Δευτέρα 17 Μαρτίου 2014

Το μεγαλείο του Βορείου Σέλας


Εντυπωσιακές φωτογραφίες από το μαγευτικό Βόρειο Σέλας να απλώνεται πάνω από τους λόφους και τις λίμνες του Κάιθνες, στη Σκωτία, απαθανάτισε ο πολωνός φωτογράφοςΜασιέγ Βινιάρτζιζκ.

Σύμφωνα με τον ίδιο, πρόκειται για το πιο θεαματικό σέλας που έχει καταγραφεί την τελευταία δεκαετία. Συνδυάζοντας ομοιόμορφα περί τις 2.000 λήψεις, ο Βινιάρτζιζκ δημιούργησε ένα βίντεο time-lapse, το οποίο αποκαλύπτει τον μαγικό «καμβά» των ουρανών.

Φαινόμενο ουράνιας «ζωγραφικής»

Το σέλας αποτελεί μια ηλεκτρομαγνητική καταιγίδα η οποία πλήττει την ατμόσφαιρα βόρειων ή νότιων περιοχών, σχηματίζοντας το Βόρειο ή το Νότιο Σέλας αντίστοιχα. Πρόκειται δηλαδή για έναν βομβαρδισμό των υψηλών ατμοσφαιρικών στρωμάτων από ηλεκτρόνια που προέρχονται από ρεύματα φορτισμένων σωματιδίων (κυρίως πυρήνες υδρογόνου και ηλεκτρόνια) από τον Ήλιο.

Ο λεγόμενος ηλιακός άνεμος, γνωστός και ως μαγνητική καταιγίδα, «συγκρούεται» με το μαγνητικό πεδίο της Γης, οδηγώντας στον εγκλωβισμό των ηλεκτρονίων γύρω από τους μαγνητικούς της πόλους και την εισχώρηση των πυρήνων υδρογόνου στην ατμόσφαιρα. Τα ηλεκτρόνια που διεισδύουν στα υψηλά στρώματα της ατμόσφαιρας διεγείρουν τα άτομα οξυγόνου και αζώτου που υπάρχουν στα συγκεκριμένα ύψη (100 χλμ. και άνω, πάνω από την επιφάνεια της Γης) προκαλώντας ένα φαντασμαγορικό υπερθέαμα στους αιθέρες.

 Ο φωτεινός θησαυρός της Σκωτίας

Το μαγευτικό Βόρειο Σέλας που κατέγραψε ο πολωνός φωτογράφος, όπως φαίνεται στο βίντεο, συνοδεύεται από μια πανδαισία χρωμάτων. Συνήθως η χρωματική τους παλέτα ξεκινάει από μια απαλή απόχρωση πρασίνου και ροζ και διανθίζεται με κόκκινες, κίτρινες, μπλε και μοβ πινελιές. Το χρώμα του φωτεινού ουράνιου «έργου τέχνης» αποκαλύπτει πολλές φορές την απόσταση του φαινομένου από το έδαφος.

«Ηταν το καλύτερο σέλας που έχω παρακολουθήσει ποτέ. Δεν έχω ξαναδεί κάτι τόσο εντυπωσιακό» αναφέρει ο Βινιάρτζιζκ. «Εξαιτίας της χαμηλής φωτορύπανσης στη Σκωτία, το Βόρειο Σέλας φαίνεται σε όλο του το μεγαλείο».

Ο φωτογράφος εστίασε στους γραφικούς βράχους και στα κάστρα του Κέιθνες, καταγράφοντας παράλληλα τη θεαματική ουράνια δραστηριότητα ακριβώς από πάνω τους.

«Στο Κέιθνες, είχα αρχικά έρθει για δουλειά. Τότε δεν είχα ιδέα ότι η συγκεκριμένη περιοχή έκρυβε αυτόν τον ουράνιο “θησαυρό”. Πρόκειται για την ιδανική περιοχή για κάτι τέτοιο, η οποία μου επέτρεψε να δώσει ζωή στο χόμπι μου» καταλήγει ο ίδιος.

Πηγή: tovima.gr

Παρασκευή 14 Μαρτίου 2014

Φωτογραφίες από τις εσχατιές του ηλιακού μας συστήματος

Τα διαστημόπλοια Voyager, 11 δισεκατομμύρια μίλια μετά...

Τα δύο διαστημικά σκάφη Voyager εκτοξεύτηκαν το 1977 για να εξερευνήσουν τους πλανήτες στα βάθη του ηλιακού μας συστήματος.

Στην αποστολή τους, που μετρά 35 ολόκληρα χρόνια αδιάκοπης πτήσης, έχουν καταγράψει μοναδικές εικόνες, στέλνοντας πίσω στη Γη φωτογραφίες και επιστημονικά δεδομένα που δεν θα ήταν αλλιώς δυνατό να αποτυπωθούν.

Στα 11,5 δισεκατομμύρια μίλια που έχουν διανύσει μέχρι στιγμής στα πέρατα του ηλιακού μας συστήματος συνάντησαν πολλά και είδαν ακόμα περισσότερα.

Ας δούμε μια σειρά από μοναδικές φωτογραφίες που έχουν στείλει πίσω στους γήινους...



Τεχνικός τσεκάρει τις τελευταίες λεπτομέρειες του δοκιμαστικού μοντέλου του διαστημικού σκάφους Voyager, στις εγκαταστάσεις SAEF-1 του Kennedy Space Centre στο Ακρωτήριο Κανάβεραλ.



Εκτοξευόμενο από το Kennedy Space Centre με τη βοήθεια του πυραύλου Titan, το Voyager 1 ήταν το δεύτερο από τα δύο διαστημικά σκάφη που εγκατέλειψαν τη Γη το 1977 με αποστολή τη διερεύνηση των πλανητών στα βάθη του ηλιακού μας συστήματος. Στη διάρκεια της αποστολής, το Voyager 1 θα περνούσε το Voyager 2 στο ταξίδι τους στον Δια, με το Voyager 1 να κάνει την κοντινότερη προσέγγιση στον θηριώδη πλανήτη τον Μάρτιο του 1979, περνώντας 278.000 μίλια από την επιφάνεια του πλανήτη, πριν συνεχίσει την αναζήτησή του για τον Κρόνο.



Η φωτογραφία, που καταγράφηκε από το Voyager 1, απεικονίζει σε «κοντινό» τη Μεγάλη Κόκκινη Κηλίδα του Δία, μια καταιγίδα που μαίνεται στην ατμόσφαιρα του θηριώδη πλανήτη εδώ και 300 χρόνια!



Τα «δαχτυλίδια» του Δία είναι αθέατα από τη Γη και δεν παρουσιάζουν την ίδια δομή με τα αντίστοιχα του Κρόνου ή του Ουρανού. Οι δακτύλιοι αυτοί απαρτίζονται από διαστημικό κονιορτό και τμήματα βράχων.



Οι δακτύλιοι του Κρόνου, όπως καταγράφηκαν στις 22 Αυγούστου 1981, κάπου 2,5 εκατομμύρια μίλια μακριά...



Ο Ποσειδώνας και ο Τρίτωνας τρεις μέρες μετά την προσέγγισή τους...



Ο Κρόνος από το Voyager 2.



Ο Δίας και οι δορυφόροι του, Ιώς, Ευρώπη, Γανυμήδης και Καλλιστώ, όπως φάνηκαν από τα διαστημόπλοια Voyager.



Τα Voyager 1 και 2 ταξιδεύουν στο διάστημα εδώ και 35 χρόνια και έχουν διανύσει μέχρι στιγμής 11,5 και 9,5 δισεκατομμύρια μίλια, αντίστοιχα.