Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Όλυμπος. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Όλυμπος. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Πέμπτη 9 Μαρτίου 2023

7 Ανεξήγητα Φαινόμενα Στον Όλυμπο


 

Στο παρελθόν οι αρχαίοι Έλληνες είχαν συνδέσει τον Όλυμπο με το μέρος όπου ζούσε το 12θεο. Φαίνεται λοιπόν ότι δεν ήταν καθόλου τυχαίο, αφού υπάρχουν πολλά ανεξήγητα φαινόμενα στο ιερό βουνό των αρχαίων Ελλήνων που έχουν προκαλέσει μέχρι και το ενδιαφέρον της NASA.

Αυτό το ιερό βουνό κάποτε ήταν το «κέντρο του κόσμου» που προσκυνούσαν οι Αρχαίοι Έλληνες και ολόκληρη η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία!

Άραγε όλα αυτά που πίστευαν ήταν φαντασιώσεις και μύθοι ή είχαν κάποια βάση;

Το μόνο σίγουρο είναι ότι οι κάτοικοι που ζουν στους οικισμούς του Ολύμπου, έχουν να σας διηγηθούν πολλούς θρύλους ακόμη και αληθινές μαρτυρίες, που θα σας κάνουν να σκεφτείτε σοβαρά πως οι αρχαίοι Έλληνες δεν επινόησαν τους μύθους αυτού του ιερού βουνού.

Και αν νομίζετε ότι ψεύδονται ή είναι τρελοί τότε δεν έχετε παρά να ρωτήσετε τους γεωλόγους, τους φυσικούς, καθώς και άλλους επιστήμονες που ερευνούν μέχρι σήμερα τα ανεξήγητα φαινόμενα του Ολύμπου, τα οποία θα δείτε παρακάτω.

1. Οι πυραμίδες του Ολύμπου



Μόλις φτάσετε στο οροπέδιο των Μουσών θα αντικρίσετε τις κυριότερες κορυφές του βουνού στις οποίες συμπεριλαμβάνεται και ο Μύτικας, η ψηλότερη κορυφή του Ολύμπου.

Ωστόσο, το επιστημονικό ενδιαφέρον προκαλούν οι κορυφές Τούμπα, Άγιος Αντώνιος και Προφήτης Ηλίας.

Σύμφωνα με την παράδοση και τους θρύλους, αυτές οι κορυφές που μοιάζουν με λαξευμένες πυραμίδες, δημιουργήθηκαν ή από μια αρχαία προηγμένη τεχνολογία ή τις δημιούργησαν οι 12 θεοί του Ολύμπου ως στρατηγικά σημεία.

Το γεγονός όμως που θα σας βάλει σε σκέψεις είναι ότι υπάρχει επιστημονική εξήγηση για τις αποστάσεις και τις μοίρες που σχηματίζουν οι γωνίες αυτών των πυραμίδων. Σύμφωνα με τους επιστήμονες λοιπόν, την ίδια ακριβώς γωνία έχουν και τα 3 αστέρια της ζώνης του Ωρίωνα στον ουρανό, που είναι γνωστά ως οι 3 Βασιλείες.

Από τα τρία αυτά άστρα, τα δύο βρίσκονται σε ευθεία γραμμή ενώ το τρίτο απέχει 27 μοίρες και από τα δύο αντίστοιχα.

Μαντέψτε τώρα σε ποιες άλλες πυραμίδες του πλανήτη συμβαίνει ακριβώς το ίδιο. Ναι, εκεί που πάει κατευθείαν το μυαλό σας… Στις πυραμίδες της Γκίζας, στην Αίγυπτο!

Αυτό το φαινόμενο, έχει βάλει σε σκέψεις τους επιστήμονες, οι οποίοι μελετούν αν οι κορυφές του Ολύμπου είναι φυσικές ή τεχνητές και αν ισχύουν οι θρύλοι που κρύβονται πίσω από αυτές.

2. Το Στεφάνι του Δία



Μπορεί οι πυραμίδες του Ολύμπου να είναι ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια της Ελλάδας ωστόσο, το ανεξήγητο φαινόμενο που κλέβει τις εντυπώσεις συμβαίνει στην τρίτη μεγαλύτερη κορυφή του βουνού που ονομάζεται Στεφάνι ή θρόνος του Δία.

Εκεί, κάθε πρωί με την Ανατολή του Ήλιου, οι σκιές που δημιουργούνται στην κόψη του βουνού, σχηματίζουν ένα πρόσωπο με όλα τα χαρακτηριστικά του, το οποίο σύμφωνα με τους θρύλους είναι ο μυθικός πατέρας των Ολύμπιων θεών, Δίας.

Πρόκειται για ένα μυστήριο που γνωρίζουν εδώ και πολλά χρόνια οι άνθρωποι που κατοικούν στον Όλυμπο.

3. Εμφάνιση διαστημόπλοιου στον Όλυμπο;

Υπάρχουν φήμες ότι στις γύρω περιοχές του Ολύμπου έχει εμφανιστεί αρκετές φορές ένα ιπτάμενο αντικείμενο άγνωστης προέλευσης.

Σύμφωνα με μαρτυρίες ντόπιων εμφανίζεται στη θάλασσα και μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα φτάνει στην κορυφή του Ολύμπου και ξαφνικά εξαφανίζεται. Κάποιοι πιστεύουν ότι πρόκειται για εξωγήινους ενώ άλλοι για μυστικό στρατιωτικό αεροσκάφος του μέλλοντος.

4. Οι Πιερίδες Μούσες



Πρόκειται για τις 9 πανέμορφες κόρες του Μακεδόνα Βασιλιά Πιέρου, που σύμφωνα με τη μυθολογία ήταν Νύμφες των δασών και ζούσαν στα Πιέρια Όρη, έναν ορεινό όγκο βορειοδυτικά του Ολύμπου.

Οι Πιερίδες τραγουδούσαν τόσο όμορφα που τόλμησαν να προκαλέσουν σε διαγωνισμό τις εννιά Μούσες.

Μόλις οι Μούσες ξεκίνησαν το τραγούδι όλη η φύση υποκλίθηκε στο μεγαλείο τους. Ωστόσο, ήταν τόσο θυμωμένες με τις Πιερίδες που για τιμωρία τις μεταμόρφωσαν σε Κίσσες (καρακάξες) ώστε να κράζουν για όλη τους την ζωή με αποκρουστικές φωνές.

Σήμερα εικάζεται ότι ο ποταμός που κατεβαίνει από τα Πιέρια Όρη και ονομάζεται Μόρνος (σημαίνει σκοτεινός), συνδέεται με τον αρχαίο ποταμό Λυκώνα που ζούσαν οι Πιερίδες Νύμφες.

Σε εκείνα τα μέρη υπάρχουν πολλές μαρτυρίες κατοίκων που ισχυρίζονται ότι έβλεπαν γυμνές γυναικείες μορφές μέσα στα δάση να τραγουδούν και να χορεύουν, με αποτέλεσμα να φοβούνται και να κλείνονται μέσα στα σπίτια τους.

5. Το εγκαταλελειμμένο χωριό



Σήμερα, κοντά στον ποταμό Μόρνο υπάρχει ένα εγκαταλελειμμένο χωριό που κάποτε έσφυζε από ζωή και το όνομα του ήταν Μόρνα. Σύμφωνα με ντόπιους η λέξη «Μόρνα» προέρχεται από την Τουρκική λέξη Μόρνο που σημαίνει σκοτεινός τόπος.

Κάπως έτσι το 1926 οι κάτοικοί του χωριού αποφάσισαν να αλλάξουν όνομα του και να το πουν «Σκοτεινά».

Αυτό το χωριό που βρίσκεται σε μια δύσβατη περιοχή με πυκνή βλάστηση, γεγονός που κρατάει μακριά τον ήλιο τις περισσότερες ώρες της ημέρας. Έτσι, όλο αυτό το σκότος που επικρατούσε στο χωριό σε συνδυασμό με τη σκοτεινή ονομασία του, δημιούργησαν στο μυαλό των κατοίκων ιστορίες τρόμου.

Μάλιστα, κάποτε σε αυτό το χωριό λειτουργούσε το Κρατικό Εργοστάσιο Επεξεργασίας Ξύλου απασχολώντας πολύ προσωπικό.

Ωστόσο, τη δεκαετία του 60, αυτό το εργοστάσιο εγκαταλείφθηκε άρον όπως προδίδουν τα άθικτα αντικείμενα που άφησαν εκεί οι εργάτες.

Από τότε γεννήθηκαν πολλοί θρύλοι στο χωριό που τρομοκρατούσαν τους κατοίκους.

Μάλιστα, πολλοί εργάτες του εργοστασίου ορκίστηκαν ότι είδαν γυμνές γυναίκες να τραγουδούν και να χορεύουν σε σημείο έκστασης.

Όλα αυτά τα μυστήρια φαινόμενα ανάγκασαν τους κατοίκους να εγκαταλείψουν το χωριό και να πάνε να ζήσουν βορειότερα, αυτή τη φορά σε ένα φωτεινό μέρος που το ονόμασαν«Φωτεινά».

Αυτό που όμως που είναι το πιο περίεργο από όλη αυτήν την ιστορία είναι το γεγονός πως αν σήμερα πάει κάποιος στο χωριό και επιχειρήσει να μπει μέσα στα εγκαταλελειμμένα σπίτια θα διαπιστώσει πως η φυγή των κατοίκων έγινε εσπευσμένα και σίγουρα χωρίς ιδιαίτερη προεργασία.

Μάλιστα, πολλοί προσπάθησαν να έρθουν σε επαφή με πρώην κατοίκους αυτού του χωριού με σκοπό να μάθουν μερικά από τα περιστατικά που είχαν προκαλέσει τρόμο στο χωριό και ανάγκασαν τους κατοίκους να το εγκαταλείψουν. Ωστόσο, κατά κάποιο περίεργο τρόπο οι κάτοικοι ακύρωναν τα ραντεβού την τελευταία στιγμή.

Σήμερα αυτό το μέρος προσφέρεται για πεζοπορία. Ωστόσο, φροντίστε να πάτε νωρίς για να μη σας βρει η άγρια νύχτα!

6. Πόρτες του Ολύμπου (Σπήλαιο Τσακαλόπετρας)



Η περιοχή Πόρτες του Ολύμπου, αποτελεί ένα από τα ισχυρότερα γεωμαγνητικά μέρη της Ελλάδας.

Η σπηλιά της Τσακαλόπετρας έχει μακρά ιστορία αφού στην εποχή της τουρκοκρατίας, ήταν κρησφύγετο για τους κατοίκους του χωριού.

Μάλιστα, αργότερα αποτέλεσε σημείο συγκεντρώσεων της Φιλικής Εταιρείας, της μυστικής οργάνωσης που ιδρύθηκε με σκοπό την προετοιμασία της Ελληνικής Επανάστασης.

Σήμερα, το ισχυρό γεωμαγνητικό και ηλεκτρικό πεδίο, με το οποίο είναι φορτισμένη η σπηλιά έχει κινήσει το ενδιαφέρον επιστημόνων της NASA.

Μέσα στο σπήλαιο υπάρχει ένα Εκκλησάκι στο οποίο η Φιλική Εταιρεία είχε αφήσει έγγραφα-εντολές προς τους κατοίκους, τα οποία σώζονται μέχρι και σήμερα.

7. Εκκλησία Προφήτη Ηλία



Ο Άγιος Διονύσιος θεωρείται ο πρώτος εξερευνητής του Ολύμπου, ο οποίος μάλιστα το 1550 έχτισε το εκκλησάκι του προφήτη Ηλία στην ομώνυμη κορυφή του ιερού βουνού. Σήμερα, αυτός ο ναός φημίζεται για ένα μυστήριο φαινόμενο που μέχρι σήμερα παραμένει άλυτο.

Κάτοικοι του Ολύμπου αλλά και επιστήμονες, έχουν αναφέρει πως στην περιοχή που βρίσκεται η Εκκλησία υπάρχουν πολύ ισχυρά ηλεκτρομαγνητικά πεδία.

Kατά τη διάρκεια της λειτουργίας της εκκλησίας πολλοί παρευρισκόμενοι, υποστήριξαν ότι ένοιωσαν την αίσθηση της ανατριχίλας, καθώς και την αίσθηση ότι σηκώνονται τα μαλλιά τους από την ισχυρή ηλεκτρική φόρτιση του χώρου.

Τώρα, εκτός από την πεζοπορία στα καλύτερα μονοπάτια του Ολύμπου έχετε περισσότερους λόγους για να εξερευνήσετε το ιερό βουνό των αρχαίων Ελλήνων.

Τρίτη 13 Ιουνίου 2017

Οι πιο μυστηριώδεις τόποι στην Ελλάδα!




Η παραφυσική δραστηριότητα δεν μπορεί να αφήσει κανέναν μας ασυγκίνητο... Ούτε λίγο, ούτε πολύ, όλοι μας έχουμε βιώσει τουλάχιστον μια φορά στη ζωή μας, ένα γεγονός, που το ανθρώπινο μυαλό δεν μπορεί να το εκλογικεύσει. Πολλοί το συζητάμε, άλλοι δεν το αναφέρουμε καν...

Οι μαρτυρίες, ωστόσο, για μυστηριώδεις τόπους στην Ελλάδα, είναι πολλές. Δεν θα μπορούσε άλλωστε να γίνει και διαφορετικά, καθώς είμαστε... μετρ της μυθολογίας, όμως, υπάρχουν αποδεδειγμένα τόποι που κάτι περίεργο συμβαίνει και αρκετές εξ αυτών, δίχως λογική εξήγηση...
Ολυμπος - Το βουνό που παγιδεύτηκαν οι Θεοί της αρχαιότηταςΟ Ολυμπος, το ιερό βουνό των Ολύμπιων Θεών είναι ίσως το πιο ξακουστό βουνό στον κόσμο κι από εκεί ο Δίας, πατέρας Θεών κι Ανθρώπων όριζε την τύχη των δύο γενών. Όπως γίνεται εύκολα κατανοητό, για τον Ολυμπο, έχουν ακουστεί πάρα πολλά.
Θεάσεις ΑΤΙΑ, περίεργων φωτών, κρυπτών, ακόμα και ολόκληρων βάσεων στο εσωτερικό του. Τα περισσότερα έχουν ακουστεί για την τοποθεσία Καλάγια, στην οποία σύμφωνα με τους συνωμοσιολόγους, υπάρχει μια είσοδος-έξοδος ιπτάμενων αντικειμένων, με έναν βράχο να... αποϋλοποιείται και να γίνεται πύλη στο άγνωστο!
Κάποιοι εξ αυτών υποστηρίζουν ότι το βουνό είναι κούφιο και στο εσωτερικό του υπάρχουν τεράστιες στρατιωτικές βάσεις...
Ακόμη, υπάρχει ο μύθος του Θρόνου του Δία. Λέγεται ότι κατά την ανατολή του ήλιου οι σκιές που δημιουργούνται στην κόψη του βουνού στην κορυφή Στεφάνι (3η ψηλότερη κορυφή του Ολύμπου), απεικονίζουν το πρόσωπο του Δία με εμφανή τα χαρακτηριστικά του. Η τοποθεσία που φαίνεται το πρόσωπο του Δία έχει ονομαστεί 'Ο θρόνος του Δία'.


Ιδιαίτερης μνείας χρίζουν και οι πυραμίδες του Ολύμπου. Σύμφωνα με την παράδοση και την εκτίμηση μελετητών οι πυραμοειδές κορυφές του Ολύμπου δεν είναι τυχαίες. Οι πυραμίδες δημιουργήθηκαν τους αρχαίους χρόνους, στις κορυφές τους βρίσκονται οι περιοχές Τούμπα, Αγ. Αντώνιος και Προφήτης Ηλίας, αντίστοιχα.
Ένα βασικό στοιχείο για τις πυραμίδες είναι οι αποστάσεις και οι μοίρες που σχηματίζουν οι γωνίες τους. Σύμφωνα με έρευνες την ίδια ακριβώς γωνία έχουν και τα 3 αστέρια της ζώνης του Ωρίωνα στον ουρανό (οι λεγόμενες 'Τρείς Βασιλείες'). Από τα τρία αυτά άστρα, τα δύο είναι σε ευθεία γραμμή και το τρίτο απέχει 27 μοίρες. Ενώ ακριβώς το ίδιο παρατηρείται στις πυραμίδες της Γκίζας στην Αίγυπτο. Έτσι ξεκινούν νέες ιστορίες και μύθοι, για το κατά πόσο είναι φυσικές ή τεχνητές οι πυραμίδες του Ολύμπου.
Στο εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία υπάρχουν πολύ ισχυρά ηλεκτρομαγνητικά πεδία. Οι μαρτυρίες πολλών παρευρισκόμενων κατά τη διάρκεια της λειτουργίας της εκκλησίας, υποστηρίζουν την αίσθηση της ανατριχίλας καθώς και να σηκώνονται τα μαλλιά τους από την ισχυρή ηλεκτρική φόρτιση του χώρου.
Αγιον Ορος – Οι αόρατοι μοναχοίΗ χερσόνησος του όρους Αθω της Χαλκιδικής είναι διάσπαρτη από μονές, σκήτες, ησυχαστήρια και σπηλιές που κατοικούν οι σύγχρονοι αναχωρητές σε πλήρη απομόνωση από τον υπόλοιπο κόσμο. Το περιβόλι της Παναγίας, όπως είναι γνωστό σήμερα, φαίνεται ότι από παλιά αποτελούσε τόπο πνευματικής άσκησης, μόνο που στην αρχαιότητα το άβατο ίσχυε για τους άντρες και όχι για τις γυναίκες. Πολλές είναι οι ιστορίες που ακούγονται για τους ερημίτες και τις εμπειρίες τις δικές τους όπως και ορισμένων επισκεπτών. Εδώ ασκήτευσαν μερικές από τις σπουδαιότερες πατερικές μορφές, όπως ο Παϊσιος και ο Σοφρώνιος, ενώ μια παράδοση θέλει το Όρος της Παναγίας να διοικείται από εννέα αόρατους μοναχούς (κατ’ άλλους 12) που μοιάζουν πολύ με τους βοδισάτβας της ανατολικής μυστικής παράδοσης. Σύμφωνα με μια άποψη, το όρος Άθως θα είναι ένα από τα τρία μέρη στον κόσμο όπου δεν θα είναι εφικτό να βαδίσει ο Αντίχριστος. Και τα τρία αυτά 'άβατα' του Αντιχρίστου, κατά μία ενδιαφέρουσα παρατήρηση, είναι αφιερωμένα στην Παναγία…
Σαμοθράκη – Η έδρα των Καβείριων ΜυστηρίωνΈνας από τους πλέουν ισχυρούς ενεργειακούς κόμβους το μυστηριώδες αυτό νησί προκαλεί δέος στους οπαδούς της Ιερής Γεωγραφίας στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. Εδώ ήταν η έδρα των περίφημων Καβείριων Μυστηρίων, για τα οποία γνωρίζουμε ελάχιστα πράγματα. Το νησί αποτελεί πόλο έλξης εκείνων που αρέσκονται στον εναλλακτικό τουρισμό και συνήθως, λέγεται πως αποφεύγουν την κατασκήνωση κοντά στο ρέμα του φονιά, όπου πιθανώς να υπάρχει ισχυρό ενεργειακό πεδίο, το οποίο διαπιστώνει κανείς από τον αλλόκοτο τρόπο με τον οποίο εκφύονται οι κορμοί και τα κλαδιά των δέντρων.
Παράξενα φαινόμενα έχουν αναφερθεί από όσους έχουν ανέβει στην κορυφή του όρους Σάος, ενώ μπορεί κανείς να δει ακόμη και τις τρομερές μορφές των Καβείρων επάνω στους βράχους.


Λέγεται πως σε ένα αρχαίο τείχος υπάρχει εντοιχισμένη μια αρχαία πλάκα, που στην πραγματικότητα είναι χάρτης του νησιού όπως φαίνεται από ψηλά και η αλήθεια είναι πως η ομοιότητα είναι σημαντική.
Η Σαμοθράκη είναι ένας από τους πλέον 'ζωντανούς' ενεργειακούς τόπους της χώρας μας, με θετική και συνεχή ενέργεια. Οι ιδιότητές του είναι οι εξής: Χρονικό κενό, φωνές, θόρυβοι, ομιλίες, απότομες ριπές ανέμου, φαινόμενα τηλεκίνησης, τόπος ιερής γεωμετρίας.
Το σπήλαιο του Τσούτσουρου – Πυραμίδες, αρχαία ρομπότ, ιπτάμενα οχήματαΗ Κρήτη είναι γεμάτη από μύθους και δεν θα μπορούσε να μην είναι άλλωστε, μιας και στο νησί άνθησε ο λαμπρός Μινωικός Πολιτισμός. Οι ιστορίες είναι εκατοντάδες, πολλές εξ αυτών έχουν τεκμηριωθεί, όμως υπάρχουν κι αυτές που παραμένουν ανεξήγητες. Οι Δροσουλίτες, ο μυστηριώδης Μίνωας με τα επιτεύγματά του, καθώς και η Σπιναλόγκα με τα βασανισμένα της φαντάσματα. Η πιο ξακουστή μυθολογία αφορά στο σπήλαιο στον Τσούτσουρο.
Σύμφωνα με την ιστορία, ένας βοσκός που είχε χάσει την κατσίκα του στην προσπάθειά του να τη βρεί, εισήλθε μέσω μιας εισόδου στο εσωτερικό ενός σπηλαίου, όπου και είδε υπόγειες πυραμίδες, αυτοκινούμενα αγάλματα, που έμοιαζαν με... αρχαία ρομπότ και ιπτάμενα οχήματα που αντιστοιχήθηκαν με την πτώση των Αρπυιών στο νησί, κατόπιν της καταδίωξής τους από τους γιούς του Βορέα, Ζήτη και Κάλαϊ.
Ο βοσκός, λέγεται ότι... εξορίστηκε στην Νότια Αφρική, καθώς στρατιωτικοί από Ελλάδα κι Αμερική τον ανάγκασαν να κλείσει το στόμα του, κάτι που έκανε, γιατί δεν ξανακούστηκε τίποτα έκτοτε. Λέγεται επίσης, ότι κάποια στιγμή γύρω στη δεκαετία του '50 φορτηγά έσπευσαν στην περιοχή, φορτώθηκαν με άγνωστο υλικό και κανείς από τις γύρω περιοχές δεν μίλησε ποτέ για το θέμα...
Η Πυραμίδα του Ταΰγετου – Ποιο χέρι την έφτιαξε;Μια από τις βουνοκορφές του Ταΰγετου έχει προκαλέσει 'πόλεμο', καθώς αρκετοί υποστηρίζουν ότι αποτελεί στην πραγματικότητα μια τεράστια τεχνητά λαξευμένη πυραμίδα που είναι ορατή από χιλιόμετρα μακριά. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που επισκέπτονται την Πυραμίδα πρώτον για να δουν από κοντά αν όντως πρόκειται για τεχνητό έργο, άγνωστο από ποιο λαό φτιαγμένο και πότε ή για ένα απλό φυσικό φαινόμενο λόγω της δράσης του αέρα. Κάποιοι άλλοι τον θεωρούν τόπο Δύναμης και τρέχουν εκεί για να επωφεληθούν.
Οι συνωμοσιολόγοι λένε ότι δεν είναι τυχαία επίδραση της φύσης κι ότι έχει γίνει από χέρι. Σ’ αυτό εμπλέκουν και την Λακωνία (Λακωνία = Λα-κωνία. Στα Αρχαία Ελληνικά, "λας" σημαίνει "λίθος", "Λίθος" + "Κωνικός")
Γεγονός είναι ότι όσοι επισκέπτονται την βραχοπυραμίδα παραξενεύονται από την απότομη αλλαγή του τοπίου, στο σημείο που είναι η βάση της. Στο σημείο που αρχίζει η βραχοπυραμίδα, το βουνό γίνεται σχετικά λείο και ομαλό, ενώ πιο πριν δεν είναι. Αξιοπερίεργη είναι επίσης σκιά που δημιουργεί η πυραμίδα, στην ανατολή και στην δύση του ηλίου.
Η πυραμίδα είναι ορατή από τη πόλη της Σπάρτης. Οι αρχικές διαστάσεις της Πυραμίδας του Ταϋγέτου είναι άγνωστες. Η φθορά από τις δεκάδες ή εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια από τη λάξευσή της είναι τεράστια. Όμως το ότι πρόκειται περί τεχνικού-λαξευτού έργου και όχι φυσικού σχήματος, αποδεικνύεται από την απόλυτη κανονικότητα της πυραμίδας και κυρίως από την τεχνητή οριζοντίωση της βάσεώς της.
Ναός Αγίας Θεοδώρας – 18 δέντρα χωρίς ρίζαΔέος προκαλεί στους επισκέπτες το εκκλησάκι της Αγίας Θεοδώρας Αρκαδίας. Στη σκεπή του έχουν φυτρώσει περίπου 18 μεγάλα δέντρα, των οποίων οι ρίζες δεν φαίνονται πουθενά και προσδίδουν στο ναΐσκο ένα δυσανάλογα μεγάλο για το μέγεθός του βάρος, που λέγεται πως αποτελεί αίνιγμα για τους ειδικούς!
Η παράδοση αναφέρει ότι στην πραγματικότητα είναι το σώμα της Αγίας Θεοδώρας Βάστας που μαρτύρησε άδικα και το σώμα της έγινε ναός, τα μαλλιά της δέντρα και το αίμα της ποτάμι. Είναι μια μαγευτική, προσβάσιμη τοποθεσία με πολλή θετική ενέργεια, που αξίζει να επισκεφτείτε.
Ασκληπιείο Επιδαύρου – ΑΤΙΑ και μυστήρια πλάσματαΤο μεγαλύτερο θεραπευτήριο της Αρχαίας Ελλάδας, το Ασκληπιείο της Επιδαύρου στέκει εκεί χιλιάδες χρόνια δίπλα από το Αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου.
Ο τόπος που ο θεός Ασκληπιός θεράπευε τους πιστούς του, μέσα σε μια κατάφυτη τοποθεσία, που κάποτε έτρεχαν ρυάκια και κρήνες είναι γεμάτο από ιστορίες και μύθους.
Η θετική ενέργεια ξεχειλίζει στο χώρο, ενώ υπάρχουν αναφορές για θεάσεις άγνωστων ιπτάμενων αντικειμένων και πλασμάτων.
Σπήλαιο Νταβέλη – Τα έχει όλα ο... μπαξές!Πρόκειται για τον πιο γνωστό μεταφυσικό τόπο στην Ελλάδα. Ιερό του Πανός και των Νυμφών κάποτε, σήμερα κομβικό σημείο της ελληνικής νεομυθολογίας για το οποίο έχουν γραφτεί και λεχθεί τόσα όσα δεν έχουν ίσως ειπωθεί για κανέναν άλλο τόπο.
Περίεργα ηλεκτρομαγνητικά φαινόμενα, ιστορίες για φαντάσματα, Κούφια Γη, Βριλ, συγχρονικότητες, θεωρίες συνομωσίας, αλλόκοτα πλάσματα, μυστικές υπόγειες βάσεις, στρεβλώσεις του χωροχρονικού συνεχούς, υπόγειες στοές, ο θρύλος του Νταβέλη, θεάσεις ιπτάμενων και όχι μόνο αντικειμένων, ισχυρά γεωδαιτικά πεδία, οριακά φαινόμενα...
Αν μη τι άλλο παράξενος τόπος για τον οποίο έχουν καταγραφεί τόσα πολλά, τεκμηριωμένα και μη, στον οποίο η πρόσβαση τις νύχτες είναι απαγορευμένη.
Αχερουσία - Η πύλη του κάτω κόσμουΗ είσοδος για τον κάτω κόσμο... Η περιβόητη 'μπούκα' στον Άδη με τους τρομερούς ποταμούς. Ο Χάροντας μετέφερε τις ψυχές των νεκρών με την βάρκα του, διαμέσου του Αχέροντα ποταμού, στο βασίλειο του κάτω κόσμου.
Το ζοφερό σκηνικό συμπληρωνόταν με μια σειρά από χάσματα, αναθυμιάσεις, βρυχηθμούς των ποταμών. Εκεί βρισκόταν ένα πασίγνωστο νεκρομαντείο της αρχαιότητας και η ενέργεια ακόμη και σήμερα είναι παράξενη, ενώ πολλές αλλόκοτες ιστορίες λέγονται ακόμη και στις μέρες μας. Αν βρεθείτε προς τα εκεί, θα νιώσετε κι εσείς μια περίεργη ενέργεια στο χώρο...

Πέμπτη 18 Ιουλίου 2013

Όλυμπος: 100 χρόνια από την έξωση των θεών...

Με αφορμή τη συμπλήρωση 100 χρόνων από την πρώτη ανάβαση στον Όλυμπο (2 Αυγούστου 1913), οργανώνεται το σαββατοκύριακο 20-21 Ιουλίου η 73η Πανελλήνια Ορειβατική Συνάντηση.
Το 1913 ο Ελβετός φωτογράφος Μπουασονά, λάτρης της ελληνικής υπαίθρου και των ανθρώπων της, θα συμμετάσχει σε μια δύσκολη ανάβαση σε ένα βουνό που κάποτε προκαλούσε αισθήματα μεταφυσικού δέους. Θα είναι η δεύτερη ίσως σημαντική προσπάθεια ψηλάφησης της έδρας των θεών, μετά από αυτήν του Γάλλου περιηγητή Σονινί το 1780: Ο οποίος προσφεύγει σε αρκετά τεχνάσματα για να παρακάμψει μια συμμορία ληστών, που λυμαινόταν τις υπώρειες του Ολύμπου, για να ξεκινήσει με κατεύθυνση τις κορυφές στα μέσα Ιουλίου. Εκεί, στο κατακαλόκαιρο, θα αντιμετωπίσει την κυριαρχία του χιονιού και του πάγου (κατά δήλωσίν του...) και θα «υποχωρήσει» κάνοντας μια παρατήρηση στο βιβλίο του «Ταξίδι στην Ελλάδα και στην Τουρκία»: «Δεν είναι απορίας άξιο το ότι οι Έλληνες έβαλαν την κατοικία των θεών σε ένα περίοπτο μέρος όπου οι θνητοί δεν μπορούν να φθάσουν»...
Το 1913 τα πράγματα θα έλθουν αλλιώτικα. Τότε μαζί με τον Μπουασονά είναι οι Daniel Baud-Bovy και Χρήστος Κάκαλος, άτομα του ιδίου «φυράματος», αποφασισμένοι και δεινοί οδοιπόροι. Στιγμές από την τελική φάση αυτής της εξόρμησης αφηγείται ο ίδιος ο Μπουασονά, στο περιοδικό "Βουνό", τεύχος 27 του 1936:
"Δενόμαστε ο Baud-Bovy κι εγώ με το σχοινί του μουλαριού κι ακολουθούμε τον Κάκαλο που σκαρφαλώνει ξυπόλητος σαν αγριόγατος στις αποτομιές αυτών των γλιστερών βράχων, που είναι σκεπασμένες με ύπουλες σάρες, έτοιμες να κινήσουν στο βάθος του χωνιού. Αλλά, όπως συμβαίνει πάντα στο βουνό, οι πιο φοβερές από μακριά όψεις μοιάζουν λιγότερο τραχιές στην έφοδο και χωρίς καμιά δυσκολία, σε 25 λεπτά φτάνουμε στην τελευταία ράχη, την κορφή! Μια θαυμάσια κορυφή, στενή κορυφογραμμή φτιαγμένη από μεγάλους κομματιασμένους όγκους στη σειρά. Ολόγυρά μας τρομαχτικά βάραθρα χάνονται στην ομίχλη που μας τυλίγει πυκνά... Αλλά επί τέλους φτάσαμε... Φτάσαμε, οι πρώτοι άνθρωποι αφότου φύγανε οι θεοί"...
Οι θεοί του Ολύμπου είχαν φύγει από τις λαϊκές δοξασίες, η απομάγευση όμως ήταν δύσκολο να ολοκληρωθεί. Ή ίσως έμελλε να μην ολοκληρωθεί για τους ύστερους ορειβάτες, που έγιναν εθελοντικά «χρήστες» ενός χώρου κάποτε σημαντικού για τους κατατρεγμένους της εξουσίας, κλέφτες επί τουρκοκρατίας ή εν γένει παράνομους. Ο χώρος αποκτούσε πλέον μιαν άλλη αποστολή, περνώντας σε «ψυχαγωγικές χρήσεις».

Δραστηριότητα αναστοχασμού των εγκόσμιων

Ο Αύγουστος του 1913 απείχε ελάχιστο χρόνο από τη συμπερίληψη όλου του Ολύμπου στο ελληνικό κράτος, μετά τους βαλκανικούς πολέμους... Η ορειβασία ως δραστηριότητα αναστοχασμού των εγκοσμίων είχε διαφημισθεί δεόντως από την ανάβαση του Ιταλού ποιητή Πετράρχη στο όρος Βεντού των Άλπεων το σωτήριο έτος 1336, όμως ως κανονικό σπορ είχε ξεκινήσει πριν κάτι δεκαετίες, με πρωτοπόρο το εγγλέζικο «Αλπικό κλαμπ», που άρχισε να συσπειρώνει τζέντλεμεν ορεο-λατρικών διαθέσεων το 1858... Αντίθετα, η ευρύτερη ελληνική κοινωνία, της σχετικής ανυπαρξίας συστηματικών αθλητικών δραστηριοτήτων και της πλειοψηφικά υπερέχουσας χειρωνακτικής εργασίας, ήταν μάλλον άσχετη με την ορειβασία. Για την αμέσως μεταπολεμική περίοδο έγραφαν δυο φτασμένοι ορειβάτες, οι Πολυκράτης και Βασιλόπουλος: «Ήταν σχεδόν αδύνατο να πείσεις και τον πιο καλόπιστο νοικοκύρη ότι νέοι άνθρωποι σαν κι εμάς ήταν δυνατόν να ανεβοκατεβαίνουμε τα βουνά, να σκαρφαλώνουμε σε κάθετα βράχια, να περπατάμε σε χιονοθύελλες σε βαθιές χαράδρες... χωρίς να μας το επιβάλλουν πατριωτικοί ή επαγγελματικοί λόγοι ή χωρίς να μας κυνηγάνε...».
Στη δεύτερη δεκαετία του 20ού αιώνα η εξερεύνηση της χερσαίας επιφάνειας του πλανήτη «σε πλάτος» ήταν σχεδόν ολοκληρωμένη, καθώς η Ανταρκτική και η Αρκτική είχαν μόλις υποκύψει στην «κατακτητική» επίθεση των Αντμούνσεν και Πήρυ. Απέμενε μόνο η κορυφαία των κορυφών, το μεγαλειώδες μπαλκόνι του κόσμου των 8.848 μέτρων, που άκουγε στα δυτικά αυτιά στο όνομα Έβερεστ - από το όνομα του Άγγλου στρατιωτικού και τοπογράφου Τζωρτζ Έβερεστ, που επιδόθηκε σε εκτίμηση των υψών της το 1841. Η κορυφή αυτή θα γινόταν το «άγιο δισκοπότηρο» μιας πολύμορφης και πολυεθνικής εκστρατείας, με 18 θανατηφόρες αποτυχίες μέχρι τον Μάιο του 1953: Τότε που ο Έντμουντ Χίλαρυ, μαζί με τον παραγκωνισμένο από τα διεθνή μίντια Τένζινγκ Νοργκάι, ορεσίβειο της φυλής των Σέρπα, πατούσαν το υψηλότερο σημείο του πλανήτη. Χάρις στον συνδυασμό της δικής τους παθιασμένης αποφασιστικότητας και της ευνοϊκής μετεωρολογικής συγκυρίας...

Θρησκεία και μεταμοντέρνοι πιστοί

Πριν και μετά τον ελληνικό Όλυμπο του Δωδεκαθέου, οι κορυφές έγιναν πόλος έλξης θρησκευτικών «ιδρυμάτων» και εξαγιάσθηκαν από τον θρησκευτικό λόγο - στο Φούτζι της Ιαπωνίας, στο όρος Σινά της Παλαιστίνης, στο Αραράτ, στο Θιβέτ των Ιμαλαΐων. Οι πιστοί χρειάζονταν ειδικά σκηνικά για τη διέγερση της μεταφυσικής σκέψης, χρειάζονταν ειδικές όψεις για να αποτραβηχτούν από τους εγκόσμιους συνειρμούς και να τροφοδοτήσουν εαυτούς και αλλήλους με φαντασιώσεις και θρησκευτικές δοξασίες. Όμως, κατά ένα περίεργο τρόπο, τα ίδια απόκοσμα σκηνικά έμελλε να τροφοδοτήσουν και μια κοσμική απόλαυση σε μια διαφορετική εποχή «νομιμοποιημένης» ορειβασίας: Μια απόλαυση στηριγμένη στην αισθαντικότητα, στις ασυνήθιστες όψεις κατά μήκος μονοπατιών και μουλαρόδρομων, στη διαπλοκή τοπίων και μετεωρολογικών συνθηκών, στη διαφορετική βίωση των ορεινών σκηνικών μέσα από τις διαφορετικές συνθήκες προσωπικής σωματικής έντασης. Σε αντίθεση με τον παραδοσιακό πιστό, ο μεταμοντέρνος πιστός της ορειβασίας μπορούσε να βλέπει τα ίδια πράγματα σαν μια διαδοχή ζωγραφικών όψεων και μάλιστα στο πλαίσιο μιας ολιστικής και διαδραστικής τέχνης, όπου εκτός από την εικόνα υπεισερχόταν το δυνατό ή ασθενικό φως, η ομίχλη, το βουητό του βοριά, το θρόισμα κάποιας φυλλωσιάς, η μυρωδιά των αγριόχορτων, η απεραντοσύνη και «αγριότητα» των αλπικών περιοχών - πάνω από τα 1.800-1.900 μέτρα.
Παράλληλα, και σε αντίθεση με αυτή τη στοχαστική περιήγηση του ορεινού χώρου, αναπτύχθηκε αφενός μια «κατορθωματική» λογική, που έδινε έμφαση στις επιδόσεις και στα ακραία σπορ, αφετέρου μια συμβατική λογική «κατανάλωσης» του ορεινού χώρου. Η δεύτερη συνδεόταν με ευπρεπή σαλέ «αναρτημένα» σε απότομες κορυφές, με ορειβατικές πίστες απολύτως δολοφονικές για τη βλάστηση, με τελεφερίκ στο οπουδήποτε, με οδοποιία σοβαρών περιβαλλοντικών επιπτώσεων, με υπερπτήσεις ελικοπτέρων σε εθνικούς δρυμούς, ακόμη και με heliskiing - δηλαδή με τη χρησιμοποίηση ελικοπτέρων για την άνοδο γκλαμουράτων σκιέρ στα υψηλότερα σημεία του βουνού...

Οι άλλοι Όλυμποι...

Ένα διάσημο βουνό όπως ο Όλυμπος δεν ήταν δυνατόν παρά να συμβάλει στην ονοματοδοσία και άλλων βουνών - μέχρι και του πλανητικού μας συστήματος! Στην πρώτη περίπτωση ανήκε η ονοματοδοσία ορεινών όγκων του ιστορικού ελληνικού κόσμου, όπως στη Λαυρεωτική, στη Λακωνία, στη Βιθυνία, στην Εύβοια, στην Ιωνία, στην Αρκαδία, στην Κιλικία, στην Λέσβο και στην Κύπρο. Στη δεύτερη περίπτωση ανήκε το Olympus Mons, κορυφαία εδαφική έξαρση στον πλανήτη Άρη, ύψους 21 χιλιομέτρων (!), που βαφτίστηκε με αυτό το όνομα από τους χαρτογράφους του κόκκινου πλανήτη...
Η μεγάλη απήχηση του Ολύμπου θα ανοίξει τον δρόμο για περιηγήσεις, για τη δημιουργία καταφυγίων, για τη διάνοιξη και συντήρηση των μονοπατιών. Ταυτόχρονα όμως θα εκθρέψει απειλές και θα οδηγήσει ή θα εμπνεύσει επεμβάσεις που πλήττουν τη συνοχή του τοπίου και «εξημερώνουν» τον χώρο, υποβαθμίζοντας την οικολογική και μνημειακή αξία του... Το 1936 ο ίδιος ο Μπουασονά θα μιλήσει για τους κινδύνους μιας καταστρεπτικής εκμετάλλευσης: «Προσοχή στους εργολάβους οικοδομών που θα θελήσουν να επωφεληθούν από αυτή τη φήμη που ολοένα μεγαλώνει... Φίλοι Έλληνες, το νου σας πριν είναι αργά»...
Η ευαίσθητη οπτική του Ελβετού καλλιτέχνη διαβλέπει πρώιμους κινδύνους, όμως η κατάσταση στον Μεσοπόλεμο παραμένει σχετικά πρωτόγονη. Ο Όλυμπος προτείνεται για φυσιοδίφες, για ανθρώπους που θέλουν να αναμετρήσουν τη σωματική τους αντοχή, για εραστές ασυνήθιστων τοπίων όπως ο ακαδημαϊκός Καμπούρογλου ή ο μαέστρος Μητρόπουλος, για αναχωρητές των εγκοσμίων. Ένας από αυτούς είναι και ο ζωγράφος Ιθακήσιος, που θα «εποικίσει» τον Όλυμπο το 1928 και θα παραμείνει με διακοπές σε μια σπηλιά στα 1.800 μέτρα, επί 20 χρόνια, σαν πρώιμος χίπι - ζωγραφίζοντας και «φιλεύοντας» τους επισκέπτες του. Μισό αιώνα αργότερα, το 1977, ο Ιθακήσιος είναι πλέον τρόφιμος γηροκομείου, όμως αδυνατεί να αντισταθεί σε ένα κύμα νοσταλγίας και ένα βράδυ εκπονεί σχέδιο απόδρασης: Σηκώνεται από το κρεβάτι, φοράει την ορειβατική του εξάρτηση και προσπαθεί να διαφύγει από το παράθυρο του ισόγειου δωματίου του για να επανακάμψει στα 1.800 μέτρα της σπηλιάς του. Όμως το ενάμισι μέτρο ύψους και η αδυναμία των 99 χρόνων τον οδηγούν στην πτώση και στον θάνατο...

Από βιότοπος του αντάρτικου στο στόχαστρο του κιτς

Στην περίοδο της Εθνικής Αντίστασης ο Όλυμπος μετατρέπεται σε βιότοπο του ανταρτικού κινήματος, δίνοντας το όνομά του ως προμετωπίδα του Ελασίτικου ύμνου: «Βροντάει ο Όλυμπος κι αστράφτει η Γκιώνα - κουνιώνται τ' Άγραφα, σειέται η στεριά - στ' άρματα, στ' άρματα, εμπρός στον αγώνα...». Όμως η σημασία της περιοχής θα αναδειχθεί ακόμη περισσότερο στην περίοδο του εμφυλίου πολέμου. Το Λιτόχωρο, σταθμός της πιο σημαντικής διαδρομής προς τις κορυφές του Ολύμπου μέσα από την κοιλάδα του ποταμού Ενιππέα και την τοποθεσία «Πριόνια», γίνεται τον Μάρτιο του 1946 πεδίο μεγάλης επίθεσης του Δημοκρατικού Στρατού εναντίον του σταθμού χωροφυλακής. Τον Δεκέμβριο του 1946, στο μοναστήρι της Αγίας Τριάδας του Νοτίου Ολύμπου (πάνω από το χωριό Σπαρμός), εκδίδεται με πολύγραφο το πρώτο φύλλο της εφημερίδας «Εξόρμηση», που ήταν όργανο του Γενικού Αρχηγείου των ανταρτών.
Στη μετεμφυλιακή περίοδο ο τουρισμός θα προβάλει ως απάντηση στις παραγωγικές μειονεξίες της χώρας, πράγμα που συχνά οδηγεί σε αρχαιόπληκτες επεμβάσεις στη θέση μιας σοβαρής προβολής της πολιτιστικής κληρονομιάς. Σε δημοσίευμα του περιοδικού «Σχολιαστής» τον Σεπτέμβριο του 1985 διαβάζουμε για το σχέδιο επιχειρηματία-διαφημιστή, για τη δημιουργία ολόκληρης αρχαίας πόλης στον Όλυμπο:
«Θα χτιστούν (σε πιστή αναπαράσταση) οι διάφορες αρχαίες φιλοσοφικές σχολές (ξεκινώντας από τον Θαλή και τον Πυθαγόρα), η Ακαδημία του Πλάτωνα, το Λύκειο του Αριστοτέλη, ο Κήπος του Επίκουρου και όλες οι 'αθάνατες Σχολές' των Ελλήνων σοφών... Το αρματοδρόμιο θα λειτουργεί σύμφωνα με τα αρχαϊκά πρότυπα... Το μόνιμο προσωπικό της αρχαίας πόλης θα είναι ντυμένο με αρχαϊκούς χιτώνες... Μπαίνοντας ο επισκέπτης θα φορά τον αρχαϊκό χιτώνα και θα τον παραδίδει κατά την έξοδό του...Ήρθε η ώρα τα ιδανικά που κοιμούνται στις ανθρώπινες μνήμες να 'ξυπνήσουν' κι ο Όλυμπος να αντιλαλήσει τον παιάνα της ωραιότερης ιστορίας του κόσμου...».
Το αρχαιολατρικό κιτς δεν θα ευδοκιμήσει σε αυτή τη συγκυρία και το βουνό θα παραμείνει διαθέσιμο για ήπιες σχετικά επεμβάσεις: που δεν τραυματίζουν την ιδιαίτερα ευάλωτη πανίδα μέσα στο πλαίσιο του ανακηρυχθέντος ήδη από το 1938 «Εθνικού Δρυμού Ολύμπου». Όπου σημαντική είναι η παρουσία του αγριόγιδου, του χιονοπόντικα, της αλεπούς, του αγριογούρουνου, αλλά και της οχιάς, σε αντίθεση με άλλα είδη, όπως το τσακάλι ή ο λύγκας, που εξώσθησαν μέσα σε μια διαδικασία περιβαλλοντικών και γενικότερων αλλαγών...
Η συνέχεια αυτής της πορείας, από τον μυθικό Όλυμπο ώς τον σημερινό Όλυμπο των καταφυγίων της Αλπικής ζώνης και της ορειβασίας, δεν θα είναι ιδιαίτερα ρόδινη. Χωρίς να λείπουν οι «εποικισμοί» του χώρου από κάποια αυθαίρετα, η κύρια επιβουλή εκπηγάζει από μια ασύδοτη κινητικότητα που υποβαθμίζει τη λειτουργικότητα του χώρου. Είναι τα 4Χ4 που αναζητούν μιαν άλλη κατορθωματική διάσταση, προωθώντας το μισοξεχασμένο μοντέλο του ευσταλούς «ανθρώπου του Camel». Είναι τα εντούρο ενός εξαθλιωμένου τσογλαναριάτου, που ακυρώνουν αισθήσεις και εικόνες της πεζοπορικής εμπειρίας μέσω της εκπομπής εξωφρενικών θορύβων. Οι πρακτικές αυτές θα προκαλέσουν αντιδράσεις τοπικών και περιβαλλοντικών οργανώσεων. Την τελευταία περίοδο, πρωτοστατεί η «Εθελοντική Ομάδα Δράσης Νομού Πιερίας», που καταγγέλλει τη διείσδυση τζιπ: όχι απλώς μέσα στα όρια του Εθνικού Δρυμού Ολύμπου, αλλά και σε αρχαιολογική περιοχή εντός αυτών των ορίων, που επιπλέον είναι και περιοχή Natura!

Όλυμπος for ever...

«Αν η θάλασσα μου προσφέρει την εικόνα ενός διαλυμένου τοπίου, το βουνό μού φαίνεται σαν ένας συμπυκνωμένος κόσμος. Και είναι τέτοιος στην κυριολεξία, αφού η γη με τις πτυχές και τις χαράδρες της συγκεντρώνει μεγαλύτερη επιφάνεια εδάφους πάνω στην ίδια έκταση. Αυτός ο συμπυκνωμένος κόσμος περικλείει υποσχέσεις ανεξάντλητες...».
Αυτές τις κουβέντες εκστομίζει ένας μεγάλος επιστήμονας, φυσιολάτρης, απαράμιλλος σε περιγραφές τοπίων - όπως ο Κλωντ Λεβύ Στρως: Κουβέντες που στηρίζουν την ανάγκη προστασίας αυτού του «συμπυκνωμένου», πολυλειτουργικού για τη φύση και τον άνθρωπο κόσμου από τις απειλές ενός κόσμου κερδοσκοπίας, αλλά και μεγάλων ελλειμμάτων φαντασίας.
Για κάποιους η ζωή μπορεί να φαίνεται μικρή, όμως η διαδρομή της μέσα από τέτοιες συμπυκνώσεις την κάνει μεγαλύτερη έως συναρπαστική. Πολύ δε περισσότερο όταν υιοθετεί το σκεπτικό μιας ταξιδιωτικής συγγραφέως - όπως η Κάτια Αντωνοπούλου: Η οποία δήλωνε ότι μετεκινείτο στον χώρο υποκινώντας την ανάδυση όλων των εαυτών, που εγκλείονταν μέσα στον (υποτιθέμενο) ένα και μοναδικό εαυτό της...
Οι φίλοι του Ολύμπου συναντώνται στο τέως βουνό των θεών στις 20-21 Ιουλίου. Για πολλούς αυτή η συνάντηση θα είναι υποστήριξη της αρτιότητας ενός πεδίου αναψυχής. Και πράγματι έτσι είναι, αλλά είναι και κάτι περισσότερο: Είναι η υποστήριξη μιας εσαεί πρόσληψης φύσης και ιστορίας. Είναι ένα ιδεοδρόμιο απογείωσης στον ουρανό της στοχαστικής ζωής, σε μια επαφή με τις αχανείς κλίμακες του κόσμου. Ένα αντίδοτο στην προσωρινότητα της επικαιρότητας - της οποίας το overdose μας κάνει «ανεπαισθήτως» μονοδιάστατους...
 
ΠΗΓΕΣ:
Γιάννης Σχίζας, «Τα βουνά του κόσμου», εκδ. Οικοτοπία, 2003
Καθημερινή, ένθετο «Επτά ημέρες», 19.9.1999
«Όλυμπος: Κείμενα και εικόνες δυο αιώνων», εκδόσεις Πιερική Αναπτυξιακή 2001, σε επιμέλεια Σάκη Κουρουζίδη
Νίκος Νέζης, «Όλυμπος», εκδ. Ανάβαση, 2003