Δευτέρα 24 Ιουνίου 2013
Πέμπτη 20 Ιουνίου 2013
Η πιο αφιλόξενη έρημος στον κόσμο!
Είναι η μεγαλύτερη περιοχή συνεχούς άμμου στον κόσμο και αποτελείται κυρίως από βοτσαλωτές πεδιάδες και τους βράχους. Το έδαφος καλύπτεται από αμμόλοφους που φτάνουν σε ύψος έως και τα 250 μέτρα (σε μερικές περιπτώσεις μέχρι και 300 μέτρα), βασικό χαρακτηριστικό των οποίων είναι οι παράξενοι σχηματισμοί. Η ονομασία «Empty Quarter» οφείλεται στο ιδιαίτερα ξηρό κλίμα και στη δυσκολία του ταξιδιού ανάμεσα από τους αμμόλοφους που αποθάρρυνε τη μόνιμη εγκατάσταση κατοίκων, καθιστώντας την περιοχή ως την πλέον αφιλόξενη. Οι θερμοκρασίες την ημέρα είναι ιδιαίτερα ψηλές και φτάνουν μέχρι τους 55 βαθμούς Κελσίου, ενώ το μεγάλο ύψος των αμμόλοφων καθιστούν την έρημο Rubʿ al-Khali… απαγορευμένη ζώνη. Ωστόσο ενδείξεις ανθρώπινης δραστηριότητας στην έρημο πριν από 3.000 χρόνια υποδεικνύονται από ευρήματα (κυριως εργαλεία) αλλά και από απολιθώματα ζώων που ανακαλύφθηκαν κατά καιρούς. ΠΗΓΗ: perierga.gr |
Τετάρτη 19 Ιουνίου 2013
Καρχαρίες και Ελληνικές θάλασσες Που βρίσκονται, ποσο επικίνδυνοι είναι;
ΣΤΗ ΦΩΤΟ ΔΙΠΛΑ. Λευκος καρχαρίας σε...Ελληνική θαλασσα!!! που
αλιεύτηκε στο Παλιούρι της Χαλκιδικής το 1985. Γενικά ο λευκός καρχαρίας
μπορεί να έχει μέγιστο μήκος τα 8 μέτρα και μέγιστο δημοσιευμένο βάρος
τα 3400 κιλά. Ωκεανόδρομο ψάρι. Βρίσκεται στην κορυφή της θαλάσσιας
τροφικής αλυσίδας και είναι ένας από τους κυριότερους θηρευτές των
ωκεανών... (top predators).
Γράφουν οι Ωκεανογράφοι, Ιωσήφ Μακρής ( iosifmakris416@hotmail.com) και Δρ Δημήτρης Δαμαλάς shark@ath.hcmr.gr
Καρχαρίες, ζώα παρεξηγημένα ; ίσως, πολλοί από εμάς έχουμε δει την ταινία τρόμου του Steven Spielberg «Τα σαγόνια του καρχαρία / JAWS» βασισμένη στο ομώνυμο best selling μυθιστόρημα του Peter Benchley (1974).
Η συγκεκριμένη ταινία είχε μεγάλο αντίκτυπο στον κόσμο, δίνοντας μία λάθος εικόνα για τους καρχαρίες, παρουσιάζοντας τον μεγάλο λευκό καρχαρία ως μια ανθρωποφάγα δολοφονική μηχανή. Φυσικά η εικόνα που έχουν σήμερα οι άνθρωποι για αυτά τα ζώα είναι εντελώς διαφορετική, τουλάχιστον έτσι θέλουμε να πιστεύουμε, και αυτό γιατί η επιστήμη έχει ανακαλύψει αρκετά για αυτά τα ζώα και φυσικά έχει ενημερώσει τον κόσμο, έτσι ώστε να αποκατασταθεί η αλήθεια για αυτούς.
Yπάρχουν πολλά ακόμα που θέλουμε να μάθουμε για αυτά τα ζώα, να αναφέρουμε επίσης ότι ορισμένα είδη καρχαριών απειλούνται με εξαφάνιση λόγο της υπεραλίευσης, και της υποβάθμισης του περιβάλλοντος.
Ο άνθρωπος θανατώνει εκατομμύρια από αυτούς κάθε χρόνο και μία πρόσφατη έρευνα έδειξε ότι θανατώνονται 100 εκατομμύρια καρχαρίες ετησίως ! δηλαδή 190 καρχαρίες το λεπτό !..
Όπως και οι τίγρης και τα λιοντάρια στην στεριά, έτσι και οι καρχαρίες στην θάλασσα βρίσκονται στην κορυφή της θαλάσσιας τροφικής αλυσίδας.
Οι καρχαρίες ανήκουν στη υπόταξη καρχαριοειδή, τάξη πλευροτρηματικοί. Ο σκελετός τους είναι αποκλειστικά κατασκευασμένος από χόνδρο / Χονδριχθύες, δηλαδή μία κατηγορία ψαριών που επίσης περιλαμβάνει τα σελάχια και τις χίμαιρες.
Υπάρχουν 457 είδη καρχαριών, 47 από αυτά βρίσκονται στην Μεσόγειο Θάλασσα.
Ο μεγαλύτερος καρχαρίας είναι ο Φαλαινοκαρχαρίας (Rhincodon typus) με μέγιστο μήκος τα 18 μέτρα ο οποίος είναι ακίνδυνος και τρέφεται αποκλειστικά με πλαγκτόν/καρκινοειδή, ενώ ο μικρότερος καρχαρίας είναι ο «νάνος» με μήκος 15 εκατοστά.
Σύμφωνα με τον «Κατάλογο Των Θαλάσσιων Ιχθύων Της Ελλάδος» του Κ. Παπακωνσταντίνου (1988), αναφέρονται 35 είδη καρχαριών στις ελληνικές θάλασσες
Σας παρουσιάζουμε μία λίστα με συχνές ερωτήσεις και απαντήσεις για τους καρχαρίες στην Ελλάδα. Οι απαντήσεις έχουν δοθεί από τον ειδικό σε αυτά τα θέματα, Δρ Δημήτρη Δαμαλά, Ωκεανογράφο του Ελληνικού κέντρου θαλάσσιων ερευνών.
1. Σε ποια βάθη κολυμπούν; Ποίοι καρχαρίες κολυμπούν στις ανοικτές θάλασσες;
Υπάρχουν καρχαρίες που συναντώνται στα επιφανειακά στρώματα της θάλασσας και άλλοι που προτιμούν μεγάλα βάθη ζώντας στην επιφάνεια του βυθού (βενθικοί ή βαθύβιοι καρχαρίες) και σε βάθη που φτάνουν ή ξεπερνούν τα 2000 μέτρα.
Χαρακτηριστικά είδη που συναντώνται στα επιφανειακά στρώματα της θάλασσας:
Prionace glauca, Isurus oxyrinchus, Lamna nasus, Carcharodon carcharias, Alopias vulpinus Μερικά βαθύβια είδη: Hexanchus griseus, Squalus acanthias, Oxynotus centrina. Επίσης, άλλοι συχνάζουν σε παράκτιες περιοχές (παράκτιοι καρχαρίες-coastal sharks) ενώ άλλοι στην ανοικτή θάλασσα (πελαγικοί καρχαρίες-pelagic sharks). Στις ανοιχτές θάλασσες κυρίαρχα είδη είναι: ο γλαυκός καρχαρίας, Prionace glauca, ο ρυγχοκαρχαρίας, Isurus oxyrhinchus και ο καρχαρίας αλεπού, Alopias vulpinus.
2. Σε ποιά ελληνική θάλασσα συχνάζουν περισσότερο; Αιγαίο, Ιόνιο ή Κρητικό πέλαγος;
Μία κατηγοριοποίηση των ελληνικών θαλασσών είναι: Αιγαίο πέλαγος, Ιόνιο πέλαγος και Λεβαντίνη (Νότια της Κρήτης έως Αφρική και ακτές Μέσης Ανατολής). Συναντώνται παντού. Μελέτη πάνω στους τους μεγάλους πελαγικούς καρχαρίες φανέρωσε ότι είναι πιο άφθονοι στην Λεβαντίνη και σπανιότεροι στο Αιγαίο, με το Ιόνιο κάπου ενδιάμεσα. Αυτό μπορεί να οφείλεται είτε στην εντατικότερη αλιεία που έχει υποστεί το Αιγαίο, είτε στο ότι επειδή ακριβώς είναι πελαγικοί αποφεύγουν κλειστές θάλασσες και προτιμούν να μένουν μακριά από τις ακτές, οπότε το Αιγαίο δεν είναι ιδεώδες γι’ αυτούς. Αντίθετα, μεγάλες συγκεντρώσεις βενθικών καρχαριών (π.χ. Galeus melastomus, Squalus acanthias, Scyliorhinus canicula) συναντώνται στην περιοχή των Κυκλάδων και του Ιονίου.
3. Κυκλοφορούν στις ελληνικές θάλασσες καρχαρίες που από την συμπεριφορά τους χαρακτηρίζονται ως επικίνδυνοι για τον άνθρωπο;
Περισσότερα στοιχεία για επιθέσεις καρχαριών σε ανθρώπους στα “Shark Attack Files” : http://www.flmnh.ufl.edu/fish/sharks/statistics/species2.htm. Ασφαλώς και υπάρχει το ενδεχόμενο! Εκεί ζούνε άλλωστε, στη θάλασσα, και εμείς μπαίνουμε στον κόσμο τους.
Αν και οι αριθμοί τους είναι πάρα πολύ μικροί συγκρινόμενοι με άλλες περιοχές του κόσμου (Ν. Αφρική, Αυστραλία, Φλόριντα Η.Π.Α.). Όπως προείπαμε οι μεγάλοι πελαγικοί καρχαρίες προτιμούν την ανοικτή θάλασσα, οπότε πολύ σπάνια θα επισκεφτούνε ακτές.
Ο διαβόητος λευκός καρχαρίας, βέβαια, είναι παράκτιο είδος, αλλά πλέον είναι τόσο σπάνιος που θεωρείται απειλούμενο είδος.
5. Μήπως καταγράφηκε στο παρελθόν εμφάνιση καρχαρία σε ελληνική ακτή ή ακόμη επίθεση καρχαρία σε άνθρωπο;
Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα του Μ. Μπαρδάνη (www.naxosdiving.com) έχουν καταγραφεί 14 επιθέσεις καρχαριών (11 θανάσιμες) τα τελευταία 161 χρόνια στις ελληνικές θάλασσες. Όσοι αρμενίζουν στις ελληνικές θάλασσες με κότερα, εξωλέμβιους ή αλιευτικά βλέπουν (όχι συχνά) φτερά καρχαριών να σκίζουν το νερό, όχι σε πολύ μεγάλη απόσταση από την ακτή. Η πλέον πρόσφατη ήταν το 1981 στον Παγασητικό. Παλαιότερα, επιθέσεις έχουν καταγραφεί σε Κέρκυρα, Δωδεκάνησα, Κρήτη, Παγασητικό, Σαρωνικό.
6. Κινδυνεύουν οι λουόμενοι; Πρέπει να είναι προσεκτικοί όσοι ασχολούνται με θαλάσσια σπορ; Εάν ναι σε ποια σημεία ο κίνδυνος είναι περισσότερο αυξημένος;
Όπως είπαμε όσοι κολυμπάνε κοντά στις ακτές έχουν πολύ μικρές πιθανότητες να πάθουν κάτι. 30 σχεδόν χρόνια δεν έχει παρατηρηθεί επίθεση. Όσοι ξανοίγονται με σκάφη μακριά από τις ακτές και θέλουν να βουτήξουν στα βαθιά νερά σαν ξεχωριστή εμπειρία, να ξέρουν ότι αυξάνονται οι πιθανότητες να συναντήσουν κάποιο μεγάλο ζώο.
Έχει παρατηρηθεί (στο εξωτερικό) ότι οι καρχαρίες πολύ συχνά επιτίθενται σε windsurfers (ιστιοσανίδες) και σε ψαροτουφεκάδες. Στους πρώτους γιατί όταν ξαπλώνουν πάνω στην ιστιοσανίδα και αφήνουν στο νερό τα πόδια και χέρια τους μοιάζουν καταπληκτικά με φώκιες και τους επιτίθενται. Στους δεύτερους γιατί η μυρωδιά του αίματος από τα πληγωμένα ψάρια που κουβαλάνε μαζί τους οι ψαροτουφεκάδες προσελκύει τους καρχαρίες.
7. Υπάρχει συγκεκριμένο σημείο στην ελληνική θάλασσα όπου παρατηρείται μεγάλος αριθμός καρχαριών;
Με επιστημονικά δεδομένα μπορούμε να υποστηρίξουμε ότι στα ανοιχτά της Νότιας Κρήτης (Λεβαντίνη) και αρκετά μίλια από τις ακτές, είναι σχετικά πιο άφθονοι οι πελαγικοί καρχαρίες. Από συζητήσεις με ψαράδες, αυτοί υποστηρίζουν ότι ανάμεσα Κύθηρα και Κάβο Μαλιά καθώς και ανοιχτά του Καστελόριζου είναι πολύ συχνοί. Να υπενθυμίσουμε από τον Ηρόδοτο και τους Περσικούς πολέμους ότι ο Περσικός στόλος καταστράφηκε από κακοκαιρία ανοιχτά του όρους Άθω (όπου είναι σήμερα το Άγιο Όρος) και οι ναυαγοί κατασπαράχτηκαν από τα πολυάριθμα κήτη.
8. Οι καρχαρίες είναι τελικά παρεξηγημένο ψάρι; Πως πρέπει να συμπεριφερθεί ένας άνθρωπος εάν τύχει και εμφανιστεί καρχαρίας στη θάλασσα που κολυμπά ή βρίσκεται με τη βάρκα του;
Ασφαλώς και υπάρχει κάποια παρεξήγηση. Κάθε χρόνο παγκόσμια σκοτώνονται 5-10 άνθρωποι από καρχαρίες, ενώ με την αλιεία θανατώνονται πάνω από 100.000.000 καρχαρίες! Δεν είναι βέβαια κατοικίδια ζώα οι καρχαρίες και αυτές οι σκηνές που κάποιοι κολυμπούν μαζί και χαϊδεύουν καρχαρίες μπορεί να θεωρηθούν και παραπλανητικές. Θεωρητικά πάντα, θα πρέπει να αποφεύγονται οι απότομες και σπασμωδικές κινήσεις που τραβούν την προσοχή των καρχαριών. Επίσης είναι ιδιαίτερα ευαίσθητοι στην περιοχή του ρύγχους και αν κάποιος/-α έχει τα κότσια θα μπορούσε να τον χτυπήσει εκεί για να τον αποτρέψει. Όλα αυτά είναι θεωρίες, έχουν γίνει έρευνες-πειράματα από το Αμερικάνικο ναυτικό από πολύ παλιά για να εφευρεθούν χημικές ουσίες ή στολές που θα προστάτευαν από καρχαρίες, χωρίς κάτι ιδιαίτερα αποτελεσματικό.
Γενικά, οι άνθρωποι δεν είναι το …αγαπημένο τους φαγητό! Συνήθως μας συγχέουν με κάποια φώκια και αφού επιτεθούν και συνειδητοποιήσουν το λάθος τους δεν επανέρχονται. Βέβαια τα τραύματα μπορεί να είναι ήδη πολύ σοβαρά.
9. Οι έλληνες ψαράδες αλιεύουν τον καρχαρία; Υπάρχει οργανωμένη αλιεία του καρχαρία στην Ελλάδα;
Ο καρχαρίας είναι ο γνωστός «γαλέος» που πωλείται στις ταβέρνες και στα super market. Πολύς κόσμος δεν ξέρει ότι ο γαλέος είναι καρχαρίας. Όλα τα είδη πωλούνται με την ονομασία αυτή σαν φιλέτο. Τα μικρά σκυλοψαράκια πωλούνται ολόκληρα και τα κάνουν σούπα συνήθως. Οι μεγάλοι πελαγικοί καρχαρίες πιάνονται συνήθως στα επιφανειακά παραγάδια που αλιεύουν για ξιφίες ή τόννους. Άλλα είδη (σκυλάκια-κεντρόνια) πιάνονται είτε με τράτες είτε με παραγάδια του βυθού ή ακόμα και με δίχτυα. Δεν «τρελαίνονται» οι ψαράδες να πιάνουν καρχαρίες. Συνήθως τους πληρώνονται από τον έμπορα 2 Ευρώ/κιλό ενώ στις ψαραγορές φθάνουν να πωλούνται 5-7 Ευρώ/κιλό. Άλλα ψάρια είναι αυτά που κυνηγάνε να πιάσουν, πιο πολύτιμα (ξιφίες, τόννους, συναγρίδες, σφυρίδες, μπαρμπούνια κλπ.)
Άρα, δεν υπάρχει οργανωμένη αλιεία που να στοχεύει καρχαρίες. Υπάρχουν περιστασιακά κάποιοι που βγαίνουν με «σκυλοπαράγαδα» που είναι χοντρά παραγάδια με σύρμα αντί για πετονιά (για να μην κόβεται από τα δόντια τους) και ψαρεύουν σαπουνάδες και κεντρόνια στα μεγάλα βάθη. Αν η αξία τους στην αγορά ανέβει μελλοντικά, δεν πρέπει να αποκλειστεί η περίπτωση να στραφούν αρκετοί σε αυτό το είδος αλιείας.
10. Η ελληνική νομοθεσία απαγορεύει την αλιεία ορισμένων ειδών καρχαριών που απειλούνται με εξαφάνιση ή όχι;
Ιδιαίτερες δεσμεύσεις της χώρας μας υπάρχουν για προστασία συγκεκριμένων ειδών καρχαριών (λευκός καρχαρίας, καρχαρίας προσκυνητής). Γενικά η νομοθεσία της Ε.Ε. έχει δεχτεί κριτική σε αυτό το σημείο. Άλλες χώρες εκτός Ε.Ε. (ΗΠΑ, Καναδάς, Ν. Αφρική, Αυστραλία) έχουν λάβει εδώ και πολλά χρόνια αυστηρά μέτρα για την προστασία συγκεκριμένων ειδών, είτε απαγορεύοντας τελείως την αλιεία τους (λευκός καρχαρίας) είτε θέτοντας όρια στην ετήσια αλιευτική παραγωγή.
11. Είναι επιβεβλημένη η ενημέρωση τόσο των ψαράδων όσο και των ελλήνων για το τι εστίν καρχαρίας δεδομένο του ότι θεωρείται από τους περισσότερους ψάρι "δολοφόνος";
Οι ψαράδες δεν φοβούνται τους καρχαρίες όσο ίσως οι περισσότεροι από εμάς. Τους βλέπουν σαν κέρδος άλλωστε. Εξάλλου δεν προκαλούν κάποια ιδιαίτερη ζημιά σε αυτούς ή στα εργαλεία τους. Π.χ. τα δελφίνια ή οι φώκιες προξενούν πολύ μεγάλες ζημιές στα δίχτυα τους και σίγουρα τα ‘αντιπαθούν’ περισσότερο…
Πάντως όταν πιάνουν καρχαρία, ακόμα κι αν έχουν αποφασίσει ότι δεν αξίζει να τον εμπορευτούν, υπάρχει μία πρακτική να μην τον αφήσουν ελεύθερο, αλλά να τον θανατώνουν.
Θα πρέπει να επισημανθεί η διαφορά π.χ. των κυνηγών με τους ψαράδες. Οι κυνηγοί σκοτώνουν για σπορ, ενώ οι ψαράδες κατ’ απαίτηση δικιά μας. Είμαστε με μία έννοια «κλεπταποδόχοι» ως πελάτες-καταναλωτές, αν θεωρήσουμε ότι τα ζώα αυτά αφαιρούνται από την θάλασσα για να εμπορευτούν. Μάλλον οι καταναλωτές θα έπρεπε να ενημερωθούν περισσότερο για την απειλή που λέγεται άνθρωπος και δοκιμάζει τους πληθυσμούς των καρχαριών.
12. Έχουν γίνει έρευνες-στατιστικά στοιχεία για τους "ελληνικούς" καρχαρίες;
Δυστυχώς, επειδή οι καρχαρίες δεν είναι πολύτιμα εμπορικά είδη, δεν αποτέλεσαν ποτέ προτεραιότητα στις έρευνες-μελέτες όχι μόνο των Ελληνικών ερευνητικών κέντρων αλλά ούτε και του εξωτερικού.
Γνωρίζουμε λιγότερα από όσο θα περίμενε κανείς και αυτό αποτελεί την μεγάλη ανησυχία της επιστημονικής κοινότητας. Έχει ξεκινήσει μία μεγάλη προσπάθεια τα τελευταία χρόνια σε παγκόσμιο επίπεδο να εκτιμηθεί η κατάσταση των αποθεμάτων καρχαριών γιατί υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις για μείωση σε βαθμό απειλής για την ύπαρξή τους.
Για την Ελλάδα και στα πλαίσια Ευρωπαϊκού ερευνητικού προγράμματος (Project 97/050 DG XIV – Bycatches and discards of sharks in the large pelagic fisheries of the Mediterranean Sea) μελετήθηκαν κατά την 4-ετία 1998-2001 οι συλλήψεις πελαγικών καρχαριών από τον ελληνικό αλιευτικό στόλο, ενώ η έρευνα συνεχίζεται στα πλαίσια κάποιων διατριβών. Επίσης στα πλαίσια του Εθνικού Προγράμματος Συλλογής Αλιευτικών Δεδομένων, από το 2002 η Ελλάδα δηλώνει στις ετήσιες εκθέσεις της προς την Ευρ. Επιτροπή και τις συλλήψεις πελαγικών καρχαριών. Η πληροφορία αυτή δεν δίνεται σε επίπεδο είδους. Τέλος, στα πλαίσια του διεθνούς ερευνητικού προγράμματος MEDITS , από το 1994 μελετώνται συστηματικά τα βενθικά αποθέματα της Μεσογείου με πειραματικές δειγματοληψίες σε μηχανότρατες.
Δυστυχώς, επειδή δεν υπάρχουν στοιχεία από το μακρινό παρελθόν, είναι αδύνατη η σύγκριση, ώστε να φανεί αν υπάρχει κάποια φανερή μείωση ή όχι στους πληθυσμούς τους.
Η βάση δεδομένων του FAO (Food and Agricultural Organization of the United Nations) δίνει για την Ελλάδα τα ακόλουθα στοιχεία:
Από το 1950 μέχρι το 2007 η μέση ετήσια παραγωγή καρχαριών και σαλαχιών (χονδριχθύων) ήταν 1140 μετρικοί τόνοι (min 500 – max 2500).
Η ΕΣΥΕ (Εθνική Στατιστική Υπηρεσία Ελλάδας www.statistics.gr) στα ετήσια δελτία Εθνικής παραγωγής από το 1982 έως το 2006 δίνει τιμές:
Γαλέοι: 334 μετρικοί τόνοι (μέση παραγωγή 25ετίας)
Σκυλόψαρα: 200 μετρικοί τόνοι (μέση παραγωγή 25ετίας)
Δυστυχώς δεν ξέρουμε η κατηγορία «Γαλέοι» ή «Σκυλόψαρα» ποια είδη περιλαμβάνει, υπάρχει μεγάλο κενό. Όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό.
13. Υπάρχει κάποιο άλλο στοιχείο που είναι σημαντικό να επισημανθεί;
- Θα πρέπει να διευκρινιστεί γιατί οι καρχαρίες κινδυνεύουν τόσο πολύ σε σύγκριση με άλλα ψάρια που αλιεύονται με μεγαλύτερη ένταση. Οι καρχαρίες βρίσκονται στην κορυφή της τροφικής αλυσίδας. Μέσα στους αιώνες εξελίχτηκαν έτσι ώστε οι φυσικοί τους εχθροί να είναι ελάχιστοι. Κατά συνέπεια προσαρμόστηκαν σε αυτά τα δεδομένα. Έτσι, μεγαλώνουν με πολύ αργούς ρυθμούς, ενηλικιώνονται-ωριμάζουν σε μεγάλη σχετικά ηλικία και γεννούν λίγα σχετικά μικρά. Οι ανθρώπινες δραστηριότητες και ιδιαίτερα η αλιεία, εισήγαγε έναν παράγοντα θνησιμότητας που από τη φύση τους δεν ήταν προετοιμασμένοι να αντεπεξέλθουν. Σύγχρονες εργασίες στον Ατλαντικό Ωκεανό μιλάνε για δραματική μείωση ορισμένων ειδών (έως και 80%). Ειδικοί υποστηρίζουν ότι οι καρχαρίες δεν μπορούν να υποστηρίξουν επαγγελματική αλιεία και αναφέρουν παραδείγματα όπου όταν η αλιεία στράφηκε στους καρχαρίες τα αποθέματα κατάρρευσαν και δεν έχουν επανέρθει εδώ και δεκαετίες (Galeorhinus galeus στην Καλιφόρνια πριν το 1950, Lamna nasus στις Καναδικές ακτές δεκαετία του ’60, Cetorhinus maximus, Ιρλανδία δεκαετία του ’50 και ‘60).
- Αν και το κρέας τους δεν έχει ιδιαίτερη αξία, τα πτερύγιά τους θεωρούνται εξαιρετική νοστιμιά στην κουζίνα της Άπω Ανατολής και γι’ αυτό είναι σύνηθες το φαινόμενο να αφαιρούνται τα πτερύγια και να απορρίπτεται το υπόλοιπο σώμα.
- Η αναπαραγωγή είναι εσωτερική (όπως δηλαδή και στους ανθρώπους), υπάρχουν όργανα σύζευξης («γονοπόδια» ονομάζονται στα αρσενικά) και το ζευγάρωμα είναι αρκετά βίαιο. Σε ορισμένα είδη τα θηλυκά έχουν διπλάσιο πάχος τοιχώματος στο δέρμα τους ώστε να αντέχουν στα δαγκώματα των αρσενικών.
- Έχει παρατηρηθεί ότι δεν εμφανίζουν καρκινοπάθειες και αυτή η ιδιαιτερότητά τους, έχει εξάψει το ενδιαφέρον των επιστημόνων, προσπαθώντας να βρουν την αιτία. Πειράματα με φαρμακευτικές ουσίες-σκευάσματα από χόνδρινο σκελετό καρχαρία ή με χάπια σκουαλένιου (μία ουσία που υπάρχει στο συκώτι τους) δεν ήταν ενθαρρυντικά μέχρι σήμερα.
Ευχαριστίες
Θα ήθελα να ευχαριστήσω τον Ωκεανογράφο του Ελληνικού Κέντρου Θαλασσίων Ερευνών, Δρ Δημήτρη Δαμάλα για τις πολύτιμες πληροφορίες, υλικό και τα σχόλια του, τον Μανώλη Μπαρδάνη εκπαιδευτή αυτόνομης και ελεύθερης κατάδυσης (PADI, CMAS,EOYΔATK, EFR) για την βοήθεια του και το πολύτιμο φωτογραφικό του υλικό.
ΠΗΓΕΣ - ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
Economidis, P.S., Koutrakis, E., 2001. Common names of comercially important Hellenic marine organisms. Aristotle University, Unpublished Technical Report.
Papaconstantinou, C., 1988. Check-list of marine fishes of Greece. Fauna Graecia. Athens: National Centre for Marine Research and Hellenic Zoological Society: 257 pp.
Ζωολογία, τόμος 11. εκπαιδευτική ελληνική εγκυκλοπαίδεια. Εκδοτική Αθηνών. 1
Γράφουν οι Ωκεανογράφοι, Ιωσήφ Μακρής ( iosifmakris416@hotmail.com) και Δρ Δημήτρης Δαμαλάς shark@ath.hcmr.gr
Καρχαρίες, ζώα παρεξηγημένα ; ίσως, πολλοί από εμάς έχουμε δει την ταινία τρόμου του Steven Spielberg «Τα σαγόνια του καρχαρία / JAWS» βασισμένη στο ομώνυμο best selling μυθιστόρημα του Peter Benchley (1974).
Η συγκεκριμένη ταινία είχε μεγάλο αντίκτυπο στον κόσμο, δίνοντας μία λάθος εικόνα για τους καρχαρίες, παρουσιάζοντας τον μεγάλο λευκό καρχαρία ως μια ανθρωποφάγα δολοφονική μηχανή. Φυσικά η εικόνα που έχουν σήμερα οι άνθρωποι για αυτά τα ζώα είναι εντελώς διαφορετική, τουλάχιστον έτσι θέλουμε να πιστεύουμε, και αυτό γιατί η επιστήμη έχει ανακαλύψει αρκετά για αυτά τα ζώα και φυσικά έχει ενημερώσει τον κόσμο, έτσι ώστε να αποκατασταθεί η αλήθεια για αυτούς.
Yπάρχουν πολλά ακόμα που θέλουμε να μάθουμε για αυτά τα ζώα, να αναφέρουμε επίσης ότι ορισμένα είδη καρχαριών απειλούνται με εξαφάνιση λόγο της υπεραλίευσης, και της υποβάθμισης του περιβάλλοντος.
Ο άνθρωπος θανατώνει εκατομμύρια από αυτούς κάθε χρόνο και μία πρόσφατη έρευνα έδειξε ότι θανατώνονται 100 εκατομμύρια καρχαρίες ετησίως ! δηλαδή 190 καρχαρίες το λεπτό !..
Όπως και οι τίγρης και τα λιοντάρια στην στεριά, έτσι και οι καρχαρίες στην θάλασσα βρίσκονται στην κορυφή της θαλάσσιας τροφικής αλυσίδας.
Οι καρχαρίες ανήκουν στη υπόταξη καρχαριοειδή, τάξη πλευροτρηματικοί. Ο σκελετός τους είναι αποκλειστικά κατασκευασμένος από χόνδρο / Χονδριχθύες, δηλαδή μία κατηγορία ψαριών που επίσης περιλαμβάνει τα σελάχια και τις χίμαιρες.
Υπάρχουν 457 είδη καρχαριών, 47 από αυτά βρίσκονται στην Μεσόγειο Θάλασσα.
Ο μεγαλύτερος καρχαρίας είναι ο Φαλαινοκαρχαρίας (Rhincodon typus) με μέγιστο μήκος τα 18 μέτρα ο οποίος είναι ακίνδυνος και τρέφεται αποκλειστικά με πλαγκτόν/καρκινοειδή, ενώ ο μικρότερος καρχαρίας είναι ο «νάνος» με μήκος 15 εκατοστά.
Σύμφωνα με τον «Κατάλογο Των Θαλάσσιων Ιχθύων Της Ελλάδος» του Κ. Παπακωνσταντίνου (1988), αναφέρονται 35 είδη καρχαριών στις ελληνικές θάλασσες
Σας παρουσιάζουμε μία λίστα με συχνές ερωτήσεις και απαντήσεις για τους καρχαρίες στην Ελλάδα. Οι απαντήσεις έχουν δοθεί από τον ειδικό σε αυτά τα θέματα, Δρ Δημήτρη Δαμαλά, Ωκεανογράφο του Ελληνικού κέντρου θαλάσσιων ερευνών.
1. Σε ποια βάθη κολυμπούν; Ποίοι καρχαρίες κολυμπούν στις ανοικτές θάλασσες;
Υπάρχουν καρχαρίες που συναντώνται στα επιφανειακά στρώματα της θάλασσας και άλλοι που προτιμούν μεγάλα βάθη ζώντας στην επιφάνεια του βυθού (βενθικοί ή βαθύβιοι καρχαρίες) και σε βάθη που φτάνουν ή ξεπερνούν τα 2000 μέτρα.
Χαρακτηριστικά είδη που συναντώνται στα επιφανειακά στρώματα της θάλασσας:
Prionace glauca, Isurus oxyrinchus, Lamna nasus, Carcharodon carcharias, Alopias vulpinus Μερικά βαθύβια είδη: Hexanchus griseus, Squalus acanthias, Oxynotus centrina. Επίσης, άλλοι συχνάζουν σε παράκτιες περιοχές (παράκτιοι καρχαρίες-coastal sharks) ενώ άλλοι στην ανοικτή θάλασσα (πελαγικοί καρχαρίες-pelagic sharks). Στις ανοιχτές θάλασσες κυρίαρχα είδη είναι: ο γλαυκός καρχαρίας, Prionace glauca, ο ρυγχοκαρχαρίας, Isurus oxyrhinchus και ο καρχαρίας αλεπού, Alopias vulpinus.
2. Σε ποιά ελληνική θάλασσα συχνάζουν περισσότερο; Αιγαίο, Ιόνιο ή Κρητικό πέλαγος;
Μία κατηγοριοποίηση των ελληνικών θαλασσών είναι: Αιγαίο πέλαγος, Ιόνιο πέλαγος και Λεβαντίνη (Νότια της Κρήτης έως Αφρική και ακτές Μέσης Ανατολής). Συναντώνται παντού. Μελέτη πάνω στους τους μεγάλους πελαγικούς καρχαρίες φανέρωσε ότι είναι πιο άφθονοι στην Λεβαντίνη και σπανιότεροι στο Αιγαίο, με το Ιόνιο κάπου ενδιάμεσα. Αυτό μπορεί να οφείλεται είτε στην εντατικότερη αλιεία που έχει υποστεί το Αιγαίο, είτε στο ότι επειδή ακριβώς είναι πελαγικοί αποφεύγουν κλειστές θάλασσες και προτιμούν να μένουν μακριά από τις ακτές, οπότε το Αιγαίο δεν είναι ιδεώδες γι’ αυτούς. Αντίθετα, μεγάλες συγκεντρώσεις βενθικών καρχαριών (π.χ. Galeus melastomus, Squalus acanthias, Scyliorhinus canicula) συναντώνται στην περιοχή των Κυκλάδων και του Ιονίου.
3. Κυκλοφορούν στις ελληνικές θάλασσες καρχαρίες που από την συμπεριφορά τους χαρακτηρίζονται ως επικίνδυνοι για τον άνθρωπο;
Περισσότερα στοιχεία για επιθέσεις καρχαριών σε ανθρώπους στα “Shark Attack Files” : http://www.flmnh.ufl.edu/fish/sharks/statistics/species2.htm. Ασφαλώς και υπάρχει το ενδεχόμενο! Εκεί ζούνε άλλωστε, στη θάλασσα, και εμείς μπαίνουμε στον κόσμο τους.
Αν και οι αριθμοί τους είναι πάρα πολύ μικροί συγκρινόμενοι με άλλες περιοχές του κόσμου (Ν. Αφρική, Αυστραλία, Φλόριντα Η.Π.Α.). Όπως προείπαμε οι μεγάλοι πελαγικοί καρχαρίες προτιμούν την ανοικτή θάλασσα, οπότε πολύ σπάνια θα επισκεφτούνε ακτές.
Ο διαβόητος λευκός καρχαρίας, βέβαια, είναι παράκτιο είδος, αλλά πλέον είναι τόσο σπάνιος που θεωρείται απειλούμενο είδος.
5. Μήπως καταγράφηκε στο παρελθόν εμφάνιση καρχαρία σε ελληνική ακτή ή ακόμη επίθεση καρχαρία σε άνθρωπο;
Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα του Μ. Μπαρδάνη (www.naxosdiving.com) έχουν καταγραφεί 14 επιθέσεις καρχαριών (11 θανάσιμες) τα τελευταία 161 χρόνια στις ελληνικές θάλασσες. Όσοι αρμενίζουν στις ελληνικές θάλασσες με κότερα, εξωλέμβιους ή αλιευτικά βλέπουν (όχι συχνά) φτερά καρχαριών να σκίζουν το νερό, όχι σε πολύ μεγάλη απόσταση από την ακτή. Η πλέον πρόσφατη ήταν το 1981 στον Παγασητικό. Παλαιότερα, επιθέσεις έχουν καταγραφεί σε Κέρκυρα, Δωδεκάνησα, Κρήτη, Παγασητικό, Σαρωνικό.
6. Κινδυνεύουν οι λουόμενοι; Πρέπει να είναι προσεκτικοί όσοι ασχολούνται με θαλάσσια σπορ; Εάν ναι σε ποια σημεία ο κίνδυνος είναι περισσότερο αυξημένος;
Όπως είπαμε όσοι κολυμπάνε κοντά στις ακτές έχουν πολύ μικρές πιθανότητες να πάθουν κάτι. 30 σχεδόν χρόνια δεν έχει παρατηρηθεί επίθεση. Όσοι ξανοίγονται με σκάφη μακριά από τις ακτές και θέλουν να βουτήξουν στα βαθιά νερά σαν ξεχωριστή εμπειρία, να ξέρουν ότι αυξάνονται οι πιθανότητες να συναντήσουν κάποιο μεγάλο ζώο.
Έχει παρατηρηθεί (στο εξωτερικό) ότι οι καρχαρίες πολύ συχνά επιτίθενται σε windsurfers (ιστιοσανίδες) και σε ψαροτουφεκάδες. Στους πρώτους γιατί όταν ξαπλώνουν πάνω στην ιστιοσανίδα και αφήνουν στο νερό τα πόδια και χέρια τους μοιάζουν καταπληκτικά με φώκιες και τους επιτίθενται. Στους δεύτερους γιατί η μυρωδιά του αίματος από τα πληγωμένα ψάρια που κουβαλάνε μαζί τους οι ψαροτουφεκάδες προσελκύει τους καρχαρίες.
7. Υπάρχει συγκεκριμένο σημείο στην ελληνική θάλασσα όπου παρατηρείται μεγάλος αριθμός καρχαριών;
Με επιστημονικά δεδομένα μπορούμε να υποστηρίξουμε ότι στα ανοιχτά της Νότιας Κρήτης (Λεβαντίνη) και αρκετά μίλια από τις ακτές, είναι σχετικά πιο άφθονοι οι πελαγικοί καρχαρίες. Από συζητήσεις με ψαράδες, αυτοί υποστηρίζουν ότι ανάμεσα Κύθηρα και Κάβο Μαλιά καθώς και ανοιχτά του Καστελόριζου είναι πολύ συχνοί. Να υπενθυμίσουμε από τον Ηρόδοτο και τους Περσικούς πολέμους ότι ο Περσικός στόλος καταστράφηκε από κακοκαιρία ανοιχτά του όρους Άθω (όπου είναι σήμερα το Άγιο Όρος) και οι ναυαγοί κατασπαράχτηκαν από τα πολυάριθμα κήτη.
8. Οι καρχαρίες είναι τελικά παρεξηγημένο ψάρι; Πως πρέπει να συμπεριφερθεί ένας άνθρωπος εάν τύχει και εμφανιστεί καρχαρίας στη θάλασσα που κολυμπά ή βρίσκεται με τη βάρκα του;
Ασφαλώς και υπάρχει κάποια παρεξήγηση. Κάθε χρόνο παγκόσμια σκοτώνονται 5-10 άνθρωποι από καρχαρίες, ενώ με την αλιεία θανατώνονται πάνω από 100.000.000 καρχαρίες! Δεν είναι βέβαια κατοικίδια ζώα οι καρχαρίες και αυτές οι σκηνές που κάποιοι κολυμπούν μαζί και χαϊδεύουν καρχαρίες μπορεί να θεωρηθούν και παραπλανητικές. Θεωρητικά πάντα, θα πρέπει να αποφεύγονται οι απότομες και σπασμωδικές κινήσεις που τραβούν την προσοχή των καρχαριών. Επίσης είναι ιδιαίτερα ευαίσθητοι στην περιοχή του ρύγχους και αν κάποιος/-α έχει τα κότσια θα μπορούσε να τον χτυπήσει εκεί για να τον αποτρέψει. Όλα αυτά είναι θεωρίες, έχουν γίνει έρευνες-πειράματα από το Αμερικάνικο ναυτικό από πολύ παλιά για να εφευρεθούν χημικές ουσίες ή στολές που θα προστάτευαν από καρχαρίες, χωρίς κάτι ιδιαίτερα αποτελεσματικό.
Γενικά, οι άνθρωποι δεν είναι το …αγαπημένο τους φαγητό! Συνήθως μας συγχέουν με κάποια φώκια και αφού επιτεθούν και συνειδητοποιήσουν το λάθος τους δεν επανέρχονται. Βέβαια τα τραύματα μπορεί να είναι ήδη πολύ σοβαρά.
9. Οι έλληνες ψαράδες αλιεύουν τον καρχαρία; Υπάρχει οργανωμένη αλιεία του καρχαρία στην Ελλάδα;
Ο καρχαρίας είναι ο γνωστός «γαλέος» που πωλείται στις ταβέρνες και στα super market. Πολύς κόσμος δεν ξέρει ότι ο γαλέος είναι καρχαρίας. Όλα τα είδη πωλούνται με την ονομασία αυτή σαν φιλέτο. Τα μικρά σκυλοψαράκια πωλούνται ολόκληρα και τα κάνουν σούπα συνήθως. Οι μεγάλοι πελαγικοί καρχαρίες πιάνονται συνήθως στα επιφανειακά παραγάδια που αλιεύουν για ξιφίες ή τόννους. Άλλα είδη (σκυλάκια-κεντρόνια) πιάνονται είτε με τράτες είτε με παραγάδια του βυθού ή ακόμα και με δίχτυα. Δεν «τρελαίνονται» οι ψαράδες να πιάνουν καρχαρίες. Συνήθως τους πληρώνονται από τον έμπορα 2 Ευρώ/κιλό ενώ στις ψαραγορές φθάνουν να πωλούνται 5-7 Ευρώ/κιλό. Άλλα ψάρια είναι αυτά που κυνηγάνε να πιάσουν, πιο πολύτιμα (ξιφίες, τόννους, συναγρίδες, σφυρίδες, μπαρμπούνια κλπ.)
Άρα, δεν υπάρχει οργανωμένη αλιεία που να στοχεύει καρχαρίες. Υπάρχουν περιστασιακά κάποιοι που βγαίνουν με «σκυλοπαράγαδα» που είναι χοντρά παραγάδια με σύρμα αντί για πετονιά (για να μην κόβεται από τα δόντια τους) και ψαρεύουν σαπουνάδες και κεντρόνια στα μεγάλα βάθη. Αν η αξία τους στην αγορά ανέβει μελλοντικά, δεν πρέπει να αποκλειστεί η περίπτωση να στραφούν αρκετοί σε αυτό το είδος αλιείας.
10. Η ελληνική νομοθεσία απαγορεύει την αλιεία ορισμένων ειδών καρχαριών που απειλούνται με εξαφάνιση ή όχι;
Ιδιαίτερες δεσμεύσεις της χώρας μας υπάρχουν για προστασία συγκεκριμένων ειδών καρχαριών (λευκός καρχαρίας, καρχαρίας προσκυνητής). Γενικά η νομοθεσία της Ε.Ε. έχει δεχτεί κριτική σε αυτό το σημείο. Άλλες χώρες εκτός Ε.Ε. (ΗΠΑ, Καναδάς, Ν. Αφρική, Αυστραλία) έχουν λάβει εδώ και πολλά χρόνια αυστηρά μέτρα για την προστασία συγκεκριμένων ειδών, είτε απαγορεύοντας τελείως την αλιεία τους (λευκός καρχαρίας) είτε θέτοντας όρια στην ετήσια αλιευτική παραγωγή.
11. Είναι επιβεβλημένη η ενημέρωση τόσο των ψαράδων όσο και των ελλήνων για το τι εστίν καρχαρίας δεδομένο του ότι θεωρείται από τους περισσότερους ψάρι "δολοφόνος";
Οι ψαράδες δεν φοβούνται τους καρχαρίες όσο ίσως οι περισσότεροι από εμάς. Τους βλέπουν σαν κέρδος άλλωστε. Εξάλλου δεν προκαλούν κάποια ιδιαίτερη ζημιά σε αυτούς ή στα εργαλεία τους. Π.χ. τα δελφίνια ή οι φώκιες προξενούν πολύ μεγάλες ζημιές στα δίχτυα τους και σίγουρα τα ‘αντιπαθούν’ περισσότερο…
Πάντως όταν πιάνουν καρχαρία, ακόμα κι αν έχουν αποφασίσει ότι δεν αξίζει να τον εμπορευτούν, υπάρχει μία πρακτική να μην τον αφήσουν ελεύθερο, αλλά να τον θανατώνουν.
Θα πρέπει να επισημανθεί η διαφορά π.χ. των κυνηγών με τους ψαράδες. Οι κυνηγοί σκοτώνουν για σπορ, ενώ οι ψαράδες κατ’ απαίτηση δικιά μας. Είμαστε με μία έννοια «κλεπταποδόχοι» ως πελάτες-καταναλωτές, αν θεωρήσουμε ότι τα ζώα αυτά αφαιρούνται από την θάλασσα για να εμπορευτούν. Μάλλον οι καταναλωτές θα έπρεπε να ενημερωθούν περισσότερο για την απειλή που λέγεται άνθρωπος και δοκιμάζει τους πληθυσμούς των καρχαριών.
12. Έχουν γίνει έρευνες-στατιστικά στοιχεία για τους "ελληνικούς" καρχαρίες;
Δυστυχώς, επειδή οι καρχαρίες δεν είναι πολύτιμα εμπορικά είδη, δεν αποτέλεσαν ποτέ προτεραιότητα στις έρευνες-μελέτες όχι μόνο των Ελληνικών ερευνητικών κέντρων αλλά ούτε και του εξωτερικού.
Γνωρίζουμε λιγότερα από όσο θα περίμενε κανείς και αυτό αποτελεί την μεγάλη ανησυχία της επιστημονικής κοινότητας. Έχει ξεκινήσει μία μεγάλη προσπάθεια τα τελευταία χρόνια σε παγκόσμιο επίπεδο να εκτιμηθεί η κατάσταση των αποθεμάτων καρχαριών γιατί υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις για μείωση σε βαθμό απειλής για την ύπαρξή τους.
Για την Ελλάδα και στα πλαίσια Ευρωπαϊκού ερευνητικού προγράμματος (Project 97/050 DG XIV – Bycatches and discards of sharks in the large pelagic fisheries of the Mediterranean Sea) μελετήθηκαν κατά την 4-ετία 1998-2001 οι συλλήψεις πελαγικών καρχαριών από τον ελληνικό αλιευτικό στόλο, ενώ η έρευνα συνεχίζεται στα πλαίσια κάποιων διατριβών. Επίσης στα πλαίσια του Εθνικού Προγράμματος Συλλογής Αλιευτικών Δεδομένων, από το 2002 η Ελλάδα δηλώνει στις ετήσιες εκθέσεις της προς την Ευρ. Επιτροπή και τις συλλήψεις πελαγικών καρχαριών. Η πληροφορία αυτή δεν δίνεται σε επίπεδο είδους. Τέλος, στα πλαίσια του διεθνούς ερευνητικού προγράμματος MEDITS , από το 1994 μελετώνται συστηματικά τα βενθικά αποθέματα της Μεσογείου με πειραματικές δειγματοληψίες σε μηχανότρατες.
Δυστυχώς, επειδή δεν υπάρχουν στοιχεία από το μακρινό παρελθόν, είναι αδύνατη η σύγκριση, ώστε να φανεί αν υπάρχει κάποια φανερή μείωση ή όχι στους πληθυσμούς τους.
Η βάση δεδομένων του FAO (Food and Agricultural Organization of the United Nations) δίνει για την Ελλάδα τα ακόλουθα στοιχεία:
Από το 1950 μέχρι το 2007 η μέση ετήσια παραγωγή καρχαριών και σαλαχιών (χονδριχθύων) ήταν 1140 μετρικοί τόνοι (min 500 – max 2500).
Η ΕΣΥΕ (Εθνική Στατιστική Υπηρεσία Ελλάδας www.statistics.gr) στα ετήσια δελτία Εθνικής παραγωγής από το 1982 έως το 2006 δίνει τιμές:
Γαλέοι: 334 μετρικοί τόνοι (μέση παραγωγή 25ετίας)
Σκυλόψαρα: 200 μετρικοί τόνοι (μέση παραγωγή 25ετίας)
Δυστυχώς δεν ξέρουμε η κατηγορία «Γαλέοι» ή «Σκυλόψαρα» ποια είδη περιλαμβάνει, υπάρχει μεγάλο κενό. Όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό.
13. Υπάρχει κάποιο άλλο στοιχείο που είναι σημαντικό να επισημανθεί;
- Θα πρέπει να διευκρινιστεί γιατί οι καρχαρίες κινδυνεύουν τόσο πολύ σε σύγκριση με άλλα ψάρια που αλιεύονται με μεγαλύτερη ένταση. Οι καρχαρίες βρίσκονται στην κορυφή της τροφικής αλυσίδας. Μέσα στους αιώνες εξελίχτηκαν έτσι ώστε οι φυσικοί τους εχθροί να είναι ελάχιστοι. Κατά συνέπεια προσαρμόστηκαν σε αυτά τα δεδομένα. Έτσι, μεγαλώνουν με πολύ αργούς ρυθμούς, ενηλικιώνονται-ωριμάζουν σε μεγάλη σχετικά ηλικία και γεννούν λίγα σχετικά μικρά. Οι ανθρώπινες δραστηριότητες και ιδιαίτερα η αλιεία, εισήγαγε έναν παράγοντα θνησιμότητας που από τη φύση τους δεν ήταν προετοιμασμένοι να αντεπεξέλθουν. Σύγχρονες εργασίες στον Ατλαντικό Ωκεανό μιλάνε για δραματική μείωση ορισμένων ειδών (έως και 80%). Ειδικοί υποστηρίζουν ότι οι καρχαρίες δεν μπορούν να υποστηρίξουν επαγγελματική αλιεία και αναφέρουν παραδείγματα όπου όταν η αλιεία στράφηκε στους καρχαρίες τα αποθέματα κατάρρευσαν και δεν έχουν επανέρθει εδώ και δεκαετίες (Galeorhinus galeus στην Καλιφόρνια πριν το 1950, Lamna nasus στις Καναδικές ακτές δεκαετία του ’60, Cetorhinus maximus, Ιρλανδία δεκαετία του ’50 και ‘60).
- Αν και το κρέας τους δεν έχει ιδιαίτερη αξία, τα πτερύγιά τους θεωρούνται εξαιρετική νοστιμιά στην κουζίνα της Άπω Ανατολής και γι’ αυτό είναι σύνηθες το φαινόμενο να αφαιρούνται τα πτερύγια και να απορρίπτεται το υπόλοιπο σώμα.
- Η αναπαραγωγή είναι εσωτερική (όπως δηλαδή και στους ανθρώπους), υπάρχουν όργανα σύζευξης («γονοπόδια» ονομάζονται στα αρσενικά) και το ζευγάρωμα είναι αρκετά βίαιο. Σε ορισμένα είδη τα θηλυκά έχουν διπλάσιο πάχος τοιχώματος στο δέρμα τους ώστε να αντέχουν στα δαγκώματα των αρσενικών.
- Έχει παρατηρηθεί ότι δεν εμφανίζουν καρκινοπάθειες και αυτή η ιδιαιτερότητά τους, έχει εξάψει το ενδιαφέρον των επιστημόνων, προσπαθώντας να βρουν την αιτία. Πειράματα με φαρμακευτικές ουσίες-σκευάσματα από χόνδρινο σκελετό καρχαρία ή με χάπια σκουαλένιου (μία ουσία που υπάρχει στο συκώτι τους) δεν ήταν ενθαρρυντικά μέχρι σήμερα.
Ευχαριστίες
Θα ήθελα να ευχαριστήσω τον Ωκεανογράφο του Ελληνικού Κέντρου Θαλασσίων Ερευνών, Δρ Δημήτρη Δαμάλα για τις πολύτιμες πληροφορίες, υλικό και τα σχόλια του, τον Μανώλη Μπαρδάνη εκπαιδευτή αυτόνομης και ελεύθερης κατάδυσης (PADI, CMAS,EOYΔATK, EFR) για την βοήθεια του και το πολύτιμο φωτογραφικό του υλικό.
ΠΗΓΕΣ - ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
Economidis, P.S., Koutrakis, E., 2001. Common names of comercially important Hellenic marine organisms. Aristotle University, Unpublished Technical Report.
Papaconstantinou, C., 1988. Check-list of marine fishes of Greece. Fauna Graecia. Athens: National Centre for Marine Research and Hellenic Zoological Society: 257 pp.
Ζωολογία, τόμος 11. εκπαιδευτική ελληνική εγκυκλοπαίδεια. Εκδοτική Αθηνών. 1
Τετάρτη 12 Ιουνίου 2013
Κατασκευάζουν γιγάντιο τηλεσκόπιο για τον εντοπισμό εξωγήινων
Γιγάντιο τηλεσκόπιο με διάμετρο κατόπτρου που φτάνει τα 76 μέτρα προσπαθούν να κατασκευάσουν επιστήμονες απ’ όλο τον κόσμο με στόχο τον εντοπισμό εξωγήινης ζωής μέσω της θερμότητας.
Το τηλεσκόπιο, που αναμένεται να κοστίσει ένα δις. δολάρια, θα ονομαστεί «Κολοσσός» και εκτιμάται ότι θα καταφέρει να εντοπίσει εξωγήινες πόλεις σε πλανήτες μέχρι και 70 έτη φωτός μακριά από τη Γη ανιχνεύοντας την υπέρυθρη ακτινοβολία τους.
Μέχρι στιγμής το project, που θα μπορούσε να ολοκληρωθεί εντός πενταετίας, δεν έχει πάρει το «πράσινο φως», ωστόσο το γιγάντιο τηλεσκόπιο θα μπορούσε να αναπτυχθεί στην Μπάχα Καλιφόρνια, κοντά στο Εθνικό Πανεπιστήμιο του Μεξικό, το οποίο συμμετέχει στο πρόγραμμα.
Αν κατασκευαστεί, το κολοσσιαίο τηλεσκόπιο θα είναι ένας παθητικός δέκτης για την εξερεύνηση του διαστήματος που δεν θα προδίδει τη θέση της Γης.
Το τηλεσκόπιο, που αναμένεται να κοστίσει ένα δις. δολάρια, θα ονομαστεί «Κολοσσός» και εκτιμάται ότι θα καταφέρει να εντοπίσει εξωγήινες πόλεις σε πλανήτες μέχρι και 70 έτη φωτός μακριά από τη Γη ανιχνεύοντας την υπέρυθρη ακτινοβολία τους.
Μέχρι στιγμής το project, που θα μπορούσε να ολοκληρωθεί εντός πενταετίας, δεν έχει πάρει το «πράσινο φως», ωστόσο το γιγάντιο τηλεσκόπιο θα μπορούσε να αναπτυχθεί στην Μπάχα Καλιφόρνια, κοντά στο Εθνικό Πανεπιστήμιο του Μεξικό, το οποίο συμμετέχει στο πρόγραμμα.
Αν κατασκευαστεί, το κολοσσιαίο τηλεσκόπιο θα είναι ένας παθητικός δέκτης για την εξερεύνηση του διαστήματος που δεν θα προδίδει τη θέση της Γης.
Παρά τις δεκαετίες ερευνών και αναζητήσεων, οι αστρονόμοι δεν έχουν εντοπίσει μέχρι σήμερα ακλόνητα στοιχεία για την ύπαρξη εξωγήινης ζωής.
Πηγή: econews.gr
Παρασκευή 7 Ιουνίου 2013
Νέα σημαντικά ευρήματα Αρχαίο δημόσιο κτήριο έκρυβε ο βυθός στον Αλυκανά Ζακύνθου
- Φωτογραφία από το σημείο των ερευνών. Η χρονολόγηση των ευρημάτων δεν είναι ακόμη δυνατή λόγω της απουσίας επιφανειακής κεραμικής στο χώρο.
- Αθήνα
Μεγάλο δημόσιο κτήριο της αρχαιότητας, που πιθανόν σχετίζεται με το λιμάνι αρχαίας πόλης, εντόπισαν οι αρχαιολόγοι της Εφορείας Εναλίων Αρχαιοτήτων κατά την υποβρύχια έρευνά τους στην περιοχή του Αλυκανά στη Ζάκυνθο. Αυτό αποδεικνύουν τα εκτεταμένα βυθισμένα κατάλοιπα, που εκτείνονται σε βάθος από 2 έως 6 μέτρα.
Συγκεκριμένα, πρόκειται για μεγάλη έκταση περίπου 30 στρεμμάτων όπου είναι ορατό πλακόστρωτο, βάσεις κιονοστοιχιών και διάσπαρτο αρχαίο δομικό υλικό.
Καταμετρήθηκαν τουλάχιστον 20 βάσεις κιόνων, διάσπαρτες στο χώρο, με μεγάλη οπή στο κέντρο τους, κυκλικής διατομής περίπου 34 εκατοστών, που πιθανόν να σημαίνει την υποδοχή ξύλινων κιόνων.
Η χρονολόγηση των ευρημάτων δεν είναι ακόμη δυνατή λόγω της απουσίας επιφανειακής κεραμικής στο χώρο. Ωστόσο, το μέγεθος του κτηρίου υποδηλώνει την ύπαρξη σημαντικού αρχαίου οικισμού στην περιοχή του Αλικανά.
Η έρευνα έγινε στις 13 Μαΐου από κλιμάκιο της Εφορείας που μετέβη στη Ζάκυνθο για σειρά αυτοψιών.
Η Εφορεία Εναλίων Αρχαιοτήτων, σε συνεργασία με τον δήμο Ζακύνθου, θα προχωρήσει άμεσα σε πιο εκτεταμένη έρευνα και στην αποτύπωση του αρχαιολογικού χώρου που αναμένεται να δώσει νέα σημαντικά δεδομένα για την τοπογραφία και την ιστορία της αρχαίας Ζακύνθου.
Newsroom ΔΟΛ, με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ
Τρίτη 4 Ιουνίου 2013
Μας δολοφονούν από τον ουρανό! Οι χημικοί ψεκασμοί στην υπηρεσία της Τρόικας
Τις τελευταίες μέρες έχει γεμίσει ο ουρανός της Αθήνας με χημικές
ουρές. Έχουν προηγηθεί οι ψεκασμοί από αεροπλάνα που δεν δίνουν σχέδια
πτήσης και είναι ν απορείς γιατί δεν τα γκρεμίζει η Πολεμική μας
Αεροπορία. Το γεγονός ότι δεν υποβάλλουν σχέδια πτήσης είναι πληροφόρηση
που έχει το “Κουρδιστό Πορτοκάλι” από πρώην υπουργό που έψαξε το θέμα
για να πάρει την σχετική απάντηση.
Ποιοι και γιατί μας δολοφονούν; Ποιοι και γιατί μας βομβαρδίζουν με φόβο, αργές αντιδράσεις, πανικό και νέες μοντέρνες ασθένειες;
Ποιοι και γιατί μας δολοφονούν; Ποιοι και γιατί μας βομβαρδίζουν με φόβο, αργές αντιδράσεις, πανικό και νέες μοντέρνες ασθένειες;
Γιατί πύκωσαν οι πτήσεις με την εμφάνιση της Τρόικας;
Κάποιοι θα μας πουν γραφικούς, όπως κι εκείνους που δεκαετίες τώρα υποστήριζαν ότι το Αιγαίο είναι τίγκα στα πετρέλαια.
Οι “γραφικοί” σήμερα δικαιώνονται…
-Αλήθεια κυρά Μπιρμπίλη που νοιάζεσαι για το περιβάλλον, γιατί δεν
ρωτάς το αγόρι με το κολάν, να σου εξηγήσει τι διάβολο συμβαίνει πάνω
από τα κεφάλια μας;
“Τα μεγάλα μυστικά κρύβονται πάντα σε κοινή θέα”
Άλντους Χαξλεϋ
Όλοι όσοι ακόμα κοιτάμε ουρανό, έχουμε παρατηρήσει ότι είναι μέρες, που μοιάζει με ομίχλη να είναι καλυμμένος..
Κι οι ακόμα πιο παρατηρητικοί, θα έχουν προσέξει, ότι η ομίχλη,
μοιάζει να ξεκινά από τις ουρές, που κάποια αεροπλάνα στο διάβα τους
αφήνουν..
Υπάρχουν ουρές που διαλύονται σχεδόν αμέσως, κι εκείνες που μένουν
για πολύ χρόνο στον ουρανό.. Κάνοντας κάτι σαν «τεχνητά σύννεφα». Κι όλα
αυτά την ίδια μέρα (με τις ίδιες ατμοσφαιρικές συνθήκες)..
Εκείνοι που είναι ακόμα πιο παρατηρητικοί, κι έχουν μάθει να
συνδυάζουν πράγματα και καταστάσεις, θα έχουν προσέξει, ότι οι περίεργες
αυτές ουρές, αυξάνονται πριν τις μέρες προγραμματισμένων διαδηλώσεων,
όπως και πριν από «κυβερνητικές» εξαγγελίες..
Είναι άραγε τυχαία όλα αυτά..;
Ας αναζητήσουμε τα κομμάτια της αλήθειας που μπορεί κανείς να
ανακαλύψει μέσα από μια συνδυαστική έρευνα των υπαρχόντων πηγών, της
λογικής, της κρίσης και της διαίσθησης…
Πότε Αναφέρεται ότι ξεκίνησαν οι Αεροψεκασμοί..;
«Στις αρχές του 1999 ξεκίνησε μία τεράστια επιχείρηση διασποράς
μεγάλων ποσοτήτων μικροσωματιδίων μετάλλων στον ουρανό με αεροπλάνα.
Παράλληλα από τα τέλη του 1998 τέθηκε σε πλήρη λειτουργία το σύστημα
HAARP (High Frequency Active Auroral Research Project). Οκτώ χρόνια
μετά, η επιχείρηση αεροψεκασμών συνεχίζεται με αμείωτο ρυθμό και έχει
πλέον καταφέρει να αλλάξει την εικόνα και τη σύσταση της ατμόσφαιρας
μας. Οι επιπτώσεις αυτής της τεράστιας επέμβασης, μαζί με τις εφαρμογές
του συστήματος HAARP, πιέζουν την κοινή λογική στα όρια της.
Όχι, δυστυχώς δεν είναι σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Η
πραγματικότητα που ζούμε έχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενο και στην ουσία
δεν έχει να ζηλέψει τίποτε από τις ακριβές χολιγουντιανές παραγωγές,
αφού τα σκηνικά της εκτείνονται απ’ άκρη σ’ άκρη σε ολόκληρη την υφήλιο
και στολίζονται με λευκές, φαρδιές, λωρίδες αεροζόλ στον ουρανό.
Chemtrails…
Η είδηση αυτή έχει κάνει το γύρο του κόσμου. Όχι βέβαια από τη
συνηθισμένη λεωφόρο των μεγάλων ΜΜΕ. Όχι. Για εκείνα δεν συμβαίνει
τίποτε. Τίποτε δεν έχει αλλάξει και όλα είναι όπως παλιά. Κι όμως τα
στοιχεία και οι μαρτυρίες εκατοντάδων χιλιάδων ανήσυχων πολιτών
συσσωρεύονται στις σελίδες του παγκόσμιου διαδικτύου. Καθημερινά
εκατομμύρια άνθρωποι από όλο τον κόσμο κοιτούν απορημένα τον ουρανό και
αναρωτιούνται τι συμβαίνει. Κάνουν εκκλήσεις για έρευνες και ζητούν
απαντήσεις από επίσημους φορείς, αλλά οι απαντήσεις δεν έρχονται.
Μια περίεργη καμπάνια άρνησης του φαινομένου, υποβάθμισης της
κατάστασης και εμπαιγμού της ανησυχίας των πολιτών έχει καθιερωθεί από
όλους τους επίσημους φορείς και τις μεγάλες περιβαλλοντικές οργανώσεις,
συμπεριλαμβανομένου και της Greenpeace –γεγονός που πλήρωσε με απώλεια
χιλιάδων υποστηρικτών της.
Κανένας πολιτικός και καμία κυβέρνηση δεν αναλαμβάνει την ευθύνη.
Αλλά οι επιχειρήσεις με τις λευκές χημικές ουρές που αφήνουν τα
αεροπλάνα συνεχίζουν να διενεργούνται, σε καθημερινή βάση, πάνω από τα
κεφάλια μας.
Πραγματοποιούνται χωρίς την συγκατάθεσή ή την προηγούμενη ενημέρωση
μας. Επηρεάζουν την ζωή μας, τη ζωή όσων γνωρίζουμε και αγαπάμε.
Επηρεάζουν τη ζωή ολόκληρου του πλανήτη. Και από ότι δείχνουν τα
πράγματα η κατάσταση πιθανόν να μην αλλάξει ποτέ πια. Πιθανόν να μην μας
επιστρέψουν ποτέ πια τον καθαρό μπλε ουρανό που μας στερούν.
Πως αλλιώς να εξηγηθεί το φαινόμενο της μαζικής εισαγωγής φωτογραφιών
με χημικές ουρές (chemtrails) τόσο σε διαφημίσεις, όσο και σε
κινηματογραφικές ταινίες; Μήπως θα πρέπει υποσυνείδητα να περάσει το
μήνυμα, πως αυτές οι γραμμές είναι ένα –δήθεν- φυσιολογικό φαινόμενο; Ή
μήπως θέλουν να επιβεβαιώσουν το φόβο μας, πως αυτή η κατάσταση δεν θα
σταματήσει ποτέ πια;»
Υπάρχουν πολλά ερωτήματα για το «φαινόμενο» αυτό, που οι παλιότεροι,
από παιδιά Θυμούνται, ότι στους τότε ουρανούς μας, ήταν άγνωστο..
Και σαν κάθε τέτοιο θέμα, η Αλήθεια μπορεί να συντεθεί, από μια ολιστική του προσέγγιση..
Τι είναι λοιπόν οι αεροψεκασμοί, τα chemtrails;
Τα Chemtrails ή αλλιώς χημικές ουρές είναι αγγλική λέξη που παράγεται από τα συνθετικά Chemical Trails και χρησιμοποιείται πλέον διεθνώς για να περιγράψει τις επίμονες ουρές ψεκασμού χημικών στοιχείων, όπως μικροσωματιδίων αλουμινίου και αλάτων βαρίου, από –συνήθως λευκά και χωρίς διακριτικά- αεροπλάνα σε μεγάλο ύψος.
Τα Chemtrails ή αλλιώς χημικές ουρές είναι αγγλική λέξη που παράγεται από τα συνθετικά Chemical Trails και χρησιμοποιείται πλέον διεθνώς για να περιγράψει τις επίμονες ουρές ψεκασμού χημικών στοιχείων, όπως μικροσωματιδίων αλουμινίου και αλάτων βαρίου, από –συνήθως λευκά και χωρίς διακριτικά- αεροπλάνα σε μεγάλο ύψος.
Οι γραμμές αυτές δεν διαλύονται όπως οι κλασικές γραμμές συμπύκνωσης
υδρατμών από τα καυσαέρια αεροπλάνων (contrails) μετά από μερικά
δευτερόλεπτα ή λεπτά, αλλά αντίθετα απλώνονται σχηματίζοντας επίπεδα
τεχνητά νέφη που μπορεί να καλύπτουν ολόκληρο τον ουρανό μίας περιοχής.
Συνήθως είναι λευκές, αλλά έχουν παρατηρηθεί και κοκκινωπές ή μαύρες
γραμμές chemtrail. Σύνηθες στη διαδικασία φαινόμενο είναι η επίμονη
διέλευση αεροπλάνων, ακόμη και από περιοχές που δεν ανήκουν στους
«κλασικούς» διαδρόμους εναέριας κυκλοφορίας, και ο σχηματισμός
παράλληλων, χιαστί ή κυκλικών σχηματισμών από λευκές χημικές ουρές
πολλών χιλιομέτρων.
Πολλές φορές η επιχείρηση ψεκασμού γίνεται αντιληπτή μόνο από την
περίεργη «ψευτο-ομίχλη» που καλύπτει τον ουρανό και τον ήλιο, επειδή ο
ψεκασμός έλαβε χώρα σε στιγμή που τα αεροσκάφη δεν μπορούσαν να γίνουν
αντιληπτά, όπως π.χ. κατά τη διάρκεια της νύχτας ή συννεφιάς.
ΑΕΡΟΨΕΚΑΣΜΟΙ / ΧΗΜΙΚΕΣ ΟΥΡΕΣ / CHEMTRAILS
Ποιες είναι οι Διαφορές τους με τα contrails;
Το παρατηρούμενο φαινόμενο δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να συγχέεται με τις κανονικές εκπομπές καυσαερίων και υδρατμών των αεριωθουμένων αεροσκαφών. Οι υδρατμοί αυτοί, σε κατάλληλες συνθήκες θερμοκρασίας (-60 βαθμούς Κελσίου ή και χαμηλότερα) αλλά και υγρασίας της ατμόσφαιρας, ψύχονται ακαριαία την στιγμή που έρχονται σε επαφή με τον παγωμένο αέρα δημιουργώντας μικρού μήκους, λεπτές, λευκές γραμμές (παγωμένοι λευκοί μικροκρύσταλλοι).
Το παρατηρούμενο φαινόμενο δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να συγχέεται με τις κανονικές εκπομπές καυσαερίων και υδρατμών των αεριωθουμένων αεροσκαφών. Οι υδρατμοί αυτοί, σε κατάλληλες συνθήκες θερμοκρασίας (-60 βαθμούς Κελσίου ή και χαμηλότερα) αλλά και υγρασίας της ατμόσφαιρας, ψύχονται ακαριαία την στιγμή που έρχονται σε επαφή με τον παγωμένο αέρα δημιουργώντας μικρού μήκους, λεπτές, λευκές γραμμές (παγωμένοι λευκοί μικροκρύσταλλοι).
Αυτές οι γραμμές διαλύονται σύντομα συνήθως εντός δευτερολέπτων ή το
πολύ σε διάστημα ολίγων λεπτών, χωρίς να αφήνουν κανένα ίχνος από το
διερχόμενο αεροσκάφος.
Όμως στην περίπτωση των παρατηρηθέντων αεροψεκασμών, οι μεγάλου
μήκους και πυκνές γραμμές όχι μόνο δεν διαλύονται σύντομα αλλά
αιωρούνται στην ατμόσφαιρα επί αρκετές ώρες και σταδιακά διαστέλλονται
δημιουργώντας λεπτά, τεχνητά νέφη τα οποία μπορούν να καλύψουν μία
ολόκληρη περιοχή.
Τα νέφη αυτά με την σειρά τους επηρεάζουν ή και μεταβάλλουν δραστικά
τις καιρικές συνθήκες που επικρατούν στην συγκεκριμένη περιοχή.
Και συνήθως προκαλούν φαινόμενα όπως «χημικά ουράνια τόξα» (chembows)
ή περίεργους δακτυλίους γύρω από το φεγγάρι ή τον ήλιο, εξ’ αιτίας της
αντανάκλασης του φωτός πάνω στα μεταλλικά σωματίδια.
Επίσης τα chemtrails σβήνουν και επανεκινούν τις μηχανές τους.
Πρόκειται λοιπόν, κατά την εκτίμηση ειδικών επιστημόνων και ερευνητών,
για αεροψεκασμούς της ατμόσφαιρας με υδρόφιλες χημικές ουσίες οι οποίες
απορροφούν την ατμοσφαιρική υγρασία δημιουργώντας τις αιωρούμενες,
πυκνές γραμμές διαφόρων σχημάτων και τα τεχνητά νέφη.
Ποιος είναι ο «επίσημος» σκοπός των chemtrails;
Η επιχείρηση chemtrails, θεωρείται, πως ακολουθεί την πατέντα
Welsbach του Edward Teller, η οποία παρουσιάστηκε ακόμη και στο IPCC
(Διακυβερνητικό Πάνελ Κλιματικών Αλλαγών) ως μέθοδος της Γεωμηχανικής,
με σκοπό τη δημιουργία πλανητικής ηλιακής ασπίδας, Shield, ώστε να
μειωθεί η ποσότητα της ηλιακής ακτινοβολίας που εισέρχεται στη Γη.
Ο ψεκασμός μίας μίξης αλουμινίου στη στρατόσφαιρα, θα μας σώσει από
την Καταστροφή του Κλίματος. Ψεκάζουν οξείδια και ενώσεις του αλουμινίου
και του βαρίου σε μικρές ίνες καθώς και άλλων μετάλλων αλλάζοντας το
πάνω μέρος της τροπόσφαιρας.
Κάποιοι θεωρούν ότι έτσι το κάνουν κατάλληλο για ευκολότερη ηλέκτριση
και ιονισμό, για να δεχθεί την ενέργεια που μπορεί να στείλει το δίκτυο
HAARP, ώστε να εκπέμψει τα μικροκύματα διαμορφωμένα με εξαιρετικά
χαμηλή συχνότητα (ELF) προς το έδαφος.
Οι αεροψεκασμοί γίνονται απ’ ευθείας με ιπτάμενα τάνκερ ή μέσω των
καυσίμων των αεροπλάνων. Σύμφωνα με πληροφορίες το καύσιμο JP 8 περιέχει
τα παραπάνω οξείδια, που δεν καίγονται και φεύγουν στην ατμόσφαιρα με
τα καυσαέρια από τις εξατμίσεις των αεροπλάνων.
Ποιοι θέλουν να μας δηλητηριάσουν και γιατί;
Εύλογο είναι το για ποιο λόγο γίνονται οι ψεκασμοί και ποιοι τους
πραγματοποιούν. Τα σενάρια που έχουν επικρατήσει να ακούγονται είναι
πάμπολλα, ωστόσο επιστήμονες που ασχολήθηκαν με το θέμα, επικεντρώθηκαν
σε τρία:
•Πρώτο σενάριο είναι ο έλεγχος του καιρού. Από στοιχεία που έχουν
διαρρεύσει και έχουν δημοσιευθεί σε έγκριτα έντυπα στις Η.Π.Α. συνάγεται
ότι η αμερικανική πολεμική αεροπορία έχει αναμειχθεί σε μεγάλο βαθμό
στις τεχνικές ελέγχου του καιρού. Η πρόθεση αυτή των Η.Π.Α. δεν είναι
καινούργια. Υπήρξε μια πρώτη εισήγηση το 1977 από τον Έντουαρντ Τέλερ,
«πατέρα» της βόμβας υδρογόνου και της αντιπυραυλικής ασπίδας των Η.Π.Α.,
επιστήμονα που είχε σε ιδιαίτερη υπόληψη ο κατοπινός πρόεδρος της
Αμερικής, Ρόναλντ Ρέιγκαν.
•Μαζικοί εμβολιασμοί. Υποτίθεται ότι οι κυβερνήσεις με τους
ψεκασμούς προβαίνουν σε μαζικούς εμβολιασμούς για να προστατέψουν τον
κόσμο από ασθένειες που ίσως προκληθούν από ενδεχόμενο τρομοκρατικό
χτύπημα βιολογικού πολέμου. Αν είναι έτσι όμως, για ποιο λόγο οι
άνθρωποι νοιώθουν δυσάρεστα και έχουν προβλήματα υγείας, μετά τους
ψεκασμούς.
•Ο έλεγχος των φυσικών φαινομένων (π.χ. σεισμοί, πλημμύρες, ανεμοστρόβιλοι κ.α.) σε συνδυασμό με το πρόγραμμα H.A.A.R.P.
Και άλλο ένα σενάριο, το οποίο θα αναλυθεί αργότερα, είναι ότι μέσω
των ψεκασμών μεταλλικών ενώσεων, μπορούν να πετύχουν μαζικό έλεγχο και
χειραγώγηση της στάσης του παγκόσμιου πληθυσμού, ώστε να περάσουν
ευκολότερα τα όποια μέτρα προτίθενται να πάρουν.. Φυσικά σε συνδυασμό με
άλλες μεθόδους.. Όπως η χειραγώγηση μέσα από τα ΜΜΕ, κ.α.
Επιπτώσεις στο περιβάλλον.
Ατμοσφαιρική Ρύπανση και Chemtrails
Είναι γνωστό πως οι αεροπορικές πτήσεις συμβάλλουν κατά μεγάλο
ποσοστό στη μόλυνση της ατμόσφαιρας. Για το λόγο αυτό επεβλήθησαν στις
αεροπορικές εταιρίες από το 1999 πολύ αυστηρές οδηγίες σχετικά με τις
εκπομπές καυσαερίων από την Διεθνή Υπηρεσία Αερομεταφορών (ΙΑΤΑ). Η
διεξαγωγή του Πρότζεκτ ψεκασμών δεν μοιάζει να συμβιβάζεται όμως με
αυτούς τους περιορισμούς, αφού προσθέτει στην ατμόσφαιρα – πέρα από τα
επικίνδυνα σωματίδια- ένα τεράστιο όγκο καυσαερίων σε καθημερινή βάση.
Υπολογίζεται πως για τους αεροψεκασμούς χρησιμοποιούνται τουλάχιστον
1000 air tankers σε καθημερινή βάση.
Κάθε ένα από αυτά απαιτεί 3000-5000 λίτρα καυσίμου ανά ώρα, σε μία τρίωρη πτήση τους καταναλώνουν τουλάχιστον 10.000.000 λίτρα.
Οι εκπομπές καυσαερίων όλων αυτών των αεριωθουμένων αποτελούν μία
μεγάλη πρόσθετη επιβάρυνση και όχι «λύση» του Φαινόμενου του
Θερμοκηπίου. Προφανώς δεν είναι δυνατόν να θεωρείται το πρότζεκτ πιθανή
«λύση» για την πρόληψη καταστροφής του κλίματος, ενώ ταυτόχρονα το ίδιο
πυροδοτεί μία άλλη καταστροφή.
Τα chemtrails επιβαρύνουν σε μεγάλο βαθμό την ατμόσφαιρα με τα σωματίδια που ψεκάζουν
Η αλλαγή του κλίματος είναι γεγονός:
•Η συγκέντρωση CO2 στην ατμόσφαιρα έχει ανέβει από την, για τουλάχιστον 400.000 χρόνια σταθερή τιμή των 280ppm, στα 380ppm.
•Για την άνοδο αυτή υπεύθυνος είναι ο άνθρωπος και την προκάλεσε
κυρίως με τη χρήση των ορυκτών καυσίμων, αλλά και με στην καταστροφή των
δασών (για ξυλεία, οικοπεδοποίηση κτλ).
•Το CO2 είναι κλιματολογικά ενεργό αέριο: η άνοδος του προκαλεί άνοδο της θερμοκρασίας.
•Το κλίμα κατά τον 20ο αιώνα έγινε θερμότερο. Η άνοδος του μετριέται
παγκόσμια με ένα μέσο όρο 0,6οC. Ενώ η τελευταία δεκαετία είναι η
θερμότερη από την έναρξη των μετρήσεων της θερμοκρασίας, τον 19ο αι.
•Η άνοδος της θερμοκρασία του πλανήτη οφείλετε κυρίως στην άνοδο του
CO2, αλλά και σε άλλα ανθρωπογενή αέρια. Ένα μικρό μόνο μέρος της
ανόδου οφείλετε σε φυσικά αίτια όπως π.χ. αλλαγές στην ηλιακή
ακτινοβολία.
Στις 29 Ιανουαρίου, λίγες μόνο ημέρες πριν τη δημοσιοποίηση της νέας
Έκθεσης του Διακυβερνητικού Συμβουλίου Κλιματικών Αλλαγών (IPCC), η
οποία χαρακτηρίζει επίσημα πλέον ως «κατά 90% ανθρωπογενή» τη ραγδαία
αλλαγή του κλίματος, ακούσαμε στο βραδινό δελτίο ειδήσεων κρατικού
καναλιού, πως η Ουάσιγκτον προτείνει επίσημα την προώθηση της
Γεωμηχανικής.
Συγκεκριμένα ο πρόεδρος Bush, ο οποίος εμφανιζόταν μέχρι τώρα ως
υπερασπιστής της οικονομίας των ΗΠΑ και αρνητής της ύπαρξης
περιβαλλοντικού και κλιματολογικού προβλήματος, συνεχίζει να μην
συμφωνεί με την ανάγκη δέσμευσης των ΗΠΑ με το Πρωτόκολλο του Κιότο για
μείωση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα, δηλώνει όμως, πως «έχει
πεισθεί για την ύπαρξη περιβαλλοντικού προβλήματος» και προτίθεται να
χρηματοδοτήσει με αρκετά δισεκατομμύρια δολάρια τη Γεωμηχανική και
συγκεκριμένα την κατασκευή γιγαντιαίου κατόπτρου σε τροχιά γύρω από τη
Γη και τη διασπορά μικροσωματιδίων μετάλλων στην ατμόσφαιρα, για την
αντιμετώπιση του.
Οι προτάσεις αυτές, όπως και όλες οι προτάσεις της Γεωμηχανικής, δεν
έχουν ως στόχο την μείωση των εκπομπών του διοξειδίου του άνθρακα, που
θεωρητικά τουλάχιστον είναι η βασικότερη αιτία της ανόδου της
θερμοκρασίας, αλλά στοχεύουν μόνο στη μείωση της ηλιακής ακτινοβολίας
και θερμότητας που φτάνει στη Γη. Καμία από αυτές τις «λύσεις» δεν
αγγίζει το πρόβλημα στη ρίζα του.
Καμία δεν έχει ως στόχο να σταματήσει ή να περιορίσει τις εκπομπές
CO2. Ο στόχος όλων αυτών των εφαρμογών που κατά καιρούς παρουσιάζονται
δημόσια ως «τρελές ιδέες για την σωτηρία του κλίματος», είναι ένας: να
μην σταματήσουμε να χρησιμοποιούμε ορυκτά καύσιμα (πετρέλαιο, λιγνίτη,
φυσικό αέριο). Ο λόγος είναι προφανής.
Τα μεγάλα οικονομικά κέρδη των εταιριών που πωλούν ή χειρίζονται τις
παραπάνω μορφές ενέργειας, σε παγκόσμια κλίμακα, δεν πρέπει να
απειληθούν ή να αλλάξουν χέρια. Και αυτό το σημείο θα έπρεπε να μας
προβληματίζει ιδιαίτερα γιατί είναι ευκολονόητο, πως αυτοί που ελέγχουν
την ενέργεια που χρησιμοποιούμε, ελέγχουν και μεγάλο μέρος της ζωής μας
θέτοντας τους δικούς τους όρους στο παιχνίδι.
Δεν είναι περίεργος ο όρος «προστασία του κλίματος», όταν αυτός που
πραγματικά χρειάζεται προστασία από τις κλιματικές αλλαγές είναι ο
άνθρωπος; Ο πλανήτης μπορεί να αντεπεξέλθει και να ξεπεράσει –το έχει
κάνει επανειλημμένα στο παρελθόν οποιαδήποτε κλιματική αλλαγή. Αυτός που
ίσως δεν αντέξει τα αποτελέσματα του τεχνοκρατικού πολιτισμού του,
είναι ο άνθρωπος. Ας μη γελιόμαστε. Ο πλανήτης θα συνεχίσει να υπάρχει
ακόμη και χωρίς εμάς…
Επιπτώσεις στον άνθρωπο
Τι προκαλούν τα μεταλλικά στοιχεία των «χημικών ουρών..» (ενώσεις
Αλουμινίου και Βαρίου); Η επίδραση της δηλητηρίασης από τα μέταλλα αυτά,
και τις ενώσεις τους είναι γνωστή στην Ιατρική. Προκαλεί παρενέργειες
που έχουν να κάνουν κυρίως με το Νευρικό σύστημα, αλλά και άλλα όργανα.
Αλλά πώς μπορεί να προέλθει δηλητηρίαση από τα μεταλλικά στοιχεία των
αεροψεκασμών..; Είναι κάτι αναμενόμενο, μια και «Όλες αυτές οι ουσίες
που ψεκάζονται καταλήγουν κάποια στιγμή σε χαμηλότερα στρώματα της
ατμόσφαιρας. Εκεί άλλες έρχονται άμεσα σε επαφή με το δέρμα ή
εισπνέονται και άλλες καταλήγουν στο έδαφος και τον υδροφόρο ορίζοντα,
οπότε μπαίνουν στην τροφική αλυσίδα.
Οι επιπτώσεις αυτών των υλικών στην υγεία, αλλά και το περιβάλλον
είναι τραγικές. Μολύνουν τον αέρα, τη γη, το νερό και τους οργανισμούς
ολόκληρης της τροφικής αλυσίδας.»
Ας δούμε το τι προκαλούν λοιπόν Αναλυτικότερα:
Αλουμίνιο:
Βραδύτητα.
Επιβραδύνουν τις αντιδράσεις,
Παράλυση,
Βραδύτητα σκέψεως – συναισθήματος,
Σύγχυση,
Δυσκολία να απαντήσει μια ερώτηση,
Απελπισία (δεν μπορεί κανείς να τους βοηθήσει)
Αίσθηση ότι ο Χρόνος κυλάει αργά,
Κατάθλιψη,
Τάση αυτοκτονίας,
Αργά αντανακλαστικά,
Παράλυση μυών, νευρική αταξία,
Υποτροπιάζοντα κρυολογήματα.
Βάριο:
Ανάγκη για προστασία,
Φόβος ανάληψης ευθυνών,
Αναποφασιστικότητα,
Έλλειψη αυτοπεποίθησης,
Απλοϊκότητα- αφέλεια,
Καχυποψία – επιφυλακτικότητα,
Παιδόμορφη συμπεριφορά (Γεροντική άνοια- Αλτσχάϊμερ..)
Κι ακόμα περισσότερα αν συνδεθεί το Βάριο με χλώριο και νερό:
Υστερία,
Χορεία,
Σκλήρυνση κατά πλάκας,
Ανευρύσματα Αορτής,
Υπέρταση,
Αθηρωμάτωση,
Και από ενώσεις Βαρίου – Ιωδίου:
Υποθυρεοειδισμός,
Γενική καχεξία – Χρόνια κόπωση.
Μήπως σας θυμίζουν κάτι όλα αυτά..;
Σαν τις ασθένειες οι οποίες σε έξαρση βρίσκονται στις μέρες μας τα τελευταία χρόνια..;
Και σαν την στάση του πληθυσμού, που ενώ τα αφεντικά μας καταργούν
μέρα με τη μέρα κάθε έννοια Ελευθερίας και Δημοκρατίας, μοιάζει όλοι σε
μια αποχαυνωμένη παθητικότητα να βρίσκονται..;
Τυχαίο άραγε..;
Υπάρχουν βέβαια και Αντεπιχειρήματα για την ύπαρξη των αεροψεκασμών,
τα οποία όμως αποδεικνύονται εξαιρετικά ασταθή σε μια προσεκτική
ανάλυση..
Σε συνδυασμό με τις υπηρεσιακές στρατηγικές (τουλάχιστον στις ΗΠΑ) θα
έπρεπε να εξεταστούν άλλα δύο επιχειρήματα αυτών που διαψεύδουν την
ύπαρξη chemtrails, τα οποία με μια προσεκτική ματιά αποδυναμώνονται
αμέσως:
•Από τη μία γίνεται λόγος για ποικίλες μορφές συμβατικών «ουρών» από
καυσαέρια αεροπλάνων (επιμονή, χρονική διάρκεια διάλυσης της).
Με λίγη υπομονή και σε μία μόνο μέρα διεξαγωγής ψεκασμών, θα
παρατηρήσει κανείς αμέτρητα αεροπλάνα, τα οποία δεν αφήνουν καθόλου
«ουρά» στον ουρανό ή αφήνουν μία εντελώς διαφορετική «ουρά» μολονότι
εμφανίζονται στον ίδιο τόπο και σε όμοιο ύψος με τα αεροπλάνα που
διενεργούν τους ψεκασμούς! Σε αντίθεση με αυτά, από τις πτήσεις
chemtrail παράγονται πάντα χοντρές «ουρές»-γραμμέςς , οι οποίες δεν
εξαφανίζονται ούτε μετά από αρκετά λεπτά ή δευτερόλεπτα, αλλά αρχίζουν
σταδιακά να σχηματίζουν ομιχλώδεις στρώσεις σύννεφα.
Απόδειξη: Αεροψεκασμός αρχίζει και σταματάει !!!
** Μετά εφιστούν οι Υπηρεσίες την προσοχή στο γεγονός, ότι υπάρχουν
αρκετοί διαφορετικοί τύποι από φυσικά σύννεφα. Τα ομιχλώδη σύννεφα που
δημιουργούν όμως τα chemtrail ξεχωρίζουν αισθητά: ακόμη και μετά από
ώρες μπορεί κανείς να ξεχωρίσει την αρχική «ουρά»-γραμμή. Απλώνονται
μέσα σε δύο με πέντε ώρες σε μία αρχικά λευκή ή ανοιχτή γκρίζα
συννεφένια «κουβέρτα». Αντίθετα με την αναμονή για βροχής και την με
αυτή συνδυαζόμενη αύξηση στις τιμές της υγρασίας στην ατμόσφαιρα, σε
ημέρες ψεκασμών με chemtrail η υγρασία μετρά αισθητά χαμηλές τιμές
ανάμεσα σε 30% και 35%.
Παράλληλα ποτέ δεν βρέχει ως συνέπεια τέτοιων «νεφών». Αυτά τα χημικά
σύννεφά που δημιουργούνται σε ημέρες ψεκασμών είναι πάντα «ξεφτισμένα»
και χωρίς περίγραμμα.
Μάλλον δεν τα κατάφεραν ακόμη οι «χειριστές του κλίματός» μας να
σχεδιάσουν ένα «προβατάκι» με την Welsbach-πατέντα τους! Οπτικά
εντυπωσιάζει αμέσως όταν παίρνει θέση μπροστά από αυτά τα τεχνητά αέρια
ένα φυσικό Cumulus-σύννεφό μέχρι να το καταπιούν κυριολεκτικά.
*** Από την άλλη παραπέμπουν οι Υπηρεσίες στην ύπαρξη πολλών
διαφορετικών αεροπορικών «δρόμων» που ακολουθούν οι πτήσεις. Αλλά ακόμη
και αυτό το επιχείρημα καταρρέει, καθώς η παρουσία
chemtrail-δραστηριοτήτων είναι ιδιαίτερα εμφανής: 5 έως 15 αεροπλάνα
σχηματίζουν ομάδες των δύο ή τριών αεροπλάνων και έχουν πάντα την ίδια
συμπεριφορά πτήσης.
Πηγαινοέρχονται και διασταυρώνονται αφήνοντας παράλληλες «ουρές», γεωμετρικά σχήματα, πλεχτά ή σταυρωτά σχέδια.
Ποιες είναι οι επίσημες αντιδράσεις για τους αεροψεκασμούς..;
Μία κατάσταση που γίνεται φανερή, τόσο μέσα από την ελληνική, όσο και
μέσα από την παγκόσμια πολιτική πραγματικότητα. Στο εξωτερικό ξεχώρισαν
μέχρι σήμερα μόνο δύο πολιτικά ονόματα: Dennis Kucinich και Monica
Grifahn.
Δύο τολμηροί πολιτικοί, που δεν δίστασαν να μιλήσουν ανοιχτά και να παραδεχτούν την διενέργεια των chemtrails.
Ο Dennis Kucinich, ο δημοκρατικός υποψήφιος για την Προεδρία και
βουλευτής της Πολιτείας του Οχάιο, μέλος της Επιτροπής Διατήρησης του
Διαστήματος (Space Prevantion Act), απαίτησε το 2001 και ξανά το 2002
από το Κογκρέσο των ΗΠΑ μία γενική απαγόρευση οπλικών συστημάτων που
χρησιμοποιούν το διάστημα –ανάμεσα σε αυτά συμπεριλάμβανε και τα
chemtrails. Επίσης τον Ιούνιο του 2003, σε δημόσια συζήτηση για τα
chemtrails στην Santa Cruz, τάχτηκε εναντίων των chemtrails και σε
ερώτηση του κοινού απάντησε με τη φράση: “CHEMTRAILS ARE REAL!”
H δε Monica Grifahn, βουλευτής του SPD και Πρόεδρος της Επιτροπής για
τον Πολιτισμό και τα ΜΜΕ στο γερμανικό κοινοβούλιο, το 2003
επιβεβαιώνει σε γραπτή απάντηση της προς δύο ακτιβιστές, πως γίνεται
διασπορά ενώσεων Αλουμινίου και Βαρίου στη Γερμανία.
Στην Ελλάδα, υπάρχει σχετική επερώτηση του Φώτη Κουβέλη σχετικά με τους αεροψεκασμούς..
Και μια απάντηση από τον επίτροπο κ. Σταύρο Δήμα ο οποίος σε ερώτηση για τους αεροψεκασμούς, απάντησε τα εξής:
“Σας ευχαριστώ για την ερώτησή σας σχετικά με τους ψεκασμούς από
αεροπλάνα, η οποία με έχει απασχολήσει πολλές φορές και στο παρελθόν.
Προς το παρόν, δεν έχω πληροφορίες βάσει των οποίων να προκύπτει ότι οι
ψεκασμοί περιείχαν επικίνδυνες ουσίες είτε ότι υπάρχει πρόβλημα με τη
δημόσια υγεία. “
Διαβάζοντας την απάντηση του κ.Δήμα, συμπεραίνουμε ότι παραδέχεται
πως υπάρχουν αεροπλάνα τα οποία ψεκάζουν με ουσίες οι οποίες δεν
γνωρίζει αν είναι επικίνδυνες!
Τελικά τι Συμβαίνει..;
Εδώ είναι που χρειάζεται να επιστρατεύσουμε τη λογική και την κρίση
μας, για να κάνουμε συνδυασμό των προαναφερθέντων στοιχείων, με την
Παγκόσμια κατάσταση..
Είναι γεγονός ότι μέσω της Παγκοσμιοποίησης οι «κυβερνώντες», έχουν εξαπολύσει έναν Πόλεμο κατά
της Δημοκρατίας,
του Δικαίου,
της Ελευθερίας,
μα και της ίδιας της Ζωής των Λαών
και των Ατόμων..
Έχουν αποδείξει (δίδυμοι πύργοι, πόλεμος στο Αφγανιστάν, Ιράκ,
«Τρομοκρατία», κρίσεις «αγορές), ότι όλα τα μέσα τα θεωρούν θεμιτά για
να πετύχουν τους σκοπούς τους. Οι οποίοι είναι η Παγκόσμια κυριαρχία,
απολυταρχία και έλεγχος του Πληθυσμού.
Η ύπαρξη των αεροψεκασμών είναι κάτι, που εκτός των αναφερθέντα
επιχειρήματα και φωτογραφίες, μπορεί να γίνει στον καθένα μας γνωστό,
αρκεί να κοιτάει ψηλά στη διάρκεια της ημέρας.
Η δηλητηρίαση από τα μέταλλα, που αναφέρονται ότι περιέχουν τα χημικά
που χρησιμοποιούνται, είναι γνωστή στην Ιατρική και προκαλεί σοβαρές
νευρολογικές και άλλες ασθένειες.
Αυτές οι ασθένειες τείνουν να αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο όσο περνούν τα χρόνια..
Συμπεράσματα..:
Δικά σας..!
Επίλογος..
Σαν επίλογο θα παραθέσω τα λόγια μιας κοπέλας που τμήματα από τη μελέτη της οποίας χρησιμοποίησα στο παρόν άρθρο:
Λ.Δ. : «Τα πάντα γύρω μας συνδέονται και τίποτα δεν είναι σύμπτωση.
Υπάρχουν κάποιοι που έχουν υπολογίσει τα πάντα. Μα το πιο σημαντικό,
πιστεύω, δεν είναι να περιγράφουμε συνέχεια την άσχημη κατάσταση στην
οποία βρισκόμαστε.
Το μόνο που κάνουμε είναι να λέμε και να λέμε.
Χρειάζεται να κάνουμε κάτι για να αλλάξουμε τον κόσμο,
μα πρώτα χρειάζεται να αλλάξουμε τους εαυτούς μας.
Εάν αλλάξουμε εμείς, θα αλλάξει και ο κόσμος…
Γιατί εμείς είμαστε ο κόσμος όσο και να προσπαθούν κάποιοι να μας κάνουνε να το ξεχάσουμε.»
Αυτό είναι το πιο δηλητηριώδες φυτό στον κόσμο [εικόνες]
Το φυτό «σάλπιγγα του Αγγέλου» (Brugmansia) είναι εντυπωσιακό και
πανέμορφο και το όνομα του συμπληρώνει την παραδεισένια όψη του.
Ωστόσο, πέρα από την παραπλανητική του εμφάνιση πρόκειται για μία φονική
παγίδα, αφού σύμφωνα με τους επιστήμονες είναι το πιο δηλητηριώδες φυτό
στον κόσμο.
Οπως αναφέρουν επιστήμονες από τον Εθνικό Τροπικό Βοτανικό Κήπο των
ΗΠΑ, η Brugmansia περιέχει μεγάλες ποσότητες σκοπολαμίνης, μίας ισχυρής
τοξίνης η οποία μπορεί να προκαλέσει διάρροια, ναυτία και σύγχυση στον
άνθρωπο, ενώ σε πιο μεγάλες δόσεις μπορεί να αποβεί μοιραία ή να
οδηγήσει σε κώμα, με μόνιμη βλάβη στα μάτια, την καρδιά και τον
εγκέφαλο.
Η Brugmansia ανακαλύφθηκε από τους Αλεξάντερ βον Χαμπολτ και Αιμι
Μπονπλαντ στη Νότια Αμερική στις αρχές του 19ου αιώνα, ενώ το όνομά του
το πήρε από καθηγητή της φυσικής ιστορίας στο πανεπιστήμιο του Λέιντεν,
Σέμπαν Τζουστίνους Μπρουγκμανς (1763-1819).
Η καταγωγή του συγκεκριμένου φυτού είναι από την Καραϊβική και την
Ωκεανία, ωστόσο στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη προσαρμόστηκε στο κλίμα και
δείχνει ιδιαίτερη προτίμηση στα κλίματα και τα εδάφη που είναι
ταυτόχρονα υγρά και ζεστά, ενώ καλλιεργείται στους κήπους για
καλλωπιστικούς σκοπούς.
Οι τοξικές του ιδιότητες ήταν γνωστές από τα αρχαία χρόνια, αφού,
σύμφωνα με τα ιστορικά στοιχεία, οι ινδιάνοι της Κολομβίας έδιναν ένα
παρασκεύασμα από Brugmansia στους σκλάβους και στις γυναίκες των νεκρών
βασιλιάδων για να τους υπνωτίσουν και να μην φοβηθούν πριν τους κάψουν
ζωντανούς μαζί με τον νεκρό βασιλιά.
Δευτέρα 3 Ιουνίου 2013
Το Τσερνόμπιλ στοιχειώνει εκτάσεις της Βορειοδυτικής Ελλάδας
Ποσότητες του ραδιενεργού καισίου 137 εντόπισαν επιστήμονες σε περιοχές της Βορειοδυτικής Ελλάδας, γεγονός που αποδεικνύει ότι, 26 χρόνια μετά, το Τσερνόμπιλ εξακολουθεί να στοιχειώνει μεγάλες εκτάσεις εδαφών της χώρας.
Η έρευνα των ελλήνων ειδικών από τα Πανεπιστήμια της Αθήνας και των
Ιωαννίνων παρουσιάστηκε χθες στο Πανελλήνιο Συμπόσιο Πυρηνικής Φυσικής
που πραγματοποιείται στο Τμήμα Φυσικής του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Αυτό που προκαλεί έκπληξη στους ειδικούς είναι ότι το καίσιο 137, το
οποίο αποτελεί ένα ανθρωπογενές στοιχείο – κατάλοιπο πυρηνικής έκρηξης –
έμεινε στις ίδιες περιοχές της Ελλάδας στις οποίες έπεσε πριν από 26
χρόνια. Το καίσιο 137 είναι κατεξοχήν ραδιενεργό στοιχείο αλλά επί του
παρόντος στη χώρα μας κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά τι επιπτώσεις
είχε ή έχει στον άνθρωπο και στο οικοσύστημα. Εντοπίστηκε βεβαίως σε
μικρότερες ποσότητες από ό,τι στις αρχές της δεκαετίας του 1990, όμως
όλα αυτά τα χρόνια ούτε τα χιόνια ούτε οι βροχές στάθηκαν ικανές να
ξεπλύνουν τα εδάφη από την παρουσία του. Ο μεγαλύτερος όγκος του καισίου
137 – που εκπέμπει ακτινοβολία Γ – βρίσκεται στα πρώτα 10 εκατοστά του
εδάφους.
«Τις μεγαλύτερες συγκεντρώσεις καισίου 137 εντοπίσαμε στο βόρειο
τμήμα του Νομού Τρικάλων και στο νότιο τμήμα του Νομού Γρεβενών», λέει
στα «ΝΕΑ» ο Θανάσης Γκοντελίτσας, επίκουρος καθηγητής Ορυκτοχημείας στο
Πανεπιστήμιο Αθηνών, που μετείχε στην έρευνα. «Επισκεφθήκαμε περιοχές
στις οποίες, όπως είχε αποδειχθεί από μετρήσεις που είχε διενεργήσει τη
δεκαετία του 1990 ο καθηγητής του Πολυτεχνείου Σίμος Σιμόπουλος, είχαν
κατακαθήσει μεγάλες ποσότητες καισίου 137, προερχόμενες από την έκρηξη
στον πυρηνικό αντιδραστήρα του Τσερνόμπιλ».
Τα δείγματα που έλαβαν οι ειδικοί έδειξαν ότι τα κατάλοιπα εκείνης της καταστροφής δεν έχουν εξαλειφθεί από εδάφη της χώρας.
Ο κ. Γκοντελίτσας μαζί με τον Θοδωρή Μερτζιμέκη, επίκουρο καθηγητή Φυσικής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, και τον τελειόφοιτο φοιτητή Γιάννη Ιωαννίδη, έλαβαν δείγματα εδάφους σε βάθος μέχρι 30 εκατοστά από μη καλλιεργούμενες εκτάσεις ημιορεινών περιοχών των δύο νομών. Τα αποξήραναν με αέρα και τα κοσκίνισαν ώστε κάθε σωματίδιο εδάφους να είναι μικρότερο από 2 χιλιοστά. Στη συνέχεια τα μετέφεραν στο Τμήμα Φυσικής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων όπου με τη μέθοδο της φασματοσκοπίας ακτίνων Γ υψηλής διακριτικής ικανότητας, και υπό την εποπτεία του καθηγητή Κωνσταντίνου Ιωαννίδη, μέτρησαν πόσο επιβαρημένα ήταν τα δείγματα από τη ραδιενέργεια του εκλύθηκε από το Τσερνόμπιλ. Διαπίστωσαν ότι η περιεκτικότητα των εδαφών σε καίσιο 137 κυμαινόταν ως επί το πλείστον από 20 μπεκερέλ αν κιλό χώματος μέχρι 97 μπεκερέλ η μέγιστη τιμή, που συνιστά «ανησυχητικό επίπεδο».
Ο κ. Γκοντελίτσας μαζί με τον Θοδωρή Μερτζιμέκη, επίκουρο καθηγητή Φυσικής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, και τον τελειόφοιτο φοιτητή Γιάννη Ιωαννίδη, έλαβαν δείγματα εδάφους σε βάθος μέχρι 30 εκατοστά από μη καλλιεργούμενες εκτάσεις ημιορεινών περιοχών των δύο νομών. Τα αποξήραναν με αέρα και τα κοσκίνισαν ώστε κάθε σωματίδιο εδάφους να είναι μικρότερο από 2 χιλιοστά. Στη συνέχεια τα μετέφεραν στο Τμήμα Φυσικής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων όπου με τη μέθοδο της φασματοσκοπίας ακτίνων Γ υψηλής διακριτικής ικανότητας, και υπό την εποπτεία του καθηγητή Κωνσταντίνου Ιωαννίδη, μέτρησαν πόσο επιβαρημένα ήταν τα δείγματα από τη ραδιενέργεια του εκλύθηκε από το Τσερνόμπιλ. Διαπίστωσαν ότι η περιεκτικότητα των εδαφών σε καίσιο 137 κυμαινόταν ως επί το πλείστον από 20 μπεκερέλ αν κιλό χώματος μέχρι 97 μπεκερέλ η μέγιστη τιμή, που συνιστά «ανησυχητικό επίπεδο».
Το καίσιο 137 δεν υπάρχει μόνο του στη φύση. Προέρχεται από εκρήξεις
σε πυρηνικούς αντιδραστήρες ή πυρηνικές δοκιμές. Ακόμη και από εκρήξεις
ατομικών βομβών. Αν μπορούσε κανείς να δει με μικροσκόπιο τα εδάφη της
χώρας στα οποία υπάρχει ακόμη, θα έβλεπε άτομα καισίου προσκολλημένα σε
σωματίδια εδάφους. «Το γεγονός ότι ακόμη και σε βάθος μόλις πέντε
εκατοστών εντοπίστηκε καίσιο 137 σημαίνει ότι όλα αυτά τα χρόνια
παρέμεινε έτσι όπως έπεσε για πρώτη φορά».
ΓΕΝΕΤΙΚΗ ΑΝΩΜΑΛΙΑ Ή ΓΕΝΕΤΙΚΟΣ ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΣΜΟΣ; Η φυλή με τα δύο δάχτυλα στα πόδια
Στην
ZIBABUE υπάρχει μια παράξενη αλλά συνάμα αινιγματική φυλή που
ονομάζεται VADOMA ή WADOMA αυτή η φυλή μαύρων ιθαγενών βρίσκεται στην
περιοχή CHIRUMA HILLS κοντά στους ποταμούς ZEMBOSI, στην κοιλάδα URUNGE
και στον νομό SIPOLILO.
Τους αποκαλούν αλλιώς οι άνθρωποι στρουθοκάμηλοι,
και έχουν μια ιδιαιτερότητα στα πόδια τους που οι ιατροί λένε ότι
οφείλεται σε γενετική ανωμαλία. Πως γίνεται όμως μια ολόκληρη φυλή
500-600 ατόμων να έχουν το ίδιο πρόβλημα; Οι VADOMA όπως τους
αρέσει να τους αποκαλούν αντί για πέντε δάχτυλα στο κάθε πόδι έχουν δυο.
Αν και έχουν δυο δάχτυλα στο κάθε πόδι μπορούν και περπατάνε κανονικά
αν και λίγο περίεργα και μπορούν και τρέχουν σαν τον άνεμο.
Αυτή
η φυλή των μαύρων λέγεται ότι ανακαλύφθηκε από τον πόλεμο που λοιμώτταν
στην RODESIA (ZIBABUE), αυτό είναι μέγα λάθος γιατί οι VADOMAήταν
τουλάχιστον γνωστοί στους ντόπιους από τον μεσαίωνα. Οι ντόπιες φυλές
τους θεωρούν φαντάσματα, παιδιά των θεών και ως αυτούς που βγήκαν από τα
έγκατα της γης. Όλοι αυτοί οι θρύλοι για τους VADOMA υπάρχουν γιατί
είναι μια φυλή που αν θέλουν αυτοί τους βρίσκεις, πολλές φορές συνεργεία
των Μ.Μ.Ε. έχουν προσπαθήσει να έρθουν σε επαφή μαζί τους για να
τραβήξουν κάποια πλάνα με την ιδιαιτερότητα τους αλλά δεν το έχουν
καταφέρει.
Η
ιατρική για τους VADOMA αναφέρει ότι έχουν γενετική ανωμαλία στα κάτω
άκρα με παραμορφωτική αρθρίτιδα και ότι γεννιούνται με δυο δάχτυλα στο
κάθε πόδι. Αυτό βέβαια που δεν μπορούν να εξηγήσουν με βεβαιότητα είναι
πως όλοι η φυλή αλλά και τα παιδιά τους έχουν το ίδιο γενετικό πρόβλημα.
Το μόνο που λένε είναι ότι το γενετικό πρόβλημα έχει περάσει στο DNA
τους και γεννιούνται πλέον έτσι. Αυτό το πρόβλημα όπως το αναφέρουν οι
ιατροί θα ήταν κάπως πιστευτώ αν όλη η φυλή ήταν συγγενείς, δηλαδή να
είχε γίνει αιμομιξία.
Αν
είχε γίνει κάτι τέτοιο δεν θα γεννιόντουσαν με δυο δάχτυλα θα είχαν
πρόβλημα στο αίμα από την λεγόμενη ασθένεια της αιμοφιλίας και η φυλή θα
θρύβουσε από τερατογεννήσεις !!! Όμως στην περίπτωση της φυλής αυτής
από νεότερες εξετάσεις που έγιναν και ειδικότερα στις εξετάσεις DNA
έδειξαν ότι δεν είναι συγγενείς. Η παρακάτω φωτογραφία δείχνει έναν
άνθρωπο με γενετικά προβλήματα που ονομάζεται ολιγοδακτυλία, εάν
παρατηρήσετε τις φωτογραφίες των VADOMA με την φωτογραφία αυτή θα δείτε
ότι δεν έχει καμία σχέση η μια με την άλλη. Άραγε εγώ προσωπικά δεν
μπορώ να πιστέψω ότι πρόκειται για ασθένεια ή τερατογέννηση όπως
αναφέρουν τόσο απλά οι ιατροί χωρίς να είναι σίγουροι.
Οι ίδιοι οι VADOMA υποστηρίζουν ότι:
Οι πρόγονοι τους ήταν μια ομάδα επίλεκτων φρουρών στο θρυλικό παλάτι SETSUA στην έρημο Καλαχάρη!
Το παλάτι αυτό είναι για πολλούς άγνωστο,υποτίθεται ότι βρισκόταν σε
κάποιο σημείο της ερήμου Καλαχάρης. Σε αυτό το παλάτι πιστεύεται από
τους VADOMA ότι οι κάτοικοι του ήταν από τα έγκατα της γης! Το παλάτι
αυτό τρεις φορές τον χρόνο βυθιζόταν μέσα στην άμμο και τρεις φορές τον
χρόνο αναδυόταν στην επιφάνεια. Οι VADOMA πιστεύουν ότι προέρχονται από
την φυλή των Βουσμάνων που ζουν μέχρι και σήμερα στην έρημο Καλαχάρη και
δεν έχουν αλλάξει σαν φυλή ήθη και έθιμα εδώ και εφτά χιλιάδες χρόνια.
Οι
κάτοικοι του παλατιού αυτού κατά έναν περίεργο τρόπο δεν μπορούσαν να
βγουν από το παλάτι έξω γιατί αν έβγαιναν πέθαιναν από την αφόρητη ζεστή
και την αφυδάτωση ακαριαία. Οι VADOMA δεν αναφέρουν πως έμοιαζαν ή πως
ήταν εμφανισιακά. Το μόνο που ξέρουν είναι ότι τους πρώτους που έπιασαν
αιχμάλωτους οι κάτοικοι αυτού του παράξενου παλατιού ήταν οι πρόγονοι
τους, τότε οι πρόγονοι τα πόδια τους ήταν κανονικά σαν τα δικά μας.
Από
περιέργεια μπήκαν στο παλάτι όπως λένε οι VADOMA και εκεί
αιχμαλωτίστηκαν από τους κατοίκους τις, εκεί ένας μάγος μεγάλος τους
πρόσφερε μια συμφωνία για να φύγουν ζωντανοί κάποια στιγμή. Η συμφωνία
ήταν η εξής: Aυτό το παράξενο παλάτι είχε ανάγκη από νερό, οι κάτοικοι
δεν μπορούσαν να βγουν και να πατήσουν στην άμμο λόγο ότι θα έπεφταν
αμέσως νεκροί, έτσι τους πρότειναν να γίνουν οι νεροκουβαλητές του
παλατιού. Μην έχοντας άλλη επιλογή οι πρόγονοι των VADOMA συμφώνησαν
αμέσως μόνο με μια απορία. Η απορία τους ήταν ότι αν έβρισκαν νερό θα
ήταν πολύ μακριά από το παλάτι και για να πήγαιναν να το βρουν και να το
μεταφέρουν στο παλάτι θα πέρναγε ένα τεράστιο διάστημα.
Ο
μάγος του παλατιού με ένα τεράστιο χάλκινο ραβδί ονόματι Γκουλντράν
άγγιξε τα πόδια τους και αμέσως άλλαξαν μορφή και πήραν την σημερινή που
έχουν σήμερα. Η μετάλλαξη των ποδιών τους τους έκανε να είναι γρήγοροι
σαν τον άνεμο όταν ήθελαν να τρέξουν αλλά και να κάνουν τεράστια άλματα.
Επειδή έδειξαν άμεση προθυμία να βοηθήσουν τους κατοίκους του παλατιού
τους έκαναν και επίλεκτους φρουρούς τους μαθαίνοντας τους πολεμικές
τακτικές αλλά και πώς να κατασκευάζουν ακόντια και τόξα. Το παράξενο
αυτό παλάτι κάποια στιγμή δεν ξανά αναδύθηκε στην έρημο Καλαχάρη έτσι οι
πρόγονοι των MADOVA αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν οριστικά την έρημο
και να ζήσουν κάπου αλλού.
Οι σημερινοί MADOVA πράγματι
έχουν πολύ περίτεχνα όπλα όπως ακόντια και τόξα τα οποία είναι αλιμένα
με ένα δηλητήριο που ονομάζεται ΟΥΚΟΥΜΠΟΥ. Το δηλητήριο αυτό είναι μέχρι
και σήμερα άγνωστο για τους ειδικούς αλλά και οι MADOVA δεν λένε που το
βρίσκουν. Αν και φοράνε πλέον ρούχα δεν τους αρέσει η μοντέρνα
τεχνολογία και δεν είναι καθόλου κοινωνικοί με τις άλλες φυλές αλλά και
με τους λευκούς. Όπως λένε οι ίδιοι θέλουν να είναι μονοί τους με τα ήθη
και έθιμα τους και δεν θέλουν την τεχνολογία για έναν λόγο. Οι πρόγονοι
τους έλεγαν ότι τους είχαν πει οι κάτοικοι του παράξενου παλατιού ότι η
τεχνολογία θα είναι η καταστροφή του πλανήτη.
Σήμερα
οι MADOVA ασχολούνται με την κτηνοτροφία και το κυνήγι, τα σπίτια τους
είναι καλύβες αλλά και η διάλεκτο που μιλάνε είναι πολύ παράξενη για
όλες τις άλλες φυλές.
ΟΙ WADOVA είναι
η ίδια φυλή με την μόνη διάφορα πριν πολλά χρόνια χωρίστηκαν και ζουν
στην απέναντι πλευρά των ποταμών ZAMBESI, χωρίστηκαν γιατί οι WADOVA
ήθελαν να ψάξουν και να βρουν το παράξενο αυτό παλάτι για να βρουν τους
κατοίκους του και να τους παρακαλέσουν για να τους ξαναφτιάξουν τα πόδια
τους όπως ήταν. Κάθε χρόνο μια ομάδα πέντε ανδρών ψάχνουν απεγνωσμένα
εκατοντάδες μίλια μακριά από την φυλή τους στην έρημο Καλαχάρη μήπως και
βρουν το παράξενο αυτό παλάτι. MADOWA και WADOVA όπως και να τους
αποκαλέσουμε είναι ακριβώς το ίδιο πράγμα.
Επίσης
περίεργο είναι ότι για το 95%του πληθυσμού της γης είναι άγνωστοι, αν
και για εμάς τους υγιείς ανθρώπους θα μας φαίνεται πολύ περίεργο η
δυσμορφία των ποδιών τους παρ ‘όλα αυτά δεν έχουν γίνει πλήρη αναφορές
για αυτήν την φυλή και μέχρι σήμερα γνωρίζουμε πολύ ελάχιστα πράγματα.
Η
περίπτωση αυτή της δυσμορφίας των κάτω ακρών των ποδιών τους ανήκει
στην ειδικότητα των αθρολόγων, αν και ξέρουν οι πιο πολλοί για τους
MADOVA όταν τους ρωτώ για τον αν πρόκειται για τερατογέννηση ή δυσμορφία
των άκρων μου απαντούν με απολυτή σιγουριά ότι πρόκειται για γενετική
ανωμαλία.
1ον) Πως όμως είναι τόσο σίγουροι;
2ον
) Δίνουν τις απαντήσεις χωρίς να έχουν εξετάσει ποτέ έναν ιθαγενή
MADOVA και το λένε με τόση σιγουριά γιατί το έμαθαν στο πανεπιστήμιο σαν
γενετική ανωμαλία.
3ον
) Στην ερώτηση μου στους αθρολόγους πως μπορούν και τρέχουν τόσο
γρήγορα, πως μπορούν και κάνουν τεράστια άλματα; Οι αθρολόγοι μου
δικαιολογούνται με ένα σωρό ασυναρτησίες που ιατρικώς δεν στέκουν για
έναν και μοναδικό λόγο. Ο λόγος είναι ότι αν είχαν πράγματι γενετική
ανωμαλία θα είχαν κινητικά προβλήματα σε αυτό συμφωνούν και οι
αθρολόγοι.
Πολλοί
ερευνητές πιστεύουν ότι πρόκειται για εξωγήινους οπού με τα χρόνια
αναπαραχθήκαν με ανθρώπους. Τα συμπεράσματα για αυτή την φυλή είναι
καθαρά δικά σας.
Να είστε όλοι καλά μέχρι την επομένη φορά. Αν δεν πιστεύεται σε κάτι, δεν πάει να πει ότι αυτό το κάτι δεν υπάρχει.
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr
Βίντεο με τον Πάπα να τελεί «εξορκισμό» σε πιστό στο Βατικανό κάνει τον γύρο του κόσμου
Αίσθηση έχει προκαλέσει διεθνώς ένα βίντεο που δείχνει τον Πάπα
Φραγκίσκο να διεξάγει στην πλατεία του Αγίου Πέτρου ένα τελετουργικό που
παραπέμπει σε εξορκισμό. Το περιστατικό καταγράφηκε από τις κάμερες μετά τη λειτουργία της Πεντηκοστής την περασμένη Κυριακή στο Βατικανό.
Η Repubblica, στη διαδικτυακή της έκδοση κάνει ευθέως λόγο για «επεισόδιο εξορκισμού»
και όντως ο Πάπας Φραγκίσκος εμφανίζεται να δείχνει ιδιαίτερη ένταση
στις προσευχές του προς τον πιστό, τον οποίο αγγίζει με δύναμη στο
μέτωπο.
Μετά τη λειτουργία συνηθίζεται ο προκαθήμενος της Ρωμαιοκαθολικής
Εκκλησίας να συναντάει πιστούς με προβλήματα υγείας για να τους δώσει
την ευχή του. Ο πρώτος που του παρουσιάστηκε την Κυριακή και φαίνεται
στο βίντεο, έλαβε τις ευχές του συνήθως χαμογελαστού Πάπα και έπειτα
ακολουθεί ένας δεύτερος, το πρόσωπο του οποίου έχει σβηστεί. Ένας
κληρικός ενημερώνει τον Πάπα και ο εκείνος, χωρίς να χαμογελάει πια,
αρχίζει να πιέζει τον πιστό στο κεφάλι και να ψιθυρίζει προσευχές. Τότε
το στόμα του πιστού ανοίγει διάπλατα και μοιάζει να χάνει τις αισθήσεις
του. Μετά από λίγα δευτερόλεπτα ο Φραγκίσκος αναλαμβάνει έναν τρίτο
πιστό και το χαμόγελό του επιστρέφει.
Ο αργεντινός Πάπας έχει δηλώσει δημοσίως ότι πιστεύει πως ο Διάβολος
–στον οποίο αναφέρεται ως «Ο εχθρός» – υπάρχει και πρέπει να πολεμηθεί.
Ειδικός σε θέματα εξορκισμού δήλωσε στην Repubblica ότι η προσευχή του Πάπα ήταν «για απελευθέρωση από το κακό, πιθανότατα ένας αληθινός εξορκισμός».
Η ζωή μετά τη ζωή
Ο Raymond Moody, είναι ο άνθρωπος που πρώτος ανακάλυψε και έκανε έρευνες στον τομέα των επιθανάτιων εμπειριών.
Μίλησε για τις επιθανάτιες εμπειρίες (NDE), τον Πλάτωνα, τα 9 στάδια του “ταξιδιού στον άλλον κόσμο” και για το πώς είναι “η ζωή μετά τη ζωή”!
Ο.Τ.: Σύμφωνα με την έρευνά σας υπάρχουν εννιά στοιχεία τα οποία
είναι κοινά σε όλες τις επιθανάτιες εμπειρίες. Θα ήθελα να μας εξηγήσετε
αυτά τα στάδια και να μας περιγράψετε τι συμβαίνει στο κάθε ένα.
Το πρώτο στάδιο σύμφωνα με τους ασθενείς μας που έχουν έρθει κοντά
στο θάνατο είναι πως όταν σταμάτησε να χτυπά η καρδιά τους,
«εγκατέλειψαν» το φυσικό τους σώμα, ανυψώθηκαν, και έβλεπαν πλέον το
σώμα τους να κείτεται στο Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών ή στο δωμάτιο
του νοσοκομείου.
Στο δεύτερο στάδιο, περιγράφουν πως διασχίζουν ένα στενόμακρο τούνελ,
και φτάνουν στην άκρη του ακολουθώντας ένα απίστευτο φως που τους γεννά
όμορφα συναισθήματα.
Και μέσα σε αυτό το φως, που είναι ό,τι πιο φωτεινό έχουν δει ποτέ,
φτάνουν στο τρίτο στάδιο και βλέπουν τα πνεύματα συγγενών και φίλων τους
που δεν είναι στη ζωή, αλλά έχουν πάει εκεί προκειμένου να τους
συναντήσουν.
Ακολουθεί το τέταρτο στάδιο, όπου βρίσκουν τον εαυτό τους μέσα σε μία
φαντασμαγορία. Όταν όμως καλούνται να περιγράψουν ό,τι συμβαίνει εκεί
με μία χρονική συνέχεια, τότε λένε ότι ο χρόνος παύει να ισχύει έτσι
όπως τον καταλαβαίνω εγώ και εσείς, αλλά είναι σαν να συμβαίνουν όλα
μέσα σε μια στιγμή.
Στο πέμπτο στάδιο, περνά από μπροστά τους ολόκληρη η ζωή τους, με κάθε λεπτομέρεια, σαν να μην υπάρχει χρόνος.
Στο έκτο στάδιο, ενώ εξελίσσεται η ανασκόπησης της ζωής τους, νιώθουν
ότι τους συνοδεύει κάποια οντότητα η οποία έχει τη μορφή φωτός.
Από τους ανθρώπους που πήρα συνεντεύξεις και που ήταν χριστιανοί στο
θρήσκευμα, στην πλειοψηφία τους είπαν πως αναγνώρισαν σε αυτό το φως τον
Χριστό, και αυτό γιατί ήταν μία παρουσία απόλυτης αγάπης και συμπόνιας
που τους βοήθησε να κάνουν ανασκόπηση της ζωής τους και να δουν όλα αυτά
που είχαν κάνει, σαν να γίνονταν από ένα διαφορετικό άτομο.
Αφηγούνται πως όταν ξαναβιώνουν αυτά τα γεγονότα τα βλέπουν από μία
εντελώς διαφορετική προοπτική από αυτή που είχαν ενώ τα βίωναν στη ζωή
τους, με αποτέλεσμα πλέον να νιώθουν την επιρροή ή τις συνέπειες που
είχαν αυτές οι πράξεις τους στη ζωή των συνανθρώπων τους.
Αν για παράδειγμα σε αυτή την ανασκόπηση κάποιος δει τον εαυτό του να
κάνει κακό ή κάτι επίπονο σε κάποιον συνάνθρωπό του, τότε και ο ίδιος
νιώθει τα άσχημα συναισθήματα που βίωναν οι άλλοι εξαιτίας των πράξεών
του. Ή στην άλλη περίπτωση, αν δουν τον εαυτό τους να κάνει μία καλή
πράξη, τότε νιώθουν τα καλά συναισθήματα που είχαν προκαλέσει στη ζωή
των συνανθρώπων τους.
Έπειτα, φτάνουμε στο έβδομο στάδιο , όπου πρέπει να επιστρέψουν. Από
εδώ και πέρα έχουμε δύο στάδια: ορισμένοι ισχυρίζονται πως δεν έχουν
ιδέα για το πώς επέστρεψαν!
Στο όγδοο στάδιο δηλαδή, τη μία στιγμή βρίσκονταν μέσα σε αυτό το
φως, και την άλλη στιγμή βρίσκονταν μέσα στο δωμάτιο του νοσοκομείου
μέσα στο φυσικό τους σώμα!
Άλλοι υποστηρίζουν πως στο ένατο στάδιο πλέον αυτή η “αχτίδα φωτός”
τους λέει ότι δεν έχει έρθει ακόμη η ώρα τους και πρέπει να επιστρέψουν
γιατί έχουν κάτι σημαντικό να ολοκληρώσουν.
Ο.Τ.: Έχω πάρει αρκετές συνεντεύξεις από ανθρώπους που βρέθηκαν σε
αυτό το κρίσιμο σημείο για το οποίο συζητάμε, βρέθηκαν δηλαδή
κυριολεκτικά μεταξύ ζωής και θανάτου, και πολλοί από αυτούς μου είπαν
ότι ήθελαν να παραμείνουν εκεί που βρίσκονταν, και παρά το γεγονός ότι
υπήρχε κάποιος που τους πίεζε να γυρίσουν πίσω, εκείνοι αρνούνταν
πεισματικά να επιστρέψουν.
“Σωστά! Πολλοί από αυτούς που επέστρεψαν υποστηρίζουν ακριβώς αυτό:
ότι σαφώς θα προτιμούσαν για τους ίδιους να είχαν μείνει σε αυτό το φως,
αλλά συνειδητοποίησαν ότι έπρεπε να γυρίσουν πίσω. Στις περισσότερες δε
περιπτώσεις, ο λόγος ήταν για να φροντίσουν τα μικρά παιδιά τους.
Όταν πια επιστρέφουν, πλέον εμείς είμαστε θέση να κατανοήσουμε πώς
επηρέασε τη ζωή τους στη συνέχεια αυτή η εμπειρία. Για παράδειγμα, μας
λένε πως ό,τι και αν ήταν αυτό που «κυνηγούσαν» προηγουμένως, γνώση
(αυτό είναι που «κυνηγάω» εγώ), φήμη, δύναμη, χρήματα ή οτιδήποτε άλλο,
μετά από αυτή την εμπειρία συνειδητοποιούν πως το πιο σημαντικό πράγμα
που μπορούμε να κάνουμε ως άνθρωποι ενώ είμαστε στη ζωή, είναι να
μάθουμε πώς να αγαπούμε. Πώς να αγαπούμε τους άλλους έτσι όπως αγαπούμε
τον εαυτό μας.
Παράλληλα, μας αναφέρουν πως μετά από αυτή την εμπειρία, ο θάνατος
πλέον δεν τους προκαλεί καθόλου φόβο. Και αυτό γιατί η συγκεκριμένη
εμπειρία για τους ίδιους αποτελεί πειστήριο ότι αυτό που αποκαλούμε
θάνατο: είναι απλώς μία μετάβαση σε μία άλλη κατάσταση. Και φυσικά αυτό
ακριβώς μας είπε και ο Πλάτωνας πριν από 2.300 χρόνια.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)