Τι προκάλεσε τον «Αθόρυβο» σεισμό που ταρακούνησε όλο τον πλανήτη την 11η Νοέμβρη?

Ένας σεισμός που φαίνεται ότι ταρακούνησε όλο τον πλανήτη αλλά δεν τον κατάλαβε κανείς καταγράφηκε από το Γεωλογικό Ινστιτούτο των ΗΠΑ, στις 11 Νοεμβρίου.

 Το μυστηριώδες σεισμικό κύμα διέτρεξε όλο τον πλανήτη για περίπου 20 λεπτά, χωρίς να καταλάβει κανείς το παραμικρό. Το φαινόμενο ξεκίνησε περίπου 24 χιλιόμετρα από το Μαγιότ, ένα γαλλικό νησί που βρίσκεται κοντά στη Μαδαγασκάρη, στη νοτιοανατολική ακτή της Αφρικής. 

Τα κύματα πέρασαν από την Αφρική και καταγράφηκαν από τους αισθητήρες στη Ζάμπια, την Κένυα και την Αιθιοπία και συνέχισαν στη Χιλή, τη Νέα Ζηλανδία, τον Καναδά, φτάνοντας μέχρι τη Χαβάη, σχεδόν 18.000 χιλιόμετρα μακριά. Μόνο ένα άτομο παρατήρησε το περίεργο αυτό σήμα που εμφανίστηκε στη ιστοσελίδα πραγματικού χρόνου του Γεωλογικού Ινστιτούτου των ΗΠΑ. Ένας χρήστης παρατήρησε τα περίεργα ζιγκ-ζαγκ και δημοσίευσε τις εικόνες στο twitter. Το θέμα πήρε γρήγορα διαστάσεις, με ερευνητές σε όλο τον κόσμο να προσπαθούν να ανακαλύψουν την πηγή των κυμάτων.

"Δεν νομίζω ότι έχει δει κάτι παρόμοιο. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι η αιτία του φαινομένου είναι εξωτική" είπε στο National Geographic ο Γκόραν Έκστρομ, σεισμολόγος στο πανεπιστήμιο Κολούμπια, ο οποίος ειδικεύεται σε ασυνήθιστους σεισμούς. Πολλά χαρακτηριστικά των κυμάτων, ωστόσο, είναι αξιοσημείωτα, όπως ο απροσδόκητα μονότονος, χαμηλής συχνότητας ήχος κατά την παγκόσμια εξάπλωσή του. 

Οι συνηθισμένοι σεισμοί είναι βραχύβιοι, προκαλούν ένα ξαφνικό ταρακούνημα, το οποίο υποχωρεί σε μερικά δευτερόλεπτα και ακολουθούνται από μετασεισμούς, που μπορεί να διαρκέσουν περισσότερο. Σε αυτές τις τυπικές σεισμικές δονήσεις, παράγονται τρεις τύποι κυμάτων. Ένας σεισμός συνήθως ενεργοποιεί πρώτα τα ταχείας μετάδοσης κύματα Ρ και στη συνέχεια τα σχετικά υψηλής συχνότητας κύματα S. Έπονται τα επιφανειακά κύματα μεγάλης διάρκειας, τα οποία ταξιδεύουν σε όλο τον κόσμο πολλές φορές μετά από έναν μεγάλο σεισμό.

 Ενώ αυτός ο τύπος μοιάζει περισσότερο με το μυστηριώδες κύμα του Μαγιότ, δεν καταγράφηκε σεισμός που θα μπορούσε να προκαλέσει ένα τόσο μονότονο και χαμηλής συχνότητας σήμα. Το συγκεκριμένο κύμα χρειάστηκε περίπου 17 δευτερόλεπτα για να επαναληφθεί, εντελώς διαφορετικό από τα "θορυβώδη" κύματα που εκπέμπονται από τους συνηθισμένους σεισμούς. Οι περισσότερες θεωρίες επικεντρώνονται σε ένα σμήνος σεισμών που καταγράφεται στο Μαγιότ από τον περασμένο Μάιο, με εκατοντάδες δονήσεις να έχουν σημειωθεί σε μια περιοχή περίπου 50 χιλιόμετρα μακριά, ανατολικά της πηγής του παράξενου κύματος.

 Δεν έχουν καταγραφεί όμως σεισμοί πρόσφατα και η συχνότητα της σεισμικής δραστηριότητας έχει υποχωρήσει τους τελευταίους μήνες, προκαλώντας ακόμα μεγαλύτερη σύγχυση στην επιστημονική κοινότητα. Η θεωρία που εξετάζεται τις τελευταίες μέρες είναι η ύπαρξη ενός σώματος μάγματος, όγκου περίπου 1,6 κυβικών χιλιομέτρων, το οποίο κινείται κάτω από το Μαγιότ και μπορεί να έχει προκαλέσει μια υποθαλάσσια κατάρρευση θαλάμου μάγματος. Πολλοί εκτιμούν ότι αυτό που είναι γνωστό ως "αργός σεισμός", ο οποίος είναι πιο ήσυχος από τον συνηθισμένο και μπορεί να διαρκέσει λεπτά, ώρες ή και μέρες, είναι πίσω από το μυστηριώδες φαινόμενο του Μαγιότ.

πηγές:

https://omadaorfeas.blogspot.com/2018/12/ti-prokalese-ton-seismo-pou-tarakounhse-ton-planhth-11-noemvrh.htmlhttps://omadaorfeas.blogspot.com/2018/12/ti-prokalese-ton-seismo-pou-tarakounhse-ton-planhth-11-noemvrh.html

https://www.express.co.uk/news/world/1051952/Indian-Ocean-mystery-seismic-waves-world-November-11-earthquake

https://www.nationalgeographic.com/science/2018/11/strange-earthquake-waves-rippled-around-world-earth-geology/

https://www.pronews.gr/perivallon/fysi/731419_seismos-fantasma-poy-den-katalave-kaneis-koyniotan-o-planitis-gia-20-foto

Το ηφαίστειο της Σαντορίνης...

Ένα δραματικό ντοκυμαντέρ από το NATIONAL GEOGRAPHIC που δείχνει την μεγάλη έκρηξη με αποτέλεσμα τη σημερινή διαμόρφωση του νησιού της Σαντορίνης αλλά και τις καταστροφικές επιπτώσεις που είχε.

Ερευνητές δηλώνουν ότι βρήκαν την πηγή του Αμαζονίου

Νέα μελέτη υποδεικνύει ως «αφετηρία» έναν ποταμό του Περού

Από τον 17ο αιώνα αναζητείται ο τόπος… προέλευσης του Αμαζονίου. Ερευνητές του Πανεπιστημίου του Μπέρκλι στις ΗΠΑ υποστηρίζουν ότι το σήμα κατατεθέν της Νοτίου Αμερικής πηγάζει από έναν ποταμό του Περού.

Υδάτινος γίγαντας

Ο Αμαζόνιος διαρρέει τη Νότια Αμερική από τις Άνδεις ως τις εκβολές του, στον Ατλαντικό Ωκεανό. Θεωρείται ο δεύτερος μακρύτερος ποταμός στη Γη μετά τον Νείλο, με μήκος 6.400 χιλιόμετρα – μάλιστα, το μήκος του, ανάλογα με το ποιο θεωρείται το σημείο των εκβολών του φτάνει μέχρι τα 7.000 χιλιόμετρα, οπότε μπορεί να χαρακτηριστεί και ως ο μακρύτερος ποταμός στη Γη. Ο Αμαζόνιος όμως είναι με διαφορά ο μεγαλύτερος ποταμός όσον αφορά τη μέση παροχή (τον όγκο δηλαδή του νερού που χύνεται από αυτόν κατά μέσο όρο στη θάλασσα), η οποία ανέρχεται σε 219.000 κυβικά μέτρα νερού ανά δευτερόλεπτο. Υπολογίζεται ότι το 1/5 του συνόλου του γλυκού νερού που ρέει στην επιφάνεια της γης μεταφέρεται απ” τον Αμαζόνιο.

Το όνομα «Αμαζόνιος» το έδωσε ο ισπανός κατακτητής Φρανθίσκο ντε Ορεγιάνα ο οποίος διέπλευσε τον ποταμό το 1541-1542. Στην πορεία του συνάντησε φυλές με γυναίκες που πολεμούσαν και για τον λόγο αυτό του έδωσε το όνομα «Αμαζόνιος» (Río de las Amazonas).

Μάχη υποψηφίων «γονέων»

Από την απαρχή της προσπάθειας εντοπισμού της πηγής του Αμαζονίου τον 17ο αιώνα είχε διαπιστωθεί ότι αυτή βρισκόταν κάπου στο Περού. Στη διάρκεια των αιώνων υποδείχθηκαν πέντε διαφορετικοί ποταμοί του Περού ως πηγή του Αμαζονίου – οι δύο τελευταίες σχετικές έρευνες διεξήχθησαν από ερευνητικές αποστολές του National Geographic. Η πρώτη έλαβε χώρα το 1971 και υπέδειξε ως πηγή του Αμαζονίου το όρος Mismi των Περουβιανών Ανδεων. Στους πρόποδες του όρους υπάρχει η λίμνη Ticlla Cocha που τροφοδοτείται με νερό από το βουνό. Η λίμνη τροφοδοτεί με τη σειρά της τον ποταμό Apurimac ο οποίος υποδείχτηκε ως «αφετηρία» του Αμαζονίου.

Το 2000 έγινε νέα έρευνα και πάλι υπό την αιγίδα του National Geographic η οποία επιβεβαίωσε τα ευρήματα της προηγούμενης. Η νέα έρευνα υποδεικνύει ως πηγή έναν άλλο ποταμό του Περού και πιο συγκεκριμένα τον ποταμό Mantaro. Αν αυτό τελικά ισχύει τότε θα πρέπει να αναθεωρηθεί και το συνολικό μήκος του Αμαζονίου που σε αυτή την περίπτωση θα είναι περίπου 92 χλμ μεγαλύτερο από ό,τι πιστεύουμε σήμερα.

Η νέα μελέτη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Area» και έχει ήδη προκαλέσει αντιδράσεις. Ορισμένοι γεωλόγοι υποστηρίζουν ότι ο ποταμός Mantaro ξεραίνεται για διάστημα περίπου πέντε μηνών κάθε χρόνο οπότε είναι ουσιαστικώς αδύνατο να είναι αυτός η πηγή του Αμαζονίου.

Πηγή: Το Βήμα