Σήμα κινδύνου για τις προστατευόμενες περιοχές της Ελλάδας κρούουν
περιβαλλοντικές οργανώσεις. Οπως υποστηρίζουν, η ελληνική φύση έχει
αφεθεί στην τύχη της, όταν την ίδια στιγμή νομοσχέδια και κρατικές
πρωτοβουλίες την υποβαθμίζουν περαιτέρω.
Ανύπαρκτη είναι η φύλαξη στο Εθνικό Θαλάσσιο Πάρκο Αλοννήσου, σύμφωνα με τις περιβαλλοντικές οργανώσεις
Σπάνια είδη απειλούνται, οι φορείς διαχείρισης υπολειτουργούν, ενώ το
70% των περιοχών Natura, για τις οποίες δεν έχει οριστεί σχήμα
διαχείρισης, είναι εγκαταλειμμένες στην τύχη τους.
Συγκεκριμένα,
σύμφωνα με τις οργανώσεις Αρκτούρος, Αρχέλων, Δίκτυο Μεσόγειος SOS,
Ελληνική Εταιρεία Περιβάλλοντος και Πολιτισμού, Ελληνική Εταιρεία
Προστασίας της Φύσης, Εταιρεία Προστασίας Πρεσπών, Καλλιστώ, ΜOm και
WWF:
- Στη Ζάκυνθο: Παραμένουν αφύλακτες οι σημαντικότερες παραλίες ωοτοκίας της χελώνας Καρέτα Καρέτα στη Μεσόγειο. Ο φορέας διαχείρισης του Εθνικού Θαλάσσιου Πάρκου Ζακύνθου δεν μπορεί να πληρώσει τους φύλακες που επιτηρούν τις δραστηριότητες κατά την περίοδο ωοτοκίας.
- Στο Ρέθυμνο: Η ωοτοκία της Καρέτα Καρέτα μειώνεται λόγω της τουριστικής δραστηριότητας.
- Στον Κυπαρισσιακό κόλπο: Σχέδια οικοδομικής και τουριστικής ανάπτυξης απειλούν τη δεύτερη σημαντικότερη παραλία ωοτοκίας χελώνας στη Μεσόγειο.
- Στον Σχινιά, ο φορέας διαχείρισης δήλωσε αδυναμία να προστατεύσει αποτελεσματικά το πευκοδάσος και αναγκάστηκε να αποκλείσει την πρόσβαση όλων των τροχοφόρων για συγκεκριμένα χρονικά διαστήματα.
- Στο Εθνικό Πάρκο Βόρειας Πίνδου συνεχίζεται η εκτροπή του Αώου χωρίς να λαμβάνονται υπόψη οι επιπτώσεις στην προστατευόμενη περιοχή και η διατήρηση του ποταμού.
Σποράδες
- Στο Εθνικό Θαλάσσιο Πάρκο Αλοννήσου Βορείων Σποράδων η φύλαξη είναι ανύπαρκτη, παρότι συνιστά μία από τις σημαντικότερες περιοχές παγκοσμίως για την απειλούμενη με εξαφάνιση μεσογειακή φώκια. Ανεξέλεγκτες πιέσεις υφίστανται οι πληθυσμοί της και στην υπόλοιπη Ελλάδα, παρότι η χώρα μας έχει την ευθύνη για το 90% του ευρωπαϊκού πληθυσμού της Μονάχους Μονάχους.
Από την πλευρά τους, οι εργαζόμενοι στους Φορείς
Διαχείρισης καταγγέλλουν ότι η χώρα μας έχει «τη θλιβερή παγκόσμια
πρωτιά να μιλά για διαχείριση προστατευόμενων περιοχών χωρίς την ύπαρξη
τακτικού προσωπικού και τη χρηματοδότηση από τακτικό προϋπολογισμό»,
απασχολώντας «συμβασιούχους ορισμένου χρόνου, απλήρωτους για μεγάλο
χρονικό διάστημα». Παράλληλα, επισημαίνουν ότι οι καταργήσεις και
συγχωνεύσεις των φορέων διαχείρισης που προωθούνται θα ανοίξουν τον
δρόμο για την ολοκληρωτική καταστροφή της ελληνικής βιοποικιλότητας.
Κατερίνα Ροββά
