Μνημεία της UNESCO σε κίνδυνο

Deutsche Welle

Μνημεία της Unesco βρίσκονται σε κίνδυνο, σύμφωνα με δημοσίευμα της Deutsche Welle. Μεταξύ άλλων βρίσκονται η παλιά πόλη της Ιερουσαλήμ, η αρχαία πόλη της Δαμασκού, το ιστορικό λιμάνι του Λίβερπουλ και το κοραλλιογενές φράγμα της Μπελίζ.
1. Ανάκληση του προνομιακού καθεστώτος

Πριν λίγες μέρες δόθηκε στην κυκλοφορία η γέφυρα Waldschlösschenbrücke στην Δρέσδη. Παρά το γεγονός ότι αναμένεται να διευκολύνει την κίνηση στην πόλη, η κατασκευή της οδήγησε στην αφαίρεση της Κοιλάδας του Έλβα στη Δρέσδη από τη λίστα των Μνημείων Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO. Σύμφωνα με την UNESCO η γέφυρα αλλοιώνει με μη αναστρέψιμο τρόπο το πολιτιστικό τοπίο.

2. Έρημος του Ομάν

Το 2007 η αρμόδια επιτροπή της UNESCO είχε αποφανθεί για την ανάκληση του ειδικού στάτους προστασίας για την έρημο του Ομάν, η οποία υπαγόταν στην υποκατηγορία των Μνημείων Παγκόσμιας Φυσικής Κληρονομιάς. Στην ανάκληση αυτή οδήγησε μια απόφαση της κυβέρνησης του Ομάν να μειώσει την έκταση της προστατευόμενης περιοχής κατά 90%.
3. Η παλιά πόλη της Ιερουσαλήμ

Η λίστα των Μνημείων Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς καθορίζεται από τη διεθνή σύμβαση του 1972 για την προστασία της παγκόσμιας πολιτιστικής και φυσικής κληρονομιάς. Τα μνημεία που συγκαταλέγονται σε αυτή είναι κατά κανόνα τουριστικές ατραξιόν, όπως η παλιά πόλη της Ιερουσαλήμ, η οποία όμως κινδυνεύει να τεθεί εκτός λίστας, λόγω του αμφιλεγόμενου νομικού της καθεστώτος.
4. Θρησκευτικά μνημεία στο Τιμπουκτού

Τα Μνημεία Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς προτείνονται από τις χώρες στις οποίες βρίσκονται. Το 1988 η UNESCO πρόσθεσε στη λίστα τα τζαμιά, μαυσωλεία και νεκροταφεία του Τιμπουκτού στο Μαλί. Από το 2012 το Τιμπουκτού κινδυνεύει να χάσει το καθεστώς αυτό, καθώς η περιοχή έχει πληγεί σοβαρά από ένοπλες συγκρούσεις.
5. Ρίο Πλάτανο, Ονδούρα

Για να αποκτήσει μία περιοχή το ειδικό στάτους από την UNESCO πρέπει να συμφωνήσουν τουλάχιστον τα 2/3 της επιτροπής. Από τη στιγμή που ένα μνημείο μπει στη σχετική λίστα, οι εκάστοτε εθνικές κυβερνήσεις οφείλουν να παίρνουν μέτρα για την προστασία του. Πιέσεις ασκούνται στην κυβέρνηση της Ονδούρας για να τεθεί υπό έλεγχο η παράνομη υλοτομία στις όχθες του προστατευόμενου ποταμού Ρίο Πλάτανο.
6. Κοιλάδα του Μπαμιγιάν, Αφγανιστάν

Οι περισσότερες περιπτώσεις καταστροφής της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς είναι απόρροια ανθρώπινων ενεργειών. Αυτό ισχύει και στην περίπτωση των αρχαιολογικών θησαυρών της Κοιλάδας του Μπαμιγιάν στο Αφγανιστάν. Ταλιμπάν κατεδάφισαν με χρήση ναρκών τα περίφημα αγάλματα του Βούδα το 2001. Μέχρι σήμερα ο κίνδυνος κατολισθήσεων παραμένει.
7. Η αρχαία πόλη της Δαμασκού

Το άγαλμα του Σαλαντίν, στην είσοδο των τειχών της Δαμασκού είναι ένα κατάλοιπο από το ειρηνικό παρελθόν της χώρας. Στο μεταξύ η αρχαία πόλη της Δαμασκού έχει κηρυχθεί σε κατάσταση «έκτακτης ανάγκης» και από την UNESCO, μιας και έχει υποστεί μεγάλες καταστροφές από την έναρξη του εμφυλίου στη χώρα.
8. To ιστορικό λιμάνι του Λίβερπουλ

Το ιστορικό λιμάνι του Λίβερπουλ της Μεγάλης Βρετανίας βρίσκεται σε κίνδυνο. Η περίπτωσή του θυμίζει σε πολλά αυτή της Κοιλάδας του Έλβα στη Δρέσδη. Μία σειρά μεγάλων κατασκευαστικών έργων είναι στα σκαριά, ενώ υπάρχουν σοβαροί κίνδυνοι, σύμφωνα με την UNESCO, για αλλοιώσεις στο προστατευόμενο πολιτιστικό τοπίο της περιοχής.
9. Το κοραλλιογενές φράγμα της Μπελίζ

Στο βυθό της θάλασσας της Μπελίζ στην Καραϊβική βρίσκεται το δεύτερο μεγαλύτερο κοραλλιογενές φράγμα στον κόσμο, μετά τον Μεγάλο Κοραλλιογενή Ύφαλο της Αυστραλίας. Σημαντικές ανθρώπινες επεμβάσεις όμως στο βυθό θέτουν σε κίνδυνο τα κοράλλια. Η UNESCO και εδώ κρούει τον κώδωνα του κινδύνου.

Άγνωστοι Έλληνες: Το μυστικό των Ίνκας

Εδώ και χρόνια προσπαθούν μερικοί εντός και εκτός συνόρων να εξαφανίσουν καθετί ελληνικό είτε στοχοποιώντας όσους τολμούν να ξεστομίσουν...
κάτι αληθινό είτε βάζοντας ιδεολογικές ταμπέλες σε ανθρώπους που πρεσβεύουν ακόμη τις ιερές αξίες του Ελληνισμού, είτε διαστρεβλώνοντας την ιστορία μας σιγά σταδιακά και μεθοδικά.

Στόχος τους είναι η άγνοια, η λήθη. Να ξεχάσουμε το παρελθόν μας ώστε να μην μπορούμε να ανορθώσουμε ξανά τον Ελληνισμό. Γιατί γνωρίζοντας το «κάποτε» δεν φτάνει κανείς στο «ποτέ». Έχει την δύναμη να στέκεται όρθιος και να ανταπεξέρχεται στις δύσκολες συνθήκες και περιστάσεις.

Παρά τις προσπάθειές τους όμως η αλήθεια πάντα θα υπάρχει. Ο «χάρτης» για την ανακάλυψή της είναι η έρευνα. Εμείς θα συνεχίσουμε να σας τροφοδοτούμε με πληροφορίες ως εφαλτήριο για περαιτέρω αναζήτηση.

Έτσι και στο παρόν άρθρο, συνεχίζοντας την παρουσίαση του άγνωστου Ελληνισμού, θα σας παρουσιάσουμε την παρουσία ή καλύτερα επιρροή ελληνικού στοιχείου στην Νότια Αμερική.

Ας μην ξεχνάμε την έρευνα του διακεκριμένου καθηγητή του Πανεπιστημίου του Ρίο Ντε Τζανέιρο, Enrico Mattievich, ο οποίος παρουσίασε ισχυρότατες ενδείξεις σχετικά όχι μόνο με την αποικία των Ελλήνων στην Αμερική αλλά και την συνακόλουθη κυριαρχία τους εκεί.


κτήριο Ίνκας με εμφανή την ελληνική τεχνοτροπία και τα ελληνικά σύμβολα

Πιο συγκεκριμένα στην Ν. Αμερική και κυρίως στο Περού έζησαν οι Ίνκας περί το 1.200π.Χ., τουλάχιστον σύμφωνα με την επίσημη ιστορία. Σύμφωνα με μαρτυρίες των Ισπανών, όταν έφτασαν σε εκείνα τα μέρη, η άρχουσα τάξη των Ίνκας ήταν ανοιχτού χρώματος, στοιχείο που πιθανόν μας οδηγεί σε κάποια σχέση με τους Έλληνες. Θα σκεφτείτε γιατί απαραίτητα με τους Έλληνες; Απάντηση θα σας δώσουν τα ακόλουθα.

Πρώτα απ’ όλα οι Έλληνες είχαν ταξιδέψει στην Αμερική πολλά χρόνια πριν τους Ίνκας, όπως αναφέρει σε έρευνα της και η Αμερικανίδα ιστορικός ερευνητής Henriette Mertz.

Σύμφωνα μάλιστα με τα όσα διαβάζουμε στα «Αργοναυτικά» του Απολλώνιου του Ρόδιου αλλά και ο Όμηρος στην Οδύσσεια οι αρχαίοι Έλληνες διέθεταν πλοία για ανοιχτές θάλασσες.

Αγγεία ελληνικής τεχνοτροπίας, μούμιες λευκών ανθρώπων, λαβύρινθοι, αμφορείς (Ρίο ντε λα Πλάτα, 1978), οικοδομήματα απολλώνιας αισθητικής, διπλοί πελέκεις (μινωϊκό σύμβολο)είναι μερικά από τα στοιχεία που θα συναντήσει κανείς σε αυτές τις περιοχές.

Αλλά και η γλώσσα τους (Κέτσουα) «φωνάζει» Ελλάδα!

Churi < κούρη: Δωρικά το «κόρη»

Jana < Ίων: Ινδιάνος < Ίων+Δαναός

Αchnacara< αχνός + κάρα (λευκή κεφαλή)

Arka (=εμποδίζω)< αρκεείν (= αποκρούω)

Munay (=θέλω)< μένος (= σφοδρή επιθυμία)

Array (=καταραμένος)< αρά (=κατάρα)

Αpulu< Απόλλων

Hatana< χιτών

Τheo< θεός


τρίαινα ύψους 185μ.!

Αλλά και η φράση «Κόνξ ομ Πάξ», την οποία έλεγαν οι ιερείς στα Ελευσίνια Μυστήρια, προκειμένου να απομακρύνουν τους ανεπιθύμητους, απαντά και στους Αμερινδείς με την μορφή «Κόνεξ Όμον Πάνεξ».

Αλλά και πολλά τοπωνύμια έχουν την ρίζα τους στην ελληνική:

Στην Βολιβία υπήρχε φυλή με την ονομασία Αϋμαρά, η οποία μόλις κατακτήθηκε από τους Ίνκας μετονομάστηκε σε Colla (Κόλ-χ-οι) και ο τόπος τους πήρε από αυτούς το όνομα Qollasuyo (<Κολχίδα).

Fedra: κοντά στο Paramaribο. <Φαίδρα, κόρη του Μίνωα.

Filadelphia: σύνορα μεταξύ Βολιβίας και Περού< Άτταλος ο Φιλάδελφος.

Armonia: <Αρμονία, σύζυγος του Κάδμου.

Thetis: < Θέτις, η μητέρα του Αχιλλέα, σύζυγος του Πηλέα ενός εκ των Αργοναυτών, που όπως έχει συμπεράνει η Henriette Mertz, ταξίδεψαν και αποίκησαν στην Ν. Αμερική.

Μόξο: < Μόξος, ένας εκ των Αργοναυτών.

Ένα ακόμη χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το ότι οι Ίνκας πιστεύουν πως οι θεοί ήρθαν από την Ανατολή, την οποία και ονόμαζαν Ούρος και έτσι ονόμασαν μία φυλή Ούρο. Λέξη που παραπέμπει στον ουρανό. Άλλωστε οι αρχαίοι Έλληνες ονόμαζαν τα βουνά ούρεα.

Πολλά εύρηματα ακόμη, πιστοποιούν την ελληνική παρουσία. Ανάμεσα σε αυτά μία τρίαινα 185μ.(σύμβολο Ποσειδώνα) στον κόλπο Παράκας του Περού. Επίσης χρυσές νεκρικές μάσκες στο Περού, ανάλογες με αυτές των Μυκηνών και της Μακεδονίας.

Τέλος πολλά από τα οικοδομήματά τους είναι μεγαλιθικά και ελληνικής τεχνοτροπίας με αρχαία ελληνικά σύμβολα.

Η φυλή των Ίνκας σήμερα έχει αφανιστεί. Παρόλ’ αυτά οι πέτρες μένουν ακόμη «ζωντανές» για να μας βοηθούν να μάθουμε αλλά και να μην ξεχνάμε.
Στο χέρι μας είναι αν «θα τις ακούσουμε».
http://www.pygmi.gr/