεί να μειωθεί σε 40 °C κάτω από το μηδέν, το χειμώνα.
Τα παιδιά πηγαίνουν σε σχολεία μακριά από τα σπίτια τους και διδάσκονται στην Μογγολική γλώσσα, όχι στην μητρική τους, η οποία απειλείται.

Δείτε τη συνέχεια του άρθρου στο cnn.gr

Hoia Baciu: Το μυστηριώδες δάσος της Ρουμανίας

Γνωστό και ως «Τρίγωνο των Βερμούδων» της Ρουμανίας.

Και αυτό γιατί μέσα του έχουν χαθεί πολλοί άνθρωποι, ενώ υπάρχουν και μαρτυρίες για ΑΤΙΑ ή ανεξήγητα ηλεκτρικά φαινόμενα. 

Κάποιοι, μάλιστα, πιστεύουν ότι είναι μια πύλη που οδηγεί σε άλλη διάσταση, καθώς έχουν ακουστεί ιστορίες ανθρώπων που χάθηκαν εκεί και ξαναβγήκαν μετά από χρόνια με τα ίδια ρούχα χωρίς να θυμούνται τίποτα από το διάστημα της απουσίας τους.

Το δάσος αυτό έγινε διάσημο το 1968 όταν ο βιολόγος Alexandru Sift τράβηξε μια φωτογραφία στην οποία φαινόταν ένας δίσκος UFO να αιωρείται πάνω από τα δέντρα.

Οι ντόπιοι, όμως, γνωρίζουν το συγκεκριμένο δάσος και τα μυστικά του εδώ και πολλά χρόνια και το θεωρούν δαιμονισμένο και καταραμένο.

Το μέρος θεωρείται ένα από τα πιο στοιχειωμένα μέρη στον κόσμο και έχουν ασχοληθεί με αυτό πολλοί κυνηγοί φαντασμάτων, ερευνητές μεταφυσικής δραστηριότητας, καθώς και παραψυχολόγοι.

Ένας από αυτούς ήταν και καθηγητής χημείας του πανεπιστημίου της περιοχής, ο Dr. Adrian Patrut.

Σύμφωνα με αυτόν, το Hoia-Baciu είναι ένα από τα μοναδικά μέρη μεταφυσικής δραστηριότητας στον κόσμο, λόγω της ποικιλίας, της έντασης και της πολυπλοκότητας των δραστηριοτήτων αυτών.

UFO που φωτογραφήθηκε κοντά στην πόλη Κλουζ

---

Από τη δεκαετία του 70 ασχολήθηκε με την έρευνα του συγκεκριμένου δάσους και των ανεξήγητων φαινομένων του, όπως για παράδειγμα τις διάφορες δεσμίδες φωτός και φωτεινών ουράνιων σφαιρών που αιωρούνταν από πάνω του.

UFO που φωτογραφήθηκαν στο Hoia-Baciu

---

Ο ίδιος ισχυρίζεται ότι εάν περάσεις πολύ χρόνο μέσα στο δάσος θα παρουσιάσεις συμπτώματα όπως αυπνία, υπερβολική δίψα, έντονο στρες, ναυτία, εμετούς και πονοκεφάλους.

Κάποιοι άλλοι ερευνητές πιστεύουν ότι το δάσος είναι πέρασμα για κάποια άλλη διάσταση ή για τον κόσμο των πνευμάτων. Οι ντόπιοι προειδοποιούν ότι εάν πας στο δάσος, οι πιθανότητες του να μην γυρίσεις ποτέ είναι πολύ μεγάλες.

Το Hoia-Baciu είναι ένα εξαιρετικά μυστηριώδες μέρος όπου συμβαίνουν πολλά και ανεξήγητα φαινόμενα.

Τα δέντρα του είναι ανατριχιαστικά, κυρτά με τυλιγμένους κορμούς και κλαδιά και σύμφωνα με τον Dr. Patrut είναι ζωντανή απόδειξη της παρουσίας στοιχειών και φαντασμάτων, αφού κάποτε αυτά τα δέντρα ήταν φυσιολογικά…

Οι τουρίστες και οι κυνηγοί φαντασμάτων που έχουν επισκεφθεί το δάσος είδαν πολλά φαντάσματα, και κατά τη διάρκεια του «ταξιδιού», υπόφεραν από ναυτία, αποπροσανατολισμούς, εγκαύματα στο δέρμα, άγχος, δυσφορία και άλλα συμπτώματα. Είναι ένα μέρος απόλυτης τρομοκρατίας.

Μια άλλη ιδιαιτερότητα του μέρους είναι μια περιοχή, που οριοθετείται από ένα μεγάλο κύκλο, που δεν θα μεγαλώνουν τα φυτά, ως ένα είδος εντελώς νεκρής ζώνης στην οποία δεν υπάρχει το είδος της ζωής.

 Το Hoia Baciu έχει ονομαστεί από τους ντόπιους ως «The Forest of Evil» και μπορούμε εύκολα να καταλάβουμε γιατί.