Πώς μπορούμε να αποφύγουμε αυτό το ενδεχόμενο
Τα ζωικά και φυτικά είδη του πλανήτη εξαφανίζονται με ρυθμό 1.000-10.000
φορές γρηγορότερα απ’ ό,τι συνέβαινε προτού εμφανιστούν οι άνθρωποι στη
Γη.
Αν αυτός ο ρυθμός συνεχιστεί υπάρχει σοβαρό ενδεχόμενο το ένα τρίτο ή και τα μισά είδη του πλανήτη μας να έχουν εξαφανιστεί μέχρι το τέλος του αιώνα που διανύουμε.
Τα ανησυχητικά αυτά στοιχεία ήρθαν στο φως μέσα από την έρευνα του βιολόγου Stuart Pimm από το πανεπιστήμιο Duke.
Πρόκειται για την πιο ολοκληρωμένη προσπάθεια υπολογισμού του «ποσοστού θανάτου» των ζωικών και φυτικών ειδών που υπάρχουν στον κόσμο, γράφει ο Brad Plumer στο vox.com.
Ο ίδιος ο ερευνητής, ωστόσο, εστιάζει στα «καλά» που ανακύπτουν από την κατά τ’ άλλα άκρως ανησυχητική έρευνά του.
Ο Pimm υποστηρίζει, ότι γνωρίζοντας οι επιστήμονες ποια είδη κινδυνεύουν περισσότερο μπορούν να εστιάσουν την προσοχή τους σε αυτά και να βοηθήσουν τις οργανώσεις διατήρησης και προστασίας των ειδών στο έργο τους.
Διαβάστε παρακάτω μερικά σημεία, με τη μορφή ερωτήσεων-απαντήσεων, στα οποία αναφέρθηκε ο ερευνητής γύρω από το συγκεκριμένο ζήτημα:
Ο ρυθμός εξαφάνισης των ειδών αυξήθηκε με την έλευση των ανθρώπων. Γιατί;
Υπάρχουν τέσσερις σημαντικοί παράγοντες.
Ο πρώτος είναι η καταστροφή των ενδιαιτημάτων. Καταστρέφουμε τα ενδιαιτήματα διαφόρων ειδών. Περίπου τα δύο τρίτα όλων των ειδών στη γη ζουν σε τροπικά δάση… κι εμείς συνεχίζουμε να τα συρρικνώνουμε.
Δεύτερον, είναι η υπερθέρμανση του πλανήτη. Καθώς η θερμοκρασία ανεβαίνει κάποια είδη πρέπει να μετακινούνται προς τους πόλους ή τα βουνά.
Τρίτον, είμαστε πολύ απρόσεχτοι με τα μετακινούμενα είδη στον κόσμο και τέλος, μην ξεχνάμε και την υπεραλίευση στους ωκεανούς.
Με ποιους τρόπους θα μπορούσαμε να αποφύγουμε –ή τουλάχιστον να μετριάσουμε- μια μαζική εξαφάνιση;
Καταρχήν να σημειώσουμε ότι πλέον διαθέτουμε πολλούς καλούς χάρτες, οι οποίοι μας δείχνουν πού είναι τα διάφορα είδη σε στεριά, θάλασσα και γλυκά νερά.
Ένα πολύ σημαντικό σημείο-«κλειδί» στην προσπάθειά μας να μετριάσουμε ή αποφύγουμε την εξαφάνιση των ειδών είναι να στρέψουμε την προσοχή μας σε αυτά που συμβαίνουν στα παράκτια τροπικά δάση της Βραζιλίας. Μιλάμε για μια έκταση 1 εκατ. τετραγωνικών χιλιομέτρων! Όσο η Καλιφόρνια, το Όρεγκον και η Ουάσινγκτον μαζί!
Σε αυτήν την περιοχή υπάρχει ένας τεράστιος αριθμός απειλούμενων ειδών. Χάρη στην επιστήμη γνωρίζουμε σε ποια τμήματα μπορεί να βρίσκονται και ποια από αυτά θα χάσουν πιο γρήγορα και τα περισσότερα είδη που ζουν σε αυτά.
Πώς επηρεάζει η κλιματική αλλαγή τις προσπάθειες αυτές;
Γνωρίζουμε ότι καθώς η θερμοκρασία ανεβαίνει τα διάφορα είδη θα πρέπει είτε να μετακινούνται προς τους πόλους, ή να αρχίσουν να… παίρνουν τα βουνά.
Σε πολλές περιπτώσεις ο χώρος δεν είναι αρκετός. Μία από τις ανησυχίες που υπάρχουν είναι ότι τα είδη θα χάσουν το γεωγραφικό τους φάσμα, αν μπορούν να μετακινηθούν.
Πώς μπορεί να αντιμετωπίσει κανείς το πρόβλημα των χωροκατακτητικών ειδών («εισβολείς»);
Ήμασταν πολύ απρόσεκτοι σε ό,τι αφορά τη μετακίνηση ειδών (φυτά, ζώα, ψάρια) από το ένα μέρος στο άλλο. Τα είδη-«εισβολείς» αποτελούν ένα πάρα πολύ σημαντικό παράγοντα εξαφάνισης των ειδών.
Η καλύτερη προσέγγιση είναι να μην τα μετακινεί κανείς καθόλου, εξαρχής. Από τη στιγμή που θα φτάσουν σε ένα τόπο, θα πρέπει κανείς πολύ γρήγορα να εξαφανίσει τον πληθυσμό τους. Διαφορετικά θα πρέπει απλά να τον ελέγχει, όμως αυτός ο έλεγχος πολλές φορές είναι ουσιαστικά αδύνατος.
Αν αυτός ο ρυθμός συνεχιστεί υπάρχει σοβαρό ενδεχόμενο το ένα τρίτο ή και τα μισά είδη του πλανήτη μας να έχουν εξαφανιστεί μέχρι το τέλος του αιώνα που διανύουμε.
Τα ανησυχητικά αυτά στοιχεία ήρθαν στο φως μέσα από την έρευνα του βιολόγου Stuart Pimm από το πανεπιστήμιο Duke.
Πρόκειται για την πιο ολοκληρωμένη προσπάθεια υπολογισμού του «ποσοστού θανάτου» των ζωικών και φυτικών ειδών που υπάρχουν στον κόσμο, γράφει ο Brad Plumer στο vox.com.
Ο ίδιος ο ερευνητής, ωστόσο, εστιάζει στα «καλά» που ανακύπτουν από την κατά τ’ άλλα άκρως ανησυχητική έρευνά του.
Ο Pimm υποστηρίζει, ότι γνωρίζοντας οι επιστήμονες ποια είδη κινδυνεύουν περισσότερο μπορούν να εστιάσουν την προσοχή τους σε αυτά και να βοηθήσουν τις οργανώσεις διατήρησης και προστασίας των ειδών στο έργο τους.
Διαβάστε παρακάτω μερικά σημεία, με τη μορφή ερωτήσεων-απαντήσεων, στα οποία αναφέρθηκε ο ερευνητής γύρω από το συγκεκριμένο ζήτημα:
Ο ρυθμός εξαφάνισης των ειδών αυξήθηκε με την έλευση των ανθρώπων. Γιατί;
Υπάρχουν τέσσερις σημαντικοί παράγοντες.
Ο πρώτος είναι η καταστροφή των ενδιαιτημάτων. Καταστρέφουμε τα ενδιαιτήματα διαφόρων ειδών. Περίπου τα δύο τρίτα όλων των ειδών στη γη ζουν σε τροπικά δάση… κι εμείς συνεχίζουμε να τα συρρικνώνουμε.
Δεύτερον, είναι η υπερθέρμανση του πλανήτη. Καθώς η θερμοκρασία ανεβαίνει κάποια είδη πρέπει να μετακινούνται προς τους πόλους ή τα βουνά.
Τρίτον, είμαστε πολύ απρόσεχτοι με τα μετακινούμενα είδη στον κόσμο και τέλος, μην ξεχνάμε και την υπεραλίευση στους ωκεανούς.
Με ποιους τρόπους θα μπορούσαμε να αποφύγουμε –ή τουλάχιστον να μετριάσουμε- μια μαζική εξαφάνιση;
Καταρχήν να σημειώσουμε ότι πλέον διαθέτουμε πολλούς καλούς χάρτες, οι οποίοι μας δείχνουν πού είναι τα διάφορα είδη σε στεριά, θάλασσα και γλυκά νερά.
Ένα πολύ σημαντικό σημείο-«κλειδί» στην προσπάθειά μας να μετριάσουμε ή αποφύγουμε την εξαφάνιση των ειδών είναι να στρέψουμε την προσοχή μας σε αυτά που συμβαίνουν στα παράκτια τροπικά δάση της Βραζιλίας. Μιλάμε για μια έκταση 1 εκατ. τετραγωνικών χιλιομέτρων! Όσο η Καλιφόρνια, το Όρεγκον και η Ουάσινγκτον μαζί!
Σε αυτήν την περιοχή υπάρχει ένας τεράστιος αριθμός απειλούμενων ειδών. Χάρη στην επιστήμη γνωρίζουμε σε ποια τμήματα μπορεί να βρίσκονται και ποια από αυτά θα χάσουν πιο γρήγορα και τα περισσότερα είδη που ζουν σε αυτά.
Πώς επηρεάζει η κλιματική αλλαγή τις προσπάθειες αυτές;
Γνωρίζουμε ότι καθώς η θερμοκρασία ανεβαίνει τα διάφορα είδη θα πρέπει είτε να μετακινούνται προς τους πόλους, ή να αρχίσουν να… παίρνουν τα βουνά.
Σε πολλές περιπτώσεις ο χώρος δεν είναι αρκετός. Μία από τις ανησυχίες που υπάρχουν είναι ότι τα είδη θα χάσουν το γεωγραφικό τους φάσμα, αν μπορούν να μετακινηθούν.
Πώς μπορεί να αντιμετωπίσει κανείς το πρόβλημα των χωροκατακτητικών ειδών («εισβολείς»);
Ήμασταν πολύ απρόσεκτοι σε ό,τι αφορά τη μετακίνηση ειδών (φυτά, ζώα, ψάρια) από το ένα μέρος στο άλλο. Τα είδη-«εισβολείς» αποτελούν ένα πάρα πολύ σημαντικό παράγοντα εξαφάνισης των ειδών.
Η καλύτερη προσέγγιση είναι να μην τα μετακινεί κανείς καθόλου, εξαρχής. Από τη στιγμή που θα φτάσουν σε ένα τόπο, θα πρέπει κανείς πολύ γρήγορα να εξαφανίσει τον πληθυσμό τους. Διαφορετικά θα πρέπει απλά να τον ελέγχει, όμως αυτός ο έλεγχος πολλές φορές είναι ουσιαστικά αδύνατος.
