To 10% της άγριας φύσης έχει χαθεί από τον Πλανήτη...

Το ένα δέκατο περίπου των εκτάσεων έρημης και άγριας φύσης στην Γη έχει χαθεί κατά την τελευταία εικοσαετία. Οι επιστήμονες μάλιστα προειδοποιούν ότι σε 100 χρόνια η άγρια φύση δεν θα υπάρχει πια.
Επιστήμονες από διάφορες χώρες σε συνεργασία παρουσίασαν ένα νέο χάρτη, που δείχνει ότι στον πλανήτη μας οι περιοχές άγριας φύσης καταλαμβάνουν μια συνολική έκταση 30,1 εκατομμυρίων τετραγωνικών χιλιομέτρων (το 23% της ξηράς).
Το μεγαλύτερο μέρος τους βρίσκεται στην Β. Αμερική, στην Β. Ασία, στην Β. Αφρική και στην Αυστραλία.
Σε σχέση με τη δεκαετία του '90, έχουν χαθεί γύρω στα 3,3 εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα άγριας φύσης ή σχεδόν το 10% του συνόλου.
Η χαμένη έκταση είναι διπλάσια σε μέγεθος από την Αλάσκα ή όσο η μισή αχανής λεκάνη του Αμαζονίου.
Ο χάρτης της καταστροφής

Οι μεγαλύτερες απώλειες έχουν υπάρξει στην περιοχή του Αμαζονίου στην Ν. Αμερική (μείωση 30% των εκτάσεων άγριας φύσης) και στην Κεντρική Αφρική (μείωση 14%).
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Τζέημς Γουότσον του αυστραλιανού Πανεπιστημίου της Κουίνσλαντ, που έκαναν την σχετική δημοσίευση στο περιοδικό βιολογίας «Current Biology», επεσήμαναν την ανάγκη να εφαρμοσθούν άμεσα διεθνείς πολιτικές για την προστασία των έρημων φυσικών περιοχών και της βιοποικιλότητας.

Όπως εκτιμούν, υπάρχει ακόμη ένα χρονικό περιθώριο μίας έως δύο δεκαετιών για να αναστραφεί η κατάσταση, ώστε να μη γίνει οριστικά μη αναστρέψιμη.

Ως άγρια φύση θεωρούνται περιοχές βιολογικά και οικολογικά ανέπαφες από οποιαδήποτε ανθρώπινη όχληση ή παρέμβαση (γεωργία, εξόρυξη, κυνήγι, τουρισμός κ.α.).

Οι περισσότερες, δηλαδή το 82%, έχουν έκταση άνω των 10.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων η κάθε μία.

Ερευνητές δηλώνουν ότι βρήκαν την πηγή του Αμαζονίου

Νέα μελέτη υποδεικνύει ως «αφετηρία» έναν ποταμό του Περού

Από τον 17ο αιώνα αναζητείται ο τόπος… προέλευσης του Αμαζονίου. Ερευνητές του Πανεπιστημίου του Μπέρκλι στις ΗΠΑ υποστηρίζουν ότι το σήμα κατατεθέν της Νοτίου Αμερικής πηγάζει από έναν ποταμό του Περού.

Υδάτινος γίγαντας

Ο Αμαζόνιος διαρρέει τη Νότια Αμερική από τις Άνδεις ως τις εκβολές του, στον Ατλαντικό Ωκεανό. Θεωρείται ο δεύτερος μακρύτερος ποταμός στη Γη μετά τον Νείλο, με μήκος 6.400 χιλιόμετρα – μάλιστα, το μήκος του, ανάλογα με το ποιο θεωρείται το σημείο των εκβολών του φτάνει μέχρι τα 7.000 χιλιόμετρα, οπότε μπορεί να χαρακτηριστεί και ως ο μακρύτερος ποταμός στη Γη. Ο Αμαζόνιος όμως είναι με διαφορά ο μεγαλύτερος ποταμός όσον αφορά τη μέση παροχή (τον όγκο δηλαδή του νερού που χύνεται από αυτόν κατά μέσο όρο στη θάλασσα), η οποία ανέρχεται σε 219.000 κυβικά μέτρα νερού ανά δευτερόλεπτο. Υπολογίζεται ότι το 1/5 του συνόλου του γλυκού νερού που ρέει στην επιφάνεια της γης μεταφέρεται απ” τον Αμαζόνιο.

Το όνομα «Αμαζόνιος» το έδωσε ο ισπανός κατακτητής Φρανθίσκο ντε Ορεγιάνα ο οποίος διέπλευσε τον ποταμό το 1541-1542. Στην πορεία του συνάντησε φυλές με γυναίκες που πολεμούσαν και για τον λόγο αυτό του έδωσε το όνομα «Αμαζόνιος» (Río de las Amazonas).

Μάχη υποψηφίων «γονέων»

Από την απαρχή της προσπάθειας εντοπισμού της πηγής του Αμαζονίου τον 17ο αιώνα είχε διαπιστωθεί ότι αυτή βρισκόταν κάπου στο Περού. Στη διάρκεια των αιώνων υποδείχθηκαν πέντε διαφορετικοί ποταμοί του Περού ως πηγή του Αμαζονίου – οι δύο τελευταίες σχετικές έρευνες διεξήχθησαν από ερευνητικές αποστολές του National Geographic. Η πρώτη έλαβε χώρα το 1971 και υπέδειξε ως πηγή του Αμαζονίου το όρος Mismi των Περουβιανών Ανδεων. Στους πρόποδες του όρους υπάρχει η λίμνη Ticlla Cocha που τροφοδοτείται με νερό από το βουνό. Η λίμνη τροφοδοτεί με τη σειρά της τον ποταμό Apurimac ο οποίος υποδείχτηκε ως «αφετηρία» του Αμαζονίου.

Το 2000 έγινε νέα έρευνα και πάλι υπό την αιγίδα του National Geographic η οποία επιβεβαίωσε τα ευρήματα της προηγούμενης. Η νέα έρευνα υποδεικνύει ως πηγή έναν άλλο ποταμό του Περού και πιο συγκεκριμένα τον ποταμό Mantaro. Αν αυτό τελικά ισχύει τότε θα πρέπει να αναθεωρηθεί και το συνολικό μήκος του Αμαζονίου που σε αυτή την περίπτωση θα είναι περίπου 92 χλμ μεγαλύτερο από ό,τι πιστεύουμε σήμερα.

Η νέα μελέτη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Area» και έχει ήδη προκαλέσει αντιδράσεις. Ορισμένοι γεωλόγοι υποστηρίζουν ότι ο ποταμός Mantaro ξεραίνεται για διάστημα περίπου πέντε μηνών κάθε χρόνο οπότε είναι ουσιαστικώς αδύνατο να είναι αυτός η πηγή του Αμαζονίου.

Πηγή: Το Βήμα

Αμαζόνιος: αύξηση της αποψίλωσης κατά 88%

Τα τελευταία χρόνια τα ποσοστά αποψίλωσης στον Αμαζόνιο της Βραζιλίας παρουσίαζαν σταθερή μείωση, φτάνοντας πέρυσι τα χαμηλότερα επίπεδα.

Ωστόσο, η τάση ανατράπηκε και από τον Αύγουστο του 2012 μέχρι τον Απρίλιο του 2013 ο Αμαζόνιος έχασε έκταση 1.569 τετραγωνικών χιλιομέτρων, που αντιστοιχεί σε 300.000 ποδοσφαιρικά γήπεδα.

Αυτό προκύπτει από στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα η υπηρεσία δασών της Βραζιλίας, «IMAZON», η οποία παρακολουθεί την αποψίλωση σε ζωντανό χρόνο, μέσω δορυφορικών εικόνων.

Ειδικότερα, με βάση τα στοιχεία ο ρυθμός αποψίλωσης αυξήθηκε κατά 88% συγκριτικά με την ίδια περίοδο πέρυσι, που είχαν χαθεί 833 τετραγωνικά χιλιόμετρα δασικής έκτασης.

Πρέπει να επισημανθεί ωστόσο ότι αν και τα ποσοστά αποψίλωσης φέτος αυξήθηκαν, και πάλι παραμένουν χαμηλά συγκριτικά με τη «μαύρη» χρονιά του 1995, που καταστράφηκαν πάνω από 25.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα δάσους στη Βραζιλία.

Εξάλλου, εκτός από τη φετινή αύξηση οι ρυθμοί αποψίλωσης παρουσίαζαν σταθερή μείωση από το 2004, κάτι που οφείλεται στη λήψη μέτρων κατά της λαθροϋλοτομίας και της αποψίλωσης εκτάσεων στον Αμαζόνιο, αλλά και στην καλύτερη χρήση γης.

Ακόμα οι Αρχές δεν έχουν εξακριβώσει που οφείλεται αυτή η ξαφνική αύξηση των ρυθμών αποψίλωσης, ωστόσο πιθανή αιτία θεωρούνται οι τελευταίες μεταβολές στον δασικό κώδικα της Βραζιλίας, που καθορίζουν το ποσοστό δασικής έκτασης που πρέπει να διατηρείται σε καλλιέργειες και φάρμες. (Διαβάστε εδώ περισσότερες λεπτομέρειες)

Εκτός αυτού, η οικονομική κρίση φαίνεται πως οδήγησε σε νέα έξαρση της λαθροϋλοτομίας.

Πηγή:econews.gr