Το μεγαλύτερο ηφαίστειο στην Ισλανδία ετοιμάζεται να εκραγεί, απειλώντας την Ευρώπη

Tο Μπάρδαρμπουνγκα, το μεγαλύτερο ηφαίστειο στην Ισλανδία, ετοιμάζεται να εκραγεί, απειλώντας την Ευρώπη με ένα τεράστιο σύννεφο τέφρας, επηρεάζοντας τα ταξίδια, την ποιότητα του αέρα και τη γεωργία.
Εγκλωβισμένο κάτω από παγετώνα, το ηφαίστειο ύψους 2.000 μέτρων έχει πληγεί από τέσσερις σεισμούς την προηγούμενη εβδομάδα, με τον ισχυρότερο να έχει ένταση 4,7 στην κλίμακα Ρίχτερ.
«Ο λόγος για τους σεισμούς σε αυτό το μέρος είναι ότι το ηφαίστειο διαστέλλεται, δηλαδή η πίεση του μάγματος στο θάλαμο του μάγματος αυξάνεται», δήλωσε ο σεισμολόγος Παλ Έιναρσον σε βρετανικά μέσα. «Αυτό συμβαίνει από τότε που η τελευταία έκρηξη σταμάτησε τον Φεβρουάριο του 2015», πρόσθεσε.
Η τελευταία έκρηξη στο Μπάρδαρμπουνγκα, το 2014, ήταν η μεγαλύτερη στην Ευρώπη τα τελευταία 240 χρόνια. Αν και η έκρηξη δεν επηρέασε τα ταξίδια, επηρέασε αρνητικά την ποιότητα του αέρα σε όλη την Ευρώπη. Πριν από μερικά χρόνια, το 2010, οι εκρήξεις του ηφαιστείου Εϊγιαφιαλαγιόκουλ της Ισλανδίας εξάπλωσαν ένα τεράστιο σύννεφο τέφρας, το οποίο προκάλεσε τεράστιες διαταραχές στις μετακινήσεις σε όλη την Ευρώπη. Κατά τη διάρκεια των σχετικά μικρών εκρήξεων, 20 χώρες έκλεισαν τον εναέριο χώρο τους για εμπορικές πτήσεις, ενώ δέκα εκατομμύρια ταξιδιώτες επηρεάστηκαν.
Αν και οι πρόσφατοι σεισμοί είναι σημάδια μιας μελλοντικής ηφαιστειακής έκρηξης, αυτό δεν σημαίνει ότι η έκρηξη είναι θα συμβεί άμεσα. «Το ηφαίστειο προετοιμάζεται σίγουρα για την επόμενη έκρηξη, που μπορεί να συμβεί μέσα στα επόμενα χρόνια», δήλωσε ο Έιναρσον.
«Οι σεισμοί της περασμένης εβδομάδας είναι απλώς τα συμπτώματα αυτής της διαδικασίας, δεν προκαλούν την έκρηξη του ηφαιστείου», πρόσθεσε. Ωστόσο, οι αρχές οφείλουν να λάβουν προληπτικά μέτρα καθώς η σύνδεση του ηφαιστείου με τον παγετώνα σημαίνει ότι θα υπάρξει έκρηξη υδρατμών μαζί με το σύννεφο ηφαιστειακής τέφρας, προκαλώντας προβλήματα σε μεγαλύτερο εύρος και χρόνο από την έκρηξη του Εϊγιαφιαλαγιόκουλ το 2010.

Το «τρελό» σχέδιο των επιστημόνων για να ξαναπαγώσουν την Αρκτική

Η κλιματική αλλαγή είναι πραγματική. Και το πρώτο και μεγαλύτερο θύμα της είναι οι πάγοι της Αρκτικής Θάλασσας.
Από το 1980, η ποσότητα των πάγων της Αρκτικής μειώνεται κατά μέσο όρο περισσότερο από 13% κάθε δεκαετία. Εκτιμάται ότι αν οι πάγοι συνεχίσουν να λιώνουν με το σημερινό ρυθμό το 2030 δεν θα υπάρχουν πια.
Ίσως όμως υπάρχει λύση! Μια μελέτη που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Earth's Future» («Το μέλλον της Γης») δείχνει ότι μια ομάδα επιστημόνων από το Πανεπιστήμιο της Αριζόνα, ίσως έχει βρει ένα έξυπνο σχέδιο για να αντιστρέψει την κατάσταση.
Σύμφωνα με το Discovery, το σχέδιο - όσο τρελό κι αν ακούγεται - είναι να επανακαταψύξουμε το 10% της Αρκτικής Θάλασσας χρησιμοποιώντας γιγάντιες αντλίες - οι οποίες θα λειτουργούν με αιολική ενέργεια.
Πως θα λειτουργήσει; 
Το θαλασσινό νερό που θα χρησιμοποιείται, θα ψεκάζεται από τις αντλίες πάνω από τους ήδη υπάρχοντες πάγους. Λόγω της θερμοκρασίας του αέρα που είναι περίπου -40 βαθμοί Κελσίου το νερό θα παγώνει και θα δημιουργεί νέο πάγο.
Σύμφωνα με το σχέδιο θα χρειαστούν 10 εκατομμύρια αντλίες που θα ψεκάζουν 16,5 κιλά νερού ανά δευτερόλεπτο για να δημιουργηθούν περίπου 3 πόδια πάγου πάνω από το 10% της Αρκτικής Θάλασσας.

Για κάθε 4 πόδια νερού που θα ψεκάζεται, ο πάγος θα γίνεται 3 πόδια παχύτερος. Αυτό το σχέδιο - αν δουλέψει - θα αναβάλλει το λιώσιμο των πάγων για περίπου 17 χρόνια, κάθε χρονιά που θα πραγματοποιείται.
Σύμφωνα με τους επιστήμονες: «η εφαρμογή του σχεδίου σε ολόκληρη την Αρκτική στις αρχές της δεκαετίας του 2030, θα μπορούσε να γυρίσει το ρολόι στο σήμερα».
Είναι το σχέδιο τρελό;
Το σχέδιο φυσικά δεν είναι εύκολο και επίσης είναι ιδιαίτερα δαπανηρό. Με μια πρόχειρη, θεωρητική εκτίμηση θα μπορούσε να κοστίσει 500 δις. ευρώ. Η ομάδα του Πανεπιστημίου της Αριζόνα πάντως ήδη βρίσκεται στη διαδικασία να δημιουργήσει μια πρωτότυπη αντλία.
«Το σχέδιο είναι φιλόδοξο και λίγο τρελό στο πεδίο της εφαρμογής, αλλά όλες οι επιλογές που υπάρχουν στο τραπέζι είναι λίγο τρελές», τονίζει ο αστροφυσικός και επικεφαλής της ομάδας των ερευνητών του Πανεπιστημίου της Αριζόνα, Στίβεν Ντες.

Μη κατοικήσιμη η Μέση Ανατολή έως το τέλος του αιώνα λόγω κλιματικής αλλαγής;

Δεν πρόκειται απλά για «ανησυχίες» σχετικά με τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής στην περιοχή της Μέσης Ανατολής, αλλά για τα δραματικά συμπεράσματα πολλών επιστημονικών μελετών.

«Μέσα σε αυτόν τον αιώνα, περιοχές του Περσικού Κόλπου θα βρεθούν αντιμέτωπες με μια θανατηφόρα αύξηση της θερμοκρασίας ως αποτέλεσμα της κλιματικής αλλαγής, σύμφωνα με μελέτη μοντέλων υψηλής ανάλυσης του κλίματος», αναφέρει σε έρευνά του το ΜΙΤ.

Στην εν λόγω έρευνα, αναφέρεται πως οι εκτιμήσεις βασίστηκαν στις σημερινές εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου, ωστόσο επισημαίνεται πως η «θανατηφόρα αύξηση της θερμοκρασίας» θα μπορούσε να αποτραπεί αν περιοριστούν οι εκπομπές των αερίων.

Η σχετική μελέτη, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Nature, εστιάζει στην περιοχή του Περσικού Κόλπου, καθώς όπως αναφέρει τα ρηχά ύδατα και η έντονη ηλιοφάνεια σε συνδυασμό με τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής θα μπορούσαν να καταστήσουν την περιοχή μη κατοικήσιμη. Όπως επισημαίνεται σε πολλές μεγάλες πόλεις του Περσικού Κόλπου η θερμοκρασία θα μπορούσε να φτάσει σε τόσο υψηλά επίπεδα, που θα ξεπερνούν το κομβικό σημείο για την επιβίωση του ανθρώπου, ακόμη και σε σκιερά ή καλά αεριζόμενα μέρη.

«Πότε στον πλανήτη, από όσο ξέρουμε, δεν έχει αναφερθεί αυτό για οποιαδήποτε τοποθεσία», σημείωσε ο Ελφατίχ Ελταχίρ, καθηγητής του MIT και εκ των επικεφαλής της έρευνας. «Η λεπτομερής κλιματική προσομοίωση δείχνει πως η θερμοκρασία θα μπορούσε να ξεπεράσει αυτό το όριο της επιβίωσης, αν δεν ληφθούν μέτρα για τον περιορισμό των αερίων» που ευθύνονται για την κλιματική αλλαγή.

Το κλιματικό όριο για την επιβίωση εξαρτάται από δύο παράγοντες: Τη θερμοκρασία και την υγρασία. Η κρίσιμη θερμοκρασία είναι αυτή των 35 βαθμών Κελσίου για πάνω από έξι ώρες. Όπως εξηγεί ο Ελφατίχ Ελταχίρ, σοβαρός κίνδυνος για την υγεία και τη ζωή των ανθρώπων υπάρχει όταν τέτοιες θερμοκρασίες διατηρούνται για αρκετές ώρες. Σύμφωνα με τα μοντέλα και το τυπικό σενάριο, αυτό θα συμβαίνει αρκετά συχνά για μια περίοδο περίπου 30 ετών, στο τέλος του αιώνα.

Δυσοίωνες είναι και οι εκτιμήσεις του IPCC, του διεθνούς οργανισμού για το κλίμα. Στην τελευταία του έκθεση αναφέρει πως το κλίμα αναμένεται να γίνει περισσότερο θερμό και ξηρό στο μεγαλύτερο μέρος της Μέσης Ανατολής αλλά και της Βόρειας Αφρικής. Αυτές οι αλλαγές έχουν γίνει ήδη ορατές σε μεγάλο μέρος της βορειοδυτικής Αφρικής. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις έως το 2025 επιπλέον 80 με 100 εκατομμύρια άνθρωποι να βρεθούν αντιμέτωποι με σημαντικές ελλείψεις στον «λευκό χρυσό», όπως συχνά αναφέρεται το πόσιμο νερό σε αντιπαράθεση με τον «μαύρο χρυσό», το πετρέλαιο.

Η Παγκόσμια Τράπεζα σε έκθεσή της υπογραμμίζει και προειδοποιεί πως οι περιοχές της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής είναι ιδιαίτερα ευάλωτες στην κλιματική αλλαγή. «Είναι από τις πιο άνυδρες και ξηρές περιοχές του κόσμου, με υψηλή εξάρτηση της γεωργίας τους από το κλίμα και με ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού και της οικονομικής δραστηριότητας εκτεθειμένο σε πλημμύρες σε αστικές παράκτιες ζώνες», σημειώνεται στην έκθεση. Μια άνοδος της στάθμης της θάλασσας θα μπορούσε να επηρεάσει δεκάδες παράκτιες πόλεις στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική.

Ενδεικτικά στην περίπτωση της Αλεξάνδρειας στην Αίγυπτο, οι επιπτώσεις από την άνοδο της στάθμης της θάλασσας κατά μισό μέτρο, θα ήταν περίπου 2 εκ. εκτοπισμένοι, οικονομικό κόστος άνω των 35 δισ. δολάρια και ανυπολόγιστες απώλειες ιστορικής και πολιτιστικής κληρονομίας.

Καλλιέργεια μόνο με ήλιο και… θαλασσινό νερό - Η φουτουριστική φάρμα στην έρημο

Mόνο με το φως του ήλιου και το θαλασσινό νερό. Αυτά είναι τα στοιχεία που χρειάζεται η φουτουριστική φάρμα η οποία εγκαινιάστηκε μόλις, στην έρημο της Νότιας Αυστραλίας, με στόχο μία ετήσια παραγωγή 17.000 τόνων ντομάτας.
Το σύστημα καλλιέργειας, στο οποίο δεν χρησιμοποιείται χώμα, φυτοφάρμακα, ορυκτά καύσιμα (πετρέλαιο), ή νερό από γεώτρηση, εφαρμόζεται πρώτη φορά.
Και καθώς η ζήτηση για γλυκό νερό και ενέργεια συνεχώς αυξάνεται, αυτό θα μπορούσε να είναι το μοντέλο της γεωργίας στο μέλλον.
Σύμφωνα με το newscientist.com μια διεθνής επιστημονική ομάδα αφιέρωσε έξι χρόνια προκειμένου να τελειοποιήσει την ιδέα. Στην αρχή, το 2010, δημιούργησαν ένα «πολιτικό» θερμοκήπιο και το 2014 ξεκίνησαν την κατασκευή του έργου, μία εγκατάσταση εμπορικής κλίμακας, η οποία άρχισε να λειτουργεί  τώρα.

Πώς λειτουργεί
Το θαλασσινό νερό από τον Κόλπο Σπένσερ της Νότιας Αυστραλίας φτάνει στη φάρμα με τις 180.000 ντοματιές μέσω ενός αγωγού 23 χλμ.
Η αφαλάτωση γίνεται επί τόπου -ένα ηλιακό εργοστάσιο αφαλάτωσης εξασφαλίζει φρέσκο νερό για την άρδευση.
Οι καύσωνες και η ξηρασία καθιστούν την περιοχή ακατάλληλη για συμβατικά συστήματα καλλιέργειας, ωστόσο το φουτουριστικό θερμοκήπιο κρατά τις ντοματιές δροσερές με τον εξής τρόπο: Το εσωτερικό του είναι επενδεδυμένο με ένα χαρτόνι το οποίο βρέχεται με θαλασσινό νερό διατηρώντας τη θερμοκρασία στα επιθυμητά επίπεδα.
Τις συννεφιασμένες ημέρες το θερμοκήπιο είναι συνδεδεμένο στο δίκτυο ηλεκτροδότησης, αλλά σχεδιάζονται ήδη βελτιώσεις που θα καταστήσουν περιττή ακόμα και αυτή τη δικλείδα ασφαλείας.
Η ηλιακή ενέργεια του αγροκτήματος παράγεται από 23.000 καθρέφτες που αντανακλούν το φως του ήλιου προς έναν πύργο - δέκτη ύψους 115 μέτρων, που παράγει ατμό και κινεί γεννήτριες.
Σε μια ηλιόλουστη ημέρα, μπορεί να παραχθούν μέχρι και 39 megawatt ενέργειας - αρκετή για να καλυφθούν οι ανάγκες όχι μόνο του εργοστασίου αφαλάτωσης, αλλά και των συνολικών αναγκών ηλεκτρικής ενέργειας του θερμοκηπίου.

Και γιατί δεν υπάρχει ανάγκη για φυτοφάρμακα; Επειδή το θαλασσινό νερό καθαρίζει και αποστειρώνει τον αέρα και επιπλέον, επειδή τα φυτά μεγαλώνουν σε φλοιό καρύδας αντί για χώμα, συγκεκριμένα σε ένα υπόστρωμα από αλεσμένα κελύφη κοκοφοίνικα.
Χάρη στη χρήση ηλιακής ενέργειας, τα λειτουργικά έξοδα της εγκατάστασης είναι μικρότερα από ό,τι σε ένα συμβατικό θερμοκήπιο ίδια έκτασης, λέει η εταιρεία. Αυτό σημαίνει ότι το υψηλό κόστος, ύψους 200 εκατ. δολαρίων, θα αποσβεστεί σχετικά γρήγορα.
Η εταιρεία Sundrop στην οποία ανήκει η φουτουριστική φάρμα, σχεδιάζει παρόμοια θερμοκήπια σε Πορτογαλία, ΗΠΑ και σε μια ακόμα περιοχή της Αυστραλίας.
Το πιο σημαντικό: Οι ντομάτες της φουτουριστικής φάρμας έκτασης 200 στρεμμάτων, πωλούνται ήδη στα σούπερ μάρκετ της Αυστραλίας.

Λέσβος: Πάνω από 1.000 φλαμίνγκο «αγκαλιάστηκαν» για να ζεσταθούν [ΦΩΤΟ]

Tα περισσότερα από 1.000 φλαμίνγκο (σύμφωνα με την τελευταία καταμέτρηση 26 Δεκεμβρίου 2016) του υδροβιότοπου στην Καλλονή Λέσβου, αντιμετώπισαν την παγωνιά, με τον πιο απλό τρόπο.

Μαζεύτηκαν το ένα δίπλα στο άλλο.

«Ο χιονιάς είναι μια δύσκολη δοκιμασία για τα πουλιά που προφανώς προσπαθούν να προφυλαχθούν, πέρα από οποιαδήποτε άλλη δραστηριότητα όπως η λήψη τροφής»
Οι παράκτιοι υδροβιότοποι του κόλπου Καλλονής αποτελούν έναν από τους σημαντικότερους πόρους του οικολογικού κεφαλαίου της Λέσβου και όχι μόνο.

Χρησιμεύουν δε, ως καταφύγιο και τόπος αναπαραγωγής πολυάριθμων σπάνιων και προστατευόμενων ειδών πουλιών. Στο σύνολό τους έχουν ενταχθεί στο Εθνικό και Ευρωπαϊκό Κατάλογο «Ειδικών Περιοχών Διατήρησης της Φύσης» του Δικτύου NATURA 2000.
Η περιοχή φιλοξενεί 252 είδη πτηνών εκ των οποίων 87 είναι προστατευόμενα είδη. Σημαντικότερο όμως είναι ότι 101 είδη πουλιών φωλιάζουν, αριθμός που κρίνεται ιδιαίτερα αξιόλογος, ενώ 66 είδη είναι μεταναστευτικά.

Το Κέντρο Περιβαλλοντικής Ενημέρωσης Καλλονής, που αποτελεί τον επίσημο φορέα για την ενημέρωση του κοινού σχετικά με τη σημασία του υγροτόπου του Κόλπου Καλλονής και την ανάγκη για τη διατήρηση και προστασία του, υποστηρίζεται από τη Περιφέρεια Βορείου Αιγαίου και το Δήμο Λέσβου, και λειτουργεί υπό την επιστημονική επιμέλειά του Τμήματος Περιβάλλοντος του Πανεπιστημίου Αιγαίου.

Με το δάχτυλο στη σκανδάλη... Νορβηγία: Χιλιάδες κυνηγοί στην ουρά για να σκοτώσουν 16 λύκους (Ο Πολιτισμός είναι ΕΔΩ!...)

Οι άδειες δόθηκαν παρά το γεγονός ότι ο πληθυσμός λύκων είναι υπερβολικά μικρός στη Νορβηγία   (Φωτογραφία:  Associated Press ) 

 

 

Όσλο, Νορβηγία

Κακά μαντάτα για τους περίπου 30 λύκους που απομένουν στη Νορβηγία: οι 16 από αυτούς θα έχουν να αντιμετωπίσουν φέτος 11.571 κυνηγούς που έλαβαν σχετική άδεια, διαμορφώνοντας την αναλογία στους 723 κυνηγούς για κάθε ζώο.

Η Νορβηγία έχει μεγάλη παράδοση στο κυνήγι με περισσότερους από 200.000 αδειοδοτημένους κυνηγούς, από τους οποίους μόνο οι 500 είναι γυναίκες.

Όπως αναφέρει ο Guardian, το νορβηγικό υπουργείο Περιβάλλοντος αναγνωρίζει ότι ο πληθυσμός λύκων στη χώρα είναι μικρότερος από ό,τι θα έπρεπε. Παρόλα αυτά, οι αρμόδιες αρχές έδωσαν άδειες για το κυνήγι λύκων, στην περίοδο 1 Οκτωβρίου - 1 Μαρτίου, προκειμένου να αποτραπούν οι επιθέσεις σε εκτρεφόμενα ζώα.

Το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού βρίσκεται σε προστατευόμενη περιοχή στα νοτιοανατολικά της χώρας, όμως πολλοί λύκοι κάνουν το λάθος να περάσουν σε άλλες περιοχές, διακινδυνεύοντας έτσι τη ζωή τους.

Οι λύκοι που περνούν στη Σουηδία, τη Φινλανδία ή τη Ρωσία είναι μάλλον πιο τυχεροί, αφού οι χώρες αυτές θεωρούνται πιο ευαίσθητες στην προστασία απειλούμενων ζώων.

Στη Νορβηγία, η πολιτική που εφαρμόζεται προβλέπει τη διατήρηση μόλις τριών θηλυκών σε αναπαραγωγική ηλικία. Αυτό όμως δεν επαρκεί για τη διατήρηση ενός υγιούς πληθυσμού, διαμαρτύρεται ο Πέτερ Βάμπακεν, αναγνωρισμένη αυθεντία στους λύκους.

Λόγο να ανησυχούν έχουν εξάλλου και οι καφέ αρκούδες της Νορβηγίας: πάνω από 10.930 κυνηγοί εξασφάλισαν άδεια για να σκοτώσουν 16 αρκούδες τη φετινή κυνηγετική περίοδο.

Στην Ελλάδα, η καφέ αρκούδα προστατεύεται αυστηρά από τη νομοθεσία και ο πληθυσμός τους στην οροσειρά της Πίνδου δείχνει να αυξάνεται.

Ακόμα και οι λύκοι επιστρέφουν χάρη στα μέτρα προστασίας αλλά και την εγκατάλειψη της υπαίθρου τις τελευταίες δεκαετίες. Έπειτα από μισό αιώνα απουσίας, αυτόματες κάμερες επιβεβαίωσαν φέτος την επιστροφή των λύκων στην Πάρνηθα.

Newsroom ΔΟΛ

Αφύλακτοι οι θησαυροί Natura στην Ελλάδα

Σήμα κινδύνου για τις προστατευόμενες περιοχές της Ελλάδας κρούουν περιβαλλοντικές οργανώσεις. Οπως υποστηρίζουν, η ελληνική φύση έχει αφεθεί στην τύχη της, όταν την ίδια στιγμή νομοσχέδια και κρατικές πρωτοβουλίες την υποβαθμίζουν περαιτέρω.

Ανύπαρκτη είναι η φύλαξη στο Εθνικό Θαλάσσιο Πάρκο Αλοννήσου, σύμφωνα με τις περιβαλλοντικές οργανώσεις

Σπάνια είδη απειλούνται, οι φορείς διαχείρισης υπολειτουργούν, ενώ το 70% των περιοχών Natura, για τις οποίες δεν έχει οριστεί σχήμα διαχείρισης, είναι εγκαταλειμμένες στην τύχη τους.

Συγκεκριμένα, σύμφωνα με τις οργανώσεις Αρκτούρος, Αρχέλων, Δίκτυο Μεσόγειος SOS, Ελληνική Εταιρεία Περιβάλλοντος και Πολιτισμού, Ελληνική Εταιρεία Προστασίας της Φύσης, Εταιρεία Προστασίας Πρεσπών, Καλλιστώ, ΜOm και WWF:

• Στη Ζάκυνθο: Παραμένουν αφύλακτες οι σημαντικότερες παραλίες ωοτοκίας της χελώνας Καρέτα Καρέτα στη Μεσόγειο. Ο φορέας διαχείρισης του Εθνικού Θαλάσσιου Πάρκου Ζακύνθου δεν μπορεί να πληρώσει τους φύλακες που επιτηρούν τις δραστηριότητες κατά την περίοδο ωοτοκίας.
• Στο Ρέθυμνο: Η ωοτοκία της Καρέτα Καρέτα μειώνεται λόγω της τουριστικής δραστηριότητας.
• Στον Κυπαρισσιακό κόλπο: Σχέδια οικοδομικής και τουριστικής ανάπτυξης απειλούν τη δεύτερη σημαντικότερη παραλία ωοτοκίας χελώνας στη Μεσόγειο.
• Στον Σχινιά, ο φορέας διαχείρισης δήλωσε αδυναμία να προστατεύσει αποτελεσματικά το πευκοδάσος και αναγκάστηκε να αποκλείσει την πρόσβαση όλων των τροχοφόρων για συγκεκριμένα χρονικά διαστήματα.
• Στο Εθνικό Πάρκο Βόρειας Πίνδου συνεχίζεται η εκτροπή του Αώου χωρίς να λαμβάνονται υπόψη οι επιπτώσεις στην προστατευόμενη περιοχή και η διατήρηση του ποταμού.

Σποράδες

• Στο Εθνικό Θαλάσσιο Πάρκο Αλοννήσου Βορείων Σποράδων η φύλαξη είναι ανύπαρκτη, παρότι συνιστά μία από τις σημαντικότερες περιοχές παγκοσμίως για την απειλούμενη με εξαφάνιση μεσογειακή φώκια. Ανεξέλεγκτες πιέσεις υφίστανται οι πληθυσμοί της και στην υπόλοιπη Ελλάδα, παρότι η χώρα μας έχει την ευθύνη για το 90% του ευρωπαϊκού πληθυσμού της Μονάχους Μονάχους.

Από την πλευρά τους, οι εργαζόμενοι στους Φορείς Διαχείρισης καταγγέλλουν ότι η χώρα μας έχει «τη θλιβερή παγκόσμια πρωτιά να μιλά για διαχείριση προστατευόμενων περιοχών χωρίς την ύπαρξη τακτικού προσωπικού και τη χρηματοδότηση από τακτικό προϋπολογισμό», απασχολώντας «συμβασιούχους ορισμένου χρόνου, απλήρωτους για μεγάλο χρονικό διάστημα». Παράλληλα, επισημαίνουν ότι οι καταργήσεις και συγχωνεύσεις των φορέων διαχείρισης που προωθούνται θα ανοίξουν τον δρόμο για την ολοκληρωτική καταστροφή της ελληνικής βιοποικιλότητας.

Κατερίνα Ροββά