Μπλε στον σκοτεινό ουρανό: Η Γη ανατέλλει σε φαντασμαγορική εικόνα από τη Σελήνη

Πηγή: NASA/Goddard/Arizona State University 

Ουάσινγκτον

Μια μοναδική εικόνα της Γης να δεσπόζει στον κατάμαυρο ουρανό του φεγγαριού μεταδόθηκε από δορυφόρο της NASA που βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη.

Το θεαματικό πανόραμα, το οποίο δημιουργήθηκε από τη συρραφή εικόνων που ελήφθησαν από το σκάφος LRO στις 12 Οκτωβρίου, σε απόσταση 140 χιλιομέτρων από την επιφάνεια της Σελήνης, μοιάζει να δείχνει τη Γη να ανατέλλει πάνω από τον σεληνιακό ορίζοντα.

Στην πραγματικότητα, όμως, η Γη δεν ανατέλλει και δεν δύει ποτέ στη Σελήνη. Δεδομένου ότι το φεγγάρι κρατά τη μία πλευρά του μονίμως στραμμένη προς τη Γη, ο πλανήτης παραμένει πάντα ακίνητος στο ίδιο ύψος πάνω από τον σεληνιακό ορίζοντα. Στην αθέατη πλευρά της Σελήνης, αντίθετα, η Γη δεν είναι ποτέ ορατή.

NASA / LOIRP

Η πρώτη εικόνα της Γης να μετεωρίζεται πάνω από το φεγγάρι ελήφθη το 1966 από την αποστολή Lunar Orbiter 1 της NASA.

 

NASA

Όμως η πιο διάσημη φωτογραφία της Γης να «ανατέλλει» μεταδόθηκε το 1968 από τους αστροναύτες της αποστολής Apollo 8.

Newsroom ΔΟΛ

Ανακαλύφθηκε ο πλησιέστερος κατοικήσιμος πλανήτης στη Γη

Μόνο 14 έτη φωτός,  λένε οι Αυστραλοί αστρονόμοι, ότι απέχει ο κοντινότερος στη Γη δυνητικά κατοικήσιμος βραχώδης εξωπλανήτης. Ο πλανήτης, που κινείται γύρω από ένα άστρο ερυθρό νάνο, τον Wolf 1061, έχει υπερτετραπλάσια μάζα σε σχέση με τη μάζα του δικού μας πλανήτη. Γύρω από το ίδιο άστρο ανακαλύφθηκαν συνολικά τρεις εξωπλανήτες, από τους οποίους ο ένας βρίσκεται σε τροχιά πιο φιλική για την ανάπτυξη ζωής.

Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου της Νέας Νότιας Ουαλίας, με επικεφαλής τον δρα Ντάνκαν Ράιτ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό αστροφυσικής «The Αstrophysical Journal Letters«, πραγματοποίησαν την ανακάλυψη με τη βοήθεια του τηλεσκοπίου του Ευρωπαϊκού Νοτίου Αστεροσκοπείου στη Λα Σίλα της Χιλής.

«Είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα ανακάλυψη, επειδή και οι τρεις εξωπλανήτες έχουν σχετικά μικρή μάζα, ώστε δυνητικά να είναι βραχώδεις και να έχουν στερεή επιφάνεια, ενώ ο μεσαίος πλανήτης, ο Wolf 1061c, βρίσκεται στην “κατοικήσιμη” ζώνη, όπου θα μπορούσε να έχει υγρό νερό και ίσως ζωή» δήλωσε ο Ράιτ.

Οι τρεις εξωπλανήτες ολοκληρώνουν μια πλήρη περιφορά (το έτος τους) γύρω από το μικρό σχετικά ψυχρό και σταθερό άστρο τους κάθε πέντε, 18 και 67 μέρες αντίστοιχα, ενώ οι μάζες τους είναι 1,4, 4,3 και 5,2 φορές μεγαλύτερες από της Γης.

Αν και έχουν βρεθεί μερικοί εξωπλανήτες πιο κοντά στη Γη, κανείς δεν θεωρείται τόσο δυνητικά κατοικήσιμος όσο ο Wolf 1061c, όπως είπε ο Ράιτ.

Οι μικροί βραχώδεις εξωπλανήτες όπως ο δικός μας φαίνεται πως αφθονούν στον γαλαξία μας, όμως οι περισσότεροι που έχουν ανακαλυφθεί μέχρι σήμερα, απέχουν εκατοντάδες ή χιλιάδες έτη φωτός. Εξαίρεση αποτελεί ο Gliese 667Cc, που απέχει 22 έτη φωτός από τη Γη, κινείται επίσης γύρω από έναν ερυθρό νάνο και έχει μάζα τουλάχιστον 4,5 φορές μεγαλύτερη του δικού μας πλανήτη.

ΠΗΓΗ: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Γιατί ο άνθρωπος δεν πάτησε ποτέ ξανά στη Σελήνη από το 1972;

Έχουν περάσει 43 χρόνια από τότε που η επανδρωμένη διαστημική αποστολή του Apollo 17 άφηνε την επιφάνεια της Σελήνης ξεκινώντας το ταξίδι της πίσω στη Γη. Από τότε ο άνθρωπος δεν έχει περπατήσει ξανά στη σελήνη κάτι που έχει προκαλέσει ένα περίεργο είδος νοσταλγίας και μια
μικρή μελαγχολία σε ορισμένα μέσα ενημέρωσης που θέλουν να ζήσουν εκείνες τις χρυσές εποχές που ήταν αποτέλεσμα του ανταγωνισμού ΗΠΑ και Σοβιετικής Ένωσης για την κατάκτηση του διαστήματος στην περίοδο του «Ψυχρού Πολέμου».

Γιατί όμως το ενδιαφέρον για την εξερεύνηση της Σελήνης έχει ατονήσει; Ο πρώτος λόγος που μπορούμε να σκεφτούμε είναι το τεράστιο κόστος. Εκείνη την περίοδο η NASA απορροφούσε το 4-5% του ομοσπονδιακού προϋπολογισμού των ΗΠΑ. Αν σήμερα συνέβαινε το ίδιο θα μιλούσαμε για μπάτζετ 140 δισ. δολαρίων, αντί για τα $16,7 δισ. που είχε το 2014.

Εν' μέσω του πολέμου του Βιετνάμ ο Πρόεδρος Νίξον αποφάσισε οριστικά ότι η διαστημική κούρσα είχε τελειώσει. Περιέκοψε δραματικά τα κονδύλιά της NASA και άλλαξε τις προτεραιότητες του κράτους αναγκάζοντας τον οργανισμό να να περιοριστεί στα του γήινου οίκου της. Εκείνη την εποχή, μάλιστα, η ΕΣΣΔ είχε ήδη εγκαινιάσει τον πρώτο της διαστημικό σταθμό, τον Salyut 7, και έδειχνε να ελέγχει το «κοντινό» στη Γη Διάστημα.

Λίγα χρόνια αργότερα ο Τζορτζ Μπους Τζ. είχε εγκρίνει το πρόγραμμα Constellation με σκοπό την επιστροφή στη Σελήνη το 2020, αλλά οι περικοπές του Ομπάμα το 2011 ουσιαστικά το ακύρωσαν.

Η εκτόξευση του Απόλλων 17 έγινε με τον πύραυλο «Κρόνος 5» μισή ώρα μετά τα μεσάνυχτα της 7ης Δεκεμβρίου από το Ακρωτήριο Κανάβεραλ της Φλώριδας και ήταν μία ακόμη πρωτιά για τη διαστημική αυτή αποστολή, καθώς ήταν η πρώτη νυχτερινή εκτόξευση του προγράμματος «Απόλλων». Παρά το προχωρημένο της ώρας, 500.000 άνθρωποι βρέθηκαν στο Διαστημικό Κέντρο «Τζον Κένεντι» για να παρακολουθήσουν την εκτόξευση.

Η διαδικασία της αποσελήνωσής τους ξεκίνησε το απόγευμα της 14ης Δεκεμβρίου και μετά την προσκόλλησή τους στο διαστημόπλοιο τις πρώτες πρωινές ώρες της 15ης Δεκεμβρίου ξεκίνησε το ταξίδι της επιστροφής στην Γη, που συνοδεύτηκε και από τον διαστημικό περίπατο του Έβανς, που διάρκεσε 67 λεπτά (17 Δεκεμβρίου). Στις 14:25 της 19ης Δεκεμβρίου του 1972, ο θαλαμίσκος του «Απόλλων 17» με το τριμελές πλήρωμά του προσθαλασσώθηκε με επιτυχία στον Ειρηνικό Ωκεανό και οι Σέρναν, Έβανς και Σμιτ περισυνελέγησαν σώοι και αβλαβείς από ελικόπτερο του αμερικανικού πολεμικού πλοίου «USS Ticonderoga». Η τελευταία προς ώρας επανδρωμένη αποστολή του ανθρώπου στη Σελήνη είχε λάβει τέλος.NASA Goddard Photo and Video/Flickr

• 

  dapd
• 

  ASSOCIATED PRESS
• 

  ASSOCIATED PRESS
• 

  ASSOCIATED PRESS
• 

  ASSOCIATED PRESS
• 

  Photo 12 via Getty Images
• 

  Photo 12 via Getty Images

ΠΗΓΗ: examiner.com

Βιετνάμ, ένα μωσαϊκό αντιθέσεων

To καλοκαίρι του 2013 ο Γάλλος φωτογράφος Rehahn ξεκίνησε ένα ταξίδι εξερεύνησης με μία φωτογραφική μηχανή, προσπαθώντας να αποτυπώσει το ποικιλόμορφο πολιτιστικό τοπίο στο Βιετνάμ. Το κίνητρο του ήταν να καταδείξει ότι υπάρχουν πολύ περισσότερες πτυχές εκτός από τον πόλεμο. Λίγο καιρό μετά, δημοσίευσε μία επιλογή από τις καλύτερες φωτογραφίες του σε ένα βιβλίο με τίτλο "Βιετνάμ, Μωσαϊκό των Αντιθέσεων". Ο φωτογράφος γνώρισε πολλές απομακρυσμένες γωνιές του Βιετνάμ, γοητεύτηκε από τα τοπία και τη στενή σχέση που έχουν οι άνθρωποι με το περιβάλλον τους. 
Đồng Văn Valley

Mù Cang Chải Terraces

Buôn Ma Thuột

Ba Bể Lake

Bắc Sơn

Hoi An

Desert Of Phan Rang

Lắk Lake

Sapa Terraces

Δυο Βολιώτες έφτιαξαν το πρώτο σπίτι του μέλλοντος στην Ελλάδα - Ενεργειακά ανεξάρτητο και με μηδαμινά έξοδα! (Photos)

Σχεδόν πέντε χρόνια χρειάστηκαν για να ολοκληρωθεί τελικά, το εγχείρημα των Στέφανου Χατζούλη και Χριστίνας Γεωργιάδη, να μελετήσουν, να σχεδιάσουν, να υλοποιήσουν και να λάβουν διεθνή πιστοποίηση για το πρώτο «παθητικό κτήριο» στην Ελλάδα. Τα «παθητικά σπίτια» θεωρούνται τα κτίρια του μέλλοντος αφού είναι ενεργειακά ανεξάρτητα και με μηδαμινά έξοδα. Για να αντιληφθεί κανείς τη σημασία του επιτεύγματος απλά αναφέρουμε ότι από τα περίπου 100.000 τέτοια σπίτια που έχουν κατασκευαστεί παγκοσμίως, μόνο 850 πληρούσαν όλους τους όρους, έλαβαν την διεθνή πιστοποίηση από την αρμόδια αρχή, το«Passive House Institute» και είναι καταχωρημένα στην παγκόσμια βάση δεδομένων παθητικών σπιτιών. Πλέον μεταξύ αυτών των 850 κτιρίων-προτύπων, έχει συμπεριληφθεί και ελληνική κατασκευή, αυτή που έφτιαξαν οι δυο Βολιώτες. Το συγκεκριμένο κτήριο είναι ένα συγκρότημα τριών μονοκατοικιών και βρίσκεται στην Αγριά Βόλου. Μελετήθηκε και ανεγέρθηκε από την «X-G lab+development» τεχνική εταιρεία με έδρα το Βόλο. Την κατασκευή διαδέχθηκαν μία σειρά τεχνικών ελέγχων σε όλα τα επίπεδα και διαρκή παρακολούθηση, τόσο από τους ίδιους τους επενδυτές όσο και από κλιμάκιο του Ελληνικού Ινστιτούτου Παθητικών Κτηρίων (Ε.Ι.Π.Α.Κ.) επίσημου εκπροσώπου της Διεθνούς Ομοσπονδίας Παθητικών Κτιρίων στην Ελλάδα. Ελέγχθηκαν οι ενεργειακές επιδόσεις σε πραγματικό χρόνο, για διάστημα πλέον των δύο ετών και τα αποτελέσματα των μετρήσεων ξεπέρασαν τις θεωρητικές προσεγγίσεις, αποδεικνύοντας και στην πράξη την ακρίβεια των αλγόριθμων του λογισμικού PHPP που χρησιμοποιήθηκαν για την ενεργειακή επίλυση του κτηρίου. Το εξαιρετικά «λιτοδίαιτο» κτήριο εκτός από οικονομία, παρέχει στους χρήστες άριστη ποιότητα διαβίωσης σύμφωνα με διεθνή πρότυπα (comfort class A+ κατά ISO 7730) αλλά και χαμηλότερο κόστος συντήρησης. Οι εξαιρετικές ιδιότητες θερμικής αδράνειας , του επιτρέπουν να τοποθετεί τα συστήματα θέρμανσης – ψύξης σε δεύτερο ρόλο. Αυτό με άλλα λόγια σημαίνει, πως με τις τεχνικές που χρησιμοποιήθηκαν δεν χρειάζεται εγκατάσταση κεντρικής θέρμανσης στα μεγέθη που μέχρι σήμερα την αντιλαμβανόμαστε. Κατοικία 200μ2 για παράδειγμα, θερμάνθηκε με επιτυχία με ένα και μόνο απλό σώμα λαδιού, ισχύος μόλις δύο χιλιάδων θερμίδων. Σε άλλη φάση των πειραματικών δοκιμών, θερμάνθηκε μόνο με τζάκι ή ακόμα και με ένα κλιματιστικό τοίχου, ισχύος 14000ΒΤU. Στην περίπτωση που στο σπίτι υπήρχε εγκατεστημένο λεβητοστάσιο με συνήθη για το μέγεθος του σπιτιού δεξαμενή πετρελαίου τριών τόνων, το πετρέλαιο της δεξαμενής θα τελείωνε μετά από 25 χρόνια!!! Αντίστοιχα το καλοκαίρι, η ως άνω κατοικία μπορεί να παραμένει μοναδικά δροσερή, με τη χρήση ενός και μόνο κλιματιστικού, δυναμικότητας μόλις 14000BTU. Αξιοσημείωτο ενδιαφέρον προκαλεί το γεγονός, πως η συντριπτική πλειοψηφία των υλικών που χρησιμοποιήθηκαν για το σκοπό αυτό, παράχθηκαν στην Ελλάδα, καθώς αυτό αποτελούσε βασική προϋπόθεση για τη βιωσιμότητα του εγχειρήματος. Στόχος της εταιρείας είναι, όλα τα κτήρια στην Ελλάδα να κατασκευάζονται με αυτές τις αρχές, καθότι αυτός είναι ο οικονομικότερος και ποιοτικός τρόπος υλοποίησης παγκοσμίως, ενώ υπάρχει η δυνατότητα να εφαρμοσθεί και σε υφιστάμενες κατασκευές, αλλά και σε κτήρια κάθε χρήσης ( ξενοδοχεία, σχολεία, γραφεία, κτλ.). Στη Μαγνησία μέχρι σήμερα, με τη χρήση των τεχνικών των παθητικών κτηρίων έχουν αναβαθμιστεί και ανεγερθεί περισσότερα από τριάντα κτήρια, τα πορίσματα των οποίων θα παρουσιαστούν από τον κ. Στέφανο Χατζούλη στο Παγκόσμιο συνέδριο παθητικών κτηρίων, τον προσεχή Απρίλιο στη Γερμανία. Στο ίδιο συνέδριο, αναμένεται να παρουσιαστεί από το Ελληνικό Ινστιτούτο Παθητικού Κτιρίου και την ομάδα των Passivistas από την Αθήνα και το πρώτο υφιστάμενο κτήριο της χώρας μας αναβαθμισμένο σε παθητικό με διεθνή πιστοποίηση Passivhaus, η οποία θα ολοκληρωθεί τις ερχόμενες εβδομάδες. Τόσο τα κτίρια στην Αγριά Βόλου όσο και το κτίριο στου Παπάγου είναι προσβάσιμα σε όποιον θέλει να τα επισκεφθεί και να ενημερωθεί για τις πρακτικές υλοποίησης τέτοιων κτιρίων. πηγή: mycitynet

«Το μυστήριο του αιώνα» – Αποκαλύφθηκε το πρόσωπο πίσω από τη Μόνα Λίζα

Για δέκα χρόνια ο Pascal Cotte, Γάλλος επιστήμονας ανέλυε τον πιο διάσημο πίνακα του Λούβρου, τη Μόνα Λίζα του Λεονάρντο Ντα Βίντσι και αποκάλυψε ότι το μεγαλύτερο μυστήριο του πίνακα δεν είναι ούτε το αινιγματικό χαμόγελο, αλλά ούτε το βλέμμα. Όπως ισχυρίζεται πίσω από τη Μόνα Λίζα στον πίνακα του Ντα Βίντσι, υπάρχει ένα άλλο πρόσωπο και σύμφωνα με ιστορικούς το όνομα του πίνακα άλλαξε μέσα στην πάροδο των ετών. Ένα νέο ντοκιμαντέρ που θα προβάλλεται στο BBC με τίτλο «Τα μυστικά της Μόνα Λίζα», ισχυρίζεται ότι το όνομα του πίνακα άλλαξε και ο ιστορικός Andrew Graham-Dixon τονίζει ότι δεν υπάρχει αμφιβολία ότι πρόκειται για μία από τις ιστορίες του αιώνα. «Θα υπήρχε θέμα για τις αρχές του μουσείου να παραδεχθούν ότι ο πίνακας έχει άλλο όνομα υποστηρίζει ο ιστορικός γιατί εδώ μιλάμε για τον αποχαιρετισμό της Μόνα Λίζα και το καλωσόρισμα κάποιας άλλης» επισημαίνει ο ιστορικός. Ο Γάλλος επιστήμονας πήρε άδεια να μελετήσει τον πίνακα το 2004 εφαρμόζοντας μία πρωτοπόρα τεχνολογία  που του έδωσε τη δυνατότητα να αναδομήσει το τι υπάρχει ανάμεσα στα διαφορετικά επίπεδα του πίνακα. «Τώρα μπορούμε να αναλύσουμε ακριβώς το τι υπάρχει μέσα στα διαφορετικά επίπεδα του πίνακα και μπορούμε να δούμε και τις διαφορετικές χρονολογίες που κατασκευάστηκε ο πίνακας» λέει ο Γάλλος επιστήμονας και τονίζει ότι το αποτέλεσμα θα ανατρέψει πλήρως την εικόνα μας για το αριστούργημα του Λεονάρντο Ντα Βίντσι. Οι ισχυρισμοί του Γάλλου επιστήμονα έχουν προκαλέσει αντιπαραθέσεις στην επιστημονική κοινότητα και έχουν διχάσει τους ειδικούς. Πολλοί ιστορικοί της τέχνης υποστηρίζουν ότι το πρόσωπο πίσω από τη Μόνα Λίζα είναι απλά η εξέλιξη του έργου και δηλώνουν πεπεισμένοι ότι η Μόνα Λίζα είναι η Λίζα. Το μουσείο του Λούβρου δεν θέλησε να σχολιάσει τις αποκαλύψεις του Γάλλου επιστήμονα για τον πίνακα που σήμερα κοστολογείται στα 782 εκατ. δολάρια. Πηγή: Independent