Ο μηχανισμός των Αντικυθήρων

Χάρη στα υπερσύγχρονα μέσα ψηφιακής απεικόνισης που επιστρατεύθηκαν για την εξιχνίαση του μυστηρίου του, σήμερα ξέρουμε την αλήθεια: ο Μηχανισμός ήταν ένα αστρονομικό όργανο υψηλής ακριβείας και έχει ηλικία άνω των 2.100 ετών! Η απτή αυτή απόδειξη της αρχαιοελληνικής επιστημονικής αρτιότητας έκανε ηχηρά τον γύρο του κόσμου μετά τη σχετική ανακοίνωση.

Η πολυπλοκότητα των 30 και πλέον γραναζιών (όπως φαίνεται στα μοντέλα) που κινούσαν τους δείκτες των καντράν του Μηχανισμού καταδεικνύει τη θαυμαστή τεχνολογική πρόοδο των Ελληνιστικών χρόνων.

Μπορεί κανείς να φανταστεί τις δυσκολίες που αντιμετώπιζαν όσοι καταπιάστηκαν με τη μελέτη του Μηχανισμού των Αντικυθήρων, ως την επίλυση ενός τρισδιάστατου παζλ, αλλά με μεγαλύτερο βαθμό δυσκολίας: αφενός λείπουν κομμάτια του παζλ (τα οποία πιθανότατα δεν ανασύρθηκαν ποτέ από τον πυθμένα της θάλασσας) και αφετέρου κάποια κομμάτια έχουν αμετάκλητα ενωθεί μεταξύ τους απαγορεύοντας την πρόσβαση (οπτική και όχι μόνο) στα ενδότερα. Αν στα παραπάνω προστεθεί το γεγονός ότι οι οδηγίες για τη χρήση του αντικειμένου ήταν ελλιπείς (σβησμένες και διαβρωμένες επιγραφές επάνω στα θραύσματα) και ότι ο Μηχανισμός είναι ένα μουσειακό αντικείμενο το οποίο οφείλει να παραδοθεί ανέπαφο στις επόμενες γενιές, αντιλαμβάνεται κανείς τους λόγους για τους οποίους, παρά τις προσπάθειες, η χρησιμότητά του παρέμενε μυστήριο έναν αιώνα μετά την ανακάλυψή του.

Οι προηγούμενες μελέτες είχαν βεβαίως οδηγηθεί σε ορισμένες υποθέσεις, χωρίς όμως ποτέ να υπάρξει τεκμηρίωση των απόψεων. Το ότι επρόκειτο για ένα αντικείμενο που είχε να κάνει με ουράνια σώματα ήταν δεδομένο από πολύ νωρίς, καθώς μπορούσαν να αναγνωρισθούν ο Ηλιος και η Σελήνη στις επιγραφές του. Η υπόθεση ότι το αντικείμενο αυτό ήταν αστρολάβος απορρίφθηκε σχετικά γρήγορα εξαιτίας της πολυπλοκότητάς του. Δύο βρετανοί ερευνητές, ο Derek J. de Solla Price και ο Michael Wright, κατασκεύασαν μοντέλα του Μηχανισμού τα οποία συμφωνούσαν στην ύπαρξη δύο κυκλικών κλιμάκων ενδείξεων (καντράν) στην οπίσθια πλευρά και μιας στην πρόσθια. Ηταν επίσης αποδεκτό ότι ο χάλκινος μηχανισμός θα πρέπει να ήταν τοποθετημένος σε ξύλινη κάσα. Τι έδειχναν όμως αυτές οι κλίμακες; Αυτό ήταν το ερώτημα με το οποίο έπρεπε να αναμετρηθούν οι εκάστοτε ερευνητές που καταπιάστηκαν με τη διαλεύκανση της λειτουργίας του Μηχανισμού.

Blade Runner

Το πλεονέκτημα των ερευνητών που υπογράφουν το άρθρο με τίτλο «Decoding the ancient Greek astronomical calculator known as the Antikythera mechanism» στο τελευταίο τεύχος της επιθεώρησης «Nature» ήταν η υψηλή τεχνολογία: ο τομογράφος Blade Runner (βάρους 8 τόνων!) της εταιρείας Χ-Tek αναπτύχθηκε ειδικά για τη συγκεκριμένη μελέτη και χρησιμοποιήθηκε στη λήψη εικόνων που επιτρέπουν την ανάγνωση των επιγραφών αλλά και τη συλλογή δεδομένων για την εσωτερική δομή του Μηχανισμού, ενώ το σύστημα ψηφιακής απεικόνισης ΡΤΜ Dome της Hewlett-Packard προσαρμόστηκε έτσι ώστε να καταστεί δυνατή η «επανεμφάνιση» σχεδόν σβησμένων κειμένων και στοιχείων της επιφάνειας του Μηχανισμού που δεν είναι ευδιάκριτα ακόμη και με τα καλύτερα συστήματα συμβατικής και ψηφιακής φωτογράφισης.

Είναι προφανές ότι το παζλ του Μηχανισμού δεν θα μπορούσε να λυθεί από έναν και μόνο ερευνητή, ακόμη και αν διέθετε πρόσβαση στο σύνολο των δεδομένων που συνελέγησαν με τη βοήθεια των προαναφερθέντων συστημάτων υψηλής τεχνολογίας. Ετσι η ερευνητική ομάδα αποτελείται από τον αστρονόμο Mike Edmunds και τον μαθηματικό Tony Freeth του Πανεπιστημίου του Κάρντιφ, τον αστρονόμο Ιωάννη Σειραδάκη του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, τον αστρονόμο Ξενοφώντα Μουσά και τον φυσικό, ειδικευμένο στην ανάλυση ιστορικών αντικειμένων, Ιωάννη Μπιτσάκη του Πανεπιστημίου Αθηνών, την αρχαιολόγο-μουσειολόγο Μαίρη Ζαφειροπούλου του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου και τον φιλόλογο και παλαιογράφο Αγαμέμνονα Τσελίκα του Μορφωτικού Ιδρύματος της Εθνικής Τραπέζης.

Ιππαρχος και Βαβυλώνιοι

Το παζλ που έπρεπε να λύσουν οι μελετητές του μηχανισμού περιελάμβανε 82 θραύσματα. Από αυτά έπρεπε να εξαχθούν συμπεράσματα και για εκείνα που χάθηκαν

Η συλλογική προσπάθεια των παραπάνω ερευνητών υποδεικνύει ότι ο Μηχανισμός αποτελεί τη μηχανιστική υλοποίηση της θεωρίας του Ιππάρχου (190-120 π.Χ. κατά προσέγγιση), του μαθηματικού, αστρονόμου και γεωγράφου ο οποίος με την εν λόγω θεωρία εξηγούσε τις περιοδικές ανωμαλίες στην κίνηση της Σελήνης με βάση την ελλειπτική τροχιά της. Το γεγονός ότι ο Ιππαρχος έζησε τα τελευταία χρόνια της ζωής του στη Ρόδο, η οποία φημιζόταν για την τεχνολογική υπεροχή της, ενισχύει την άποψη ότι εκεί ο Ιππαρχος (ή κάποιος άλλος υπό την καθοδήγησή του) μπόρεσε να δημιουργήσει ένα μηχάνημα εξαιρετικής πολυπλοκότητας.

Σύμφωνα δε με όλες τις ενδείξεις, ο Ιππαρχος θα πρέπει να μετείχε των αστρονομικών γνώσεων των Βαβυλωνίων, αφού αυτές απετέλεσαν τη βάση για τη δημιουργία του Μηχανισμού. Το ισχυρό ιερατείο των Βαβυλωνίων κρατούσε τα αρχεία των πλανητικών μετακινήσεων για αιώνες και η δυνατότητα πρόβλεψης φαινομένων όπως οι εκλείψεις (οι οποίες εθεωρούντο οιωνοί) ενίσχυε τη θέση του. Ποιες ήταν όμως οι ενδείξεις αυτές; Η ανάγνωση από τους Γιάννη Μπιτσάκη και Αγαμέμνονα Τσελίκα της πρότασης «...η σπείρα έχει 235 υποδιαιρέσεις» σε μία από τις εικόνες θραυσμάτων που είχαν ληφθεί κατά τη συλλογή στοιχείων υπήρξε εξαιρετικά διαφωτιστική: κατέδειξε αφενός ότι τα καντράν δεν έφεραν ομόκεντρους κύκλους αλλά σπείρες και αφετέρου ότι το πάνω καντράν στην οπίσθια όψη του Μηχανισμού (στο οποίο αναφερόταν η πρόταση) σχετιζόταν με τον Μετωνικό κύκλο των Βαβυλωνίων. Ο Μετωνικός κύκλος προκύπτει από τη στενή ισοτιμία 19 ετών με 235 σεληνιακούς μήνες (ένας σεληνιακός ή συνοδικός μήνας είναι το διάστημα μεταξύ δύο ομοίων φάσεων της Σελήνης, π.χ. από Πανσέληνο σε Πανσέληνο). Ο κύκλος αυτός αντιπροσωπεύει την επιστροφή της Σελήνης στην ίδια φάση και στην ίδια ημερομηνία του έτους. Με το κλείσιμο του κύκλου, ο Ηλιος, η Σελήνη και η Γη επιστρέφουν στους ίδιους περίπου σχετικούς προσανατολισμούς.

Σπειροειδές αποδείχθηκε και το καντράν στο κάτω μέρος της πίσω πλευράς του Μηχανισμού, το οποίο φέρει 223 υποδιαιρέσεις στη σπείρα των τεσσάρων στροφών. Τόσο ο αριθμός των υποδιαιρέσεων όσο και η ανάγνωση των συμβόλων («Σ» για τη Σελήνη και «Η» για τον Ηλιο) που εντοπίστηκαν μεταξύ αυτών καταδεικνύουν ότι αυτό αποτελεί αναπαράσταση του κύκλου του Σάρου, ο οποίος προβλέπει εκλείψεις: αν μια ηλιακή ή σεληνιακή έκλειψη συμβεί σήμερα, μια παρόμοια θα συμβεί έπειτα από 223 σεληνιακούς μήνες. Ετσι από τις παρελθούσες εκλείψεις μπορούν να προβλεφθούν οι επόμενες. Αξίζει να σημειωθεί ότι επειδή ο αριθμός των ημερών στον κύκλο του Σάρου δεν είναι ακέραιος, οι σεληνιακές εκλείψεις είναι μετατοπισμένες κατά οκτώ ώρες και οι ηλιακές (οι οποίες γίνονται ορατές από συγκεκριμένα γεωγραφικά πλάτη) μετατοπίζονται κατά 120 μοίρες. Ακριβείς επαναλήψεις σεληνιακών εκλείψεων λαμβάνουν χώρα έπειτα από τρεις κύκλους του Σάρου (όταν οι οκτάωρες μετατοπίσεις συμπληρώσουν ένα 24ωρο), πράγμα το οποίο περιγράφεται από τον κύκλο του Εξελιγμού, διάρκειας 54 ετών.

Στον Μηχανισμό ο κύκλος του Εξελιγμού αντιπροσωπεύεται από ένα μικρότερο καντράν στο εσωτερικό τού κάτω μεγάλου καντράν της οπίσθιας όψης. Αλλά και το πάνω μεγάλο καντράν της ίδιας όψης φέρει ένα μικρότερο στο εσωτερικό του: αυτό αντιπροσωπεύει τον Καλλιππικό, κύκλος ο οποίος διαρκεί 76 χρόνια και είναι τέσσερις Μετωνικοί κύκλοι μείον μία ημέρα. (Ετσι αυξάνεται η ακρίβεια με την οποία αντιστοιχίζονται ένα ηλιακό έτος με πλήρεις σεληνιακούς μήνες). Οσο για το καντράν της πρόσθιας όψης, αυτό εκτός από το κλασικό ημερολόγιο των 365 ημερών (με δυνατότητα ρύθμισης για δίσεκτα έτη) έδειχνε πιθανότατα τις σχετικές θέσεις των πλανητών (έχουν εντοπισθεί μόνο ο Ηλιος, η Σελήνη και η Αφροδίτη προς το παρόν). Πώς όμως «διαβάζονταν» οι ενδείξεις στα καντράν; Αν θυμηθεί κανείς τον τρόπο με τον οποίο λειτουργούσαν τα πικάπ, θα πάρει την απάντηση: η μετακινούμενη στις σπείρες βελόνα έδινε την ένδειξη.

Λογισμικό DNA και NASA

Ο υπολογισμός των διαβαθμίσεων κάθε κλίμακας καντράν υπήρξε καθοριστικός στη διαλεύκανση του ρόλου του Μηχανισμού

Αξίζει να σημειωθεί ότι οι ερευνητές επαλήθευσαν τη λειτουργία του Μηχανισμού: χρησιμοποιώντας λογισμικά τα οποία αναπτύχθηκαν για τη σύγκριση αλληλουχιών DNA, οι ερευνητές μπόρεσαν να αντιστοιχίσουν ακριβώς τις εκλείψεις στο καντράν του κύκλου του Σάρου με εκείνες που από τα δεδομένα της NASA γνώριζαν ότι έλαβαν χώρα από το 400 π.Χ. ως το 1 π.Χ.!

Τελείωσε λοιπόν; Τα γνωρίζουμε όλα για τον Μηχανισμό των Αντικυθήρων; «Οχι!» απαντούν οι ερευνητές και προσθέτουν ότι υπάρχουν ακόμη πολλά σκοτεινά σημεία για διαλεύκανση, τόσο για τον ίδιο τον Μηχανισμό όσο και για το πώς η ύπαρξή του αλλάζει τη θεώρησή μας για την τεχνολογική πρόοδο των ελληνιστικών χρόνων.

Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τον Μηχανισμό των Αντικυθήρων μπορείτε να επισκεφθείτε τον δικτυακό τόπο www.antikythera-mechanism.gr. Επίσης στον δικτυακό τόπο της επιθεώρησης www.nature.com μπορείτε όχι μόνο να διαβάσετε το άρθρο αλλά να εξασκηθείτε στον γρίφο της ανάγνωσης των αρχαίων ελληνικών επιγραφών που δίνονται ως συμπληρωματικό υλικό.

Το χρονικό μιας ανακάλυψης:

Τέλος 2ου αιώνα π.Χ.: Κατασκευή του Μηχανισμού, πιθανότατα στη Ρόδο, η οποία εκείνη την εποχή ήταν κέντρο μεταλλουργίας.

80 π.Χ. περίπου: Ενα ρωμαϊκό καράβι βυθίζεται ανοιχτά των Αντικυθήρων. Είχε πιθανότατα αποπλεύσει από τη Ρόδο με κατεύθυνση την Ιταλία.

Πάσχα του 1900: Σύμιοι σφουγγαράδες εντοπίζουν το ναυάγιο σε βάθος 45-60 μέτρων.

Χειμώνας του 1901: Ολοκληρώνεται το έργο της ανάσυρσης των θησαυρών του ναυαγίου. Μεταφορά των ευρημάτων στο Αρχαιολογικό Μουσείο των Αθηνών.

1902: Τα εμφανή γρανάζια του παράξενου χάλκινου ευρήματος τραβούν την προσοχή του Βαλέριου Στάη, αρχαιολόγου του μουσείου, ο οποίος αντιλαμβάνεται ότι πρόκειται για κάτι αξιοσημείωτο.

Δεκαετία του '30: Ο ναύαρχος Ιωάννης Θεοφανίδης δημιουργεί το πρώτο μοντέλο του Μηχανισμού.

Δεκαετία του '50: Η πρώτη σε βάθος μελέτη του Μηχανισμού από τον βρετανό φυσικό και ιστορικό της επιστήμης Derek J. de Solla Price, τον ειδικό στη μελέτη επιγραφών έλληνα επιστήμονα Γιώργο Σταμήρη και τον κ. Χαράλαμπο Καράκαλο, πυρηνικό φυσικό στον «Δημόκριτο» καταδεικνύει ότι πρόκειται για τον πιο πολύπλοκο μηχανισμό της αρχαιότητας, χωρίς να μπορεί να δοθεί απάντηση ως προς τη χρησιμότητά του.

Δεύτερο μισό του 20ού αιώνα: Πλήθος ερευνητών ασχολείται με τη μελέτη του Μηχανισμού. Από τις πιο αξιοσημείωτες μελέτες είναι αυτή του Βρετανού Michael Wright ο οποίος προχωρεί στη δημιουργία ενός μοντέλου, όπως είχε κάνει στο παρελθόν και ο Price.

Φθινόπωρο του 2005: Η ομάδα του Προγράμματος για τη μελέτη του Μηχανισμού των Αντικυθήρων αξιοποιεί καινοτόμους τεχνολογίες για να συλλέξει δεδομένα τόσο από το εσωτερικό του Μηχανισμού όσο και από τις επιγραφές που φέρει αυτός.

Νοέμβριος του 2006: Τα αποτελέσματα της μελέτης των παραπάνω δεδομένων δημοσιεύονται στην επιθεώρηση «Nature». Από αυτά καταδεικνύεται η χρησιμότητα του Μηχανισμού: επρόκειτο για όργανο πρόβλεψης εκλείψεων. Ταυτόχρονα πραγματοποιείται στην Αθήνα συνέδριο για την παρουσίαση των αποτελεσμάτων και για τη συζήτηση των σημείων που παραμένουν σκοτεινά.

Είπαν για τον Μηχανισμό:

Παραθέτουμε ορισμένες από τις πιο ενδιαφέρουσες απόψεις που ακούστηκαν κατά τη διάρκεια του συνεδρίου για τον Μηχανισμό των Αντικυθήρων, το οποίο έλαβε χώρα προχθές και χθες (30/11 και 1.12.2006) στο αμφιθέατρο του Μεγάρου «Θεόδωρου Β. Καρατζά» της Εθνικής Τράπεζας.

«Αναμφίβολα διαπιστώνουμε την κληρονομιά των Βαβυλωνίων. Η νεοεμφανιζόμενη μηχανική τελειότητα του Μηχανισμού σαφώς εγείρει το ζωτικής σημασίας ερώτημα σχετικά με την ανάπτυξη της τεχνολογίας και τις γνώσεις των Ελλήνων εκείνης της περιόδου. Πότε ακριβώς, από ποιον, για ποιον και για ποιον λόγο κατασκευάστηκε ο Μηχανισμός; Τι άλλου είδους τεχνολογία προϋποθέτει η ύπαρξή του; Ποια θα ήταν η επίδραση των μηχανικών μοντέλων στην άποψη των Ελλήνων για το Σύμπαν; Αυτά είναι τα ερωτήματα που χρήζουν απαντήσεων».

Mike Edmunds

καθηγητής Αστρονομίας, Πανεπιστήμιο Κάρντιφ, Μ. Βρετανία

«Σε ό,τι αφορά τον συνδυασμό μεθόδων χρονολόγησης, ο Μηχανισμός των Αντικυθήρων είναι ένα προϊόν της εποχής του. Στην ελληνιστική περίοδο βρίσκουμε, για παράδειγμα, το παράπηγμα ενσωματωμένο σε ένα αιγυπτιακό ημερολόγιο ή τον Μετωνικό κύκλο να χρησιμοποιείται για τη ρύθμιση του ημερολογίου της αθηναϊκής πολιτείας ή τον συνδυασμό ηλιακού και υδραυλικού ρολογιού στους Αέρηδες».

Robert Hannah

καθηγητής Ιστορίας της Τέχνης, Πανεπιστήμιο του Οταγο, Νέα Ζηλανδία

«Ο Μηχανισμός αντικατοπτρίζει την ανάπτυξη της τεχνολογίας. Είμαστε ενθουσιασμένοι με τον Μηχανισμό και έτσι θα έπρεπε να αισθάνονται όλοι».

Velson Horie

συντηρητής της Βρετανικής Βιβλιοθήκης, Μ. Βρετανία

«Ο Μηχανισμός δεν είναι μόνο αντιπροσωπευτικός της τεχνολογικής αιχμής της αστρονομίας της εποχής του, αλλά εμπεριέχει τη δυναμική που θα επιτρέψει την επέκταση των γνώσεών μας τόσο για την ίδια την αστρονομία όσο και για τον πολιτισμικό ρόλο της».

Alexander Jones

καθηγητής Κλασικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο του Τορόντο, Καναδάς

«Διερωτάται κανείς μέσα από ποιες διαδικασίες προέκυψε ο Μηχανισμός. Ποιες ήταν οι κοινωνικές, πολιτικές και ιδεολογικές "χρήσεις" της αστρονομικής γνώσης; Σε ποιον βαθμό αυτές περιελάμβαναν "παθητική" παρατήρηση και τι μπορεί να πυροδότησε την επιθυμία μελλοντικής πρόβλεψης; Πόσο συνέβαλε σε αυτό η τεχνολογική πρόοδος; Και, τελικά, στην ίδια την κλασική Ελλάδα ποια ήταν η σχέση της αρχαϊκής κοσμολογίας (η οποία μπορεί να ανιχνευθεί στον καθορισμό του χρόνου των θρησκευτικών τελετών και στον προσανατολισμό των ναών) με την ανάπτυξη της προβλεπτικής επιστήμης της αστρονομίας;».

Clive Ruggles

καθηγητής Αρχαιοαστρονομίας, Πανεπιστήμιο του Λέστερ, Μ. Βρετανία

«Ο Μηχανισμός των Αντικυθήρων είναι ένα μοναδικό εύρημα του αρχαίου κόσμου. Παρά την ύπαρξη και άλλων μηχανών κατά την αρχαιότητα, καμία δεν φαίνεται να ανταγωνίζεται τον Μηχανισμό σε τεχνολογική πολυπλοκότητα. Τα δεδομένα δηλώνουν πάντως ότι ο Μηχανισμός δεν ήταν ένα μεμονωμένο τεχνολογικό προϊόν της εποχής του και ότι η τεχνολογία στην αρχαιότητα ήταν περισσότερο ανεπτυγμένη από όσο νομίζουμε».

Alexandra Smith

ιστορικός, Πανεπιστήμιο του Κάρντιφ, Μ. Βρετανία

«Το νησί της Ρόδου κατείχε μια στρατηγική θέση ζωτικής σημασίας και κατά την ελληνιστική περίοδο η πόλη-κράτος της Ρόδου αναπτύχθηκε σε ένα πολύ σημαντικό πολιτισμικό, ναυτικό και εμπορικό κέντρο. Στη Ρόδο κατά τον 2ο αιώνα π.Χ. ο Ιππαρχος, πατέρας της αστρονομίας, ανέπτυξε τη θεωρία του η οποία εξηγεί τις ανωμαλίες στην κίνηση της Σελήνης».

Μαίρη Ζαφειροπούλου

αρχαιολόγος, Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο Αθηνών

Το ΒΗΜΑ, 03/12/2006 , Σελ.: H06
Κωδικός άρθρου: B14932H061
ID: 282101

Αυτό το κείμενο εκτυπώθηκε από "ΤΟ ΒΗΜΑ", στη διεύθυνση http://tovima.dolnet.gr/print_article.php?e=B&f=14932&m=H06&aa=1

TA 10 ΠΟΙΟ ΠΑΡΑΞΕΝΑ ΦΥΣΙΚΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ...!

Οι φυσικοί πιστεύουν πολλά παράξενα πράγματα, γι' αυτό άλλωστε οι κοινοί θνητοί συχνά τους περνάνε για τρελούς. Το πρόβλημα είναι ότι αυτά τα απίστευτα πράγματα, σύμφωνα με τους....
φυσικούς, είναι η πραγματικότητα γύρω μας, αλλά εμείς δεν μπορούμε (ή δεν θέλουμε) να τη συνειδητοποιήσουμε.
Σαν μια μικρή συνεισφορά στην καλύτερη κατανόηση του κόσμου όπου ζούμε, ακολουθεί μια παρουσίαση των δέκα σημαντικότερων και πιο παράξενων πραγμάτων που η Φυσική έχει ανακαλύψει, σύμφωνα με τη σχετική ανάλυση που έκανε ο φυσικός-κοσμολόγος και συγγραφέας εκλαϊκευτικών επιστημονικών βιβλίων Μάρκους Τσόουν, για λογαριασμό της βρετανικής "Τέλεγκραφ".

Ακόμα και από μπανάνες αν αποτελείτο ο ήλιος, θα ήταν εξίσου καυτός.

Ο ήλιος μας είναι καυτός, επειδή το τεράστιο βάρος του δημιουργεί μια πανίσχυρη βαρύτητα που ασκεί κολοσσιαία πίεση στον πυρήνα του, η οποία πίεση με τη σειρά της αυξάνει τη θερμοκρασία του. Επειδή η πίεση είναι τεράστια, η θερμοκρασία του ήλιου είναι επίσης τεράστια. Αν αντί για υδρογόνο (βασικό συστατικό του), ο ήλιος αποτελείτο από. μπανάνες ίδιου βάρους, που θα κρέμονταν στο διάστημα, πάλι θα υπήρχε η ίδια πίεση, άρα η ίδια τεράστια θερμοκρασία.



Όλη η ύλη από την οποία αποτελείται η ανθρώπινη φυλή, δεν είναι μεγαλύτερη από ένα κύβο ζάχαρης.

Τα άτομα της ύλης είναι κατά 99,999999999% κενός χώρος. Αν κανείς μπορούσε να συμπιέσει όλα τα άτομα, αφαιρώντας τον κενό χώρο στο εσωτερικό τους, θα προέκυπτε ένας κύβος ύλης (με μέγεθος όσο ένας κύβος ζάχαρης), που θα ζύγιζε πέντε δισεκατομμύρια τόνους και θα ήταν δέκα φορές βαρύτερος από όλους μαζί τους ανθρώπους που σήμερα ζουν στη Γη. Παρεμπιπτόντως, αυτή ακριβώς η απίστευτη συμπίεση ύλης συμβαίνει σε ένα υπέρ-πυκνό άστρο νετρονίων, που έχει απομείνει μετά από μια έκρηξη σουπερ-νόβα.
Τα γεγονότα στο μέλλον μπορούν να επηρεάσουν αυτό που συνέβη στο παρελθόν.

Καλωσορίσατε στον κόσμο της "Αλίκης στην χώρα των θαυμάτων", δηλαδή στην κβαντομηχανική. Πειράματα (που προτάθηκαν από τον διάσημο φυσικό Τζον Γουίλερ το 1978 και τελικά πραγματοποιήθηκαν το 2007) έδειξαν ότι η παρατήρηση ενός σωματιδίου τώρα μπορεί να αλλάξει τι συνέβη σε ένα άλλο σωματίδιο στο παρελθόν. Με άλλα λόγια, η αιτιότητα μπορεί να "δουλέψει" και ανάστροφα και άρα το παρόν να επηρεάσει το παρελθόν. Προς το παρόν αυτό έχει καταστεί εφικτό να παρατηρηθεί μόνο στο εργαστήριο και η επίδραση προς τα πίσω στον χρόνο δεν έχει ξεπεράσει κάποιο ασύλληπτα μικρό κλάσμα του δευτερολέπτου.

Σχεδόν ολόκληρο το σύμπαν λείπει.

 Υπάρχουν πιθανότατα πάνω από 100 δισεκατομμύρια γαλαξίες στο σύμπαν. Κάθε ένας από αυτούς έχει από δέκα εκατομμύρια έως ένα τρισεκατομμύριο άστρα (χώρια τους πλανήτες). Αν και υπάρχουν τόσα πράγματα να δούμε "εκεί έξω", υπάρχουν πολύ περισσότερα, αλλά δεν μπορούμε να τα δούμε. Ξέρουμε όμως ότι υπάρχουν, επειδή έχουν βαρύτητα και επιδρούν στην ορατή ύλη γύρω τους. Αυτά τα "άλλα" μυστηριώδη αόρατα πράγματα έχουν ονομαστεί "σκοτεινή ύλη" και "σκοτεινή ενέργεια" (μέχρι να ρίξουμε φως στο τι ακριβώς είναι) αποτελώντας το 98% του σύμπαντος. Η ορατή ύλη δεν είναι παρά το 2% περίπου (άντε 4%).
Υπάρχουν πράγματα που μπορούν να ταξιδέψουν πιο γρήγορα από το φως και το φως δεν ταξιδεύει πάντα πολύ γρήγορα.

Η ταχύτητα του φωτός στο κενό είναι σταθερή στα 300.000 χλμ το δευτερόλεπτο. Όμως το φως δεν ταξιδεύει πάντα στο κενό. Έτσι, στο νερό, για παράδειγμα, τα φωτόνια ταξιδεύουν με περίπου τα τρία τέταρτα της παραπάνω ταχύτητας, ενώ στους πυρηνικούς αντιδραστήρες μερικά σωματίδια (όταν διέρχονται μέσα από κάποιο μονωτικό υλικό που επιβραδύνει το φως) μπορεί να εξαναγκαστούν να κινηθούν σε ταχύτητες υψηλότερες και από αυτή του φωτός γύρω τους. Όταν αυτό συμβαίνει, τότε δημιουργείται η γαλάζια "ακτινοβολία Τσερένκοφ", κάτι αντίστοιχο με την υπερηχητική έκρηξη, αλλά στο πεδίο του φωτός, και γι' αυτό, άλλωστε, οι πυρηνικοί αντιδραστήρες λάμπουν μέσα στο σκοτάδι. Παρεμπιπτόντως, η πιο αργή ταχύτητα φωτός που έχει ποτέ μετρηθεί, είναι μόλις 17 μέτρα το δευτερόλεπτο ή περίπου 61 χλμ. την ώρα (σαν. σακαράκα στη λεωφόρο!), κάτι που συμβαίνει όταν το φως διέρχεται μέσα από ρουβίδιο που έχει θερμοκρασία κοντά στο απόλυτο μηδέν.
Υπάρχουν άπειρα "εγώ" και "εσύ" που διαβάζουν τώρα αυτό το άρθρο.

Σύμφωνα με το καθιερωμένο μοντέλο της κοσμολογίας, το σύμπαν που μπορούμε να παρατηρήσουμε (με όλα τα άστρα και τους γαλαξίες του) δεν είναι παρά ένα ανάμεσα σε άπειρα άλλα σύμπαντα που συνυπάρχουν δίπλα-δίπλα, όπως οι φυσαλίδες σε ένα αφρό. Επειδή είναι άπειρα, οτιδήποτε δεν είστε σε αυτό το σύμπαν, μπορεί να είστε σε ένα άλλο (αφήστε ελεύθερη τη φαντασία σας.). Αν και τα πιθανά "σενάρια" που εκτυλίσσονται στα διάφορα σύμπαντα είναι πάρα πολλά, ο αριθμός τους τελικά είναι πεπερασμένος και όχι άπειρος. Συνεπώς, ένα γεγονός (π.χ. το γράψιμο ή η ανάγνωση αυτού του άρθρου) πρέπει να έχει συμβεί άπειρες φορές στο παρελθόν (κάτι παρόμοιο είχε πει και ο Νίτσε, αλλά κατέληξε στο ψυχιατρείο).

Οι μαύρες τρύπες δεν είναι μαύρες.

Πολύ σκούρες μπορεί να είναι, αλλά όχι μαύρες. Στην πραγματικότητα, λάμπουν ελαφρά εκπέμποντας σε όλο το φάσμα της ακτινοβολίας -και στο μήκος κύματος του ορατού φωτός. Η εκπεμπόμενη ακτινοβολία αποκαλείται "ακτινοβολία Χόκινγκ", προς τιμήν του διάσημου φυσικού Στέφεν Χόκινγκ που πρώτος πρότεινε την ύπαρξή της. Επειδή συνεχώς εκπέμπουν ακτινοβολία, οι μαύρες τρύπες σταδιακά χάνουν μάζα και τελικά θα εξαφανιστούν, αν δεν αναπληρώνουν με κάποιο τρόπο (π.χ. από διαστρικά αέρια) την μάζα που συνεχώς χάνουν.

Δεν έχει νόημα η αναφορά σε παρελθόν, παρόν και μέλλον στο σύμπαν.

Σύμφωνα με την ειδική θεωρία της σχετικότητας του Αϊνστάιν, δεν υπάρχουν στο σύμπαν πράγματα όπως το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον. Ο χρόνος είναι σχετικός. Ο δικός μας χρόνος μοιάζει με του διπλανού μας, επειδή βρισκόμαστε στον ίδιο πλανήτη και κινούμαστε με την ίδια ταχύτητα. Αν βρισκόμασταν ο ένας στη Γη και ο άλλος σε ένα άλλο πλανήτη και κινούμασταν με πολύ διαφορετική ταχύτητα, θα γερνούσαμε με διαφορετικό ρυθμό.




Ένα σωματίδιο εδώ μπορεί να επηρεάσει αυτομάτως ένα άλλο σωματίδιο στην άλλη πλευρά της Γης -ή ίσως και του σύμπαντος.

Και πάλι η κβαντομηχανική με τα θαύματά της (το συγκεκριμένο αποκαλείται "κβαντική εμπλοκή"). Πειράματα έχουν δείξει ότι η παρατήρηση ενός σωματιδίου στο εργαστήριο μπορεί να επηρεάσει μυστηριωδώς ένα άλλο σωματίδιο σε μεγάλη απόσταση.
Όσο πιο γρήγορα κινείστε, τόσο πιο βαρύς γίνεστε.

Αν τρέχετε πραγματικά γρήγορα, κερδίζετε βάρος, ευτυχώς όχι μόνιμα, αλλά στιγμιαία. Αν κάτι κινείται σχεδόν με την ταχύτητα του φωτός, αποκτά μεγάλη ενέργεια που γίνεται μάζα (ενέργεια και μάζα είναι ισοδύναμες, σύμφωνα με τη θεωρία της σχετικότητας). Το φαινόμενο αυτό όμως είναι αμελητέο στις χαμηλές ανθρώπινες ταχύτητες πάνω στον πλανήτη μας, έτσι οι σπρίντερ δεν έχουν ανιχνεύσιμο μεγαλύτερο βάρος όταν τρέχουν από ό,τι όταν μένουν ακίνητοι.Μετά από όλα αυτά, μπορείτε να συνεχίσετε να ζείτε την καθημερινή σας ζωή, σαν να μην τρέχει τίποτε. Αφήστε τον εαυτό σας να προβληματίζεται σε ένα άλλο σύμπαν!                                                        ΠΗΓΗ:documenntarygr

Δείτε το video με προσοχή!

Ανεξήγητα Φαινόμενα...: Ένας περίπατος στο ηλιακό σύστημα: οι Πλανήτες βήμ...

Ανεξήγητα Φαινόμενα...: Ένας περίπατος στο ηλιακό σύστημα: οι Πλανήτες βήμ...: "Κατοικούμε μέσα σε ένα ασήμαντο και μικροσκοπικό τμήμα του Σύμπαντος, που δεν παύει όμως να είναι το σπίτι που γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε...."

Ανεξήγητα Φαινόμενα...: Ζωή στο φεγγάρι (οι άνθρωποι-νυχτερίδες) !!!

Ανεξήγητα Φαινόμενα...: Ζωή στο φεγγάρι (οι άνθρωποι-νυχτερίδες) !!!: "Κι όμως, η ύπαρξη ζωής στο φεγγάρι είναι γνωστή από το 19ο αιώνα. Τον Αύγουστο του 1835 η είδηση κυκλοφόρησε στις ..."

Ζωή στο φεγγάρι (οι άνθρωποι-νυχτερίδες) !!!

Κι όμως, η ύπαρξη ζωής στο φεγγάρι είναι γνωστή από το 19^ο αιώνα. Τον Αύγουστο του 1835 η είδηση κυκλοφόρησε στις Αμερικανικές εφημερίδες και δημιούργησε πραγματική αίσθηση. Για τουλάχιστο 15 ημέρες το ενδιαφέρον της κοινωνίας της Νέας Υόρκης περιστρεφόταν γύρω από τις συνταρακτικές αποκαλύψεις της New York Sun η οποία παρουσίασε σε συνέχειες τα αποτελέσματα των απίστευτων παρατηρήσεων.

Ο Αύγουστος του 1835 είναι μήνας σημαδιακός για τα ΜΜΕ σε όλο τον κόσμο. Η New York Sun ήταν μια μικρή εφημερίδα της Νέας Υόρκης με ημερήσια κυκλοφορία περίπου 4.000 φύλλα. Στις 25 του μηνός και στη 2^η σελίδα της εφημερίδας εμφανίστηκε ένα άρθρο το οποίο αναφερόταν σε μια σειρά συγκλονιστικών ανακαλύψεων που έγιναν από τον sir John Herschel μέσω ενός τηλεσκοπίου νέας τεχνολογίας που είχε στηθεί κάπου στο Ακρωτήρι της Καλής Ελπίδας, και οι οποίες είχαν δημοσιευθεί στο Edinburgh Journal of Science.

Οι παρατηρήσεις αυτές απεκάλυπταν την ύπαρξη μιας ποικιλίας ζωικών μορφών στην επιφάνεια της σελήνης. Βίσονες, κάστορες, πλούσια χλωρίδα, αλλά και ίχνη κτισμάτων από τα οποία έβγαινε καπνός, κάτι που υποδήλωνε την ύπαρξη και νοήμονος ζωής. Τη 4^η μέρα των αποκαλύψεων παρουσιάστηκαν οι άνθρωποι νυχτερίδες:

«...Ήταν μέσου ύψους 1,30m. Η επιφάνεια του σώματος εκτός από το πρόσωπο ήταν καλυμμένη από κοντό χαλκόχρωμο τρίχωμα και είχαν φτερά τα οποία έμοιαζαν να αποτελούνται από μια λεπτή μεμβράνη και εκτείνονταν από τους ώμους μέχρι χαμηλά στα πόδι...

.... Έγινε αντιληπτό ότι τα φτερά τους είχαν μεγάλο άνοιγμα και έμοιαζαν, από άποψη δομής, με αυτά των νυχτερίδων. ...Τα πλάσματα είχαν απόλυτο έλεγχο των φτερών, καθώς τα είδαμε να τα τινάζουν καθώς έκαναν μπάνιο και μετά να τα αναδιπλώνουν....»

Την ημέρα που δημοσιεύτηκε η αναφορά για τους ανθρώπους-νυχτερίδες, η NY Sun έφτασε την εκπληκτική, για την εποχή, κυκλοφορία των 19.360 φύλλων, νούμερο που την έκανε την 1^η σε κυκλοφορία εφημερίδα στον κόσμο. Όμως ενώ οι αναγνώστες περίμεναν νέες ανακαλύψεις η εφημερίδα ανακοίνωσε την καταστροφή του τηλεσκοπίου, κάτι που είχε ως αποτέλεσμα τη διακοπή των παρατηρήσεων.

Στην πραγματικότητα ο sir John Herschel βρισκόταν στη Νότιο Αφρική για αστρονομικές παρατηρήσεις, όμως το τηλεσκόπιο που περιέγραφε η NY Sun δεν υπήρχε. Το Edinburgh Journal of Science είχε ήδη από καιρό αναστείλει την έκδοσή του και προφανώς δεν είχε δημοσιεύσει τέτοιες ιστορίες. Στις 16 Σεπτεμβρίου 1835 η NY Sun παραδέχθηκε ότι επρόκειτο για μια κατασκευασμένη ιστορία. Το παράξενο είναι ότι το κοινό έδειξε να διασκεδάζει και όχι να αγανακτεί, ενώ η NY Sun διατήρησε την κυκλοφορία που της χάρισε η ιστορία. Την επόμενη χρονιά μάλιστα έφτασε το ασύλληπτο νούμερο των 30.000 φύλλων την ημέρα.

Η ιστορία των ανθρώπων-νυχτερίδων και της ζωής στο φεγγάρι αποτελούν σταθμό στην ιστορία των ΜΜΕ στις ΗΠΑ και κατ' επέκταση σε ολόκληρο τον κόσμο. Η Sun πούλησε ένα μύθευμα ως πραγματική είδηση και κατόρθωσε να κατακτήσει την κορυφή των εφημερίδων της εποχής. Τα βασικά συστατικά της ιστορίας ήταν τα εξής:

• αντικείμενο (το φεγγάρι) γνωστό και οικείο σε όλους

• κατανοητή από το μέσο πολίτη (οι μορφές ζωής που ανακαλύφθηκαν ήταν είτε ταυτόσημες με άλλες της Γης, είτε διασταυρώσεις γνωστών ειδών, ώστε να υπάρχει και ένα στοιχείο εξωτικότητας)

• άκρως εντυπωσιακή, έως εξωφρενική σε ότι αφορά το περιεχόμενό της

• στηριγμένη σε μια τεχνική εξέλιξη (επαναστατικό τηλεσκόπιο) την οποία ο μέσος πολίτης δεν μπορούσε να ελέγξει

• δύσκολο να επαληθευθεί με βάση τα τεχνικά (παρατηρήσεις άλλων τηλεσκοπίων) και επικοινωνιακά (επαφή με Herschel) μέσα της εποχής

Ένας περίπατος στο ηλιακό σύστημα: οι Πλανήτες βήμα βήμα

Κατοικούμε μέσα σε ένα ασήμαντο και μικροσκοπικό τμήμα του Σύμπαντος, που δεν παύει όμως να είναι το σπίτι που γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε. Αξίζει λοιπόν να επισκεφτούμε και να γνωρίσουμε καλύτερα την μικρή μας διαστημική γειτονιά. Διότι αν δεν μάθουμε μερικά πράγματα για το ηλιακό μας σύστημα που μας φιλοξενεί και αν δεν γνωρίσουμε τους πλανήτες που είναι αναπόσπαστα μέλη αυτής της γειτονιάς, τότε είναι σαν να κατοικούμε και να ζούμε σε ένα σπίτι χωρίς να γνωρίζουμε σε πια γειτονιά είναι χτισμένο. Γι’ αυτό, προσδεθείτε και απολαύστε το μαγευτικό ταξίδι.

Πόσο μεγάλο είναι το Ηλιακό μας Σύστημα;

Είναι πολύ δύσκολο για μας να καταλάβουμε πόσο μεγάλο είναι το Ηλιακό μας Σύστημα. Οι επιστήμονες μας λένε, ότι ο μεγαλύτερος αριθμός που μπορεί το μυαλό μας να αντιληφθεί, ή να αρπάξει, είναι ο αριθμός εκατό χιλιάδες (100.000). Όταν αρχίζουμε να μιλάμε για τις αποστάσεις μεταξύ των πλανητών, οι οποίες μετριούνται σε εκατομμύρια, ή δισεκατομμύρια, χιλιόμετρα, το μυαλό μας αρχίζει να ζαλίζεται. Όταν μάλιστα προσθέσεις τη συνήθεια που έχουν οι μεγάλοι να κάνουν τα πράγματα πολύ πιο δύσκολα απ’ ότι πρέπει, τότε γίνονται ακόμα πιο δύσκολα. Αυτό που θα προσπαθήσουμε να κάνουνε εδώ, είναι να εξηγήσουμε το μέγεθος του ηλιακού συστήματος με έναν απλούστερο τρόπο και επίσης θα σας δώσουμε μια ιδέα για το πόσο απέχουν οι πλανητικοί μας γείτονες από τον Ήλιο.

Θα προσπαθήσουμε να σας δείξουμε το μέγεθος του ηλιακού συστήματος πραγματοποιώντας έναν φανταστικό “περίπατο” από τον Ήλιο προς όλους τους πλανήτες της γειτονιάς μας. Πρόκειται για έναν μοναδικό περίπατο, μιας και κάθε “βήμα” που θα κάνετε αντιστοιχεί με ένα εκατομμύρια εξακόσιες χιλιάδες χιλιόμετρα! Για τους πρώτους τέσσερις πλανήτες, Ερμής, Αφροδίτη, Γη και Άρης, θα έχετε τη δυνατότητα να κάνετε αυτά τα βήματα αν βρισκόσασταν μέσα σε ένα ποδοσφαιρικό γήπεδο. Κατόπιν αυτού, οι αποστάσεις είναι υπερβολικά μεγάλες, εκτός και αν βρίσκεστε σε έναν ανοιχτό χώρο χωρίς σύνορα και φυσικά εμπόδια. Αν πραγματικά αποφασίσετε να περπατήσετε τις αποστάσεις για τους πρώτους τέσσερις πλανήτες, βεβαιωθείτε ότι ένας από τους γονείς σας θα στέκεται ακίνητος στη γραμμή του τέρματος αναπαριστώντας τον Ήλιο. Όταν θα αρχίσετε να κάνετε τα βήματα, προσέξτε το κάθε βήμα σας να μην είναι κάτω του ενός μέτρου. Αν, από την άλλη, δεν έχετε τη δυνατότητα να βρείτε ένα γήπεδο ποδοσφαίρου, τότε απλά φανταστείτε το παρακάτω παράδειγμα.

Επίσης, κατά το ταξίδι μας διαμέσου του ηλιακού συστήματος, ξεκινώντας πάντα από τον Ήλιο, θα σας αναφέρουμε το χρόνο που θα χρειαζόσασταν να επισκεφτείτε τους πλανήτες με το αυτοκίνητό σας τρέχοντας με την ταχύτητα των 110 χιλιομέτρων την ώρα, όπως επίσης και πετώντας με το αεροπλάνο με 1000 χιλιόμετρα την ώρα. Θυμηθείτε, οι πλανήτες δεν βρίσκονται σε ευθεία γραμμή από τον Ήλιο. Συνεχώς κινούνται γύρω από το μητρικό μας άστρο, και είναι πολύ δύσκολο και σπάνιο να ευθυγραμμιστούν. Οι αποστάσεις που χρησιμοποιούμε από τον Ήλιο προς τους πλανήτες αντιπροσωπεύουν πάντοτε τον μέσο όρο.     

 Ερμής
Ο πρώτος σταθμός του διαστημικού ταξιδιού μας είναι ο Ερμής, ο οποίος είναι και ο πλησιέστερος πλανήτης προς τον Ήλιο. Ο Ερμής βρίσκεται γύρω στα 56 εκατομμύρια χιλιόμετρα από τον Ήλιο. Για να το καταλάβετε καλύτερα κάντε 35 βήματα μπροστά και κοιτάξτε πίσω να δείτε πόσο μακριά βρίσκεται ο Ήλιος. Αν πετούσατε με αεροπλάνο και με ταχύτητα 1000 χλμ/ώρα (όπως είπαμε πιο πριν) και ξεκινούσατε από τον Ήλιο θα χρειαζόσασταν 7 χρόνια για να φτάσετε στον Ερμή! Αν τώρα οδηγούσατε το αυτοκίνητό σας θα φτάνατε σε 57 χρόνια.


Αφροδίτη Ο δεύτερος σταθμός μας είναι ο πλανήτης Αφροδίτη. Ο πλανήτης πήρε το όνομά του από την θεά του έρωτα και της ομορφιάς, της Αφροδίτης και βρίσκεται σε απόσταση 104,5 εκατομμύρια χιλιόμετρα περίπου από τον Ήλιο, αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να κάνετε άλλα 30 βήματα μπροστά (συνολικά 65 βήματα από τον Ήλιο). Με αεροπλάνο θα φτάνατε σε 12 χρόνια και με αυτοκίνητο σε 106 χρόνια.
   Γη
Η τρίτη στάση στο φανταστικό μας ταξίδι είναι το σπίτι μας, ο πλανήτης Γη. Η μέση απόσταση της Γης από το άστρο της ημέρας είναι περίπου 150 εκατομμύρια χιλιόμετρα, αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να κάνετε άλλα 28 βήματα εμπρός (συνολικά 93 βήματα από τον Ήλιο). Αξίζει να σημειωθεί ότι οι επιστήμονες χρησιμοποιούν την απόσταση Γης – Ήλιου ως αστρονομική μονάδα μέτρησης (Αστρονομική Μονάδα ή Astronomical Unit). Με αεροπλάνο θα φτάνατε από τον Ήλιο στη Γη σε 18 χρόνια και με αυτοκίνητο σε 152 χρόνια.
   
Άρης
Η τέταρτη στάση στη διαστημική πορεία μας μέσα στο ηλιακό σύστημα είναι ο Άρης, ο κόκκινος πλανήτης. Πρόκειται για την τελευταία στάση που μπορείτε να κάνετε εντός του ποδοσφαιρικού γηπέδου. Η μέση απόσταση του Άρη από τον Ήλιο είναι γύρω στα 220 εκατομμύρια χιλιόμετρα, ή συνολικά 137 βήματα μπροστά από τον Ήλιο. Με αεροπλάνο θα φτάνατε σε 26 χρόνια και με αυτοκίνητο σε 223 χρόνια.


Δίας
Ο Δίας, ο μεγαλύτερος πλανήτης του ηλιακού μας συστήματος, είναι ο πέμπτος πλανήτης σε απόσταση από τον Ήλιο και ο πρώτος από τους ονομαζόμενους “Εξωτερικούς Πλανήτες”. Η μέση απόσταση από τον Ήλιο είναι σχεδόν 751 εκατομμύρια χιλιόμετρα. Αν προσπαθούσατε να πραγματοποιήσετε τα βήματα θα φτάνατε στα 400 μέτρα μακριά από τον Ήλιο (ή τον ακίνητο γονέα σας). Με αεροπλάνο θα φτάνατε σε 89 χρόνια και με αυτοκίνητο σε 762 χρόνια.  
Κρόνος
Ο πλανήτης των δακτυλίων, είναι ο έκτος σε σειρά από τον Ήλιο. Αυτός ο γιγάντιος πλανήτης είναι περισσότερο από εννιά φορές πιο μακριά απ’ ότι η Γη από τον Ήλιο. Η μέση απόσταση είναι περίπου 1370 εκατομμύρια (ή 1,370 δισεκατομμύρια) χιλιόμετρα. Αν περπατούσατε σε ανοιχτό χώρο κάνοντας ένα ένα τα βήματα θα φτάνατε σε απόσταση 800 μέτρων μακριά από τον Ήλιο. Σίγουρα θα κουραζόσασταν πάρα πολύ. Αν τώρα πετούσατε με το αεροπλάνο, θα χρειαζόσασταν 163 χρόνια για να διανύσετε την απόσταση από τον Ήλιο μέχρι τον Κρόνο, ενώ με το αυτοκίνητο σε 1.396 χρόνια.
   Ουρανός
Ο μυστηριώδης γαλαζοπράσινος πλανήτης είναι ο έβδομος σε σειρά. Από τον Ουρανό ως τα εξώτερα όρια του συστήματός μας, οι αποστάσεις είναι πραγματικά τεράστιες. Η μέση απόσταση από τον Ήλιο είναι γύρω στα 2,7 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα. Αν προσπαθούσατε να περπατήσετε αυτήν την απόσταση θα φτάνατε στα 1600 μέτρα (ή 1,6 χιλιόμετρα) μακριά από τον γονέα σας. Με αεροπλάνο θα φτάνατε σε 328 χρόνια και με αυτοκίνητο σε 2.809 χρόνια.  
Ποσειδώνας
Ο όγδοος σε σειρά πλανήτης, και ο προτελευταίος από τον Ήλιο, βρίσκεται σε απόσταση που αγγίζει τα 4,3 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα. Η απόσταση στο ξέφωτο θα έφτανε τα 2.400 μέτρα (ή 2,4 χιλιόμετρα) μήκος. Πρόκειται πράγματι για πολύ μεγάλη απόσταση. Το αεροπλάνο με το οποίο θα ταξιδεύατε θα έφτανε σε 513 χρόνια στον προορισμό του ενώ με το αυτοκίνητο θα φτάνατε σε 4.400 χρόνια.  
Πλούτωνας
Ο μικρός Πλούτωνας είναι ο τελευταίος πλανήτης της οικογένειας του ηλιακού μας συστήματος. Ο σκοτεινός και συνάμα ψυχρός πλανήτης απέχει γύρω στα 5,6 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα από τον Ήλιο κατά μέσο όρο. Για να φτάνατε το σημείο του Πλούτωνα περπατώντας σε ανοιχτή πεδιάδα θα χρειαζόσασταν 3200 μέτρα βαδίσματος. Με αεροπλάνο θα φτάνατε σε 675 χρόνια ενώ αν προσπαθούσατε να πάρετε το αυτοκίνητό σας θα ήσασταν εκεί σε 5.700 χρόνια.

πηγή: greekastronomy.gr

Ανεξήγητα Φαινόμενα...: Η Σπηλιά της Πεντέλης

Ανεξήγητα Φαινόμενα...: Η Σπηλιά της Πεντέλης: "Ανάλυση σε δεύτερο επίπεδο Ένας τόπος όπου συμβαίνουν ανεξήγητα, αλλά πάνω απ' όλα, αλλόκοτα φαινόμενα. Σίγουρα, τα φαινόμενα ..."

Ανεξήγητα Φαινόμενα...: Αυθεντική ταινία από τη NASA με περίεργο αντικείμε...

Ανεξήγητα Φαινόμενα...: Αυθεντική ταινία από τη NASA με περίεργο αντικείμε...

Ανεξήγητα Φαινόμενα...: Όλυμπος - Τα μυστικά του βουνού των Θεών

Ανεξήγητα Φαινόμενα...: Όλυμπος - Τα μυστικά του βουνού των Θεών: "Θα ετοιμαστούμε για να κάνουμε μαζί μια ανάβαση στο μυθικό αυτό βουνό και να ανακαλύψουμε τα μυστικά του. Ανεβαίνοντας το, θα διαπιστώσετε..."

Όλυμπος - Τα μυστικά του βουνού των Θεών

Θα ετοιμαστούμε για να κάνουμε μαζί μια ανάβαση στο μυθικό αυτό βουνό και να ανακαλύψουμε τα μυστικά του. Ανεβαίνοντας το, θα διαπιστώσετε και εσείς , οτί οι θρύλοι το τυλίγουν απο κάθε πλευρά. Εχουν ακουστεί απίστευτες ιστορίες για αυτό το βουνό. Για νεραϊδότοπους, για επισκέψεις ιπτάμενων δίσκων στο "μπαλκόνι" του Δία, για ισχυρά ηλεκτρομαγνητικά πεδία κ.α.

Όλα αυτά φυσικά, μπορεί να είναι απλοί μύθοι, μπορεί να είναι και φανταστικές ιστορίες. Ένα όμως είναι σίγουρο. ότι οι κάτοικοι στις γύρω περιοχές του Ολύμπου, έχουν να σας πούνε πολλές ιστορίες γιατί ζούνε καθημερινά αυτούς τους θρύλους...Μέσα σε όλα αυτά , ένα μεγάλο ρόλο παίζουν και τα ανεξήγητα φυσικά φαινόμενα του Ολύμπου. Πανω στα οποία έχουν γίνει δεκάδες μελέτες απο πάρα πολλούς επιστήμονες , φυσικούς, γεωλόγους και άλλους. Θα προσπαθήσουμε λοιπόν μαζί, εδω στο Ελληνικό Αρχείο, να δούμε τα κυριότερα απο αυτά τα "μυστικά" του Ολύμπου.

Το Στεφάνι του Δία

Όποιος βρεθεί στην περιοχή του Ολύμπου, που απο τα αρχαία χρόνια ονομάστηκε "Το στεφάνι του Δία", θα αντικρίσει ένα εκπληκτικό φαινόμενο. Κάθε πρωί με την ανατολή του Ηλίου, οι σκιές που δημιουργούντε στην κόψη του βουνού, απεικονίζουν το πρόσωπο του Δία με όλα τα χαρακτηριστικά του! Έιναι ένα γεγονός , το οποίο όλοι οι κάτοικοι των γύρω χωριών του Ολύμπου γνωρίζουν εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Η τοποθεσία αυτή, έχει ονομαστεί "Ο θρόνος του Δία"!

U.F.O Στον Όλυμπο

Eδώ και πέντε χρόνια, ένα εκπληκτικό U.F.Ο έχει γίνει μόνιμος κάτοικος στους νομούς Πιερίας και Μαγνησίας και γενικότερα στην ευρύτερη περιοχή του Ολύμπου.Το έχουν δει εκατοντάδες άτομα, κάθε φορά με το ίδιο δέος. Πότε εμφανίζεται με τρομερή ταχύτητα από τη θάλασσα και σε δευτερόλεπτα φτάνει στην κορφή του Ολύμπου και εξαφανίζεται από πίσω του, πότε προβάλλει ορμητικό από τις χαράδρες του βουνού, άλλες φορές πάλι ακολουθεί απαλά το ανάγλυφο του εδάφους και χάνεται πέρα από το κάστρο του Πλαταμώνα, ακολουθώντας τις στροφές του δρόμου.(φωτό: απο Όλυμπο)

Οι ιστορίες και οι μύθος για εξωγήινους και όντα έχουν την τιμητική τους κάθε φορά που αυτό το U.F.Ο κάνει την εμφάνιση του. Οι μύθοι για την «επιστροφή των Ε» και τα μυστικά εξωτικά όπλα που είναι θαμμένα στις χαράδρες του βουνού και που θα κάνουν κυρίαρχη την Ελλάδα οργιάζουν. Οπως λέγεται απο κάποιους, το συγκεκριμένο U.F.Ο έχει Ελληνικό όνομα! Οτι δεν έρχεται από έναν άλλον κόσμο, αλλά από τα υπόστεγα μιας εταιρείας του Βόλου. Το όνομά του;  «Πήγασος»! Και η κατασκευάστρια εταιρεία του κάνει εκεί τις δοκιμές του.Τελευταίες πληροφορίες αναφέρουν ότι το σύστημα αξιολογείται και πιθανόν θα αγοραστεί από τον ελληνικό στρατό.

Στην υπόλοιπη Ελλάδα θα πρέπει να ψάξουμε για μια άλλη εταιρεία, με το όνομα 3 SIGMA S.Α. , με έδρα στην οδό Μεσογείων στην Αθήνα (και παρουσία 15 τουλάχιστον χρόνων στο χώρο), που ειδικεύεται σε μη επανδρωμένα οχήματα και ιπτάμενους στόχους. Το δικό της U.A.V, με το επίσης Ελληνικό όνομα «Νέαρχος», μεσουρανεί στους ουρανούς κυρίως της Κρήτης, αφού στις Μουρνιές του Νομού Χανίων βρίσκεται το εργοστάσιο της. Τα άλλα ιπτάμενα οχήματά της, ο «Ερμής» και η «Αλκυόνη», αλωνίζουν τους Ελληνικούς ουρανούς, εκπαιδεύοντας χειριστές ραντάρ και οπλικών αντιαεροπο ρικών συστημάτων. Με τη συνεργασία που υπέγραψε πριν από καιρό με τη Γερμανική SΤΝ ΑTLAS (Reinmental Group) που αφορά τη δημιουργία ενός ευφυούς συστήματος αυτόματης πλοήγησης μη επανδρωμένων αεροσκαφών, είναι σίγουρο ότι πολλοί θα είναι οι μάρτυρες U.F.O σε διάφορα σημεία της Ελλάδος για τα επόμενα χρόνια.

Οι πυραμίδες του Ολύμπου

Υπάρχουν οι πυραμοειδές κορυφές του Ολύμπου ,οι οποίες σύμφωνα με την παράδοση αλλά και την άποψη μελετητών, μόνο τυχάιες δεν έιναι.. Απο την αρχαία Ελλάδα ξέρουμε ότι όλες οι σημαντικές τοποθεσίες που επέλεγαν οι Έλληνες, βρίσκονταν σε στρατηγικής σημασίας σημεία ή και σε ιερούς τόπους απο την ίδια την φύση. Κάτι τέτοιο συμβαίνει και με τις πυραμίδες του Ολύμπου. Μόνο που σύμφωνα με την παράδοση αλλά και τις ιστορίες των κατοίκων του Ολύμπου ,οι οποίες  σώζονται μέχρι σήμερα, αυτές οι πυραμίδες δημιουργήθηκαν τους αρχαίους χρόνους, είτε απο μια προηγμένη ανθρώπινη τεχνολογία, αφού φαίνονται να είναι λαξευμένες, είτε ότι τις δημιούργησαν οι ίδιοι οι θεοί για δικά τους στρατηγικά σημεία. Στις τρεις αυτές κορυφές των πυραμίδων βρίσκονται οι περιοχές Τούμπα, Αγ.Αντώνιος και Προφήτης Ηλίας αντίστοιχα.

Το σημαντικό και καθόλου μυθολογικό στοιχείο για τις πυραμίδες είναι οι αποστάσεις και οι μοίρες που σχηματίζουν οι γωνίες τους! Επιστήμονες λένε οτι την ίδια ακριβως γωνία έχουν και τα 3 αστέρια της ζώνης του Ορίωνα στον ουρανό.  Τις λεγόμενες "Τρείς Βασιλείες". Απο τα 3 αυτά άστρα, τα δύο είναι σε εύθεία γραμμή και το τρίτο απέχει 27 μοίρες. Ακριβώς την ίδια γωνία μοιρών αλλα και την πλήρη ταύτιση με τα 3 άστρα του Ορίωνα, έχουν οι 3 πυραμίδες του Ολύμπου. Σκεφτήκατε πού αλλού στην Γή, συμβαίνει η ίδια αυτή ακριβώς ευθυγράμμιση με την ζώνη του Ορίωνα; Ναί, καλά το σκεφτήκατε.. Στις πυραμίδες της Γκίζας στην Αίγυπτο!  Και εδώ έρχονται οι ιστορίες και οι μύθοι, για το κατα πόσο είναι φυσικές ή.... τεχνητές, οι πυραμίδες του Ολύμπου.

 

Η Εκκλησία του Προφήτη Ηλία

Πολλοί είναι οι κάτοικοι αλλά και οι επιστήμονες, οι οποίοι έχουν αναφέρει πως στην περιοχή που βρίσκεται η Εκκλησία του προφήτη Ηλία στον Όλυμπο, υπάρχουν πολύ ισχυρά ηλεκτρομαγνητικά πεδία. Μάλιστα υπάρχουν μαρτυρίες πολλών ανθρώπων οι οποίοι παρευρίσκονταν σε λειτουργίες τις Εκκλησίας, να λένε οτι ένιωθαν μία ανατριχίλα και τους σηκώνονταν τα μαλλιά απο την ισχυρή ηλεκτρική φόρτιση του χώρου

Οι Πιερίδες Μούσες 

Ο μύθος των Πιερίδων μουσών, είναι πολύ γνωστός στους κατοίκους των χωριών γύρω απο τα Πιέρια Όρη. Ο ποταμός που κατεβαίνει απο τα Πιέρια όρη ονομάζεται "Μόρνος" ποταμός (Ο όρος Μόρος σημαίνει σκοτεινός) ο οποίος σύμφωνα με τους θρύλους της περιοχής, συνδέεται με τον ποταμό Λυκώνα των Μουσών. Εκεί οι κάτοικοι έχουν γίνει μάρτυρες αρκετών μυστήριων φαινομένων. Βοσκοί, εργάτες, αλλα και κάτοικοι της περιοχής, έχουν αναφέρει οτι έβλεπαν γυμνές κοπέλες να χορεύουν στο δάσος τραγουδώντας και διάφορα άλλα τέτοια φαινόμενα που τα χαρακτήριζαν σαν Μούσες. Και όπως ήταν αναμενόμενο ,οι κάτοικοι φοβόντουσαν και κλείνονταν στα σπίτια τους. Απο την άλλη όμως υπήρχαν και μερικά φαινόμενα σε αυτές τις περιοχές, τα οποία οι κάτοικοι τα χαρακτήριζαν ώς δαιμονικά. Όπως π.χ. η μαρτυρίες για το "μαλλιαρό χέρι" ,όπως το ονόμασαν στο χωριό Κόρνα, το οποίο το έβλεπαν σε ένα εγκαταλελειμμένο σπίτι του χωριου και τους προκαλούσε ένα τεράστιο τρόμο.

Το εγκαταλελειμμένο χωριό Σκοτεινά

Κατηφορίζουμε για το χωριό Σκοτεινά στον Όλυμπο. Πλεόν δεν υπάρχει ψυχή στο χωριό. Κάτι, έκανε τους κατοίκους του να φύγουν πανικόβλητοι απο το χωριό, που συνορεύει με τον ποταμό Μόρνο που όπως αναφέραμε και πρίν, Μόρνα σημαίνει σκοτάδι... Το συγκεκριμένο χωριό κάποτε ήταν γεμάτο ζωή. Υπήρχε μεγάλη δραστηριότητα των κατοίκων σε κτηνοτροφία, δασοκομία και υπήρχε και ένα εργοστάσιο ξυλείας. Μέσα στο συγκεκριμένο εργοστάσιο μάλιστα, το οποίο έχει εγκαταλειφθεί απο την δεκαετία του '60, υπάρχουν ακόμα άθικτα τα έγραφα, τα βιβλία και διάφορα άλλα αντικείμενα ,σαν να τα άφησε κάποιος εκεί, μόλις έναν μήνα πρίν. Ο λόγος που εχεί συμβεί αυτό στο συγκεκριμένο χωριό, είναι γιατί οι κάτοικοι δεν ήταν καθόλου ευχαριστημένοι με ότι συνέβαινε. Μάλιστα αρκετοί ήταν εκείνοι οι οποίοι προσπάθησαν να έρθουν σε επαφή με κάποιον πρώην κάτοικο του χωριού, ώστε να τους πούν μερικά απο τα περιστατικά που είχαν προκαλέσει τρόμο στο χωριό και ανάγκασαν τους κάτοικους του να το εγκαταλείψουν , αλλά όλοι οι κάτοικοι ,κατά έναν περίεργο τρόπο, ακύρωναν αυτές τις συναντήσεις την τελευταία στιγμή.

Πόρτες του Ολύμπου (Σπήλαιο Τσακαλόπετρας)

Η περιοχή Πόρτες του Ολύμπου , αποτελεί ενα από τα  ισχυρότερα γεωμαγνητικά μέρη της Ελλάδας. Σε αυτήν την περιοχή υπάρχουν οι μαρτυρίες για φώτα στον ουρανό, για ηλεκτρομαγνητικά πεδία αλλά κυρίως και για εξαφανίσεις κατοίκων της περιοχής.  Συγκεκριμένα ένας κάτοικος αφού είχε εξαφανιστεί για 3 μέρες, όταν επέστρεψε περιέγραφε περίεργα πράγματα .Μέχρι και ότι αντίκρισε υπόγειες πόλεις.

Στην συγκεκριμένη περιοχή, υπάρχει μια πάρα πολύ σημαντική σπηλιά. Η σπηλιά της Τσακαλόπετρας. Το συγκεκριμένη σπήλαιο έχει μια ιστορία 600 ετών, από την εποχή της τουρκοκρατίας, όταν κάτοικοι του χωριού την χρησιμοποιούσαν σαν κρησφύγετο απο τους Τούρκους αλλά και από τούς Γερμανούς στην συνέχεια.  Το συγκεκριμένο σπήλαιο ,αποτέλεσε και σημείο συγκεντρώσεων της Φιλικής Εταιρείας. Επίσης λέγεται ότι το ισχυρό γεωμαγνητικό και ηλεκτρικό πεδίο,με το οποίο είναι φορτισμένη η συγκεκριμένη σπηλιά της Τσακαλόπετρας, έχει κινήσει το ενδιαφέρον και  επιστημόνων της ΝΑSΑ ώστε να κάνουν τα δικά τους πειράματα.

Μέσα σε αυτό το σπήλαιο υπάρχει και ένα Εκκλησάκι στο οποίο η Φιλική Εταιρεία του Κοραή , είχε αφήσει έγγραφα-εντολές προς τους κατοίκους του χωριού, τα οποία έγγραφα σώζονται μέχρι και σήμερα.

Υπάρχουν οι μαρτυρίες ορειβατών του Χιονοδρομικού Ορειβατικού Κέντρου Ελασσόνας  που αναφέρουν πως κάνοντας αναρρίχηση στην περιοχή του σπηλαίου ακούγανε πεντακάθαρα ομιλίες τις οποίες δεν μπορούσαν να εντοπίσουν από πού έρχονταν.

Οπως θα διαπιστώσατε και εσείς μέχρι τώρα, οι θρύλοι και οι ιστορίες γύρω απο αυτό το ιερό βουνό, έιναι αμέτρητοι. Είτε πρόκειται για φυσικά φαινόμενα, είτε πρόκειται ανεξήγητα γεγονότα, ή ακόμα και για μύθους που κρατάνε για χρόνια, ένα είναι σίγουρο, οτι ο Όλυμπος στην μύθολογημένη ιστορία, δεν αποτέλεσε τυχαία το σημαντικότερο μέρος της Ελλάδας.... Δεν αποτέλεσε τυχαία, το κέντρο του κόσμου!

Αυθεντική ταινία από τη NASA με περίεργο αντικείμενο!

Η Σπηλιά της Πεντέλης

Ανάλυση σε δεύτερο επίπεδο

Ένας τόπος όπου συμβαίνουν ανεξήγητα, αλλά πάνω απ' όλα, αλλόκοτα φαινόμενα. Σίγουρα, τα φαινόμενα αυτά δεν είναι τωρινά. Ανάλογα ή και πιο παράξενα περιστατικά θα βίωναν οι επισκέπτες από πολύ παλιά. Ποια θα μπορούσε να είναι η ιστορία ενός τέτοιου τόπου;

---

'Α, θα περίμενε κανείς ότι, ήδη από την αρχαιότητα, οι άνθρωποι θα είχαν διαπιστώσει την παραδοξότητα του τόπου. Θα τον είχαν μεταβάλλει σε ιερό χώρο, κτίζοντας λατρευτικά ιερά αφιερωμένα σε κάποιον θεό που θα επιτομούσε την αίσθηση που ο χώρος ανέδιδε. Το θεό Πάνα ας πούμε... Σαν ιερός χώρος, ο τόπος αυτός θα ήταν κατάλληλος, ώστε υλικά προερχόμενα απ' αυτόν να χρησιμοποιηθούν για την κατασκευή άλλων ιερών χώρων. Μάρμαρο για τον Παρθενώνα, λόγου χάρη... (λίγοι συνειδητοποιούν ότι όταν κοιτάζουν την Ακρόπολη βλέπουν στην πραγματικότητα ένα κομμάτι Πεντέλης που βρίσκεται στην καρδιά της Αθήνας). Αργότερα, με την έλευση του Χριστιανισμού, θα περίμενε κανείς ότι εκκλησίες θα κτίζονταν επάνω στα θεμέλια των αρχαιοελληνικών ιερών και στην προσπάθεια ο χώρος να καθαγιαστεί, ένα μοναστήρι θα μπορούσε να ιδρυθεί κάπου κοντά. Οι μοναχοί που θα μόναζαν εκεί, δεν μπορεί παρά να πρόσεχαν κι αυτοί με τη σειρά τους ότι κάτι παράξενο συνέβαινε στη σπηλιά και τη γύρω περιοχή. Θα γκρέμιζαν τον όποιο αρχαιοελληνικό ναό έβρισκαν εκεί και στη θέση του θ' ανέγειραν ένα εκκλησάκι. Αρκετοί ασκητές θα πήγαιναν να μονάσουν εκεί σαν ερημίτες, προσπαθώντας να αποδιώξουν τα δαιμόνια, αλλά και να δοκιμάσουν την πίστη τους και να δαμάσουν τους πειρασμούς τους.

 

Με τα χρόνια, και ενώ οι ποικίλες εκδηλώσεις δε θα σταματούσαν με τις προσευχές, κάποιοι μοναχοί θα άρχιζαν να εκφράζουν νεωτεριστικές ιδέες, στην προσπάθεια τους να εξηγήσουν τις εκδηλώσεις αυτές, αλλά και να προσαρμοστούν στην κατάσταση. Ιδέες, που κάποιοι άλλοι μοναχοί θα μπορούσαν ίσως να θεωρήσουν αιρετικές. Το ότι κάτι συνέβαινε στη σπηλιά θα πρέπει να αποτελούσε κοινό μυστικό μεταξύ των παρεπιδημούντων και καθώς τα χρόνια εκείνα, η Εκκλησία ήταν αυτή που έδινε τις απαντήσεις στα δύσκολα ζητήματα, ζωηρές διαφωνίες θα ξέσπαγαν μεταξύ των ιερωμένων, σχετικά με το αν τα περίεργα φαινόμενα ήταν εκδηλώσεις του σατανά που έπρεπε να καταπολεμηθούν ή θεϊκά σημάδια που έπρεπε να αναγνωριστούν και να αξιοποιηθούν. Καθώς το μέρος παρέμενε «μαγεμένο» και οι μαρτυρίες για αλλόκοτα περιστατικά συνέχιζαν αμείωτες, οι «αιρετικοί» με τις καινούργιες ιδέες θα κέρδιζαν πιθανώς έδαφος, έναντι των «ορθοδόξων» που τις αποκήρυτταν. Σταδιακά, οι πρώτοι ίσως κατάφερναν να εκτοπίσουν τους τελευταίους, με αποτέλεσμα η μονή τους να καταστεί αιρετική και ανεξάρτητη από τον κυρίως κορμό της Εκκλησίας.

Έχοντας πλέον τον έλεγχο της περιοχής, οι αιρετικοί μοναχοί θα μπορούσαν να επιφέρουν αλλαγές, τόσο στο χώρο που είχαν υπό τον έλεγχο τους όσο και στον τρόπο με τον οποίο ασκούσαν την πίστη τους. Εδώ, παραθέτουμε ξανά ένα εδάφιο από το βιβλίο "Ο ΑΝΑΔΡΟΜΑΡΗΣ ΤΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ", (ΒΛΕΠΕ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ) του Δ. ΓΡ. ΚΑΜΠΟΥΡΟΓΛΟΥ, σχετικό με τη μονή ΤΑΩ.

Μία επιγραφή : "Ο κτίσας την Μονήν ταύτην Αμήν" ημπορούσε και να λείψη· μία άλλη πάλιν ΔΝΗ (με κάτι μικράς γραμμάς εις το Δ) και ως "δαπάνη" δύναται να αναγνωσθή και ως χρονολογία.

Μόνον η ύπαρξις του ονόματος του Νικολάου Καματηρού, κάπου εκεί χαραγμένου, μας φέρει κάποιαν Βυζαντινήν απήχησιν και ανοίγει την όρεξιν προς έρευναν της σχέσεως αυτού προς το Πιγκέρνην.Οπωσδήποτε έχει και τόσα άλλα μυστηριώδη να επιδείξη το οικοδόμημα αυτό, προ του οποίου τώρα στεκόμεθα έκθαμβοι -ακόμη και γυναικωνίτιν έχει εις τα βουνά εκεί που ευρίσκεται!- ώστε ημπορεί εις αυτά να προστεθή και του Πιγκέρνη Καματηρού το όνομα.

Καταφανή ίχνη πείθουν, ότι το σημερινόν οικοδόμημα είναι συμπλήρωμα άλλου προϋπάρξαντος, το οποίον πάλιν ιδρύθη επί των ερειπίων και δια των συντριμμάτων παλαιοτάτου Βυζαντινού ναού, όστις πάλιν θα εκακομεταχειρίσθει αρχαίον Ελληνικόν Ιερόν. Το ιδιόρρυθμον οικοδόμημα έχει και ένα περίεργον πύργον, με κρυψώνα και επτά παρεκκλήσια και ό,τι άλλο θέλετε.

Ευτυχώς διά την μεταβυζαντινήν περίοδον της Ταώ παριεσώθησαν έγγραφα πολύτιμα υπό πολλάς απόψεις. Τούτο είνε σιγίλλιον του 1614, επικυρωτικόν προγενεστέρου, του 1572 μάλλον. Εις αυτό αναγράφονται : ο τρόπος της διοικήσεως του "πλήθους" των εκεί μοναχών, τα προνόμια της Μονής, ως και οι συντελέσαντες εις την ανίδρυσίν της : ο τότε Μητροπολήτης και άλλοι Επίσκοποι και κληρικοί και 'Αρχοντες, μεταξύ των οποίων και ο ατυχής Θεοφάνης Καρίκης. Δεν λείπει από αυτούς και ο πολύς Νεκτάριος του Γενεσίου, ούτε ο ιδικός μας Δημήτριος Αναδρομάρης, αλλά και κάποιος Ντούσης Αλεξηνάς, το όνομα του οποίου εξυπνά πάλιν, ως είπομεν, τα αποκοιμηθέντα ηχητικά σκάνδαλα της Νταούς".

Κάπως έτσι, θα μπορούσε να έχει δημιουργηθεί και το δεύτερο ιερό στο εκκλησάκι της σπηλιάς, το οποίο δε βρίσκεται στραμμένο προς την Ανατολή, όπως όλα τα ορθόδοξα ιερά, αλλά βόρεια, προς το εσωτερικό της σπηλιάς. Όπως συνήθως συμβαίνει, όταν κάτι το «πάρει η κατηφόρα», αυτό εξακολουθεί να κατηφορίζει και μάλιστα επιταχύνοντας.

Γυναικωνίτης σε ανδρικό μοναστήρι, πύργος με επτά παρεκκλήσια, ηχητικά σκάνδαλα της Νταούς. Δεν είναι και τόσο περίεργο που η μονή ΤΑΩ απέκτησε πλήθος μοναχών και ανάλογη δύναμη. Αλλά, τι στα κομμάτια είναι η Ταώ; Ταώς (Ο Ταώς) σημαίνει "παγώνι" στα αρχαία ελληνικά, αλλά και τι μ' αυτό; Χμμμ, εδώ θα πρέπει να σας παραπέμψουμε στο βιβλίο του ΓΙΩΡΓΟΥ ΜΠΑΛΑΝΟΥ, "ΑΙΝΙΓΜΑΤΑ ΣΕ ΓΚΡΙΖΟ ΦΟΝΤΟ" (ΒΛΕΠΕ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ). Από το βιβλίο αυτό προέρχονται και τα παρακάτω αποσπάσματα:

 

Όπως είπαμε, τα ουσιαστικά γεγονότα για μας ξεκινούν από την ύπαρξη της Αδελφότητας της Φωλιάς του Παγωνιού. Η πλήρης ονομασία "Φωλιά του Παγωνιού" προέρχεται από τα κλασικά πρότυπα της κοινής ανθρώπινης μυθολογίας και το όνομα δεν αποτελεί κανένα φοβερό μυστικό. Απλώς η λέξη "Παγώνι" είναι - ή - ήταν κάτι που γενικά αποφεύγεται να αναφερθεί, προτιμώντας αντ' αυτής απλώς τη συντομογραφία "Φ" ή έστω τη λέξη "Φωλιά"...

...Γεγονός είναι ότι η Αδελφότητα της Φωλιάς υπήρχε σε όλη τη διάρκεια της ανθρώπινης ιστορίας, και αυτό είναι κάτι πού εύκολα μπορεί να διαπιστώσει ο καθένας, αρκεί να ερευνήσει λίγο. Προσωπικά βρήκα σαφείς ιστορικές αναφορές που ανάγονται στους πρώτους αιώνες μ.Χ. καθώς και έμμεσα στοιχεία ή ενδείξεις που χάνονται στην προϊστορία.

Τώρα, για λόγους στρατηγικής και τακτικής, η Αδελφότητα της Φωλιάς έπρεπε να διαθέτει μεταξύ άλλων και μια εξωτερική βιτρίνα, ένα βολικό προσωπείο για τις επαφές της με τους άλλους ανθρώπους. Στην πραγματικότητα χρησιμοποίησε όχι ένα προσωπείο, αλλά πολλά...

...Ανεξάρτητα από τα εξωτερικά ονόματα ή τις μορφές που χρησιμοποιεί η Φωλιά, πάντα υπάρχουν κάποια σταθερά βασικά γνωρίσματα και σύμβολα, κοινά σε όλες τις περιπτώσεις...

...Ποτέ η Φωλιά δεν σχεδιάστηκε με στόχο έναν κατά μέτωπο πόλεμο, αλλά μονάχα για "επιχειρήσεις κομάντος" στα μετόπισθεν του παγωμένου εχθρού. Όπως είναι φυσικό, αυτό σημαίνει ότι εκ των πραγμάτων πρέπει να δρα εντελώς μυστικά και κάτω από πολλές αμφιέσεις και ονόματα. Και όταν ο αντίπαλος εντοπίσει κάποιον πυρήνα της και τον καταστρέψει, τότε ο πυρήνας αυτός "παγώνει" και αποκόπτεται αυτόματα από το υπόλοιπο σώμα...

...Ήδη στον ισλαμικό σιιτικό χώρο, και ιδίως από τον πυρήνα του Αλ Χακίμ, είχαν εξαπλωθεί τα παρακλάδια των Γεζίντι, των Δρούζων, των Ισμαηλιτών κ.α. Από τους τελευταίους είχαν προκύψει και οι περιβόητοι Ασασίνοι του Senex de Monte, του Γέρου του Βουνού. "Ασασίν" σημαίνει "Φρουρός των Μυστικών", και αυτοί αποτελούσαν αρχικά την εξωτερική Δύναμη Κρούσης της τοπικής Φωλιάς, ενώ οι "θεωρητικοί" του όλου συστήματος ήταν κυρίως οι Σούφι, οι μυστικιστές του σιϊτικού Ισλάμ.

...Φυσικά, όταν αυτοί οι φανατικοί κυριαρχήσουν, η συγκεκριμένη Φωλιά εγκαταλείπεται από τα αληθινά της στελέχη και παγώνει.

Στη χριστιανική Ευρώπη, μετά την επίσημη διάλυση των Ναϊτών, δραστήριοι πυρήνες της Φωλιάς απλώθηκαν σε όλες τις χώρες και κρύφτηκαν σε νέες αδελφότητες, σαν το Τάγμα της Περικνημίδας, τους Ιησουίτες, τις Λέσχες του Πυρός της Κόλασης, τις Φιλικές Εταιρίες, τις Τεκτονικές Στοές, τους Ροδόσταυρους, τους Ιλλουμινάτους κτλ...

...Η Φωλιά αποτελείται από ποικίλες μυστικές αδελφότητες, αλλά γενικά οι πυρήνες της είναι πολύ ολιγομελείς...

Όποιος ενδιαφέρεται να μάθει περισσότερα για τη Φωλιά, μπορεί να διαβάσει το βιβλίο. Εδώ, εμείς αναφερόμαστε στην πιθανότητα ανάμιξης της Φωλιάς στην ιστορία της Πεντέλης. Είναι πολύ πιθανό, η μονή ΤΑΩ να είχε «ξεστρατίσει» από το επίσημο Ορθόδοξο χριστιανικό δόγμα, περιερχόμενη κάποτε υπό τον έλεγχο χριστιανικής αίρεσης. 'Αλλα στοιχεία μιλούν για τους Γνωστικούς, άλλα για Μανιχαϊστές, τίποτα δεν είναι σίγουρο. Είναι όμως ενδεχόμενο, κάποιο παρακλάδι της Φωλιάς του Παγωνιού να κρυβόταν πίσω από την όποια αίρεση είχε υπό τον έλεγχο της τη μονή ΤΑΩ και την περιοχή της σπηλιάς. Ίσως η δούκισσα της Πλακεντίας, που μετά το θάνατο της κόρης της απομακρύνθηκε από το Χριστιανισμό και ίδρυσε μαγική οργάνωση, να έπαιξε κι αυτή κάποιο ρόλο στην ιστορία αυτή. Ίσως ο φόβος των Τούρκων προς τη μονή και η ύπαρξη ισχυρών προστατών αυτής να είχε σχέση με το γεγονός ότι η Φωλιά κρυβόταν πίσω από πολλά ισλαμικά δόγματα. Ίσως τα σκαλισμένα "Φ" που συναντώνται μέσα και έξω από τη σπηλιά να μην είναι και τόσο άσχετα με την ιστορία αυτή.

Τα χρόνια περνούσαν και σιγά - σιγά η θρησκεία άρχισε να παραδίδει τα σκήπτρα της σοφίας σε κάτι μυστήριους τύπους που αποκαλούσαν εαυτούς «επιστήμονες». Ο κόσμος άλλαζε και οι άνθρωποι είχαν αρχίσει πλέον να ζητούν μετρήσεις και αποδείξεις για να πειστούν. Η σπηλιά όμως παρέμενε πάντα η ίδια. Οι ρετσινάδες και οι βοσκοί της Πεντέλης διηγούνταν ιστορίες για περίεργα συναπαντήματα μέσα στη νύχτα και για απόμακρες φωνές και γδούπους που ακούγονταν ανάμεσα στα πεύκα. Κάποιες περίεργες αναφορές για μαγνητικές δίνες και παράδοξα φορτία στατικού ηλεκτρισμού ήταν αρκετά για να κινήσουν το ενδιαφέρον των επιστημόνων (αλλά και των ερευνητών). Λίγο αργότερα, έργα ιλιγγιώδους προϋπολογισμού για τα δεδομένα της Ελλάδας της εποχής ξεκινούσαν μέσα και γύρω από τη σπηλιά. Η συνέχεια είναι γνωστή. Στη συνείδηση του κόσμου, τα έργα αυτά πέρασαν ως «στρατιωτικής φύσης» και μάλιστα, οι περισσότεροι μιλούσαν για «πυρηνική βάση» στην Πεντέλη, πεποίθηση η οποία πιθανότατα καλλιεργήθηκε σκοπίμως από κάποιους και υποβοηθήθηκε και από την τρομολαγνεία πολλών δημοσιογράφων. Αρκετοί έσπευσαν να ρωτήσουν τον θειό τους τον Ταξίαρχο, ο οποίος τους διαβεβαίωσε ότι τα έργα ήταν δουλειά του στρατού και ότι δεν θα έπρεπε να ρωτούν πολλά. Αμφιβάλουμε αν οι άνθρωποι στην Ελλάδα που γνώριζαν την πραγματική φύση και το σκοπό των έργων αυτών ξεπερνούσαν τα δάχτυλα του ενός χεριού.

Παρακάτω, παραθέτουμε τα σχέδια μηχανικού για τα έργα της Πεντέλης (το πώς έφτασαν στα χέρια μας είναι μια άλλη ιστορία).

 

Οποιοσδήποτε έχει έστω και μια αμυδρή ιδέα για το τι σημαίνει στρατιωτική βάση ή τουλάχιστον έχει επισκεφθεί κάποια στο παρελθόν, μπορεί να καταλάβει αμέσως ότι αυτό που επρόκειτο να δημιουργηθεί στη σπηλιά απέχει παρασάγγας. Εδώ, βλέπουμε ένα σύμπλεγμα στοών και σηράγγων, οι οποίες, συνδεόμενες με τη σπηλιά, θα δημιουργούσαν ένα δίκτυο που το εμβαδόν του θα ανερχόταν σε μερικές χιλιάδες τετραγωνικά μέτρα, όλα κάτω από την επιφάνεια του εδάφους. Επίκεντρο του όλου κατασκευάσματος, αλλά και μόνος ωφέλιμος χώρος, θα ήταν η σπηλιά, προς την οποία θα συνέκλιναν όλες οι σήραγγες. Εντύπωση προκαλεί ότι η μία από τις δύο τελικές σήραγγες που θα εισέρχονταν εντός της σπηλιάς θα κατέληγε στο τελικό της τμήμα, αυτό με τα μυστηριώδη πηγάδια. Εμείς όμως ξέρουμε ότι το τμήμα αυτό μπαζώθηκε. Τι ήταν εκείνο που προκάλεσε αυτή την εξέλιξη;

Ο ψυχρός πόλεμος είχε λήξει και επισήμως το '90 και λογικά το ΝΑΤΟ και η Αμερική δε θα είχαν κανένα λόγο να ξοδέψουν κάμποσες δεκάδες εκατομμύρια δολάρια για να αποπερατώσουν μια ημιτελή στρατιωτική βάση ή έστω ένα στρατηγείο στην Πεντέλη, τη στιγμή μάλιστα που οι βάσεις στην Ελλάδα είχαν μπει στην τελική διαδικασία απενεργοποίησης τους και οι αμυντικές δαπάνες γνώριζαν πρωτοφανείς περικοπές. Κι όμως, αυτό δεν εμπόδισε τις μπουλντόζες να ξανακάνουν την εμφάνιση τους εκείνο το καλοκαίρι, για να εξαφανιστούν ξανά, λίγους μήνες αργότερα. Όσο για το τμήμα των σηράγγων που είχε ήδη διανοιχτεί, αυτό δεν πείθει για τη στιβαρότητα της κατασκευής του και μοιάζει να έχει προχωρήσει με αρκετή βιασύνη. Ότι κι αν ήταν αυτό που επρόκειτο να κατασκευαστεί, σίγουρα δεν ήταν μια συνηθισμένη στρατιωτική εγκατάσταση. Ίσως οι υπεύθυνοι για τα έργα έψαχναν για κάτι συγκεκριμένο. Ίσως το βρήκαν εκεί, στο θαμμένο πια πίσω τμήμα της σπηλιάς, μέσα σε κάποιο πηγάδι.

---

Πολλά περισσότερα θα μπορούσαν να γραφτούν για την ιστορία του μέρους. Οι παλαιοί κάτοικοι της περιοχής έχουν πολλές ιστορίες να διηγηθούν, όμως τελικά, δεν έχει και τόση σημασία. Όσο η ανάλυση προχωράει, τόσο τα πράγματα μπερδεύονται. Αυτός είναι ο κανόνας για κάθε πραγματική ανάλυση, κάθε υπαρκτής κατάστασης. 'Αραγε, μέσα στο διάβα των αιώνων, να υπήρξε κάποιος επισκέπτης που έκλαψε μέσα στη σπηλιά;