Η NASA ανακάλυψε το χέρι του Θεού

Μια νεα φωτογραφία της NASA κάνει τον γύρο του κόσμου γιατί απεικονίζει σύμφωνα με κάποιους "Το χέρι του Θεού".

Η φωτογραφία προέκυψε μετά την έκρηξη ενός άστρου και εντοπίσθηκε από το NuSTAR της NASA.

Η φωτογραφία έχει τραβηχθεί από μια μοναδική οπτική γωνία με την βοήθεια ακτίνων Χ.

Το φως είναι εντελώς κοσμικό και βοηθάει στο να φανταστούμε διάφορα πράγματα....

Οι πιο θρυλικοί χαμένοι θησαυροί στον κόσμο

Τους ανιχνευτές μετάλλων ανά χείρας και… φύγαμε!

Τα αμύθητα πλούτη ξακουστών πειρατών και διαβόητων τυχοδιωκτών έχουν στοιχειώσει τα όνειρα των απανταχού «κυνηγών» αλλά και του καθημερινού ανθρώπου.

Και σε ποιον δεν θα άρεσε άλλωστε να ζήσει μια ριψοκίνδυνη περιπέτεια αναζήτησης θησαυρού, με χάρτες και τα σχετικά;

Δυστυχώς βέβαια, με την εξερεύνηση του κόσμου και τον υπερπληθυσμό, δεν έχουν μείνει και πολλοί ακόμα θησαυροί θαμμένοι, με τις αρχαιολογικού τύπου ανασκαφές να υποδεικνύουν ότι τις περισσότερες φορές ο θησαυρός αποδεικνύεται… άνθρακας!

Αν συνεχίζουν ωστόσο να υπάρχουν πολύτιμα φορτία και σεντούκια με χρυσό εκεί έξω, δεν θα ήταν κρίμα να παραμείνουν για πάντα μυστικό επτασφράγιστο;

Ας δούμε λοιπόν τους πλέον πολυθρύλητους θησαυρούς της οικουμένης, αυτούς που αναζητούν ακόμα μανιωδώς οι σκληροπυρηνικοί «κυνηγοί»…

• Ο θησαυρός του οχυρού Άλαμο

Το περίφημο φραγκισκανικό οχυρό βρίσκεται εγκατεστημένο στο Σαν Αντόνιο των ΗΠΑ και αποτέλεσε ένα από τα πλέον περίφημα θέατρα μαχών της αμερικανικής ιστορίας, όταν 188 άντρες, περιλαμβανομένων και των Jim Bowie και Davey Crockett, προσπάθησαν να το υπερασπιστούν κόντρα στον πανίσχυρο μεξικανικό στρατό. Στο Άλαμο υπάρχει λοιπόν ο θρύλος για έναν τεράστιο θησαυρό από χρυσό και ασήμι που βρίσκεται θαμμένος στα θεμέλια του οχυρού, πεποίθηση που βρίσκει υποστήριξη από ιστορικούς ερευνητές αλλά και κυνηγούς θησαυρών. Στην προσπάθειά τους να επαναστατήσουν κατά του Μεξικού και να ανακηρύξουν το Τέξας ανεξάρτητο κράτος, μια σειρά από άντρες, όπως οι Bowie και Crockett, έφεραν στο οχυρό χρυσό και άλλα πολύτιμα μέταλλα για να χρηματοδοτήσουν έναν επαναστατικό στρατό για την τελική μάχη. Το πολύτιμο φορτίο ονομάστηκε «θησαυρός του San Saba» και χάθηκε οριστικά όταν οι 188 άντρες έχασαν τη ζωή τους στην περίφημη μάχη. Ανασκαφές έχουν γίνει γύρω από το οχυρό για την ανεύρεσή του, δεν έχουν αποδώσει ωστόσο καρπούς, μιας και θρυλείται ότι ο θησαυρός είναι θαμμένος κάπου στα θεμέλια του οχυρού…

• Ο θησαυρός του Dutch Schultz

Ένας από τους πλέον διαβόητους μαφιόζους της αμερικανικής ιστορίας στην εποχή της Ποτοαπαγόρευσης, ο φοβερός και τρομερός Dutch Schultz είχε συγκεντρώσει από τις παράνομες δραστηριότητές του μια τεράστια περιουσία. Όλα του τα χρήματα θα εξαφανίζονταν ωστόσο μυστηριωδώς όταν η αστυνομία άρχισε να χώνει τη μύτη της στις βρομοδουλειές του, με τον γκάγκστερ να έχει κρύψει το ζάμπλουτο βιος του κάπου στις ορεινές περιοχές του βουνού Catskill. Όταν το 1935 ο Schultz θα δολοφονηθεί, θα έπαιρνε τα επτασφράγιστο μυστικό μαζί του. Οι εκτιμήσεις κάνουν λόγο για 5-10 εκατομμύρια δολάρια, που είναι τοποθετημένα σε ένα σιδερένιο κουτί κάπου στην ευρύτερη δασώδη περιοχή της Νέας Υόρκης. Πολυάριθμες εξερευνητικές αποστολές στις δεκαετίες που ακολούθησαν τον θάνατο του Schultz θα στέφονταν από παταγώδη αποτυχία…

• Ο θησαυρός των Noss

Η κορυφή Victorio είναι τμήμα των Rocky Mountains του Νέου Μεξικού, περιοχή που χρησιμοποιείται εδώ και χρόνια από τις ΗΠΑ για πυραυλικές και πυρηνικές δοκιμές. Πριν «καταλάβει» βέβαια την ευρύτερη περιοχή η αμερικανική κυβέρνηση, το μέρος ήταν προσβάσιμο στον κόσμο, κι εδώ ακριβώς αρχίζει η ιστορία του ζευγαριού Doc και Babe Noss το 1937. Όπως το θέλει η ιστορία, οι δυο τους ήταν με φίλους για κυνήγι ελαφιών όταν ο Doc ανακάλυψε ένα πηγάδι που περιείχε σκελετούς, χρυσό, κοσμήματα και ιστορικά κειμήλια. Μέχρι το 1938, οι Noss είχαν διεκδικήσει τον θησαυρό και ήταν πλέον οι νόμιμοι ιδιοκτήτες του, με τις εκτιμήσεις να δίνουν και να παίρνουν για το ποιον χαμένο θησαυρό είχαν ανακαλύψει. Το 1939, σε μια προσπάθεια να επεκτείνει την είσοδο του πηγαδιού, ο Doc θα χρησιμοποιούσε δυναμίτη, κάνοντας την κατασκευή να καταρρεύσει και να θαφτεί μια και καλή ο θησαυρός, με το ζευγάρι να μην ξανααποκτά πρόσβαση ποτέ. Το 1949, ο Doc θα δολοφονηθεί από έναν καινούριο συνεργό, αφού είχε βέβαια ήδη χωρίσει από την Babe. Μέχρι και σήμερα, η ευρύτερη οικογένεια των Noss προσπαθεί να βρει τρόπο να ξαναμπεί στην τρύπα, χωρίς ωστόσο ίχνος θησαυρού να έχει βρεθεί σε όλα αυτά τα χρόνια. Η επέκταση μάλιστα του πεδίου βολής των ΗΠΑ περιλαμβάνει πλέον και το Victorio Peak, κάνοντας το έργο της ανεύρεσης του θησαυρού ακόμα δυσκολότερο…

• Ο θησαυρός του Μοντεζούμα

Θα παραμείνουμε στις ΗΠΑ, που απ’ ό,τι φαίνεται είναι το σπίτι για πολλούς χαμένους θησαυρούς, αυτή τη φορά θα μεταφερθούμε βέβαια στην πόλη Kanab της Γιούτα, όπου και πιστεύεται ότι είναι θαμμένος ο περίφημος θησαυρός του Μοντεζούμα. Ο θρυλικός ηγέτης των Αζτέκων ήταν κύριος μιας μυθώδους περιουσίας, την οποία και μετέφεραν οι ακόλουθοί του από το θησαυροφυλάκιό του όταν ο ηγέτης σκοτώθηκε στη μάχη με τα ισπανικά στρατεύματα του Κορτέζ. Πώς βρέθηκε όμως ο τεράστιος θησαυρός στη Γιούτα των ΗΠΑ; Ήταν στα 1914 όταν ο Freddy Crystal ανακάλυπτε ένα σημάδι σε έναν απότομο βράχο που του θύμισε έντονα τα χαρακτικά ενός παλιού χάρτη που πιστευόταν ότι οδηγούσε στο σημείο όπου ήταν θαμμένος ο θησαυρός του Μοντεζούμα. Η τοπογραφία του χάρτη έμοιαζε πολύ με την πόλη Kanab, με τον Crystal να πείθει τους κατοίκους να τον βοηθήσουν στη μυστική του αποστολή, με το αζημίωτο φυσικά. Η αποστολή βρήκε πράγματι ένα δαιδαλώδες σύστημα σπηλαίων και τούνελ, κατάσπαρτο από παγίδες θανάτου, θησαυρό ωστόσο δεν βρήκε ποτέ: ή οι Αζτέκοι τον είχαν ανακτήσει ή κάποιος υπερτυχερός τους είχε προλάβει…

• Η ληστεία της Λουφτχάνσα

Όποιος έχει δει την ταινία «Τα Καλά Παιδιά» (Goodfellas), γνωρίζει για τη ληστεία της Λουφτχάνσα, η οποία και θεωρείται η μεγαλύτερη ληστεία μετρητών στην αμερικανική ιστορία του εγκλήματος: συνέβη στις 11 Δεκεμβρίου 1978 στο Διεθνές Αεροδρόμιο JFK της Νέας Υόρκης, με 5 εκατομμύρια δολάρια σε μετρητά και άλλες 875.000 δολάρια σε κοσμήματα να κάνουν φτερά. Η ληστεία σχεδιάστηκε από μια σειρά γκάγκστερ, περιλαμβανομένου του Henry Hill, με τη λεία να μη βρίσκεται ωστόσο ποτέ, κι αυτό εξαιτίας ίσως του γεγονότος ότι πολλοί από τους συνεργούς θα έβρισκαν τραγικό χαμό. Οι βίαιες δολοφονίες τους παραγγέλθηκαν από τον Jimmy Burke, τον «εγκέφαλο» της επιχείρησης, ο οποίος ανησυχούσε για την τεράστια κινητοποίηση των ομοσπονδιακών Αρχών που είχε πυροδοτήσει η ληστεία και έβγαλε σταδιακά από τη μέση όλη σχεδόν τη συμμορία. Όσο για τον θησαυρό, κανείς δεν ξέρει πού είναι κρυμμένος…

• Το Κεχριμπαρένιο Δωμάτιο

Ένας από τους πλέον πολυαναζητημένους θησαυρούς της οικουμένης είναι το μικρό αυτό δωμάτιο, εξολοκλήρου κατασκευασμένο από κεχριμπάρι, με χρυσές επενδύσεις και καθρέφτες, το οποίο χτίστηκε τον 18ο αιώνα για τον Φρειδερίκο Α’, τον πρώτο βασιλιά της Πρωσίας. Το δωμάτιο θα δινόταν αργότερα ως δώρο στον τσάρο Πέτρο τον Μέγα και θα παρέμενε σε ρωσικά χέρια μέχρι και τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Όσοι μάλιστα το είχαν δει, το χαρακτήριζαν ως το 8ο θαύμα του κόσμου. Και τότε ήταν που εξαφανίστηκε από προσώπου γης! Οι φρουροί του δωματίου κατά τη διάρκεια του πολέμου το κάλυψαν με ταπετσαρία για να κρύψουν την πολυτελή του φύση, γεγονός που δεν απέτρεψε φυσικά τους Ναζί από τη λεηλασία του ανεκτίμητου αυτού θησαυρού. Το μετέφεραν στο Κάστρο Konigsberg της Γερμανίας, με τους εκτεταμένους συμμαχικούς βομβαρδισμούς του 1944 να αφήνουν το κάστρο ερείπιο και το δωμάτιο χαμένο για πάντα. Κανείς δεν ξέρει τι απέγινε το Κεχριμπαρένιο Δωμάτιο, αν και η υπόθεση ότι καταστράφηκε ολοσχερώς δεν καλύπτει κανένα σενάριο. Οι μυθολογικές διαστάσεις που έχει λάβει ο θησαυρός του ωθούν ακόμα και σήμερα τους ακούραστους «κυνηγούς» στην ξέφρενη αναζήτησή του…

• Το πλοίο «Λουλούδι της Θάλασσας»

Ήταν στα 1502 όταν το πορτογαλικό πολεμικό πλοίο «Flor do Mar» κατασκευάστηκε για να τεθεί υπό τον έλεγχο του αδελφού του περίφημου εξερευνητή Βάσκο ντα Γκάμα, Εσταβάο. Το πλοίο αποτέλεσε τμήμα του μικρού εμπορικού στόλου που ξεκίνησε για την Ινδία το 1505, με τις περιπέτειές του να μετρούν μπόλικες μάχες στα επόμενα 6 χρόνια, όταν και θα χαθεί οριστικά από καταιγίδα στα 1511. Το περίφημο πολεμικό κουβαλούσε στα αμπάρια του πολύτιμα λάφυρα από τις νίκες που σημείωσε στη θάλασσα, με τις εκτιμήσεις να κάνουν λόγο για ανυπολόγιστο θησαυρό, γι’ αυτό και έκτοτε αποτελεί το υγρό όνειρο κάθε κυνηγού θησαυρών! Όταν βυθίστηκε, το «Flor do Mar» κουβαλούσε μάλιστα τον θησαυρό του βασιλείου Melaka, που βρισκόταν στη σημερινή Μαλαισία, ο οποίος υπολογιζόταν σε 60 τόνους χρυσού…

• Ο χρυσός του Leon Trabuco

Πίσω στη δεκαετία του 1930, ο μεξικανός πολυεκατομμυριούχος Leon Trabuco είχε οργανώσει μυστικά μια σειρά από μυστηριώδεις πτήσεις στην έρημο του Νέου Μεξικού. Με την οικονομική κρίση του 1929 να μαστίζει της ΗΠΑ και το δολάριο σε ελεύθερη πτώση, η τιμή του χρυσού ήταν έτοιμη να εκτοξευτεί. Ο Trabuco λοιπόν και μια χούφτα συνεργάτες αγόραζαν χρυσό φρενιασμένα και τον περνούσαν λαθραία στις ΗΠΑ, περιμένοντας τις τιμές να απογειωθούν. Περίπου 16 τόνοι χρυσού κρύφτηκαν επιμελώς στην έρημο, με τον Trabuco να μην πουλάει ωστόσο ούτε ουγκιά, περιμένοντας την αξία του χρυσού να ανέβει κι άλλο. Κι όμως, τα γεγονότα θα τον προλάβαιναν: η νομοθετική ρύθμιση για την κατοχή χρυσού, που πέρασε απρόοπτα η αμερικανική κυβέρνηση, θα απαγόρευε την ατομική ιδιοκτησία χρυσού, αφήνοντας τον Trabuco κεραυνοβολημένο! Η κατάρα που συνοδεύει συνήθως τέτοιους θησαυρούς θα χτυπούσε, με τους 3 συνεργούς του Trabuco να πεθαίνουν μέσα σε 5 χρόνια και τον ίδιο λίγο αργότερα, παίρνοντας μαζί τους το μυστικό για την τοποθεσία που ήταν κρυμμένος…

• Ο θησαυρός του Μαυρογένη

Ένα από τα σπουδαιότερα θαλάσσια ευρήματα ανασύρθηκε από τους αρχαιολόγους το 1996, όταν ανακάλυψαν ένα ναυάγιο ανοιχτά των ακτών της Βόρειας Καρολίνα, που θα έδινε τροφή στη μυθολογία του κρυμμένου θησαυρού. Κι αυτό γιατί όλοι οδηγήθηκαν να πιστέψουν ότι επρόκειτο για το διαβόητο πειρατικό «Queen Anne’s Revenge», τη ναυαρχίδα του κουρσάρικου στόλου του περιβόητου πειρατή Μαυρογένη! Ήταν το 1718 όταν το πειρατικό απέκλεισε το λιμάνι της πόλης Charleston, ενώ λίγο μετά θα εξόκειλε στα ρηχά. Ο Μαυρογένης ήταν γνωστός και πλούσιος πειρατής, η υπόθεση λοιπόν για τεράστιο θησαυρό θαμμένο στη ναυαρχίδα του δεν φάνταζε μετέωρη. Μέχρι και σήμερα βέβαια δεν έχει ταυτοποιηθεί από τους αρχαιολόγους ότι πρόκειται πράγματι για το ναυάγιο του «Queen Anne’s Revenge», ενώ ούτε ουγκιά χρυσού δεν έχει βρεθεί πάνω ή γύρω από το πλοίο. Όσο για τον ίδιο τον Μαυρογένη, στην ανάκρισή του πριν πεθάνει για το πού είχε καταχωνιάσει τα κουρσάρικα πλούτη του, περιορίστηκε να δηλώσει: «Μόνο εγώ και ο διάολος ξέρουμε»…

• Ο θησαυρός των Ιπποτών του Ναού

Ένας από τους πλέον φημισμένους και μυστηριώδεις θησαυρούς του κόσμου, με την ιστορία του να έχει απασχολήσει λογοτεχνία και κινηματογράφο, ήταν το «κομπόδεμα» των Ιπποτών του Ναού! Οι Ναΐτες σχηματίστηκαν στο 1114 και στα επόμενα χρόνια θα συγκέντρωναν μια τεράστια περιουσία, η οποία δεν έχει βέβαια εντοπιστεί ποτέ. Στις αρχές του 14ου αιώνα, οι Ναΐτες διατάχθηκαν να συλληφθούν, με όσους δραπέτευσαν από την αιχμαλωσία και τα βασανιστήρια να συγκεντρώνουν τα απομεινάρια του θησαυρού τους και να τα ξαποστέλνουν με πλοία προς άγνωστη κατεύθυνση. Η γνωστότερη υπόθεση κάνει λόγο για μεταφορά του θησαυρού στη Σκοτία, κι από κει αργότερα στη Nova Scotia του Καναδά, όπου πιστεύεται ότι οι εναπομείναντες Ναΐτες έθαψαν τον θησαυρό τους παγιδεύοντάς τον με θανάσιμες παγίδες. Πολυάριθμα κυνήγια θησαυρού στην περιοχή δεν έχουν αποδώσει βέβαια καρπούς, με τον πλέον περίφημο θησαυρό του κόσμου να παραμένει άφαντος…

Πηγή: newsbeast.gr - www.otherside.gr

Τυχαία ανακάλυψη θησαυρού στον κήπο τους τους έκανε... εκατομμυριούχους!

Αυτό θα πει τύχη!
Ένα ζευγάρι από τη Βόρεια Καλιφόρνια έκανε μια απίστευτη ανακάλυψη που τους έκανε εκατομμυριούχους!
Το ζευγάρι, που παραμένει ανώνυμο, ανακάλυψε στον κήπο του σπιτιού που μένουν θαμμένο έναν πραγματικό θησαυρό με μεταλλικά κουτιά που περιέχουν σπάνια χρυσά νομίσματα αξίας 10 εκατ. δολαρίων.
Μάλιστα, σύμφωνα με τον Ντέιβιντ Χαλ, συνιδρυτή της Υπηρεσίας Επαγγελματικής Εκτίμησης Νομισμάτων, πρόκειται για την υψηλότερη σε αξία τέτοιου είδους ανακάλυψη.
Οι δυο υπέρ τυχεροί έκαναν βόλτα με τον σκύλο τους στον κήπο του σπιτιού τους και είδαν στο χώμα κάτι να γυαλίζει. Τότε έσκαψαν και ανακάλυψαν οκτώ μεταλλικά κουτιά τα οποία περιείχαν πάνω από 1.400 χρυσά νομίσματα, των 5,10 και 20 δολαρίων με χρονολογίες κοπής από το 1847 έως και το 1894. Προς το παρόν, κανείς δεν μπορεί να εκτιμήσει ποιος μπορεί να τα έχει θάψει εκεί.

Πηγή: newsbomb.gr

Φυσική «πισίνα» μέσα σε σπηλιά που φωσφορίζει! [photos]

Είναι γνωστή στους ντόπιους ως «γαλάζια σπηλιά» ή «Modra Spilja» και βρίσκεται στο μικρό νησί Bisevo της Κροατίας, ενώ πρόκειται για ένα από τα πιο όμορφα σπήλαια του κόσμου. Ο λόγος;...


Ενώ το μεγαλύτερο μέρος του σπηλαίου είναι σκοτεινό και υγρό, το τμήμα που περιλαμβάνει μια μικρή φυσική πισίνα με τιρκουάζ χρώμα στο νερό μοιάζει σαν να έχει ξεπηδήσει από κάποιο εξωτικό νησί. Και το χρώμα αυτό του νερού δεν οφείλεται ούτε σε κάποια ανόργανα άλατα που υπάρχουν σε αφθονία στο εσωτερικό της πισίνας ούτε σε κάποιους ασυνήθιστους μπλε οργανισμούς του σπηλαίου.

Ένα άνοιγμα στο κάτω μέρος της λιμνούλας επιτρέπει στο φυσικό φως να αντανακλά στα νερά και εκείνα με τη σειρά τους να γίνονται εκτυφλωτικά τιρκουάζ! Το αποτέλεσμα είναι μια μαγευτική μπλε λάμψη που προέρχεται από την πισίνα και φωτίζει εν συνεχεία ολόκληρο το σπήλαιο, ειδικά από τις 11 το πρωί μέχρι το μεσημέρι. Η περιοχή αν και είναι αρκετά δύσκολη στην πρόσβασή της αποτελεί ένα από τα πιο δημοφιλή σημεία του νησιού, που συγκεντρώνει πλήθος κόσμου για μια βουτιά στη… γαλάζια λίμνη!

Ερευνητές δηλώνουν ότι βρήκαν την πηγή του Αμαζονίου

Νέα μελέτη υποδεικνύει ως «αφετηρία» έναν ποταμό του Περού

Από τον 17ο αιώνα αναζητείται ο τόπος… προέλευσης του Αμαζονίου. Ερευνητές του Πανεπιστημίου του Μπέρκλι στις ΗΠΑ υποστηρίζουν ότι το σήμα κατατεθέν της Νοτίου Αμερικής πηγάζει από έναν ποταμό του Περού.

Υδάτινος γίγαντας

Ο Αμαζόνιος διαρρέει τη Νότια Αμερική από τις Άνδεις ως τις εκβολές του, στον Ατλαντικό Ωκεανό. Θεωρείται ο δεύτερος μακρύτερος ποταμός στη Γη μετά τον Νείλο, με μήκος 6.400 χιλιόμετρα – μάλιστα, το μήκος του, ανάλογα με το ποιο θεωρείται το σημείο των εκβολών του φτάνει μέχρι τα 7.000 χιλιόμετρα, οπότε μπορεί να χαρακτηριστεί και ως ο μακρύτερος ποταμός στη Γη. Ο Αμαζόνιος όμως είναι με διαφορά ο μεγαλύτερος ποταμός όσον αφορά τη μέση παροχή (τον όγκο δηλαδή του νερού που χύνεται από αυτόν κατά μέσο όρο στη θάλασσα), η οποία ανέρχεται σε 219.000 κυβικά μέτρα νερού ανά δευτερόλεπτο. Υπολογίζεται ότι το 1/5 του συνόλου του γλυκού νερού που ρέει στην επιφάνεια της γης μεταφέρεται απ” τον Αμαζόνιο.

Το όνομα «Αμαζόνιος» το έδωσε ο ισπανός κατακτητής Φρανθίσκο ντε Ορεγιάνα ο οποίος διέπλευσε τον ποταμό το 1541-1542. Στην πορεία του συνάντησε φυλές με γυναίκες που πολεμούσαν και για τον λόγο αυτό του έδωσε το όνομα «Αμαζόνιος» (Río de las Amazonas).

Μάχη υποψηφίων «γονέων»

Από την απαρχή της προσπάθειας εντοπισμού της πηγής του Αμαζονίου τον 17ο αιώνα είχε διαπιστωθεί ότι αυτή βρισκόταν κάπου στο Περού. Στη διάρκεια των αιώνων υποδείχθηκαν πέντε διαφορετικοί ποταμοί του Περού ως πηγή του Αμαζονίου – οι δύο τελευταίες σχετικές έρευνες διεξήχθησαν από ερευνητικές αποστολές του National Geographic. Η πρώτη έλαβε χώρα το 1971 και υπέδειξε ως πηγή του Αμαζονίου το όρος Mismi των Περουβιανών Ανδεων. Στους πρόποδες του όρους υπάρχει η λίμνη Ticlla Cocha που τροφοδοτείται με νερό από το βουνό. Η λίμνη τροφοδοτεί με τη σειρά της τον ποταμό Apurimac ο οποίος υποδείχτηκε ως «αφετηρία» του Αμαζονίου.

Το 2000 έγινε νέα έρευνα και πάλι υπό την αιγίδα του National Geographic η οποία επιβεβαίωσε τα ευρήματα της προηγούμενης. Η νέα έρευνα υποδεικνύει ως πηγή έναν άλλο ποταμό του Περού και πιο συγκεκριμένα τον ποταμό Mantaro. Αν αυτό τελικά ισχύει τότε θα πρέπει να αναθεωρηθεί και το συνολικό μήκος του Αμαζονίου που σε αυτή την περίπτωση θα είναι περίπου 92 χλμ μεγαλύτερο από ό,τι πιστεύουμε σήμερα.

Η νέα μελέτη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Area» και έχει ήδη προκαλέσει αντιδράσεις. Ορισμένοι γεωλόγοι υποστηρίζουν ότι ο ποταμός Mantaro ξεραίνεται για διάστημα περίπου πέντε μηνών κάθε χρόνο οπότε είναι ουσιαστικώς αδύνατο να είναι αυτός η πηγή του Αμαζονίου.

Πηγή: Το Βήμα

ΗΛΙΚΙΑΣ ΧΙΛΙΑΔΩΝ ΕΤΩΝ Μυστηριώδεις αρχαίοι τάφοι και άλλα περίεργα στο Κάτω Κουφονήσι

Οι άνθρωποι που κατοίκησαν το μικρό, αλλά διόλου ασήμαντο νησάκι του Αιγαίου, φαίνεται ότι είχαν αναπτύξει μια αρκετά οργανωμένη κοινωνία, με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που μόλις τώρα αρχίζουν να βλέπουν το φως.

«Στο Κάτω Κουφονήσι, την εποχή του πρωτοκυκλαδικού κόσμου, δηλαδή τέλος 4ης με 3η χιλιετία π. Χ., έχουν βρεθεί περίεργα πράγματα. Το πρώτο είναι ότι στο μοναδικό μη συλημένο νεκροταφείο από τα τρία που εντοπίσαμε, οι 22 από τους 72 τάφους ήταν τελείως κενοί. Ούτε νεκροί ούτε κτερίσματα, τίποτα. Το δεύτερο περίεργο είναι ότι οι τάφοι στο νησί είναι μοναδικοί στον κυκλαδικό χώρο. Σε όλα τα κυκλαδονήσια, οι τάφοι αυτής της εποχής είναι τραπεζοειδείς, με τον νεκρό να βρίσκεται μέσα σε συνεσταλμένη στάση. Εδώ όμως συμβαίνει κάτι πρωτοφανές: Οι τάφοι είναι τραπεζιόσχημοι ή ελλειψοειδείς, με χτιστές πλάκες στα πλάγια και μια όρθια πλάκα στη μία πλευρά, χωρίς μέσα να υπάρχει νεκρός, παρά μόνο προσφορές», σημειώνει η επίτιμη έφορος αρχαιοτήτων Φωτεινή Ζαφειροπούλου.

«Την εποχή λοιπόν που σκάβαμε στο Κάτω Κουφονήσι, δηλαδή τέλη της δεκαετίας του '60 με αρχές του '70, ένας από εμάς είχε τη φαεινή ιδέα να αφαιρέσουμε τις πλάγιες και όρθιες πλάκες. Και τελικά ο τάφος βρισκόταν εκεί. Δηλαδή, ο πρώτος λάκκος ήταν ένα είδος προθαλάμου και μέσα στον υπόσκαφο τάφο ήταν ο νεκρός. Τώρα γιατί γινόταν αυτό δεν γνωρίζουμε. Ήταν το έδαφος, ήταν κάποια δοξασία. 'Αγνωστο. Αυτό που ξέρουμε είναι ότι παρόμοιοι τάφοι έχουν βρεθεί μόνο στην Αγία Φωτιά της Σητείας και στο νοτιοανατολικό άκρο της βόρειας ακτής της Κρήτης», επισημαίνει.

Υπάρχουν όμως κι άλλα ξεχωριστά ευρήματα στο Κουφονήσι. Όπως το βαρύτατο πήλινο αγγείο, σε σχήμα «φρουτιέρας», που στηρίζεται σε κυλινδρικό πόδι το οποίο φέρει μια στρογγυλή προεξοχή γύρω του. «Χρονολογείται την ίδια περίοδο, δηλαδή τέλος 4ης με αρχές 3ης χιλιετίας. Τέτοια ''φρουτιέρα'' δεν υπάρχει πουθενά αλλού στη γύρω περιοχή. Βρέθηκε μόνο στο Κάτω Κουφονήσι, στην Αγία Φωτιά και στην Πολιόχνη της Λήμνου, από όπου πρέπει και να προέρχεται, καθώς έχουν εντοπιστεί πολλά παρόμοια αγγεία», εξηγεί η κ. Ζαφειροπούλου.

«Πιστεύω ότι ήταν μια αρκετά οργανωμένη κοινωνία για να έχει ένα τέτοιο νεκροταφείο, με τάφους που προορίζονταν για μια οικογένεια ή για ένα γένος και έμειναν άδειοι όταν κάποια στιγμή οι κάτοικοι αποφάσισαν να εγκαταλείψουν το νησί. Πρόκειται πιθανόν για μετακινούμενο πληθυσμό, ο οποίος έφτασε μέχρι και την Κρήτη, κάτι σαν εμποροπειρατές που κυκλοφορούσαν στο Αιγαίο. Εξάλλου υπάρχει μια πολύ μεγάλη διασπορά με κυκλαδικά στοιχεία, όπως στον 'Αγιο Κοσμά Αττικής, στο Τσέπι του Μαραθώνα, στη Μάνικα κοντά στη Χαλκίδα, στην Ήλιδα», αναφέρει η κ. Ζαφειροπούλου, που έχει αφιερώσει το μεγαλύτερο μέρος των ερευνών της στις Κυκλάδες.

«Σε ορισμένα μέρη των Κυκλάδων ήμουν η πρώτη αρχαιολόγος που πήγαινε μετά τον Λουδοβίκο Ρος, τον πρώτο έφορο αρχαιοτήτων ο οποίος ήρθε στην Ελλάδα επί Όθωνα. Ήταν πολύ συγκινητικό αυτό. Επίσης, δεν θα ξεχάσω ποτέ τις Κυκλάδες την εποχή που τις γνώρισα. Στη Δήλο, για παράδειγμα, όταν έπεφτε ο ήλιος και άκουγες από τη μία τους βατράχους και από την άλλη τους γρύλους κι έβλεπες τα αστέρια που έλαμπαν από πάνω σου, έλεγες πως αυτός είναι ο παράδεισος. Ήταν ένας τόπος 'δαντελένιος' οι Κυκλάδες, μαγικός. Οι νησιώτες έχουν διατηρήσει ορισμένα πράγματα, αλλά δεν είναι το ίδιο. Το πράσινο μπορεί να σκεπάσει την καταστροφή, όμως στις Κυκλάδες δεν κρύβεται. Τη Μύκονο την έχουν ρημάξει, έχει χαθεί το αρμονικό περίγραμμα των βράχων που ήταν αληθινό γλυπτό. Σου καίγεται η καρδιά», λέει με έμφαση.

Πηγή: ΑΜΠΕ

ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ: Η ζωή μετά το θάνατο

Νευροχειρούργος του πανεπιστημίου Χάρβαρντ, και ένας από τους εγκυρότερους  πρώην σκεπτικιστές για τη ζωή μετά τον θάνατο, ξύπνησε από κώμα 7 ημερών και μίλησε για την εμπειρία του. Σε μια πολύκροτη εκπομπή του ABC channel που έσπασε σε θεαματικότητα κάθε ρεκόρ, ο καθηγητής Νευροχειρουργικής του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ Εμπεν Αλεξάντερ περιέγραψε το «ταξίδι» του.
Στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας, στα «κεντρικά» της Βοστόνης, με τους πιο έγκυρους του κόσμου νευροχειρούργους και νευροψυχίατρους για ομάδα θεραπόντων, οι νοσοκόμες εξέταζαν το σώμα του νευροχειρούργου Αlexander που είχε υποστεί βαριά βακτηριακή μηνιγγίτιδα, επανειλημμένως, ανοίγοντας τα βλέφαρα και φωτίζοντας τα μάτια του Alexander με τoν πιο εκτυφλωτικό φακό. 'Βut nobody was there', ανέφεραν διαρκώς κάθε μέρα επί μία εβδομάδα στο επίσημο ιστορικό.
Και ο ίδιος όμως ο κορυφαίος καθηγητής, από την ώρα που ξύπνησε, όπως και στην συνέντευξή του στο ABC, δηλώνει ότι «Δεν ήταν εκεί». Το Ταξίδι που πήγε στον Παράδεισο, επιμένει ότι ήταν Αληθινό.
Ο καθηγητής Νευροχειρουργικής του Χάρβαρντ, που ήδη εξέδωσε το βιβλίο του «Απόδειξη Παραδείσου», ("Proof of Heaven"), απέδειξε, όταν επανήλθε στις αισθήσεις του- και τον πραγματικό χρόνο αυτής της ζωής-, ότι ο εγκέφαλος του δεν είχε καμία δυνατότητα ούτε να σκεφτεί, ούτε να ονειρευτεί, ούτε να θυμηθεί ή να σχηματίσει πλάνα και εικόνες, όπως αυτά που έφερε μαζί του ο Alexander γυρνώντας απ το κώμα!
Υποστηρίζει τώρα, ότι υπάρχουμε πέρα από το σώμα μας και γνωρίζουμε πέρα απ τον εγκέφαλο μας. Προτρέπει την σύγχρονη Επιστήμη να αλλάξει αντίληψη για την Αντίληψή μας, και περιγράφει τον παράδεισο...
«Δεν είχα γλώσσα, ούτε καμιά από τις γήινες αναμνήσεις μου. Δεν είχα αίσθηση του σώματος μου καθόλου, αλλά βρέθηκα σε μια κατάφυτη κοιλάδα από μια άλλη διάσταση, αλλά υπερ-πραγματική. Από έναν κόσμο, rich ultra-real world, όπως λέει, μιας Ασύλληπτα Σοφής Σύλληψης».
Ο καθηγητής νευροχειρουργικής του πιο έγκυρου στο κόσμο Κέντρου Γνώσης της Ιατρικής, του Χάρβαρντ, που λόγω ειδικότητας είναι ο καθ'ύλην αρμόδιος να γνωρίζει τις λειτουργίες, τα όρια και τους μηχανισμούς κάθε νευρώνα του ανθρώπινου εγκεφάλου, έχει ήδη αποδείξει με το παράδειγμα του, σε επιστημονικούς όρους ότι, η Εμπειρία κ η Ανάμνηση, με τις Εικόνες Ζωντανές αφότου ξύπνησε απ το κώμα, είναι απολύτως αδύνατον να συνέβησαν σε ανθρώπινο εγκέφαλο με τόσο μολυσματική βακτηριακή μηνιγγίτιδα η οποία είχε εξαφανίσει, από τον δικό του εγκέφαλο, κάθε επίπεδο γλυκόζης!
Ο Δρ. Αλεξάντερ εξήγησε στην εκπομπή του ABC το «περιστατικό του εαυτού του», λέγοντας ότι τα εγκεφαλογραφήματα έδειχναν απολύτως νεκρές τις περιοχές του εγκεφάλου που προσδίδουν συνείδηση, σκέψη, μνήμη και κατανόηση: «Γνωρίζω ότι πολλοί θα το αποδώσουν σε παραίσθηση, αλλά εγώ επιστημονικά αποδεικνύω ότι δεν ήταν ούτε όνειρο ούτε παραίσθηση, ούτε μυθοπλασίες, και προσωπικά γνωρίζω ότι Έχει συμβεί, αλλά Έξω από το Μυαλό μου».
«...Οι παραισθήσεις, στις οποίες αποδίδαμε ως σκεπτικιστές την εξήγηση από τις περιγραφές ασθενών με Επιθανάτιες Εμπειρίες, απαιτούν τη λειτουργία κάποιου ελάχιστου, βασικού να μη τι άλλο, συγχρονισμού στο φλοιό του εγκεφάλου. Στη δική μου περίπτωση, τα επίπεδα της γλυκόζης που με μια βακτηριακή μηνιγγίτιδα πέφτουν από 100 στο 80 - 60, και με μια επιθετική μηνιγγιτίδα φτάνουν στο 20, σε μένα είχαν φτάσει στο 1. Κανένας ασθενής δε θα θυμόταν τίποτα σ αυτά τα επίπεδα, ούτε ο εγκέφαλος θα ήταν ικανός να τα παράξει».
Στο πιο επιστημονικό Ταξίδι στο Παράδεισο που άκουσαν οι άνθρωποι ποτέ, ο δρ Αλεξάντερ περιγράφει: «Ήμουν μια κουκίδα Επίγνωσης χωρίς να κουβαλάω καμία από τις γήινες εμπειρίες μου, ούτε το σώμα μου. Στην αρχή, (πριν φτάσω στον Παράδεισο) βρέθηκα ένα κατασκότεινο περιβάλλον με κάποιου τύπου 'καλωδίωση'. Σαν να θυμάμαι ρίζες, και διακλαδώσεις, και εκεί νομίζω ότι έμεινα για πολύ καιρό, θα έλεγα, για χρόνια».
«Ελευθερώθηκα από εκείνο το πανέμορφο σπειροειδές λευκό φως που εξέπεμπε μια απίστευτα συγκλονιστική μελώδια που με εισήγαγε στη Φωτεινή Κοιλάδα...»
Σαν σκηνή από παιδικό παραμύθι ο Dr.Alexander θυμάται μια νεαρή γυναίκα να εμφανίζεται διάσπαρτα στον Χωροχρόνο («να τσουλάει μπροστά του στο χώρο και το χρόνο...») και χωρίς λόγια να του μιλά: «Με κοίταζε, και χωρίς καμία λέξη καταλάβαινα αμέσως ό,τι μου έλεγε, έπαιρνα το μήνυμα μόνο από το κοίταγμά της: «Είσαι αγάπη, είσαι εκλεκτός, δεν έχεις τίποτα να φοβάσαι...».
Κι όμως ναι, ο τόσο αυστηρός ακαδημαϊκά καθηγητής του Χάρβαρντ, θυμάται, και περιγράφει επιστημονικά στην μαρτυρία της δικής του Επιθανάτιας Εμπειρίας, Near-Death Experience, τη νεαρή γυναίκα να ίπταται πάνω σ’ ένα φτερό πεταλούδας!
Ενδιαφέρον έχει η περιγραφή του Αλεξάντερ για τον Θεό. Τον αντιλήφθηκε μέσα από μια σφαίρα κρυστάλλινου φωτός.
«Ο Θεός...», λέει χαρακτηριστικά, «ήταν μια απέραντη παρουσία αγάπης, ήταν το όλον της αιωνιότητας και της υπαρκτής συνείδησης. Αλλά ήταν αυτή η σφαίρα κρυστάλλινου φωτός ο απαραίτητος μετασχηματιστής, σαν ένας μεταφραστής που ήταν απαραίτητος για να υπάρξει το Άπλετο Φως του Θείου και Απίστευτου...»
Το ενδιαφέρον είναι ότι στα εξονυχιστικά τεστ αντιληπτότητας, μνήμης και κάθε άλλης εγκεφαλικής λειτουργίας που περίμεναν τον Δόκτορα όταν γύρισε από... το κώμα,- για τα γήινα-, του έδειξαν, αμέσως μόλις ξύπνησε στην ΜΕΘ (και αυτό χαρακτηρίζεται επιστημονικά απρόβλεπτο, ή και θαύμα, γιατί δεν υπήρχαν πιθανότητες ο εγκέφαλός του να επανέλθει) , και μια σειρά από φωτογραφίες γνωστών και άγνωστων στην ζωή του μέχρι πριν από το ατύχημα. Αναγνώρισε την βιολογική του αδελφή,- που ποτέ όσο ζούσε πριν το νοσοκομείο δεν είχε συναντήσει γιατί ήταν υιοθετημένος-, στο πρόσωπο της νεράιδας του απ τον Χωροχρόνο.
Τώρα, με πλήρως αποκατεστημένη την λειτουργία του εγκέφαλου του,- τόσο θεαματικά που σκίζουν πτυχία στο Χάρβαρντ!-, o Alexander προκαλεί, από το THINK-TANK της Γνώσης για τον Άνθρωπο όπου βρίσκεται, την επιστήμη, να αλλάξει κι αυτή με τη σειρά της, μυαλά!
«Είναι πια ξεκάθαρο για την Σύγχρονη Γνώση ότι πρέπει να αναποδογυρίσουμε το πλάνο και να το δούμε από την άλλη πλευρά» λέει. «Η συνειδητότητα υπάρχει σε μια πολύ πιο πλούσια μορφή, ελεύθερη και ανεξάρτητη από τον εγκέφαλο, γιατί πηγάζει από την συνείδηση των ψυχών μας οι οποίες είναι αιώνιες, και το γεγονός ότι η Επίγνωση, η Συνείδηση, η Ψυχή, το Πνεύμα μας, δεν εξαρτώνται από την ύπαρξη του εγκεφάλου στο φυσικό σύμπαν.
Στην πραγματικότητα η συνειδητότητα απελευθερώνεται σε πολύ πιο πλούσια επίγνωση όταν είμαστε εκτός...»

Dr Eben Alexander
lifebeyonddeath.net -

Αστεροειδής θα περάσει κοντά από τη Γη αύριο τα ξημερώματα

Ο δυνητικά επικίνδυνος αστεροειδής 2000 ΕΜ26 ταξιδεύει με ταχύτητα 12,4 χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο και η τροχιά του θα προσεγγίσει στο κοντινότερο σημείο της τη Γη περίπου στις 04:00 ώρα Ελλάδος της Τρίτης

 

Αστεροειδής θα περάσει κοντά από τη Γη αύριο τα ξημερώματα

Ένας αστεροειδής μεγάλος όσο σχεδόν τρία ποδοσφαιρικά γήπεδα (με διάμετρο γύρω στα 270 μέτρα) θα περάσει αύριο, Τρίτη, τα ξημερώματα σχετικά κοντά από τη Γη, αλλά σε απόσταση ασφαλείας. Σύμφωνα με τις πρώτες εκτιμήσεις των επιστημόνων, υπάρχει πολύ μικρή πιθανότητα να πέσει στη Γη τα επόμενα 100 χρόνια.

Ο δυνητικά επικίνδυνος αστεροειδής 2000 ΕΜ26 ταξιδεύει με ταχύτητα 12,4 χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο και, σύμφωνα με το Space.com, η τροχιά του θα προσεγγίσει στο κοντινότερο σημείο της τη Γη περίπου στις 04:00 ώρα Ελλάδος της Τρίτης.

Η «άφιξη» έχει έναν… επετειακό χαρακτήρα, καθώς γίνεται έναν χρόνο μετά την πτώση ενός πολύ μικρότερου αστεροειδούς στο Τσελιάμπινσκ της Ρωσίας, πέρυσι στα μέσα Φεβρουαρίου. Είναι μία ακόμα υπενθύμιση ότι η Γη απειλείται ανά πάσα ώρα και στιγμή από διάφορα ουράνια σώματα, που διασταυρώνονται με την τροχιά της.

Το κοντινό πέρασμα του 2000 ΕΜ26 θα καταγράψει η online ρομποτική κάμερα του αμερικανικού παρατηρητηρίου Slooh από τα Κανάρια Νησιά (κάθε ενδιαφερόμενος που ξενυχτά, μπορεί να συνδεθεί διαδικτυακά στη διεύθυνση Slooh.com).

Το Slooh παρακολουθεί συστηματικά μια σειρά από δυνητικά επικίνδυνους αστεροειδείς και κομήτες, που έχουν αρκετά μεγάλο μέγεθος για να εντοπιστούν έγκαιρα και οι οποίοι θα μπορούσαν να προκαλέσουν τρομερές καταστροφές, αν πέσουν κάποτε στον πλανήτη Γη. Από το 2008 οι ρομποτικές κάμερες του έχουν καταγράψει το πέρασμα από τη «γειτονιά» της Γης αρκετών δυνητικά επικίνδυνων αστεροειδών, όπως οι 2012 LZ1, «Τουτάτης» και «Άποφις».

Τον Φεβρουάριο του 2013, λίγο πριν γίνει το περιστατικό στο Τσελιάμπινσκ, ο αστεροειδής 2012 DA14, διαμέτρου 30 μέτρων και βάρους 40.000 τόνων, «έξυσε» τη Γη, περνώντας σε απόσταση μόλις 27.680 χιλιομέτρων, μικρότερη και από αυτή των γεωστατικών δορυφόρων. Ήταν το κοντινότερο πλησίασμα στον πλανήτη μας που έχει κάνει κάποιος αστεροειδής αυτού του μεγέθους κατά τις τελευταίες δεκαετίες.

Ο αστεροειδής του Τσελιάμπινσκ, που εξερράγη σχεδόν 30 χλιόμετρα πάνω από τη Σιβηρία στις 15 Φεβρουαρίου 2013, απελευθερώνοντας ενέργεια άνω των 20 ατομικών βομβών, ήταν μικρότερος, έχοντας διάμετρο 20 μέτρων. Ως ανάμνηση του συμβάντος, η ρωσική κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι δέκα χρυσά μετάλλια που δόθηκαν στις 15 Φεβρουαρίου φέτος, στους χειμερινούς Ολυμπιακούς αγώνες του Σότσι, είχαν ενσωματωμένα μικρά κομμάτια από τα θραύματα εκείνου του μετεωρίτη.

Η καλλιτεχνική ομορφιά των μαθηματικών

Η γοητεία που ασκούν τα μαθηματικά στον ανθρώπινο εγκέφαλο επιβεβαιώνεται μέσω μίας νέας βρετανικής επιστημονικής έρευνας σύμφωνα με την οποία όσοι θεωρούν πραγματικά όμορφες τις εξισώσεις, τις βλέπουν σαν αυθεντικά έργα τέχνης. Η νέα μελέτη ενισχύει τη θεωρία ότι υπάρχει μια ενιαία νευροβιολογική βάση για την ομορφιά και την αισθητική αντίληψη του ωραίου.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή Σεμίρ Ζέκι του Εργαστηρίου Νευροβιολογίας Wellcome του University College του Λονδίνου, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Frontiers in Human Neuroscience» (Σύνορα στην Ανθρώπινη Νευροεπιστήμη), σύμφωνα με το BBC, χρησιμοποίησαν την τεχνική της λειτουργικής μαγνητικής απεικόνισης (fMRI) για να μελετήσουν την εγκεφαλική δραστηριότητα 15 εθελοντών μαθηματικών, την ώρα που αυτοί καλούνταν να δουν 60 μαθηματικές εξισώσεις και να τις αξιολογήσουν ως όμορφες, άσχημες ή ουδέτερες.

Η μελέτη έδειξε ότι η εμπειρία του «μαθηματικά ωραίου» καταγράφεται στην ίδια συναισθηματική περιοχή του εγκεφάλου (στον μέσο κογχομετωπιαίο φλοιό), όπου αποτυπώνεται και γίνεται η επεξεργασία του «ωραίου» στην μουσική ή τη ζωγραφική.

«Σε πολλούς από εμάς οι μαθηματικές εξισώσεις φαίνονται ξερές και ακατανόητες, όμως για έναν μαθηματικό μια εξίσωση μπορεί να ενσωματώνει την πεμπτουσία της ομορφιάς. Η ομορφιά μιας εξίσωσης μπορεί να προέρχεται από την απλότητά της, τη συμμετρία της, την κομψότητά της ή την έκφραση μιας αναλλοίωτης αλήθειας. Για τον Πλάτωνα, η αφηρημένη ποιότητα των μαθηματικών εξέφραζε το αποκορύφωμα της ομορφιάς», δήλωσε ο Σεμίρ Ζέκι.

Το πείραμα έδειξε ότι οι εξισώσεις που συστηματικά γεννούν την πιο έντονη αισθητική απόλαυση, είναι η ταυτότητα του Όιλερ, το Πυθαγόρειο θεώρημα και οι εξισώσεις Κοσί-Ρίμαν.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Το ισχυρότερο λέιζερ όλων των εποχών!

Το «απόλυτο» λέιζερ

 Δύο επαναστατικές τεχνολογίες λέιζερ κυριολεκτικά βγαλμένες από ταινίες επιστημονικής φαντασίας βρίσκονται στη φάση της ανάπτυξης. Οι δυνατότητές τους δεν είναι... απλώς εκπληκτικές αλλά πραγματικά απίστευτες.

Σε αμερικανικό εργαστήριο αναπτύσσεται το ισχυρότερο λέιζερ όλων των εποχών. Η ισχύς του παρομοιάζεται με του λέιζερ του περίφημου «Άστρου του Θανάτου» στην ταινία «Ο Πόλεμος των Αστρων», το οποίο μπορούσε να διαλύσει έναν ολόκληρο πλανήτη.

Το νέο λέιζερ έχει λάβει την ονομασία High Repetition - Rate Advanced Petawatt Laser System ή πιο απλά HAPLS. Το κατασκευάζει διεθνής ομάδα επιστημόνων, στην οποία συμμετέχουν και ερευνητές του Εθνικού Εργαστηρίου Lawrence Livermore των ΗΠΑ.

Η δημιουργία του λέιζερ γίνεται με κονδύλια της Ευρωπαϊκής Ένωσης και το όλο εγχείρημα λαμβάνει χώρα σε μια εγκατάσταση στην Τσεχία που ονομάστηκε ELI (Extreme Light Infrastructure). Οι επιτελείς του εγχειρήματος υποστηρίζουν ότι το ELI θα είναι σε λίγα χρόνια ένας ερευνητικός οργανισμός στον τομέα των λέιζερ αντίστοιχος με το CERN στον τομέα της Φυσικής.

Σύμφωνα με τους επιτελείς του εγχειρήματος, όταν ολοκληρωθεί η κατασκευή του, το HAPLS θα είναι σε θέση να εκπέμπει μια δέσμη λέιζερ ισχύος 1.023 watt ανά τετραγωνικό εκατοστό. Αν τελικά επιτευχθεί αυτή η ισχύς, θα έχουμε να κάνουμε με ένα λέιζερ 100.000 φορές ισχυρότερο από τη συνολική ισχύ όλων των εργοστασίων παραγωγής ενέργειας στον πλανήτη!

Κάθε παλμός του HAPLS θα παράγει 30 joules ενέργειας σε λιγότερο από 30 τρισεκατομμυριοστά του δευτερολέπτου. Το... λέιζερ των λέιζερ σχεδιάζεται έτσι ώστε να μπορεί να παράγει ενέργεια μεγαλύτερη του ενός petawatt (το petawatt αντιστοιχεί σε 1015 watt).

Άλλη μία μοναδική ικανότητα του HAPLS είναι ότι θα μπορεί να εκπέμπει 10 παλμούς/δευτερόλεπτο. Αυτό με απλά λόγια σημαίνει ότι οι ερευνητές θα είναι σε θέση να επαναλαμβάνουν ένα πείραμα 10 φορές μέσα σε ένα δευτερόλεπτο, κάτι που δεν μπορεί να γίνει με κανένα άλλο λέιζερ ως σήμερα. Το HAPLS αναμένεται να προσφέρει τεράστιες υπηρεσίες στον τομέα της Φυσικής.

«Διαπλανητικό» λέιζερ

Ένα πειραματικό σύστημα επικοινωνίας με λέιζερ, το οποίο δοκιμάζεται στην τελευταία αποστολή της ΝASA στη Σελήνη, έθεσε νέο ρεκόρ ταχύτητας για εξωγήινες μεταδόσεις στα 622 Mbps. Αυτό σημαίνει ότι οι μελλοντικές αποστολές της NASA θα μπορούν να μεταδίδουν βίντεο σε υψηλή ανάλυση και σε 3D.

Σχεδόν όλες οι διαστημικές αποστολές βασίζονται σήμερα στις ραδιοεπικοινωνίες, οι οποίες όμως συναντούν σημαντικούς περιορισμούς. Ένα πρόβλημα είναι ότι το ηλεκτρομαγνητικό φάσμα δεν είναι απεριόριστο και οι συχνότητες που αντιστοιχούν στα ραδιοκύματα και στα μικροκύματα είναι πλέον κατειλημμένες.

Η NASA όμως χρειάζεται όλο και ταχύτερες μεταδόσεις, και μια καλή λύση είναι η αξιοποίηση της ακτινοβολίας λέιζερ σε άλλες, πιο ευρύχωρες συχνότητες. Η επικοινωνία λέιζερ δοκιμάζεται τώρα στην αποστολή LADEE που τέθηκε πρόσφατα σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη. Το σκάφος επικοινωνεί μέσω μιας δέσμης λέιζερ με έναν σταθμό στο Νέο Μεξικό.

Η ταχύτητα των 622 Mbps «είναι έξι φορές μεγαλύτερη από ό,τι στο τελευταίο σύστημα ραδιοεπικοινωνίας στη Σελήνη» ανέφερε ο Ντον Κόρνουελ, συντονιστής της Επίδειξης Σεληνιακής Επικοινωνίας Λέιζερ (LLCD). «Το εύρος ζώνης των 622 Mbps θα υποστήριζε 30 κανάλια υψηλής ανάλυσης» πρόσθεσε.

Η επόμενη δοκιμή της τεχνολογίας προγραμματίζεται για το 2017, οπότε θα εκτοξευθεί ένας γεωστατικός δορυφόρος που θα λειτουργήσει ως αναμεταδότης για την επικοινωνία του σταθμού στο Νέο Μεξικό με έναν δεύτερο σταθμό στην Καλιφόρνια.

tovima
http://www.apocalypsejohn.com

Ανεξήγητα Φαινόμενα...: Νέα θεωρία για τη «Σινδόνη του Τορίνο»

Ανεξήγητα Φαινόμενα...: Νέα θεωρία για τη «Σινδόνη του Τορίνο»: Αυτή είναι η νέα, κάπως ασυνήθιστη, εξήγηση από Ιταλούς επιστήμονες για τη μυστηριώδη εικόνα που έχει εντυπωθεί στο περίφημο λινό ύφασμα...

Νέα θεωρία για τη «Σινδόνη του Τορίνο»

Αυτή είναι η νέα, κάπως ασυνήθιστη, εξήγηση από Ιταλούς επιστήμονες για τη μυστηριώδη εικόνα που έχει εντυπωθεί στο περίφημο λινό ύφασμα, το οποίο για πάρα πολλούς ανθρώπους, ιδίως τους Καθολικούς, απεικονίζει τον ίδιο τον Εσταυρωμένο Θεάνθρωπο πάνω στο σάβανό του.
Η Σινδόνη έχει προσελκύσει το παγκόσμιο ενδιαφέρον από το 1898, όταν κυκλοφόρησε η πρώτη φωτογραφία της, δημιουργώντας ένα έντονο δημόσιο διάλογο κατά πόσο απεικονίζει ή όχι τον Χριστό και πώς δημιουργήθηκε η αποτύπωση πάνω στο ύφασμα. Σύμφωνα με τους επικριτές, πρόκειται για μια καλοστημένη απάτη. Από την άλλη, αν και η Καθολική Εκκλησία έχει αποφύγει να πάρει επίσημη θέση, πολλές χιλιάδες πιστών αλλά και περίεργων, προσέρχονται κάθε χρόνο στον καθεδρικό του Τορίνο, όπου φυλάσσεται η σινδόνη.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Αλμπέρτο Καρπιντέρι του Πολυτεχνείου του Τορίνο, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό μηχανικής "Meccanica", υποστηρίζουν ότι η ακτινοβολία νετρονίων λόγω του σεισμού «μπέρδεψε» τις επίσημες ραδιοχρονολογήσεις με άνθρακα-14, που έγιναν στη δεκαετία του '80.
Οι μετρήσεις εκείνες (που είχαν δημοσιευτεί στο διεθνούς κύρους περιοδικό "Nature" το 1989) είχαν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι το ύφασμα είχε ηλικία όχι άνω των 800 ετών, δηλαδή προερχόταν από τον Μεσαίωνα (μεταξύ 1260 και 1390 μ.Χ.). Άλλωστε, σε εκείνα ακριβώς τα μεσαιωνικά χρόνια εμφανίζονται οι πρώτες γραπτές αναφορές για το ύφασμα (το οποίο πρέπει να άλλαξε πολλούς ιδιοκτήτες στο πέρασμα των χρόνων), πράγμα που οι επικριτές δεν θεωρούν τυχαίο.
Από την άλλη όμως, και άλλοι ερευνητές μετά το 1988 υποστήριξαν ότι εκείνη η ραδιοχρονολόγηση υπήρξε εσφαλμένη και ότι η σινδόνη είναι πολύ παλαιότερη. Σε βιβλίο του με τίτλο «Το μυστήριο της Σινδόνης», που εξέδωσε το 2013, ο Τζιούλιο Φάντι, καθηγητής της σχολής μηχανολόγων μηχανικών του πανεπιστημίου της Πάντοβα, υποστηρίζει ότι οι δικές του αναλύσεις αποδεικνύουν πως το ύφασμα χρονολογείται από τα χρόνια του Ιησού.
Η νέα ιταλική θεωρία (για την οποία πάντως ο ίδιος ο Τζιούλιο Φάντι δήλωσε πως ίσως να μην είναι η μόνη σωστή) αναφέρει ότι στη διάρκεια των σεισμών δημιουργούνται στον γήινο φλοιό ισχυρά κύματα πίεσης υψηλής συχνότητας, τα οποία αποτελούν την πηγή εκπομπών νετρονίων. Τα νετρόνια αυτά απελευθερώνονται από τα άτομα όπου ήσαν δεσμευμένα μέχρι τότε και αλληλεπιδρούν με τους πυρήνες άλλων ατόμων, πράγμα που δημιουργεί νέα ισότοπα άνθρακα.
Αυτή ακριβώς η διαδικασία, σύμφωνα με τον Αλμπέρτο Καρπιντέρι, μπορεί να οδηγήσει σε εσφαλμένη χρονολόγηση, αφού αυξάνει κατά πολύ τον αριθμό των ραδιοϊσοτόπων του άνθρακα-14 στο περιβάλλον (και συνεπώς το ταφικό ύφασμα εμφανίζεται νεότερο από ό,τι είναι).
Αλλά πέρα από αυτό, οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι η μαζική εκπομπή των νετρονίων μετά τον σεισμό του 33 μ.Χ. στην Ιερουσαλήμ θα οδήγησε στην αποτύπωση της εικόνας του Χριστού πάνω στο σάβανό του. Αυτό συνέβη, όπως λένε, επειδή τα ελεύθερα νετρόνια θα αλληλεπίδρασαν χημικά με τα άτομα αζώτου στις ίνες του λινού υφάσματος, με τελικό αποτέλεσμα την θερμική αποτύπωση του προσώπου πάνω στο σάβανο.
Όμως ο Γκόρντον Κουκ, καθηγητής περιβαλλοντικής γεωχημείας στο πανεπιστήμιο της Γλασκώβης δήλωσε στο Live Science πως ακόμα κι αν θεωρητικά μπορεί να δεχτεί κανείς την υπόθεση της ακτινοβολίας νετρονίων, παραμένει το εύλογο ερώτημα: Γιατί κάτι ανάλογο δεν έχει καταγραφεί πουθενά αλλού στα αρχαιολογικά αρχεία;
Ανάλογη αρνητική αντίδραση είχε και ο Κρίστοφερ Ράμσεϊ, διευθυντής της Μονάδας Ραδιοχρονολόγησης του πανεπιστημίου της Οξφόρδης, ο οποίος αναρωτήθηκε γιατί σε χώρες με συχνούς ισχυρούς σεισμούς όπως η Ιαπωνία, δεν έχει παρατηρηθεί μέχρι σήμερα κάποιο ανάλογο πρόβλημα με τις ραδιοχρονολογήσεις με άνθρακα-14;
Κι έτσι η Σινδόνη συνεχίζει, σε τελευταία ανάλυση, να παραμένει θέμα πίστης. «Αν θέλεις να πιστέψεις στη Σινδόνη του Τορίνο, απλώς πιστεύεις σε αυτήν», δήλωσε ο Γκόρντον Κουκ.

Μία νέα θεωρία για τη «Σινδόνη του Τορίνο» υποστηρίζουν Ιταλοί επιστήμονες και η οποία αναφέρει ότι στην αποτύπωση του προσώπου και του σώματος του Ιησού οδήγησε η ακτινοβολία νετρονίων που απελευθερώθηκε στην ατμόσφαιρα μετά από ένα πολύ ισχυρό σεισμό 8,2 Ρίχτερ στην Ιερουσαλήμ, ο οποίος συνέβη το 33 μ.Χ., το έτος Σταύρωσης.

Αρχαίες πύλες στην Ελλάδα και σε όλο τον πλανήτη

Η πύλη της Νάξου (Πορτάρα) σύμφωνα με τους καθηγητές τις αρχαιολογίας R.Desborough και R. Popham πρέπει να ήταν αντίγραφο μιας αρχαιότερης κατασκευής ενώ η ηλικία της Πύλης της Νάξου, δεν ξεπερνά το 500 π.χ..

Εν συνεχεία, η κυρίως υπεύθυνη για τις ανασκαφές στο νησί, Χρυσούλα Καρδάρα διορθώνει τους δύο καθηγητές, ανακαλύπτοντας ναΐσκο του θεού Απόλλωνα, υποθέτοντας έτσι ότι η Πύλη αποτέλεσε αρχικό μέρος του ναού. Η χρονολόγηση της δε τοποθετεί το μνημείο στο 350 π.χ. Το 1977 όμως, δημοσιεύει μια νέα μελέτη με τίτλο «Απλώματα Νάξου» ξεσηκώνοντας σάλο (σε σημείο να χάσει την δουλειά της!) αφού ισχυρίστηκε ότι, τόσο η Πύλη όσο και τα ευρεθέντα αγγεία δεν διαθέτουν ομοιότητες με τους πολιτισμούς της Ηπειρωτικής Ελλάδας.

Όσον αφορά στην τεχνοτροπία της Πύλης, υποστήριξε ότι δεν έχει στην πραγματικότητα στοιχεία κλασικής περιόδου αλλά είναι αντίγραφο αντίστοιχων πυλών της περιόδου πριν από την έκρηξη του ηφαιστείου της Θύρας, δηλαδή πολύ πριν το 1613 π.χ!!! (θυμίζει την αιγυπτιακή πύλη του Αμπού Σιμπέλ)

Τι σημαίνει αυτό; Πολύ απλά η Καρδάρα υπερασπίστηκε έμμεσα την παρουσία της Ατλαντίδας στις Κυκλάδες, θεωρία την οποία διάνθισε αργότερα ο καθηγητής Σπυρίδωνας Μαρινάτος.

Για την Πύλη της Νάξου η πλέον συμβατική θεώρηση, την περιγράφει σαν κομμάτι του ενός – μάλλον – ανολοκλήρωτου ναού αφιερωμένου στον Απόλλωνα. Τα αρχαιολογικά στοιχεία επιβεβαιώνουν την παρουσία ενός μικρού ναού στο νησάκι, κανένας επιστήμονας όμως δεν μπόρεσε να εξηγήσει πως μια τεράστια πύλη με ύψος 6 μέτρα και πλάτος 3,5 αποτέλεσε είσοδο σε ένα ναΐσκο!

Κάπως έτσι, οι αρχαιολόγοι προχώρησαν στη θεωρία πως ήταν κάποτε ένα ναυτικό παρατηρητήριο. Πρόκειται όμως για μια εντελώς αντιεπιστημονική θέση! Αφού, όχι μόνο οι ορμίσκοι κοντά στη Πύλη είναι εντελώς ακατάλληλοι για προσάραξη πλοιαρίων αλλά και καμιά έρευνα ή ανασκαφή δεν έδειξε ποτέ οποιαδήποτε σύνδεση μεταξύ της Πύλης και θάλασσας!
Επίσης, γεγονός αδιαμφισβήτητο, κάθε ναυτικό ακρωτήριο διέθετε αποθήκες για τα εμπορεύματα. Ευτυχώς ή δυστυχώς, οι αρχαίες αποθήκες δεν υπάρχουν κοντά στην Πύλη αλλά αντιδιαμετρικά στην άλλη άκρη του νησιού.

Αν στραφούμε για λίγο στους Ασσύριους, θα δούμε πως είχαν τη συνήθεια να υψώνουν ναούς και διοικητικά κέντρα με την προσθήκη γιγαντίων πυλών στις εισόδους. Η Πύλη της Χατούσας είναι εμφανές παράδειγμα!
Η συγκεκριμένη πύλη διακοσμείται με λέοντες και γρύπες, στοιχείο που όπως διδάσκει η ακαδημαϊκή αρχαιολογία δεν είναι παρά μυθολογική απήχηση των θρησκευτικών πιστεύω των Ασσυρίων.

Ο ερευνητής Robert Bauval διαρκώς επισημαίνει την αξία του αστερισμού του Λέοντα ως κύριου «συστατικού» της αρχαίας σκέψης. Συγκεκριμένα, η Πύλη της Χατούσας είναι προσανατολισμένη προς τον αστερισμό του Λέοντα, όπως ακριβώς υποδεικνύει και η θέση της Πύλης της Νάξου. Ουσιαστικά κάνουμε λόγο για μια αστρική λατρεία των μεσογειακών πολιτισμών!

Ο Αndrew Collins στο βιβλίο του The Cygnus Mystery θεωρεί πως πίσω από την τεχνοτροπία του Gobekli Tepe κρύβεται η λατρεία του αστερισμού του Κύκλου. Επίσης ο καθηγητής του πανεπιστημίου της Oklahoma, Mike Xu βρίσκει ομοιότητες μεταξύ των αστρονομικών γνώσεων του πολιτισμού των Ολμέκων μ αυτές του Gobekli Tepe τονίζοντας την αξία του αστερισμού του Λέοντα στους αρχαίους πολιτισμούς.

Με τις διαπιστώσεις του καθηγητή Xu περνάμε στην αμερικάνικη ήπειρο: στην περιοχή του Cuzco του Περού και κατά την διάρκεια του εορτασμού του θεού ήλιου Ind Raymi (στις 24 Ιουνίου) οι πιστοί χορεύουν τελετουργικά γύρω από τις πύλες του αρχαίου οχυρού Sacsahuaman και εδώ ξανά η λατρεία του αστερισμού του Λέοντα αλλά υπό διαφορετική ονομασία!

Κάπου αλλού τώρα, στην Περιοχή του Wyoming με την ονομασία MatoTeepee, υψώνεται ο «Οφθαλμός των θεών». Σε παράδοση της φυλής των Αrapacho Iνδιάνων υπάρχει καταγεγραμμένα ο θρύλος της ύπαρξης μίας πύλης πάνω εκεί στον λόφο. Η λατρεία του Λέοντα ξανά!

Είναι σύμπτωση άραγε που και η Αιγυπτιακή Σφίγγα προσανατολίζεται προς τον ίδιο τον αστερισμό; Τι μας δείχνουν όλες αυτές οι ομοιότητες; Την ύπαρξη ενός παγκόσμιου πολιτισμού με τις ίδιες θρησκευτικές και τεχνογνωσιακές καταβολές. Ίσως ένας ανώτερος τεχνολογικά πολιτισμός….

Ο συγγραφέας Richard Leviton στο έργο του Stars on the Earth ισχυρίζεται πως όλες αυτές οι λίθινες πόρτες δεν είναι απλά θρησκευτικές προεκτάσεις του ψυχισμού των πιστών αλλα πύλες ικανές να μας μεταφέρουν υλικά σε άλλους διαστρικούς κόσμους!

Μάλιστα, υπάρχουν χαρακτηριστικές ομοιότητες που συνδέουν τις πύλες σ ένα ενιαίο σύνολο.
Στην μακρινή Κένυα και στο όρος Kere Nyaga υψώνονται δύο πύλες οι οποίες μεταφραζόμενες σημαίνουν «τα ανοίγματα προς τον ουρανό».

Στο Ιράν υπάρχει ένας λόφος Ushi darena o οποίος μεταφράζεται ως «Ο λόφος του φωτός », διότι στην κορυφή του υπάρχουν απομεινάρια πύλης με την ίδια ονομασία. Στην Τανζανία υπάρχει η πύλη OI Doinyo Lengai ( Το πέρασμα στη γη των θεών).

Σχετικά με την Πύλη της Νάξου, ο Leviton τόνισε ότι η λατρεία του Απόλλωνα στο νησί αποδεικνύει τη θεωρία του, ότι πάλι μια θεά του Φωτός συνδέεται με την ανέγερση πυλών!

Στην ραχοκοκαλιά των Άνδεων 3.825 μέτρα πάνω από την στάθμη της θάλασσας στην αρχαία πολιτεία Tiahuanaco της Βολιβίας, βρίσκεται ένα από τα μεγαλύτερα αρχαιολογικά αινίγματα του πλανήτη. Οι διαστάσεις αυτού του μεγαλιθικού μνημείου (3*4 μέτρα) μπορεί να μην προκαλούν το θαυμασμό, ασφαλώς όμως η κατασκευή του από ένα και μοναδικό λίθο που ζυγίζει κάτι παραπάνω από 10 τόνους προκαλεί έκπληξη.

Βλέπετε η πύλη του Ηλίου δεν κατασκευάστηκε και τοποθετήθηκε στο σημείο όπου βρίσκεται σήμερα (γεγονός που θα απλοποιούσε το μυστήριο) παρά σε τόπο που οι αρχαιολόγοι αγνοούν, όπως επίσης δεν γνωρίζουν την ημερομηνία κατασκευής, αυτούς που τη δημιούργησαν και φυσικά τον ίδιο το σκοπό της!

Έχουν ειπωθεί πολλά για την πύλη του Ηλίου. Ανθρώπινες φιγούρες, ελέφαντες, κόνδορες και άλλα μυστηριώδη πουλιά υπάρχουν σμιλεμένα στην επιφάνεια της πύλης ενώ στο επίκεντρο στέκει μια καλοσχεδιασμένη μορφή που κάποιοι αναγνωρίζουν σ αυτή τον ηλιακό θεό Viracocha.

Σύμφωνα με τους τοπικούς θρύλους από το βυθό της λίμνης Titicscs δίπλα στην πόλη Τiahuanaco ήταν που αναλήφθηκε ο Viracocha μεγαλοπρεπής με κεραυνούς στα χέρια και δάκρυα βροχής να δακρύζουν από τα μάτια του. Ο θεός έκλαψε για την πορεία της ανθρωπότητας που έπλασε αλλά αποφάσισε να μην ξεκάνει αυτό που είχε δημιουργήσει.
Στην Αρχαία πόλη Tiahuanaco, λοιπόν πάνω στα ψηλά βουνά βρίσκεται η πύλη του Ηλίου να αγναντεύει σιωπηλά την εμφάνιση του θεού. Κάποιοι λένε ότι η πύλη αναγέρθηκε μερικές εκατονταετίες μετά τον Χριστό. Κάποιοι άλλοι όμως, όπως οπ Γερμανός μηχανικός Arthur Posnansky, υπολογίζουν πως η αληθινή της ηλικία ξεπερνά τα 15 χιλιάδες χρόνια!

Βέβαια οι αποτυχημένες προσπάθειες του Posnasky για τον αποσυμβολισμό της πύλης τον οδήγησαν στο να δηλώσει πως πρόκειται απλά για ένα είδος τέχνης.
Αντίθετα, ο καθηγητής Schindler Bellamy δημοσίευσε το 1956 μια 400σέλιδη εργασία με την οποία όχι μόνο συμφωνούσε με τους υπολογισμούς του Posnasky αλλά επιπλέον υποστήριζε πως είχε κατορθώσει να διαβάσει τα σύμβολα συμπεραίνοντας πως η πύλη του Ηλίου ήταν ημερολόγιο που υπολόγιζε την κίνηση της Γης όταν ακόμη δεν υπήρχε η σελήνη που έχουμε σήμερα!

Το εκπληκτικό αυτό πόρισμα έκαναν αργότερα συγγραφείς όπως ο Εριχ Φον Ντάινικεν να μιλήσουν για επαφή του πολιτισμού του Tiahuanaco με εξωγήινους.

Μήπως ο φωτοβόλος θεός Viracocha που βγήκε από την λίμνη, ήταν ένα υποβρύχιο UFO;

H πύλη του Ηλίου ή El Hijo (ό υιός) όπως αποκαλείται από τους κατοίκους της Βολιβίας είναι το μοναδικό μεγαλιθικό μνημείο σε τόσο μεγάλο ύψος κι αυτό από μόνο του είναι αρκετά αξιοπερίεργο.

Όσον αφορά δε την αρχαία πολιτεία στην οποία βρίσκεται, το πραγματικό της όνομα δεν είναι Tiahuanaco αλλά Tiwanaku λέξη που σχετίζεται με τον όρο taypiqala ( στη διάλεκτο Aymara των Άνδεων) που σημαίνει « λίθος στο κέντρο», υπονοώντας πως για τους κατοίκους ο τόπος αυτός ήταν το κέντρο του κόσμου!

Παρόλα αυτά, κανείς δεν γνωρίζει το αρχικό όνομα της περιοχής, καθότι η γλώσσα αυτών που κατοικούσαν κάποτε εκεί ψηλά στις Άνδεις έχει σβήσει, μαζί με σχεδόν κάθε άλλο ίχνος τους.

Ο πολιτισμός της Tiahuanaco άκμασε και παράκμασε εντελώς ξαφνικά. Μάλιστα όταν ο Γερμανός αρχαιολόγος Max Uhe εξερεύνησε την περιοχή την περίοδο 1860-1901, συμπέρανε πως ο πολιτισμός που δημιούργησε την πύλη ήταν κοιτίδα των υπολοίπων των πολιτισμών του Νέου Κόσμου!

Πρόκειται για ένα μάλλον ρομαντικό πόρισμα καθότι η σύγχρονη, αρχαιολογική σκαπάνη έχει δείξει πως τα χαμηλότερα επίπεδα του Tiahuanaco χρονολογούνται γύρω στο 500 π.χ ενώ η πύλη θεωρείται πως είναι ακόμα νεώτερη, ανήκει δηλαδή στον 8 αιώνα μ.Χ.

Σύμφωνα με τον ερευνητή W.Perry και το έργο του The children of the sun το Tiahuanaco ήταν αποικία των Αιγύπτιων. Ο Perry υποστηρίζει ότι η γυναίκα Φαραώ Hatshepsut oοργάνωσε το 1470 αποστολή στην μυθική Πουντ ( Αμερική;)με σκοπό την εύρεση νέων κοιτασμάτων χαλκού και αργυρού.

Φτάνοντας έτσι στην περιοχή μετέπειτα Tiahuanaco, ανέγειρε εκτός των άλλων οικοδομημάτων και το περίφημο μεγαλιθικό μνημείο χαλκεύοντας τη μορφή του ηλιακού θεού Ρα.
Ο Ρα λοιπόν και όχι ο Viracocha είναι σχεδιασμένος πάνω στην πύλη, ενώ ο τρόπος με τον οποίο είναι κομμένοι οι λίθοι του Tiahuanaco σημειώνει ο perry θυμίζουν έντονα το ναό Pakhet στην περιοχή Minya της Αιγύπτου.

Μια διαφορετική προσέγγιση τώρα παντρεύει το μυστήριο της πύλης του Ηλίου με αυτό της Ατλαντίδας, χάρη στο θεό Viracocha που φιγουράρει μεγαλοπρεπώς στο κέντρο του μνημείου.
Άλλοι πάλι λένε ότι ο Viracocha ήταν μια βόμβα υδρογόνου και ότι τα «αρδευτικά κανάλια» της περιοχής χρησιμοποιήθηκαν ως αγωγοί μεταφοράς γεωμαγνητικής ενέργειας…καθώς και τα μεγάλα δίδυμα αγάλματα που βρίσκονται στο Tiahuanaco είναι οπλισμένα με φλογοβόλο!

Τέλος, ο David Flynn ισχυρίζεται ότι ο περίγυρος χώρος του Τiahunaco, εφόσον το παρατηρήσουμε από ψηλά, αποτελείται από δεκάδες πετρογλυφικά μια ξεχασμένης εποχής των γιγάντων.

Και με τον όρο γίγαντες δεν εννοεί κάποιους ευμεγέθεις ανθρώπους αλλά μεταφορικά, μια τεχνολογικά εξελιγμένη κοινωνία. Δανειζόμενος μάλιστα αρκετά στοιχεία από το σύμβολο του Προμηθέα ισχυρίζεται πως το Tiahuanaco ως πολιτισμός υπήρξε ο γεννήτορας των μυθολογικών παραδόσεων της υφηλίου. 

Ο μύθος δε της υπερτεχνολογικά ανεπτυγμένης Ατλαντίδας προέρχεται από τη συγκεκριμένη τοποθεσία ενώ η μορφή του μυστηριώδους θεού στην πύλη είναι ένας από τους ανωτέρους ιερείς – επιστήμονες του χαμένου πολιτισμού

Πηγή: Μystery
thesecretrealtruth

Nullarbor-η άκρη του κόσμου: Εκεί όπου η Γη κόβεται απότομα και γκρεμοί 120 μέτρων χωρίζουν τους ανθρώπους από τους καρχαρίες

Bunda Cliffs, Nullarbor. Στις νότιες ακτές της Αυστραλίας και σε ένα από τα νοτιότερα σημεία του κόσμου, η γη ξαφνικά σταματά και η απεραντοσύνη της θάλασσας απλώνεται εμπρός. Το τοπίο προκαλεί δέος. Το σκηνικό είναι μοναδικό και δημιουργεί την αίσθηση ότι βρίσκεσαι στην άκρη του κόσμου.

Στα νερά που σκάνε με ορμή πάνω στους βράχους, ύψους από 60 έως 120 μέτρων, και οι οποίοι εκτείνονται σε μήκος 110 χιλιομέτρων, μεγάλοι, λευκοί καρχαρίες, κολυμπούν στον ωκεανό, ενώ το χειμώνα, στα ίδια νερά οι φάλαινες ζευγαρώνουν και λίγο αργότερα γεννούν στην ακτή.

Το Bunda Cliffs αποτελεί τη μεγαλύτερη ενιαία πλάκα ασβεστόλιθου στον κόσμο, ενώ η έκταση της άδενδρης και άγονης αυτη πεδιάδας, έχει σχεδόν το μέγεθος του Ηνωμένου Βασιλείου.