Η WWF εκπέμπει SOS: Σε κατάσταση «εμφράγματος» ο πλανήτης

Άκρως ανησυχητικά για τη ζωή στον πλανήτη είναι τα τελευταία ευρήματα της παγκόσμιας έκθεσης του WWF, σύμφωνα με τα οποία ο παγκόσμιος πληθυσμός της άγριας ζωής τείνει να μειωθεί κατά δύο τρίτα μέχρι το 2020, ενώ η φυσική γη υπολογίζεται ότι χάνεται με παγκόσμιο ρυθμό κατά 38% από το 1970.
Όπως υπογραμμίζεται στην έκθεση «Ζωντανός Πλανήτης 2016» που δημοσιεύεται κάθε δυο χρόνια από το WWF, η άγρια ζωή είναι πιθανό να καταρρεύσει κατά 67% εξαιτίας των ανθρώπινων δραστηριοτήτων μέχρι το τέλος της δεκαετίας που διανύουμε.
Η έκθεση αποδεικνύει ότι για πρώτη φορά στην ιστορία της Γης οι άνθρωποι «καταπονούν» τον πλανήτη και υπογραμμίζει τις απαραίτητες αλλαγές στον τρόπο παραγωγής τροφής και ενέργειας. «Οι εκθέσεις "Ζωντανός Πλανήτης" είναι ένα οικολογικό τεστ κοπώσεως που δείχνει τις αρρυθμίες και τα εμφράγματα που προκαλεί η αδιαφορία για την υγεία του πλανήτη. Από αυτό το "τσεκ απ" και πέρα, η πορεία του πλανήτη εξαρτάται από πολιτικές κυρίως αποφάσεις», αναφέρει χαρακτηριστικά η Θεοδότα Ναντσου, επικεφαλής περιβαλλοντικής πολιτικής του WWF Ελλάς.
Σύμφωνα με την έκθεση, ο παγκόσμιος πληθυσμός των ψαριών, πουλιών, θηλαστικών, αμφιβίων και ερπετών έχει ήδη μειωθεί κατά 58% μεταξύ 1970 και 2012.

Όπως επισημαίνεται ωστόσο, το 2020 είναι επίσης μια πολλά υποσχόμενη χρονιά: οι δεσμεύσεις με βάση τη συμφωνία του Παρισιού για την κλιματική αλλαγή θα τεθούν σε εφαρμογή, και θα ξεκινήσει η εφαρμογή των πρώτων περιβαλλοντικών δράσεων υπό το πρίσμα της Ατζέντας 2030 του ΟΗΕ για τη βιώσιμη ανάπτυξη, η οποία θέτει υπό ισότιμη πολιτική μοίρα τις περιβαλλοντικές, οικονομικές και κοινωνικές προτεραιότητες. Εάν οι συμφωνίες αυτές εφαρμοστούν, και ταυτόχρονα επιτευχθούν οι παγκόσμιοι στόχοι διατήρησης της βιοποικιλότητας μέχρι το 2020, θα είναι δυνατή η αναμόρφωση των ενεργειακών και διατροφικών συστημάτων, ώστε να προστατευθεί η ζωή στη Γη.
«Η άγρια ζωή εξαφανίζεται με πρωτοφανή ρυθμό, στο χρονικό περιθώριο της δικής μας γενιάς», δήλωσε ο Marco Lambertini, γενικός διευθυντής του διεθνούς WWF. «Αυτό δεν έχει να κάνει μόνο με τα υπέροχα είδη που όλοι αγαπάμε. Η βιοποικιλότητα αποτελεί το θεμέλιο της υγείας των δασών, των ποταμών κα των θαλασσών μας. Εάν εξαφανιστούν τα είδη, τα οικοσυστήματα αυτά θα καταρρεύσουν μαζί με τον καθαρό αέρα, το νερό, τα τρόφιμα και τα υπόλοιπα αγαθά και υπηρεσίες που μας παρέχουν», τονίζει. Και προσθέτει: «Έχουμε τα εργαλεία για να διορθώσουμε αυτό το πρόβλημα και θα πρέπει να αρχίσουμε να τα χρησιμοποιούμε τώρα, αν θέλουμε σοβαρά να διατηρήσουμε έναν ζωντανό πλανήτη για τη δική μας επιβίωση και ευημερία».

Όσον αφορά την Ελλάδα, η κ. Νάντσου επισημαίνει: «Στην Ελλάδα της κρίσης βλέπουμε πως αντί να μαθαίνουμε από τα λάθη του χθες, ανοίγουμε μεγαλύτερες πληγές για το μέλλον: στην παγκόσμια πρόκληση για απεξάρτηση από τον άνθρακα, απαντάμε με νέες ρυπογόνες και πανάκριβες λιγνιτικές μονάδες. Στον αγώνα για προστασία πολύτιμης φυσικής γης που χάνεται με παγκόσμιο ρυθμό 38% από το 1970, η Ελλάδα απαντάει με νομιμοποιήσεις παράνομης καταστροφής δασικών και παράκτιων εκτάσεων. Είναι επιτέλους καιρός να δούμε ότι η μόνη λύση για την κρίση, περνάει μέσα από τον σεβασμό στη φύση και στα όρια του πλανήτη».
Αναλυτικότερα, η έκθεση του WWF χρησιμοποιεί το Planet Index Living, που παρέχεται από τη Ζωολογική Εταιρεία του Λονδίνου (ZSL), προκειμένου να παρακολουθεί τις τάσεις στους πληθυσμούς της άγριας ζωής. Ο δείκτης καταγράφει τις αλλαγές που σημειώνονται στους πληθυσμούς της άγριας ζωής, και δεν αναφέρεται σε απόλυτους αριθμούς ειδών ζώων και φυτών που έχουν χαθεί ή διατηρηθεί.

«Η ανθρώπινη συμπεριφορά συνεχίζει να οδηγεί σε μείωση των πληθυσμών της άγριας ζωής σε παγκόσμιο επίπεδο, με ιδιαίτερη επίπτωση στα ενδιαιτήματα του γλυκού νερού. Είναι σημαντικό, ωστόσο, ότι αναφέρονται μειώσεις και όχι εξαφανίσεις - και αυτό θα πρέπει να κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για τη συγκέντρωση των προσπαθειών στην προώθηση της ανάκτησης αυτών των πληθυσμών», δήλωσε ο καθηγητής Ken Norris, Διευθυντής Επιστημών στο ZSL.
Οι κορυφαίες απειλές για τα είδη που προσδιορίζονται στην έκθεση συνδέονται άμεσα με τις ανθρώπινες δραστηριότητες, συμπεριλαμβανομένης της απώλειας των ενδιαιτημάτων, την υποβάθμιση και την υπερεκμετάλλευση της άγριας ζωής.
Τα ευρήματα της έκθεσης αποδεικνύουν ότι ο πλανήτης εισέρχεται σε εντελώς αχαρτογράφητα ύδατα για πρώτη φορά στην ιστορία του, όπου η ανθρωπότητα διαμορφώνει τις αλλαγές στη Γη, με πιθανή μία έκτη μαζική εξαφάνιση ειδών.
Οι ερευνητές ήδη αποκαλούν τη συγκεκριμένη περίοδο Ανθρωπόκαινο. Αντιλαμβανόμενοι τον τρόπο που κινούμαστε σε αυτή τη νέα εποχή, μας δίνεται η δυνατότητα να προσδιορίσουμε τις λύσεις για την αποκατάσταση των οικοσυστημάτων από τα οποία εξαρτόμαστε.

Σύμφωνα με την έκθεση, ο τρόπος της παραγωγής τροφίμων προκειμένου να καλυφθούν οι σύνθετες απαιτήσεις του αυξανόμενου ανθρώπινου πληθυσμού, οδηγεί την κούρσα στην καταστροφή των οικοτόπων, καθώς επίσης και στην υπερεκμετάλλευση της άγριας ζωής. Προς το παρόν, η γεωργία καταλαμβάνει περίπου το ένα τρίτο των χερσαίων εκτάσεων παγκοσμίως και ευθύνεται για περίπου το 70% της χρήσης νερού.
Η έκθεση παρουσιάζει λύσεις για την προώθηση μεταρρυθμίσεων στον τρόπο που παράγουμε και καταναλώνουμε τρόφιμα προκειμένου να βοηθήσει στη διασφάλιση της καλής διατροφής του παγκόσμιου πληθυσμού με βιώσιμο τρόπο. Επίσης, επικεντρώνεται στις θεμελιώδεις αλλαγές που απαιτούνται σε παγκόσμιο επίπεδο στα συστήματα ενέργειας και τη χρηματοδότηση τους για την κάλυψη των βιώσιμων αναγκών των μελλοντικών γενεών.
H έκθεση, μεταξύ άλλων, αναδεικνύει και κάποια στοιχεία της έρευνας από το Παγκόσμιο Δίκτυο Αποτυπώματος (Global Footprint Network) που δείχνουν ότι ενώ έχουμε μόνο μια Γη, η ανθρωπότητα σήμερα χρησιμοποιεί πόρους αντιστοίχους με αυτούς 1,6 πλανητών για να παρέχονται τα αγαθά και οι υπηρεσίες που χρησιμοποιούνται κάθε χρόνο.
«Όπως και αν γίνει η πρόσθεση, τα μαθηματικά δεν φαίνονται καλά. Όσο περισσότερο συνεχίζουμε να υπερβαίνουμε τα όρια της Γης, τόση μεγαλύτερη ζημιά κάνουμε στο δικό μας μέλλον», δήλωσε ο κ. Lambertini. «Βρισκόμαστε σε μια αποφασιστική στιγμή, όπου μπορούμε να εκμεταλλευτούμε τις λύσεις για να στραφούν τα συστήματα των τροφίμων, της ενέργειας και των οικονομιών μας σε μια πιο βιώσιμη κατεύθυνση», ανέφερε.
Επιπλέον, η έκθεση του WWF καταδεικνύει την ανάγκη επανεξέτασης του τρόπου που παράγουμε, καταναλώνουμε, τον τρόπο που μετράμε την επιτυχία, καθώς επίσης και την αξία του φυσικού περιβάλλοντος.
Όπως υπογραμμίζεται, η επαρκής προστασία του περιβάλλοντος παράλληλα με την οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη απαιτεί μια επείγουσα συστημική αλλαγή από τους πολίτες, τις επιχειρήσεις και τις κυβερνήσεις, προκειμένου να περάσουμε από μια κοντόφθαλμη σε μια οραματική προσέγγιση που θα λαμβάνει υπόψη την αξία των μελλοντικών γενεών.

Η έκθεση δίνει έμφαση επίσης στη θετική δυναμική που χτίζεται από τις πρόσφατες παγκόσμιες συμφωνίες για την κλιματική αλλαγή και την βιώσιμη ανάπτυξη. Ειδικότερα, η έκθεση αναγνωρίζει την Ατζέντα 2030 για την βιώσιμη ανάπτυξη ως βασικό οδηγό για τη λήψη αποφάσεων που μπορεί να διασφαλίσει ότι το περιβάλλον αποτιμάται εξίσου με τα οικονομικά και κοινωνικά συμφέροντα.
«Ένα ισχυρό φυσικό περιβάλλον είναι το κλειδί για τη νίκη κατά της φτώχειας, τη βελτίωση της υγείας και την ανάπτυξη ενός δίκαιου μέλλοντος ευημερίας. Έχουμε αποδείξει ότι ξέρουμε τι χρειάζεται για να χτιστεί ένας ανθεκτικός πλανήτης για τις μελλοντικές γενιές. Εμείς απλά πρέπει να ενεργοποιηθούμε επάνω σε αυτή τη γνώση», κατέληξε ο κ. Lambertini.

Το διαβάσαμε στο ποντίκι.gr

Το πρώτο ερπετό με βιοφθορισμό: Η θαλάσσια χελώνα που λάμπει!

Ήταν γνωστό ότι στην θαλάσσια περιοχή των νησιών του Σολομώντα στον Ειρηνικό Ωκεανό υπάρχουν κοράλλια και καρχαρίες που διαθέτουν την ιδιότητα του βιοφθορισμού.

Ο θαλάσσιος βιολόγος Ντέιβιντ Γκρούμπερ πραγματοποίησε για λογαριασμό του National Geogrpahic μια κατάδυση σε αυτά τα νερά για να καταγράψει σε βίντεο αυτά τα εντυπωσιακά είδη. Αυτό που είδε μπροστά του όμως ξεπέρασε κατά πολύ τις προσδοκίες του: Την ώρα που ο Γκρούμπερ κατέγραφε εικόνες πέρασε από μπροστά του μια χελώνα που… φωσφόριζε!

Η πρώτη

Δεν είναι η απλά η πρώτη θαλάσσια χελώνα με ιδιότητες βιοφθορισμού αλλά το πρώτο ερπετό που εντοπίζεται να φωσφορίζει.

Η χελώνα ανήκει σε ένα είδος (Eretmochelys imbricata) που βρίσκεται υπό εξαφάνιση αφού τις τελευταίες δεκαετίες έχει χαθεί το 90% του πληθυσμού του παγκοσμίως.

Έτσι θα πρέπει να γίνει τώρα αγώνας για να εντοπιστούν όσο το δυνατόν περισσότερες χελώνες του είδους για να γίνει προσπάθεια διάσωσης τους.

Ο εντοπισμός τους είναι απαραίτητος για να μελετηθούν αφού οι επιστήμονες δεν γνωρίζουν τον μηχανισμό που παράγει τον φθορισμό στις χελώνες αλλά και το γιατί έκανε την εμφάνιση τους σε αυτές.

Σύμφωνα με ειδικούς, η χελώνα μπορεί να ανέπτυξε αυτή την ιδιότητα είτε για να προσελκύσει θηράματα, είτε για να προσελκύσει ταίρι είτε για κάποιου είδους επικοινωνία είτε ως αμυντικό όπλο απέναντι σε αντιπάλους της.

Ο βιοφθορισμός παράγεται όταν ένας οργανισμός απορροφά φως, το μετασχηματίζει και το εκπέμπει εκ νέου σε διαφορετικό χρώμα από το αρχικό. Ο βιοφθορισμός δεν πρέπει να συγχέεται με τη βιοφωταύγεια ή βιοφωτισμό που συναντάται σε άλγη και μέδουσες και άλλα είδη που είναι τα ίδια πηγές φωτός και το εκπέμπουν.

Newsroom ΔΟΛ

WWF: Εξαφανίσαμε το 50% των θαλάσσιων ζώων μέσα σε 40 χρόνια

Η μισή περίπου θαλάσσια ζωή έχει εξαφανιστεί τις τελευταίες τέσσερις δεκαετίες, σύμφωνα με έρευνα που έδωσε σήμερα στη δημοσιότητα παγκοσμίως η περιβαλλοντική οργάνωση WWF.

Σύμφωνα με την ειδική έκδοση της έκθεσης «Ζωντανός Πλανήτης για την κατάσταση των θαλασσών», οι πληθυσμοί αλλά και η υγεία ψαριών, θηλαστικών, πτηνών, ερπετών και μοναδικών θαλάσσιων οικοσυστημάτων απειλούνται και υποβαθμίζονται με πιο έντονο ρυθμό από ποτέ.

Οι παγκόσμιοι ηγέτες καλούνται να αντιληφθούν τον κίνδυνο που ελλοχεύει για την παγκόσμια διατροφική ασφάλεια και κυρίως για τις αναπτυσσόμενες χώρες και να λάβουν τις απαραίτητες αποφάσεις, τόσο στο πλαίσιο των στόχων βιώσιμης ανάπτυξης του ΟΗΕ όσο και ενόψει της Παγκόσμιας Συνδιάσκεψης για την Κλιματική Αλλαγή στο Παρίσι.

Πιο συγκεκριμένα, η κατάσταση των θαλασσών μας επιδεινώνεται με ραγδαίους ρυθμούς, προκαλώντας σοβαρή ανησυχία για την παγκόσμια διατροφική ασφάλεια και για την επιβίωση εκατομμυρίων ανθρώπων που εξαρτώνται άμεσα από την «οικονομία» της θάλασσας.

Ο Διευθυντής της διεθνούς περιβαλλοντικής οργάνωσης WWF, Μάρκο Λαμπερτίνι, δίνει ξεκάθαρα την εικόνα: «Βρισκόμαστε σε έναν ανελέητο αγώνα δρόμου υπεραλίευσης, στον τερματισμό του οποίου μπορεί να βρούμε ανθρώπους να πεινάνε και να στερούνται των θαλάσσιων πόρων. Η υπεραλίευση, η καταστροφή των θαλάσσιων οικοσυστημάτων και η κλιματική αλλαγή έχουν επώδυνες επιπτώσεις και πλήττουν σοβαρά ολόκληρη την ανθρωπότητα, με τις κοινωνίες που εξαρτώνται άμεσα από τη θάλασσα να αντιμετωπίζουν τις πιο σκληρές συνέπειες. Η κατάρρευση του θαλάσσιων οικοσυστημάτων μπορεί να πυροδοτήσει και οικονομική κατάρρευση, υπονομεύοντας τις παγκόσμιες προσπάθειες για εξάλειψη της φτώχειας και του υποσιτισμού».

Τα επιστημονικά δεδομένα, δυστυχώς επιβεβαιώνουν του λόγου το αληθές. Σύμφωνα με την έρευνα, δημοφιλή ψάρια όπως ο τόνος, το σκουμπρί και η παλαμίδα έχουν μειωθεί κατά 74%, ενώ τα ¾ των κοραλλιογενών υφάλων παγκοσμίως απειλούνται, με την κλιματική αλλαγή να θέτει εν αμφιβόλω την ίδια τους την ύπαρξη μέχρι το 2050. Ειδικά, οι κοραλλιογενείς ύφαλοι έχουν μειωθεί κατά 34%, μεταξύ 1979 και 2010. Αν λάβει κανείς υπόψη ότι το 25% των ψαριών ζουν σε αυτά τα οικοσυστήματα, ενώ 850 εκατομμύρια άνθρωποι εξαρτώνται άμεσα από τις οικονομικές, κοινωνικές και πολιτισμικές τους υπηρεσίες, γίνεται αντιληπτό το μέγεθος του προβλήματος.

Κι όμως, ακόμη κι αν η κατάσταση δείχνει ζοφερή, μπορούμε ακόμη να την αντιστρέψουμε. «Τα αισιόδοξα νέα είναι ότι υπάρχουν οι λύσεις και πλέον ξέρουμε τι ακριβώς πρέπει να κάνουμε. Η θάλασσα είναι ένα ανεκτίμητο φυσικό κεφάλαιο και μπορεί να αναγεννιέται μόνη της, αν η ανθρωπότητα αντιμετωπίσει αποτελεσματικά τις υπερβολικές πιέσεις που της ασκεί», δήλωσε ο Μάρκο Λαμπερτίνι για να συμπληρώσει: «Η εξίσωση είναι απλή: αν ζήσουμε εντός βιώσιμων ορίων, η θάλασσα θα συνεχίσει να μας προσφέρει όσα έχουμε ανάγκη. Υπάρχει ακόμη το χρονικό περιθώριο για να προστατέψουμε τους ωκεανούς και να αντιστρέψουμε την κατάσταση».

Πράγματι, η χρονική συγκυρία είναι ιδιαίτερα κρίσιμη, καθώς μέσα στον Σεπτέμβριο οι κυβερνήσεις του κόσμου θα οριστικοποιήσουν τη συμφωνία τους επί της Ατζέντας 2030 για τη Βιώσιμη Ανάπτυξη. Η εξασφάλιση της υγείας των θαλασσών αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για την επίτευξη των προτεραιοτήτων της ατζέντας που είναι η μείωση της φτώχειας και η ενίσχυση της διατροφικής ασφάλειας. Εκτός αυτού, η αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής και οι αποφάσεις που θα παρθούν στην Παγκόσμια Συνδιάσκεψη του ΟΗΕ για την Κλιματική Αλλαγή, αρχές Δεκεμβρίου στο Παρίσι, είναι κομβικής σημασίας για την υγεία των θαλασσών και επομένως όλων μας.

«Είναι αυτονόητο ότι η υγεία των θαλασσών αποτελεί προϋπόθεση επιβίωσης για την ανθρωπότητα. Η κατάσταση είναι ανησυχητική αλλά αναστρέψιμη. Ειδικά, σε μια χώρα όπως η Ελλάδα, δεν μπορούμε να μένουμε αμέτοχοι, καθώς πάντοτε ήμασταν και πάντα θα είμαστε άρρηκτα συνδεδεμένοι με τη θάλασσα για την ευημερία μας. Καινοτόμες θαλάσσιες προστατευόμενες περιοχές που θα υποστηρίζουν βιώσιμα μοντέλα ανάπτυξης για τις τοπικές κοινωνίες αλλά και υπεύθυνη αλιεία που θα εξασφαλίζει ψάρια για τις επόμενες γενιές, είναι απαραίτητα και εμείς δουλεύουμε ήδη προς αυτή την κατεύθυνση», δήλωσε ο Δημήτρης Καραβέλλας, διευθυντής του WWF Ελλάς.

Θαλάσσιες Προστατευόμενες Περιοχές

Ο διεθνής στόχος για την αποτελεσματική προστασία και διαχείριση τουλάχιστον του 30% των ακτών και θαλασσών μέχρι το 2030 είναι μια προτεραιότητα ως προς την οποία η χώρα μας βρίσκεται πολύ πίσω, καθώς σήμερα μόλις το 1,48% των θαλασσών μας καλύπτεται από θαλάσσιες προστατευόμενες περιοχές. Για αυτόν ακριβώς τον λόγο, το WWF Ελλάς, μαζί με μια σειρά από εταίρους και σε συνεργασία με τις κοινωνίες της Σύρου και της Άνδρου, φιλοδοξεί στη δημιουργία ενός πρωτοποριακού μοντέλου θαλάσσιας προστατευόμενης περιοχής, μέσα από το πρόγραμμα ΚΥΚΛΑΔΕΣ LIFE. Στόχος του προγράμματος είναι η προστασία του φυσικού περιβάλλοντος της Γυάρου που φιλοξενεί τον πιο σημαντικό πληθυσμό της απειλούμενης με εξαφάνιση Μεσογειακής φώκιας Monachus monachus στη Μεσόγειο και η στήριξη ενός βιώσιμου μοντέλου ανάπτυξης στην περιοχή.

Υπεύθυνη αλιεία

Απαραίτητη για την προστασία των θαλασσών είναι και η ανάπτυξη πρωτοπόρων μοντέλων συνεργασίας που να εξασφαλίζουν τη βιωσιμότητα τοπικών κοινοτήτων, οικοσυστημάτων και επιχειρήσεων. Αυτός ακριβώς είναι και ο πυρήνας της δράσης του WWF Ελλάς σε συνεργασία με την ΑΒ Βασιλόπουλος, το Ινστιτούτο Αλιευτικών Ερευνών και την εταιρεία εμπορίας ψαριών «Μανιός» που υλοποιείται από το 2013 στην Καβάλα και έχει ως στόχο τη βελτίωση βιωσιμότητας του τοπικού στόλου γρι γρι που αλιεύει γαύρο και σαρδέλα. Ήδη μέσα από ένα στρογγυλό τραπέζι όλων των εμπλεκομένων, έχουν γίνει βήματα προς λύσεις που θα εξασφαλίζουν τη  βιωσιμότητα του εισοδήματος των αλιέων γρι γρι της Καβάλας, την ανάκαμψη των ιχθυαποθεμάτων και την προστασία του θαλάσσιου οικοσυστήματος.

Πηγή

Σπάνιες παραλίες… κοχυλιών!

Τα κοχύλια, που είναι άδεια κελύφη νεκρών θαλάσσιων μαλακίων, συχνά βρίσκονται στις ακτές, μέσα στην άμμο ή ανάμεσα από τα βότσαλα, και δεν είναι λίγοι αυτοί που τα συλλέγουν ως… τουριστικό ενθύμιο από τις καλοκαιρινές διακοπές τους. Υπάρχουν, όμως, ορισμένες παραλίες που παρουσιάζουν μια ασυνήθιστα μεγάλη συσσώρευση κοχυλιών, τα οποία “πλημμυρίζουν” τις ακτές από άκρη σε άκρη, δημιουργώντας ένα εντυπωσιακό θέαμα. Στην κατηγορία αυτή ανήκουν και οι τέσσερις παραλίες που θα δείτε στη συνέχεια, όπου αντί για άμμο και βότσαλα, τα κοχύλια έχουν παντού την τιμητική τους!

1. Shell Beach, Δυτική Αυστραλία

Η Shell Beach βρίσκεται 45 χιλιόμετρα νότια-ανατολικά της πόλης Denham, στην περιοχή Shark Bay της δυτικής Αυστραλίας, καλύπτοντας μια έκταση πάνω από 120 χιλιόμετρα, η οποία είναι γεμάτη από εκατομμύρια κάτασπρα, μικροσκοπικά κοχύλια που φτάνουν σε πολλά σημεία μέχρι τα 10 μέτρα βάθος! Το νερό της θάλασσας στον όρμο L’ Haridon έχει υψηλή αλατότητα λόγω της γεωμορφολογίας αλλά και του κλίματος της περιοχής.

Αυτή η μεγάλη ποσότητα αλατιού ευνοεί τα “κυδώνια” (είδος θαλάσσιων μαλακίων) να πολλαπλασιάζονται ανεξέλεγκτα, με αποτέλεσμα όταν πεθαίνουν από φυσικό θάνατο να ξεβράζονται στις ακτές κατά χιλιάδες. Το φαινόμενο αυτό συνεχίζεται για χρόνια, με τα κοχύλια να καλύπτουν σχεδόν το σύνολο της παραλίας.

2. Sanibel Island, Φλόριντα, ΗΠΑ

Οι παραλίες στο Sanibel Island προσελκύουν επισκέπτες από όλο τον κόσμο, κυρίως λόγω των μεγάλων ποσοτήτων κοχυλιών που “πλημμυρίζουν” τις ακτές, δημιουργώντας ένα σπάνιο θέαμα για μικρούς και μεγάλους.

Ένας από τους βασικούς λόγους γι’ αυτές τις συσσωρεύσεις είναι το γεγονός ότι το Sanibel είναι ένα νησί-φράγμα με ανατολικό-δυτικό προσανατολισμό, που δρα σαν “φτυάρι” για τα κοχύλια που έρχονται από την Καραϊβική και τις άλλες νότιες θάλασσες. Τα κοχύλια αποτελούν σήμα-κατατεθέν για την οικονομία του νησιού, καθώς συμβάλλουν αποφασιστικά στην αύξηση του τουρισμού.

3. Shell Beach, Άγιος Βαρθολομαίος

Η περίφημη παραλία St Barts Shell Beach, που ονομάζεται επίσης Grande Galet, είναι η πιο δημοφιλής και πολυσύχναστη ακτή του ομώνυμου νησιού, όπου πολλοί τουρίστες έρχονται για να απολαύσουν το πλήθος των οστράκων που καλύπτουν την παραλία.

Λευκά και καφετί κοχύλια “πλημμυρίζουν” την ακτή, η οποία μοιάζει από μακριά σαν μια αμμώδη κλασική παραλία. Μια βόλτα, όμως, κατά μήκος της αμμουδιάς δίνει στον επισκέπτη την ευκαιρία να απολαύσει από κοντά μία από τις πιο σπάνιες παραλίες κοχυλιών στον κόσμο.

4. Jeffreys Bay, Νότια Αφρική

Η Jeffreys Bay είναι μια παραλία που βρίσκεται στην επαρχία Eastern Cape στη Νότια Αφρική. Αν και δεν είναι τόσο θεαματική όσο οι προηγούμενες παραλίες, ωστόσο ξεχωρίζει όχι μόνο για το πλήθος των κοχυλιών που υπάρχουν στην ακτογραμμή όσο για το γεγονός ότι στεγάζει στους κόλπους της πάνω από 600 είδη σπάνιων οστράκων από όλο τον κόσμο.

Το Σεπτέμβριο, μάλιστα, πραγματοποιείται στην περιοχή ομώνυμο φεστιβάλ με την ονομασία “Shell Festival”, όπου πλήθος ντόπιων αλλά και πολλοί τουρίστες συγκεντρώνονται για να γιορτάσουν -τι άλλο;- τα κοχύλια!

Πηγή

Πολικές αρκούδες λιμοκτονούν εξαιτίας της κλιματικής αλλαγής!

Οι φωτογραφίες που δημοσίευσε το National Geographic και κάνουν τις τελευταίες ώρες το γύρο του διαδικτύοπυ δείχνουν τις πιολικές αρκούδες στη Νορβηγία να λιμοντονούν. Μια από τις αρκούδες, που συνέλαβε με τον φακό του ο Καναδός φωτορεπόρτερ Paul Nicklen, δείχνει τόσο αδύναμη. Ο φωτορεπόρτερ που είχε επισκεφθεί και άλλες φορές το σημείο τόνισε:

“Πήγαμε στο σημείο όπου συναντούσαμε ανάμεσα στους πάγους τις αρκούδες να κυνηγούν. Δεν βρήκαμε καθόλου πάγο στο νερό και καμία αρκούδα, αργότερα εντοπίσαμε δυο που ήταν ήδη νεκρές. Φαινόμενο που συναντήσαμε και σε άλλα μέρη της περιοχής. Παράλληλα, τόνισε πως “Τα πτώματα που εντοπίστηκαν μαρτυρούσαν ότι τα ζώα είχαν πεθάνει από πείνα. Φαίνεται πως το λιώσιμο των πάγων δεν άφησε τις αρκούδες να κυνηγούν, με αποτέλεσμα να λιμοκτονήσουν”.

Τέλος, μιλώντας για το πρόβλημα της κλιματικής αλλαγής ανέφερε “Όλα αυτά τα χρόνια, κατά τη διάρκεια των ταξιδιών μου στην Αρκτική και δουλεύοντας σαν βιολόγος δεν είχα συναντήσει ποτέ μια νεκρή αρκούδα”. Αυτή είναι η απόδειξη ότι πλέον δεν μπορούμε να αγνοούμε το πρόβλημα της κλιματικής αλλαγής, επισημαίνουν οι χρήστες του διαδικτύου σε όλο τον κόσμο που μοιράστηκαν στην εικόνα προκειμένου να δείξουν τον πραγματικό αντίκτυπο της παγκόσμιας κοινής γνώμης μπροστά σε ένα τέτοιο θέμα.

πηγή: news247.gr

Αφύλακτοι οι θησαυροί Natura στην Ελλάδα

Σήμα κινδύνου για τις προστατευόμενες περιοχές της Ελλάδας κρούουν περιβαλλοντικές οργανώσεις. Οπως υποστηρίζουν, η ελληνική φύση έχει αφεθεί στην τύχη της, όταν την ίδια στιγμή νομοσχέδια και κρατικές πρωτοβουλίες την υποβαθμίζουν περαιτέρω.

Ανύπαρκτη είναι η φύλαξη στο Εθνικό Θαλάσσιο Πάρκο Αλοννήσου, σύμφωνα με τις περιβαλλοντικές οργανώσεις

Σπάνια είδη απειλούνται, οι φορείς διαχείρισης υπολειτουργούν, ενώ το 70% των περιοχών Natura, για τις οποίες δεν έχει οριστεί σχήμα διαχείρισης, είναι εγκαταλειμμένες στην τύχη τους.

Συγκεκριμένα, σύμφωνα με τις οργανώσεις Αρκτούρος, Αρχέλων, Δίκτυο Μεσόγειος SOS, Ελληνική Εταιρεία Περιβάλλοντος και Πολιτισμού, Ελληνική Εταιρεία Προστασίας της Φύσης, Εταιρεία Προστασίας Πρεσπών, Καλλιστώ, ΜOm και WWF:

• Στη Ζάκυνθο: Παραμένουν αφύλακτες οι σημαντικότερες παραλίες ωοτοκίας της χελώνας Καρέτα Καρέτα στη Μεσόγειο. Ο φορέας διαχείρισης του Εθνικού Θαλάσσιου Πάρκου Ζακύνθου δεν μπορεί να πληρώσει τους φύλακες που επιτηρούν τις δραστηριότητες κατά την περίοδο ωοτοκίας.
• Στο Ρέθυμνο: Η ωοτοκία της Καρέτα Καρέτα μειώνεται λόγω της τουριστικής δραστηριότητας.
• Στον Κυπαρισσιακό κόλπο: Σχέδια οικοδομικής και τουριστικής ανάπτυξης απειλούν τη δεύτερη σημαντικότερη παραλία ωοτοκίας χελώνας στη Μεσόγειο.
• Στον Σχινιά, ο φορέας διαχείρισης δήλωσε αδυναμία να προστατεύσει αποτελεσματικά το πευκοδάσος και αναγκάστηκε να αποκλείσει την πρόσβαση όλων των τροχοφόρων για συγκεκριμένα χρονικά διαστήματα.
• Στο Εθνικό Πάρκο Βόρειας Πίνδου συνεχίζεται η εκτροπή του Αώου χωρίς να λαμβάνονται υπόψη οι επιπτώσεις στην προστατευόμενη περιοχή και η διατήρηση του ποταμού.

Σποράδες

• Στο Εθνικό Θαλάσσιο Πάρκο Αλοννήσου Βορείων Σποράδων η φύλαξη είναι ανύπαρκτη, παρότι συνιστά μία από τις σημαντικότερες περιοχές παγκοσμίως για την απειλούμενη με εξαφάνιση μεσογειακή φώκια. Ανεξέλεγκτες πιέσεις υφίστανται οι πληθυσμοί της και στην υπόλοιπη Ελλάδα, παρότι η χώρα μας έχει την ευθύνη για το 90% του ευρωπαϊκού πληθυσμού της Μονάχους Μονάχους.

Από την πλευρά τους, οι εργαζόμενοι στους Φορείς Διαχείρισης καταγγέλλουν ότι η χώρα μας έχει «τη θλιβερή παγκόσμια πρωτιά να μιλά για διαχείριση προστατευόμενων περιοχών χωρίς την ύπαρξη τακτικού προσωπικού και τη χρηματοδότηση από τακτικό προϋπολογισμό», απασχολώντας «συμβασιούχους ορισμένου χρόνου, απλήρωτους για μεγάλο χρονικό διάστημα». Παράλληλα, επισημαίνουν ότι οι καταργήσεις και συγχωνεύσεις των φορέων διαχείρισης που προωθούνται θα ανοίξουν τον δρόμο για την ολοκληρωτική καταστροφή της ελληνικής βιοποικιλότητας.

Κατερίνα Ροββά