Σε αυτό το ηφαίστειο αυτοκτόνησαν 1290 άνθρωποι - Δείτε γιατί!

Στις 11 Φεβρουαρίου του 1933, μια 21χρονη λεσβία φοιτήτρια ονόματι Κιγιόκο Ματσουμότο αυτοκτόνησε, πέφτοντας στον κρατήρα του ηφαιστείου Μιχάρα που δεσπόζει στη νήσο Ίζου Όσιμα.

Η Ματσουμότο είχε «ξεμυαλιστεί» με τη συμφοιτήτριά της Μασάκο Τομίτα. Οι λεσβιακές, ωστόσο, σχέσεις την εποχή εκείνη θεωρούνταν ταμπού.
Το ζευγάρι, λοιπόν, αποφάσισε να ταξιδέψει μέχρι το ηφαίστειο, όπου η Ματσουμότο θα μπορούσε να θέσει τέρμα στη ζωή της, πέφτοντας από μία ράμπα η οποία επέτρεπε στους επισκέπτες να κοιτάξουν κατευθείαν την κοχλάζουσα λάβα στο κέντρο του κρατήρα.
Σε μία προσπάθεια τουριστικής εκμετάλλευσης της αυτοκτονίας της Ματσουμότο και της δημοφιλίας που είχε αρχίσει να κερδίζει η νήσος Ίζου Όσιμα, μία ακτοπλοϊκή εταιρεία μετονόμασε το σημείο σε «Σημείο Αυτοκτονίας», για να ακολουθήσει το αδιαχώρητο...
Μόνο το 1933 από το συγκεκριμένο σημείο έπεσαν 944 άνθρωποι, ενώ τα επόμενα δύο χρόνια σημειώθηκαν εκεί άλλες 350 αυτοκτονίες, παρουσία μάλιστα θεατών οι οποίοι πήγαιναν εκεί μόνο και μόνο για να παρακολουθήσουν τους αυτοκτονούντες να πηδάνε μέσα στη λάβα.
Μέχρι το ξέσπασμα του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου, 45 ζευγάρια λεσβιών πηδούσαν μαζί μέσα στον κρατήρα, ακολουθώντας τη μοίρα της Ματσουμότο και τη μόδα που η ίδια είχε άθελά της δημιουργήσει.
Η «επιδημία» αυτοκτονιών έλαβε τέλος, όταν η ιαπωνική κυβέρνηση αποφάσισε τη φύλαξη του σημείου, ενώ με ειδικό διάταγμα το να αγοράσει κανείς απλό εισιτήριο άνευ επιστροφής θεωρείται μέχρι και σήμερα ποινικό αδίκημα.

Οι πολίτες σώζουν τα ψάρια της Ευρώπης

Χρειάστηκαν ολονύχτιες συνομιλίες και έντονες διαπραγματεύσεις έως ότου οι υπουργοί της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αρμόδιοι για την αλιευτική πολιτική, να αποφασίσουν ότι πρέπει να μπει τέλος στη μέχρι σήμερα ακολουθούμενη πρακτική των ψαράδων να πετάνε ξανά στη θάλασσα τις ανεπιθύμητες ψαριές. Η απόφαση θεωρείται νίκη των κινημάτων των πολιτών που πίεσαν για δραστικές αποφάσεις, ώστε να σταματήσει η υπεραλιεία.

Αν και απομένει να διευθετηθούν αρκετές λεπτομέρειες ακόμη, η απόφαση χαρακτηρίστηκε ως μια νίκη των κινημάτων πολιτών έναντι των πολιτικών. Ενδεικτικό είναι ότι μόνο στη διαδικτυακή καμπάνια του Avaaz είχαν συγκεντρωθεί περισσότερες από ένα εκατομμύριο υπογραφές με αίτημα να μην πετάγονται νεκρά ψάρια ξανά στη θάλασσα ενώ υπάρχουν άνθρωποι που πεινάνε. Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΗΕ, η Ευρώπη έχει το χειρότερο ποσοστό σε όλο τον κόσμο καθώς υπολογίζεται ότι το ένα τέταρτο των ήδη νεκρών ψαριών πετάγεται βρίσκεται ξανά στη θάλασσα επειδή οι ψαράδες δεν θεωρούν ότι θα πουληθούν τα συγκεκριμένα είδη.

Η απαγόρευση τίθεται σε εφαρμογή για πελαγίσια ψάρια όπως οι ρέγκες από του χρόνου και για τα υπόλοιπα από τον Ιανουάριο του 2016. Παράλληλα, οι ψαράδες δεν θα μπορούν να αλιεύουν περισσότερο από ένα καθορισμένο ποσοστό, ώστε να επιτρέπεται η αναπαραγωγή των ψαριών.

Μετά τη συμφωνία των υπουργών, χρειάζεται να υπάρξει έγκριση από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, το οποίο πάντως ήδη με ανακοίνωσή του χαιρέτισε την απόφαση που έχει ως απώτερο στόχο να βάλει τέλος στην υπεραλιεία και να επαναφέρει τα αποθέματα των θαλάσσιων ψαριών σε φυσιολογικά επίπεδα έως το 2020. Ενδεικτικό της σημερινής κατάστασης είναι ότι το 80% των ψαριών που φτάνει στο πιάτο μας από τη Μεσόγειο και το 47% από τον Ατλαντικό είναι αποτέλεσμα υπεραλιείας. 

 

Ιδιαίτερα ικανοποιημένη εμφανίστηκε η αρμόδια επίτροπος Μαρία Δαμανάκη ενώ και η γερμανική πλευρά ανέφερε ότι η απόφαση θα επιτρέψει στους ψαράδες έως το 2020 να αλιεύουν επιπλέον 15 τόνους ψαριών και θα δημιουργήσει 37.000 νέες θέσεις εργασίας.

 

(Πηγή:ΒΒC, Reuters)